Hasar í Reykjanesbæ - handtaka á Röstinni

Það er gott að heyra að lögreglan hafi handtekið einn þeirra sem grunaður er um hina fólskulegu árás í Keilufellinu um síðustu helgi. Það er mikilvægt að þeir verði allir handteknir og svari til saka. Held að flestum hafi fundist nóg um lýsingarnar á ofbeldinu sem grasserar í samfélaginu og hvernig viss hópur Pólverja kúgar samlanda sína hérlendis.

Það hefur merkilega lítið verið fjallað um þessa klíku í fjölmiðlum áður en kom að þessari árás. Það er vissulega til of mikils ætlast að allir þeir innflytjendur sem hingað koma séu hvítþvegnir englar en það verður að taka á málum þeirra sem ráðast að öðru fólki og standa að klíkumyndun til að vega að öðrum innflytjendum eins og er í þessu tilfelli. Mér finnst þetta mjög dapurleg þróun og á henni verður að taka með öllum tiltækum ráðum.

Það er sjálfsagt að bjóða innflytjendur velkomna til landsins og það ber að varast að dæma þá alla eftir svörtu sauðunum í hópi þeirra. En því er ekki að neita að þetta er ekki góð þróun - það er að verða einum of mikið af ofbeldisverkum sem tengja má við innflytjendur. Oftast nær er þetta mjög gróft og brútalt ofbeldi og kynferðisafbrot. Þetta eru einum of mörg mál til að þau gleymist og um fátt er meira talað en þessa vondu þróun.

Keilufellsmálið er dæmi um gróft ofbeldisverk sem ber að fordæma og uppræta. Við lifum ekki í saklausu samfélagi lengur og ofbeldið er að verða meira og grimmara en við höfum áður upplifað. Á því verður að taka og mér finnst lögreglan vera að standa sig vel í sínum verkum.

Einn handtekinn eftir húsleit

Úrvalsvísitalan aldrei hækkað meira á einum degi

Það eru jákvæðar og góðar fregnir að úrvalsvísitalan hafi í dag aldrei hækkað meira á einum degi í sögu Kauphallarinnar. Þetta er ljós í því myrkri sem hefur verið í íslensku efnahagslífi og vonandi munu hlutabréfin halda áfram að hækka og krónan að styrkjast. Þetta eru gleðitíðindi eftir þann rússibana sem var fyrir páskana í Kauphöllinni.

Það var á við að horfa á æsispennandi hasarmynd að fylgjast með fréttunum úr Kauphöllinni fyrir páskana þar sem allt var á hverfanda hveli og allt í frjálsu falli. Ákvörðun Seðlabankans hefur haft góðar afleiðingar og tekið á mesta vandanum. Hvort að það er tímabundið eður ei verður að ráðast, en þetta voru klárlega hárréttar aðgerðir á mikilvægum tímapunkti.

En spurt er að leikslokum í þessari rússibanastemmningu í Kauphöllinni. Verður áhugavert að sjá hvernig morgundagurinn verður á markaðsvellinum.

Met sett í Kauphöll Íslands

Mikilvægt að lífsmark sé með þeim sem ráða för

Tek heilshugar undir mat Eddu Rósar Karlsdóttur að mikilvægt sé að Seðlabankinn hafi gripið til einhverra aðgerða í krísustöðunni og sýnt myndugleika með því að taka af skarið. Spyrja má hvort að Davíð sé enn við stjórnvölinn og stýri málum fyrir Geir H. Haarde, forsætisráðherra, sem hefur valdið mér og eflaust fleirum vonbrigðum með því að segja og gera ekki neitt þegar að þörf er á traustri forystu í landinu.

Þegar á móti blæs sést vel hverjir eru sterkir leiðtogar og hverjir séu týpískir leiðtogar í logni, þeir sem geta tekið á vandalausum verkefnum og stýrt málum á milli skers og báru í rólegheitatíð þegar að ekki eru ógnir á vegferðinni. Þegar að hvessir og syrtir í álinn reynir á menn og þá verða þeir sannir leiðtogar sem hafa svörin. Davíð virðist allavega vera sá eini í dag sem talar hreint út og greinir vandann og gerir eitthvað. Vantaði eiginlega bara að hann talaði um blóð, svita og tár í vondri stöðu en allavega hann talaði skýrar en stjórnmálamenn gera. Það vekur mesta athygli.

Það má vissulega deila um hvort Seðlabankinn hafi sofið of lengi. Hitt er svo annað mál að það var tekið til hendinni í dag og það hefur haft sín áhrif. Hversu lengi þau vara er svo annað mál. Það sem mestu skiptir er að eitthvað sé gert og reynt að taka á vandamálum sem blasa við. Þeir stjórnmálamenn sem bíða aðeins eftir sólinni í krísutíðinni, hika þegar að taka þarf að skarið, eru ekki mikils virði og ég vona sannarlega að sú sterka ríkisstjórn, í þingmannatölu, sem nú ríkir bæti sig og sýni að hún ráði við krísuna.

Ég sagði hér um daginn að það væri hið versta að eiga stjórnvöld sem hefðu engin svör í krísutíð og engar lausnir fram að færa nema þá að bíða og vona. Seðlabankinn hefur altént tekið af skarið og virðist hafa reddað stjórnmálamönnunum um stund. En að því kemur að taka verði af skarið og þá reynir á þá sem hafa völdin hvort að þeir séu þess megnugir að standa undir ábyrgðinni sem þeim hefur verið falin.


PS: btw - Edda Rós er reyndar sá greiningarspekingur sem mér finnst tala best alvöru mannamál í bissnesspælingum. Eitilklár og traust.

Edda Rós: Björninn er vaknaður

Vandræðalegar ýkjur hjá hinni reynslumiklu Hillary

Það er alveg ljóst að ýkjusaga Hillary Rodham Clinton um Bosníuförina árið 1996 hefur skaðað orðstír hennar í utanríkismálum og forsetaframboðið. Af öllu því neikvæða sem yfir hana hefur dunið er þetta hið versta mjög lengi. Í viðurkenningu hennar á að hafa ýkt upp alvarlegt mál, sem hún ætlaði að upphefja sig með, er um leið komið skarð í þá ímynd hennar að vera traustur og trúverðugur valkostur með mikla reynslu.

Hillary hefur fyrst og fremst státað sig af því að hafa reynsluna gegn hinum yngri Obama, sem hefur þar að auki verið í kjörnu embætti og á hinu pólitíska sviði mun skemur. Utanríkis- og varnarmál hafa þar verið lykilatriði og hefur Hillary óhikað sett samasem-merki milli sín og forsetaferils Bill Clinton, eiginmanns hennar, á árunum 1993-2001. Það hefur aldrei farið framhjá neinum að Hillary var einn af nánustu pólitísku ráðgjöfum hans og valdamikil. Hefur verið mjög deilt um að hún skreyti sig með afrekum Clintons forseta í utanríkismálum.

Það er öllum ljóst að ef Obama tekst að grafa undan trúverðugleika hennar í þessum málaflokki er hún mjög veik. Hún hefur ekki verið lengi í pólitískt kjörnu embætti, verið öldungadeildarþingmaður síðan í janúar 2001 en þar að auki konan við hlið stjórnmálamannsins. Hefur Hillary mikið talað um að hún sé tilbúin til að vera forseti Bandaríkjanna á fyrsta degi, hún þurfi ekki starfsþjálfun eða tilsögn í embættinu. Það er vissulega rétt, enda var hún á forsetavakt með eiginmanni sínum í átta ár. En það eru brestir komnir í þessa glansmynd með ýkjusögunni.

Hillary varð fyrir þungu áfalli á föstudaginn langa þegar að Bill Richardson, ríkisstjóri í Nýju-Mexíkó, lýsti yfir stuðningi við Obama. Ekki aðeins er Richardson gamall vinur Clinton-hjónanna og ráðherra í stjórn Clintons forseta og sendiherra hjá Sameinuðu þjóðunum á forsetaferli hans heldur í senn gamall vinur og baráttufélagi Hillary í stjórnmálum. Það er þó alveg ljóst að sú yfirlýsing hefði getað komið á mun verri tíma en nú. Hefði Richardson lýst yfir stuðningi við Obama fyrir forkosningar einkum í Texas og Ohio hefði það haft mun meiri áhrif en verður. En þetta er táknrænt högg sem hefur einhver áhrif, einkum fyrst í stað.

Hörð gagnrýni Richardsons á Hillary og stuðningsmenn hennar var einnig áhrifamikil. James Carville, hinn dyggi vinur og pólitíski klækjarefur Clinton-hjónanna, var fljótur til að nefna Richardson sem Júdas og þótti viðeigandi að hann hefði lýst yfir stuðningi við Obama á föstudaginn langa. Carville hefur alla tíð látið hlutina flakka og það er greinilegt að það eru drottinssvik að mati þeim sem næst standa Clinton-hjónunum að snúa við henni baki á þessum tímapunkti, þegar að örlögin í þessari baráttu ráðast.

Það er fjarri því að þessi slagur sé búinn. Það er um mánuður í forkosningar í Pennsylvaníu. Þá fyrst er hægt að meta af alvöru styrkleika Obama og Hillary eftir langa pásu, skandalana varðandi Jeremiah Wright og þessa ýkjusögu sem er sérlega skaðleg fyrir reynsluboltann Hillary. Bæði hafa gildan sess í þessum slag, sem er fjarrí því að baki og virðast allar líkur á því að hann standi fram í júní hið minnsta - margir óttast þó blóðugt flokksþing í Denver í ágústlok.

Demókratar gætu haft öll tromp á hendi í þessari stöðu. Í staðinn eru þeir sjálfir að glutra tækifærum sínum niður. Harkan í þessum forkosningaslag minnir í svipinn á aðdraganda flokksþings demókrata í Chicago í Illinois árið 1968. Það flokksþing var blóðugur bardagi tveggja fylkinga um útnefninguna. Demókratar höfðu þá öll tækifæri til að snúa vörn í sókn eftir að Johnson forseti hætti en klúðruðu því algjörlega og krýndu Nixon. Munu demókratar sjálfir krýna McCain?

Clinton sökuð um ýkjur

Seðlabankinn viðurkennir að forsendur brugðust

Það blasti við fyrir viku að Seðlabankinn myndi hækka vextina strax að loknum páskunum. Enda vandséð hvað Seðlabankinn getur gert annað í þessari stöðu en brugðist við með þeim hætti. Í þessari ákvörðun felast þó að mínu mati önnur tíðindi og meiri en stýrivaxtahækkunin ein og sér.

Bankastjórnin viðurkennir í yfirlýsingu sinni að forsendur verðbólguspár sem fólu í sér þá pólitík að hafa stýrivextina óbreytta hafi verið mikil mistök - sú stefna hafi beðið skipbrot. Það er nokkuð um liðið síðan að það blasti reyndar við og tregða Seðlabankans til að taka af skarið kom sér illa.

Mestu skiptir að þau mistök séu viðurkennd og sveigt af leið. Það er ekkert annað í stöðunni en hækka vextina. Það verður áhugavert að sjá hvaða áhrif þessi ákvörðun hafi. Það er þó gott að Seðlabankinn geri eitthvað og bæti um betur en ríkisstjórnin sem virðist algjörlega sofa á verðinum og hefur valdið vonbrigðum með því að gera nákvæmlega ekki neitt nema hika.

Það voru mikil vonbrigði þegar að Geir Haarde, forsætisráðherra, hélt blaðamannafund án tíðinda í síðustu viku. Einu tíðindin þaðan voru að Geir talaði úr púlti í skrifstofu forsætisráðherrans. Að öðru leyti var blaðamannafundurinn núlleraður og veikti stöðu Geirs sem leiðtoga. Ef menn geta ekki tekið á krísu eru þeir ekki sterkir leiðtogar.

Stýrivextir hækka í 15%

Mannaveiðar lofa góðu - leikið efni á dagskrá

Það var virkilega gaman að horfa á fyrsta þáttinn af Mannaveiðum, nýrri leikinni spennuþáttaröð, í Sjónvarpinu. Upphafið lofar góðu og vel er vandað til verka. Handritið er byggt á góðri spennusögu, þetta er fínt persónugallerí, myndatakan vönduð og tónlistin passar vel inn í stemmninguna. Leikurinn er svo algjörlega fyrsta flokks.

Mér fannst kynning á persónum mjög góð og sérstaklega stóð þar upp hversu vel starfssambandi þeirra Gunnars (Ólafs Darra) og Hinriks (Gísla Arnar) er lýst. Báðir standa sig súpervel - sérstaklega Ólafur Darri. Svo fannst mér lögreglufulltrúinn, leikin af Halldóru Björnsdóttur, ansi reffileg og stýra sínum hópi vel með orðum og skipunum með augnaráðinu einu. Það verður áhugavert hversu mikið verður skyggnst inn í brothætt einkalíf hennar og hvort hún sé jafnmikill einfari og margir lögreglufulltrúar, oftast nær karlkyns. Skemmtilegt að sjá konu fronta rannsóknahóp í morðmáli allavega.

Þorsteinn Gunnarsson er alveg virkilega fínn leikari og það var gaman að sjá hann eitt augnablik í hlutverki auðmannsins Ólafs sem mætir örlögum sínum á gæsaskytteríinu í Dölunum. Hann lék eins og flestir muna Holberg í Mýrinni og var þar drepinn líka. Mér finnst Þorsteinn einn af þessum leikurum sem er fágaður og vandar vel til sinna verka og hefur í raun sést of lítið. Það er greinilega að breytast með nýjum tækifærum í framleiðslu leikins efnis, en hann lék föður Láru í Pressunni fyrir nokkrum mánuðum. Margrét Helga, sem lék mömmu Gunnars, klikkar ekki heldur og er alltaf traust í sínu.

Fannst mjög skemmtilegt að sjá Gunnar Eyjólfsson, þarna í hlutverki bóndans sem missti jörðina sína og virkar bæði önugur og einbeittur. Sé einhvern veginn samt ekki týpuna Gunnar fyrir mér sem bónda á þessari jörð, en Gunnar er samt sem áður einn af bestu leikurum síðustu áratuga og í sérflokki. Verður gaman að sjá meira til hans í næstu þáttum. Svo má auðvitað ekki gleyma Hilmi Snæ sem kom vel út í hlutverki bissness-mannsins og hafði akkúrat réttu taktana í það hlutverk. Svo var Charlotte fín sem danski réttarmeinafræðingurinn.

Elva Ósk Ólafsdóttir er að gera góða hluti í hlutverki Katrínar, dóttur bóndans. Fannst reyndar fyndið að dóttir karakters Gunnars Eyjólfssonar héti Katrín, ef út í það er farið allavega, af skiljanlegum ástæðum. Elva Ósk er ein af þessum leikkonum sem aldrei klikkar og stendur sig vel. Hún var góð í kvikmynd Björns Brynjúlfs, Köld slóð, árið 2006, og átti þar góða takta og er ekki síðri þarna. Þórunn Lárusdóttir náði hinni syrgjandi ekkju mjög vel og grét mikið. Það verður gaman að vita hvort að tárin séu ekta er yfir lýkur eða algjör uppgerð.

Mannaveiðar boðar upphaf nýrra tíma hjá Sjónvarpinu, sem sumir kalla sjónvarp allra landsmanna á tyllidögum. Þar hefur íslenskt leikið efni varla sést og ekki heldur verið endursýnt gamalt klassaefni. Undir stjórn Páls og Þórhalls á greinilega að taka til hendinni, fara að endursýna eftir samning við leikara og framleiða nýtt efni. Það var umdeilt þegar að samið var við Björgólf Guðmundsson um framleiðslu leikins efnis. Leist vel á þann díl, enda munum við öll njóta vel þessa efnis og ekkert nema gott um það að segja.

Í vetur hefur Ríkissjónvarpið bætt sig svo eftir hefur verið tekið í dagskrárgerð en enn vantar talsvert upp á að leikið íslenskt efni sé meira áberandi á dagskrá Ríkissjónvarpsins. Á dagskrá Sjónvarpsins er fjöldi ágætra þátta en leikna efnið hefur setið á hakanum og ekki verið nógu stór hluti af sjónvarpsdagskránni. Hefur Stöð 2 sýnt vel með gerð Næturvaktarinnar og Pressu að fólk kallar á svona efni, en þeir þættir voru með því vinsælasta í imbakassanum í vetur - þetta er efni sem fólk vill sjá.

Enda hefur það sést vel með leiknu íslensku efni á borð við Undir sama þaki, Sigla himinfley, Heilsubælið í Gervahverfi, Fastir liðir eins og venjulega og Allir litir hafsins eru kaldir að þetta er efni sem vekur áhuga sjónvarpsáhorfenda. Það er kallað eftir meira af leiknu efni á skjánum. Ríkisstöðin hefur ekki verið í fararbroddi í þessum efnum. Eftir því hefur verið kallað til að hægt sé að réttlæta að ríkið reki sérstaka sjónvarpsstöð. Þar á megináhersla ekki að vera á erlent afþreyingarefni sem getur allt eins verið á einkareknu stöðvunum.

Þetta er því jákvætt skref og áhugaverðir tímar framundan tel ég hjá Ríkissjónvarpinu. Það er kominn tími til að ríkisstöðin standi undir nafni eigi að réttlæta tilvist ríkisrekins fjölmiðils á annað borð fyrir landsmönnum.