Sviðshræddu stjörnurnar með grímuna

Það er svolítið skondin staðreynd að söngkonan Madonna taki kvíðaköst í hvert skipti áður en hún fer á svið og óttist jafnvel að deyja við að skemmta aðdáendum sínum, svo mikil sé paníkin innst inni. Madonna hefur verið þekkt fyrir að vera með ákveðnari stjörnum í sínum bransa og óhikað sýnt allt og verið áberandi við allt að því að glenna sig til að ná athygli fólks um allan heim. Þeir sem muna eftir Madonnu í gegnum tíðina sjá ekki sviðshræddu stjörnuna, heldur þá sem hefur gaman af að stuða.

Þegar að Madonna lék í Dick Tracy árið 1990 og átti í stuttu ástarsambandi við leikarann Warren Beatty, sem lék Tracy eins og flestir vita auðvitað, þótti hún vera á vissum hápunkti. Átti marga smelli undir lok níunda áratugarins og í byrjun þess tíunda - var líka djörf á því skeiði og ófeimin við að syngja fáklædd á sviði og opinbera allt hið heilagasta í einkalífi sínu og karakter. Það er því svolítið sérstakt að Madonna skuli viðurkenna, nú þegar að hún er orðin fimmtug, að hún sé paníkeruð fyrir hverja framkomu og óttist um að geta jafnvel ekki klárað prógrammið.

Það er margþekkt að stjörnur setji á sig vissa grímu, fari í annan karakter, til að klára prógrammið sitt og nái vissum hæðum í túlkun sinni í leik og söng með því að vera allt annar en innsti kjarninn ætti að sýna í sjálfu sér. Flestir muna eftir leikaranum Peter Sellers, sem aldrei var í eigin karakter en gat leikið óteljandi karaktera með miklum glans en faldi sig á bakvið allan þann fjölda alla tíð. Margir tala líka um leikarana Bill Murray, Steve Martin og Chevy Chase með sama stíl. Laddi er þekkt dæmi hér heima og í söngbransanum eru til fjöldi söngvara sem hafa viðurkennt að setja á sig grímu til að fela innsta óttann í eigin karakter fyrir aðdáendum.

Madonna bætist nú í þann flokk. Það eru viss tíðindi. Þeir sem hafa fylgst með henni í þessa tvo áratugi sem hún hefur verið á toppi sinnar frægðar hafa jafnan talið hana eina sviðsöruggustu manneskju bransans, sem þorir að gera allt og sýna allt til að halda í frægðina. En kannski er það eitt stórt skuespil til að fela innsta kjarnann og þann viðkvæmasta.

Óttast að deyja á sviðinu