Hinna látnu minnst í Hollywood

Það er alltaf eitt af stóru augnablikunum við afhendingu óskarsverðlaunanna þegar að sýnd er klippa til minningar um þá sem hafa látist frá síðustu óskarsverðlaunahátíð. Hilary Swank kynnti klippuna áðan og þar voru svipmyndir af þekktum leikurum og leikstjórum sem hafa kvatt þennan heim, sumir langt um aldur fram en aðrir háaldraðir.

Meðal þeirra leikstjóra sem hafa látist síðasta árið eru Michelangelo Antoniani og Ingmar Bergman, sem voru með þeim bestu á síðustu áratugum og mörkuðu stór skref í kvikmyndasögunni. Kvikmyndatökumaðurinn Freddie Francis lést líka, en hann var í mörgum af bestu myndum síðustu áratuga. Frægir leikarar á borð við Deborah Kerr, Lois Maxwell (sem lék Moneypenny), Jane Wyman (sem var fyrri eiginkona Ronalds Reagans, forseta Bandaríkjanna) og Miyoshi Umeki. Auk þess Jack Valenti og Michael Kidd svo nokkrir séu nefndir.

Í lok klippunnar var minnst Heath Ledger, sem lést langt fyrir aldur fram í síðasta mánuði og var harmdauði fyrir alla þá sem tengjast kvikmyndum með einum eða öðrum hætti, enda var hann að ná hátindi á ferli sínum er hann kvaddi þennan heim.

Marion Cotillard hlýtur aðalleikkonuverðlaunin

Franska leikkonan Marion Cotillard hlaut rétt í þessu óskarinn fyrir leik í aðalhlutverki fyrir glæsilega túlkun sína á einni bestu söngkonu 20. aldarinnar, Edith Piaf, í La Vie en Rose. Það þarf ekki að koma neinum að óvörum að Cotillard hafi fengið óskarinn. Hún var stórfengleg í hlutverkinu, túlkaði Piaf á ólíkum aldursskeiðum og var óaðfinnanleg, algjörlega frábær í hlutverkinu. Gerði þetta að sínu.

Hafði einhvern veginn aldrei heyrt af þessari leikkonu fyrr en ég heyrði að hún hefði verið valin til að leika Edith Piaf og efaðist um valið þar sem hún var ekki mikið fræg fyrir utan Frakkland. En það voru svo sannarlega óþarfar áhyggjur. Það er mjög áhugavert að sjá myndina, bæði fyrir þá sem þekkja lítið tónlistarferil og ævi Piaf og eins þeir sem eru sérfræðingar um hana. Myndin er einfaldlega frábær. Þið sem eigið eftir að sjá hana smellið ykkur á eintak í næstu búð fljótlega!

Nokkur lög eru með hinni einu sönnu Edith í spilaranum. Edith Piaf hefur verið ein af uppáhaldssöngkonum mínum alla tíð og ekki að ástæðulausu; þvílík rödd og þvílíkur karakter. Algjörlega einstök og Cotillard túlkar hana með þeim hætti í myndinni. Túlkun sem einhvern veginn verður miklu stærri en myndin sem slík og það er öllum ljóst sem sjá myndina að þarna er komin til sögunnar frábær stjarna í leik.

Og með þessu markar Cotillard söguna enda er hún aðeins þriðji leikarinn í sögu akademíunnar sem fær óskarinn fyrir að leika á öðru tungumáli en ensku. Sophia Loren fékk óskarinn árið 1961 fyrir sína ógleymanlegu rullu í La Ciociara (Two Women) og Roberto Benigni fyrir að túlka Guido í La Vita é Bella (Life is Beautiful) árið 1998 - mynd sem er algjörlega einstök. Bæði töluðu auðvitað á ítölsku.

En já, nú er komið tilefni til að setja La Vie en Rose í dvd-spilarann á morgun! Frábær mynd og þetta er mögnuð túlkun.

Tilda Swinton hlýtur aukaleikkonuóskarinn

Mörgum að óvörum hlaut breska leikkonan Tilda Swinton óskarinn fyrir leik í aukahlutverki fyrir túlkun sína á lögfræðingnum Karen Crowder í lagadramanu Michael Clayton. Flestir höfðu veðjað á Amy Ryan eða Cate Blanchett. En Swinton á verðlaunin svo sannarlega skilið og setti sterkan svip á myndina.

Man eiginlega fyrst eftir Tildu Swinton í The Beach og Vanilla Sky en hún varð fyrst virkilega heimsfræg sem leikkona fyrir glæsilega túlkun sína á Valerie Thomas í Adaptation - þeirri frábæru kvikmynd sem verður alltaf betri og betri eftir því sem maður sér hana oftar.

En já, þarna tókst akademíunni samt að gera mig hissa. Hafði búið mig undir að Amy Ryan tæki þetta, enda fannst mér hún svo flott í Gone Baby Gone, eða þá að Blanchett myndi vinna, en það er mjög stutt síðan hún vann og ekkert sem kallaði á að hún fengi annan óskar.

En já, segiði svo að óskarinn sé ekki spennandi.

Javier Bardem hlýtur aukaleikaraóskarinn

Spænski leikarinn Javier Bardem hlaut fyrir nokkrum mínútum óskarinn fyrir leik í aukahlutverki fyrir magnaða túlkun sína á morðingjanum Anton Chigurh í kvikmynd Coen-bræðra No Country for Old Men. Þetta var í annað skiptið sem Bardem er tilnefndur til verðlaunanna, en hann fékk fyrri tilnefninguna árið 2000 fyrir túlkun sína á Reinaldo Arenas í kvikmynd Julian Schnabel, Before Night Falls.

Bardem er alveg nístandi hrollvekjandi í hlutverki sínu í myndinni, er alveg ískaldur í gegn í drápunum og fer á þvílíkt flug í þessum karakter. Hárgreiðslan er líka svakaleg alveg. Hann verður svo nöturlegur í rullunni. Þegar að ég sá fyrstu klippurnar af Bardem í þessu hlutverki var ég viss um að hann myndi fá óskarinn. Hann hefur verið þekktur fyrir svipmikla karaktera alla tíð, en þessi er alveg magnaður. Gleymist engum sem sjá myndina.

Man fyrst eftir Bardem í La Madre, spænskri mynd frá árinu 1995, en svo var það auðvitað í Before Night Falls sem hann varð loksins heimsfrægur. Besta leiktúlkun hans finnst mér þó vera eftirminnileg tjáning hans á Ramón í The Sea Inside (Mar Adentro), en það er mynd sem heillaði mig gjörsamlega upp úr skónum og ég varð eiginlega undrandi að hann fékk ekki tilnefningu til óskars fyrir hana, enda algjörlega frábær mynd. Hann var líka góður í Collateral

Það var eiginlega varla vafi á að Bardem myndi sigra. Það var helst að litið var á Philip Seymour Hoffman og Casey Affleck sem keppinauta, en þetta er árið hans Bardems og sigurinn verðskuldaður. Þetta er líka í fyrsta skiptið sem spænskur leikari vinnur óskarinn. Merkilegur áfangi það.

Það er spenna yfir óskarsverðlaunaafhendingunni. Framundan eru stærstu flokkarnir, þegar að tækni- og umgjörðarverðlaunum kvikmyndanna lýkur. Það er góðs viti fyrir No Country for Old Men og Coen-bræður að Bardem hafi unnið og fróðlegt að sjá hvort hún taki kvöldið.

Óskarsverðlaunahátíðin hafin í Los Angeles

Þá eru Óskarsverðlaunin hafin í áttugasta skiptið í Los Angeles. Það vantaði ekki fjörið og glamúrinn á rauða dregilinn frekar en venjulega. Þar var allt eins og það á að sér að vera. Það munaði reyndar ekki miklu að það yrði stjörnulaus hátíð, þar sem verkfall handritshöfunda stóð mánuðum saman og Óskarinn kominn í stórhættu er samið var loks í þessum mánuði.

Jon Stewart byrjaði afmælishátíð óskarsins vel áðan; fínir brandarar, bæði pólitískir og showbiz-legir eins og við er að búast á hátíðinni og það á kosningaári þegar að nýr forseti Bandaríkjanna verður kjörinn. Hann gerði góðlátlegt grín að gyðingum og leikurum. Stewart er að kynna óskarinn í annað skiptið að þessu sinni.

Þó að hann sé góður er Stewart aðeins skugginn af Billy Crystal, sem er sá besti síðustu áratugina. Því miður hefur hann ekki ljáð máls á að kynna óskarinn núna í ein fjögur ár og flestir vildu fá hann á afmælishátíðina. Hann Stewart er ekki heldur betri en Ellen, sem kynnti í fyrra og stóð sig fantavel.

Þetta verður skemmtileg nótt; afmælisbragur yfir óskarnum og nóg um að skrifa þegar að stóru verðlaunin fara að detta inn. Sum þykja fyrirsjánleg, önnur ekki og fróðlegt að sjá hvernig fer. Svo er að aldrei að vita nema að þetta komi okkur allt að óvörum. Þess eru dæmi. Daniel Day-Lewis og Javier Bardem eru þó traustustu veðmál kvöldsins.

Tel að mesta spennan sé um leikkkonuflokkana, sérstaklega hvað varðar aukaleikkonuna, en þar hefur allt að þrem verið spáð sigri með traustum hætti að mati hvers og eins. Sama gildir um leikkonuflokkinn, þó flestir telji Julie Christie örugga. Spennandi að sjá svo hvort þetta verði Coen-nótt. Ræðst allt á eftir!!

Svo er kominn nýr kynnir á Óskarnum hérna heima. Ívar Guðmundsson á Bylgjunni bara hættur að kynna eftir ein tólf eða þrettán ár. Minnir að Ívar hafi byrjað að kynna á óskarsverðlaunahátíðinni 1996, þegar að Braveheart vann auk Nicolas Cage og Susan Sarandon. Langur tími að baki.

Þorfinnur Ómarsson er kominn í staðinn en hann er svosem ágætur. Var samt orðinn frekar vanur Ívari sem kynni. Vona að Þorfinnur standi sig vel bara, hann er ágætur í pásunum en virðist ekki kjafta ofan í allt eins og sumir sem taka þetta að sér. Það er gersamlega óþolandi!

En já, spennandi nótt. Nóg framundan og spennan magnast.... Verði fjör!

Sama gamla útslitna einræðið áfram á Kúbu

Afsögn Fidels Castro breytir ekki miklu á Kúbu. Þar heldur sama kynslóð kommúnista um völdin með járnhendi án lýðræðislegra kosninga. Hinn roskni Raúl Castro-bróðir tekur þar við og er að sjálfsögðu einn í kjöri, nema hvað. Það hefur aldrei verið stíll einræðishópsins þar að láta almenning ákveða eitt né neitt.

Það vekur líka nokkra athygli að maður af sömu kynslóð og Castro-bræður tekur við sem næstráðandi. Það eru því ekki mörg skrefin stigin til framtíðar þegar að Castro gefst upp og fer á ellilífeyrir, orðinn heilsulaus og útslitinn af löngum ræðuhöldum og ofríki. Það voru sumir að spá kynslóðaskiptum þar, en það er ekki beint á dagskrá að yngja upp forystuna eftir alla þessa áratugi einræðisins.

Og Castro vakir yfir öllu saman, hann á víst að vera til eilífðarnóns hugsjónastjórnandi flokksins og Kúbu allrar, sérstakur alvaldur í stefnumótun til framtíðar. Það er þá framtíðin sem valin er í einræðinu.

Raúl Castro kjörinn forseti Kúbu