Var ráðning orkumálastjóra vinargreiði ráðherra?

Ég sé að Orðið á götunni hefur tekið undir skrif mín í gær um ráðningu orkumálastjóra. Það stefnir flest í að þetta verði umdeild skipan og úr því verði jafnréttismál, þar sem Ragnheiður Inga Þórarinsdóttir, aðstoðarorkumálastjóri og staðgengill orkumálastjóra að undanförnu, muni fara með málið lengra og sérstaklega verði höfðað til þess að hún hafi ekki aðeins verið hæfasti umsækjandinn heldur auk þess verið kona sem gengið var framhjá.

Össur finnur greinilega fyrir því að þetta verður þungur róður og var í viðtali hjá fréttastofu Sjónvarpsins í kvöld að reyna að verja skipan Guðna Jóhannessonar í stöðuna. Það gekk svona frekar vandræðalega. Nú hafa konur í verkfræðingastétt talað gegn skipan Guðna og allar líkur á því að umræðan verði hörð þar sem aðalbitbeinið verði að iðnaðarráðherrann hafi brotið gegn jafnréttislögum. Eðlilegt er að benda á að sama dag og ráðherrann valdi Guðna skipaði hann konu sem ferðamálastjóra og vék þar sérstaklega að jafnréttishlið þess í fréttatilkynningu ráðuneytisins.

Er ekki óeðlilegt að líta svo á að hún hafi verið skipuð til að reyna að vega á móti skipan Guðna í embætti orkumálastjóra. Staða ráðherrans væri enn verri eflaust ef hann hefði skipað karlmann sem ferðamálastjóra og fengið það ofan á sig samhliða skipan í embætti orkumálastjóra. Þá væri eflaust hitinn enn meiri. En það er mikil umræða um þessa ákvörðun ráðherrans og bíða flestir spenntir eftir rökstuðningi hans, ekki síður en þeim sem Árni M. Mathiesen verður að skila inn í máli Þorsteins Davíðssonar. Er með ólíkindum að sá rökstuðningur sé ekki enn kominn.

Þetta hlýtur að teljast vandræðalegt mál fyrir Samfylkinguna, sem svo mjög hefur farið fram með jafnréttisáherslur í farteskinu og skreytt sig með þeim, verði ráðherrann dæmdur fyrir brot á jafnréttislögum t.d.

Forsetaframboð Ástþórs er nauðgun á lýðræðinu

Að mínu mati er yfirvofandi forsetaframboð Ástþórs Magnússonar nauðgun á lýðræðinu. Mér hreinlega býður við því að hann ætli sér enn eina ferðina að setja mark sitt á kosningar til embættis þjóðhöfðingja íslenska lýðveldisins og finnst það eiginlega skelfileg tilhugsun fari svo að við eyðum peningum skattborgara í kosningar þar sem aðeins nöfn Ástþórs og Ólafs Ragnars Grímssonar verða á kjörseðlinum. Það eru tilgangslausar kosningar að öllu leyti, sérstaklega ef litið er yfir fyrri átök þeirra í forsetakosningunum 1996 og 2004.

Ég fagna því að Þórunn Guðmundsdóttir, formaður yfirkjörstjórnar í Reykjavík suður í forsetakosningunum 2004, tjái sig um þessi mál og fari t.d. opinberlega yfir umdeild vinnubrögð Ástþórs í þeim kosningum. Það er ekki óeðlilegt að tala hreint út um þau vinnubrögð, en það er að mínu mati stóralvarlegt mál þegar að safnað er meðmælendum undir yfirskini þess að fólk sé að skrifa undir einhvern friðarboðskap en hafi ekki hugmynd um að hann sé með undirskrift sinni að stuðla að forsetaframboði, enda það komi ekki fram beint.

Það er löngu kominn tími til að mínu mati að stokka upp mál hvað varðar forsetakosningar á Íslandi. Að mínu mati er kominn tími til að setja kjörtímabilsmörk á sitjandi forseta Íslands, sem er eini embættismaður landsins sem kjörinn er beinni kosningu, og auk þess að fjölga meðmælendafjölda sem forsetaframbjóðandi verður að hafa til að geta talist kjörgengur. Talan hefur verið í 1500 áratugum saman og er löngu orðin úrelt að mínu mati.

Bæjarstjóraferli Svanfríðar á Dalvík að ljúka

Bæjarstjóraferli Svanfríðar Ingu Jónasdóttur, fyrrum alþingismanns, á Dalvík lýkur eftir nokkra mánuði, en hún hefur verið bæjarstjóri þar síðan í júní 2006, að loknum kosningum. Samkvæmt meirihlutasamningi Framsóknarflokks og J-lista óháðra mun Svanfríður aðeins gegna embættinu í tvö ár og Framsóknarflokkur fær embættið seinni hluta kjörtímabilsins. Mun vera ætlunin að auglýsa eftir bæjarstjóra í stað Svanfríðar. Miðað við góðan sigur Svanfríðar og hennar fólks vakti athygli að þau gerðu ekki að kröfu að hún fengi allt tímabilið.

Að mörgu leyti finnst mér Svanfríður hafa staðið sig vel sem bæjarstjóri, eiginlega betur en ég átti von á. Staða bæjarins virðist vera góð og haldið vel á málum. Það eru auðvitað blikur á lofti í atvinnumálum á Dalvík, en það er víðar um land vegna kvótaniðurskurðar. Heilt yfir verða eftirmæli Svanfríðar við lok bæjarstjóraferilsins mjög góð myndi ég ætla. Svanfríður hafði oft viljað verða bæjarstjóri og tókst það eftir þessar kosningar, en J-listinn var ekki fjarri hreinum meirihluta undir hennar forystu. Eflaust er þar um að kenna vonbrigðum með fyrri meirihluta, sem fékk mikinn skell í kosningunum 2006.

Var eðlilegt að mínu mati að Svanfríður yrði bæjarstjóri að loknum kosningunum 2006. Framboðslistinn sem hún leiddi hlaut afgerandi flest atkvæði og gott umboð. Það hefði eiginlega verið að fara gegn úrslitum kosninganna hefði hún ekki fengið tækifæri til að gegna embættinu. Það var þó greinilegt að Framsóknarflokkurinn í Dalvíkurbyggð, sem hafnaði henni sem bæjarstjóraefni við slit eldri meirihlutans árið 2004 og leiddi til þess að hann var endurreistur skömmu síðar, treysti henni ekki meira en svo að hún varð aðeins bæjarstjóri hluta kjörtímabilsins, þó algjörlega ný væri í embættinu.

Ég þekki Svanfríði Jónasdóttur mjög vel. Hún var til fjölda ára kennari minn, bæði fyrir og eftir að hún var aðstoðarmaður Ólafs Ragnars Grímssonar í fjármálaráðuneytinu. Ég veit sem er að hún er vinnusöm og metnaðarfull um þau verkefni sem hún vinnur að. Hún var afbragðskennari og ég tel að hennar besta hilla í lífinu hafi verið kennslan enda naut hún sín vel í þeim geira, áður en hún tók sæti á Alþingi. Sem bæjarstjóri hefur hún sýnt vel kosti sína sem persónu.

Framsóknarflokkurinn fær nú bæjarstjórastólinn á Dalvík aftur. Síðast valdi flokkurinn þáverandi leiðtoga sinn, Valdimar Bragason, sem bæjarstjóra, en hann hafði verið bæjarstjóri fyrstur allra á Dalvík 1974-1982. Það verður seint sagt að það hafi verið frægðarferill, enda var tíð fyrri meirihluta mikil vonbrigði fyrir mjög marga sem studdu þá flokka. Það verður áhugavert að sjá hvern framsóknarmenn velja úr hópi umsækjenda.

Það er erfitt um að segja hvort að Svanfríður verði aftur bæjarstjóri á Dalvík. En við þessar aðstæður hlýtur að verða erfitt að verða óbreyttur bæjarfulltrúi aftur og þurfa að æfa nýjan bæjarstjóra til verka aðeins í tvö ár, væntanlega einstakling sem hefur ekki umboð úr kosningum.

Obama og Huckabee sigra - áfall fyrir Hillary

Sigur Barack Obama og Mike Huckabee í forkosningunum í Iowa markar þá sem forystuefni í baráttunni um forsetaembættið og tryggir stöðu þeirra. Úrslitin eru mikið áfall fyrir Mitt Romney og Hillary Rodham Clinton, sem börðust af krafti um sigur í fylkinu og þurftu á honum að halda til að tryggja stöðu sína. Fyrir nokkrum vikum töldu allir Hillary ósigrandi í baráttunni um útnefningu demókrata. Það hefur breyst og hún þarf nú á öllu sínu að halda til að snúa aftur í forystusess einvígisins meðal demókrata.

Afgerandi sigur Huckabee í Iowa er mikið högg fyrir Romney, sem hefur lagt mikla peninga í baráttu sína og fókuseraði sérstaklega á fyrstu fylkin; Iowa og New Hampshire, til að fá byr í seglin. Fyrir mánuði varð alvöru barátta í Iowa er Huckabee tók að bæta við sig og sigur hans nú er högg fyrir Romney, sem gæti orðið til að ganga frá baráttu hans. Örlög hans ráðast fyrst og fremst í New Hampshire en tap þar fyrir John McCain myndi verða örlagaríkt og gæti orðið örlagaríkur skellur fyrir hann. Mitt Romney hefur með miklum peningum byggt maskínu sem þótti líkleg til að taka fyrstu fylkin og marka góða stöðu - hann getur ekki lengur talist öruggur með neitt.

Fyrir nokkrum mánuðum töldu flestir John McCain búinn að vera. Hann átti í miklum erfiðleikum með framboð sitt í fyrrasumar og fram á haustið. Margir afskrifuðu McCain á þeim tímapunkti og töldu hann bæði of gamlan fyrir forsetaframboð og ekki með þann kraft sem þyrfti í forystusess baráttunnar um Hvíta húsið. Hann hefur snúið aftur af krafti og er kominn í alvöru baráttu um útnefningu flokksins. McCain náði eftirminnilegum sigri á George W. Bush í forkosningabaráttunni í New Hampshire fyrir átta árum. Nú stefnir í að hann sé að ná sömu stöðu þar aftur. Sá sigur myndi marka hann sem alvöru forsetaefni, sem á alvöru möguleika á Hvíta húsinu.

Hillary Rodham Clinton er særð eftir útkomuna í Iowa. En hún er sannarlega ekki búin að vera. Hún þarf þó að eiga öfluga endurkomu fljótt til að geta verið sú sterka, eins og hún var talin nærri allt síðasta ár í baráttunni um Hvíta húsið. Að mörgu leyti ræðst staða hennar mjög í New Hampshire, en með sigri þar gleymist Iowa fljótt. Hillary hlaut fleiri landsþingsfulltrúa en Edwards í Iowa og á auðvitað enn talsverða von á útnefningunni. Það er erfitt að afskrifa hana þó hún tapi í Iowa. En Hillary hefur hökt sýnilega síðan í kappræðunum í Philadelphiu. Það var örlagamóment. Það hefur sést vel og hún hefur verið viðkvæm og þessi ósigur er mikið áfall fyrir hana á viðkvæmum tímapunkti.

Ósigur Clinton-hjónanna í Iowa er þeirra fyrsti í mjög mörg ár. Þau eru ekki vön því að tapa. Hillary hefur aldrei tapað kosningum, ef ég man rétt. Arfleifð þeirra í stjórnmálum á alþjóðavettvangi er að mörgu leyti í húfi nú. Tapi hún þessum slag tapa þau hjónin ennfremur lykilstöðu sinni innan flokksins, sem þau hafa haft í einn og hálfan áratug. Það er bara ekki flóknara. Hún virðist hafa slegið ranga tóna í baráttu sinni að undanförnu og það er nú verkefni hennar að bæta úr því. Sláandi hljóta að teljast niðurstöðurnar um að yngri konur hafi frekar kosið Obama. Það staðfestir að innkoma Opruh á viðkvæmum tímapunkti skilaði sér fyrir hann. Það var örlagamóment í Iowa.

Hillary þarf nú að reyna að ná þessum hóp aftur. Þar liggur lykilbarátta hennar nú. Það er mjög líklegt að þessi hópur ráði úrslitum er yfir lýkur, altént fyrir Hillary. Vandi hennar er líka sá að hún er lykilfulltrúi fyrri tíma í bandarískum stjórnmálum, verið á sviðinu lengi. Obama hefur aðeins verið í öldungadeildinni í tvö ár og sigur hans í Iowa sýnir umfram allt fólk vill breytingar. Það eru stóru tíðindin. Það er ástæða þess að forskot Hillary hefur gufað upp. Obama virkar á marga sem framtíðin en Hillary sé fortíðin uppmáluð. Barack Obama talaði eins og alvöru forsetaefni í gærkvöldi. Hann er ferskt andlit - það er hans helsti styrkleiki í baráttunni.

En þetta er bara rétt að byrja. Baráttan um útnefningu repúblikana er sú tvísýnasta í yfir hálfa öld - enginn búinn að vera enn. Thompson og McCain geta ágætlega við unað eftir Iowa, fengu báðir ágætis kosningu miðað við að hafa ekki fókuserað á það. Giuliani fékk aðeins fjögur prósent, en hann horfði aldrei þangað og er ekki mikið að spá í New Hampshire heldur. Það mun ekki reyna að ráði á hann fyrr en kosið verður í Flórída síðla mánaðar. Hann stendur og fellur með góðri útkomu þar. En stóru tíðindin eftir Iowa eru bara tvenn; Huckabee markaði sig sem alvöru frambjóðanda og Romney varð fyrir höggi.

Hjá demókrötum eru Joe Biden og Chris Dodd búnir að blása af framboð sín eftir vonda útkomu í Iowa. Það áttu allir von á því. Stutt er í að Bill Richardson fari sömu leið. Dennis Kucinich á engan séns, er álíka sterkur kandidat og Ástþór Magnússon, en hann lafir í þessu eitthvað lengur. Hjá demókrötum snýst þetta bara um tríóið; Obama, Clinton og Edwards. Hefur verið þannig mánuðum saman og verður þannig. Edwards hefði þurft sigur í Iowa til að virkilega marka stöðu sína sem sigurstranglega. Hann átti von á og þurfti líka betri útkomu en þessa. Eftir stendur að þetta er slagur Obama og Clinton.

Það eru ellefu mánuðir þar til að 44. forseti Bandaríkjanna verður kjörinn. Það er ómögulegt að spá með vissu um það nú hver verði eftirmaður George W. Bush í Hvíta húsinu. Þetta eru tvísýnustu forsetakosningar í Bandaríkjunum í átta áratugi hið minnsta, myndi ég segja. Huckabee og Obama eru þó sigurvegarar fyrstu umferðarinnar í baráttunni og hafa fengið byr í seglin, eftir að hafa verið taldir vonlitlir um útnefningu flokka sinna, eru stjörnur þeirra í Iowa hið minnsta. En enn er mikið eftir og spennandi barátta er framundan.

Huckabee og Obama sigruðu