Brösug hjónabandssæla stjórnarflokkanna

Eitthvað virðist vera farið að dofna yfir hjónabandssælu vinstriflokkanna við Framsóknarflokkinn. Nú virðist Framsókn vera farin að sýna vald sitt og mátt, sem varla er furða, við þessar aðstæður sem uppi eru. Engin skilyrði Framsóknar fyrir stuðningi við stjórnina hafa orðið að veruleika þrátt fyrir rúmlega mánuð vinstriflokkanna við völd. Og kannski er komið að því að stjórnin verði tekin úr sambandi.

Annað hvort ná flokkarnir þrír saman um að halda þingi áfram eða blása það af 12. mars. Framsókn hefur það í hendi sér. Það yrði neyðarlegt fyrir stjórnarflokkana ef Framsókn og Sjálfstæðisflokkur fá saman í gegn tillögu um frestun þingfunda frá 12. mars. En kannski er það sem gerist. Nú reynir á hversu öflug Framsókn verður með sín mál.

Fundað um stjórnarsamstarfið

Össur talar niður og upp til Sigmundar

Viðtalið við Össur, þar sem talað er um Framsókn og Sigmund Davíð, er svolítið fyndið. Í öðru orðinu talar ráðherrann upp til Sigmundar, með því að minna hann á ábyrgð sína og hann hafi í raun puttann á takkanum sem heldur ríkisstjórninni gangandi, en í hinu talar hann niður til hans og Framsóknarflokksins. Þetta limbó er óneitanlega ansi fyndið.

Þetta er svona í takt við það þegar ráðherraræðið í Stjórnarráðinu ætlaði að stilla Framsókn upp við vegg um daginn og reyna að tuska þá til með hótunum. Þar fór umhyggjan fyrir þingræðinu fyrir lítið, hjá þeim sem mest höfðu talað um það.

Minnihlutastjórnin hagar sér eins og hún sé meirihlutastjórn sérstaklega í fyrirskipunum í þingstarfinu. Ætli það sé ekki vandinn stóri sem blasir við öllum, ástæðan fyrir því að þessi stjórn er jafn veikburða og raun ber vitni.

Sigmundi Davíð boðin sáttahönd

Vinstristjórnin að falla á tíma vegna kosninganna

Augljóst er að vinstristjórnin er að falla á tíma. Á rúmum mánuði hefur hún aðeins náð örfáum frumvörpum í gegnum þingið og ekkert gert í þeim lykilmálum sem hún var mynduð um. Nú er aðeins rúm vika þar til rjúfa þarf þingið til að hefja kosningabaráttuna. Ríkisstjórnin getur sjálfri sér um kennt að hafa ekki komið málum sínum áfram. Hún hefur haft öll tækifæri til að vinna málin hratt og örugglega en fallið á prófinu. Af rúmum 40 dögum til að koma fram með mál og fara með þau í þingið hefur hún sólundað rúmum 30 dögum í pólitískar hreinsanir frekar en málefnin.

Eðlilega bendir Framsóknarflokkurinn á það að þau verkefni sem ríkisstjórnin var mynduð um og Framsókn setti sem skilyrði fyrir stuðningi hafa ekki staðist. Ekkert hefur verið gert. Eftir rúma 30 daga er eins og landið hafi staðið í stað. Enginn er að leiða þjóðina af krafti, koma fram með framtíðarsýn og einhverja alvöru forystu. Við erum í einhverju furðulegu tómarúmi þar sem hugsað er aðeins um hentug mál stjórnmálamannanna við völd.

Greinilegt er að ráðherrar ríkisstjórnarinnar hafa ekki lært á minnihlutastjórnarformið. Þeir sem hæst töluðu um að auka þyrfti virðingu Alþingis hafa gengisfellt það með því að beita því sem afgreiðslustofnun. Hræsni þeirra er algjör.

Nú tala stjórnarflokkarnir svo um að ekki sé tími til að koma málum í gegnum þingið og gefa í skyn að fresta þurfi kosningunum. Sumir af þeim göluðu sem hæst í janúar um að kjósa þyrfti sem fyrst og færa umboðið til þjóðarinnar.

Nú þarf að festa kjördaginn 25. apríl í sessi og rjúfa þing - tryggja að starfhæf ríkisstjórn taki til starfa sem fyrst. Þessi vinstristjórn hefur fallið á prófinu, bæði með verklagi sínu og aðgerðarleysi.

Stóru málin bíða í þinginu

Harkalegt uppgjör á stöðu Íslands

Glöggt er gests augað var forðum sagt. Datt þessi forni málsháttur í hug þegar ég las umfjöllun Vanity Fair um málefni Íslands. Vel að merkja er þetta harkalegt uppgjör - Ísland er hakkað í spað í skrifunum og talað bæði illa um okkur, bæði verðskuldað og óverðskuldað svosem. Við erum á einni nóttu orðin skólabókardæmi um hvernig græðgin og sukkið bar eina þjóð ofurliði og við blinduðumst öll af blindri aðdáun á þeim mönnum sem sigldu þjóðinni í strand. Þarna er hjarðhegðun okkar Íslendinga dregin sundur og saman í miskunnarlausu háði.

Höfum við kallað þetta yfir okkur sjálf? Vissulega höfum við gert það að mörgu leyti. Við létum spádóma erlendra sérfræðinga sem vind um eyrun þjóta og neituðum að horfast í augu við yfirvofandi vanda og efnahagslegt óveður sem var á leiðinni. Margir féllu með vísakortið í hendi og sumir eru enn að reyna að standa í lappirnar við að bjarga sér frá hruninu. Við lærðum vonandi okkar lexíu, stóra niðurstaðan er sú að við verðum að vera vakandi fyrir vandanum og vera raunsæ í hverju því sem gert er.

Raunsæi og veruleikaskyn tapaðist á síðustu árum. Mestöll þjóðin var með glampann í augunum fyrir þeim sem skuldsettu okkur upp í rjáfur og fyrst núna virðumst við vera að vakna upp við hversu illa var unnið. Myndin um Enron ætti að vera sýnd reglulega til að vekja þá sem enn trúa því að útrásarvíkingarnir hafi verið snjallir og skynsamir menn.

Eitt finnst mér þó vanta á þessum tímum. Okkur vantar sterka leiðtoga sem talar við fólkið í landinu, talar kjark og kraft í það við þessar erfiðu aðstæður. Enginn slíkur er á sviðinu núna. Ég held að fólkið í landinu sé ráðvillt því enginn talar til þeirra í lausnum og markmiðum. Við erum í mikilli þoku, ekki aðeins efnahagslega heldur pólitískt.

Staðan er kannski ekki þannig að allir hafi framtíðarsýn til langs tíma. En það er mikilvægt að þeir stjórnmálamenn sem vilja vera ábyrgir og traustir tali í lausnum og skapi framtíðarsýn, ef það sé ósátt við stöðu þjóðarinnar komið með einhvern vegvísi til framtíðar.

Wall Street á túndrunni

Blekkingarleikur á endastöð

Ég held að margir sjái hlutina í öðru ljósi eftir Kastljós kvöldsins, þar sem kom fram að margfrægar fullyrðingar Björgólfs Thors í Kompásviðtalinu í október standast ekki. Mér finnst merkilegt að það hafi tekið íslenska fjölmiðlamenn marga mánuði að komast að sannleikanum í þessu máli. Tilraun stjórnenda Landsbankans fyrir bankahrunið til að snúa hjólinu enn einn hring og halda útúrsnúningunum áfram er dæmd til að mistakast að mínu mati.

Þeir eru orðnir fáir sem trúa þessum mönnum. Trúverðugleikinn er löngu farinn og sumir reyna ekki einu sinni að halda uppi vörnum. Svikamyllan og blekkingarleikurinn hefur verið afhjúpaður. Mikil lexía var að horfa á Enron-myndina í gær. Þetta var eins og innsýn í íslenskan veruleika útrásartímans. Sukkið og græðgin í Enron er sá sami og einkenndi öll verk og viðskiptalega sýn útrásarvíkinganna hér á Íslandi.

Fengu ekki fyrirgreiðslu