Haldið austur

Ég er að fara austur á firði á morgun. Ég fékk bústað fyrir austan og ætla að vera þar í allt að viku, ræðst auðvitað í senn bæði af veðri og vindum. Veðurspáin lofar góðu, svo að það stefnir vonandi í góða daga á næstunni fyrir austan. Það verður gaman að hitta vini og ættingja fyrir austan. Það er orðið alltof langt síðan að ég hef farið austur, það er að verða ár og nauðsynlegt að skella sér austur nú, svona í sumarbyrjun. Fínt að taka nokkra daga í rólegheitum fyrir austan.

Þetta hefur verið mjög líflegur vetur í pólitíkinni. Gaman að skrifa um málin, en nú fer að styttast, held ég allavega, í að þar róist mjög og fólk slappi af eftir annasaman vetur. Það hefur verið gaman að skrifa um pólitíkina í vetur og ég held að hér hafi bara birst ágætis pælingar og umfjöllun um það sem hefur verið að gerast.

Það verður notalegt að pása sig aðeins þessa daga fyrir austan, þó að eflaust geti vel verið að maður pári eina og eina línu þegar að svo liggur við og vel stendur á að láta í sér heyra.

Vönduð og vel flutt stefnuræða hjá Geir

Geir H. Haarde, forsætisráðherra, flutti í kvöld á Alþingi fyrstu stefnuræðu ríkisstjórnar Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar. Þar var farið yfir lykilmarkmið stjórnarinnar og þau verkefni sem framundan eru á hinni pólitísku vegferð á kjörtímabilinu, næstu fjögur árin. Það eru nýjir tímar í íslenskum stjórnmálum. Samstarf þessara tveggja flokka markar þáttaskil og þar kemur til sögunnar nýr og sterkur þingmeirihluti sem setur afar metnaðarfull markmið á dagskrá og byggir nýjan grunn til verka.

Geir flutti stefnuræðuna af miklu öryggi og festu. Mér finnst Geir sífellt vera að eflast sem stjórnmálamaður. Hann styrktist sífellt í aðdraganda þingkosninganna og hélt sína leið til forystu, en reyndi ekki að leika Davíð Oddsson eða fara í sporin hans. Það er ekki hægt og Geir hefur markað sér sinn eigin stíl og eigin pólitík í raun. Þar liggur farsæld hans. Ég sá þetta best á landsfundi um miðjan síðasta mánuð. Eftir þann landsfund og sterka framkomu hans þar var aðeins spurning um það hversu öflugt umboð Sjálfstæðisflokkurinn fengi til forystu í kosningunum.

Það eru vissulega nýjir tímar með samvinnu tveggja stærstu flokka landsins. Það er auðvitað nýtt pólitískt landslag sem fylgir þessum breytingum og það eru spennandi tímar framundan. Sterk stjórn með öruggt umboð heldur nú til verkanna. Það reynir um margt á stjórnarandstöðuna í því ferli, því að þar eru fáir þingmenn og þeir eiga erfitt verkefni fyrir höndum. Öflug stjórnarandstaða er sterkri ríkisstjórn mikilvæg. Það efast enginn um sterka stöðu stjórnarinnar eftir þetta umræðukvöld í þinginu og ljóst að spennandi tímar eru framundan í þinginu á kjörtímabilinu.

Meginmarkmið stjórnmála að skapa samfélag þar sem fólki líður vel

Steingrímur J. ber harkalega á Samfylkingunni

Steingrímur J. Sigfússon barði á Samfylkingunni með leiftrandi hætti í sannkallaðri eldmessu fyrir stundu. Þar var ekki talað undir kratarauðri rós, heldur allt látið flakka. Öll gremjan braust fram í orðum leiðtoga stjórnarandstöðunnar. Það var merkileg ræða. Í senn áhugaverð og fróðleg fyrir stjórnmálaáhugamenn. Þarna talaði leiðtogi sem er ósáttur við stöðuna og greinilega getur ekki með nokkru móti horft framhjá súrsætri tilverunni sinni.

Það er skiljanlegt að Steingrímur J. sé ekki sáttur við sitt hlutskipti. Hann hefur setið á þingi í 24 ár, frá árinu 1983. Hann hefur aðeins verið í stjórnarmeirihluta í þrjú ár af þessum árafjölda. Það segir allt sem segja þarf. Steingrímur J. gerði sér háleit markmið um stjórnarþátttöku að loknum kosningunum 12. maí sl. Sigur VG, sem svo lengi var í augsýn alla kosningabaráttuna, varð er á hólminn kom ekki eins glæstur og stefndi svo lengi í. Flokkurinn mældist með allt upp í 28% og 15-17 þingsæti en hlaut að lokum aðeins níu, tveim fleiri en Framsókn.

Þó að VG hafi unnið um margt stóran sigur í kosningunum, sem óumdeilt er, varð sigurinn súrsætur og brosin voru ekki sönn á kosninganótt. Stærsta stjarna VG í kosningunum, Guðfríður Lilja skákdrottning, komst ekki inn á þing er á hólminn kom og eftir stóð þingflokkur sem minnti meir á Alþýðubandalagið eldgamla sem sofnaði svefninum langa fyrir áratug en nýs framsækins stjórnmálaflokks með nýjar og ferskar rætur. Ásýndin var önnur en að var stefnt, það var flokknum verulegt áfall að ná ekki inn Guðfríði Lilju og Ingibjörgu Ingu, svo að ekki sé nú talað um Björn Val og Ölmu Lísu, svo fáir séu nefndir.

Gremja VG í garð Samfylkingarinnar leyndi sér ekki í eldmessu Steingríms J. áðan. Norðlenski bóndasonurinn frá Gunnarsstöðum minnti meira á hryggbrotinn unglingspilt í ástarsorg en hnarreistan mann valdsins. Enda var það VG og formanninum mikið áfall að ná ekki að semja sig inn í ríkisstjórn. Klúðrið á þeim vængnum kom í veg fyrir vinstristjórn og bjargaði okkur frá ísköldu vinstri vori. Það er gleðilegt.

Samt sem áður er lítið um gleði hjá vinstri grænum á þessu vori. Þar tekur nú við sambúð með fornum fjandvini, sjálfum Framsóknarflokknum. Það verður sambúð sem kengur verður í, svona kæfingarfaðmlag tveggja andstæðinga sem verða að unnast en vilja það ekki, eru hundfúl í sömu hjónasæng. Í ljósi þess er gremjan í garð Samfylkingarinnar skiljanleg.

Steingrímur J. Sigfússon: Samfylkingin gafst upp

Hrafnkell A. Jónsson látinn

Hrafnkell A. Jónsson, verkalýðskempan mikla og öflugur forystumaður flokksstarfsins okkar fyrir austan, er látinn, aðeins 59 ára að aldri. Hann féll í valinn eftir hetjulega baráttu sína við alvarleg veikindi sem eira engu í raun. Hrafnkell kvaddi okkur of snemma, það er mikill sjónarsviptir af mönnum á borð við hann. Hrafnkell var maður skoðana og krafts í stjórnmálastarfi. Hann tjáði skoðanir sínar óhikað, hvar og hvenær sem var. Þrátt fyrir að vera trúr sínum flokksgrunni hikaði Hrafnkell ekki við að fara sína leið, jafnvel vera ósammála forystunni.

Amma mín, Sigurlín Kristmundsdóttir, vann áratugum saman í Verkalýðsfélaginu Árvakri á Eskifirði og var trúnaðarkona þar um langt skeið. Hrafnkell tók við félaginu skömmu áður en hún yfirgaf Eskifjörð og hélt norður. Hún var kjarnakona í starfinu, sönn verkakona og öflug sínum grunni og þekkti vel félagið fyrir austan. Hún talaði mjög oft um framlag Hrafnkels í verkalýðsstarfinu fyrir austan og virti það mikils. Þar var ekkert hik og þar kom fram hennar afgerandi skoðun hversu vel hann hélt á málefnum verkafólks á Eskifirði. Ég tel hennar dóm hafa verið réttan. Enda leiddi Hrafnkell félagið um mjög langt skeið.

Hrafnkell var öflugur í bæjarmálunum á Eskifirði um árabil. Hann leiddi Sjálfstæðisflokkinn þar um langt skeið og var trúnaðarmaður hans í starfinu og var forystumaður á vettvangi sveitarfélagsins. Þar heyrði ég í raun fyrst af pólitísku starfi hans og bar alla tíð mikla virðingu fyrir því framlagi hans. Eftir að hann hélt upp á Egilsstaði til verka fyrir Héraðsskjalasafnið hélt hann áfram sínum pólitísku verkum á nýjum slóðum og var þar allt í öllu meðan að heilsa og kraftar entust. Hann var formaður fulltrúaráðsins þar um nokkuð skeið og það var í gegnum þau verk sem ég kynntist honum best hin síðari ár, vegna verka minna á vegum kjördæmastarfs flokksins og í ungliðamálunum. Hrafnkell var mjög áberandi í kjördæmastarfinu allt þar til yfir lauk.

Sérstaklega er mér minnisstæð ferð mín og Guðmundar Skarphéðinssonar, formanns kjördæmisráðsins, austur í janúar 2005 á fundaferðalag af hálfu flokksins með Halldóri Blöndal. Við áttum ógleymanlega stund á Egilsstöðum á köldum janúardegi þar sem Hrafnkell lóðsaði okkur um svæðin í fylgd með Halldóri. Við fórum í fyrirtæki á Egilsstöðum og vinnustaði, litum á helstu málin á svæðinu. Það var skemmtileg stund og mjög notalegt að hlusta á Hrafnkel tala um stöðu mála fyrir austan, atvinnu- og samgöngumál - í raun allt á milli himins og jarðar. Sérstaklega var gaman að fara í heimsókn til Þráins í Lagarfellið og hlusta á þá þrjá félagana, Halldór og austfirsku kappana tala um stöðu mála.

Hrafnkell var mjög áberandi í sínu flokksstarfi. Hann hafði skoðanir á öllum málum og hikaði aldrei við að tjá sig. Hann lét sínar skoðanir vaða og af öllum krafti, sama þó að þær væru ekki alltaf í flokksfarvegi né væru sléttar og felldar eftir meðalmennskunni. Hann var trúr sínu. Undir lokin var Hrafnkell farinn að blogga. Hann naut sín mjög vel á þeim vettvangi. Það var gaman að fylgjast með honum tjá sig þar og sem fyrr lét hann allt vaða. Þannig var hann enda bestur. Hrafnkell var þannig maður að hann varð að vera frjáls í sinni tjáningu og það var bara hans eðli. Það er sorglegt hversu stutt krafta hans naut við á bloggvettvanginum.

Það eru aðeins nokkrir mánuðir síðan að Hrafnkell fékk dóminn mikla, veikindin urðu ljós og þau ágerðust stig af stigi meira, þó viss vonarglæta kæmi inn á milli. Framan af háði Hrafnkell baráttu sína á netinu. Börnin hans, Tjörvi og Fjóla, hlúðu vel að honum á þeim vettvangi og færðu okkur fréttir af honum lengst af. Smám saman minnkaði vonin og baráttan tók á sig ójafna mynd, en Hrafnkell barðist af krafti þó allt til enda. Það var eðli hans að berjast og hann gerði það svo sannarlega meðan að stætt var í ójöfnum og erfiðleikum leik við máttarvöld sem við ráðum ekki við.

Að Hrafnkeli er mikill sjónarsviptir fyrir okkur sjálfstæðismenn. Hann var öflugur leiðtogi flokkstarfsins fyrir austan og sinnti því af samviskusemi og alúð. Síðustu samskipti mín við hann á flokksvettvangi voru fyrir nákvæmlega ári. Þá vann ég í kosningabaráttunni hér á Akureyri og hann leiddi kosningavinnuna, sem alltaf fyrr, austur á fjörðum. Við áttum í nær daglegum samskiptum, ræddum stöðu mála og komum skilaboðum um utankjörfundaratkvæði áleiðis, þau atkvæði sem oft gera kraftaverk í jafnri baráttu. Það voru mjög skemmtileg samskipti og eftirminnileg.

Ég vil að leiðarlokum þakka Hrafnkeli allt gamalt og gott í flokksstarfinu, sérstaklega í kjördæmastarfinu eftir sameiningu kjördæmaheildanna eftir aldamótin. Ég vil votta fjölskyldu hans innilega samúð mína.

Guð blessi minningu baráttumannsins Hrafnkels. 

Hrafnkell A. Jónsson látinn

Átök á Alþingi milli stjórnar og stjórnarandstöðu

Hátíðarblærinn var ekki lengi yfir Alþingi á þingsetningardegi. Átök milli stjórnar og stjórnarandstöðu hófust strax eftir að Sturla Böðvarsson var kjörinn forseti Alþingis. Stjórnarandstaðan mótmælti harðlega uppstokkun nefnda eftir verksviðum og verklagi við það ferli af hálfu stjórnarmeirihlutans. Var ansi hörð rimma á þinginu á fimmta tímanum um þessi mál.

Það er greinilegt að átakatímar eru framundan í þinginu, strax nú þegar á þessu sumarþingi. Meirihluti ríkisstjórnarinnar er reyndar svo öflugur að nú getur hann farið sínu fram á afbrigði frá þingsköpum með áberandi hætti, í krafti öflugs þingmeirihluta, og án þess að leita að nokkru leyti eftir stuðningi frá stjórnarandstöðu. Segja má því að stjórnarmeirihlutinn hafi öll völd þingsins á sinni hendi og geti farið sínu fram með þeim hætti sem hún telur bæði réttast og best. Það verður því annar bragur á þinginu og átökin verða eflaust þess þá meiri fyrir vikið.

Í tíð ríkisstjórnar Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks gat stjórnin ekki farið sínu fram nema að fá stuðning frá stjórnarandstöðu að hluta allavega til að fá afbrigði frá þingsköpum. Þetta sást t.d. best síðast í auðlindamálinu í marsmánuði þegar að átök voru milli aflanna og stjórnarskrárbreytingar, mjög umdeildar vissulega, stöðvust í meðförum þingsins vegna þess að stjórnarblokkin hafði ekki nægt afl til þess að keyra málið ein síns liðs í gegn. Nú er það úr sögunni. Meirihluti stjórnarinnar hefur 43 þingsæti og aðeins 20 þingmenn sitja í stjórnarandstöðu.

Það var merkilegt að sjá umræðurnar á þingi áðan en ég fylgdist með þeim í tölvunni. Þar tókust Arnbjörg Sveinsdóttir og Siv Friðleifsdóttir á sem þingflokksformenn sinna flokka og ennfremur tóku þeir Guðni Ágústsson, Kristinn H. Gunnarsson og Steingrímur J. Sigfússon höndum saman gegn ákvörðunum ríkisstjórnarinnar. Þetta eru merkilegir tímar í þinginu. Gamlir fjandvinir á báða bóga farnir að vinna saman og nýjir pólar að myndast.

Það stefnir allt í funheitt sumarþing og ekki verður neinn ískuldi yfir vetrarþinginu ef marka má þennan forsmekk á samkomulagið milli stjórnar og stjórnarandstöðu þegar á fyrsta degi þingstarfsins á kjörtímabilinu.

Stjórnarandstaðan á Alþingi byrsti sig á þingsetningarfundi

Sturla Böðvarsson kjörinn forseti Alþingis

Sturla Böðvarsson, fyrrum samgönguráðherra, hefur verið kjörinn forseti Alþingis. Hann hlaut 54 atkvæði í kjöri á Alþingi á fjórða tímanum. Sturla hefur verið alþingismaður frá árinu 1991 og var samgönguráðherra 1999-2007. Sturla verður forseti Alþingis í tvö ár, en samkomulag er á milli stjórnarflokkanna að Samfylkingin fái embætti forseta Alþingis árið 2009.

Sturla er reyndur stjórnmálamaður og hefur mikla þingreynslu og hefur setið í forsætisnefnd þingsins. Hann er því mjög hæfur til verksins og mun vonandi ná að standa sig vel. Forsetaembætti þingsins er hlutverk sáttasemjara milli ólíkra póla í þingstarfinu, hann miðlar málum og leiðir starf þingsins svo sómi sé að. Það verður sérstaklega merkilegt að fylgjast með þessu hlutverki í vetur en þingmeirihluti ríkisstjórnarinnar er sá mesti nú í marga áratugi. Það reynir þrátt fyrir það mjög á verklag forseta.

Sturla tekur við forsetaembættinu af Sólveigu Pétursdóttur, sem lét af þingmennsku þann 12. maí sl. Frá kjördegi til þingsetningardags hefur Birgir Ármannsson gegnt embætti forseta þingsins, sem þriðji varaforseti Alþingis, enda létu bæði Rannveig Guðmundsdóttir og Jón Kristjánsson, sem voru 1. og 2. varaforseti af þingmennsku 12. maí sl. Birgir fer nú úr forsætisnefnd og tekur við formennsku í allsherjarnefnd af Bjarna Benediktssyni. Varaforsetar þingsins verða Ásta Ragnheiður Jóhannesdóttir, Þuríður Backman, Kjartan Ólafsson, Einar Már Sigurðarson, Magnús Stefánsson og Ragnheiður Ríkharðsdóttir.

Það verður fróðlegt að fylgjast með verkum Sturlu á nýjum vettvangi. Þetta er nýtt hlutverk fyrir Sturlu eftir átta ár á ráðherrastóli. En um leið vaknar spurningin um hvað verði um Sturlu eftir tvö ár. Þeirri spurningu hef ég áður velt upp hér og komið með væna tilgátu um það.

Sturla kjörinn forseti Alþingis

Setning Alþingis - ræða forseta Íslands

Alþingi Íslendinga var sett eftir hádegið. Það er jafnan hátíðleg stund þegar að þingsetning fer fram. Viðgerðir á þinghúsinu setja greinilega mark sitt á upphaf þinghaldsins en viðgerðarpallar umlykja nú þinghúsið og þar eru viðgerðir á þaki meðal annars. Samkvæmt hefð hófst þingsetning á messu í Dómkirkjunni.

Jóhanna Sigurðardóttir, félagsmálaráðherra og starfsaldursforseti Alþingis, stýrði fundi í þingsal eftir að Ólafur Ragnar Grímsson, forseti Íslands, flutti ávarp sitt. Þar lauk forsetinn lofsorði á fjölmiðla hérlendis og sagði fjölmiðlaflóruna í aðdraganda kosninga hafa veitt öllum stjórnmálaöflum tækifæri á að koma sjónarmiðum sínum á framfæri en það væri breyting frá fyrri tímum þegar stjórnmálaflokkar hefðu haft tök á fjölmiðlunum.

Mikla athygli vöktu ummæli forsetans um hermálin, en hann sagði að menn hefðu orðið vitni að því hvernig mál sem hefði klofið þjóðina í tvennt í áratugi hefði verið til lykta leitt í vetur en þá hefði Bandaríkjaher horfið af landi brott. Herskálum væri nú breytt í háskóla og hann hefði á ferðum sínum um Bandaríkin fundið fyrir miklum áhuga hjá þarlendum vísindamönnum á uppbyggingunni í gömlu herstöðinni. Þetta átakamál var nú svo til gufað upp að mínu mati fyrir löngu svo að ég skil ekki ummæli forsetans í raun.

Framundan er beitt og gott sumarþing eflaust. Það eru sautján einstaklingar að taka sæti á Alþingi í fyrsta skipti í dag en sjö þingmenn hafa verið þar áður sem þingmenn eða varamenn. Það verður fróðlegt að sjá hvernig samstarf stjórnar og stjórnarandstöðu á þessu stutta en snarpa sumarþingi verði háttað og hvernig það gangi fyrir sig, miðað við hin mjög svo breyttu hlutföll í þinginu.

Ólafur Ragnar: Ágreiningur sem klauf þjóðina í áratugi gufaði upp

Er Ágústi Ólafi ekki treyst til áhrifa?

Ég verð að viðurkenna að þegar að ljóst varð að Lúðvík Bergvinsson yrði þingflokksformaður Samfylkingarinnar taldi ég að í því fælist að Ágúst Ólafur Ágústsson yrði formaður fjárlaganefndar. Svo er ekki. Þann stól á Gunnar Svavarsson að fá. Ágúst Ólafur sem hvorki varð ráðherra né þingflokksformaður verður formaður viðskiptanefndar, vissulega öflug nefnd en hann er greinilega flokkaður með óbreyttu þingmönnunum og hefur enga stöðu sem varaformaður til að sækjast eftir áhrifum.

Staða Ágústs Ólafs er mjög undarleg. Hann sem varaformaður flokksins er ekki í ríkisstjórn né formaður þingflokksins, þrátt fyrir ummæli í þá átt. Hann hefur veikst til mikilla muna og er greinilega í frystigeymslu formanns flokksins. Þetta er að mörgu leyti merkileg og athyglisverð staða sem varaformanninum er boðið upp á. Með þessu sannast vel öll orðin sem sögð voru í stjórnarmyndunarviðræðunum um veika stöðu Ágústs Ólafs. Þeim verður ekki neitað úr þessu.

Ég sá á vef Magnúsar Más Guðmundssonar, formanns Ungra jafnaðarmanna, að hann er ekki beint sáttur við valið á þingflokksformanninum nýja. Þar er talað um að hann hafi fjórum sinnum tapað innan flokksins að undanförnu en sé svo hækkaður í tign. Þar er vikið að því augljósa; að Ingibjörg Sólrún hafi stutt hann til varaformennsku. Það hefur eflaust haft áhrif á goggunarröðina.

Ég skil annars vel að ungliðar Samfylkingarinnar séu mjög ósáttir við stöðu varaformannsins. Hann er jú einn af þeim og fyrrum leiðtogi þeirra. Þau eru varla sátt við hversu neðarlega hann er staddur innan flokksins. Slæm staða hans er nú endanlega ljós og hún vekur athygli um alla stjórnmálaflóruna.

Gunnar verður formaður fjárlaganefndar

Róbert Marshall aðstoðar Kristján L. Möller

Kristján L. Möller, samgönguráðherra og leiðtogi Samfylkingarinnar í Norðausturkjördæmi, hefur ráðið Róbert Marshall, varaþingmann Samfylkingarinnar, sem aðstoðarmann sinn. Ég verð að viðurkenna að ég átti von á að Kristján myndi velja flokksmann héðan úr Norðausturkjördæmi sem aðstoðarmann sinn en engu að síður þarf valið ekki beint að koma að óvörum.

Það mun reyna mikið á Kristján á næstu mánuðum og árum í embætti samgönguráðherra. Hann er eini þingmaður Norðausturkjördæmis sem situr á ráðherrastóli og fólk hér bindur vonir við verk hans. Í kosningabaráttunni fyrir þingkosningarnar 12. maí sl. talaði Kristján fyrir því að setja Vaðlaheiðargöng á dagskrá fljótt og vel og bæta málefni Grímseyjarferjunnar. Vel verður fylgst með efndum í þeim efnum, þó greinilega hafi verið dregið í land í orðavali af hálfu hins nýja ráðherra.

Það vantar ekki verkefnin í samgöngumálum. Það verður fróðlegt að sjá hvernig að Kristján Möller mun standa sig á þessum vettvangi. Nú er mikilvægt að tími framkvæmda hefjist en ekki orða. Nú reynir á nýjan ráðherra og hvað hann vill í raun og veru gera. Ef hann stendur fyrir öllu því sem hann hefur sagt eru miklar framkvæmdir á öllum sviðum framundan. 

Auk þessa finnst mér val Kristjáns sýna vel að hann vilji reyndan fjölmiðlamann til starfa; mann með tengsl í fjölmiðlabransann. Það er oft gott að eiga tengslamann inn á fjölmiðla sem aðstoðarmann sinn. Þetta veit Kristján Möller. Valið sýnir mjög vel þá áherslu.

Róbert Marshall verður aðstoðarmaður samgönguráðherra

Í minningu Ástu Lovísu

Það var mikill sorgarblær yfir netinu í kvöld þegar að andlát Ástu Lovísu, bloggvinkonu okkar allra, varð opinbert. Þrátt fyrir veikindin var það mikið og sorglegt högg og ég held að allir sem hafa lesið vef Ástu Lovísu hafi verið sorgmædd yfir þeim örlögum hennar. Það sést vel af vef hennar en yfir 1100 samúðarkveðjur hafa verið skrifaðar á vef Ástu Lovísu eftir skrif bróður hennar þar sem andlátið var tilkynnt. Það eitt og sér segir allt sem segja þarf um þann sess sem Ásta Lovísa öðlaðist í hjarta og huga okkar allra.

Ég heyrði fyrst sögu Ástu Lovísu í Kastljósinu í fyrra, þar sem að hún ræddi við Sigmar. Það var tilfinningaþrungin saga og hún sagði hana af svo leiftrandi og sönnum krafti að allir voru snortnir sem sáu. Síðan hef ég verið daglegur lesandi vefsins hennar og fylgst með sorgum og sigrum á erfiðri vegferð. Ég þekki það sjálfur sem ættingi einstaklings sem greinist með krabbamein og missir stig af stigi tök á baráttunni en heldur í baráttukraftinn engu að síður hversu sorglegt það er að fylgjast með henni.

Ásta Lovísa öðlaðist fyrst og fremst sess í huga okkar því að hún gerði baráttu sína opinbera, hún hikaði ekki við að deila hugsunum sínum; allt í senn vonbrigðum, vonum, væntingum, eldmóð, bakslögum og baráttuþreki með okkur. Við urðum áhorfendum að baráttu hennar. Það er ekki auðvelt að lifa svona baráttu svo opinbert og halda reisn sinni og glæsileik allt til enda. Það tókst Ástu Lovísu. Öll vonuðum við að hún næði að sigrast á meininu og þrátt fyrir bakslögin undanfarnar vikur sem fram komu á blogginu var andlátsfregn hennar sláandi og er mikið áfall. Þó að ég hafi aldrei hitt Ástu Lovísu leið mér nær alveg eins og vinur væri fallinn frá.

Þetta er í raun máttur netsins. Með því að lesa skrif einstaklings sér maður hlið á honum og getur í raun lesið karakter hans og persónugerð. Það opinberast allt í því sem fram kemur á vefnum. Þetta er vettvangur hugsana; í senn pælinga og hugleiðinga um lífið og tilveruna. Sumir skrifa um lífið sitt, aðrir skrifa um áhugamálin sín og aðrir taka fyrir hluti sem fáir skrifa um og jafnvel þarna mitt á milli. Það þarf hugrekki til að opna líf sitt upp á gátt og lifa baráttu fyrir heilsu sinni með opinberum hætti. Með því opnast allar þær dyr sem margir vilja hafa lokaðar. Ásta Lovísa hikaði aldrei á vegferð sinni.

Ég las áðan síðustu bloggfærsluna sem Ásta Lovísa skrifaði, það var aðeins tíu dögum áður en hún dó. Þar er engin neikvæðni og ekkert hik eða ótti einstaklings sem horfist í augu við örlög sín, án þess að vita hvernig þau verða. Þar er þó bjart yfir - þar skrifar einstaklingur sem berst af krafti og vill sjá bjartari daga en þá sem áður hafa orðið á vegferðinni. Það var merkilegt að lesa þessi skrif áðan vitandi um hver staða mála er orðin. Þarna birtist ljóslifandi sú Ásta Lovísa sem við öll viljum minnast. Þetta var kjarninn í hennar karakter.

Ég hef allt frá fyrsta degi er ég las vef Ástu Lovísu talið hana til vina minna, þó ég hafi aldrei þekkt hana í eigin persónu. Það er vissulega merkileg tilfinning, en ég tel hana einn sterkasta bloggara sem hefur ritað hérlendis. Hún var sönn og kraftmikil í sinni baráttu. Þannig verður hennar minnst.