Ástu Lovísu minnst

Það eru nokkrir dagar liðnir frá andláti Ástu Lovísu Vilhjálmsdóttur. Það er mjög áhugavert að líta á vef hennar og lesa allar samúðarkveðjurnar sem ritaðar hafa verið í kjölfar andlátstilkynningarinnar á vef hennar. Þar sést mjög vel sá hugur sem lesendur báru til hennar. Hún öðlaðist sess í huga og hjarta lesandanna, sem sést vel af skrifunum nú eftir lát hennar. Ég hef verið í slitróttu tölvusambandi síðustu dagana, vegna ferðalags um Austfirðina. Nú í kvöld leit ég á öll skrifin og tók mér smátíma um það.

Það er mjög áhugavert að fara yfir þá hugulsemi sem lesendur vefsins sýna fjölskyldu Ástu Lovísu á þessum erfiðu tímamótum hjá þeim. Þar sést vel hversu mjög Ásta Lovísa snart þjóðina í hetjulegri baráttu sinni við meinið erfiða, sem að lokum felldi hana að velli. Samt lít ég á hana sem sigurvegara. Marga hef ég þekkt sem hafa fallið fyrir þessu kalda og erfiða meini. Samt eru það sigurvegarar í huganum. Það er enginn vafi á því að Ásta Lovísa var mikill sigurvegari þrátt fyrir þessi sorglegu örlög sem hún hlaut.

Barátta hennar er ógleymanleg og verður lengi í minnum höfð. Það sést vel af vefskrifunum á heimasíðu Ástu Lovísu. Það er í sjálfu sér mjög einfalt mál.

Athugasemdir

[Ragnheiður , 4.6.2007 kl. 23:49]

Hún var sigurvegari á sinn hátt. Þvílíkur kjarkur og bjartsýni, hún kenndi öllum sem litu við hjá henni annan hugsunarhátt. Þetta er fallega orðað hjá þér.

[Hallgrímur Óli Helgason, 5.6.2007 kl. 00:05]

já, hún var ótrúleg hún Ásta Lovísa,  og búin að missa móður sína og systur og fjórar móðursystur, og allavega tvö móðursytkinabörn úr að ég held einhverjum ættarsjúkdóm

[Ásdís Sigurðardóttir, 5.6.2007 kl. 00:10]

Já, lífið er sumum erfiðara en öðrum. Ég dáist af svona hetum eins og Ástu. 

Annars verð ég á Aey næstu 3 daga. Hlakka mikið til að spóka mig í göngugötunni og kíkja í Amaro sem var mín uppáhaldsbúð þegar ég var barn.