Kvikmynd um sögulegan leiðtogafund í sjónmáli

Það er ánægjulegt að kvikmynd um hinn sögulega leiðtogafund Ronald Reagan og Mikhail Gorbachev í Höfða er í sjónmáli og leyfi komið fyrir Ridley Scott að taka myndina á fundarstaðnum. Talað var um á tímabili að taka myndina á öðrum stað en í Höfða en það var algjörlega absúrd hugmynd og mikilvægt að tryggja að myndin verði gerð í sínu rétta umhverfi.

Það er óumdeilt að leiðtogafundurinn í Höfða í október 1986 markaði söguleg þáttaskil; færði leiðtogana saman, þeir kynntust betur og vissu meira um grunn hvors annars, bæði persónulega og pólitískt. Þeir vissu að þeir gætu samið, sorglega litlu munaði að sagan yrði mótuð á fundinum og kalda stríðinu lyki fyrr en ella. Enda tala bæði bandarískir og sovéskir embættismenn þessara sögulega ára að í Reykjavík hafi verið upphafið að endalokum kalda stríðsins.

Allt sem á eftir fundinum kom og lauk með hruni kommúnistastjórna í Evrópu og uppstokkun í kjarnorkuvopnamálum voru afleiðingar Höfða-fundarins. Það hefði óneitanlega verið einstakt fyrir okkur að leiðtogarnir myndu ná sögulegu samkomulagi í Reykjavík. Við getum allavega huggað okkur við það að þessi fundur á sess í mótun sögulegra þáttaskila. Þó fundurinn hafi virkað sem sár vonbrigði á októberkvöldinu 1986 þegar að Reagan og Gorbachev fóru í sínhvora áttina leikur enginn vafi á því að þar var upphaf endataflsins í refskák stórveldanna á þessum tíma leikið.

Það er merkilegt að sumir sérfræðingar kalda stríðsmála meti fundinn jafnmikilvægan sögulega séð og Jalta-fundinn. Hann braut blað í samskiptum tveggja ólíkra póla í heimsmyndinni og sagan var þar rituð að hluta. Eftirmálinn er öllum ljós. Það er mikilvægt að tryggja að kvikmyndin um þennan merka atburð verði gerð hér heima en ekki annarsstaðar og vonandi er tryggt að myndin verði gerð.

Það verður spennandi að sjá hverjir muni leika leiðtogana. Ætli að frægir bandarískir leikarar muni t.d. leika Vigdísi Finnbogadóttur og Steingrím Hermannsson í þessari mynd? Spennandi verður að sjá.

Hafa fengið leyfi til að kvikmynda í Höfða

Bandarískt forsetaefni með túrban - hörð barátta

Það er greinilegt að baráttan milli Hillary Rodham Clinton og Barack Obama er orðin persónuleg og harðskeytt og að ná miklum hæðum í árásum af ýmsu tagi á hvort annað. Það verður seint sagt að myndin af Obama með túrban sé heppileg fyrir hann í forsetaslagnum og eiginlega er það mjög nýtt að sjá bandarískt forsetaefni í slíkri múnderingu. Enda stuðaðist frambjóðandinn og liðssveit hans mjög við myndbirtinguna.

Það hlýtur að vera áhyggjuefni fyrir demókrata hversu hvöss og kuldaleg baráttan á milli Hillary og Obama er orðin. Það er engu líkara en þarna sé baráttan um forsetaembættið í nóvember en ekki forkosningaslagur flokkssamherja. Þetta virðist stefna í að verða álíka kuldalegt einvígi og það sem John McCain og George W. Bush háðu fyrir átta árum þar sem var gengið mjög langt í almennu skítkasti og dregið upp allt sem mögulegt mátti vera til að skaða frambjóðendur. Sú barátta lauk þó á ofur-þriðjudegi og var því ekki það langvinn að skaða flokkinn sem slíkan.

Þarna er enn slegist harkalega um hvern þingfulltrúa, enn sem komið er hið minnsta, og fari svo að Hillary nái að slá Obama við í næstu viku mun slagurinn standa fram eftir aprílmánuði hið minnsta. Það eru reyndar öll teikn á lofti um það að Hillary ætli að keppa eins lengi og hún geti og slagurinn verði alvöru í nokkurn tíma enn. Það veltur þó allt á því hvað gerist í Texas og Ohio.

En þessi myndbirting er lýsandi um stemmninguna í baráttunni. Hillary var æf um helgina og í baráttuhug, með stingandi reiðisvip hélt hún á auglýsingasnepli frá Obama sem rangtúlkaði stefnumál hennar og flutti þrumandi skammarræðu yfir honum. Það er greinilegt að þessi mynd af Obama með túrban er andstæðingum hans vel að skapi.

Það hvort myndin hafi áhrif skal ósagt látið en það er allavega merkilegt að sjá bandarískt forsetaefni klætt í þessa múnderingu og greinilega framsetning sem Obama vill ekki að sjáist.

Mynd af Obama veldur uppnámi

Mikill trúnaðarbrestur milli Þorbergs og HSÍ

Það er greinilega algjör trúnaðarbrestur milli Þorbergs Aðalsteinssonar og HSÍ vegna ummæla Þorbergs á Sýn um daginn vegna þjálfaramálanna og hann fær þungan skell í yfirlýsingu Guðmundar Ingvarssonar. Enda á hann það skilið, enda fór Þorbergur algjörlega yfir strikið í orðavali sínu og afsökunarbeiðnin ein mun ekki strika það út.

Það er eðlilega spurt um hvort hann hafi stuðning í að vera áfram í stjórn HSÍ. Það sem gerir málið enn verra eru staðfestar sögusagnir um að hann hafi verið drukkinn í þættinum. Það er frekar leitt að sjá hversu mjög Þorbergur hefur skemmt fyrir sér en hann verður að taka ábyrgð á gjörðum sínum og eðlilega hlýtur hann að meta hvort sér sé sætt áfram í trúnaðarstöðum hjá HSÍ.

Þessi yfirlýsing er afgerandi í þeim efnum að HSÍ sver Þorberg og ummæli hans algjörlega af sér.

Stjórnarmaður HSÍ brást trúnaði

Stórsigur Eurobandsins - ekki skipt um söngvara

Þær eru furðulegar þessar kjaftasögur vissra aðila um að skipta eigi um söngvara í sigurlaginu í Eurovision, This Is My Life. Eitthvað segir mér að þær komi ekki upp sem tilviljun. Það hefur nú verið sagt afgerandi að Friðrik og Regína muni syngja lagið úti svo að það þarf ekki að velta því meira fyrir sér.

Enda er nákvæmlega engin þörf á að skipta um söngvara í laginu. Þjóðin valdi þau enda með afgerandi hætti til að fara út og greinilegt að það er verið að koma á flot kjaftasögum til að reyna að rýra sigur þeirra eða skemma fyrir þeim með einhverjum hætti. Það virðist þó ekki hafa tekist, enda hefur höfundur lagsins nú talað afgerandi um þetta.

Sigur Eurobandsins í keppninni var traustur og afgerandi. This Is My Life hlaut meira en helmingi fleiri atkvæði en næsta lag á eftir, Ho Ho Ho, We Say Hey Hey. Það deilir því vonandi enginn um úrslitin. Þjóðin valdi þetta lag og ekkert meira um það að segja.

Guðmundur tekur aftur við landsliðinu

Það er hið eina rétta hjá HSÍ að velja Guðmund Þ. Guðmundsson aftur til að verða landsliðsþjálfari í handbolta. Það er kominn tími til að þar verði bundinn endir á óvissuástandið og valinn traustur íslenskur þjálfari.

Það var ekki góð tilhugsun að velja erlendan þjálfara eftir allt sem á undan er gengið nú síðustu dagana og það er traustast úr því sem komið er að velja Guðmund. Hann þekkir vel til verkefnisins, enda var hann landsliðsþjálfari áður á þessum áratug en hætti árið 2004.

Eftir leiðindamálið með Þorberg Aðalsteinsson varð HSÍ að taka af skarið og ég tel að þeir hafi valið rétt í þeirri þröngu stöðu sem þeir voru í, eftir að þrír íslenskir þjálfarar og einn erlendur höfðu hafnað starfinu.

Guðmundur ráðinn þjálfari

Coen-kvöld í Hollywood - evrópskur leiksigur

Þetta var yndisleg nótt fyrir kvikmyndafíklana.... einkum aðdáendur Coen-bræðra, Joel og Ethan. Þeir hlutu loksins leikstjóraóskarinn og kvikmyndin No Country for Old Men var valin besta kvikmynd ársins 2007. Eftir þessu hafði verið beðið lengi svo sannarlega í kvikmyndabransanum. En það var svo sannarlega gaman að vaka yfir Óskarnum, met þetta ekkert síður en kosninganæturnar. Ég er það mikill kvikmyndafíkill að ég fíla þetta alveg í botn.

Margt fór eftir bókinni í nótt, annað ekki. Sigur Marion Cotillard í aðalleikkonuflokknum var mjög verðskuldaður en margir höfðu talið að hún gæti myndi ekki geta sigrað Julie Christie. En hún kom, sá og sigraði. Tilda Swinton vann aukaleikkonuóskarinn mörgum að óvörum og sló við mörgum sterkum keppinautum um hnossið mikla. Sigur Daniels Day-Lewis og Javier Barden voru ekki óvæntir en ánægjulegir, enda stóðu þeir sig vel í rullum sínum.

En þetta var svo sannarlega kvöldið þeirra Coen-bræðra. Vel verðskuldað. Þetta var kvöld evrópskra leiksigra. Evrópskir leikarar tóku leikverðlaunin og mörkuðu sér sögulegan sess, þar sem enginn bandarískur leikari var verðlaunaður af akademíunni. Þetta var t.d. aðeins í þriðja skiptið sem leikari var verðlaunaður fyrir að leika á öðru tungumáli en ensku í kvikmynd, er Marion Cotillard vann fyrir La Vie en Rose.

Skrifaði nokkrar færslur gegnum nóttina og birti hér tengla á þær svo fólk geti lesið beint. Einnig bendi ég á óskarsspána mína frá í gærkvöldi.

• Spádómar um Óskarsverðlaun 2008
• Fróðleiksmolar um Óskarsverðlaunin
  
• Óskarsverðlaunahátíðin hafin í Los Angeles
• Javier Bardem hlýtur aukaleikaraóskarinn
• Tilda Swinton hlýtur aukaleikkonuóskarinn
• Marion Cotillard hlýtur aðalleikkonuverðlaunin
• Hinna látnu minnst í Hollywood
• Munu Coen-bræður taka kvöldið á Óskarnum?
• Daniel Day-Lewis vinnur aðalleikaraóskarinn
• Coen-bræður vinna leikstjóraóskarinn
• No Country for Old Men valin kvikmynd ársins
  
  

Coen bræður sigursælir

No Country for Old Men valin kvikmynd ársins

Kvikmynd Coen-bræðra, No Country for Old Men, var valin besta kvikmynd ársins 2007 fyrir stundu við lok óskarsverðlaunahátíðarinnar í Los Angeles. Þetta stóra hnoss var sem rúsína í pylsuendanum fyrir Coen-bræður sem tóku kvöldið með glans, hlutu alls þrenn, og eru með þessum sigri endanlega komnir í hóp hinna bestu í Hollywood.

Það var því vel við hæfi að Martin Scorsese afhenti þeim verðlaun, en hann var seint og um síðir tekinn í hóp hinna stóru í englaborginni fyrir aðeins ári með sigrinum fyrir The Departed. Það er reyndar mjög skemmtilegt að spennumynd hafi verið valin mynd ársins og virðist vera sem að óskarinn sé að breytast úr hátíð hinna stífelsuðu og að vera verðlaunahátíð fyrir aðeins ævisagna- og vandamálamyndir, sem hafa löngum verið sigursælar þar.

Allavega er áhugavert hversu sterkir hinir margfrægu utangarðsmenn kvikmyndavaldsins eru á Óskarnum. Auk merkilegs sigurs Coen-bræðra var auðvitað stórmerkilegt að allir leikverðlaunahafar kvöldsins voru frá Evrópu og hefur það aldrei gerst fyrr að bandaríska kvikmyndaakademían verðlauni aðeins leikara utan Bandaríkjanna á óskarsverðlaunahátíð. Gleðileg tíðindi það.

Þetta var virkilega skemmtileg hátíð; margar góðar stundir. Það var virkilega skemmtilegt að sjá fyrrum fatafelluna sem samdi handritið í Juno vinna og svona mætti lengi telja. Tek kvöldið betur saman í pistli síðar í dag. En í heildina; fínasta kvöld og góð skemmtun fyrir kvikmyndafíklana - já og Stewart stóð sig bara vel og með ansi flotta brandara inn á milli.

Coen-bræður vinna leikstjóraóskarinn

Coen-bræður, Joel og Ethan, hlutu nú á fimmta tímanum leikstjóraóskarinn fyrir kvikmyndina No Country for Old Men. Loksins, loksins, segi ég og eflaust flestir kvikmyndaáhugamenn um allan heim. Coen-bræður hafa átt mörg traust meistaraverk síðustu tvo áratugina en aldrei tekið óskarinn fyrir leikstjórn fyrr en nú og var kominn tími til svo sannarlega.

Sigur þeirra er sögulegur, en það hefur aðeins gerst einu sinni áður að tveir menn vinni saman leikstjóraóskarinn. Það voru Jerome Robbins og Robert Wise fyrir West Side Story árið 1961. Ekki amalegt að fara í hóp með þeim snillingum.

Rakti áðan stóru myndirnar þeirra í biðtímanum eftir leikstjóraverðlaunum og óþarfi að endurtaka það. Ég sem aðdáandi þeirra og kvikmyndaverkanna sem þeir hafa gert er alsæll með sigur þeirra á þessu kvöldi.

Daniel Day-Lewis vinnur aðalleikaraóskarinn

Breski leikarinn Daniel Day-Lewis hlaut rétt í þessu aðalleikaraóskarinn fyrir stórfenglega túlkun sína á Daniel Plainview í There Will Be Blood, kvikmynd Paul Thomas Anderson. Leikur hans er mesti aðall þessarar frábæru kvikmyndar og það er svo sannarlega vel þess virði að gera sér nú ferð í bíó og líta á hana. Enn einu sinni sannar Day-Lewis þar hversu góður hann er.

Mér hefur alltaf þótt Daniel Day-Lewis vera frábær leikari og á flestar mynda hans. Hann velur jafnan hlutverk af kostgæfni, aðeins leikið í 25 myndum á ferlinum og hann hefur t.d. enga mynd á teikniborðinu núna á þessari stundu. Hann hefur aðeins leikið í átta myndum frá því að hann hlaut óskarinn áður, fyrir átján árum. Meðal þeirra eru traustar stórmyndir á borð við In the Name of the Father, The Crucible, The Age of Innocence og The Last of the Mohicans.

Daniel Day-Lewis hlaut óskarinn fyrir eftirminnilega túlkun sína á hinum fatlaða Christy Brown í My Left Foot, sem gat aðeins hreyft vinstri fótinn og málaði með honum. Það er ein besta túlkun kvikmyndasögunnar að mínu mati, ótrúlega sönn og sterk.

Day-Lewis hefur aðeins leikið í einni annarri mynd frá því að hann var tilnefndur til verðlaunanna síðast, árið 2002 fyrir Gangs of New York, en það var stórleikur eins og þeir gerast allra bestir og voru reyndar flestir undrandi þá að hann fékk ekki verðlaunin. En þetta er kvöldið hans og auðvitað beygði Daniel sig fyrir "drottningunni" Helen Mirren er hann tók við óskarnum.

Munu Coen-bræður taka kvöldið á Óskarnum?

Það er enginn að sópa að sér verðlaunum á Óskarnum að þessu sinni, rétt eins og á síðustu árum. Það hefur varla gerst síðan að Jackson sópaði öllu að sér með lokamynd trílógíunnar um Hringadróttinssögu sem að það gerðist. Það eru flestir sem spá því þó að Coen-bræður taki stærstu bitana og verði sigurvegarar kvöldsins. Þeir eru þegar búnir að taka handritsverðlaunin og geta sett met með fleiri verðlaunum.

Coen-bræður eru snillingar í kvikmyndagerð. Myndir á borð við Fargo, Raising Arizona, Hudsocker Proxy, The Man who wasn´t there, O Brother Where Art Thou?, Barton Fink, Big Lebowski, Blood Simple og Miller´s Crossing segja allt sem segja þarf. Þetta eru meistaraverk og löngu kominn tími til að þeir fái leikstjóraverðlaunin og ég vona að þeir fái þau.

Fargo er reyndar ein traustasta mynd seinni tíma. Flottur tónn og hvernig blandað er saman kaldrifjuðum húmor í alla stemmningu blóðs og glæpa. Tær snilld. Þeir vonandi slá við óskarsárangrinum með Fargo í nótt.