Áfellisdómur dómnefndar yfir Árna M. Mathiesen

Það er óhætt að segja að Árni M. Mathiesen, fjármálaráðherra, fái algjöran áfellisdóm yfir sig frá dómnefnd, leiddri af Pétri Kr. Hafstein, fyrrum forseta Hæstaréttar, sem fjallar um hæfi umsækjenda um embætti héraðsdómara. Harkalegra orðalag gegn embættisfærslu ráðherra hefur altént ekki sést mjög lengi. Það varð ljóst eiginlega um leið og rökstuðningur ráðherrans lá fyrir í gær að hann væri mjög rýr í roðinu og eiginlega kallaði á mun fleiri spurningar en hann svaraði. Þar kom fátt nýtt fram og sum atriði hljómuðu beinlínis súrrealísk.

Allt frá skipan ráðherrans fyrir þrem vikum hef ég fundið mjög að því að ráðist sé beint að Þorsteini Davíðssyni og persónu hans. Hann gerði hið eina að sækja um laust embætti og fékk. Það er ráðherrann sem valdi hann til starfans, ákvörðunin er hans og sé ólga uppi um þá skipan mála á hún auðvitað að beinast að honum. Það eru mjög mikil vonbrigði að hann hafi ekki komið með sterkari rök að baki vali sínu. Satt best að segja átti ég von á sterkari rökstuðningi og því að ráðherra færði betur rök fyrir máli sínu. Í ljósi þess alls skil ég yfirlýsingu dómnefndarinnar, enda hefði þurft mun sterkari rök til að ganga gegn áliti hennar, að mínu mati.

Þetta eru mikil vonbrigði, hreint út sagt. Þetta er alls ekki gott fyrir Þorstein Davíðsson, sem er hinn vænsti maður og vissulega vel hæfur til setu í réttinum. En í ljósi stöðu málsins hefði farið betur á því að betri rökstuðningur hefði komið fram fyrir því að fara gegn dómnefndinni. Þau rök vantar sárlega og þá tekur málið auðvitað allt á sig aðra mynd. Það er auðvitað fjarstæða að kenna umsækjanda um að hann hafi fengið stöðuna. Það er ráðherrans að færa rök fyrir vali sínu og það er einfaldlega þannig að það vantar rökin fyrir því að ganga gegn nefndinni.

Fæ ekki betur séð en að þetta verði erfitt mál fyrir Árna M. Mathiesen. Það fer væntanlega fyrir umboðsmann Alþingis og má alveg búast við því að niðurstaðan þar verði ekki góð fyrir hann. Þessi yfirlýsing dómnefndarinnar er þungt högg fyrir ráðherra. Þegar að Þorsteinn var skipaður gerðu fjölmiðlar fyrsta kastið mikið með það að Pétur, sem var í kjöri til embættis forseta Íslands, hefði leitt dómnefndina, þar sem Þorsteinn hefði verið starfsmaður hans í kosningunum. Pétur tekur á málinu þrátt fyrir það, eins og vel hefur sést.

Hugleiði samt hvernig að Pétri líði yfir þessu máli. Eins og allir vita eiga Pétur og Þorsteinn Davíðsson það sameiginlegt að vera synir fyrrum forsætisráðherra og formanns Sjálfstæðisflokksins. Sjálfur lenti hann í kastljósi fjölmiðla vegna skipunar dómsmálaráðherra Sjálfstæðisflokksins á honum í embætti sýslumanns á Ísafirði árið 1983 og sem hæstaréttardómara árið 1991. Báðar skipanir voru harðlega gagnrýndar í samfélaginu. Framganga Péturs sýnir þó að hann er grandvar og heiðarlegur maður.

Það virðist vera að þetta mál muni að óbreyttu verða erfitt fyrir Árna Mathiesen, fjármálaráðherra. Í ljósi rökstuðnings og stöðu málsins blasir það eiginlega við. Það er óheppilegt í alla staði, en ráðherrann verður að standa og falla með gjörðum sínum.

Dómnefnd segist sitja áfram þrátt fyrir óvandaða stjórnsýslu ráðherra

Mannlegar karakteráherslur færðu Hillary sigurinn

Óvæntur sigur Hillary Rodham Clinton í New Hampshire er skiljanlega aðalfréttaefnið í dag. Allir spyrja sig að því hvað gerðist sem breytti stöðunni svo skjótt, hvernig náði Hillary að stöðva bylgjuna til Barack Obama og sigrast á öllum könnunum og spám um forkosningarnar í New Hampshire? Það er enginn vafi á því að tilfinningasemin, tárin og brostna röddin, í kaffihúsaspjallinu í Portsmouth á mánudag hafði gríðarleg áhrif. Hillary fékk ásýnd konunnar með tilfinningar, hún væri ekki tilfinningalaus og kuldaleg.

Það fór ekki á milli mála að Hillary virkaði fjarlæg og köld í huga margra kjósenda í New Hampshire fyrir mánudaginn. Það fann ekki samhljóm með henni eins og ég benti á í pistli mínum á mánudag. Hún talaði ekki um framtíðina og sýndi lítil svipbrigði, brosið var þvingað og hún var eins og stytta. Náði ekki kontakt við kjósendur. Einnig flutti hún langar einræður sem skiluðu sér ekki. Neistinn var ekki til staðar og tengingin milli frambjóðanda og kjósandans var í núllmarki. Samskiptavandræðin voru að sliga framboðið. Þetta var lykilástæða þess hvernig fór í Iowa og í sama óefni stefndi í New Hampshire.

Það var greinilegt að seinnipart sunnudags var stokkað upp áherslum algjörlega, eins og ég hef svo oft bent á hér síðasta sólarhringinn. Þá var algjörlega snúið við blaðinu og greinilega mótuð ný Hillary til að taka á helstu vandamálunum, enda sást á könnunum hvaða hópar voru að fara frá Hillary. Fyrst og fremst var það ungt fólk og kvenkyns kjósendur. Oprah-sveiflan í Iowa hafði mikil áhrif og hún smitaði út frá sér, enda fannst fólk það sjá í Obama það sem Hillary hafði ekki fram að færa; neistann og útgeislun, auk þess að tala um málefni framtíðarinnar en ekki aðeins reynslu og fortíðina. Á mánudeginum birtist brosandi Hillary og mun mannlegri, sú sem gat sýnt tilfinningar og hafði stefnu.

Sá þetta einna best á kosningafundinum í Nashua þar sem Hillary flutti frekar stutta ræðu en opnaði svo á spurningar og spjall með stuðningsmönnum. Þetta varð tónninn. Einræðan var á bak og burt en í staðinn var fundurinn byggður á léttu spjalli, spurningum um framtíðina og lykilmál þess sem þarf að gera í þessum forsetakosningum. Síðar sama dag voru litlir fundir með konum og ungu fólki þar sem fókuserað var á návígi við frambjóðandann þar sem spurt var hana um lykilmál og ennfremur opnað á persónulegri hliðar. Með því varð baráttan persónulegri og stuðningsmenn sáu meira inn í kjarna hennar.

Það var á slíkum fundi með konum á kaffihúsinu í Portsmouth sem 64 ára ljósmyndari braut ísinn og spurði um það hvernig að Hillary kæmist í gegnum daginn, þraukaði af í þunga erfiðrar baráttu. Hillary svaraði á persónulegum nótum, þetta var fjarri því eina spurningin eða eina augnablikið af þessu tagi þennan dag þar sem fundaformi og áherslum var breytt þar sem talað var um persónu hennar og opnað á mannlegri hliðar, sem ekki höfðu notið sín áður.

Í gær sást þessi taktík enn og aftur þar sem Hillary fór um, brosti og sýndi tilfinningar, var mannleg og jákvæð. Ekki bara konan með reynsluna sem veit allt, getur allt og skilur allt. Þetta var lykilbreytingin og á henni vann Hillary. Hún vann kvennafylgið og stuðning fleira ungs fólks ekki bara með tárum heldur brosi og hlýju. Og hún vann á því að vera lifandi tenging við fólk, spyrja það um hvað það sé sem brenni á því, heyra rödd almennings. Þarna varð breytingin og hún vann fylkið á mannlegu nótunum. Það er víst ekki flóknara en það. Tárin ein gerðu ekki gæfumuninn.

Þetta er eflaust elsta trixið í bókinni, en málið er bara það að enginn getur skipulagt svona baráttu betur og útfært hana betur en Bill Clinton. Ég meina, maðurinn hélt forsetaembættinu og pólitískum ferli sínum gangandi þrátt fyrir að halda framhjá og ljúga eiðsvarinn að fjölskyldu og stuðningsmönnum, allt með sínum fræga jákvæða karakter og best buddies-fíling. Það er líka ljóst að Hillary flutti betri ræður, talaði hreint út og var ekki með einræður. Þetta skilaði sér. Þau voru föst í feni en fundu gömlu öruggu leiðina út úr henni.

Í sjálfu sér er þetta nú ekki flóknara. Nú er bara stóra spurningin hvort að þeim takist að halda baráttunni í gangi allt til enda á þessum breyttu áherslum. Altént vann Hillary mikinn persónulegan sigur með því að sýna aðra hlið á sér, stokka sig upp og feta í fótspor sjarmatröllsins sem hún hefur verið gift í þrjá áratugi. Sá sigur var líka tekinn á persónulegu nótunum að hætti hans.

Gáfu tárin Clinton byr?

Glæsileg endurkoma Hillary Rodham Clinton

Það er alveg ljóst að glæsileg endurkoma Hillary Rodham Clinton í New Hampshire og sigur hennar á öllum skoðanakönnunum eru stórmerkileg pólitísk tíðindi - hiklaust einn eftirminnilegasti pólitíski sigur í bandarískum stjórnmálum í fjölda ára. Hillary barðist á móti straumnum og varð sigursæl, þó allir spáðu henni skelli og háðuglegri útreið. Hún barðist eins og ljón í kappi við tímann og náði að stöðva bylgjuna sem margir töldu að myndi sópa henni út af kortinu. Mikið afrek.

Það mátti enda sjá í nótt að Clinton-fjölskyldan fagnaði jafnmikið og Hvíta húsið væri í höfn. Þau áttu virkilega ekki von á þessu, þó Bill hefði gælt við það í Hanover að bylgjan hefði verið stöðvuð, og bjuggu sig allt eins undir vondan skell og þurfa að róa lífróður fram að ofur-þriðjudeginum og jafnvel þurfa að gefast upp áður. Hún þurfti sigur til að snúa stöðunni við og tókst það með aðdáunarverðum hætti. Clinton-hjónin hafa haft mörg pólitísk líf og jafnan komið standandi niður eins og kötturinn sama á hverju dynur. Þessi pólitíska endurkoma kjarnakonunnar frá New York er þó eitt mesta afrek þeirra árum saman. Einkum vegna þess að það trúði enginn að þetta væri hægt.

Barack Obama hafði varað stuðningsmenn sína við bjartsýni og það var sannarlega ástæða til. Það skal aldrei vanmeta Clinton-hjónin í pólitískri baráttu. Þetta er lexía fyrir Obama, sem virtist vera á traustri bylgju til sigurs í New Hampshire og á landsvísu. Hafði allt í hendi sér hreinlega. Eitthvað gerðist á mánudag sem sneri stöðunni við, það mátti finna það en samt þorði enginn að spá Hillary sigri. Meira að segja voru blöðin búin að undirbúa stórt forsíðuletur þess efnis að Hillary hefði fengið skell. Meira að segja Fréttablaðið skrifar með þeim hætti í dag að Obama sé á siglingu. Sannarlega vandræðalegur leiðari á þessum morgni fyrir stærsta blað landsins. Það er oft betra að vera vitur eftir á.

En þetta breytir auðvitað öllu. Obama er ekki lengur með bylgjuna miklu og henni hefur verið snúið við. Það var engu líkara en maður væri að sjá gamlar fréttamyndir af komu Bítlanna til Bandaríkjanna er sýnt var frá kosningafundum Obama í New Hampshire um síðustu helgi. Svo mikil var sveiflan til hans. Það hefur mikið gerst í New Hampshire síðan, á síðustu tveim sólarhringum, og nú hefur Hillary tekist að snúa gæfu Obama við og bætt stöðu sína svo um munar. Nú verður þetta alvöru barátta og meiri líkur en minni á því að Clinton-hjónin geti notfært sér þessa uppsveiflu til að tryggja sér aftur þá stöðu sem Hillary hafði fyrir kosninguna í Iowa.

Það er gott mál að alvöru barátta verði um útnefninguna og tekist verði á allt til ofur þriðjudagsins 5. febrúar nk. Verð samt að viðurkenna að það var súrrealískt að fylgjast með talningunni og fara yfir stöðuna. Stórmerkileg kosninganótt í Bandaríkjunum. Þetta er vissulega bara eitt fylki á langri leið til flokksþings demókrata í Denver en New Hampshire er ekkert venjulegt fylki. Það er eitt af þeim sterkustu og hefur tendans til að skapa forsetaefnið sem fer alla leið. Það er fylgst mjög vel með örlögum frambjóðenda þar um allan heim.

Og nú verður að ráðast hvort að hið nýjasta comeback kid Clinton-fjölskyldunnar fer alla leið á þessari óvæntu bylgju, merkilegasta sigri á skoðanakönnunum í seinni tíma bandarískri stjórnmálasögu á nótt endurkomanna. Það eru spennandi tímar framundan í bandarískum stjórnmálum.

Clinton vann í New Hampshire

Hillary sigrar Obama í New Hampshire

Þvert á allar hinar dökku kosningaspár sem boðuðu háðuglegan ósigur tókst Hillary Rodham Clinton að sigra Barack Obama í forkosningaslag demókrata í New Hampshire og stöðva bylgjuna sem myndaðist í kringum hann eftir sigurinn í Iowa fyrir tæpri viku. Það var sigri hrósandi Hillary, í sínu besta formi, sem ávarpaði stuðningsmenn sína í Manchester nú á fimmta tímanum og talaði af þeirri innlifun sem vantaði í boðskap hennar fram á sunnudaginn.

Hillary flutti eldmessu yfir liðinu - þvílíkur kraftur! Það er greinilegt að Hillary hefur lært mikið á mótvindinum síðustu daga og fundið aftur pólitíska baráttuandann og veiðieðlið sitt. Hún virðist sannarlega í hörkuformi eftir stormasömustu viku á 35 ára stjórnmálaferli sínum og hefur náð áttum og stjórninni að nýju. Þvílík endurkoma! Segja má að kosningabarátta Hillary hafi verið byggð algjörlega upp frá grunni á síðustu dögum og henni tókst í miðri bylgju allra neikvæðu skoðanakannanna, sem hljómuðu sem endalok litríks ferils, að stöðva bylgjuna til Obama sem virtist þó óstöðvandi allt þar til á mánudag. Það mátti þó finna hið örlagaríka augnablik er hún beygði af á kaffihúsafundinum. Þá fór eitthvað að smella til.

Ég verð að viðurkenna að þetta er ein merkilegasta endurkoma í bandarískum forkosningaslag hin seinni ár, enda er hún svo óvænt í raun, þó það þurfi ekki að hljóma svo. Fyrir nokkrum vikum virtist Hillary örugg um útnefninguna en mótvindurinn gegn henni var svo mikill þessa fimm daga í baráttunni í New Hampshire að allt virtist algjörlega á vonarvöl og sérfræðingar voru farnir að velta því fyrir sér hvort hún myndi draga sig í hlé fyrr en síðar og jafnvel að samherjar hennar í öldungadeildinni, sem hafa beðið með stuðningsyfirlýsingu myndu styðja Obama. Þetta er vissulega mikill sigur á skoðanakönnunum og bara öllu sem var að gerast. Bylgjan var stöðvuð og það opnar slaginn upp á gátt aftur.

Ósigur Hillary virtist orðinn það óumflýjanlegur að hún sjálf og helstu kosningasérfræðingar hennar voru farnir að gera ráð fyrir honum og byggja plan, mjög erfitt plan, að baráttunni næstu vikurnar. Las fréttir og heyrði umfjöllun víða í gær þar sem farið var að tala um ósigurinn sem staðreynd, eina óvissan væri hvort hann yrði um eða yfir 5%. En Clinton-hjónin sýna það enn og aftur að það er hægt að snúa jafnvel hinu glataða við og eiga endurkomu. Það tókst Clinton forseta í sama fylki fyrir tæpum tveimur áratugum og frúin er ekki síðri comeback kid en hann.

Nú er spennan sannarlega orðin algjör. Hillary hefur ekki náð útnefningunni en þessi sigur var þó mikilvægt skref fyrir hana í þeirri baráttu sinni að þrauka fram að ofur þriðjudeginum er tuttugu fylki halda forkosningar og slagnum ætti að ljúka í raun. Það er nú svo að segja tryggt að slagurinn helst svo lengi og Hillary er ekki lengur metin sem lúser, eftir svona viðsnúning er ljóst að allt er opið og Obama hefur ekki tekist að halda bylgjunni. Hann þarf nú að berjast áfram, en þessi ósigur er áfall fyrir hann eftir allar væntingar hans um að sigur væri svo til öruggur.

Eins og ég sagði fyrir nokkrum dögum er bylgjan mikla kom eftir Iowa að þá var ekki hægt að afskrifa Clinton-hjónin. Þau eru fæddir kosningasmalar og kunna öll trixin í bókinni. Mótvindurinn í vetrarríki New Hampshire virðist bara hafa eflt þau og kveikt í þeim sama baráttuanda og einkenndi þau á tíunda áratugnum þegar að þau endurskrifuðu sögu Demókrataflokksins og gerðu hann að sigurteymi eftir tólf ára forsetatíð repúblikana. Endurkoma er það og nú er bylgjan hennar. Merkileg vika, sú skemmtilegasta í bandarískri pólitík í mjöööög langan tíma!

Og Hillary fékk kvennafylgið. Oprah Winfrey hvað? :) Og unga fólkið var í meirihluta sigri hrósandi stuðningsmanna hennar í bakgrunni er hún flutti sigurræðuna. Hvað segir það okkur? Þetta voru sigursæl tár sem féllu á kaffihúsinu segi ég bara.


------

Hjá repúblikunum er John McCain skyndilega orðinn lykilmaður á ný eftir sigurinn í kvöld. Hef fjallað vel um stöðuna þar og bendi á þau skrif neðar á síðunni, fyrr í nótt. Segi þó þetta: McCain er kannski á áttræðisaldri en hann virkaði sannarlega mun yngri í kvöld er hann hrósaði sigri í New Hampshire, fylki sem enn og aftur krýnir hann sigurvegara og alvöru keppinaut um Hvíta húsið. Og honum tókst að raka til sín stuðningi óháðra, sló við Obama. Þvílíkt afrek.

Segiði svo að kallinn sé dauður úr öllum æðum. Fólkið öskraði Mac is Back aftur og aftur yfir ræðu hans. Þvílík stemmning - gott ef hann minnti ekki á Reagan á sínum tíma, þegar að hann talaði sem hjartahlýi jaxlinn og útplottandi risinn í sömu andránni og af ógleymanlegri snilld. Munu repúblikanar í fleiri fylkjum öskra Mac is back á næstunni? Spurning sem verður gaman að fá afgerandi svar við. Get varla beðið hreinlega.

-------

Stóru tíðindi kvöldsins eru þau að bylgja breytinganna tók á sig aðra mynd; reyndir pólitískir refir með mikla reynslu tókst að taka baráttuna með trompi og vinna sannfærandi eftir allt sem á undan er gengið og tryggja að slagurinn er lifandi og hress. Verða kannski þessir tveir þrautreyndu vinnufélagar í öldungadeildinni frambjóðendurnir sem keppa um Hvíta húsið í vetur? Ein spurning sem verður mjög erfitt að bíða nokkrar vikur eftir að fá svar við.

Hillary Clinton að sigra í New Hampshire

Þegar að yfir 70% atkvæða hafa verið talin í forkosningaslag demókrata í New Hampshire bendir flest til þess að Hillary Rodham Clinton muni sigra Barack Obama þvert á allar kosningaspár síðasta sólarhringinn. Fari svo að Hillary vinni mun það tryggja endurkomu hennar í alvöru slag um útnefningu flokksins í forsetakosningunum í nóvember. Í gær og fyrradag afskrifuðu margir hana og svo virtist sem að mikill ósigur væri í kortunum.

Fyrir sextán árum átti Bill Clinton endurkomu sína í forkosningaslag demókrata í New Hampshire og nefndi sig sem comeback kid á eftir. Eftir þann örlagaríka sigur lá leið hans í Hvíta húsið og hann var forseti Bandaríkjanna í átta ár og gerði Demókrataflokkinn að sínum með eftirminnilegri forystu í litríkri kosningabaráttu í upphafi og endurtók leikinn árið 1996. Fari svo að Hillary sigri í New Hampshire er hún enn í slagnum af alvöru og hefur náð að snúa bylgjunni í Iowa við.

Bill Clinton virkaði á mig í gær á kosningafundinum í Hanover sem allt annar maður en sá sem talaði á laugardag. Hann minnti mig aftur á þann sem sigraði fyrir sextán árum og lagði grunninn að veldi sínu í flokknum. Fyrir aðeins nokkrum dögum var lífleysið algjört og þau voru bæði úr takti. Það mátti finna allt að því feigðarsvipinn yfir baráttunni. Það var slegið í klárinn á sunnudag og þá var haldið í aðra átt. Það virðist hafa virkað og Hillary er komin aftur á beinu brautina.

Í ræðu sinni í dag talaði Clinton um það að sveiflan til Obama hefði hafist á miðvikudaginn og væri byrjuð að réna og hann sagði fundargestum að búast við stórfregnum í kvöld því að bylgjan hefði verið stöðvuð. Það var klókt útspil hjá Hillary að senda Bill til Hanover og svo virðist vera sem að það hafi skipt miklu máli. Gamli góði Bill er enda á við hundrað ræðumenn er hann er í stuði, hefur sama kraftinn. Hann hefur staðið svo margt af sér að það er óvarlegt að útiloka töfra hans, eða þeirra beggja. Og það sýna þau í kvöld. Það er ekkert búið hjá þeim. Þvílíkur viðsnúningur.

Ef marka má tölurnar sem eru að berast hefur McCain náð óháðum kjósendum mun betur til sín en Barack Obama. Sú bylgja tryggir sigur McCain og virðist tryggja um leið að Obama sigrar ekki í kvöld eins og farið var að telja öruggt meira að segja í spádómum færustu stjórnmálaspekinga bandarísku pressunnar. Enda var mikil undrun í kvöld og greinilegt að Hillary hefur enn og aftur náð að sýna að hún er öflug. Það virðist vera sem að tilfinningasemi Hillary í kaffispjallinu með konunum í Portsmouth hafi haft mikil áhrif, einkum á konur.

Bíð enn með frekari greiningu, en Hillary er að vinna í New Hampshire. Stóru tíðindin eru þau að Hillary fékk fleiri atkvæði kvenna. Mikil tíðindi það. Það sem margir töldu óhugsandi virðist vera að gerast og forsetafrúin fyrrverandi er fjarri því búin að vera. Það fer þá kannski svo eftir allt saman að söguritun seinni hluta valdasögu Clinton-hjónanna sé ekki búin?

John McCain sigrar - hnífjafnt hjá demókrötum

Úrslit eru nú að ráðast í forkosningum demókrata og repúblikana í New Hampshire. Það er ljóst að John McCain hefur unnið góðan sigur meðal repúblikana en hnífjafnt og spennandi einvígi er á milli Hillary og Obama um sigurinn hjá demókrötum. Enn hefur ekki verið spáð með vissu um sigurvegara.

Kjörsókn var mikil í New Hampshire í dag og greinilegt að íbúar í fylkinu vilja hafa sitt um það að segja hverjir eigi að berjast um forsetaembættið í nóvember. Tölurnar sýna þó að Hillary hefur slegið rétta tóna eftir að hún tók að síga í vikulok. Sennilega var sunnudagurinn hennar örlagadagur, er hún breytti um baráttuþema og lykiltóna í slagnum. Og í gær sýndi hún tilfinningar. Margir töldu það of seint... en það virðist hafa skilað sér.

-----

John McCain blæs nýju lífi í kosningabaráttu sína með sigrinum í New Hampshire í kvöld. Hann tók fylkið í forkosningunum 2000, náði að slá George W. Bush út af laginu og vann sannfærandi sigur, að mörgu leyti óvæntan sigur - náði að berjast af alvöru við hann um útnefninguna framan af en tapaði er á hólminn kom í harkalegri baráttu við forsetasoninn, sem eyddi öllum sínum peningum og klækjum samstarfsmanna sinna til að slá við þingmanninum margreynda. Nú á McCain stóra endurkomu á sama stað og markaði hann sem keppinaut árið 2000.

McCain varð auðvitað að vinna í New Hampshire, þarna var vonarneistinn hans til að byggja upp alvöru baráttu og halda í næstu forkosningar sem alvöru frambjóðandi. Hann var allt að því talinn af í fyrrasumar, missti starfsfólk og átti erfitt með að safna peningum. Það breytist án nokkurs vafa nú og væntanlega nær hann að nýta þennan byr í seglin svo um munar. McCain verður elsti forseti Bandaríkjanna nái hann kjöri í nóvember, enda orðinn 71 árs. Ronald Reagan var 69 ára er hann var kjörinn í nóvember 1980. McCain hlýtur að vera alsæll í kvöld með þennan mikilvæga sigur. Nú getur allt gerst, hann er í slagnum af alvöru.

Mitt Romney tapaði í Iowa og varð að vinna í New Hampshire til að ná að byggja undir framboð sitt. Tapið í kvöld gæti gengið frá forsetaframboð hans. Romney á peninga og hefur dælt þeim svo um munar í þessum slag, en það hefur sannast á honum að það er ekki hægt að kaupa sér velgengni. Romney leiddi í New Hampshire mánuðum saman og stefndi í að taka bæði fyrstu fylkin og ná forskoti í slagnum til að ná velgengni á stóra þriðjudegi í febrúar. Romney mun eiga í miklum vandræðum núna, það verður erfitt fyrir hann að ná endurkomu eftir svo vonda byrjun, þrátt fyrir alla peningana.

Aðrir skipta varla máli repúblikanamegin í kvöld, eru langt að baki. Það er þó mikilvægt fyrir Huckabee að ná þriðja sætinu. Hann vann í Iowa og er alvöru keppinautur um útnefninguna. Giuliani varð fjórði, hefði þurft að verða þriðji til að fá byr í seglin. Hann á mikla baráttu framundan - stólar á að slagurinn haldist ferskur til janúarloka er forkosningar verða í Flórída. Það reynir ekki á hann fyrr en þá, en það er spurning hvort að hann þoli svo langa bið. Það verður að ráðast. Fred Thompson fór illa, stendur nú og fellur með Suður Karólínu. Tap þar gengur frá framboði hans.

------

Fyrstu niðurstöður meðal demókrata sýna að þar er allt galopið. Kannanir höfðu bent til að Hillary væri að fá skell gegn Obama. Er ekki að fara svo. Þetta er auðvitað einvígi þeirra um útnefninguna. Edwards er þriðji, langt á eftir og á erfiða baráttu fyrir höndum. Hann er í sjálfu sér búinn að vera og nær ekki þeim tveim í slagnum. En stóru tíðindin nú eru þau að Hillary er yfir er um fjórðungur atkvæða hefur verið talinn. Hún er ekki að fá stóra skellinn sem spáð var og gæti jafnvel unnið í New Hampshire. Og það yrðu sannarlega stórtíðindi.

En meira um demókrata síðar. Þetta er of spennandi til að skrifa mikið um nú. Það er ekkert öruggt þar og þarf að vaka lengur eftir úrslitum í fylkinu til að sjá hvort að Hillary eða Obama sigrar í einvíginu örlagaríka. En það er greinilegt að menn eiga ekki að afskrifa kjarnakonuna Hillary. Hún er enn í slagnum af alvöru. Mun hún eftir allt sem hefur gengið á síðustu daga verða allt að því jöfn Obama eða sigra hann?

Sannarlega merkileg úrslit, fari þetta svona, en það sannast nú að áherslur hennar á lokasprettinum, þar sem allt virtist orðið glatað, voru réttar. Og hún gæti orðið sama comeback kid og eiginmaður hennar fyrir sextán árum! Jahérna hér.

Lýst eftir ungu fólki

Mér finnst það eiginlega orðið sláandi hversu algengt er orðið að auglýst sé eftir ungu fólki, flestu á aldrinum 14-18 ára. Eftir nokkra klukkutíma leit eða örfáa daga finnast krakkarnir eða koma sjálf heim oftast nær. Eflaust eru margar langar sögur á bakvið hvert tilfelli. En það er ekki hægt annað en hugsa aðeins þegar að það gerist að jafnvel fimm ungmenni hverfi á rúmlega vikutímabili og spyrja sig að því hvað sé eiginlega að gerast í samfélaginu, hvort að þau séu í einhverri ógæfu eða vilji hreinlega fara að heiman vissan tíma.

Það eru svosem engar nýjar fréttir að fólk hverfi. Stundum hefur eitthvað gerst, slys eða aðrar aðstæður, sem valda því að ungt fólk kemur ekki heim. Þegar að óregla eða ógæfa dynur yfir hefur það gerst að ungt fólk er komið í svo mikið öngstræti að það stingur af. Það er ekki nema von að spurningar um hvert tilfelli vakni. En mér finnst þetta farið að gerast svo oft, jafnvel að leitað sé dögum saman að ungu fólki.

Vonandi mun ganga vel að finna þennan strák. Það hlýtur að vera skelfilegt að vera í þeirri stöðu að eiga ættingja sem finnst ekki og ekki er hægt að ná sambandi við. Gildir þá einu hverjar aðstæðurnar eru, enda er mjög óþægilegt og dapurlegt að eiga ástvin sem finnst ekki og það hlýtur að vera skelfilegt að horfast í augu við.

Lýst eftir 17 ára pilti