Gamanið kárnar hjá grínleikara í Svíaríki

Bill Murray hefur alltaf verið einn af mínum uppáhaldsgrínleikurum. Klikkar sjaldan allavega húmorískir taktar hans. Það var svolítið skondið að lesa þessa annars háalvarlegu frétt um ófarir hans í Svíaríki, þar sem gamanið kárnaði heldur betur, keyrði fullur á óþekktum bíl og vildi ekki blása í mælitækin. Þetta er svolítið mikið líkt Bill Murray. Hann hefur aldrei fetað troðnar slóðir og eiginlega þekktur fyrir skondna takta og stjörnustæla í bland við svolítið sérlundaðan karakter. Hann er einn af gamanleikurunum sem þykir mjög spes í skapi allavega utan leiktilverunnar.

Persónulega finnst mér besta kvikmyndahlutverk Murrays vera túlkun hans á Bob Harris í Lost in Translation. Held að þetta sé einmitt sá karakter í túlkun sem er næst honum sjálfum. Hann hefði sennilega nælt sér í óskarinn fyrir þetta hlutverk ef ekki hefði verið fyrir í hópi tilnefndra sjálfur Sean Penn, sem fór á kostum í Mystic River, en tapað verðlaununum svo mörgum sinnum að grátlegt þótti, t.d. sem dauðadæmdi fanginn í Dead Man Walking, einhverfi faðirinn í I am Sam og bóheminn í Sweet and Lowdown. Murray gat ekki leynt vonbrigðum sínum með að fá ekki verðlaunin á sínum tíma og setti upp skeifuna yfir þakkarræðu Penns. Báðir voru utangarðsmenn hjá akademíunni en aðeins annar gat fengið heiðurinn.

Sú mynd með Murray sem ég hef samt alltaf hlegið mest yfir er What About Bob sem var gerð fyrir um tveim áratugum. Er þar sem gjörsamlega óþolandi tilfelli sem eltir sálfræðinginn sinn í sólarfríið og hleypir heldur betur lífi í það og fokkar upp friðsælli tilveru hans í fríi sem skipulagt var sem notalegt en endar sem ígildi helvíti á jörðu. Gjörsamlega frábær mynd. Finnst hann líka alltaf góður sem Jeff, besti trúnaðarvinur leikarans Michaels (í túlkun Dustins Hoffmans) sem fær hvergi vinnu sem leikari og endar sem femínistakella í sápuóperu og slær eftirminnilega í gegn, í Tootsie og allir sem sjá hina frábæru Caddyshack gleyma ekki Murray í hlutverki Carls.

Bill Murray hefur verið lýst sem sérvitrum gamanleikara. Það er æði oft segin saga með helstu gamanleikara bransans að þeir eru fyndnastir út í frá en hundleiðinlegir inn á við, semsagt í prívatlífinu. Setja semsagt upp grímu gamansemi í bransanum. Besta tilfellið hvað þetta varðar er sennilega Peter Sellers sem aldrei fékkst til að ræða líf sitt án þess að fara í einhvern karakter og hlæja út og inn að öllu saman en þjáðist innan frá mjög og var eiginlega lokaður í skel gamanleikarans sem varð að brosa og hlæja að öllu. Svona er víst Steve Martin líka og fleiri mætir menn, sumir segja að Robin Williams sé með eina risastóra grímu yfir sér.

Bill er einn leikaranna sem minnst verður fyrir gamanleik undanfarna áratugi, einn þeirra bestu. Vonandi kemst hann heilu og höldnu frá veseninu í Svíaríki.

Bill Murray gripinn drukkinn á golfbíl