Forsetaframboð Ástþórs er nauðgun á lýðræðinu

Að mínu mati er yfirvofandi forsetaframboð Ástþórs Magnússonar nauðgun á lýðræðinu. Mér hreinlega býður við því að hann ætli sér enn eina ferðina að setja mark sitt á kosningar til embættis þjóðhöfðingja íslenska lýðveldisins og finnst það eiginlega skelfileg tilhugsun fari svo að við eyðum peningum skattborgara í kosningar þar sem aðeins nöfn Ástþórs og Ólafs Ragnars Grímssonar verða á kjörseðlinum. Það eru tilgangslausar kosningar að öllu leyti, sérstaklega ef litið er yfir fyrri átök þeirra í forsetakosningunum 1996 og 2004.

Ég fagna því að Þórunn Guðmundsdóttir, formaður yfirkjörstjórnar í Reykjavík suður í forsetakosningunum 2004, tjái sig um þessi mál og fari t.d. opinberlega yfir umdeild vinnubrögð Ástþórs í þeim kosningum. Það er ekki óeðlilegt að tala hreint út um þau vinnubrögð, en það er að mínu mati stóralvarlegt mál þegar að safnað er meðmælendum undir yfirskini þess að fólk sé að skrifa undir einhvern friðarboðskap en hafi ekki hugmynd um að hann sé með undirskrift sinni að stuðla að forsetaframboði, enda það komi ekki fram beint.

Það er löngu kominn tími til að mínu mati að stokka upp mál hvað varðar forsetakosningar á Íslandi. Að mínu mati er kominn tími til að setja kjörtímabilsmörk á sitjandi forseta Íslands, sem er eini embættismaður landsins sem kjörinn er beinni kosningu, og auk þess að fjölga meðmælendafjölda sem forsetaframbjóðandi verður að hafa til að geta talist kjörgengur. Talan hefur verið í 1500 áratugum saman og er löngu orðin úrelt að mínu mati.

Bæjarstjóraferli Svanfríðar á Dalvík að ljúka

Bæjarstjóraferli Svanfríðar Ingu Jónasdóttur, fyrrum alþingismanns, á Dalvík lýkur eftir nokkra mánuði, en hún hefur verið bæjarstjóri þar síðan í júní 2006, að loknum kosningum. Samkvæmt meirihlutasamningi Framsóknarflokks og J-lista óháðra mun Svanfríður aðeins gegna embættinu í tvö ár og Framsóknarflokkur fær embættið seinni hluta kjörtímabilsins. Mun vera ætlunin að auglýsa eftir bæjarstjóra í stað Svanfríðar. Miðað við góðan sigur Svanfríðar og hennar fólks vakti athygli að þau gerðu ekki að kröfu að hún fengi allt tímabilið.

Að mörgu leyti finnst mér Svanfríður hafa staðið sig vel sem bæjarstjóri, eiginlega betur en ég átti von á. Staða bæjarins virðist vera góð og haldið vel á málum. Það eru auðvitað blikur á lofti í atvinnumálum á Dalvík, en það er víðar um land vegna kvótaniðurskurðar. Heilt yfir verða eftirmæli Svanfríðar við lok bæjarstjóraferilsins mjög góð myndi ég ætla. Svanfríður hafði oft viljað verða bæjarstjóri og tókst það eftir þessar kosningar, en J-listinn var ekki fjarri hreinum meirihluta undir hennar forystu. Eflaust er þar um að kenna vonbrigðum með fyrri meirihluta, sem fékk mikinn skell í kosningunum 2006.

Var eðlilegt að mínu mati að Svanfríður yrði bæjarstjóri að loknum kosningunum 2006. Framboðslistinn sem hún leiddi hlaut afgerandi flest atkvæði og gott umboð. Það hefði eiginlega verið að fara gegn úrslitum kosninganna hefði hún ekki fengið tækifæri til að gegna embættinu. Það var þó greinilegt að Framsóknarflokkurinn í Dalvíkurbyggð, sem hafnaði henni sem bæjarstjóraefni við slit eldri meirihlutans árið 2004 og leiddi til þess að hann var endurreistur skömmu síðar, treysti henni ekki meira en svo að hún varð aðeins bæjarstjóri hluta kjörtímabilsins, þó algjörlega ný væri í embættinu.

Ég þekki Svanfríði Jónasdóttur mjög vel. Hún var til fjölda ára kennari minn, bæði fyrir og eftir að hún var aðstoðarmaður Ólafs Ragnars Grímssonar í fjármálaráðuneytinu. Ég veit sem er að hún er vinnusöm og metnaðarfull um þau verkefni sem hún vinnur að. Hún var afbragðskennari og ég tel að hennar besta hilla í lífinu hafi verið kennslan enda naut hún sín vel í þeim geira, áður en hún tók sæti á Alþingi. Sem bæjarstjóri hefur hún sýnt vel kosti sína sem persónu.

Framsóknarflokkurinn fær nú bæjarstjórastólinn á Dalvík aftur. Síðast valdi flokkurinn þáverandi leiðtoga sinn, Valdimar Bragason, sem bæjarstjóra, en hann hafði verið bæjarstjóri fyrstur allra á Dalvík 1974-1982. Það verður seint sagt að það hafi verið frægðarferill, enda var tíð fyrri meirihluta mikil vonbrigði fyrir mjög marga sem studdu þá flokka. Það verður áhugavert að sjá hvern framsóknarmenn velja úr hópi umsækjenda.

Það er erfitt um að segja hvort að Svanfríður verði aftur bæjarstjóri á Dalvík. En við þessar aðstæður hlýtur að verða erfitt að verða óbreyttur bæjarfulltrúi aftur og þurfa að æfa nýjan bæjarstjóra til verka aðeins í tvö ár, væntanlega einstakling sem hefur ekki umboð úr kosningum.

Obama og Huckabee sigra - áfall fyrir Hillary

Sigur Barack Obama og Mike Huckabee í forkosningunum í Iowa markar þá sem forystuefni í baráttunni um forsetaembættið og tryggir stöðu þeirra. Úrslitin eru mikið áfall fyrir Mitt Romney og Hillary Rodham Clinton, sem börðust af krafti um sigur í fylkinu og þurftu á honum að halda til að tryggja stöðu sína. Fyrir nokkrum vikum töldu allir Hillary ósigrandi í baráttunni um útnefningu demókrata. Það hefur breyst og hún þarf nú á öllu sínu að halda til að snúa aftur í forystusess einvígisins meðal demókrata.

Afgerandi sigur Huckabee í Iowa er mikið högg fyrir Romney, sem hefur lagt mikla peninga í baráttu sína og fókuseraði sérstaklega á fyrstu fylkin; Iowa og New Hampshire, til að fá byr í seglin. Fyrir mánuði varð alvöru barátta í Iowa er Huckabee tók að bæta við sig og sigur hans nú er högg fyrir Romney, sem gæti orðið til að ganga frá baráttu hans. Örlög hans ráðast fyrst og fremst í New Hampshire en tap þar fyrir John McCain myndi verða örlagaríkt og gæti orðið örlagaríkur skellur fyrir hann. Mitt Romney hefur með miklum peningum byggt maskínu sem þótti líkleg til að taka fyrstu fylkin og marka góða stöðu - hann getur ekki lengur talist öruggur með neitt.

Fyrir nokkrum mánuðum töldu flestir John McCain búinn að vera. Hann átti í miklum erfiðleikum með framboð sitt í fyrrasumar og fram á haustið. Margir afskrifuðu McCain á þeim tímapunkti og töldu hann bæði of gamlan fyrir forsetaframboð og ekki með þann kraft sem þyrfti í forystusess baráttunnar um Hvíta húsið. Hann hefur snúið aftur af krafti og er kominn í alvöru baráttu um útnefningu flokksins. McCain náði eftirminnilegum sigri á George W. Bush í forkosningabaráttunni í New Hampshire fyrir átta árum. Nú stefnir í að hann sé að ná sömu stöðu þar aftur. Sá sigur myndi marka hann sem alvöru forsetaefni, sem á alvöru möguleika á Hvíta húsinu.

Hillary Rodham Clinton er særð eftir útkomuna í Iowa. En hún er sannarlega ekki búin að vera. Hún þarf þó að eiga öfluga endurkomu fljótt til að geta verið sú sterka, eins og hún var talin nærri allt síðasta ár í baráttunni um Hvíta húsið. Að mörgu leyti ræðst staða hennar mjög í New Hampshire, en með sigri þar gleymist Iowa fljótt. Hillary hlaut fleiri landsþingsfulltrúa en Edwards í Iowa og á auðvitað enn talsverða von á útnefningunni. Það er erfitt að afskrifa hana þó hún tapi í Iowa. En Hillary hefur hökt sýnilega síðan í kappræðunum í Philadelphiu. Það var örlagamóment. Það hefur sést vel og hún hefur verið viðkvæm og þessi ósigur er mikið áfall fyrir hana á viðkvæmum tímapunkti.

Ósigur Clinton-hjónanna í Iowa er þeirra fyrsti í mjög mörg ár. Þau eru ekki vön því að tapa. Hillary hefur aldrei tapað kosningum, ef ég man rétt. Arfleifð þeirra í stjórnmálum á alþjóðavettvangi er að mörgu leyti í húfi nú. Tapi hún þessum slag tapa þau hjónin ennfremur lykilstöðu sinni innan flokksins, sem þau hafa haft í einn og hálfan áratug. Það er bara ekki flóknara. Hún virðist hafa slegið ranga tóna í baráttu sinni að undanförnu og það er nú verkefni hennar að bæta úr því. Sláandi hljóta að teljast niðurstöðurnar um að yngri konur hafi frekar kosið Obama. Það staðfestir að innkoma Opruh á viðkvæmum tímapunkti skilaði sér fyrir hann. Það var örlagamóment í Iowa.

Hillary þarf nú að reyna að ná þessum hóp aftur. Þar liggur lykilbarátta hennar nú. Það er mjög líklegt að þessi hópur ráði úrslitum er yfir lýkur, altént fyrir Hillary. Vandi hennar er líka sá að hún er lykilfulltrúi fyrri tíma í bandarískum stjórnmálum, verið á sviðinu lengi. Obama hefur aðeins verið í öldungadeildinni í tvö ár og sigur hans í Iowa sýnir umfram allt fólk vill breytingar. Það eru stóru tíðindin. Það er ástæða þess að forskot Hillary hefur gufað upp. Obama virkar á marga sem framtíðin en Hillary sé fortíðin uppmáluð. Barack Obama talaði eins og alvöru forsetaefni í gærkvöldi. Hann er ferskt andlit - það er hans helsti styrkleiki í baráttunni.

En þetta er bara rétt að byrja. Baráttan um útnefningu repúblikana er sú tvísýnasta í yfir hálfa öld - enginn búinn að vera enn. Thompson og McCain geta ágætlega við unað eftir Iowa, fengu báðir ágætis kosningu miðað við að hafa ekki fókuserað á það. Giuliani fékk aðeins fjögur prósent, en hann horfði aldrei þangað og er ekki mikið að spá í New Hampshire heldur. Það mun ekki reyna að ráði á hann fyrr en kosið verður í Flórída síðla mánaðar. Hann stendur og fellur með góðri útkomu þar. En stóru tíðindin eftir Iowa eru bara tvenn; Huckabee markaði sig sem alvöru frambjóðanda og Romney varð fyrir höggi.

Hjá demókrötum eru Joe Biden og Chris Dodd búnir að blása af framboð sín eftir vonda útkomu í Iowa. Það áttu allir von á því. Stutt er í að Bill Richardson fari sömu leið. Dennis Kucinich á engan séns, er álíka sterkur kandidat og Ástþór Magnússon, en hann lafir í þessu eitthvað lengur. Hjá demókrötum snýst þetta bara um tríóið; Obama, Clinton og Edwards. Hefur verið þannig mánuðum saman og verður þannig. Edwards hefði þurft sigur í Iowa til að virkilega marka stöðu sína sem sigurstranglega. Hann átti von á og þurfti líka betri útkomu en þessa. Eftir stendur að þetta er slagur Obama og Clinton.

Það eru ellefu mánuðir þar til að 44. forseti Bandaríkjanna verður kjörinn. Það er ómögulegt að spá með vissu um það nú hver verði eftirmaður George W. Bush í Hvíta húsinu. Þetta eru tvísýnustu forsetakosningar í Bandaríkjunum í átta áratugi hið minnsta, myndi ég segja. Huckabee og Obama eru þó sigurvegarar fyrstu umferðarinnar í baráttunni og hafa fengið byr í seglin, eftir að hafa verið taldir vonlitlir um útnefningu flokka sinna, eru stjörnur þeirra í Iowa hið minnsta. En enn er mikið eftir og spennandi barátta er framundan.

Huckabee og Obama sigruðu

Af hverju var skaupið styttra en venjulega?

Sitt sýnist hverjum um Áramótaskaupið eins og venjulega. Eitt vakti þó athygli mína og ég finn vel að fleiri velta því fyrir sér. Skaupið var styttra en venjulega - var vel innan við 50 mínútur og aðeins rétt rúmar 40 mínútur ef lokalagið (Ísland er land þitt) er undanskilið. Innan þess ramma var auðvitað hin margfræga mínútulanga auglýsing frá Remax.

Þetta er því með því styttra síðustu árin. Skaupinu var lokið kl. 23:15, að mig minnir, og þá tók við uppfyllingarefni í um tuttugu mínútur er áramótakveðja Ríkisútvarpsins (án útvarpsstjóra, utan miðnæturkveðjunnar) fór í loftið. Tók mjög vel eftir þessu, enda hefur skaupið í mínu minni allavega staðið jafnan til hálf tólf og verið vel rúmar 50 mínútur og stundum slagað í klukkutíma, sérstaklega gömlu skaupin hér í denn. Þetta var allavega áberandi styttra skaup í þeim skilningu og var búið snemma.

Fann þetta vel enda var mun rýmri tími til að koma sér út og fara að skjóta upp flugeldum, en oft hefur verið, þar sem að þrjú kortér voru í áramót og kannski ekkert verra að hafa rýmri tíma í sjálfu sér. En styttra var skaupið. Hef heyrt vel í gær og fyrradag að þetta hefur fólk talað um, sem ég þekki allavega til. Fann þetta vel sjálfur líka. Annars er deilt um hversu sterkt skaupið er sem sjónvarpsefni. Margir tala mjög harkalega gegn þessu skaupi. Sjaldan eða aldrei hefur það verið umdeildara, mörgum fannst það hreinlega hið versta frá upphafi.

Það verður áhugavert að heyra hvað skaupið kostaði. Í fyrra átti skaupið 2006 að verða mikið trúnaðarmál og átti ekki upphaflega að gefa upp kostnaðartölur, sem var mikið klúður hjá Ríkisútvarpinu, eftirminnilegt klúður. Seint og um síðir var kostnaðurinn gefinn upp, að mig minnir í ræðu menntamálaráðherra í þinginu. Svona kostnaðartölur á að opinbera, það er mjög einfalt mál. Vonandi fáum við heildarverð á pakkann fljótlega.

Umdeildar embættisveitingar Össurar

Það er eðlilegt að val Össurar Skarphéðinssonar, iðnaðarráðherra, í stöður orkumála- og ferðamálastjóra sé umdeilt, enda virkar það beinlínis stórundarlegt. Þegar að ég heyrði af valinu varð ég mjög hissa, enda fannst mér þetta ekki vera hæfustu umsækjendurnir. Nú virðist jafnréttismál í uppsiglingu hvað varðar skipan í stöðu orkumálastjóra, en þar var gengið framhjá aðstoðarorkumálastjóranum sem virðist vera með betri feril að baki, en hún hefur m.a. gegnt embættinu í forföllum Þorkels Helgasonar, fyrrum orkumálastjóra.

Guðni Jóhannesson sem hlaut embættið hefur verið þekktur fyrir að vera gamall vinstrimaður og hafa sögusagnir heyrst um vinskap milli hans og Össurar. Eins og flestum er kunnugt er Guðni tengdasonur Sverris Hermannssonar, fyrrum ráðherra og bankastjóra, og því mágur Margrétar Sverrisdóttur, fyrrum forseta borgarstjórnar. Guðni sat í nefndum fyrir alþýðuflokksmanninn Jón Sigurðsson á ráðherraferli hans á níunda og tíunda áratugnum, svo fátt eitt sé nefnt. Nú ætlar Ragnheiður Inga Þórarinsdóttir að óska eftir rökstuðningi ráðherrans og verður áhugavert að sjá hann og hvort að málið fari til umboðsmanns eða jafnvel lengra. Það blasir eiginlega við.

Það vakti mikla athygli mína að skipan Ólafar Ýrr Atladóttur í stöðu ferðamálastjóra var réttlætt t.d. með jafnréttissjónarmiðum á sama degi og Össur gekk framhjá kvenkyns aðstoðarorkumálastjóra í starf sem hún hefur gegnt áður. Ólöf er reyndar komin af sjálfstæðisættum eins og flestir vita, en faðir hennar er bróðir Björns Dagbjartssonar frá Álftagerði í Mývatnssveit, fyrrum alþingismanns Sjálfstæðisflokksins í Norðurlandskjördæmi eystra. Það er greinilegt á fólki sem ég þekki úr ferðaþjónustugeiranum að það er undrandi yfir valinu á Ólöfu Ýrr, enda hafa mjög margir umtalsvert meiri reynslu úr ferðaþjónustugeiranum en hún. 

Það er ekki nema von að sú spurning vakni hvort að Ólöf Ýrr hafi verið valin af jafnréttissjónarmiðum sérstaklega til að fegra valkost Össurar Skarphéðinssonar í stöðu orkumálastjóra. Þar valdi hann karlmann umfram hæfa konu, sem flestir töldu að fengi starfið. Össur getur t.d. varið ráðningu Guðna með því að hann hafi nú valið konu sem ferðamálastjóra. Þetta hlýtur að teljast líkleg kenning.

Er áramótaskaupið orðið úrelt sjónvarpsefni?

Ég er enn að melta áramótaskaupið sem okkur landsmönnum var boðið upp á í gærkvöldi. Varð eiginlega fyrir nokkrum vonbrigðum, enda átti ég von á meiru miðað við þann mannskap sem hélt utan um efnið. Reyndar er áramótaskaupið eitt umdeildasta sjónvarpsefnið á hverju ári og erfitt að gera öllum til hæfis. Þetta er kannski vanþakklátasta verkefni leikstjórans á hverju ári.

Mér fannst mörg atriði svosem alveg ágæt. Það sem mér fannst hinsvegar verst af öllu var uppbygging skaupsins og Lost-þemað sem var beinagrind þess. Það var sá þáttur sem mér fannst ekki hitta í mark og hann skemmdi fyrir heildarmyndinni allnokkuð. Mér fannst skaupið vera alllengi að komast af stað og fannst fyrstu mínúturnar hreinlega hundleiðinlegar og þetta varð ekki sá þétti pakki sem ég bjóst við frá Ragnari Bragasyni, sem átti besta leikna sjónvarpsefni ársins 2007, hina frábæru Næturvakt.

Þegar að það komst loks af stað voru atriði sem mér fannst sum hver ansi fyndin. Nægir þar að nefna grínið með tjaldsvæðamálin á Akureyri um verslunarmannahelgina, Steingrím J, Árna Johnsen, Randver og vinslitin í Spaugstofunni, hundinn Lúkas, okkur bloggarana, Bubba Morthens, svo dæmi sé nefnt. Þarna var greinilega mun meiri þjóðfélagsádeila en hefur verið í skaupum á síðustu árum og stjórnmálamenn fengu tiltölulega mikinn frið frá rætnu gríni. Við bloggarar fengum okkar sneið, sem var svolítið súrsæt en kómíst innst inni. Það var skautað að mestu yfir hitamál á borð við REI og pólitísk örlög eftir kosningarnar, sem var miður.

En heildarpakkinn var ekkert meistaraverk að mínu mati. Það var of lengi af stað og ég varð fyrir vonbrigðum. Átti einfaldlega von á betra efni og þéttari pakka, miðað við mannskapinn sem stóð að skaupinu. Það er þó fjarri því að það hafi verið dautt í gegn, þarna voru ágætispunktar en það var samt verulega gloppótt. Var svolítið hugsi yfir útkomunni og eiginlega þurfti að sjá það aftur til að  botna í sumu á meðan að annað varð enn óskiljanlegra kannski.

Hugleiði hvort að það sé kannski orðið svo að áramótaskaupið sé orðið úrelt sjónvarpsefni, sé orðið gloppótt og lélegt hreinlega. Auglýsingin komst þó vel til skila. Hinsvegar finnst mér það prinsippmál að klippa ekki þátt af þessu tagi í tvennt, aðeins fyrir auglýsingamaskínuna. Er ekki góð ákvörðun og gott hjá menntamálaráðherra að slá aðeins á puttana hjá þeim er stjórna för hjá RÚV, en það gerði hún með áberandi hætti en ekki dómínerandi svosem.

Það er því miður að verða árviss viðburður að ekki sé horfandi á þetta áramótaskaup eða það valdi gríðarlegum vonbrigðum hið minnsta. Miklu er kostað til, en það verður lélegra eða óskiljanlegra með hverju árinu. Ég man ekki eftir almennilegum skaupum síðan að Óskar Jónasson gerði tvö eftirminnileg árin 2001 og 2002. Skaup Spaugstofunnar árið 2004 var allt í lagi en ekkert meistaraverk, en það var þó hægt að hlæja að því og hafa gaman af. Skaupin síðustu tvö ár voru ekkert spes.

Sú spurning verður sífellt háværari hvort að skaupið líði senn í aldanna skaut eins og árin sem það á að dekka, nú í seinni tíð með sífellt gloppóttari hætti. En ég vil þó taka fram að þetta skaup var það skársta nú í nokkur ár en það var samt eitthvað sem stórlega vantaði. Annars skiptist fólk í tvo hópa eins og fyrri daginn og sitt sýnist jú hverjum.

Bakkað með glataða yfirhylmingu stjórnvalda

Það var kominn tími til að pakistönsk stjórnvöld bökkuðu með þá arfavitlausu kenningu að Benazir Bhutto, fyrrum forsætisráðherra Pakistans, hefði látið lífið vegna þess að höfuð hennar hefði skollið í þaklúguna á bílnum en ekki verið skotin til bana. Fjöldamargar svipmyndir frá síðustu augnablikunum fyrir morðið hafa staðfest svo ekki verður um villst að Benazir féll við í kjölfar skotárásarinnar en ekki við sprengjuárásina eins og stjórnvöld héldu fram í upphafi. Þessi útgáfa þeirra hélt einfaldlega ekki vatni lengur og ótrúlegt hvað þeir héldu lengi fast við þetta rugl sitt.

Það sem er þó allra verst í þessari útgáfu er að stjórnvöld reyndu með hótunum að fá lækna á sjúkrahúsinu í Rawalpindi, þar sem Benazir Bhutto var úrskurðuð látin, til að taka undir skýringar þeirra á atburðarásinni. Lýsingar læknisins sem rýfur þögnina er frekar skuggaleg. Auk þess komu þeir í veg fyrir að hún væri krufin. Það er eiginlega varla hægt að líta svo á að pakistönsk stjórnvöld séu hæf til að halda utan um rannsóknina á morðinu á Bhutto eftir þetta. Það er eðlilegt að alþjóðlegir aðilar taki það að sér að fara yfir málið.

Það má vel vera að pakistönsk stjórnvöld hafi viljað rusla málinu til og ljúka því sem fyrst, bæði til að bægja umræðunni frá því hversu illa var hugsað um öryggi Benazir Bhutto og ennfremur til að reyna að lægja öldur og ljúka málinu. Þessi hringekja hefur þó gert málið allt enn verra og greinilegt að reiðin er síst minni meðal fólks nú en var fyrst eftir morðið. Það er eðlilegt að ólga sé yfir því að svo glötuð útgáfa atburðarásar er sett fram í alvöru af stjórnvöldum. Útgáfa stjórnvalda var heimskuleg og bar öll merki yfirhylmingar. Eðlilega hafa vaknað grunsemdir um hvort stjórnvöld hafi staðið að baki morðinu í kjölfar þessa.

Það hlýtur að teljast stóralvarlegt mál að stjórnvöld ætli sér að snúa augljósum staðreyndum við í pólitísku morðmáli af þessu tagi og reyna að búa til ósanna útgáfu atburðarásar og láta svo á eftir eins og það skipti ekki máli. Það er varla hægt að treysta opinberum frásögnum sömu aðila á því máli framar og eðlilegt að alþjóðlegir aðilar fari yfir málið í stað þess að ætla að sópa því undir teppið til þess eins að bjarga pólitískum heiðri annarra.

Útskýringar á dauða Bhutto dregnar til baka

Ólafur Ragnar gefur kost á sér til endurkjörs

Ólafur Ragnar Grímsson, forseti Íslands, tilkynnti í nýársávarpi sínu nú laust eftir hádegið um að hann ætlaði að gefa kost á sér til endurkjörs og vilji sitja fjórða kjörtímabilið. Þessi ákvörðun þarf ekki að koma að óvörum. Það hefur eiginlega blasað við frá því að hann ákvað að nota ekki þingsetningu sem vettvang ákvörðunar um framhaldið að hann ætlaði sér að sitja eitt tímabil enn.

Með þessu fetar Ólafur Ragnar Grímsson í fótspor Ásgeirs Ásgeirssonar og Vigdísar Finnbogadóttur sem bæði sátu á forsetastóli á Bessastöðum í sextán ár, en Kristján Eldjárn sat í tólf ár og Sveinn Björnsson var forseti Íslands í átta ár, auk þess að vera fyrsti og eini ríkisstjóri Íslands í þrjú ár áður, og lést í embætti. Ólafur Ragnar sagði í kosningabaráttunni 1996 að hann ætlaði sér, ef kjörinn væri, að sitja í embættinu tvö kjörtímabil hið mesta en hefur nú fetað í fótspor þeirra sem lengst hafa setið á Bessastöðum - metið stöðuna með öðrum hætti séð frá sjónarhóli þess sem situr á forsetastóli.

Átti mun frekar von á þessari ákvörðun en því að Ólafur Ragnar ætlaði að hætta. Hefði hann dregið sig í hlé hefði hann tilkynnt þá ákvörðun þingi og þjóð með formlegum hætti við þingsetningu í október. Enda var þá hávær umræða um hvað Ólafur Ragnar ætlaði að gera og fylgst var með hverju orði hans í ræðu í þingsal. Taldi alltaf mun líklegra að tilkynning um starfslok kæmi þar, enda var Ólafur Ragnar alþingismaður samanlagt í áratug, með hléum reyndar. Hann reyndar ennfremur einn fárra utanþingsráðherra í stjórnmálasögu landsins, enda var hann ekki alþingismaður er hann sat sem fjármálaráðherra 1988-1991 og formaður Alþýðubandalagsins fyrra kjörtímabil sitt í forystu.

Með þessari ákvörðun felst ennfremur ákvörðun Ólafs Ragnars um að gegna forsetaembætti fram að eftirlaunaaldri. Verði Ólafur Ragnar endurkjörinn eða sjálfkjörinn, sem telja má nær öruggt á hvorn veginn sem það svosem fer, verður hann orðinn 69 ára gamall er fjórða kjörtímabilinu lýkur í ágúst 2012. Hann er með þessu að fókusera sig á þau verkefni sem hann hefur sinnt í tólf ár en ætlar ekki að hugsa til verka í fjarlægri stórborg eins og mörgum fannst reyndar líklegt af framgöngu hans á erlendum vettvangi undanfarin misseri, þar sem hann hefur frekar minnt á pólitískan leiðtoga með ambisjónir en þjóðhöfðingja lítillar þjóðar.

Það má vel vera að það sé að verða að hefð að forsetar Íslands sitji fjögur kjörtímabil á Bessastöðum. Það gerist ekki oft að ég sé sammála Steingrími J. Sigfússyni en ég get tekið undir hvert orð hans með kjörtímabil forseta Íslands í Kryddsíld Stöðvar 2 í gær. Það færi vel á því að það væri ákveðið að forseti sæti í sex ár í embætti en gæti aðeins einu sinni gefið kost á sér til endurkjörs og með því tryggt að forseti sæti aðeins tvö sex ára kjörtímabil. Að mínu mati er tólf ár í senn hæfilegur og nægilegur tími til setu í forsetaembættinu.

En ég fagna því að Ólafur Ragnar hafi tekið af skarið. Það þurfti að fá skýrar línur með stöðu mála. Það er eðlilegt að sitjandi forseti tilkynni eigi síðar en í nýársávarpi á kosningaári hvort að hann ætli sér að sækjast eftir endurkjöri. Fyrir fjórum árum beið Ólafur Ragnar fram í marsmánuð með ákvörðun um þriðja kjörtímabilið. Það var of löng bið. Það er enda eðlilegt ætli forseti sér að hætta eða halda áfram að sú ákvörðun liggi fyrir vel tímanlega svo að aðrir geti íhugað sína stöðu.

Býður sig fram til endurkjörs

Eldsvoði fyrir austan

Það eru dapurlegar fregnir að heyra af eldsvoða austur á Eskifirði á stund gleðinnar á áramótum. Það er alltaf sorglegt þegar að hús fólks brennur og ekkert er hægt við að eiga. Það er vissulega bót í máli að enginn var heima og því ekki hætta á meiðslum á fólki, en það hlýtur þó að vera nöturlegt að heyra fregnir af því að húsnæði sitt brenni og ekkert við að eiga.

Þekki marga að austan, enda er mamma Eskfirðingur og veit vel hvaða hús þetta er. Þetta eru erfiðar aðstæður og sérstaklega er sorglegt að missa húsnæði sitt á stórhátíðum á borð við þessa. Óska eigendum hússins alls góðs á þessum erfiðu tímum.

Hús stórskemmdist í eldsvoða