Páll Óskar rakar að sér verðlaunum

Það kemur ekki að óvörum að Páll Óskar hafi verið sigursæll á íslensku tónlistarverðlaununum. 2007 var árið hans; hann átti vinsælustu sumarsmellina, seldi heilu bílfarmana af plötunni sinni og byggði upp feril sinn að nýju. Það er því við hæfi að hann fái verðlaun og sést það best á netkosningunni hversu sterka stöðu hann hefur meðal landsmanna.

Björk vinnur enn og aftur. Mætti ekki frekar en mörg hin fyrri árin. Held að hún hafi unnið þessi verðlaun sjö eða átta sinnum síðustu fimmtán árin, kannski meira en það. Man það satt best að segja ekki. Það eru orðin svo lítil tíðindi að hún vinni að sömu mennirnir mæta alltaf og taka við verðlaununum. En hún á þau skilið, er söngkona á heimsmælikvarða og stóð sig vel með því að helga Tíbet lagið Declare Independence um daginn.

Fannst það súperflott að sjá meistara Rúnar Júl taka við heiðursverðlaununum. Hann er enn flottur kappinn, syngur á fullu og stendur sig vel. Það er flott statement að verðlauna poppgeirann með þessum hætti, en oft hafa söngvarar á lokum ferilsins unnið verðlaunin - vissulega átt þau skilið en þetta hafa mun frekar verið verðlaun viss geira tónlistarinnar og því gaman að sjá frontmann einnar bestu hljómsveitar sjöunda áratugarins fá þessi verðlaun. Á þau líka svo innilega skilið.

Gaman að sjá Hjaltalín taka verðlaun. Flott band og mér fannst platan þeirra með þeim betri á síðasta ári. Merkilegast að sjá að Sprengjuhöllin fór frekar sneypt frá velli, taldi þá myndu fá meiri sess á kvöldinu, en þeir áttu flotta plötu í fyrra, sem einhvernveginn varð tímamótaplata strax og hún kom út. En auðvitað var lagið Verðum í sambandi valið hið besta á síðasta ári - enda klárlega það lag sem mest var spilað síðasta sumar. Flott lag.

En kannski eru þessi verðlaun orðin stöðnuð og þarf að hrista þau upp. Það mætti eflaust eitthvað taka þau í gegn og stokka upp.

Páll Óskar og Björk söngvarar ársins

Dómarinn tætir Heather í sig í dómsúrskurði

Það er skiljanlegt að Heather Mills hafi viljað koma í veg fyrir að úrskurður í máli hennar og Paul McCartney yrði opinber. Dómarinn tætir hana í sig í úrskurðinum og segir að hún sé í besta falli norn og vitnisburður hennar hafi verið rangur og misvísandi. Man satt best að segja ekki eftir að dómari hafi í seinni tíð í skilnaðarmáli, altént hinna frægu, tekið annað þeirra svo algjörlega í gegn og fellt slíkan áfellisdóm.

Heather, eða Mucca eins og breska pressan kallar hana, er auðvitað algjörlega búin að tapa þessu máli. Fékk frekar lítið af ævistarfi bítilsins í sinn hlut og er fúl. Hún virðist vera kvendjöfull hinn mesti og skreytir sig með fögrum orðum um líknarstarf sitt og segir sig vera hálfgerðan dýrling sem hugsi um fátæka frekar en sjálfan sig. Þessi helgivella hennar virðist ekki ná að heilla einn né neinn enda er hún svo innilega fölsk og ómerkileg konan að allir tæta hana í sig.

Sagan mun dæma hana vegna þess hvernig hún kom fram við Paul McCartney, mergsaug hann og ætlaði að misnota til að auðgast sjálf verulega. Miðað við frásagnir ætlaði hún sér aldrei annað en peninga og auð með því að giftast bítlinum og það er vandséð hvernig að hún komist heil út úr þessu máli. Eftirmæli hennar verða ekki fögur.

Dómari gagnrýnir Mills í úrskurði

Er nektin feimnismál í sundlaugunum?

Finnst hún skemmtileg þessi frétt af konunni sem fékk ekki að fara berbrjósta í sund í Hveragerði. Það væri gaman að heyra hvað femínistum finnst um frelsishug þessarar sænsku baráttukonu sem vill vera frjáls í sundinu og vill engin boð né bönn. Sumir femínistar hafa talað um konur með þeim brag að þær séu á móti nekt og tala oft eins og þær séu samviska allra kvenna. Það virðist ekki vera ef marka má þessa skemmtilegu frelsisbaráttu konunnar í sundlauginni í Hveragerði.

Það er svolítið sérstakt að fólk megi ekki vera berskjaldað vilji það svo. Það er svosem deilt um hversu langt nekt eigi að ganga áður en hún verður ósmekkleg. Það yrði t.d. eitthvað sagt ef karlmenn færu án sundskýlu í sundið. En varla er verið að deila um það að þessi kona vildi sleppa sundbuxum eða fötum sem hylja hennar allra heilagasta. Um er að ræða hvort konur eigi að vera berar að ofan eins og karlarnir.

Það er áhugavert að lesa skrif sumra um þessa frétt. Finnst flestir gera gaman af þessu skondna atviki, sumir eru mjög hissa á blessaðri konunni. En þessi yfirlýsing konunnar um að gera lítið úr boðum og bönnum í sundlaugum landsins leiðir til umræðu hversu langt nektin eigi að ganga. Er þetta kannski mesta feimnismálið í sundlaugunum. Það er allavega ljóst hvað verður rætt í heitu pottunum næstu dagana.

Bannað að bera brjóstin í Hveró

The Talented Mr. Minghella

Leikstjórinn Anthony Minghella er látinn, langt fyrir aldur fram. Minghella var einn listamannanna í kvikmyndabransanum. Hann leikstýrði fáum kvikmyndum en vandaði mjög til verka og er minnst fyrir handbragð sitt sem þótti næmt og traust. Hann gerði oftast langar myndir þar sem allur myndramminn var eins og best gat orðið, með góðu handriti og hann náði vel til leikara sinna sem áttu stjörnuleik í myndum hans.

The English Patient er að mínu mati ein besta kvikmynd tíunda áratugarins. Hún er meistaraverk síns tíma, virkilega vel gerð og leikurinn í henni er frábær. Hún hlaut níu óskarsverðlaun á sínum tíma, t.d. sem besta kvikmynd ársins 1996, fyrir leik Juliette Binoche, hina undurfögru kvikmyndatöku og Minghella hlaut leikstjóraóskarinn. Myndin er ekki allra en fyrir fagurkera á kvikmyndir er þetta ein af hinum ómissandi myndum tíunda áratugarins - sannkallað listaverk sem fangar tíðarandann.

The Talented Mr. Ripley er líka mjög góð mynd. Það er mynd sem mörgum fannst of löng og sundurlaus í endinn. Fangaði mig samt, hún er skemmtileg blanda af náttúrufegurð og heillandi lífsgleði en snýr svo við blaðinu undir lokin og breytist í kalda spennumynd sem mörgum fannst aldrei ætla að enda á meðan að fagurkerarnir sáu svo margt skemmtilegt við hana. Fannst t.d. Matt Damon ná hápunkti á ferli sínum þar og Jude Law hlaut óskarstilnefningu fyrir þessa bestu stund síns ferils.

Cold Mountain er líka ein af þessum myndum; tekur marga vinkla og stekkur fram og til baka í kómík og alvöru - gerir það líka svo virkilega vel. Þar er Nicole Kidman í toppformi, Jude Law er auðvitað algjörlega magnaður sem Inman og svo er Renée Zellweger algjörlega brilljant (og fékk óskarinn) sem óslípaða suðurríkjakjarnakonan Ruby. Hún er líka umdeild fyrir það að vera kannski einum of löng og taka of marga vinkla. En hún er samt mjög vel gerð og handbragðið er traust.



Minghella átti farsælan feril sem leikhúsmaður og gerði þar mörg sín bestu verk - var metinn mikils af gagnrýnendum og að margra mati var hann leikhúsmaður í kvikmyndagerð; ræktaði allar hliðar verksins. En hápunkturinn hans er The English Patient, hin frábæra háklassamynd, sem heldur merki hans hátt á lofti.

Það voru margir sem vissu ekkert hver Minghella var þegar að hann fangaði hug og hjarta akademíunnar fyrir áratug. Það var hans sigurstund og öll hans verk eftir það voru borin saman við þá meistarasmíð. Enda toppaði hann það lykilverk tíunda áratugarins aldrei.

Hann kunni þá list að gera stórar og vel gerðar háklassamyndir og myndirnar hans hafa allar þann stimpil að vel var nostrað við þær, sumar kannski einum of. Hann var listamaður sem kunni sitt verk og gerði myndir sem munu lifa.



Þetta atriði, undir lok kvikmyndarinnar The English Patient, er eitt hið besta í seinni tíma kvikmyndagerð að mínu mati. Frábærlega gert, meistarasmíð.

Anthony Minghella látinn

Kvendjöfullinn Heather missir stjórn á sér

Breska pressan lýsir Heather Mills sem kvendjöfli sem hafi enga stjórn á skapi sínu og hafi lagst á Paul McCartney til að mergsjúga hann. Heather hefur með því að skvetta vatni á Fionu Shackleton gefið sögusögnum pressunnar byr undir báða vængi og freistandi að telja konuna algjörlega stjórnlausa og viti sínu fjær.

Hún styrkir altént ekki stöðu sína með þessari framkomu. Breska pressan kallar reyndar Heather hinu miður fallega orði Mucca (eða beljuna) sem er skopstæling á Macca að sjálfsögðu.

Hellti vatni yfir lögmanninn

Stjórnvöld bíða og vonast eftir bjartari tíð

Það kom mér svolítið að óvörum að Geir H. Haarde, forsætisráðherra, héldi blaðamannafund fyrir hádegið til að kynna sérstaklega að ekkert ætti að gera í þeirri krísu sem blasir við öllum. Taldi satt best að segja að þar ætti að tala um vandann hreint út og jafnvel koma með einhverjar tillögur. Það er þó greinilega beðið og vonað eftir bjartari tíð.

Fátt annað virðist öruggt í Stjórnarráðinu. Á sömu stund og stjórnmálamenn víða um heim kynna einhverjar tillögur til að taka á þeim augljósa vanda sem er uppi bíða stjórnvöld hér og taka ekki af skarið. Það má vera að einhverjum þyki það ábyrgt og traust en ég held að flestir séu að spyrja sig hvað stjórnvöld hér séu almennt að hugsa um þessa krísu. Auðvitað vona allir að þetta sé tímabundið vandamál en ég held að við höfum ekki náð botninum enn og erfiðir tímar framundan.

Mörgum finnst gaman að halda blaðamannafundi. Man að frægur hægrisinnaður stjórnmálamaður sagði eitt sinn að það væri það skemmtilegasta sem hann gerði að mæta pressunni og svara spurningum. Það væri mesta gleðin við djobbið. Veit ekki hvort Geir H. Haarde tekur undir það. Sá að hann var ekkert glaður með eina spurningu Lóu Aldísardóttur og það virkaði svolítið sérstakt að sjá þennan blaðamannafund sem eiginlega hefur engin tíðindi í för með sér nema að það eigi að reyna að bíða af sér þennan ólgusjó.

Það er svo spurning hversu fljótlega birti til í þessum kortum sem blasa við. Enn verra er að eiga stjórnvöld sem engin svör eiga við krísuástandi. Það eru mestu vonbrigðin á þessum degi. En kannski eru engin svör að finna.

Engar aðgerðir fyrirhugaðar vegna gengisfalls krónu

Krónan rokkar til og frá

Það hlýtur að vera áhyggjuefni fyrir okkur öll hversu mjög krónan er á flökti. Fallið í gær er sögulegt á einum degi og engin teikn eiginlega á lofti um að það sé að rétta úr kútnum eða hún sé að koma til baka. Hún fellur upp og niður og enginn stöðugleiki yfir. Það er öllum ljóst að krónan er orðin mjög veikburða og spurt er um næstu skref.

Það sögðu margir réttilega í gær að það ætti að ekki að taka paník-kast vegna eins svarts dags eða tímabundinnar lækkunar. Það verður að ráðast á næstu dögum hversu kröpp þetta gengisfall krónunnar er, en það mun þegar fara út í verðlagið þegar að svo miklar sveiflur verða og þegar sést hvernig bensínverðið tekur við sér.

Ríkisstjórnin kemur með yfirlýsingu á eftir. Öll fylgjumst við með viðbrögðum stjórnvalda. Það skiptir máli að þar verði talað af ábyrgð og festu um þá stöðu sem við erum. Það er enginn valkostur að breiða yfir þessa stöðu og reyna að tala okkur frá henni. Það er alvöru krísa í gangi og nú reynir á þá flokka sem fengu afgerandi umboð í kosningunum fyrir ári og hvernig þeir höndla krísuástand.

Gríðarlegt flökt á krónunni

Mun bensínið fara í 200 krónur fyrir sumarlok?

Það er orðið ískyggilega hátt bensínverðið og eðlilegt að hinn venjulegi Íslendingur sé kvíðinn yfir framhaldinu. Einn sem ég talaði við í dag spáði því að bensínlítinn færi í 200 krónur áður en sumarið er liðið. Það er dökk spá. En er nokkuð annað í kortunum miðað við það sem stefnir í nú?

Þar sem að ég ætla að fara hringveginn í sumarblíðunni er eðlilegt að spyrja sjálfan sig upphátt: hvað verður dýrt að fara hringinn í sumar? Svarið er vægast sagt á flökti með krónunni.

En kannski er bara best að kaupa sér farmiða til útlanda og slaufa af langar ökuferðir um landið okkar.

Atlantsolía hækkar verð