Skjálftadagurinn mikli á Suðurlandi

Þetta var dagur hinna stóru tíðinda á Suðurlandi í gær. Eðlilega er fólk í losti á þessu svæði eftir hinn mikla Suðurlandsskjálfta. Innbú fólks á svæðinu, sérstaklega á Selfossi og í Hveragerði, er illa farið og tekur sinn tíma að ná áttum eftir svo mikið áfall, sem hefur svo mikil áhrif. Var alveg sláandi að sjá skemmdirnar í húsunum í fréttatímum kvöldsins.

Ólafur Ragnar og Dorrit voru til fyrirmyndar í að fara á svæðið og tala við fólkið. Eitt veigamesta hlutverk þjóðhöfðingja er að hugsa um fólkið og tala til þess, láta sér annt um það og sýna því hlýhug. Það gerðu forsetahjónin í gærkvöld og mér fannst þau standa sig vel í því að fara strax á svæðið og sýna nærveru sína svo skömmu eftir jarðskjálftana. Björn Bjarnason, dómsmálaráðherra, og Geir Haarde, forsætisráðherra, stóðu sig líka vel í viðbrögðum sínum við náttúruhamförunum.

Sá viðtalið þegar að Sigmar Guðmundsson labbaði með Kjartani Ólafssyni, alþingismanni, um heimili hans á Selfossi. Þar var fátt ef nokkuð heillegt og allt á rúi og stúi og gott dæmi um það hversu mikið skemmdist af innanstokksmunum og persónulegum hlutum fólks. Erfitt að ímynda sér hversu mikið áfall það sé í raun og veru að koma að heimili sínu svona og er áfall út af fyrir sig, burtséð frá því sjokki að upplifa náttúruhamfarir. Getur enginn sett sig í þau spor nema þeir sem upplifa það.

Mér fannst Ríkissjónvarpið standa sig frábærlega í útsendingu sinni á áttunda tímanum í gærkvöld og færa okkur atburðarásina og stöðuna á svæðinu vandað og yfirvegað mitt í öllum þeim hamagangi og geðshræringu sem óhjákvæmilega fylgir þessu. Stórt hrós til þeirra á Sjónvarpinu. Vona svo að fólkið á Suðurlandi nái að byggja sitt upp aftur fljótt og vel og jafna sig á þessu áfalli.

Ingólfsskáli eyðilagðist

18 ára Harry Potter-leikari myrtur í London

Var að horfa á umfjöllun á SKY um morðið á 18 ára Harry Potter-leikaranum Rob Knox í Kent í nótt, en hann var stunginn til bana í kráarátökum. Knox er þriðji maðurinn sem myrtur er í London á innan við hálfum mánuði, en t.d. hafa þrettán unglingar verið myrtir í London á þessu ári. Sorglegt er að heyra allar fréttirnar af þessum morðum og ekki er hægt annað en velta því fyrir sér hvað sé að gerast í bresku samfélagi. Fjöldi stungumorða er allavega sérlega áberandi.

Á síðasta ári voru fjöldi unglinga myrtir líka, mest var sennilega fjallað um skotárás þar sem þrír unglingar létust í febrúar 2007. Stóra spurningin í London er hvað hægt sé að gera í stöðunni. Þeir á Sky hafa fjallað jafnan um þessi mál af ábyrgð og talað um allar hliðar þessara sorglegu morða og reynt að varpa ljósi á þá þætti sem mestu skipta. Þetta hefur sett þungan svartan blæ yfir allt mannlíf í borginni. Virðist fátt vera til ráða, blasir við að um uppsafnaðan vanda í samfélaginu sé að ræða.

David Cameron, leiðtogi Íhaldsflokksins, hefur bent á að þessir atburðir endurspegli alvarlega bresti í bresku samfélagi. Telur hann hættulega framkomu, einmanaleika og þunglyndi ungmenna m.a. stafa af ábyrgðarleysi fullorðinna og mjög skorti á ást og umhyggju í samfélaginu. Vísa íhaldsmenn óspart á að upplausn í fjölskyldum og agaleysi sé alvarlegt vandamál og hafa vísað á skýrslu Barnahjálpar Sameinuðu þjóðanna, en bresk börn eru á botninum hvað snertir hamingju og ánægju í lífinu.

Þetta mál virðist erfitt fyrir Verkamannaflokkinn sem skiljanlega vill ekki staðfesta að alvarlegir brestir séu í bresku samfélagi. Eftir áratug við völd er varla við því að búast að bresk stjórnvöld taki undir það mat að breskt samfélag sé á botninum hvað þetta varðar. Það er ljóst að þarna er fyrst og fremst um að ræða samfélagsbresti og sumir vilja ekki greina þá.

Þetta eru dökkir dagar í London. Þetta var eitt þeirra mála sem Boris Johnson, borgarstjóri, nefndi mikið í kosningabaráttu sinni og hefur talað mikið um nú að undanförnu. Vonandi mun takast að stöðva þessa morðöldu í heimsborginni London.

18 ára leikari stunginn til bana

Óheppileg ummæli Hillary um Bobby Kennedy

Enginn vafi leikur á því að Hillary Rodham Clinton urðu á mistök þegar að hún talaði sérstaklega um morðið á Bobby Kennedy, fyrrum dómsmálaráðherra Bandaríkjanna og öldungadeildarþingmanni, í júní 1968, sem sérstakt dæmi um atburði í langvinnum forkosningaslag. Þó mátti skilja tóninn er hún talaði um forkosningabarátturnar 1968 og 1992 en þetta var mjög óheppilega orðað og eðlilega biður hún afsökunar á þeim hluta, enda var morðið á Bobby mikill harmleikur.

Hillary hefur, eins og ég benti á í síðustu færslu, rétt fyrir sér með það að forkosningaslagir geta verið langvinnir og erfiðir. Demókratar hafa oft upplifað erfiðleika í valinu og það hefur dregist á langinn. Sjálfur líkti ég reyndar forkosningaslagnum nú og 1968 saman fyrir nokkrum vikum í skrifum hér, en það var auðvitað í ljósi þess hve flokkurinn var sundraður í valinu þá. Hið sama hefur stefnt í að undanförnu og stóra spurningin nú er reyndar hvernig muni ganga að sameina brotin, enda hafa tveir frambjóðendur sögulegra þáttaskila barist mánuðum saman og enn enginn náð útnefningunni í slagnum, þó öllu hafi verið beitt. En beint tal um morðið á Bobby er óheppilegt.

Hillary hefur hlotið lítinn stuðning frá Kennedy-fjölskyldunni í baráttu sinni fyrir því að verða fyrsta konan á forsetastóli. Ted Kennedy studdi Obama og í kjölfarið studdu systkinabörn hans; Caroline Kennedy Schlossberg, dóttir Kennedys forseta, og Maria Shriver, ríkisstjórafrú í Kaliforníu, hann. Börn Bobby Kennedy hafa þó skipst í fylkingar í þessum slag. Kathleen Kennedy Townsend, fyrrum vararíkisstjóri í Maryland, og Bobby Kennedy yngri hafa stutt Hillary á meðan Patrick Kennedy, fyrrum fulltrúadeildarþingmaður, og Rory Kennedy, sem var ófædd er faðir hennar var myrtur, fylgdu fordæmi Teddys frænda síns og studdu Obama. Eins og vel hefur komið fram hefur Ethel Kennedy, ekkja Bobbys, stutt Obama og það með þeim orðum að kraftur hans minni sig á kraftinn í Bobby.

Hillary hefur sögulegar tengingar við Bobby Kennedy í pólitísku starfi. Hún situr í öldungadeildarþingsætinu í New York sem hann sat í á sjöunda áratugnum, eftir að hann yfirgaf ríkisstjórnina eftir dauða bróður síns vegna ósættis við Johnson forseta og allt til dauðadags. Aðdáun Hillary á Bobby hefur alltaf komið vel fram en Hillary byrjaði að starfa í flokknum að mig minnir í forkosningaslagnum 1968, þá tvítug, og þekkir því aðstæður vel. Hún hefur alla tíð talað vel um Bobby Kennedy og pólitísk verk hans. Því átti hún að vita betur, enda eiga sorgleg örlög hans ekki að vera umræðuefni í þessum leðjuslag demókrata nú.

Vissulega er alltaf rétt að minnast Bobby Kennedy. Hann var einn traustasti forystumaður demókrata og var bæði mikill pólitískur hugsuður og framkvæmdamaður á mikilvægu skeiði flokksins við völd á sjöunda áratugnum. Bobby lék lykilhlutverk er bróðir hans var kjörinn forseti Bandaríkjanna árið 1960, varð dómsmálaráðherra í stjórn hans og var mjög umdeildur sem slíkur en um leið mjög áhrifamikill og stóð sig mjög vel, reyndar svo vel að ný bygging dómsmálaráðuneytisins sem byggð var í upphafi aldarinnar var kennd við hann. Hann var svo mjög traustur sem þingmaður fyrir New York á síðustu árum ævi sinnar.

Bobby Kennedy var í baráttu ævi sinnar þegar að hann dó. Forkosningaslagurinn 1968 var í senn sögulegur og harkalegur. Hann fór í slaginn eftir að Lyndon B. Johnson ákvað að gefa ekki kost á sér til endurkjörs vegna óvinsælda sinna í Víetnam-stríðinu og átti góða möguleika á að ná alla leið. Enginn veit hvort Bobby hefði náð forsetaembættinu ef hann hefði lifað, en barist var upp á hvern þingfulltrúa í þeirri sögulegu rimmu og náði það hámarki með óeirðunum á götum Chicago-borgar er flokksþingið fór fram.

Eðlilegt er að segja þá sögu. Hinsvegar á Hillary Rodham Clinton bæði að vera það reynd og mælsk að geta talað um aðstæður árið 1968 án þess að tala sérstaklega um sorgleg örlög baráttumannsins Bobby Kennedy, en morðið á honum í miðjum forkosningaslag er einn sorglegasti atburður í sögu bandarískra stjórnmála. Þar sem Hillary situr í þingsætinu hans Bobby Kennedy í New York átti hún að vita betur.

Clinton biðst afsökunar

Hillary ætlar að berjast á meðan að stætt er

Ekki fer á milli mála að Hillary Rodham Clinton ætlar að berjast í forkosningaslag demókrata meðan að stætt er. Hún sættir sig ekki við að forsetaefni flokksins þurfi aðeins 2026 þingfulltrúa til að hljóta útnefninguna - ætlar að berjast fyrir því að Michigan og Flórída hafi áhrif á valið. Með öðrum orðum; Hillary ætlar að vera áfram í forkosningaslagnum fram yfir 3. júní og jafnvel taka slaginn alla leið á flokksþingið í Denver ef ekki verður tekið á málum í fylkjunum.

Þetta er áhætta fyrir Hillary, vægast sagt, í þeirri stöðu sem blasir við. Obama er þegar búinn að segja pent og afgerandi að hann hafi náð markmiðinu, þó enn hafi hann ekki náð lágmarkinu, án Flórída og Michigan. Sögusagnir eru um að hann hafi þegar hafið leit að varaforsetaefni og horfi framyfir flokksþingið; til átaka við John McCain um forsetaembættið. Á meðan berst Hillary af krafti. Hún hefur unnið forkosningar að undanförnu þó flestir telji slaginn búinn og hefur sýnt að hún á sterka stuðningsmannasveit sem snýr ekki við henni baki í mótlætinu, þegar að flestir telja framboðið af.

Orðið tap hefur ekki verið til í orðabók Clinton-hjónanna og þau ætla greinilega að taka slaginn eins langt og hægt er. Með því geta þau bæði reynt að ná að sigra gegn öllum líkindum og um leið skaðað Barack Obama svo mjög að hann bakki frá forkosningaslagnum með því að bjóða henni varaforsetaútnefninguna. Með því að halda framboðinu áfram síðustu vikurnar hefur Hillary afhjúpað helstu veikleika Obama sem forsetaframbjóðanda. Kannanir sýna að hann á erfiðara með að ná lykilfylkjunum en Hillary og hann á erfitt með að ná til alþýðu flokksmanna. Niðurstöður síðustu forkosninga og kannanir sýna það vel.

Ef slagurinn stendur lengur en til 3. júní má búast við að stóra spurningin verði hvort Hillary og Obama geti sæst á sameinað framboð. Þau munu þurfa að ná sameiginlegum grunni í baráttunni fyrr en síðar eigi flokkurinn að fara sameinaður frá þessum forkosningum og inn í alvöru átök um Hvíta húsið, sem fyrr en síðar tekur við. Hillary ætlar greinilega að reyna að ná því sem hún getur í þessari stöðu og öllum er ljóst að fyrr en síðar mun Obama þurfa á henni að halda nái hann útnefningunni. Sá sem tapar getur náð áhrifum með því að spila sitt rétt.

Auðvitað er það rétt hjá Hillary að forsetaefni demókrata hafa oft verið valin í langvinnum forkosningaslag. Átökin um útnefninguna árið 1968 voru erfið fyrir Demókrataflokkinn. Bobby Kennedy var myrtur kvöldið sem hann vann forkosningarnar í Kaliforníu og við tóku átök innan flokksins um útnefninguna sem lauk með sögulegu flokksþingi í Chicago í Illinois. Hubert Humphrey vann útnefningaslaginn þar á gólfinu í miklum átökum á meðan að harðvítug átök geisuðu fyrir utan þingsalinn.

Og auðvitað vann Bill Clinton hnossið mikla eftir sögulegan slag þar sem hvert atkvæði skipti máli, rétt eins og nú. Ekki er langt síðan og þá var barist eftir sömu leikreglum og nú eru í gangi. Svo að Hillary hefur margt til síns máls og auðvitað er það rétt að enginn hefur enn náð útnefningunni. Flokkurinn er klofinn í valinu, það blasir við. Þó er ljóst að fyrr en síðar verður að ná endapunkti til að flokkurinn rústi ekki möguleikum sínum á forsetaembættinu á kosningaári sem fyrir löngu var metið þeirra.

Hillary ætlar sér ekki að gefast upp. Hún er eina konan sem hefur komist þetta nálægt því að komast í Hvíta húsið sem forseti Bandaríkjanna og ætlar að falla úr leik með bravúr frekar en gefast upp þegar að enn er möguleiki. Þetta er söguleg barátta og miðað við stöðuna núna hefur Hillary enn sóknarfæri, enda enn að vinna forkosningar. En oft er erfitt að vita hvenær hætta beri leik er hann hæst stendur.

Clinton vísar til morðsins á Robert Kennedy

Hversu þung refsing er 16 ára fangelsi í raun?

Alltaf eru það nokkur tíðindi þegar að einstaklingar eru dæmdir í 16 ára fangelsi fyrir manndráp. Held að lengsta refsing hérlendis í morðmáli hafi reyndar verið 20 ár í morðmálinu á Snorrabraut 1993 og svo 17 ár í Geirfinnsmálinu margfræga og Stóragerðismálinu fyrir tæpum tveim áratugum. Held að það hafi hinsvegar aldrei gerst að morðingjar sitji allan þann tíma sem þeir eru dæmdir til.

Þeir sem fá svona dóma geta væntanlega sloppið er rétt rúmlega helmingur hefur verið afplánaður. Svo eru dæmi um að þeir sem fremja alvarleg morð fá mun vægari refsingu og losna mun fyrr út þar af leiðandi. Held að morðmál séu þau mál sem flestir vilja þungar refsingar í. Mannslífið er það dýrmætasta sem hver og einn á. Sá sem bindur enda á það með ógeðfelldum hætti eiga að fá þunga refsingu og oftast nær hefur það farið svo hérlendis. Þó eru til þau mál þar sem mjög hefur verið deilt um hvort of vægt hafi verið dæmt og þeir sem fremja þau morð sleppi ekki einum of auðvelt frá sínu voðaverki.

Oft er rætt um hvort að morðingjar á Íslandi fái of væga dóma þegar að þeir þekktustu hefur verið sleppt út löngu áður en dæmd refsing er liðin. Refsirammi í svona alvarlegum málum verður í sjálfu sér alltaf umdeildur og eðlilegt að skiptar skoðanir séu á því. Mér hefur alltaf fundist of vægt dæmt í alvarlegum málum, gildir þá einu hvort það eru kynferðisafbrot eða morð. Hef alltaf litið á kynferðisafbrot sem sálarmorð í sjálfu sér, enda verður aldrei hægt að bæta úr þeim skaða sem unninn hefur verið, t.d. hafi slíkt staðið árum saman.

Kannski er ein ástæða þess að refsiramminn er umdeildur hversu léleg aðstaða fangelsismála hafi verið. Húsakostur íslenskra fangelsa er almennt fyrir neðan allt. Það er t.d. með ólíkindum að enn hafi ekki risið almennilegt fangelsi á höfuðborgarsvæðinu. Þrátt fyrir áralangt tal um að bæta húsakost fangelsa hefur lítið í því gerst, nema ef frá er skilin viðbygging á Litla Hrauni í dómsmálaráðherratíð Þorsteins Pálssonar, ritstjóra Fréttablaðsins. Eftir margra ára baráttu er loksins komið almennilegt fangelsi hér á Akureyri þó.

En dómurinn í dag vekur spurningar um hvort hann sé of þungur eður ei. Fyrir mér finnst mér stóra spurningin vera hvað felist í þessum þyngstu dómum. Er refsingin jafn harkaleg og hún hljómar. Þegar að umdeildir morðingjar sem hafa framið kaldrifjað morð eru lausir úr fangelsinu innan tíu ára er ekki nema von að spurt sé.

Dæmdur í 16 ára fangelsi

Útnefningin í sjónmáli fyrir Barack Obama

Nú, þegar að Barack Obama vantar aðeins 64 þingfulltrúa til að hljóta útnefningu sem forsetaframbjóðandi demókrata og hefur hlotið meirihluta þingfulltrúa í forkosningahluta valsins, er aðeins dagaspursmál hvenær harðri sögulegri rimmu Obama og Hillary Rodham Clinton muni ljúka. Fókusinn mun því fyrr en varir færast yfir á baráttu Obama við John McCain um forsetaembættið.

Sá slagur mun eflaust verða óvæginn og spennandi - er reyndar þegar hafinn með skotum þeirra á milli síðustu dagana. Við höfum svosem séð harkaleg átök í síðustu tveimur forsetakosningum, en væntanlega verður þetta enn kuldalegra núna. Mennirnir sem munu keppa um forsetaembættið eru enda mjög ólíkir, menn tveggja ólíkra kynslóða og með mjög ólíka reynslu að baki sem undirbúning fyrir þetta valdamesta embætti heims í alþjóðapólitík.

Demókrata þyrstir auðvitað í völdin eftir átta ár utan Hvíta hússins og munu leggja allt í sölurnar fyrir að sigra í kosningunum. Þess vegna verður það lykilatriði fyrir Demókrataflokkinn að sameinast eftir harkaleg átök Hillary og Obama síðustu mánuði, sem lengst af minntu á langvinna styrjöld þar sem ein liðssveit barðist innbyrðis með litlum árangri, nema þá skemma móralinn. Sú vinna sem blasir við nú fyrir Obama er að sameina þá að baki sér sem stutt hafa Hillary mánuðum saman og haldið lífi í baráttu hennar í ólgusjó að undanförnu.

Þegar að repúblikanar töpuðu þingkosningunum 2006 og misstu völdin í öldunga- og fulltrúadeild Bandaríkjaþings vegna óvinsælda George W. Bush og óánægju með utanríkisstefnu hans var ég viss um að næsti forseti Bandaríkjanna yrði demókrati. Átti von á að það yrði reyndar Hillary Rodham Clinton, þó vissulega hafi allir velt því fyrir sér hvort að Barack Obama gæti sigrað hana. Varla varð það þó áleitin spurning fyrr en í lok ársins 2007 er ljóst varð að veikleikar á framboði hennar gætu gefið Obama byr undir báða vængi. Harður forkosningaslagur demókrata hefur í senn veikt og styrkt flokkinn. Þó ekki slúffað möguleikum hans.

Demókratar hefðu getað gert sér kosningabaráttuna á þessu ári auðveldari með því að sameinast fyrr að baki forsetaframbjóðanda. Langvinn barátta mánuðum saman hefur verið lýjandi fyrir bæði Hillary og Obama. Þau fengu svo til svipað fylgi og nú loksins í maílok blasir við hver frambjóðandinn verði. Þó hann hafi haft pálmann í höndunum síðan á ofur-þriðjudegi með tólf forkosningasigrum í röð hefur Hillary tekist með sigrum að lengja slaginn og vekja um leið spurningar um styrkleika Obama. Meira að segja nú á lokaspretti baráttunnar tekst henni að sigra og sýnir vel að Obama á sína veikleika.

En nú hættir baráttan að snúast um átök innan flokkanna og verður spurning um hvort flokkarnir fylkja sér um forsetaefnin sem flokksmenn hafa valið í fjölda forkosninga. Nokkrir mánuðir eru síðan að John McCain náði útnefningu Repúblikanaflokksins og hefur haft sinn tíma til að vinna vissa grunnvinnu. Hann þurfti að sameina flokkinn að baki sér, hefur alla tíð verið umdeildur innan raða hans og átti mikið verk fyrir höndum. Greinilegt er á öllu að honum hefur tekist það, enda átti hann auðveldar með að ná sinni útnefningu en Obama, en það hefur tekið hann langan tíma til að klára sína rimmu.

Stóra spurningin á næstunni er hver varaforsetaefni þessara ólíku forsetaframbjóðanda muni verða. Þar er oftast reynt að finna sigurstranglegt mótvægi, sem geti höfðað til annarra hópa en forsetaefnið og jafnvel yngra og eldra. Þess vegna má búast við að Obama velji eldri og reyndari frambjóðanda til að vega upp reynsluleysi sitt á meðan að McCain velur yngri frambjóðanda sér við hlið til að yngja framboðið, en hann verður elsti forseti Bandaríkjanna frá upphafi, 72 ára, ef hann sigrar.

Kannanir á þessum tímapunkti eru veganesti fyrir frambjóðendur en fjarri því augljóst merki um hvernig muni fara. Löng leið er enn til flokksþinganna síðsumars og ennþá lengri vegferð til kjördags 4. nóvember nk. Dæmi eru um að frambjóðendur nái yfir 15% forskot í sumarbyrjun og missi hana niður og jafnvel tapi kosningum á kjördegi. Löng leið er því eftir. Þó er fyrirfram ljóst að demókratar ættu að hafa sterkari stöðu þegar að einn óvinsælasti forseti Bandaríkjanna er að hætta í pólitík.

Þar má þó ekkert út af bregða og frambjóðendur munu þurfa á öllu sínu að halda til að eygja von á Hvíta húsinu. Eins og staðan er nú bendir flest til þess að repúblikanar eigi á brattann að sækja, en á móti kemur að John McCain er fjarri því með sömu skoðanir og George W. Bush á öllum málum og mun reyna allt til að fjarlægja sig honum eftir því sem nær dregur.

Á meðan að Obama mun predika að tími sé fyrir breytingar mun McCain tala fyrir því að reynslan skipti máli og auk þess muni hann verða traustari fulltrúi í utanríkis- og varnarmálum. Skýr merki um átakalínur blasa þegar við í þessum sögulega slag, þar sem elsti maðurinn og fyrsti blökkumaðurinn berjast um Hvíta húsið.

Obama með forskot á McCain

Flugvélasprengja frá seinna stríðinu í Kópavogi

Nú hefur það verið staðfest sem ég sagði hér fyrir eitthvað um klukkutíma að sprengjan í Kópavogi er flugvélasprengja frá seinni heimsstyrjöldinni, sem væntanlega er enn virk. Vonandi mun ganga vel að aftengja hana. Þetta vekur auðvitað spurningar um staðsetningu sprengjunnar, en væntanlega hefur þarna verið geymsla eða æfingasvæði.

Sýnist á öllu að vel hafi verið staðið að öllu í viðbrögðum. Rétt var að rýma skólann og loka svæðið af, enda geta sprengjur af þessu tagi verið mjög öflugar og óþarfi að tefla á tæpasta vað með það. Væntanlega verður eitthvað rætt við þá sem þekkja sögu hersins á Íslandi í seinni heimsstyrjöldinni, um hversvegna sprengjan sé þarna og skanna hvað hafi verið á þessu svæði hér á árum áður, en mun líklegra er að sprengjan sé frá stríðsárunum en eftir þau.

Þó þetta sé hálfgerð sagnfræði væri gaman að vita meira um það. Auk þess er eðlilega spurt hvort fleiri sprengjur af svipuðu tagi séu þarna.

50 kg flugvélasprengja

Sprengjuhætta í Kópavogi

Ekki vantar hasarinn í Kópavogi, þar sem fannst sprengja nú eftir hádegið. Væntanlega er þetta flugvélasprengja. Spurningar vakna, hversvegna sprengjur hafi verið þarna. Væntanlega hafa þarna verið geymslur, æfingasvæði eða eitthvað á vegum hersins væntanlega í seinni heimsstyrjöldinni.

Svona vekur allavega athygli í skólahverfi og hálfpartinn nöturlegt að sprengjur séu svo skammt frá skólahúsnæði og svolítið sérstakt að fyrst komist upp um slíkt núna. Einkum verður áhugavert að sjá hvort fleiri sprengjur eru á þessu svæði og væntanlega leiðir þetta til þess að það verði allt kannað vel.

Lýsingar á sprengjunni benda allavega til þess að þetta sé flugskeyti og þarf að fá svarað þeirri veigamiklu spurningu hversu lengi slík sprengja hefur verið þar og hversvegna hún hafi verið þar.

Sprengjulaga hlutur fannst í húsgrunni

Stórsigur hjá Hillary Clinton í Kentucky

Mér finnst það stórmerkilegt eins og staða mála er orðin að Hillary Rodham Clinton vinni enn góða sigra í forkosningabaráttu demókrata. Sigur hennar í Kentucky er afgerandi en hefur þó aðallega táknræna þýðingu á stöðu mála. Barack Obama er kominn það nálægt útnefningunni að hann verður ekki stöðvaður. En sigrar Hillary, nú og í Vestur-Virginíu, sýna veikleikana í framboði hans.

Hillary er auðvitað mikið hörkutól. Mér finnst hún hafa verið mjög sterk síðustu vikurnar og unnið sína vinnu mjög vel. Þrátt fyrir erfiða stöðu hefur henni tekist að halda dampi og sýna að hún hefur mjög sterkan kjarna með sér. Mistök á mikilvægasta kafla kosningabaráttunnar kostuðu hana sigurinn, en hún hefur sýnt síðustu vikurnar að hún getur sigrað, þrátt fyrir að allt bendi til þess að slagurinn sem slíkur sé búinn. Þrátt fyrir að hún eigi mjög lítinn vonarneista í að taka þennan slag á leiðarenda yfirgefa stuðningsmenn hennar í alþýðuhreyfingunni hana ekki og sýna vel styrkleika hennar í baráttunni.

Útgönguspárnar sýndu strax sterkan sigur Hillary. Hún hafði stuðning 62% karla á móti 32% Obama og hjá konum hafði hún 67% á móti 27%. Hún vann í öllum aldurshópum; 55% gegn 39% kjósenda á aldrinum 17-29 ára, 61% gegn 35% kjósenda á aldrinum 30-44; 65% gegn 28% kjósenda á aldrinum 45-64 og 77% gegn 18% á aldrinum 65 og eldri. Semsagt hún rúllaði Obama upp í Kentucky að öllu leyti. Merkileg úrslit eins og umræðan hefur verið í forkosningaslagnum síðustu dagana, þar sem flestir bíða eftir því að Obama nái útnefningunni. Þetta sýnir styrkleika Hillary umfram allt.

Athygli vekur að í alþýðufylkjum á borð við Kentucky segjast aðeins 41% demókrata verða ánægð ef Obama nær útnefningunni. Á meðal stuðningsmanna Hillary eru aðeins 33% ánægð með að hann nái útnefningunni. Á móti segjast 76% demókrata þar verða ánægð ef Hillary nær útnefningunni. Ergó: Obama á mikið verk fyrir höndum þegar að hann nær útnefningunni í fylkjum á borð við þetta.

Demókratar eiga mjög mikið verk fyrir höndum að sameina flokkinn, hann er heldur betur klofinn víða um land eftir harða rimmu Hillary og Obama um útnefninguna.

Clinton spáð sigri í Kentucky

Veikindi Teddy Kennedy - síðasta pólitíska ljónið

Hef verið að fylgjast með fréttum á fréttastöðvunum af veikindum Ted Kennedy, öldungadeildarþingmanns, sem var greindur með heilaæxli í dag. Allt frá því tilkynningin kom fyrir klukkutíma hefur ekki verið talað um annað. Ekki er sparað lofið á Kennedy og hlutverk hans í öldungadeildinni og í bandarískum stjórnmálum almennt síðustu hálfu öldina. Sumir nefna hann síðasta ljónið í deildinni, síðustu tenginguna við gömlu pólitíkina.

Forsetaframbjóðendurnir tjá sig auðvitað um málið, enda eru þeir allir vinnufélagar hans í öldungadeildinni. Heyrði áðan yfirlýsingu John McCain, sem talaði mjög lofsamlega um hlutverk Kennedys. Þeir hafa unnið saman í öldungadeildinni í hálfan þriðja áratug og verið oft saman vissar tengingar milli flokkanna í nefndastarfi og málefnavinnu. George W. Bush, forseti Bandaríkjanna, hefur talað vel um hann líka og mörgum að óvörum hringdi hann til Kennedys á spítalann reyndar um helgina eftir að hann veiktist.

Ted Kennedy hefur setið í öldungadeild Bandaríkjaþings frá árinu 1962 - var þá kjörinn í sæti bróður síns í öldungadeildinni. Hann er eins og fyrr segir á vefnum í dag bróðir John F. Kennedy, fyrrum forseta Bandaríkjanna, og Bobby Kennedy, fyrrum dómsmálaráðherra Bandaríkjanna og öldungadeildarþingmanns í New York. Hann hefur leikið lykilhlutverk af hálfu demókrata í öldungadeildinni alla tíð og aðeins Robert Byrd, hefur setið lengur nú í öldungadeildinni og ég held að þeir séu reyndar ekki nema fimm eða sex sem hafa átt sæti þar lengur en hann í heildina. Þannig að hann á mjög merkan feril að baki.

Kennedy gaf kost á sér til forsetaembættis, eins og bræður hans. Hann tókst á við Jimmy Carter, þáverandi forseta Bandaríkjanna, um útnefninguna og tapaði þeim slag. Flest gekk á afturfótunum í því framboði, einkalíf hans var í hálfgerðri rúst og frægu hjónabandi hans og Joan Kennedy lauk skömmu síðar, en hún hafði barist við drykkjusýki. Hann hefur lengi verið örlagavaldur mála innan flokksins og mikla athygli vakti þegar að hann studdi Barack Obama í janúar. Í kjölfar hans fylgdu systkinabörn hans; Caroline Kennedy Schlossberg og Maria Shriver, og mágkona, Ethel Kennedy.

Í kjölfar þeirrar stuðningsyfirlýsingar lýstu fjöldi þingmanna í öldungadeildinni yfir stuðningi við Obama. Held að stuðningur hans hafi haft viss áhrif. Með því kom sá stimpill á Obama að eldri kynslóðir í flokknum treystu honum, þó hann hafi litla reynslu að baki og hann hefur sífellt bætt stöðu sína síðan og er orðið vel ljóst að hann verður forsetaefni demókrata í nóvember. Forkosningabarátta demókrata er á lokastigi og mun sennilega ljúka í dag af alvöru.

Á CNN er víðtæk umfjöllun um þetta. Það er talað við lækna, stjórnmálamenn og pólitíska sérfræðinga um veikindin, stjórnmálamanninn Ted Kennedy og áhrif hans í bandarískum stjórnmálum. Lítið hefur þó verið rætt um ógæfu Kennedy-fjölskyldunnar en hún er orðin fræg og ekki munu þessi sorglegu veikindi Teddys draga úr þeim pælingum.

Kennedy með heilaæxli