Mun Obama láta drauma dr. King rætast?

Þegar að blökkumannaleiðtoginn dr. Martin Luther King lést fyrir fjórum áratugum átti hann sér draum um samfélag þar sem litaraft skipti ekki máli og þeldökkir hefðu sömu tækifæri í lífinu og hvítir. Sú barátta kostaði hann lífið. Svo gæti farið að Barack Obama láti drauma baráttumannsins frá Atlanta rætast í dag, á ofur-þriðjudegi í Bandaríkjunum, þegar að kosið er um allt land um meirihluta þeirra þingfulltrúa sem velja frambjóðanda Demókrataflokksins á flokksþingi í Denver í haust.

Það er alveg ljóst að sigri Barack Obama í forkosningunum í Kaliforníu, eins og sumar spár gefa sterklega til kynna, hefur blökkumaður þegar unnið stærsta sigur sinn í bandarískum stjórnmálum. Ekki einu sinni dr. King hefði látið sér detta í hug þegar að hann talaði um draumsýn sína í Washington á sjöunda áratugnum að það gæti gerst í upphafi nýrrar aldar. Flestir áttu eflaust von á að sú barátta tæki lengri tíma að blökkumaður ætti raunhæfa möguleika á Hvíta húsinu, þó að handritshöfundar hafi gert blökkumanninn Palmer að forseta í hasarþáttunum 24 í upphafi áratugarins.

Hann hefur rakað að sér stuðningi síðustu dagana úr öllum áttum. Ethel Kennedy ákvað að styðja Obama með þeim orðum að hann væri eini maðurinn sem hefði komið til sögunnar í bandarískum stjórnmálum í áratugi sem minnti sig á eiginmann sinn, Robert F. Kennedy, og Maria Shriver ákvað að rjúfa hlutleysi sitt sem demókrata við hlið repúblikans, eiginmanns síns, á ríkisstjórastóli í Kaliforníu með því að styðja Obama. Og Caroline Kennedy Schlossberg sagðist styðja hann því að í honum sæi hún hugsjónir og kraft föður síns. Þær tóku sömu afstöðu og Ted frændi, sem ræður ferðinni í Kennedy-fjölskyldunni og hafði markað línur fyrir börn fallinna bræðra sinna, sem hann gekk í föðurstað.

Barack Obama er fersk pólitísk stjarna. Hann kom, sá og sigraði á flokksþingi Demókrataflokksins í Boston í júlí 2004 með glæsilegri ræðu. Gleymi þeirri ræðu aldrei, enda var hún að mínu mati stærstu tíðindi þess þings, þvílík stjörnuframmistaða. Það fundu allir fyrir því að þar fór sannkölluð vonarstjarna. Enda er hann alvöru, það má kannski deila um hvort að hann sé ekta algjörlega í gegn en hann svo sannarlega hljómar og virkar þannig á alla sem hlusta á hann. Hann er ekki bara stjórnmálamaður, hann er einstakur pólitískur predikari sem nær til fólks og hefur áhrif á það. Hann er stjarna þessa forkosningaslags hvort sem hann nær að sigra Hillary eður ei.

Eðlilega finnst mörgum demókrötum Barack Obama vera ferskur valkostur, unglegur og heillandi, og hugsa ósjálfrátt til Kennedys forseta, sem heillaði bandarísku þjóðina fyrir hálfri öld er hann hóf forsetaframboð sitt og naut mikils stuðnings allt þar til að öllu lauk svo snögglega er hann féll fyrir morðingjahendi í Dallas á nöprum föstudegi sem markaði mikil þáttaskil í bandarískum stjórnmálum. Ólíkt er vissulega með Obama og Kennedy að sá síðarnefndi hafði að baki setu í bæði öldungadeildinni og fulltrúadeildinni í 13 ár er hann varð forseti en Obama á aðeins að baki þriggja ára setu í öldungadeildinni.

Hann er því talinn reynsluminni og það er einmitt það sem margir nefna sem helstu veikleika hans. Margir segja það ekki skipta máli, hann hafi ferskleikann sem flokkinn vanti og hafi vantað frá gullaldardögum Bill Clinton fyrir einum og hálfum áratug er hann komst í Hvíta húsið á stjörnuljóma, snúnum frösum og gullnum spinntöktum. Það verða stórpólitísk tíðindi nái hann, eftir allt sem á undan er gengið og hina löngu bið eftir pólitísku tækifæri Hillary, að stela frá henni pólitísku tækifæri ferils hennar; aðgöngumiða flokksins að Hvíta húsinu og að hefja seinni hluta Clinton-tímabilsins.

Sigri Obama í Kaliforníu í dag hefur draumur dr. Martins Luthers Kings í raun þegar ræst. Þá er sannað að litaraft skiptir ekki lengur máli, allir hafa jöfn tækifæri til að láta að sér kveða og það sem meira er að með því er staðfest að blökkumaður getur orðið valdamesti maður heims. Það eitt og sér verður stærsti sigur blökkumanna frá því að King leiddi þá með táknrænni draumsýn sinni í leiftrandi ræðu. En Obama hugsar lengra og getur farið lengra náist sá tímamótasigur í dag.

Obama með forskot í Kaliforníu

24 stundir er að verða besta dagblað landsins

Er ekki hissa á því að 24 stundir sé að vaxa í lestri. Mér finnst það að verða besta dagblað landsins. Les það fyrst á morgnana og hef gaman af. Finnst það vera ferskt og vera að gera hlutina fagmannlega og umfram allt vel. Ólafur Þ. Stephensen hefur staðið sig vel sem ritstjóri, eins og við var að búast og er að gera blaðið að stórveldi í blaðalitrófinu hérna heima.

Það sást vel að Fréttablaðið svaraði tilkomu 24 stunda í stað Blaðsins með mikilli auglýsingaherferð og ef marka má stöðuna mega þeir fara að passa sig með toppsætið. Þetta blað er í mikilli sókn og ég tel að þessi lestraraukning marki ekki hápunkt þeirrar bylgju sem það er að fá með sér eftir breytinguna á blaðinu með nýju nafni og umgjörð.

Það hefur mikið verið spáð í hvort að Ólafur verði eftirmaður Styrmis á Mogganum, en hann hættir í október - verður sjötugur í mars eins og flestir vita. Hann yrði mjög vænlegt ritstjóraefni þar og er að sýna með verkum á 24 stundum að hann kann sitt fag. Það kannski fer svo að hann vilji ekkert fara og halda áfram með góð verk á þeim miðli sem er í sókn.

Lestur á 24 stundum eykst

Vinnusamar köngulær - pödduhræðslan fræga

Mér hefur alla tíð verið meinilla við köngulær og þær verða ekki lífseigar í návist minni, svo mikið er víst. Það eru ansi margir sem kippast við þegar að köngulær eru annars vegar og þola ekki skordýr mjög vel. Sama má svosem segja um mig, þoli ekki mjög vel að hafa skordýr í kringum mig og ræðst til atlögu gegn þeim frekar hratt þegar að ég verð var við þær, en ekki er ég svosem hræddur við þær. Þó er alltaf eitthvað við köngulær sem verður þess valdandi að maður kippist aðeins við.

Ég hef séð ótrúlega margar kvikmyndir þar sem köngulær hafa komið við sögu og ekkert kippt mér svosem upp við það. Þó er ein mynd þar sem könguló tókst að kippa mér aðeins til og ég varð svona aðeins nervös. Það var Lord of the Rings: The Return of the King, hin margverðlaunaða óskarsverðlaunamynd og lokapunktur trílógíunnar ógleymanlegu. Þar er risaköngulóin Shalob svo sannarlega í stóru hlutverki um miðja myndina og eltingarleikur hennar við Fróða er bæði spennandi og nett ógnvekjandi, enda er köngulóin miskunnarlaus og vel úthugsuð.



Aðrar myndir um skordýr sem vekja alltaf tilfinningar eru t.d. The Giant Spider Invasion, Arachnophobia, Mimic (skelfilega spennandi skordýramynd - risapöddurnar gleymast ekki svo glatt), Them (nett scary :), Mothra (skáldleg og merkilega falleg innst inni), Eight Legged Freaks (þessi gleymist ekki fyrstu næturnar), Tarantula (nema hvað :), The Monster that Challenged the World (ekta skordýrakölt), Starship Troopers (sannarlega ekki gamanmynd), Tremors (gleymi henni aldrei hehe), The Deadly Mantis og The Wasp Women. Þær eru miklu fleiri en þessar koma fyrst upp í hugann. Slær þó enginn þeirra út Shalob í LOTR: ROTK held ég.

Skordýr eru hluti tilverunnar. Samt skelfa þær fólk, mismikið þó. Sumir leika sér að hræðslunni í nett pirrandi kvikmyndum, bækur hafa verið skrifaðar og heimildarþættir gerðir. Gleymi aldrei löngum þætt fyrir nokkrum árum þar sem Attenborough skannaði hugarheim köngulóanna. Ógleymanlegur þáttur. Sá maður er reyndar algjör snillingur en hann fór ansi nærri því að toppa sig í þeirri skordýraþáttaröð.

En sennilega fer aldrei hræðslan í huga fólks. Það er þó misjafnt hvernig fólk lifir með hræðslunni. Ráðlegg þeim sem eru verst haldnir fóbíunni að horfa alls ekki á fyrrnefndar myndir. Það gæti orðið svolítið nastý kvöldstund yfir þeim með popp og kók. Þá er nú betra að horfa frekar á góða pöddulausa spennumynd eða rómantískan sykursnúð, ekki satt??.

Tarantúlan reyndi að flýja

Bankarán brúnkulitaða FM-hnakkans upplýst

Það hefur aðallega verið hlegið að brúnkulitaða FM-hnakkanum Ásgeiri Hrafni Ólafssyni, sem framdi bankaránið í Lækjargötu í gær, enda var það sem betur fer svo illa skipulagt að hann ásamt vitorðsmönnum sínum voru allt að því gripnir með buxurnar á hælunum. Ásgeir Hrafn var reyndar gripinn eftir brúnkumeðferð og klippingu í Garðabæ. Verður hér eftir nefndur brúnkuræninginn sennilega.

Annars vantar Ásgeiri Hrafni ekki reynslu í ránum; hafandi bæði rænt 10-11 verslun og Select. En eitthvað hefur honum gengið illa í þessu ráni og löggan rakti slóð hans á aðeins örfáum klukkutímum og allt hafði verið upplýst fyrir síðdegið. Vel gert hjá lögreglunni.

Það er ekki nema von að gárungarnir segi að þetta rán sé best súmmerað með því að gefa því eina öxi.

Bankaránið upplýst

Kuldalegir vetrardagar

Það hefur verið vetrarríki á Norðausturlandi síðustu dagana. Það segir allt sem segja þarf þegar að maður verður að grafa sig í fönn til að eiga lífsvon og þegar að lítil stelpa er í lífshættu hér á Akureyri og fær yfir sig snjóhengu ofan af þakinu heima. Blessunarlega fór vel í báðum tilfellum, Guðs mildi sannarlega. Hér snjóaði og snjóaði á föstudag og laugardag og kuldinn var nístandi. Finnst ég í fyrsta skipti frá snjóárinu 1995 vera að upplifa alvöru vetur með kulda og fönn, fönn, fönn.

Þetta er allavega mesta vetrarríki sem ég hef upplifað síðan að ég flutti í Þórunnarstrætið fyrir fimm árum. Það var nóg að gera við að moka sig hreinlega út á laugardag og sunnudagurinn fór í að moka upp bílinn og stéttina hérna úti, svona svo að manni liði ekki eins og snjóhúsabúa hreinlega. Við höfum eiginlega ekki upplifað vetur með stóru vaffi síðasta áratuginn og verið ótrúlega heppin, eiginlega haft sælutíð að vetri miðað við það sem búast má við hér nyrst í Ballarhafinu.

Ætla samt að vona að það róist aðeins yfir þessu núna. Samt er þetta hressileg upplifun, kannski er betra að hafa vetur þegar að hann stendur samkvæmt tímatalinu og fá frekar brakandi gott sumar. Heiðarlegt mat. Það er allavega á við væna ískalda vatnsfötu að upplifa svona tíð með öllum kostum og göllum.

Gróf sig í fönn