Trúðurinn í Ráðhúsinu

Mjög átakanlegt var að fylgjast með Jóni Gnarr, borgarstjóra, í Kastljósinu í kvöld. Brandarinn mikli sem fleytti þessum þekkta grínista til valda, sem táknmynd einhverra óljósra breytinga, er orðinn að drungalegri tragedíu. Þetta er ekki lengur fyndið. Borgarstjórinn hefur afhjúpað sig sem trúð, sem hvorki hefur þekkingu á málum né vit til að tjá sig um lykilmálefni stærsta sveitarfélags landsins á mjög erfiðum tímum.

Hann reynir nú að kreista brandarann eins og tannkremstúpu til að halda sér á floti, ýmist með því að vera nógu furðulegur og galinn til að virka örlítið fyndinn. Hann gerir grín að erfiðum niðurskurði og kastar stríðshanskanum í fólkið í borginni með því að tala enn um ísbjörn í Húsdýragarðinn.

Er þessum manni alvara? Þegar skorið er niður, fólk bíður í röðum eftir mat fyrir utan hjálparstofnanir og margir stefna í gjaldþrot á að fara að eyða fúlgu fjár í eitt stykki ísbjörn? Þetta lið er því miður ekki hæft til að leiða stærsta sveitarfélag landsins.

Samfylkingin með Dag B. Eggertsson ber mikla ábyrgð á því að halda þessari vitleysu áfram mikið lengur. Þeirra er ábyrgðin á þessum trúð sem veit ekkert í sinn haus.

Geimvera í íslenskum stjórnmálum

Niðurlæging Alþingis Íslendinga

Niðurlæging Alþingis er algjör. Ástæðurnar eru margar fyrir því að venjulegt fólk í þessu samfélagi hefur fengið nóg og lætur í sér heyra. Mótmælin við þinghúsið í gær þegar Alþingi var sett gefa til kynna, svo ekki verður um villst, að virðing fyrir Alþingi sem stofnun er hverfandi - óánægjan magnast upp. Við erum hér með máttlausa vinstristjórn sem ræður ekkert við verkefnin og vandamálin í þessu samfélagi.

Við öllum blasir að Jóhanna Sigurðardóttir, forsætisráðherra, hefur misst öll tök og ræður ekki við verkstjórnarhlutverkið, hvort sem er í ríkisstjórn eða á Alþingi. Hún veitir þessari þjóð enga leiðsögn eða forystu, hefur ekki það sem til þarf í verkefnið. Ákæran á hendur Geir H. Haarde, fyrrverandi forsætisráðherra, bar öll merki pólitísks hefndarþorsta þar sem VG réði för. Samfylkingin sá svo um sína þegar á kosninguna leið.

Alþingi virðist allt að því vera umboðslaust nú. Norræna velferðarstjórnin sem hefur reynst eins og stjórnlaust skip er að fótum komin. Þjóðin hefur misst alla virðingu fyrir þeim sem ráða för og hafa fengið nóg. Þegar fólk hefur misst heimili sín og lífsviðurværi er því alveg sama um allt og lætur í sér heyra. Þegar ég sá alvarleg andlit vinstri grænna í þinginu í gær var einhver púki sem hvíslaði, What goes around comes around.

Mesti vingullinn í stjórnmálum dagsins í dag er Steingrímur J. Sigfússon, maðurinn sem sveik öll fögru kosningaloforðin kortéri eftir kosningar og er nú orðinn eins og umskiptingur. Hann sveik þjóðarhagsmuni í Icesave og sýnt æ ofan í æ að hann er ekki traustsins verður. Var virkilega einhver sem trúði því að hann og Jóhanna Sigurðardóttir, bæði með áratuga þingreynslu, myndu breyta einhverju?

Ég skynja vonbrigðin í samfélaginu. Fjölmargir kusu vinstriflokkana í þeirri trú að þeir myndu gera eitthvað af viti og breyta einhverju. Allir vita að fullreynt er með það 20 mánuðum eftir að þessi lélega vinstristjórn tók við völdum. Þessi stjórn er komin að fótum fram. Þau hafa niðurlægt Alþingi með vinnubrögðum sínum og farið með íslensk stjórnmál í svaðið með sér. Það eru dapurleg örlög.

Nú verður að stokka spilin upp. Burt með þessa vinstristjórn, burt með Jóhönnu og Steingrím!

„Þar með var niðurlæging Alþingis fullkomnuð“

Geir ákærður - Alþingi fetar inn á hála braut

Alþingi Íslendinga hefur nú samþykkt að stefna aðeins Geir Hilmari Haarde, fyrrverandi forsætisráðherra, fyrir landsdómi. Mér finnst þetta dapurleg niðurstaða, enda er hún pólitísk aðför að einum manni. Hafi verið tilefni til ákæru átti að ákæra alla ráðherrana sem heild, en ekki velja einn úr. Þetta er því mjög óheppilegt og lítur illa út. Þarna fer Alþingi inn á mjög hála braut.

Hentistefna Samfylkingarinnar er algjör. Nokkrir þingmenn þeirra ákváðu að stefna Geir Haarde en skiptu svo um skoðun þegar kom að því að kjósa um fulltrúa þeirra flokka. Niðurstaða þeirra er pólitísk og full af tækifærismennsku. Þar sé öðrum en fulltrúum þeirra í ríkisstjórn fyrir hrun um að kenna. Þetta er billegt og hlýtur að hafa afleiðingar. Þetta er ekki stórmannlegt.

Mér finnst Alþingi setja niður sem stofnun með svona afgreiðslu mála. Þetta er til skammar.

Mál höfðað gegn Geir

Örlagastund á Alþingi

Þá er komið að atkvæðagreiðslu á Alþingi um hvort ákæra skuli fjóra ráðherra fyrir hrun: Geir Haarde, Ingibjörgu Sólrúnu, Árna Mathiesen og Björgvin G. Sigurðsson. Þetta er auðvitað mikil örlagastund, bæði vegna þess að margir samstarfsmenn þessara ráðherra árum eða áratugum saman sitja á Alþingi og átakalínur miklar um hvort þeim skuli stefnt fyrir landsdóm og hann virkjaður þar með í fyrsta skipti frá árinu 1905.

Ég spái því að þessar ákærur verði felldar og landsdómur ekki virkjaður. Það er mikið undir í þessu máli og ekki eðlilegt að ákæra nema algjör vissa sé um sakfellingu í alvarlegum málum. Nú reynir á vilja þingmanna og mikilvægt að þeir kjósi eftir hjartanu, sannfæringin fái að ráða um sekt eða sakleysi þeirra sem lagt er til að verði ákærðir.

Atkvæðagreiðsla hafin

Ingibjörg Sólrún tekur Jóhönnu með sér í fallinu

Ingibjörg Sólrún sendir Jóhönnu Sigurðardóttur, forsætisráðherra, skýr skilaboð með greinargerð sinni til þingmanna. Eigi að henda henni fyrir björg mun hún taka Jóhönnu með sér. Afgerandi ummæli Ingibjargar um pólitíska ábyrgð Jóhönnu, þar sem hún leggur lykkju á leið sína til að benda á aðkomu forsætisráðherrans að yfirlýsingu til norrænna seðlabanka í maí 2008 gefur til kynna að nú sé verið að brýna hnífana. Átökin séu rétt að hefjast.

Þetta vekur vissulega athygli eftir að Jóhanna tók talsverða pólitíska áhættu með því að slá í raun af ákærurnar á hendur fyrrum samstarfsmönnum sínum með því að nota völd sín og hjóla í Atlanefndina. Í raun má segja að hún hafi slátrað nefndinni, eins og ég hef áður bent á. Þar urðu viss pólitísk vatnaskil í þessu máli og ný atburðarás hófst. Jóhanna tók Ingibjörgu Sólrúnu þar sérstaklega úr hópnum og varði.

Ingibjörg Sólrún virðist vera að búa sig undir blóðug átök, hvort sem hún verður ákærð eður ei. Væntanlega verði þar farið í hefndir gegn þeim sem snerust gegn henni innan flokksins og stóðu að því að taka hana inn í hóp hinna ákærðu í þingferlinu. Hasarinn er því væntanlega rétt aðeins að hefjast. Jóhanna virðist ekki að sleppa eins billega og sýndist fyrr í vikunni þegar hún tók hringsnúninginn í þingræðunni.

Skrifaði undir fyrir Jóhönnu

Borgarstjórafarsinn í Reykjavík

Ansi er nú raunalegt að fylgjast með borgarstjórafarsanum í Reykjavík. Jón Gnarr er greinilega búinn að missa algjörlega tökin á því að gegna embætti borgarstjóra, getur engar ákvarðanir tekið og ræður ekki við þær skyldur sem fylgja embættinu. Hann getur ekki svarað spurningum um fjárhagsáætlun og vinnuferli hennar, þann verklagsramma sem fylgir þeirri vinnu og situr vandræðalega úti í horni eins og illa gerður hlutur. Þetta getur varla endað gáfulega.

Ekki er þetta nú burðugt og gott á þessum erfiðu tímum þegar stefnir í blóðugan niðurskurð. Auk þess tekur borgarstjórnarmeirihlutinn þá undarlegu ákvörðun að hækka laun varaborgarfulltrúa, væntanlega til að friða suma innan meirihlutans sem náðu ekki kjöri í borgarstjórn, en höfðu lagt ýmislegt undir til að komast þar inn.

Samfylkingin, sem tapaði kosningunum í vor, virðist stýra þeirri vinnu sem þó er í gangi og í raun má telja að Dagur B. Eggertsson sé yfirborgarstjóri, svipað og Alfreð Þorsteinsson innan R-listans eftir að Ingibjörg Sólrún missti þar öll völd á síðasta kjörtímabili þess bræðingsframboðs.

Jón Gnarr er vorkunn. Hann kann ekkert á prótókol og verklag þess sem stýrir einu stærsta fyrirtæki landsins, enda er Reykjavíkurborg gríðarlega stórt batterí. Þegar sá sem gegnir embættinu ræður ekki við það kemur það fljótt í ljós.

Nú þegar hveitibrauðsdögunum er lokið er gamanið tekið að kárna. Þetta gengur varla svona mikið lengur. Í raun er ótrúlegt hvað Jón hefur sloppið þó vel fram að þessu. Ef hann væri stjórnmálamaður væri pressan orðin galin.

En það hlýtur að gerast fljótlega. Svona stórt skip getur ekki verið stjórnlaus endalaust. Þegar skipstjórinn ræður ekki við verkefnið er varla pláss lengur fyrir hann í stýrishúsinu. Sama hversu absúrd brandarinn er.

Svarar ekki fyrir fjárhaginn

Jóhanna slátrar þingmannanefndinni

Ekki er ofsögum sagt að Jóhanna Sigurðardóttir hafi slátrað Atlanefndinni með harðri gagnrýni sinni í dag. Áfellisdómurinn er algjör og vandséð annað en trúverðugleiki Atla Gíslasonar sem formanns nefndarinnar sé gjörsamlega búinn. Forysta Samfylkingarinnar hefur allavega fellt sinn dóm yfir verklagi nefndarinnar og velur frekar að slá af fulltrúa sína í nefndinni og alla þá sem greiddu atkvæði með ákærum. Getur Atli Gíslason setið áfram eftir þennan áfellisdóm?

Forsætisráðherrann virðist vera dauðhrædd og hugsar nú um eigið skinn. Hún var auðvitað ráðherra í hrunstjórninni og sat í ráðherranefnd um efnahagsmál með þremur af þeim fjórum sem lagt er til að verða ákærðir. Hún myndi án nokkurs vafa fara mjög illa út úr vitnaleiðslum fyrir Landsdómi og óttast augljóslega um að verða dregin fyrir landsdóm vegna Icesave-afglapanna margfrægu, en hún klúðraði því máli feitt með Steingrími Jóhanni.

En þessi áfellisdómur markar hringsnúning hjá Samfylkingunni. Jóhanna virðist ekki beint vera að leiða hugann að því að réttlætið eða sannleikurinn fái að koma í dagsljósið heldur hvernig hún bjargar eigin skinni.

Umskipti hjá Samfylkingunni

Hik á Jóhönnu - orðin hrædd um sjálfa sig

Eftir hörkuleg ummæli Jóhönnu Sigurðardóttur, forsætisráðherra, um að draga þurfi ráðherra fyrir landsdóm til að friða almenning er nú komið greinilegt hik á hana. Ætli Jóhanna hafi áttað sig á því að ákærur muni auka líkur á því að hún sjálf og Steingrímur J. Sigfússon þurfi að svara fyrir afleita stjórn á Icesave-málinu og jafnvel enda sjálf fyrir landsdómi vegna þess?

Auk þess er greinilegt að Samfylkingin logar vegna umræðu um ákærurnar og þar koma gamlar átakalínur í ljós. Ekki má heldur gleyma því að málið er mjög rýrt í höndum Atlanefndarinnar og stendur varla steinn yfir steini. Jóhanna hefur því skipt um stefnu til að friða hópinn og standa vörð um eigin hag.

Gagnrýnir málsmeðferð

Undarleg forgangsröðun

Undarleg er sú forgangsröðun Besta flokksins og Samfylkingarinnar að hækka laun varaborgarfulltrúa á þessum erfiðu tímum þegar flest sveitarfélög eru að skera niður í yfirstjórn og stokka upp til að reyna ná endum saman. Meirihluti Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks hafði skorið niður þessi laun í borgarstjóratíð Hönnu Birnu Kristjánsdóttur. Ekki er það í takt við tímann að breyta þeirri ákvörðun nú. Hver er rökstuðningurinn fyrir því?

Mjög var deilt um launakjör varaborgarfulltrúa árið 2007 eins og þessi frétt sýnir. Ég bloggaði um þetta í október 2007 og ég man að margir skrifuðu þá á móti þessum kjörum. Tók meira að segja mætingarskrá eins fundar í borgarstjórn þar sem sást að borgar- og varaborgarfulltrúar voru á fleygiferð inn og út af fundi á meðan honum stóð. Lesið þá samantekt.

Hvað er í raun og veru á bakvið þetta? Er verið að tryggja Hjálmari Sveinssyni hærri laun út af því að hann komst ekki í borgarstjórn? Er ekki miklu heiðarlegra að koma hreint fram og viðurkenna það?

Er þetta nýja pólitíkin sem Jón Gnarr stendur fyrir?

Laun varaborgarfulltrúa hækkuð

Forsetinn tekur slaginn við ESB-valdið

Mér finnst það traust og flott hjá Ólafi Ragnari Grímssyni að taka slaginn við ESB-valdið. Hvað sem segja má um verk hans í útrásinni og umdeild orð til varnar þeim sem lögðu íslenskt þjóðfélag í rúst er ekki hægt að segja annað en forysta hans í Icesave-málinu síðustu mánuði hafi verið þjóðinni heilladrjúg og farsæl. Hvar stæðum við nú hefði forsetinn ekki synjað hinum afleitu Icesave-samningum sem þingið samþykkti illu heilli?

Enginn ver lengur af neinu marki þá lélegu samninga nema Svavar Gestsson, aðalsamningamaðurinn sem gerði svo afleitan díl. Hrakspár formanna stjórnarflokkanna um alvarlegar afleiðingar synjunarinnar, dómsdagsspár um að allt fari hér fjandans til, rættust ekki.

Þjóðin fékk annað tækifæri með synjun forsetans. Hann gaf þjóðinni tækifæri til að tjá skoðun sína á Icesave-samningum ríkisstjórnarinnar. Það ferli allt fékk falleinkunn frá kjósendum. Og fólk fór á kjörstað þó forsætisráðherrann reyndi að gera lítið í kosningunni.

Íslendingar hafa kynnst því vel í Icesave-málinu hvernig félagsskapur ESB er. Ekki þarf að hugleiða það lengi. Forsetinn hefur að ég tel stuðning þjóðarinnar í hugleiðingum sínum. Þjóðin vill ekki semja við ESB og binda trúss sitt við það meir en orðið er.

Hvers konar klúbbur er þetta?