Hvað ætlar Ísland að gera í öryggisráðinu?

Ég hef verið viss um það frá upphafi að Ísland ætti enga raunhæfa möguleika á sæti í öryggisráði Sameinuðu þjóðanna. Austurríki og Tyrkland munu ná kjöri. Eina sem gæti komið í veg fyrir það er ef einhverjum þjóðum mun standa stuggur af hægribylgjunni í austurrísku þingkosningum þar sem Frelsisflokkurinn náði aftur undirstöðu og Jörg Haider náði aftur að stimpla sig inn á pólitíska landakortið skömmu áður en hann lést í bílslysi. Óvissa um næstu ríkisstjórn gæti skaðað Austurríki.

Kannski var það eðlilegur metnaður hjá Íslandi að gefa kost á sér og reyna við sætið. Fyrst og fremst var þetta pólitískt gæluverkefni í utanríkisráðherratíð Halldórs Ásgrímssonar og látið óátalið af Sjálfstæðisflokknum á þeim tíma. Síðar hefur Davíð Oddsson, utanríkisráðherra er framboðið var lagt fram, tjáð andstöðu sína við það en Valgerður Sverrisdóttir og Ingibjörg Sólrún hafa haldið utan um málið af miklum metnaði, en þó sem betur fer látið kostnað ekki yfirflæða.

Enn er þó eftir spurningin um hvað Ísland ætli að gera í öryggisráðinu. Í gegnum allt ferlið hefur enginn svarað því af alvöru. Sumir hafa svarað á þeim forsendum að við yrðum fulltrúi Norðurlandanna og stæðum vörð um hagsmuni þeirra. Ekki er það nú vegleg forsenda fyrir framboðinu. En við getum velt þessu fyrir okkur þegar við náum ekki sætinu.

Íslenskar rjómapönnukökur á borðum SÞ

Kjartan vísar fréttaflutningi Moggans á bug

Yfirlýsing Kjartans Gunnarssonar, fyrrum framkvæmdastjóra Sjálfstæðisflokksins, um tilhæfulausan fréttaflutning á mbl.is hlýtur að teljast áfall fyrir Morgunblaðið, enda ætti það að vera á hærra plani en sumir aðrir fjölmiðlar sem hafa fjallað um þetta mál. Furðulegt er að fjölmiðlar hafi ekki hringt í Kjartan og leitað eftir staðfestingu hans á ummælunum áður en þau voru flutt í fjölmiðlum með þessum hætti.

Ekki gagnrýni á Davíð

Samstaða á örlagastundu

Mjög mikilvægt er fyrir Sjálfstæðisflokkinn að trúnaðarmenn innan hans hafi komið saman í dag og farið yfir erfiðustu viku í sögu þjóðarinnar í lýðveldissögunni. Mikill einhugur er innan flokksins með forystu hans, sem hefur staðið sig vel í erfiðum verkefnum þessa síðustu daga sem markar væntanlega hið nýja Ísland. Þetta eru erfiðir tímar og mikilvægt að samstaða sé á milli flokkanna um aðgerðir. Þetta er ekki tími fyrir pólitískt hnútukast, nú þegar barist er fyrir heill og hag þjóðarinnar allrar.

Geir H. Haarde, formaður Sjálfstæðisflokksins, hefur staðið sig vel í kastljósi fjölmiðla, innlendra sem erlendra hér í þessari viku. Ræða hans í Valhöll í morgun var mjög góð samantekt á stöðu þjóðarinnar og mikilvægustu áherslum í ljósi hennar. Nú reynir á Sjálfstæðisflokkinn á krossgötum þjóðarinnar þegar útrásinni og góðærinu er lokið með svo skelfilegum hætti. Sem stærsti flokkur landsins leitar fólk til hans um forystu á þessum vandasömu tímum rétt eins og áður þegar allt lék í lyndi.

Á þeim árum þegar ég var virkur í innra starfi Sjálfstæðisflokksins sá ég vel hversu mikilvægur Kjartan Gunnarsson var Sjálfstæðisflokknum. Hann stýrði skrifstofu flokksins mjög vel og hélt utan um mikilvægustu þræðina í formannstíð fjögurra forystumanna flokksins í vel á þriðja áratug. Kjartan er mikils metinn innan flokksins og orð hans skipta miklu máli fyrir okkur öll. Hann hefur orðið fyrir þungu áfalli persónulega vegna falls Landsbankans og ekkert óeðlilegt að hann tali um stöðuna.

Ég sé að gefið er í skyn að Kjartan Gunnarsson hafi ráðist að einhverjum í ræðu sinni og gefið er í skyn vinslit hans við Davíð Oddsson. Því hefur hann neitað opinberlega eftir dramatískan fréttaflutning. Sterk staða Kjartans varð ljós á þessum fundi, rétt eins og síðasta landsfundi þegar hann hlaut yfirburðarkosningu í miðstjórn Sjálfstæðisflokksins.

Tár felld á flokksráðsfundi

Samningar og eftirmálar IceSave-málsins

Samningurinn við Hollendinga ber vitni vel heppnuðum diplómatískum viðræðum þar sem sest er niður að borðinu til að semja, sem er eitthvað annað en segja má um Bretana. En vonandi tekst að lægja öldur og reyna að koma málum svo fyrir að samstaða náist um næstu skref. Þetta er viðkvæmt mál en einhliða fjölmiðlayfirlýsingar bæta ekki úr skák. Því er gott hversu vel hefur tekist til í málum með hollensku stjórnina og ber vitni einlægum vilja þeirra til samninga.

Annars er þetta IceSave-mál allt með því dapurlegasta sem fyrir finnst. Þessi mynd sem Egill Helgason birti í dag kemur eflaust illu blóði í marga Íslendinga, sem þurfa nú að standa undir þessu ævintýralega rugli á alþjóðavísu hjá útrásarliðinu.

Samkomulag náðist við Holland

Bush beinir samstöðuorðunum til Browns

Vel mátti sjá hvert George W. Bush, forseti Bandaríkjanna, beindi orðum sínum um samstöðu í erfiðri stöðu í efnahagskreppunni sem skekur heiminn. Þar talaði hann til breska forsætisráðherrans og undirsáta hans sem réðust harkalega að Íslandi til að upphefja sjálfa sig. Gott innlegg í umræðuna. Auðvitað verða allir að standa saman við þessar aðstæður, en finna ekki tækifæri bara til að upphefja sig eins og Brown gerði.

Bush hvetur til samstöðu

Slíta á stjórnmálasambandi við Bretland

Loksins hefur Geir H. Haarde, forsætisráðherra, talað hreint út um níðingslega framkomu breska forsætis- og fjármálaráðherrans í garð Íslands. Í þessum efnum á ekki að vera neitt svar í diplómasíu heldur á að grípa til sömu vinnubragða og fordæma hina auvirðilegu forystumenn breskra stjórnmála sem ætluðu að bjarga sér með því að kynda undir bál gegn Íslandi. Ég er að verða nokkuð harðákveðinn í þeirri afstöðu að við eigum að slíta stjórnmálasambandi við Bretland. Eigum ekki að sætta okkur við þetta.

Ég finn að það er mikil reiðialda að magnast upp í samfélaginu gegn hinum lágkúrulega durti Gordon Brown og undirsátum hans sem ætluðu að færa hinum fylgislitla Verkamannaflokki færið á fjórða kjörtímabilinu með því að slátra Íslandi á alþjóðavettvangi. Ómerkilegt pakk í alla staði og við eigum að fara lengra með þetta mál. Þetta er ekki mál sem við eigum að taka á af diplómasíu heldur eigum við að grípa til aðgerða.

Bretar knésettu stærsta fyrirtæki Íslendinga með valdníðslu

Fínn þáttur hjá Birni Inga - Egill fær samkeppni

Ég má til með að hrósa Birni Inga Hrafnssyni fyrir nýjan spjallþátt sinn á laugardagsmorgnum. Horfði á þáttinn af miklum áhuga og fannst margt þar bæði mjög áhugavert og gott. Viðtal Björns Inga við yfirmann sinn, Þorstein Pálsson, ritstjóra Fréttablaðsins og fyrrum forsætisráðherra, var tvímælalaust hápunktur þáttarins, en þar talaði Þorsteinn í Evrópuátt um stöðuna og sendi margar pillur í Seðlabankann, til mannsins sem felldi hann af formannsstól Sjálfstæðisflokksins.

Egill Helgason hefur til þessa ekki fengið verðuga samkeppni í spjallþáttum hérlendis, nema mögulega síðasta árið með þátt Sigmundar Ernis, Mannamáli. Þessi þáttur er mjög vandaður og vel gerður og er sannarlega upp að hlið Silfursins ef haldið verður áfram með svipuðum brag og var í morgun. Við sjónvarpsáhorfendur hljótum að fagna því að fá fleiri trausta spjallþætti um pólitík og viðskipti.

Mér finnst það reyndar skondið að þátturinn byrji í dag. Ár er í dag liðið frá því að Björn Ingi sleit meirihluta Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks og var örlagavaldur í borgarmálunum. Sá meirihluti sprakk því ekki var full samstaða um að rétta útrásarvíkingunum beinan aðgang í orkuauðlindir þjóðarinnar.

En það er önnur saga....

Minningarnar um þorskastríðið rifjast upp

Hafi einhver Íslendingur ekki munað eftir þorskastríðunum eða kannski gleymt þeim rifjast þau upp þessa kuldalegu haustdaga í nýrri milliríkjadeilu við Bretland. Á örfáum dögum hefur allt hið góða sem gert var í samskiptum þjóðanna í rúma þrjá áratugi gufað upp og kuldaleg milliríkjadeila blossað upp aftur. Nú er ekki barist um veiðar á þorski heldur yfirráð yfir peningum. Sumir kalla þetta þorskhausastríð, til að finna einhvern fyndinn punkt á þessu, en ég tel að þetta sé spurning um hvort Íslendingar láta valta yfir sig.

Þeir gerðu það ekki í gamla daga og eiga ekki að gera það aftur. Ég hef heyrt margar sögur um þorskastríðin. Ef við hefðum lympast niður og gefið eftir hefðum við ekki náð yfirráðum yfir fiskimiðum okkar og tryggt stöðu okkar. Við börðumst, tókum slaginn við stórt ríki sem ætlaði að níðast á okkur og taka okkur á hörkunni. Þar var ekki hugsað að neinu leyti um okkar lífsafkomu. En við börðumst áfram og unnum sigur á hörkunni. Gáfum ekki þumlung eftir og við áttum öfluga menn til að leiða okkur til sigurs.

Ekki eru mörg ár síðan ég sá þáttaröð um þorskastríðin. Þar kynntist ég þessum tíma enn betur, en bara úr sögubókunum. Þar var rætt við Breta sem enn formæltu okkur og vildu okkur allt hið illa en grétu samt um leið eigin örlög, að hafa gefið eftir fyrir okkur á örlagastundu. Þetta nísti enn að hjartastað hjá þeim. Ekki virðist kuldinn hafa minnkað og enn er Ísland hatað í Bretlandi vegna baráttunnar um þorskinn. En kannski er erfitt að gleyma þessari baráttu. Hún á ekki að vera það fjarlæg.

Nú þegar bresk stjórnvöld hafa knésett Kaupþing og beitt hryðjuverkalögum á okkur er eðlilegt að minningarnar um þorskastríðin rifjist upp. Við skuldum Bretlandi ekki neitt og eigum að taka þessa baráttu alla leið, rétt eins og forðum daga þegar barist var um þorskinn. 

Íslendingar þrjóskir og ósveigjanlegir

Skelfileg staða íslenskra námsmanna erlendis

Ég hef fengið nokkra tölvupósta frá íslenskum námsmönnum erlendis þar sem farið er yfir stöðuna hjá þeim. Hún er vægast sagt ófögur og útlitið fjarri því bjart. Auk þess hef ég heyrt frá ættingjum sem eru erlendis. Þetta eru ekki ánægjulegar sögur og leitt til þess að hugsa hvernig komið er. Sérstaklega vorkenni ég sárlega ungu íslensku fólki sem hefur lagt mikið á sig að fara erlendis í nám og lenda svo í slíku; hafa varla efni á mat og vera í algjörri örvæntingu um næstu skref.

Get ekki betur séð en við Íslendingar verðum að brjóta odd af oflæti okkar og leita eftir aðstoð í þessari erfiðu stöðu, þó væntanlega verði það erfið skref fyrir einhverja. Væntanlega mun það fara svo að Alþjóða gjaldeyrissjóðurinn leggur okkur lið og hjálpar íslensku þjóðinni í gegnum erfiðasta hjallann. Mig minnir að við höfum ekki leitað til hans í ein 25 ár og höfum verið skuldlausir við hann síðan árið 1987.

Svo verður að ráðast hvort Rússar leggja okkur lið, eins og útlit hefur verið fyrir í þessari viku. Í viðræðunum í Moskvu mun væntanlega koma fram hvort og þá hvaða skilyrði Rússar setji fyrir að veita okkur lán. Þegar er farið að tala um að Rússar ætli sér að kaupa velvild við Atlantshafið. Vel má vera. Kannski fer það svo að Bretum og Bandaríkjamönnum muni svíða framkoman við okkur þó síðar verði.

Rússar og IMF sameinist um lán

Grípum til aðgerða gegn bresku ríkisstjórninni

Ég get ómögulega skilið aðgerðir Gordons Browns, forsætisráðherra Bretlands, öðruvísi en hann vilji gera út af við íslensku þjóðina til að upphefja sjálfan sig. Þetta er auvirðilegur stjórnmálamaður og pólitískur hræsnari sem vonandi verður sparkað mjög fljótlega úr öllum pólitískum ábyrgðarstöðum, helst af eigin flokksmönnum. Held að hann eigi ekki annað skilið eftir framkomuna sem hann hefur sýnt Íslendingum í þessari viku. Þetta eru sorgleg endalok á traustri samvinnu þjóðanna eftir að samningar tókust í lok þorskastríðsins.

Ég er sammála Guðna Ágústssyni að nú sé kominn tími til að fara í aðgerðir gegn bresku ríkisstjórninni. Tek undir hvert orð Guðna og finnst gott að loksins tali einhver íslenskur stjórnmálamaður mannamál í því hvað eigi að gera. Þetta er ólíðandi framkoma og engin evrópsk ríkisstjórn myndi sætta sig við svona vinnubrögð af hálfu vinaþjóðar og samstarfsaðila í alþjóðasamstarfinu.

Stefna á bresku ríkisstjórninni ekki síðar en strax til skaðabóta af íslenska ríkinu. Gordon Brown er að gera alvarlega tilraun til að eyðileggja mannorð okkar í heiminum og talar af miklu gáleysi um stöðu okkar og gerir hana verri til að upphefja sjálfan sig. Auk þess eigum við að leita til alþjóðlegra samtaka vegna framferðis Bretanna.

Svo er það í stöðunni að slíta stjórnmálasamstarfi við Bretland, líkt og gert var í þorskastríðinu. Ég tel að það eigi hiklaust að gera haldi árásir breska forsætisráðherrans áfram og hann haldi áfram að sýna heimsku sína.

„Sparkað í liggjandi (Ís)land"