Hreinn Loftsson skrifar færslu um mútumálið

Um þessar mundir eru fjögur síðan liðin frá eftirminnilegu bolludagsviðtali Óðins Jónssonar við Davíð Oddsson, seðlabankastjóra og þáv. forsætisráðherra, þar sem hann sagði að forsvarsmenn Baugs hefðu gefið í skyn á frægum leynifundi Davíðs og Hreins Loftssonar í London í janúar 2002 að múta ætti Davíð til að hann yrði þægur í taumi. Davíð sagði að Hreinn hefði sagt þar að Jón Ásgeir væri tilbúinn til að greiða honum 300 milljónir fyrir að hætta að tala illa um Baug. Hreinn Loftsson sagði að þetta hefði allt verið sagt í hálfkæringi.

Lítið hefur verið rætt um þetta mál síðustu árin, nær ekkert eftir að Davíð Oddsson hætti í stjórnmálum. Þetta var eitt mestu hitamála í aðdraganda alþingiskosninganna 2003, síðustu kosningabaráttu Davíðs á þriggja áratuga stjórnmálaferli, enda auðvitað athyglisvert þegar að forsætisráðherra heillar þjóðar fullyrðir að bornar hafi verið á hann mútur eða tilraun til þess gerð. Þetta endaði sem hitamál tengt kosningunum og barátta Davíðs og Ingibjargar Sólrúnar varð gríðarlega hörð. Málið er eitt hið torskildasta í stjórnmálasögu seinni ára.

Hreinn Loftsson skrifaði athugasemd við grein Ragnars Sverrissonar, kaupmanns, á bæjarmálavefritinu Pollinum. Grein Ragnars hét Smjörklípudagurinn mikli og fjallar því um þetta mál. Það er svo sannarlega athyglisverð athugasemd. Birti ég hana orðrétt hér á eftir og lesendur geta dæmt hana sjálfir, en athyglisverð er hún:

"Eitt skulum við hafa alveg á hreinu. Davíð Oddssyni voru aldrei boðnar mútur eða tilraun gerð til þess að bera á hann mútur. Öðru nær. Aðspurður í MBL og KASTLJÓSI sagði hann að hann ætlaði mér ekki slíkt. Sagan ("smjörklípan") var einmitt svo slóttug vegna þess að hann sagði að ég hefði trúað sér fyrir því að Jón Ásgeir hefði á einhverjum tímapunkti áður nefnt þetta við mig en ég drepið hugmyndina vegna þess að Davíð Oddsson væri ekki slíkur maður (og ég tek fram að hann er ekki slíkur maður).

Jón Ásgeir hefði á hinn bóginn látið sér til hugar koma að Davíð Oddsson væri slíkur maður og að ég hafi sagt honum þetta, trúað honum fyrir þessu. Hann gat þess ekki í viðtalinu við RUV undir hvaða kringumstæðum þetta var sagt eða í hvaða samhengi, þ.e.a.s. að ég hefði sagt sér þessa sögu sem svar við söguburði hans um feðgana í Bónus. Menn skyldu ekki trúa öllu sem sagt væri um nafntogaða menn.

Um hann (Davíð Oddsson) væru sagðar sögur sem ég legði ekki trúnað á, t.d. hefði Jón Ásgeir sagt mér sögu sem gengi manna á meðal um meinta greiðslu að fjárhæð 300 m. kr. og slegið fram í framhaldinu hvort þetta væri kannski aðferðin! (Á ensku kallast þetta "sarcasm", "bitter irony" eða kaldhæðni á íslensku). Davíð greip þetta á lofti - áróðursmaðurinn sem hann er og sneri þessu strax upp í andhverfu sína - en ég sagði honum um leið að þetta hefði verið sagt í hálfkæringi af Jóni Ásgeiri. Engin alvarleg meining hefði legið þar að baki.

Þetta hefði verið nefnt í dæmaskyni um hve varlegt væri að leggja trúnað á söguburð. Hér var aðalatriðið auðvitað slúðrið en ekki kaldhæðni Jóns Ásgeirs. Ég minnti hann einmitt á að morgni "bolludagsins" - þegar hann hringdi í mig áður en hann fór í viðtalið á RUV - að ég hefði notað orðið "hálfkæringur" strax þarna um kvöldið. Þetta var ekki sagt sem fyndni af minni hálfu heldur til að vara Davíð Oddsson við að trúa kjaftasögum. Þetta er því ekta "smjörklípa" hjá honum. Hlutir teknir úr samhengi til að draga athyglina frá óþægilegri umræðu um önnur mál.

Í þessu tilviki - í framhaldi af lýsingu Fréttablaðsins frá því á laugardeginum fyrir "bolludaginn" - hvað vissi Davíð Oddsson um aðdraganda Baugsmálsins? Vissi hann eitthvað? Hitt er síðan annað mál að stuðningsmenn Davíðs Oddssonar í Sjálfstæðisflokknum og annars staðar fóru að spinna, t.d. með því að spyrja: "já, en er það ekki einmitt svona sem menn ámálga slíka hluti" o.s.frv. Þá vil ég einnig mótmæla því að þetta hafi verið eitthvað fyllerí þarna úti í London eins og stundum er haldið fram manna á meðal og í fjölmiðlum.

Á hinum eiginlega fundi okkar tveggja í Lundúnum 26. janúar 2002 drakk annar kaffi en hinn te. Eftir heimkomuna og fram í febrúar 2002 áttum við Davíð Oddsson nokkur samskipti þegar ég gekk frá störfum mínum fyrir hann sem forsætisráðherra og ég varð þess ekki var þá að hann teldi að alvarlegir hlutir hefðu gerst í samskiptum okkar. Öðru nær. Hann þakkaði mér með hlýjum orðum fyrir náið og gott samstarf og góðan árangur við framkvæmd einkavæðingar á árunum 1992-2002."