Veruleikafirring Vilhjálms - snúa þarf vörn í sókn

Ekki er hægt að segja að fyrstu viðbrögð Vilhjálms Þ. Vilhjálmssonar við fylgishruni Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík í könnun Gallups séu mjög gáfuleg. Held að það væri sniðugra hjá honum að líta í eigin barm og ræða eigin pólitísk mistök síðustu mánuði, sem er lykilástæða þess hvernig komið er. Ekki þarf að velta því lengi fyrir sér hver eftirmæli hans sem leiðtoga flokksins verða.

Velti því reyndar mjög fyrir mér hvernig þeim líði núna sem unnu fyrir Vilhjálm Þ. baki brotnu í prófkjöri Sjálfstæðisflokksins haustið 2005 og sögðu hann vera með reynsluna sem þyrfti í leiðtogastöðuna. Hann fór sérstaklega fram þá með slagorð tengd rúmlega tveggja áratuga borgarfulltrúaferli sínum og löngu starfi fyrir flokkinn. Frægar sögur eru af símtölum þar sem stuðningsmenn Vilhjálms Þ. töluðu gegn Gísla Marteini vegna þess að hann væri svo óreyndur og gæti aldrei orðið sterkur leiðtogi, annað en Vilhjálmur Þ. sem hefði reynsluna og aldurinn í hlutverkið.

Mjög dapurlegt hefur verið að fylgjast með pólitískri framgöngu Vilhjálms Þ. Vilhjálmssonar á þessu kjörtímabili. Hann fékk gullið tækifæri til að leiða Sjálfstæðisflokkinn rétta leið eftir tólf ára minnihlutasetu en mistókst það með vinnubrögðum sínum, sérstaklega í haust þar sem hann hafði samstarfsfólk sitt í borgarstjórn Reykjavíkur ekki með í ráðum og vann bakvið tjöldin með afleitum hætti. Gamaldags vinnubrögð úrelts leiðtoga. Ofan á allt annað voru fyrri mistök rifjuð upp í febrúar og Vilhjálmur Þ. náði ekki að ljúka málum með virðugleika og sóma fyrir flokkinn á örlagastundu.

Farsælast væri fyrir Sjálfstæðisflokkinn í Reykjavík að Vilhjálmur léti sem fyrst af leiðtogahlutverkinu og tryggði flokknum tækifæri til að stokka sig upp í skugga þessarar vondu stöðu sem eru eftirmæli leiðtogasetu hans. Áfellisdómur kjósenda yfir forystu Vilhjálms Þ. er greinilegur í þessari könnun og kallað eftir uppstokkun, sýnt verði myndugleika og flokknum tryggð sterk forysta til að taka á vandamálunum. Kjósendur flokksins yfirgefa hann vegna mistakanna á vakt Vilhjálms Þ. Heiðarlegast er að leiðtoginn axli ábyrgð á slíku klúðri.

Við blasir að það verður að taka af skarið fljótlega og tryggja styrka forystu fyrir flokkinn, nú þegar að leiðtoginn er rúinn trausti og trúverðugleiki hans gufaður upp. Svarið við stöðunni er ekki sú veruleikafirring sem felst í orðum hans, að umræðan ein hafi skaðað flokkinn. Enda langur vegur þar frá. Ekki þýðir að benda á aðra, heldur horfast í augu við stöðuna og reyna að snúa vörn í sókn.

Umræðan Sjálfstæðisflokknum afar erfið

Hillary afhjúpar veikleika Obama með sigri í WV

Sigur Hillary Rodham Clinton í Vestur-Virginíu sýnir mikla veikleika í framboði Barack Obama en mun væntanlega ekki koma í veg fyrir að hann nái útnefningunni á næstu vikum. Hillary hefur barist af miklum krafti síðustu dagana gegn öllum þeim sem hafa talið hana af og sýnt að hún er mjög dugleg og einbeitt í baráttu sinni þrátt fyrir að valkostunum í baráttunni fækki.

Þó að sífellt verði erfiðara að sannfæra aðra um að framboðið nái á leiðarenda ferðast hún um fylkin sem eiga eftir að kjósa og talar eins og hún eigi enn alvöru séns. Hvernig sem allt fer á næstunni má hún vera stolt af sinni framgöngu og eiginlega hefur hún sýnt alla bestu kosti sína síðustu vikurnar, rétt eins og baráttan gekk illa framan af og hún missteig sig á lykilhluta baráttunnar. Sennilega voru mestu mistökin eftir kosninguna í Suður-Karólínu og í kjölfar stóra þriðjudags í febrúar.

Hillary hefur nefnilega verið að standa sig mjög vel að undanförnu og náð að eiga endurkomu í slaginn með mikilvægum sigrum síðustu vikurnar eftir að hafa höktað. Þau mistök verða henni dýrkeypt en hún hefur með sigrunum að undanförnu sýnt að Obama á erfitt með að sparka henni úr slagnum. Sama hversu illa hefur verið talað um hana og þrátt fyrir kjöraðstæður Obama að ná að klára dæmið skýst hún alltaf aftur í slaginn og nær að fá alla til að velta fyrir sér hvort að hann geti verið sterkur frambjóðandi þrátt fyrir að tölfræðin í þessum slag sýni að hann sé í raun búinn.

Efasemdir um Obama eru miklar, einkum vegna þess að greinilegt er að honum tekst mjög illa að ná alþýðufylginu; verkafólki, konum og eldri borgurum. Auk þess er hann veikur í hópi hvítra kjósenda í fylkjum síðustu vikurnar. Hann hefur aldrei náð þessum hópum almennilega á sitt band og þar er stærsta spurningamerkið í stöðunni. Þetta er aðaltrompið hennar Hillary, er eiginlega að verða það eina sem eftir er fyrir hana að tala fyrir eftir því sem slagurinn verður langdregnari og alltaf verði undrunin meiri af hverju Obama hafi ekki náð að klára dæmið.

Möguleikar Hillary eru mestir í baráttunni með því að benda á veikleika Obama, sem skýrast koma fram í Vestur-Virginíu. Þrátt fyrir að flokkselítan og ofurfulltrúar séu að færast á band Obama er enn spurt hversvegna hann geti ekki náð að klára dæmið með sigrum í þessum týpísku fylkjum hvítra kjósenda sem helst hafa stutt Hillary.

Þó að dæmið sé metið búið og allt virki slétt og fellt, Obama í hag, nær hann ekki að slá Hillary út sannfærandi og án hiks. Þetta eru stóru efasemdirnar núna, sem verða bráðum aðalpælingin um hvort hann geti sigrað í nóvember. Ekki er hægt að segja annað en þessar veigamiklu staðreyndir séu hróplega áberandi þessa dagana.

Nú sýna kannanir að flestir demókratar vilji að Hillary verði við hlið Obama í forsetakosningunum í nóvember, sem varaforsetaefni hans, þó minnihluti stuðningsmanna Obama vilji það. Sá möguleiki er uppi á borðinu, enda blasir við að Obama verður að fá stuðning þeirra sem styðja Hillary eigi hann að geta unnið í nóvember.

Hið stóra verkefni Obama, þegar hann nær útnefningunni, verður að svara þeirri spurningu með strategíusnillingum sínum hvernig hann höfði til þeirra sem stutt hafa Hillary síðustu vikurnar og tryggt henni baráttukraft svo lengi í slag við mann sem hefur nóg af peningum og allt sem þarf til að klára dæmið.

Ef hann vill ekki Hillary sér við hlið verður hann að horfa í þá átt engu að síður, þ.e.a.s. ef hann vilji vinna kosningarnar. Veikleikar hans eru augljósir og Hillary er að sýna þá allra best með því að lengja lokahrinu baráttunnar.

Clinton vann í Vestur-Virginíu

Fylgishrun D-listans í RVK - nýjan leiðtoga strax!

Illa er komið fyrir Sjálfstæðisflokknum í Reykjavík. Gallup-könnunin staðfestir aðeins það sem allir vita - flokkurinn er forystulaus og hefur ekki náð að leiða mál áfram af krafti og myndugleik. Sífellt betur sést hversu gríðarleg pólitísk mistök það voru að taka ekki af skarið með leiðtogaskipti eftir að öllum var ljóst að Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson var búinn að vera sem stjórnmálamaður og trúverðugur leiðtogi.

Fylgishrunið er afgerandi merki þess að kjósendur flokksins sætta sig ekki við forystuleysið og vandræðaganginn sem einkennir stærsta flokk borgarmálanna á kjörtímabilinu. Eftir REI-málið og vandræðaganginn í febrúar sem náði hámarki með klaufalegasta blaðamannafundi íslenskrar fjölmiðla- og stjórnmálasögu er borgarstjórnarflokkur Sjálfstæðisflokksins í alvarlegum vandræðum og fylgismæling Gallups eru afgerandi skilaboð til flokksmanna í borginni og um land allt að taka af skarið og krefjast þess að þar verði unnið úr málum og tekið á vandanum.

Þetta fylgishrun eru sterk skilaboð sem verður að taka mjög alvarlega, einkum meðal flokksmanna í hverfisfélögum Sjálfstæðisflokksins. Þetta er áfall sem verður að vinna sig úr, ekki aðeins í lokuðum herbergjum í Valhöll heldur með fundum í flokksfélögum í borginni. Man ekki eftir svona mælingum hjá Sjálfstæðisflokknum í borgarmálunum frá því í aðdraganda stofnunar R-listans í ársbyrjun 1994. Markús Örn Antonsson sagði af sér sem borgarstjóri í mars 1994 eftir að flokkurinn hafði verið að mælast í 25-30% um skeið gegn sameinuðu framboði félagshyggjuaflanna. Það var þá, en flokkurinn hafði þá verið við völd í tólf ár.

Ef ekki verður tekið á málum mjög fljótlega og línur skýrðar með vali nýs leiðtoga og borgarstjóra að ári stefnir Sjálfstæðisflokkurinn í mikið afhroð í næstu kosningum. Ekki er viðunandi að flokkurinn mælist með svo lítið fylgi og andstæðingar hans með meirihlutafylgi, þar af Samfylkingin á mörkum þess að hljóta hreinan meirihluta og fella fimmta mann Sjálfstæðisflokksins. Þetta eru váleg tíðindi og afgerandi merki þess að Sjálfstæðisflokknum hefur mistekist að taka völdin af ábyrgð og krafti eftir tólf ára minnihlutasetu. Allar hrakfaraspár þeirra sem vildu leiðtogaskipti í febrúar og hreinar línur, en ekki sama hjakkið hafa því miður ræst.

Svona mælingar hefðu verið skiljanlegar á fyrstu valdadögum nýs meirihluta F- og D-lista en eftir hundrað daga er ljóst að meirihlutinn hefur verið dæmdur úr leik af kjósendum. Enda hefur hann verið afskaplega slappur og mál ekki verið leidd áfram af myndugleik og krafti. Farsinn í borgarmálunum virðist endalaus og skiljanlegt að fólki sé nóg boðið. Í veikri stöðu Vilhjálms Þ. í febrúar sagði ég reyndar í einni bloggfærslu að þeir tímar væru liðnir að kjósendur létu bjóða sér upp á veika forystu og stjórnleysi. Sjálfstæðisflokkurinn þyrfti að hugsa sín mál. Það hafa reynst orð að sönnu.

Staðan er alvarleg. Nú verður forysta Sjálfstæðisflokksins í höfuðvígi hans á landsvísu að fara að sýna myndugleik og taka á slæmri stöðu flokksins í borgarmálunum. Þetta er skrípaleikur sem flokksmenn á landsvísu sitja ekki þegjandi undir.

Fylgi Sjálfstæðisflokks minnkar mikið í Reykjavík

Ráðist á Guðmund í Byrginu

Eins og fram hefur komið í fréttum var ráðist á Guðmund Jónsson í Byrginu í gærkvöldi á heimili hans í Grímsnesinu og skemmdir unnar á bifreið hans. Þó að Guðmundur í Byrginu sé umdeildur maður og mörgum misbjóði þau afbrot hans sem dæmt hefur verið í er afar dapurlegt að ráðist sé á hann og skemmdir unnar á eigum hans.

Ofbeldi er ekki lausnin til að refsa Guðmundi í Byrginu. Bíða á eftir endanlegri niðurstöðu dómstóla í máli hans og frekar leitt að einhver telji rétt að ráðast á hann eða skemma fyrir honum með því að taka bílinn hans fyrir. Finnst þetta frekar sorgleg viðbót við þetta dapurlega mál.

Morðalda í London - þrettán unglingar myrtir

Var að horfa á umfjöllun á SKY um morðið á unglingnum Jimmy Mizen í London um helgina, en hann er þrettándi unglingurinn sem myrtur er í borginni á þessu ári. Sorglegt er að heyra allar fréttirnar af þessum morðum og ekki er hægt annað en velta því fyrir sér hvað sé að gerast í bresku samfélagi. Á síðasta ári voru fjöldi unglinga myrtir líka, mest var sennilega fjallað um skotárás þar sem þrír unglingar létust í febrúar 2007.

Finnst alltaf jafn nöturlegt að heyra fréttir af þessum morðum á unglingum í London og ekki nema von að þar sé ein helsta spurningin hvað sé hægt að gera í stöðunni. Þeir á Sky hafa fjallað jafnan um þessi mál af ábyrgð og talað um allar hliðar þessara sorglegu morða og reynt að varpa ljósi á þá þætti sem mestu skipta. Þetta hefur sett þungan svartan blæ yfir allt mannlíf í borginni. Virðist fátt vera til ráða, blasir við að um uppsafnaðan vanda í samfélaginu sé að ræða.

David Cameron, leiðtogi Íhaldsflokksins, hefur bent á að þessir atburðir endurspegli alvarlega bresti í bresku samfélagi. Telur hann hættulega framkomu, einmanaleika og þunglyndi ungmenna m.a. stafa af ábyrgðarleysi fullorðinna og mjög skorti á ást og umhyggju í samfélaginu. Vísa forystumenn Íhaldsflokksins óspart á það að upplausn í fjölskyldum og agaleysi sé alvarlegt vandamál og hafa vísað á nýlega skýrslu Barnahjálpar Sameinuðu þjóðanna. Þar eru bresk börn á botninum hvað snertir hamingju og ánægju í lífinu.

Þetta mál virðist erfitt fyrir Verkamannaflokkinn sem skiljanlega vill ekki staðfesta að alvarlegir brestir séu í bresku samfélagi. Eftir áratug við völd er varla við því að búast að bresk stjórnvöld taki undir það mat að breskt samfélag sé á botninum hvað þetta varðar. Það er ljóst að þarna er fyrst og fremst um að ræða samfélagsbresti og sumir vilja ekki greina þá.

Þetta eru dökkir dagar í London. Þetta var eitt þeirra mála sem Boris Johnson, borgarstjóri, nefndi mikið í kosningabaráttu sinni og hefur talað mikið um nú um helgina eftir að Jimmy Mizen var myrtur. Vonandi mun takast að stöðva þessa morðöldu í heimsborginni London.

Myrtur eftir að hafa neitað að taka þátt í slagsmálum

Eftirlaunalögin felld úr gildi - tímabær ákvörðun

Mér líst vel á þá ákvörðun stjórnarflokkanna að fella eftirlaunalögin umdeildu úr gildi. Þau voru meingölluð frá fyrstu stundu og á þeim eru augljósir annmarkar sem hefði átt að taka af skarið með mun fyrr. Einn stærsti gallinn var að fyrrum ráðherrar gætu þegið eftirlaun á sama tíma og þeir væru á fullum starfslaunum hjá hinu opinbera.

Eftirlaunalögin voru samþykkt í pólitískum hita rétt fyrir jólin 2003. Fyrst stóðu þingmenn allra stjórnmálaflokka landsins að málinu sem flutningsmenn frumvarpsins í þinginu. Á örfáum dögum skipti stjórnarandstaðan meira og minna um kúrs og snerist við. Sérstaklega eru dramatískar og eftirminnilegar frásagnir af viðsnúningi innan Samfylkingarinnar. Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, þáverandi varaformaður flokksins, tók forystu gegn lögunum og vann þeim málstað fylgis á kvöldfundum í þinghúsinu og tók forystu málsins af Össuri Skarphéðinssyni.

Er yfir lauk studdi aðeins Guðmundur Árni Stefánsson, einn af varaforsetum Alþingis, málið af hálfu stjórnarandstöðunnar og fylgdi eftir hlutverki sínu við að leggja frumvarpið fram. Deilt hefur verið um málið alla tíð síðan. Samfylkingin talaði mjög afgerandi fyrir því að fella lögin úr gildi fyrir síðustu þingkosningar. Hefur fréttastofa Stöðvar 2 minnt á þá afstöðu Ingibjargar Sólrúnar og Samfylkingarinnar síðustu dagana æ ofan í æ í áberandi fréttaflutningi, sem hefur verið mjög umdeildur. Var Ingibjörg Sólrún greinilega ósatt við þá framsetningu fréttastofunnar.

Tvöfaldar launagreiðslur til ráðherra, sem fyrr eru nefndar, eru ekki hið eina sem er umdeilt við eftirlaunalögin. Allt frá því frumvarpið var rætt hefur mér fundist óeðlilegt að þingmenn njóti sérréttinda í lífeyrismálum og óviðunandi með hvaða hætti það var ákveðið. Starfskjör þingmanna eru að mínu mati orðin það góð að þeir ættu að geta náð vænum lífeyrisauka fyrir eftirlaunaárin sín með frjálsum lífeyrissparnaði. Engin sérréttindi eiga að vera þar.

Eitt annað sem ég man eftir og fannst sérstakt var að ákvæðum um þingfararkaup alþingismanna var breytt og tekin sú ákvörðun að greiða formönnum flokkanna 50% álag ofan á laun. Eru þetta atriði sem varla er hægt að sætta sig við, enda hefur samfélagið ekki tekið þessum lögum vel og kominn tími til að taka loksins á þessu.

Tel að þetta sé farsæl og góð ákvörðun - vonandi mun nást heildarsamstaða um þær ákvarðanir sem stjórnarflokkarnir virðast hafa orðið sammála um.

Eftirlaunalög Alþingis verða felld úr gildi

Veik staða Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík

Mér finnst staða borgarstjórnarflokks Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík mjög veik og tel að það hafi verið mikil pólitísk mistök að taka ekki af skarið um leiðtogasætið í vandræðunum í febrúar, þegar öllum var ljóst að Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson hafði hvorki styrk né stöðu til að vera áfram leiðtogi. Enda hefur hann verið mjög veiklulegur sem stjórnmálamaður síðan og varla leiðtogi í raun.

Mér finnst heiðarlega og vel skrifað um málefni borgarstjórnarflokksins í Reykjavíkurbréfi Morgunblaðsins í dag. Allir vita að eitthvað er stórlega að hjá flokknum í borginni. Þar vantar alvöru forystu og myndugleika. Ef ekki verður snúið við blaðinu á næstu mánuðum mun Sjálfstæðisflokkurinn í borginni verða fyrir þungu áfalli í borgarstjórnarkosningunum eftir tvö ár að mínu mati. Hópurinn verður aldrei sterkari en leiðtoginn, sé hann veikburða verður hópurinn það allur. Tel að þetta sé aðalvandamálið nú.

Stóra lausnin, og sú eina rétta, á þessum málum er að velja sem allra fyrst nýjan borgarstjóra í Reykjavík, sem tekur við af Ólafi F. Magnússyni í mars 2009. Óþarfi er að geyma það val lengi og mjög óheppilegt fyrir Sjálfstæðisflokkinn að hafa þau mál í lausu lofti lengur en fram á haustið, þó helst væri betra að taka af skarið helst í sumar með það. Með vali nýs forystumanns munu markast nýjar og skýrar línur í aðdraganda næstu kosninga og tekið af skarið með það sem tekur við.

Mikilvægt er að gefa nýjum leiðtoga góðan tíma til að vinna sig í sessi og því hefði þetta val átt að fara fram í febrúar. Þegar að vandræðin geisuðu vegna veikrar stöðu Vilhjálms Þ. í febrúarmánuði fannst mér hið eina rétta að hann myndi segja af sér leiðtogastöðunni en sæti áfram sem borgarfulltrúi. Það hefði verið rétti leikurinn þá, en mikilvægt er að ljúka þessum málum fljótlega.

Mikilvægt er fyrir Sjálfstæðisflokkinn á landsvísu að öflugur leiðtogi taki við forystunni í borgarmálunum. Forystuleysið og vandræðgangurinn sem hefur verið áberandi mánuðum saman mun aðeins líða undir lok með skýrum línum og vali á eftirmanni Vilhjálms Þ. Vilhjálmssonar.

Ástandið veldur sjálfstæðismönnum áhyggjum

Obama á sigurbraut - útgönguleið fyrir Hillary

Ekki er lengur spurning um hvort heldur hvenær Barack Obama hljóti formlega útnefningu demókrata sem forsetaefni flokksins í kosningunum í nóvember. Síðustu dagana hefur orðið æ augljósara að Hillary Rodham Clinton á ekki lengur raunhæfa möguleika á útnefningunni og endataflið, sem margir töldu að myndi ekki hefjast fyrr en síðla mánaðar eða í byrjun júní þar sem ofurfulltrúar kláruðu dæmið, er hafið.

Niðurstaðan í forkosningunum á þriðjudag var mikið áfall fyrir Hillary. Henni mistókst að ná afgerandi sigri í Indiana og ná að halda í við Obama í Norður-Karólínu, en alltaf var ljóst að hann myndi taka fylkið. Sigur þar var held ég aldrei raunhæfur möguleiki fyrir Hillary. Tölfræðin í þessum slag er mjög einföld; Hillary nær ekki útnefningunni nema þá að Obama verði einfaldlega rændur sigri, sem hann hefur náð á öllum sviðum; í þingfulltrúum, fjölda fylkja og atkvæðafjölda.

Eina vonin fyrir Hillary nú er að Michigan og Flórída verði tekin með í dæmið og að ofurfulltrúarnir sjái að Obama geti ekki náð alþýðufylginu og veðji þess í stað á hana. Æ ólíklegra er að þetta muni skipta máli og sýnist mér á öllu að þessi slagur verði búinn í síðasta lagi eftir rúma viku þegar að kosið er í Oregon og Kentucky. Þá muni Obama hafa náð útnefningunni eða verði það nærri henni að einfaldlega verði þá lýst yfir sigri; ekki verði beðið eftir að forkosningaferlinu ljúki þann 3. júní í Montana. Enda varla þörf á því í stöðunni.

Þegar að Obama fór í þinghúsið í Washington hópuðust þingmenn saman í kringum Obama, hvort sem þeir höfðu stutt hann eða Hillary. Var engu líkara en hann hefði þegar hlotið útnefinguna. Hann fékk móttökur sem hæfir sigurvegaranum einum. Æ augljósara verður að ofurfulltrúarnir veðja frekar á Obama nú og erfitt að sjá atburðarás sem snúi við því sem gerst hefur síðustu dagana. Andrúmsloftið í þinghúsinu sagði meira en mörg orð um hvernig pólitísku vindarnir blása í Demókrataflokknum.

Því er ekki viðeigandi lengur að tala um þetta sem alvöru kosningaslag. Þetta er búið og tímaspursmál aðeins hvenær Obama nær hnossinu mikla. Óvarlegt að mæla það í vikum, mun frekar í innan við hálfum mánuði, 8 til 10 dögum sennilega, jafnvel ekki svo mikið í sjálfu sér. Í þeirri stöðu spyrja sig allir að því hver verði útgönguleið Hillary Rodham Clinton. Þetta verður ekki árið þar sem kona verður í fyrsta skipti alvöru forsetaefni annars af stóru flokkunum, eins og margir höfðu spáð fyrir ekki löngu síðan.

Allt mun það ráðast af því hvenær Hillary áttar sig á stöðunni, eða öllu heldur sýnir merki þess að taflið er tapað, ekki sé unnt að sigra þessa refskák sem hún og Bill hafa spilað síðustu vikurnar eftir því sem harðnað hefur á dalnum. Barack Obama sendi skýr skilaboð í vikunni um að hann gæti vel hugsað sér að hún yrði varaforsetaefni hans í kosningunum. Hillary hefur unnið baki brotnu í baráttunni, verið dugleg og mjög einbeitt í sinni baráttu í erfiðri stöðu. Þrátt fyrir það varð þetta ekki árið hennar.

En hún hefur styrkleika sem Obama vantar, sem hann þarf að virkja í sannleika sagt. Hún heillar fjölda fólks sem honum hefur mistekist að fá til að kjósa sig, enda hefði hann náð útnefningunni fyrir allnokkru ef svo hefði orðið. Kannanir sýna að flokkurinn er illa klofinn og margir sem studdu Hillary geti ekki hugsað sér að styðja Obama sem forseta Bandaríkjanna. Gæti hinsvegar hugsað sér að styðja framboð með baráttukonunni sem þeir studdu heilshugar allt til endalokanna.

Hillary er komin í þá stöðu að fyrr en síðar verður hún að spyrja sig um hver verði pólitísk framtíð hennar. Langur slagur úr þessu mun skaða ekki aðeins hana heldur sögulega pólitíska arfleifð eiginmanns hennar sem 42. forseta Bandaríkjanna, hins vinsæla og heillandi forseta sem markaði söguleg þáttaskil með forsetasetu sinni, þó umdeildur hafi verið. Hún vill eiga sér pólitískt líf handan þessarar baráttu og leitar að útgönguleið.

Hillary veit að boð um varaforsetaútnefningu er ekki það sem stefnt var að, en yrði samt sem áður söguleg þáttaskil fyrir sig og konur - sárabót fyrir tapið í þessu um margt sögulega pólitíska einvígi fyrstu konunnar og fyrsta blökkumannsins sem berjast um Hvíta húsið með raunhæfa möguleika á því að hljóta hnossið. Hún yrði fyrsta konan sem varaforseti ef Obama myndi vinna, en ella búa í haginn fyrir forsetakosningarnar 2012.

Ef Obama tapar myndi hún því eiga sér líf og ná að eiga tækifæri; hvort heldur yrði sem forsetaefnið sem sætti sig við tap og hóf sig upp úr þeim öldudal með sögulegum pólitískum sáttum eftir harðan slag. Hún gæti orðið fyrsti kvenvaraforsetinn eða flokksleiðtogi demókrata í öldungadeildinni og forsetaefni síðar með sáttum. En þessi möguleiki verður ekki opinn endalaust, heldur ræðst af því hvenær hún sættir sig við endalokin.

Ted Kennedy hefur af gömlum vana talað gegn Clinton-hjónunum og lét sér fátt um finnast um augljóst boð Obama til Hillary um sameiginlegt framboð og um leið að ljúka þessum harðvítuga slag með sáttum. Stuttu síðar hafði Ted slegið af orðalaginu og leiðrétti það sem hann raunverulega meinti. Augljóst var hver tók í þá spotta.

Hillary ræður því úr þessu hversu erfiður slagurinn verði fyrir Demókrataflokkinn og hvort alvöru sættir náist. Í taflinu getur hún samið sig út sem taktískan sigurvegara með því að ná sáttum á mikilvægu augnabliki, þrátt fyrir tapað pólitískt tafl og erfiða stöðu. Í tapi getur nefnilega viss sigur falist, er til lengri tíma er litið.

Búið spil fyrir Clinton?

Hvað segir DV um yfirlýsingar Elínar og Haraldar?

Elín Hirst og Haraldur Johannessen hafa nú bæði í yfirlýsingum sagt DV fara með ósannindi í fréttaskýringu um meinta handtöku Jóns Ásgeirs Jóhannessonar í ágúst 2002, og birta ætti myndir af því í fréttamiðlum Ríkisútvarpsins. Mikilvægt er nú að Jóhann Hauksson og DV tjái sig um þessar yfirlýsingar. Þær eru það afdráttarlausar að eitthvað verður nú að heyrast frá þeim sem komu þessari umræðu af stað og hversu traustar heimildir þeir hafi fyrir þessum fréttaflutningi.

Illa er komið fyrir Jóhanni og þeim sem birtu þessa frétt ef þeir hafa ekki verið með traustar heimildir fyrir þessari fréttaskýringu og því sem kom þar fram. Mikilvægt er að fá alla þætti þessa máls á borðið, einkum eftir þessar yfirlýsingar, og heyra hvað DV hafði á bakvið umfjöllunina, hvaða heimildir hafi legið þar að baki og hvers vegna þessar sögusagnir voru birtar.

Illa er komið fyrir þeim sem skrifaði þessa umfjöllun ef ekkert er á bakvið nema hugboðið eitt um að þetta hafi kannski gerst og því mikilvægt að allt sé lagt á borðið og sagt hvers vegna þetta var fullyrt. Ef ekki er orð á móti orði og mikilvægt að fá hið rétta fram.

Ríkislögreglustjóri segir DV fara með ósannindi

Ekki átti að sýna handtöku Jón Ásgeirs á RÚV

Elín Hirst, fréttastjóri Sjónvarpsins, sendi frá sér yfirlýsingu í kvöld þar sem hún segir umfjöllun DV um að starfsmenn Ríkisútvarpsins hafi beðið þess að Jón Ásgeir Jóhannesson yrði handtekinn í Leifsstöð í ágúst 2002 og sýna hafi átt hann í járnum í fréttatíma, og fréttastofan hafi átt að sitja ein að slíku, ranga. Óskar hún eftir því að blaðið biðji fréttastofuna opinberlega afsökunar á röngum fréttaflutningi.

Umfjöllun DV vekur mjög margar spurningar og mikilvægt er að Sjónvarpið svari hreint út fyrir sig, enda vegið að trúverðugleika fréttastofunnar og gefið í skyn að tengingar í innsta hring við fréttastjórann hafi skipt máli við að færa þeim slíka stórfrétt í hendurnar. Enn hefur því ekki verið svarað með vissu hvort að handtaka hafi átt Jón Ásgeir þennan dag og sýna almenningi hann í járnum sérstaklega í fréttaumfjöllun ríkisstöðvarinnar.

Slík umfjöllun er það alvarlegt mál að mikilvægt að fara í saumana á því og fá hið sanna á borðið. Einkum er gott að fréttastofa Sjónvarpsins sitji ekki þegjandi undir slíkri umfjöllun og komi með afgerandi yfirlýsingu. Áhugavert væri þó að fá svar við handtökukjaftasögunni sem slíkri, nú þegar að Sjónvarpið hefur hafnað umfjöllun Jóhanns Haukssonar.

Ef umfjöllun Jóhanns er röng að öllu leyti eða einhverju og byggð aðeins á ósönnum kjaftasögum er það auðvitað mjög alvarlegt mál.