Ted Kennedy með illkynja heilaæxli

Tilkynnt var nú fyrir stundu að Ted Kennedy, öldungadeildarþingmaður í Massachusetts og bróðir John F. Kennedy, fyrrum forseta Bandaríkjanna, væri með illkynja heilaæxli. Hann hefur dvalið á sjúkrahúsi í Boston síðan á laugardag, eftir að hann fékk flog á heimili sínu í HyannisPort og hefur undirgengist fjölda rannsókna sem hafa nú skilað niðurstöðu.

Í fyrstu var talið að Kennedy hefði fengið heilablóðfall, svipað því og faðir hans fékk árið 1961, en svo reyndist ekki vera. Athygli fjölmiðla hafði þó vakið að ekkert var tilkynnt um hvenær hann myndi geta farið heim af spítalanum, sem gaf til kynna að veikindin væru mun alvarlegri en gefið væri til kynna. Staðfesting þessa kom nú síðdegis og er öllum ljóst að mjög ólíklegt er að Kennedy eigi afturkvæmt til vinnu.

Ég skrifaði ítarlegan pistil um Ted Kennedy um helgina og ég bendi á hann hér með.

Bitruvirkjun slegin af - sigur umhverfissinna

Ákvörðunin um að slá Bitruvirkjun af kemur ekki að óvörum eftir að álit Skipulagsstofnunar lá fyrir í gær, en það var banabiti yfir framkvæmdinni. Þetta er mesti sigur umhverfissinna á Íslandi í mörg herrans ár og eðlilegt að þeir gleðjist yfir niðurstöðunni, enda markar hún þeim sóknarfæri og kraft til að taka aðrar rimmur af svipaðri sort víðar um land.

Álit Skipulagsstofnunar var líka sem viss gjöf til Ástu Þorleifsdóttur, varaformanns stjórnar Orkuveitunnar, sem var í erfiðleikum í málinu og var að stóla á að eitthvað annað en eigin ákvörðun myndi ná að klára málið. Hún hafði látið stór orð falla áður um málið, áður en hún varð nefndadrottning hjá borginni og hlýtur að vera glöð með að þurfa ekki að taka slaginn og láta reyn á orðin sem hún lét falla áður en hún varð valdamikil í OR og þess í stað veifa álitinu sem lokaniðurstöðu.

Fróðlegt verður að sjá hvað gerist nú varðandi álver í Helguvík, hvernig orkuöflun verði háttað í þeim efnum. Eitthvað þrengist um kostina þar nú í ljósi þessarar niðurstöðu. Eitt vekur þó meiri athygli en annað, en það er að verkefnið er í sjálfu sér ekki slegið endanlega af hjá Orkuveitunni en þess í stað frestað. Bíða á og sjá til. Held þó að blasi við öllum að Bitruvirkjun hefur verið slegin af. Áhugavert verður að sjá hversu veigamikill þessi sigur umhverfissinna verði fyrir þá í baráttu þeirra, til lengri tíma litið.

Hætt við Bitruvirkjun

Umdeild teikning ríkislistamannsins Sigmund

Skopmyndateiknarinn Sigmund hefur alltaf verið umdeildur, oftast nær í jákvæðum skilningi þess orðs að fólk hefur deilt um teikningar hans út frá pólitískum línum, enda hefur hann aldrei hlíft neinum sérstaklega. Nú er hann gagnrýndur útfrá öðrum þáttum en áður, enda verið nær ósnertanlegur alla tíð. Þessi teikning er allavega umdeilanleg í meira lagi.

Eins og flestir muna vonandi er Sigmund orðinn ríkislistamaður. Halldór Ásgrímsson, þáverandi forsætisráðherra, og Sigmund undirrituðu í Vestmannaeyjum fyrir tæpum þrem árum samning um kaup ríkisins á öllum skopmyndum Sigmunds sem birtust höfðu á síðum Morgunblaðsins til þess tíma. Með því eignaðist ríkið allan rétt af þessum myndum og hefur staðið til að þær yrðu allar myndaðar og komið í tölvutækt form þar sem öll þjóðin gæti haft aðgang að þeim. Kaupin voru réttlætt með því að hann væri listamaður allrar þjóðarinnar.

Hugmyndin þá var að varðveita frumritin að myndunum á sérstöku Sigmund-safni sem verði hluti af menningarhúsi í Vestmannaeyjum. Enginn vafi leikur á að Sigmund hefur markað sér sess sem fremsti skopmyndateiknari landsins og notið virðingar margra landsmanna með því að hafa vakið fram gleði þeirra og hlátur með teikningum sínum af landsþekktum Íslendingum, einkum stjórnmálamönnum seinustu áratuga. Myndir hans hafa verið þjóðarspegill, einkum á vettvangi stjórnmálanna og sagt að mörgu leyti sögu þeirra einna best í rúm 40 ár. Honum hefur að mestu tekist að verða óumdeildur, frekar ósnertanlegur.

Samningurinn vakti miklar spurningar á sínum tíma og undrun margra. Veit ég ekki á hvaða stigi ríkiskaupin á verkum Sigmunds eru stödd núna og hvort búið sé að vinna alla vinnuna að safni teiknimyndaverka hans. En það er ágætur punktur í umræðuna að hann er orðinn sameign allra landsmanna með verkum sínum eftir að Halldór Ásgrímsson undirritaði fyrrnefndan samning út í Eyjum fyrir nokkrum árum.

Þó þessi teikning sé umdeild líður brátt að því að við getum séð myndir Sigmunds á safni, jú við eigum þær nefnilega allar.

Myndasaga Sigmunds gagnrýnd

Skynsöm ákvörðun hjá bæjarstjórn Akraness

Ánægjulegt er að sjá að þverpólitísk samstaða er í bæjarstjórn Akraness við þá ákvörðun að taka á móti 30 flóttamönnum að svipuðu tagi og mörg önnur sveitarfélög, flest minni, hafa gert á undanförnum árum. Tekið var með röggsemi á því vandamáli að einn varabæjarfulltrúi ætlaði að stöðva málið sem formaður félagsmálaráðs gegn öllum bæjarfulltrúum og embættismönnum sem studdu málið. Meirihlutabreytingarnar voru nauðsynlegar til að vilji bæjarfulltrúa yrði að veruleika.

Hefur fundist hún lágkúruleg umræðan sem þessi varabæjarfulltrúi hefur boðið upp á að undanförnu. Hefur hann talað niður Akranes sem sveitarfélag með orðum sínum og gefið þeim byr undir báða vængi sem hafa kallað Frjálslynda flokkinn hallan undir kynþáttahatur og vandamálatal í garð innflytjenda. Mörg minni sveitarfélög hérlendis hafa tekið við flóttamönnum og boðið þá velkomna í sitt samfélag og leyst úr málum svo vel megi vera og hefur það blessast mjög vel í alla staði. Vandamálatalið var einfaldlega ekki í pakkanum.

Í Dalvíkurbyggð var tekið á móti hópi flóttafólks frá Kósóvó með skömmum fyrirvara og litlum undirbúningi fyrirfram. Sveitarfélagið tók verkefnið og leysti vel úr því öllu. Allir íbúar lögðust á eitt við að tryggja farsæla lendingu mála. Enginn vandamálabragur eða nöldur var yfir því. Þar voru allir stoltir yfir því hversu vel tókst til og flóttafólkið varð að Dalvíkingum á mjög skömmum tíma, aðlögðust vel samfélaginu þó það hefði átt erfitt á sínum heimaslóðum. Því gengur vel í dag.

Í Dalvíkurbyggð eru rétt um 2000 íbúar en á Akranesi eru eitthvað um 6000. Skil ekki vandamálatal þessa hóps sem talar gegn þessu, ber það á borð að skóla- og félagsþjónusta ráði ekki við verkefnið. Það verður til að kóróna skömmina fyrir þetta lið sem talar svo ef safna á undirskriftum gegn komu flóttafólksins. Ekki mun það fólk rísa upp við þann ósóma.

En þetta er góður dagur á Akranesi og ég vona að allir bæjarfulltrúar leiði málið af sóma, eins og þeir hafa reyndar samþykkt með ákvörðun dagsins.

Tillaga um að taka við flóttamönnum samþykkt einróma

Sveðju-Plank framseldur til Póllands

Þá er komin niðurstaða í málum hins margumtalaða Sveðju-Plank á Íslandi. Fannst það rétt ákvörðun hjá Birni Bjarnasyni, dómsmálaráðherra að framselja hinn meinta pólska sveðjumorðingja Premyslaw Plank til síns heimalands og greinilegt er að Hæstiréttur tekur undir það mat. Eðlilegast er að hann verði dreginn fyrir dóm þar vegna þeirra glæpa sem hann er sakaður um.

Fulltrúi saksóknara í Póllandi segist hafa óyggjandi sannanir um sekt Planks í sveðjumorðinu margumtalaða. Þar er því haldið fram að Plank sé vægðarlaus sérfræðingur hjá glæpaklíku ytra og hafi verið leigumorðingi þeirra, alveg vægðarlaus hrotti. Það er greinilegt að þeir virðast hafa nokkuð traust mál á hendur honum.

Þetta mál með Plank minnir einna helst á atburðarás í svæsinni bandarískri glæpamynd. Þetta er ekki veruleiki sem ég tel að við viljum hér og það er afleitt ef Ísland er að breytast í einhvern griðastað fyrir erlent glæpafólk.

Framsal á Pólverja staðfest

Kennedy á batavegi - umdeildur fjölskylduforingi

Hef verið að fylgjast með fréttum af heilsufari Ted Kennedy, öldungadeildarþingmanns, sem nú dvelst á sjúkrahúsi í Boston. Fátt annað kemst að á bandarískum fréttastöðvunum. Hið fyrsta sem flestum datt í hug er veikindin urðu opinber var hvort Ted hefði fengið heilablóðfall af svipuðu tagi og faðir hans, Joseph Kennedy, fékk á sjöunda áratugnum. Hann gat ekki tjáð sig eftir það og var rúmfastur í HyannisPort í sjö eða átta ár, það sem hann átti ólifað.

Svo virðist vera sem að Ted hafi ekki fengið slag heldur hafi þetta verið flog, en það er rannsakað nú. Stöðvarnar hafa verið duglegar við að sýna myndir frá ferli hans og tala um stjórnmálaferil hans. Ted Kennedy er umdeildur stjórnmálamaður en hann er hluti af einni litríkustu valdaætt bandarískrar stjórnmálasögu. Hann á langan feril að baki og hefur setið í öldungadeildinni vel á fimmta áratug, eða síðan að John bróðir hans varð forseti Bandaríkjanna, en hann var kjörinn í öldungadeildarsæti hans fyrir Massachusetts.

Þegar að bróðir hans, Bobby, var myrtur fyrir fjórum áratugum, í miðri kosningabaráttu til embættis forseta Bandaríkjanna, bjuggust flestir við að Ted myndi feta í fótspor bræðra sinna og sækjast eftir forsetaembættinu. Væntanlega hefði hann getað gert sterkt tilkall til embættisins hefði hann ekki farið svo illa úr Chappaquiddick-málinu á sjöunda áratugnum. Varð hann valdur að dauða einkaritara síns í bílslysi, stakk frá slysstað og tilkynnti ekki um slysið fyrr en mörgum klukkutímum síðar. Hann sat áfram í öldungadeildinni en var stórlega skaddaður pólitískt á eftir.

Hann sóttist síðar eftir forsetaembættinu árið 1980, fór fram gegn Jimmy Carter, þáverandi forseta Bandaríkjanna, en beið lægri hlut í eftirminnilegri baráttu. Einkalíf hans var þá í rúst, ekki aðeins var hann stórlega skaddaður enn af Chappaquiddick heldur var kona hans haldin drykkjusýki. Þau virkuðu ósannfærandi saman, enda hjónabandið komið í strand, og framboðið var aldrei sterkt. Tapið batt enda á valdasögu Kennedy-anna, enda var tapið skaðlegt fyrir Ted. Hann hefur setið í öldungadeildinni síðar, mjög valdamikill innan sinna raða, en mjög umdeildur.

Hef ég ekki farið leynt með aðdáun mína á Kennedy-unum. John F. Kennedy og Bobby Kennedy voru miklir pólitískir snillingar sem sett hafa sögulegt mark á bandarísk stjórnmál, áhrif þeirra hafa náð út fyrir gröf og dauða. Kennedy forseti féll fyrir morðingjahendi á hápunkti ferils síns og Bobby var hársbreidd frá því að ná í Hvíta húsið er hann var myrtur í Los Angeles, hafði unnið forkosningar demókrata í Kaliforníu það kvöld. Skarð hans var mikið. Ted Kennedy hefur verið sterkur talsmaður vissra hópa innan flokksins en aldrei náð styrk og stöðu bræðra sinna.

Enn hefur hann þó mikil áhrif og er óumdeilanlega höfuð Kennedy-fjölskyldunnar. Mótar hann afstöðu fjölskyldunnar til lykilmála. Eftir að hann lýsti yfir stuðningi við Barack Obama í ársbyrjun komu helstu fjölskyldumeðlimir fram opinberlega og gerðu slíkt hið sama. Ethel Kennedy ákvað að styðja Obama með þeim orðum að hann væri eini maðurinn sem hefði komið til sögunnar í bandarískum stjórnmálum í áratugi sem minnti sig á eiginmann sinn, Robert F. Kennedy.

Maria Shriver ákvað að rjúfa hlutleysi sitt sem demókrata við hlið repúblikans, eiginmanns síns, á ríkisstjórastóli í Kaliforníu með því að styðja Obama. Og Caroline Kennedy Schlossberg sagðist styðja hann því að í honum sæi hún hugsjónir og kraft föður síns. Þær tóku sömu afstöðu og Ted frændi, sem ræður ferðinni í Kennedy-fjölskyldunni og hafði markað línur fyrir börn fallinna bræðra sinna, sem hann gekk í föðurstað.

Ted er kominn vel á áttræðisaldur og væntanlega er þetta síðasta kjörtímabil hans á þingi. Reyndar er merkilegt að stjórnmálamenn sitji svo lengi á þingi og sinni störfum áratugum saman. Robert Byrd, þingmaður Vestur-Virginíu er t.d. enn á þingi orðinn háaldraður og farinn heilsu. Eins og flestir muna sat Strom Thurmond í öldungadeildinni fram yfir tírætt, þar til nokkrum mánuðum áður en hann dó.

Flest bendir til að Ted Kennedy muni ná sér vel ef marka má síðustu fréttir að vestan, en væntanlega mun þetta leiða til þess að spurt sé hvort hann fari aftur í framboð. Kjörtímabil hans rennur út að mig minnir árið 2012. Þetta er níunda, sex ára, kjörtímabilið sem hann situr í öldungadeildinni.

Kennedy í rannsóknum

Hefur borgarstjóri sama virðingarsess og áður?

Ekki verður um það deilt að embætti borgarstjórans í Reykjavík hefur verið ein mesta virðingarstaðan í íslenskum stjórnmálum. Á síðustu þrem áratugum hafa þó aðeins tveir borgarstjórar náð að marka sterka pólitíska stöðu og söguleg áhrif; Davíð Oddsson og Ingibjörg Sólrún Gísladóttir. Að öðru leyti hefur verið lítill stöðugleiki yfir.

Davíð og Ingibjörg Sólrún gegndu embættinu bæði í níu ár; hlutu endurkjör tvívegis og þóttu bæði vinna sterkasta pólitíska sigur sinn í síðasta kjörinu, ári áður en þau héldu í landsmálin. Bæði fóru þau yfir á Alþingi á sama tímapunkti borgarstjóraferilsins. Þau voru sterkir leiðtogar í borgarmálunum, leiðtogar sem mörkuðu línur og voru afgerandi og traust í verkum. Þau voru hinsvegar bæði mjög umdeild - áttu trausta stuðningsmenn og um leið marga pólitíska andstæðinga.

Þau yfirgáfu þó valdasess í borgarmálunum með mjög ólíkum hætti; Davíð varð forsætisráðherra við lok borgarstjóraferilsins og var reyndar bæði borgarstjóri og forsætisráðherra í tvo mánuði samfellt, en Ingibjörg Sólrún mistókst að komast á þing við lok síns borgarstjóraferils árið 2003 og var óbreyttur borgarfulltrúi og varaþingmaður í rúm tvö ár, áður en hún tók sæti á þingi, þar sem hún hafði verið áður en hún varð borgarstjóri fyrir Kvennalistann. Bæði skildu eftir sig mikið tómarúm og gekk illa að velja eftirmenn þeirra og við tók óstöðugleikatímabil.

Sennilega var eftirleikurinn erfiðari fyrir sjálfstæðismenn árið 1991, þó að þeir hefðu hreinan meirihluta. Ekki náðist samstaða um nýjan borgarstjóra í hópi borgarfulltrúa, þó þeir væru tíu talsins eftir sögulegan sigur sjálfstæðismanna vorið 1990. Svo fór að Markús Örn Antonsson, þáverandi útvarpsstjóri, tók við, en hann hafði verið borgarfulltrúi 1970-1985 og forseti borgarstjórnar 1983-1985. Hann sagði af sér embættinu tæpum þrem árum síðar, 80 dögum fyrir kosningar, þegar að allt stefndi í afhroð sjálfstæðismanna gegn nýstofnuðum R-lista.

Árni Sigfússon tók við embættinu í kjölfarið og sat í rúma 80 daga á borgarstjórastóli en mistókst að sigra R-listann undir forystu Ingibjargar Sólrúnar. Enginn hefur setið skemur á borgarstjórastóli. Eftirmaður Ingibjargar Sólrúnar varð Þórólfur Árnason. Þótti honum takast að ná góðum tökum á embættinu í upphafi, þó hann væri aðeins embættismaður, sá fyrsti frá því Egill Skúli Ingibergsson, forveri Davíðs, sat á valdastóli á vinstritímabilinu 1978-1982. Pólitískt umboð Þórólfs var þó veikt og hann féll með miklum skelli vegna olíumálsins.

Óstöðugleiki einkenndi því embættið eftir að Davíð hætti og sérstaklega nú eftir að Ingibjörg Sólrún hrökklaðist frá völdum. Frá því að hún hætti hafa fimm borgarstjórar setið við völd á fimm ára tímabili og stefnir flest í að sá sjötti bætist við áður en tímabilið er úti. Hafa þrír setið á þessu kjörtímabili, frá árinu 2006, sem er reyndar sami fjöldi og á síðasta kjörtímabili. Stöðugleikinn er því enginn orðinn og eðlilega er talað um ítalskt ástand í borgarmálum. Engin kjölfesta er og Sjálfstæðisflokknum hefur mistekist að tryggja hana.

Eðlilegt er því að spyrja sig hvort að borgarstjóraembættið hafi sama virðingarsess og áður. Staða þess hefur klárlega breyst. Ekki er lengur öruggt að borgarstjóri sitji lengi við völd og marki sér áhrif og sess með valdasetu sinni. Síðustu borgarstjórar hafa allir verið hálfgerður millileikur, biðferli eftir sterkum leiðtogum, enda setið skamma stund við völd og ekki tekist að mynda sterkan meirihluta og tryggja sterka forystu, eins og t.d. Davíð og Ingibjörgu tókst. Þó Ingibjörg hafi hrökklast af stóli markaði hún þó vissulega sess.

Hefð er fyrir því að gerðar séu brjóstmyndir af borgarstjórum í sögu Reykjavíkurborgar. Síðast var afhjúpuð brjóstmynd af Davíð Oddssyni í nóvember 2006. Nú er því verið að vinna að því að gera brjóstmynd af Markúsi Erni. Þá tekur við Árni Sigfússon, Ingibjörg Sólrún, Þórólfur Árnason, Steinunn Valdís Óskarsdóttir, Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson, Dagur B. Eggertsson og Ólafur F. Magnússon.

Brátt bætist svo við sennilega næsti borgarstjórinn, sá verður hinn tuttugasti. Stóra spurningin er hvort að tuttugasta borgarstjóranum muni takast að tryggja sterka stöðu sína. Stöðugleikinn er ekki meiri en svo að ekki er víst hvaða flokki hann muni tilheyra, en miðað við stöðuna í dag mun hann verða nýr leiðtogi Sjálfstæðisflokksins.

En það er fátt öruggt í þessu. Á þessum afmælisdegi er fyrst og fremst mikilvægt að hugsa hlýlega til myndhöggvaranna. Þeir eiga mikið verk fyrir höndum á næstu árum.

Embætti borgarstjóra 100 ára

Hversu lengi mun farsinn í borginni standa?

Stærsta vandamál borgarstjórnarflokks Sjálfstæðisflokksins er að hann er höfuðlaus her, án sterks leiðtoga. Enn hefur ekki verið tekið á þeim vanda þó hann hafi blasað við mánuðum saman, eftir að Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson gufaði upp sem sterkur leiðtogi vegna eigin pólitískra afglapa. Farsinn heldur áfram. Hversu lengi mun hann standa? Ætlar virkilega enginn að taka það verkefni að sér að leiða Vilhjálm af velli?

Ummæli formanns Sjálfstæðisflokksins um krísuna í borgarmálunum vekja athygli. Forysta flokksins ákvað að gera nákvæmlega ekki neitt í febrúar þegar að öllum með snefilsvit á pólitík varð ljóst að foringinn var fallinn af stalli sínum, hafði ekki lengur stöðu og styrk til að vera leiðtogi flokksins áfram. Það var mikil pólitísk áhætta að leyfa þessu ástandi að dankast og taka ekki á því, annað hvort af borgarfulltrúunum sjálfum eða formanni flokksins sem átti að vera fullkunnugt um stöðuna. Sú áhætta hefur reynst dýrkeypt. Staðan hefur aðeins versnað og er nú afhroð Sjálfstæðisflokksins í borginni í kortunum.

Með því að taka þessa áhættu vegna eins manns ákvað forysta Sjálfstæðisflokksins og kjörnir fulltrúar hans í Reykjavík að taka hagsmuni eins manns fram yfir hagsmuni Sjálfstæðisflokksins. Undarlegt var það miðað við hin fleygu ummæli sem falla á hátíðarstundum að enginn einn maður eigi að vera æðri flokknum. Ekki gilti það á örlagastundu borgarmálanna, þegar að þurfti að taka til og öllum var ljóst hver staðan var orðin. Efast um að nokkur einasti maður í innsta hring mála á þeim tímapunkti telji áhættuna hafa verið þess virði. Nýjustu kannanir eru afgerandi áfellisdómur yfir þessum leiðtoga og um leið verkum hans á leiðtogastóli.

Og kjaftasögurnar blómstra um það hver eigi að taka við af leiðtoganum. Í vikunni gaf Ingvi Hrafn Jónsson afdráttarlausan stuðning sinn við Vilhjálm Þ. Vilhjálmsson upp á bátinn og fiskaði sér annað borgarstjóraefni, Júlíus Vífil Ingvarsson, sem sat í fimmta sæti framboðslistans í kosningunum 2006 og tapaði slag um annað sætið við Hönnu Birnu Kristjánsdóttur. Ingvi Hrafn hafði varið "Gamla góða Villa" með kjafti og klóm í allan vetur og var argur yfir því í febrúar að fólki óraði fyrir því að hann ætti að fara frá. Eitthvað er sú vörn farin upp fyrir, enda talaði Ingvi Hrafn á fimmtudag með þeim hætti að spilið væri búið hjá Villa. Sem það auðvitað er.

Þessi staða hefur verið í kortunum mánuðum saman. Eiginlega er það grátlegt að fyrst nú séu sumir að átta sig á því sem hefur verið augljóst mjög lengi. Enn er verið að velta þessari augljósu spurningu síðustu mánaða fyrir sér. Tími Vilhjálms Þ. er liðinn - enn velta sumir þeir sem næst honum standa fyrir sér hvort hann taki þessa ákvörðun á næstunni. Þvílíkt og annað eins. Þetta er kristalsdæmi þess þegar að hagsmunir eins manns eru teknir fram yfir flokkshag. Og svo draga þeir fram gamla frasann um hagsmuni flokksins á tyllidögum. Ættu þó að hafa það í heiðri þegar mest á reynir. 

Þessi farsi er skaðlegur fyrir Sjálfstæðisflokkinn. Afleitt er að ekki enn hafi verið tekið af skarið og valinn nýr leiðtogi, ekki aðeins leiðtogi til að marka línur sem borgarstjóri að ári heldur til að huga að næstu kosningum. Öllum er ljóst að núverandi leiðtogi markar engar línur lengur til framtíðar. Hans tími er liðinn. Hik þeirra sem næst honum standa að fylgja honum af velli er með ólíkindum og þeim til skammar.

Borgarstjóri mun leiða

Geir talar mjög afgerandi gegn ESB-aðild

Óhætt er að segja að Geir H. Haarde, forsætisráðherra, tali það afgerandi gegn ESB-aðild að nær útilokað sé að Sjálfstæðisflokkurinn færist í ESB-átt í formannstíð hans. Hef reyndar ekki heyrt hann tala jafn afgerandi gegn ESB í langan tíma og vekja þessi ummæli athygli vegna umræðunnar síðustu vikurnar. Væntanlega verður mikil umræða um Evrópumálin á næsta landsfundi, haustið 2009, en afar litlar líkur eru á því að tekin verði upp önnur stefna en flokkurinn hefur nú.

Væntanlega markar Geir þarna stefnu Sjálfstæðisflokksins á næstu árum, einkum í aðdraganda næsta landsfundar að ári, en þessi orð eru það afgerandi að hverfandi líkur eru á því að hann sem formaður Sjálfstæðisflokksins muni leggja sérstaka áherslu á málið í næstu alþingiskosningum verði hann áfram formaður flokksins og forsætisráðherra, eða beiti sér fyrir því á landsfundi.

Í málefnasamningi Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar er ekki lögð áhersla á Evrópusambandsaðild og er augljóst að stjórnarflokkana greinir á um hvaða stefnu eigi að móta þar, nægir að líta á stefnu flokkanna fyrir síðustu kosningar og á landsfundi beggja flokka í apríl 2007. Í þeim efnum hafa flokkarnir orðið sammála um að vera ósammála og málið ekki á dagskrá á tímabilinu.

Vel má vera að ESB verði kosningamál í næstu alþingiskosningum. Þrátt fyrir umræðu um ESB síðustu árin hefur það aldrei verið hjartans mál heillar kosningabaráttu. Samfylkingin fór í ESB-átt fyrir kosningarnar 2003 en tók ekki skrefið til fulls og ekki heldur í aðdraganda kosninganna 2007. Framsókn gældi við ESB fyrir kosningarnar 2003 en fetaði ekki skrefið er á reyndi.

Geir H. Haarde hefur talað mjög afgerandi og greinilegt að ekki mun flokkurinn taka ESB-skref undir forystu hans. Í ljósi sterkrar stöðu hans innan flokksins er mjög ólíklegt að sá kúrs breytist á kjörtímabilinu.

Geir: Ég vil ekki ganga í ESB

Edwards vill ekki verða varaforsetaefni Obama

Ákvörðun John Edwards um að afþakka varaforsetaútnefningu kemur ekki að óvörum, þó margir hafi vissulega talað um hvað hann og Obama komu vel út saman í Grand Rapids á miðvikudagskvöld. Þeir hefðu verið sterk framboðsflétta fyrir demókrata, en augljóst er að Edwards ætlar ekki að festa sig í sessi sem varaforsetaefni. Hann tók langa og erfiða baráttu fyrir fjórum árum með John Kerry og er ekki áfjáður í slíkt aftur.

Edwards varð undir, nær allt frá upphafi, í harðri baráttu fyrstu konunnar og fyrsta blökkumannsins sem áttu raunhæfa möguleika á forsetaembættinu, gat ekki komist upp á milli þeirra og náði aldrei flugi í forkosningabaráttu demókrata. Hann fór úr slagnum á hárréttum tíma og studdi Obama á hárréttum tíma fyrir sig og er væntanlega að vinna í haginn fyrir næstu forsetakosningar ef Obama mistekst að sigra John McCain í nóvember. Með því að taka af skarið nú er hann viss örlagavaldur og býr í haginn fyrir sig hvernig sem fer.

Ekki er nokkur vafi á því að John Edwards var ein skærasta stjarna forkosningaferlisins árið 2004 og varð varaforsetaefni John Kerry í kosningunum. Þeir náðu aldrei góðum takti saman og virkuðu ekki trúverðugir, það vantaði neistann á milli þeirra, þó þeir reyndu allt hvað þeir gátu til að virka kammó og notalegir saman. Hinsvegar var augljóst á fjöldafundinum á miðvikudag að hann og Obama gátu verið sterk framboðsflétta fyrir demókrata, allt að því ósigrandi.

Edwards varð fyrir miklum skelli þegar að Kerry vildi ekki styðja forsetaframboð hans og valdi þess í stað Obama, fram yfir eigið varaforsetaefni. Sama gerði reyndar Al Gore árið 2004 þegar að hann valdi Howard Dean fram yfir Joe Lieberman. Lífseigar sögur hafa verið um að Kerry hafi séð eftir valinu á Edwards og þeir ekki átt skap saman, verið ósammála í lykilmálum og ekki fundið taktinn.

Fljótlega eftir að Edwards dró framboðið til baka í janúarlok lýsti hann yfir því að hann vildi ekki verða varaforsetaefni aftur. Ákvörðun hans um að bakka upp Obama eftir stórsigur Hillary í Vestur-Virginíu varð til þess að margir töldu draumateymi komið til sögunnar, sem gæti náð flugi, án Hillary Rodham Clinton en samt höfðað til þeirra sem studdu hana.

Edwards horfir greinilega fram fyrir forsetakosningarnar í nóvember. Ef Obama tapar getur hann orðið sterkt framboðsefni eftir fjögur ár, ella farið fram í öldungadeildina aftur eða orðið ráðherra í stjórn Obama. Hann studdi Obama á hárréttum tímapunkti og á inni hjá honum, enda var framboðstilkynningin visst lokahögg fyrir Hillary.

Vill ekki vera varaforseti