Ungliðahreyfingar í þörf fyrir áfallahjálp

Það er svolítið skondið að lesa ályktun ungliðahreyfinga hins fallna vinstrimeirihluta í Reykjavík, sem fer frá völdum eftir hálfan sólarhring. Þar er talað um að upplausn fylgi nýjum meirihluta í borgarstjórn. Ég veit ekki betur en að réttkjörinn borgarfulltrúi hafi myndað meirihluta með öðrum flokki. Til þess hefur hann fulla heimild. Hann þarf ekki að fylgja öðru en eigin sannfæringu og ákvörðunum.

Meirihlutar koma og fara í sveitarstjórnum. Þannig getur hið pólitíska eðli orðið þar sem engum einum aðila eru falin völd með skýrum hætti. Vissulega er þetta sögulegt kjörtímabil í Reykjavík. Í síðustu kosningum náði enginn einn flokkur eða bandalag flokka meirihluta í borgarstjórn í fyrsta skipti frá borgarstjórnarkosningunum 1978 og semja þurfti. R-listinn hafði geispað golunni og Sjálfstæðisflokkurinn fékk ekki umboð til að leiða borgina einn, eins og kannanir höfðu bent til að gæti orðið lengi vel í kosningabaráttunni. Þá þegar var ljóst að staðan öll væri mun opnari og opið á ítalskt ástand þar sem meirihlutar gætu komið og farið, eins og gerist oft í öðrum sveitarfélögum víða um landið.

Staðan í Reykjavík er auðvitað ekki góð. En lýðræðislega kjörnir fulltrúar hafa umboð til verka. Það verður ekki kosið þó að einn meirihluti falli og stuðningsmönnum fallins meirihluta líki ekki valdaskiptin. Umboðið er fjögur ár og kjörnum fulltrúum ber sú skylda að mynda nýjan meirihluta falli sá sem fyrir er og ekkert annað er í stöðunni. Það er fjarstæða að tala um upplausn þegar að kjörinn fulltrúi með fullt umboð úr kosningum sér hag sínum ekki borgið í meirihlutasamstarfi og heldur í aðrar áttir og myndar nýjan meirihluta. Það má vel vera að vinstrisinnuðum ungmennum líki þetta ekki í Reykjavík, en það er fjarstæða að þetta sé eitthvað nýtt í pólitík.

Sjálfstæðisflokkurinn missti völdin fyrir þrem mánuðum. Þá mynduðu lýðræðislega kjörnir fulltrúar, sem höfðu meirihluta, framhjá honum, sem stærsta afli borgarstjórnar Reykjavíkur, nýtt afl til valda. Það var þeirra réttur. Sjálfstæðisflokkurinn í Reykjavík hlaut ekki hreinan meirihluta og varð að sætta sig við, þó sárt væri auðvitað, að valdið gæti færst annað. Þá deildi enginn um umboð Björns Inga Hrafnssonar, sem kjörins fulltrúa, að fara annað og þær hreyfingar sem helst skæla og öskra út í valdamyrkrið nú tóku við völdum með sama hætti og gerist með nýjan meirihluta á morgun. Átta aðalmenn borgarstjórnar mynduðu nýjan meirihluta - sá fyrri féll með skelli.

Sjálfstæðisflokkurinn í Reykjavík sætti sig við það áfall. Það var ekki hans stíll að fara að starta marklausum netundirskriftasöfnunum þar sem hægt er að falsa inn hvaða nafn sem er, senda út ályktanir án þess að horfa á samhengi hlutanna eða mótmæla á fundarstað valdaskiptanna. Það er einu sinni þannig að þeir sem hafa umboð til valdasetu geta myndað nýjan meirihluta, skipt um skoðun, á hvaða tímapunkti. Það gerði Björn Ingi í október og það gerir Ólafur F. nú. Aðstæðurnar eru þær hinar sömu - nýr meirihluti hefur vald til breytinganna. Það deilir enginn um það vald, þó vissulega séu sárindi. Eðlilegt er að það séu sárindi.

En það verður að hugsa rökrétt og láta ekki eins og smábörn þegar að stjórnmál eru annars vegar.

Ungliðahreyfingar „tjarnarkvartettsins" gefa út sameiginlega ályktun

Glæsilegur íslenskur sigur á Ungverjum

Það var yndislegt að sjá landsliðið taka Ungverja í kvöld - sigurinn var traustur og góður. Ekkert hik yfir okkar mönnum. Þetta er auðvitað sætur sigur eftir hin skelfilegu töp gegn Frökkum og Þjóðverjum - liðið virtist í molum og sóknarleikurinn alveg afleitur. Það var komið mikið vonleysi í þjóðina, eiginlega skammdegisþunglyndi hreint út sagt, og margir búnir að dæma mótið tapað fyrir okkur og ekkert væri í raun framundan.

Strákarnir tóku sig saman í andlitinu og sýndu okkur að þeir geta þetta alveg. Eftir því sem leið á leikinn jókst sjálfstraust þeirra og kraftur. Seinni hálfleikurinn hófst með miklum krafti og eftir þann góða kafla var aldrei vafi á hver tæki þetta. Það breytir miklu fyrir okkur að sigra í þessum leik - sálrænt séð mikilvægt! Við höfðum aðeins unnið Slóvakana fyrir þennan leik og það var eins og liðið hefði engan neista og væri aðeins skuggi þess sem það var í Þýskalandi á HM í fyrra.

En það er erfiður leikur á morgun. Vonandi náum við að taka Spánverjana og ljúka mótinu með glæsibrag. Það yrði sætt, eftir öll vonbrigðin á mótinu, að geta endað með tveim sigrum. En frábært hjá strákunum okkar og vel af sér vikið. Það er þannig að þjóðin lifir sig inn í handboltann og tap og sigur hefur áhrif á þjóðarstemmninguna. Nú er allavega glatt á hjalla hérna heima og við vonumst eftir sigri á morgun auðvitað.

Stórsigur gegn Ungverjum á EM

Er Margrét Sverrisdóttir byrjuð að mýkjast upp?

Það vekur athygli að Margrét Sverrisdóttir, varaborgarfulltrúi, er byrjuð að mýkjast upp og er ekki lengur eins vígreif og hún var á mánudag og í gær með yfirlýsingum sínum um að meirihlutinn stæði og félli með setu Ólafs F. Magnússonar í borgarstjórn - færi hún inn myndi hún skipta um meirihluta. Nú segist hún ekki sjá ástæður til að fella meirihlutann nýja og talar af mun meiri stillingu en áður. Það blasir við öllum að Margrét er varamaður í borgarstjórn og svo lengi sem Ólafur F. er í stjórnmálastarfi á hún ekki fast sæti þar.

Það hljómaði mjög kostulega að Margrét ætlaði sér að sprengja meirihluta framhjá kjörnum fulltrúa og ætlaði að manípúlera því umboði sem Ólafur F. hefur sem kjörinn fulltrúi og fara með umboð hans með öðrum hætti en hann myndi vilja. Með þessu er hún farin að gera það sem Gunnar Örlygsson gerði svo illt að hennar mati og hún klagaði til umboðsmanns Alþingis að fara með umboð sitt í aðrar áttir en innan þess og er farin að líta út eins og málefnalaus vindhani, þvert á það sem ætti að fylgja þessum meirihluta þar sem F-listinn er að fá mörg lykilmál sín í gegn.

En Margrét er greinilega eitthvað farin að hugsa og róa tal sitt niður. Það er þó með öllu óvíst hvað hún geri og hver pólitísk framtíð hennar er. Eins og hún bendir sjálf á nú er hún á pólitískum berangri og er farin að horfa í kringum sig eftir nýju pólitísku heimili. Fari svo að hún taki sæti í nefndum borgarinnar í nafni minnihlutans og án styrkleika listans sem hún sat á í kosningunum 2006 hefur hún sagt sig frá honum, eins og hún gerði reyndar með fréttatilkynningu í gær og er þá komin skrefi nær þeim og væntanlega þá í þeim díl að hún fari inn í annan flokk.

Sér ekki aðstæður til að fella meirihlutann

Skondin sýn á fatamál Framsóknar í Reykjavík

Af öllu sem hefur verið sagt eða myndfært af fatamáli Framsóknarflokksins er þessi mynd hiklaust það allra besta.

Sviplegt fráfall ungstjörnu - sögusagnir um Ledger

Það hefur verið mjög óraunverulegt að fylgjast með fréttunum í gærkvöldi og í morgun um andlát Heath Ledger. Það er alltaf sviplegt og sorglegt þegar að einstaklingur í blóma lífsins deyr svo sviplega og eftir séu aðeins spurningar, algjörlega án augljósra svara. Sögusagnirnar og kjaftasögurnar eru það versta í slíkri stöðu og þær grassera núna, vægast sagt. Fjölmiðlarnir eru misjafnlega kurteisir í svona erfiðum aðstæðum, sumir hafa verið frekar ónærgætnir sýnist mér.

Finn mjög til með foreldrum, systkinum, dóttur og fyrrum konu Heath Ledger. Held að allir sem hafa tilfinningataug hugsi til þeirra sem upplifa missi og það svo opinberlega, án svigrúms til að syrgja. Sá í morgun stuttan blaðamannafund þar sem foreldrarnir og systirin komu fram fyrir utan heimili sitt, með sólgleraugu og þerrandi tárin, og faðirinn las upp yfirlýsingu. Styrkur þeirra var alveg aðdáunarlega mikill. Það hefur reyndar komið fram núna að þau heyrðu fyrst af dauða hans í útvarpsfréttum í Ástralíu. Þau fengu ekkert tækifæri til að heyra fregnirnar áður eða melta þær áður en fjölmiðlar birtu fréttina örstuttu eftir að hann hafði verið úrskurðaður látinn.

Mér fannst það mjög ónærgætið að fjölmiðlar skyldu beina til þeirra spurningum. Þeim svöruðu þau auðvitað ekki og héldu beint inn að þessu loknu. En þarna skiptir forsíðuuppslátturinn einn máli. Það er vissulega svo að þetta er stórfrétt og hún fær þann stimpil og ekki einu sinni nánasta fjölskylda fær að heyra fregnina áður en fjölmiðlar opinbera hana og það aðeins andartökum eftir látið. En svona er nútíminn í dag bara og erfitt að breyta gangi fjölmiðlaaldarinnar sem við erum á. Þegar að lík Ledgers var flutt burt frá fjölbýlishúsinu í Soho-hverfinu voru þar allir fjölmiðlar og andrúmsloftið minnti á óraunverulegt atriði úr kvikmynd, þar sem allir börðust um fyrstu fréttina.

Það er mörgum spurningum ósvarað. Vonandi fæst heilsteypt mynd fram á dauða Heath Ledger með rannsókn á málinu og krufningunni. Það er það sorglegasta ef ekkert verður raunar öruggt og ekki verður fengið í ljós nákvæmlega hvað gerðist í þessum mikla harmleik. Það er langt síðan að ég hef séð önnur eins sorgarviðbrögð vegna fráfalls stjörnu, eins og er hvað varðar Heath. Hans er minnst á flestöllum vefsíðum um allan heim og það eru mjög margir undrandi, eðlilega, enda var hann svo lifandi og hress í hugum fólks.

Vinir hans í leikarastéttinni eru auðvitað í rusli. Fannst ein sterkasta kveðjan vera frá Ástralanum Mel Gibson - hann veitti Heath tækifærið mikla í The Patriot, þar sem Heath varð alvöru dramatískur leikari og byggði að mínu mati mest og best undir styrk hans sem leikara og kenndi honum svo mikið. Mel var stóra fyrirmynd Heath og þeir voru mjög nánir. Það eru sannar tilfinningar í hverju orði Mel - leikkonurnar frá Eyjaálfu eru líka heilsteyptar í sínum orðum. Beðið er nú yfirlýsingar Jake Gyllenhaal, náins vinar Ledger.

Við svona aðstæður verður andlát auðvitað óraunverulegt og vafamálin eru hið sorglegasta af öllu hinu sorglega. Vonandi fæst spurningunum áleitnu svarað.

Segja Ledger hafa látist af slysförum

Sorgleg örlög Heath Ledger

Mjög sorglegt var að heyra af andláti ástralska leikarans Heath Ledger. Á stuttum leikferli sínum tókst honum að komast í fremstu röð; kom til Hollywood sem vonarstjarna frá fjarlægum slóðum og tókst að fá mörg góð tækifæri og virtist á beinu brautinni með sannkölluðum stjörnurullum í kvikmyndaborginni. Andlát Heath í blóma lífsins er dapurleg örlög fyrir hæfileikaríkan leikara og á eftir að verða mikil umræða um dánarorsök hans.

Heath Ledger fæddist í Perth í Ástralíu í apríl 1979. Hann var ungur og ákveðinn maður, staðráðinn frá æskuárum að verða frægur og skráði sig á leiklistarnámskeið. Þegar að Heath var sautján ára ákvað hann ásamt vini sínum að rífa sig upp og halda til Sydney og freista gæfunnar. Þá stóð hann uppi með tvær hendur tómar og þurfti að vinna sig upp. Hann var eitt af fögru andlitunum, átti auðvelt með að komast langt á þokka sínum og stjörnuljóma. Að vissu leyti var hann ferskt andlit í fjöldanum og fyrstu tækifæri sín fékk hann vegna þess að hann þótti myndarlegur og lofa góðu sem ungstjarna.

Fyrsta hlutverk sitt fékk hann í ódýrri og lítt eftirminnilegri mynd, Blackrock, árið 1997. Rullan var smá og fáum hefði órað fyrir er hún kom út að þessi myndarlegi strákur í jaðarhlutverki ætti eftir að verða heimsfrægur og fá öll heimsins leiktækifæri. Hann vann sig upp hægt og hljótt, fékk fleiri auðgleymanleg aukahlutverk en vakti þó æ meiri athygli í heimalandi sínu og varð kyntákn þar á skömmum tíma, heillaði ástralskar ungmeyjar upp úr skónum og þótti vænn kvenkostur. Stóra tækifærið hans Heath kom árið 1997 er hann lék í framhaldsþáttunum Roar, sem urðu vinsælir um allan heim, t.d. hér á Íslandi, og Ledger varð frægur utan Ástralíu.



Hann ákvað að freista gæfunnar í Bandaríkjunum, rétt eins og margir landar hans sem höfðu náð frægð sem leikarar, stökk í djúpu laugina án þess að vita nema að hann færi kannski með skottið á milli lappanna og niðurlægður aftur heim. Með Roar varð hann heimsþekkt nafn í fyrsta skiptið og vakti athygli. Þættirnir gengu í þrjú ár og urðu aðalstarf hans allan þann tíma og þar til að hann varð stórt nafn í Hollywood. Framundan var átta ára leikferill sem færði Heath öll þau tækifæri sem lífið hefur upp á að bjóða og frægð og frama með öllum pakka stjörnutilverunnar, með hæðum og lægðum - tæplega 20 hlutverk, sem spönnuðu allan skalann og sýndu allar hliðar á persónu hans.

Fyrsta stóra tækifæri hans til að ná heimsfrægðinni langþráðu, utan Roar, kom í kvikmyndinni 10 Things I Hate About You árið 1999. Myndin varð mjög vinsæl og ungt fólk dáði hana mjög, sló í gegn. Heath átti stjörnuleik í burðarhlutverki Patricks og með honum var ungt fólk, sem hefur orðið misjafnlega mikið frægt en hann varð stjarnan í hópnum og óumdeilanlega andlit myndarinnar. Heath sló endanlega í gegn í stjörnurullunni miklu í The Patriot árið 2000. Ástralski leikarinn og leikstjórinn Mel Gibson sá mikið efni í Heath og valdi hann til að leika son karaktersins síns, Gabriel, í myndinni sem hann auðvitað leikstýrði líka.

Myndin færði Heath stjörnuljómann sem varð honum vegarnestið það sem eftir var ferilsins. Á næstu árum tók hann nokkur mjög góð hlutverk, en líka ekkert sérstök. Nægir þar að nefna hlutverk Sir Thatchers í A Knight´s Tale, Sonny í Monster´s Ball, Ned Kelly, Harry í The Four Feathers, Skip í Lords of Dogtown og auðvitað Alex í The Order. Heath hafði er þarna kom sögu rétt fyrir miðjan áratuginn markað sér stöðu í bransanum sem ungi súkkulaðisæti gaurinn með sjarmann og flotta lúkkið sem var hin sterka ímynd karlmennskunnar. Hlutverkin voru þó misjöfn, í mörgum þeirra þurfti hann að sýna tilfinningar. Hann varð ekki bara sæta andlitið, eins og jafnvel var raunin í upphafi, heldur sýndi alvöru tilfinningar og karakter.



Fyrir þrem árum lék Heath í þeirri mynd sem ég tel að verði einn helsti minnisvarði hans. Það þurfti mikið hugrekki fyrir hann að taka að sér hlutverk Ennis Del Mar í Brokeback Mountain. Rullan var allt annað en hann hafði nokkru sinni leikið áður, það var túlkun á öllum skalanum, með sönnum tilfinningum og sálarflækjum. Ástarsaga var það heillin, ekkert nýtt fyrir hann. En þetta var ástarsaga tveggja kúreka sem kynnast er þeir reka sauðfé yfir fjallið Brokeback - falla fyrir hvor öðrum og eiga erótískt ástarsamband í leyni árum saman og búa sér til annað líf, meðfram því sem þeir eiga með konum sínum, með sannri ástríðu.

Ég tel Brokeback Mountain eina sterkustu mynd áratugarins. Hún var sönn ástarsaga, ekkert öðruvísi en margar en hún tók á áleitnu efni og gerði það heilsteypt og svo innilega traust. Það stóð vissulega í mörgum að fjalla um ást í meinum af þessu tagi. Sumir vildu ekki viðurkenna myndina og vildu ekki veita henni verðlaunasess. Sagan mun held ég dæma hana sem tímamótamynd, enda opnaði hún nýjar hliðar á stjörnutilverunni og sýndi tilfinningar samkynhneigðra með öðrum hætti en margar aðrar myndir - og hún fór víðar en margar aðrar slíkar. Það má deila um hvort boðskapurinn sé réttur, en eftir stendur að sagan er heilsteypt.

Heath Ledger fékk mikið lof fyrir glæsilega túlkun sína. Hann snerti mig mjög mikið með leik sínum, enda tók hann þar meiri hæðir en hann hafði nokkru sinni sýnt áður í leiktúlkun sinni og hann toppaði það aldrei í þeim örfáu myndum sem hann gerði síðar á þessum fáu árum sem hann lifði. Hann hlaut enda mörg kvikmyndaverðlaun og var hrósað mjög. Var hin sanna stjarna myndarinnar og sýndi tilfinningar ráðvillts manns með glæsibrag. Ástarsorg er áleitið umfjöllunarefni en það fékk eiginlega nýja meiningu í Brokeback Mountain og samleikur hans og Jake Gyllenhaal var sannarlega sterkur og eftirminnilegur. Yndislegur leikur hjá þeim.



Heath var tilnefndur til óskarsverðlauna fyrir leik sinn og átti stærstu stjörnustund sína á ferlinum kvöldið sem óskarinn var afhentur fyrir tveim árum í Los Angeles. Deilt hafði verið mikið um hversu mikla möguleika hann átti á verðlaununum. Margir töldu myndina örugga um öll helstu verðlaunin og íhaldssemi kvikmyndaakademíunnar myndi ekki verða fjötur um fót. Þegar á hólminn kom fór svo að akademían treysti sér ekki til að verðlauna Heath og Jake fyrir glæsilega túlkun sína né heldur að veita myndinni verðlaunin sem besta kvikmynd ársins 2005. Aðeins Ang Lee fékk alvöru verðlaun á hátíðinni. En túlkun Heath mun lifa lengi, enda sönn.

Öll heimsins tækifæri blöstu við Heath Ledger á síðustu árum ævi sinnar og hann nýtti mörg þeirra mjög vel. Hann kynntist stóru ást ævi sinnar, leikkonunni Michelle Williams, við gerð Brokeback Mountain árið 2005, en hún lék konu hans í myndinni. Saman eignuðust þau dóttur og virkuðu sæl og loga af lífi og krafti við afhendingu óskarsverðlaunanna fyrir tveim árum. En upp úr sambandi þeirra slitnaði og undir lokin á ævi sinnar var Heath einn á báti, vann mikið og var með nokkrar myndir í vinnslu og á teikniborðinu er hann féll í valinn.

Það verður mikið talað um andlát Heath Ledger á næstu dögum. Hann var stór og skær stjarna á stjörnuhimninum, var vonarstjarna í bransanum. Andlát hans er óvænt og er mjög mikill harmleikur. Það verður rætt um hvað hafi verið banamein þessa hæfileikaríka leikara og þegar eru sögurnar farnar af stað.



En minningin um glæsilegan og traustan leikara með mikla hæfileika mun lifa, þó stjarna hans hafi slökknað alltof fljótt. Af honum er vægast sagt mikil eftirsjá fyrir kvikmyndaáhugafólk um allan heim.

Heath Ledger látinn

Heath Ledger látinn

Ástralski leikarinn Heath Ledger er látinn, 28 ára að aldri, í New York. Varð alveg steinhissa þegar að ég sá þessa frétt fyrst á erlendri fréttavefsíðu í "Breaking News" dálki fyrir um klukkustund. Það eru alltaf tíðindi þegar að ungt og efnilegt fólk deyr í blóma lífsins, leikari með hæfileika og var traustur í sínum verkum. Ekki eru nema nokkrir dagar síðan að Brad Renfro dó, en hann var aðeins örfáum árum yngri en Heath.

Ledger verður sennilega fyrst og fremst minnst sem leikarans sem túlkaði samkynhneigða kúrekann í sálarkreppunni í Brokeback Mountain árið 2005, en rullan tryggði honum næstum því óskarsverðlaunin fyrir tveim árum, hann var grátlega nærri því að fá verðlaunin. Það var eftirminnilegur stjörnuleikur, eitthvað svo allt öðruvísi en hann hafði gert fram að því. Hann reis líka á hærra plan sem leikari með þeirri stjörnutúlkun og komst í hóp þeirra bestu. Var sennilega endanlega tekinn í hóp helstu leikaranna í Hollywood með því.

Akademían fór ekki alla leið í að viðurkenna myndina, treysti sér ekki til að staðfesta styrkleika myndarinnar þegar á hólminn kom, var íhaldssöm þá eins og venjulega reyndar. Brokeback Mountain sat því eftir án aðalverðlaunanna, sem margir spáðu henni, og leiktúlkanir Ledger, og Jake Gyllenhaal voru ekki verðlaunaðar. Gyllenhaal var ekki síðri, var alveg ótrúlega sannur og traustur í sinni túlkun. Hinsvegar fékk Ang Lee verðlaunin fyrir leikstjórn, sem hann átti skilið, enda hafði akademían sniðgengið hann fyrir Crouching Tiger, Hidden Dragon - hið eftirminnilega myndræna sjónarspil. 

Ledger varð þó fyrst þekktur fyrir leik sinn í ástralska þættinum Roar, og það var eflaust það fyrsta með honum sem ég sá, en þeir þættir voru sýndir hér upp á klakanum á miðjum tíunda áratugnum, og voru mjög góðir. Ætla að pára smágrein um Ledger þegar að frá líður og fara aðeins yfir feril hans.

Vandræðalegt klúður við greftrun skákmeistara

Það er ekki hægt að segja annað en að greftrun skákmeistarans Bobby Fischer hafi verið svolítið vandræðalega fljótvirknisleg og klaufalega að verki staðið í því að sóknarpresturinn í Hraungerðishreppi var ekki hafður með í ráðum. Það hlýtur að vera mjög sérstök tilfinning fyrir prestinn að hafa komið að nýtekinni gröf einkum þegar að viðkomandi er heimsþekktur maður og ekkert samráð skuli hafa farið fram um athöfnina.

Það er ekki hægt að segja annað en að þetta endatafl skákmeistarans hafi komið flestum á óvart. Varð mjög hissa að heyra af þessu, enda var það síðasta sem ég hafði heyrt um málið viðtal við Guðfríði Lilju Grétarsdóttur, forseta Skáksambandsins og varaþingmann, sem sagði í hádegisfréttum Bylgjunnar að það þyrfti að róa umræðuna og bíða eftir því hvað myndi gerast, í kjölfar umræðunnar um að Fischer ætti að hvíla á Þingvöllum. Þegar að orðin féllu hafði Fischer verið jarðsettur fyrir austan fjall og allt showið búið. Merkileg atburðarás.

Fischer tókst meira að segja að koma öllum á óvart úr gröf sinni. Þetta var stórmerkileg flétta. Taldi að þegar að lát skákmeistarans væri tilkynnt að þar með hefði hann leikið sitt endatafl og ekkert meira eftir sem gæti orðið umdeilt mál í kringum hann. Það reyndist rangt. Þeir hljóta þó að hafa orðið svekktir þeir sem voru í kringum skákmeistarann og kynntu sig sérstaklega í nafni hans og fóru í fjölmiðla með þeim formerkjum að skipuleggja útför hans en fá svo ekki að leika neitt hlutverk í lokadramanu, endatafli skákmeistarans og kveðjuathöfn hans. Merkileg flétta sem þeir höfðu ekkert með að segja eftir allt saman.

Reyndar er það merkilegast af öllu að þeir sem skipuðu sjálfa sig sem skipuleggjendur jarðarfarar Bobby Fischer vissi ekkert um það hvar hann vildi hvíla en fóru þess í stað að diskútera með þá ídiótísku hugmynd að jarða hann á Þingvöllum. Ekki það að það hefði verið skemmilega óraunverulegt að jarða Fischer á sama stað og Einar Ben og Jónas - enda allt menn sem fóru eigin leiðir í einu og öllu og voru eldhugar - jarða þá saman á einum stað og allt undir merki ríkisins.

En þetta var stórmerkilegur fjölmiðlaviðburður eftir allt saman, þó vegna þess að það var ekki boðaður einn einasti fjölmiðill og það varð ekkert vandræðalegt show í kringum það, eins og þegar að Fischer kom til landsins fyrir þrem árum í boði stórfyrirtækis og var allt að því notaður sem eign þeirra. Guði sé lof fyrir að við sluppum við fjölmiðlafíaskó af því tagi með því að kallgreyið fékk útför í kyrrþey.

Engir eftirmálar af útför Fischers

F-listinn án formannssæta í nefndum borgarinnar

Það er eðlilegt að Ólafur F. Magnússon, verðandi borgarstjóri, sé ósáttur við brotthvarf Margrétar Sverrisdóttur og Guðrúnar Ásmundsdóttur úr F-listanum. Ákvörðun þeirra þýðir að F-listinn verður án formannssæta í nefndum í borgarkerfinu. Sjálfstæðisflokkurinn mun því leiða allar nefndir borgarinnar meðan að meirihluti hans og F-listans situr við völd. Af því leiðir að Ólafur F. er mun einangraðri en ella hefði orðið þrátt fyrir sterka valdastöðu sína.

Það verður að ráðast hvernig nýjum meirihluta muni ganga að stjórna borginni. Hann heldur til verka með skýrt umboð í borgarstjórn. Ólafur F. þarf ekki á varamönnum að halda í sjálfu sér ef hann situr alla fundi borgarstjórnar. Ákvörðun Margrétar og Guðrúnar hefur því aðeins áhrif sitji Ólafur F. Magnússon ekki borgarstjórnarfundi en ekki í nefndakerfinu enda mun þar verða kosið í allar nefndir og samherjar Ólafs F. munu þar eiga sæti fyrir listann, en fjórir af sex efstu frambjóðendum, allir nema Margrét og Guðrún, styðja við bakið á honum. En þetta verður áskorun fyrir nýjan meirihluta og verður að reyna á þetta í því ítalska ástandi sem er í borgarmálunum. Það verður að mynda nýjan meirihluta í upplausninni.

Auðvitað er þetta ekki ákjósanleg staða, fyrir einn né neinn. Afleit staða í sjálfu sér. En svona hefur þetta farið eftir svik Björns Inga Hrafnssonar við sjálfstæðismenn í haust. Sjálfstæðisflokkurinn fékk ekki hreinan meirihluta í kosningunum 2006 og er í þeirri stöðu að þurfa að semja við aðra til að fá einhverju ráðið. Það er ekkert nýtt við þá stöðu. En kannski má segja að það hafi verið ljóst að með því að flokkurinn fékk ekki hreinan meirihluta að þá væri opið á ítalskt pólitískt neyðarástand.

En vonandi helst þetta til kosninga, enda á flestum að vera orðið ljóst að það er aðeins kosið á fjögurra ára fresti - þó komi upp pólitískt neyðarástand ber kjörnum fulltrúa skylda að mynda nýjan meirihluta. En eðlilega svíður F-listakjósendum, sem studdu framboðið til valda og áhrifa, að þegar að hann loksins fær sín mál í gegn og valdastöðu til að skipta máli að þá flýi næstu menn á eftir leiðtoganum af hólmi og geri honum erfiðara en ella að efna málefni sín.

Mikil vonbrigði

Margrét og Guðrún segja skilið við F-listann

Eftir vendingar síðustu klukkutíma þarf það ekki að koma að óvörum að Margrét Sverrisdóttir og Guðrún Ásmundsdóttir hafi ákveðið að segja skilið við F-listann og taka ekki þátt í meirihlutasamstarfi Sjálfstæðisflokks og F-lista sem tekur við völdum á fimmtudag og afþakki nefndastörf í nafni hans. En það er þeirra ákvörðun.

Það er öll teikn á lofti um það að valdabrölt vaki fyrir Margréti Sverrisdóttur, sem hefur horft til Samfylkingarinnar með augljóslega áberandi hætti eftir að hún varð forseti borgarstjórnar í nokkrar vikur eftir myndun hins fallna vinstrimeirihluta. Sögusagnir hafa líka verið um sífellt versnandi samstarf hennar og Ólafs F, sem ég rakti í færslu hér fyrr í dag, eftir því sem heyrst hefur úr ólíkum áttum. Sú saga er stórmerkileg og eðlileg að skrifuð sé niður til að munað sé eftir henni. Hún passar vel við á þessum degi, eftir allt sem gerst hefur.

Miðað við það að F-listinn fær nú borgarstjórastól og lykilmál sín niðurnegld í málefnasamningi í samstarfi við stærsta flokk borgarstjórnar Reykjavíkur vekur athygli að Margrét og Guðrún yfirgefi F-listann. Það verður áhugavert að sjá hverjar málefnaáherslur þær eru og verða, en það segir mér svo hugur að fyrst og fremst hafi Margrét verið til í að svíkja eitt helsta kosningamál F-listans, sem er eins og allir vita flugvöllurinn í Vatnsmýrinni. Það er það mál sem tryggði þeim borgarfulltrúa 2002 og 2006, eins og allir vita.

Staða Margrétar Sverrisdóttur hefur rokkað frá því að vera stjörnuvæn, í að vera vonlaus og björt með því að ná valdasess nokkrar vikur á stormasömum vetri í borgarmálunum. Ár er síðan að hún tapaði fyrir Magnúsi Þór Hafsteinssyni í frjálslyndu varaformannskjöri - síðan hefur henni mistekist að komast á þing en reis úr því mikla pólitíska áfalli með því að verða fyrsti varaborgarfulltrúinn í sögu Reykjavíkurborgar sem kjörin var forseti borgarstjórnar og fékk einkabílstjóra og embættisbifreið.

Nú afþakkar hún að vinna með leiðtoga sínum sem borgarstjóra í Reykjavík og vinna að málefnaáherslum hans. Það er von að spurt sé hvað taki við hjá henni. Er ekki Samfylkingin næsta stoppistöð hennar?

Margrét og Guðrún með gamla meirihlutanum

Nýr meirihluti hefur engin áhrif á ríkisstjórnina

Það er mjög ólíklegt að nýr meirihluti Sjálfstæðisflokks og F-lista í borgarstjórn Reykjavíkur muni hafa áhrif á ríkisstjórnarsamstarf Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar. Meirihlutar koma og fara á sveitarstjórnarstiginu og það er óvarlegt að ætla að blanda því saman við samstarf á öðrum vettvangi. Það hefur allavega verið afstaða mála hingað til þar sem samstörf á þeim vettvangi hafa farið þvert á ríkisstjórnarmynstur.

Það eru aðeins hundrað dagar liðnir frá því að Samfylkingin myndaði meirihluta í Reykjavík framhjá Sjálfstæðisflokki. Það hafði auðvitað engin áhrif á samstarfið í ríkisstjórn. Það er eðlilegt að slit meirihlutans sárni jafnmikið nú og var í október þegar að myndaður var meirihluti þar sem Sjálfstæðisflokkurinn, sem stærsta afl borgarstjórnar Reykjavíkur, var ekki aðili að. Þá missti hann borgarstjórastólinn. Hið sama er Samfylkingin að upplifa núna. Þetta er í sjálfu sér ekkert öðruvísi. Þá sagði Samfylkingin að samstarf kæmu og færu en samstarf í ríkisstjórn væri annar þáttur. Enda er það þannig og breytir engu hvaða framboð eiga við sem mynda með sér samstarf. Svona er pólitíkin.

Vissulega sárnaði mörgum sjálfstæðismönnum í október, en samstarf okkar í ríkisstjórn stóð á öðrum grunni en væringarnar í borgarmálunum. Hið ítalska ástand í borgarmálunum hófst með svikum Björns Inga Hrafnssonar. Þau svik hafa verið örlagarík og hann hefur nú sjálfur fengið sama hnífinn í bakið og hann stakk í Vilhjálm Þ. Vilhjálmsson í októbermánuði. Stjórnmálin geta verið kuldalegur bissness og ekkert heilagt í því. Við sjáum það allra best nú á þessu sögulega kjörtímabili í Reykjavíkurborg. Í óstöðugleikanum þarf þó að koma á nýjum meirihluta, fyrst að sá fyrri hafði ekki burði til neins, ekki einu sinni ná fram málefnasamningi.

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir var borgarstjóri í Reykjavík í tæp níu ár og hefur taugar til borgarmálanna. Það gildir ekkert síður við valdamissi en valdaupphefð. Hið sama gildir um Guðlaug Þór Þórðarson, sem var borgarfulltrúi árum saman og sveið eðlilega að sjá nýjan meirihluta í borgarstjórn í haust og tjáði þá skoðun í fjölmiðlum. Eðlilegt er að Ingibjörg Sólrún hafi á því sömu skoðanir í sömu upplifun.

Þá sagði hún að valdatafl við myndun nýs meirihluta þá hefði engin áhrif á ríkisstjórnarsamstarfið. Það er eflaust sárt fyrir Samfylkinguna að upplifa sama sársauka og sjálfstæðismenn fundu fyrir, fyrir aðeins nokkrum vikum. En svona er þessi bissness, hann er hvorki betri né verri eftir þessar örlagaríku vendingar.

Ingibjörg Sólrún: telur nýjan meirihluta óstarfhæfan

Styrkur Ólafs F. - vildi Margrét bola Ólafi burt?

Myndun nýs meirihluta í borgarstjórn Reykjavíkur eru mikil tíðindi og greinilegt að F-listinn með Ólaf F. Magnússon í fararbroddi hefur fengið mörg lykilmál sín í forgang. Sérstaklega er ánægjulegt að myndaður hafi verið meirihluti í Reykjavík sem byggir á því að flugvöllurinn verði áfram í Vatnsmýrinni og hann festur í sessi. Þetta var eitt helsta áherslumál F-listans í kosningunum 2006, eins og allir muna.

Staða mála nú hlýtur þó að leiða til umræðu um samskipti Ólafs F. Magnússonar og Margrétar Sverrisdóttur. Þegar að nýr meirihluti var myndaður í október 2007, þegar að vinstriöflin tóku saman, var það án málefna og án Ólafs F. Magnússonar sem sýnilegs leiðtoga. Þegar að hann sneri aftur var það með læknisvottorð upp á vasann að kröfu meirihlutafulltrúa. Það var mjög í umræðunni og virðist vera að það hafi verið ólga yfir endurkomu hans í borgarmálin og þá hafi byrjað að síga undan meirihlutanum, þar sem Ólafur F. vildi starfa eftir málefnum sínum og beitti hiklaust oddastöðu sinni í þeim efnum, mun öflugar en Margrét Sverrisdóttir gerði sem forseti borgarstjórnar í nokkrar vikur.

Kjaftasagan er með þeim hætti að Margrét hafi óskað eftir læknisvottorðinu frá Ólafi á sínum tíma. Hver lak því svo út í fjölmiðla með vottorðið er líka óvíst, en margir segja að sá leki hafi verið úr meirihlutanum. Altént er ljóst að endurkoma Ólafs F. Magnússonar var örlagamóment fyrir meirihlutann. Sögurnar sem ég hef heyrt úr innsta hring stuðningsmannakjarna Ólafs F. er með þeim hætti að samstarf hans og Margrétar hafi aldrei verið samt eftir þessa daga er hann sneri aftur og varð forseti borgarstjórnar og mikill trúnaðarbrestur verið millum þeirra. Það er því ekki óeðlilegt að velta því fyrir sér hvort að Margrét hafi viljað bola Ólafi F. frá í orðsins fyllstu merkingu eins og hún talar um nú.

Það gerir hún þó að F-listinn hafi fengið borgarstjórastólinn og formennsku borgarráðs það sem eftir lifir kjörtímabils og málefnaáherslur sínar í gegn. Það er ekki óvarlegt að ætla að stutt sé í að Margrét gangi í Samfylkinguna, eins og kjaftasögur hafa verið um. Vík hefur allavega orðið milli vina í F-listanum og sex ára samstarfi Ólafs og Margrétar Sverrisdóttur virðist lokið. Þar hefur verið innri ágreiningur sem fjölmiðlar eiga eftir að fjalla um og virðist hafa verið áberandi, sérstaklega undir lokin þar sem Margrét vildi hvorki fylgja Ólafi og málefnum hans né heldur þeim lista sem hún var kjörin til trúnaðarstarfa fyrir.

Ólafur F. Magnússon er að því ég best veit fyrsti borgarstjórinn í Reykjavík sem fæddur er á Akureyri. Hann hefur verið hugsjónamaður í pólitík; gekk úr Sjálfstæðisflokknum vegna málefna Kárahnjúkavirkjunar og lét steyta á málefnum í þeim efnum svo eftir var tekið. Hann myndar nú meirihluta á þeim málefnum sem F-listinn hefur staðið vörð um og eftir hefur verið tekið sem lykilmálum hans. Hann fær nú tækifæri til að sýna kraft sinn í alvöru meirihluta, þar sem málefni skipta máli, en í fyrri meirihluta var aldrei klárað að semja um málefni á hundrað dögum, sem verður sögulegt klúður metið.

Nýr meirihluti tekur við völdum á fimmtudag. Alls óvíst er hvort að Margrét verði hluti hans eða fái nefndastörf í nafni hans. Á þessari stundu er það ólíklegt. Eflaust bíðum við öll eftir því að hún gangi í Samfylkinguna, eins og kjaftasagan hefur verið svo hávær um.

Lýsa stuðningi við Ólaf

Jafnréttindafélag Íslands stofnað

Áhugafólk um jafnréttindamál hefur nú ákveðið að stofna Jafnréttindafélag Íslands, félag sem byggir á öfga- og fordómalausri umræðu um jafnréttindamál. Undirbúningsfundur félagsins mun verða haldinn í Háskólanum í Reykjavík kl. 20:00 á morgun, miðvikudag. Á fundinn munu mæta alþingismenn stjórnmálaflokkanna og ræða um stöðu jafnréttismála í dag.

Þessi fundur er gott tækifæri fyrir folk að kíkja og heyra um áherslur félagsins og það starf sem þar verður. Hvet alla til að mæta og taka þátt.

Endatafl Bobby Fischer í sunnlenskri sveitagröf

Í sannleika sagt veit ég varla hvort ég varð meira undrandi við andlátsfregn skákmeistarans Bobby Fischer eða þá fregn að hann hefði verið jarðsettur í kyrrþey í sunnlenskri sveitagröf í Flóanum. Fischer var óútreiknanlegur á litríkri ævi sinni og lék margar lífsins skákir án þess að hika og þorði að vera öðruvísi og erfitt að spá í næstu leiki hans við taflborðið eða í lífinu almennt.

Endatafl hans með því að velja legstað sinn við Laugardælukirkjugarði tókst allavega að koma flestum að óvörum, meira að segja mörgum velvildarmönnum hans í skákgeiranum sem voru ekki einu sinni viðstaddir í fámennri athöfn. Fannst það líklegra að skákmeistarinn vildi útför í kyrrþey, og sennilega varla hvíla á höfuðborgarsvæðinu, heldur á afviknum stað úti í sveit. Og það fór þannig, en það hafði enginn getað séð þetta fyrir þrátt fyrir allt í opinberri umræðu, þegar að allir aðrir kostir voru í fjölmiðlaumræðunni, þó vissulega hafi verið talað um Þingvelli, sem voru þó aldrei raunhæfur kostur, enda blasti við öllum að hann myndi ekki hvíla í þjóðargrafreitnum.

Þetta hefur verið stór fréttadagur. Vissi varla hvort ég ætti að skrifa um fyrst; meirihlutann eða greftrun Fischers í sveitakirkjugarði á Suðurlandi. Þar sem að ég hafði skrifað í gegnum daginn um fall vinstrimeirihlutans vildi ég frekar geyma Fischer til kvöldsins, enda kom það mér satt best að segja meira að óvörum að þetta endatafl skákmeistarans yrði með þessum hætti. Stórmerkileg endalok á litríkri ævi - meira að segja í dauðanum tókst honum að koma okkur að óvörum og komast í fréttirnar fyrir það.

Endalok af merkilegum skala. En það er merkileg ævi að baki, maður sem gat stuðað og fangað athygli allt að því í sömu andránni. Fannst absúrd að hann myndi hvíla á Þingvöllum, enda taldi ég hann sjálfan ekki vilja þann sess. Enda fór það svo að hann valdi að vera fjarri allri upphefð og valdi kyrrlátan og fagran stað á Suðurlandi sem hinstu hvílu sína. Þessi umdeildi skákmeistari kveður allavega með stæl, ekki hægt að segja annað.

Fischer jarðsettur í kyrrþey

Ólafur F. og Vilhjálmur Þ. borgarstjórar til kosninga

Það er ánægjulegt að heyra að Sjálfstæðisflokkurinn og Ólafur F. Magnússon hafi myndað nýjan meirihluta í borgarstjórn Reykjavíkur. Strax í upphafi hefur hann gert betur en 100 daga vinstrimeirihlutinn; lagt fram málefnasáttmála og plan að verkum þá 28 mánuði sem eru til borgarstjórnarkosninganna 2010.

Ólafur F. mun taka við embætti borgarstjóra á fimmtudag og verður áhugavert að sjá hann í því embætti, þar til að Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson tekur aftur við embættinu undir lok kjörtímabilsins og heldur inn í næstu kosningar sem borgarstjóri. Þeir hafa mikla reynslu af setu í borgarstjórn og eru traustir forystumenn í meirihlutanum og geta stýrt málum af krafti með tveggja afla meirihluta.

Það er greinilegt að Ólafur F. hefur fengið nóg af því að eiga við málefnalausan meirihluta og er ákvörðun hans fyllilega skiljanleg. Eðlilega er fýla í fyrri meirihluta. Það kom mér spánskt fyrir sjónir að sjá Björn Inga barma sér yfir því að hann hafi verið svikinn, fengið aðrar upplýsingar og ekki heyrt atburðarásina fyrir. Þetta er ekkert ósvipað því sem hann gerði sjálfur er hann stakk sjálfstæðismenn í októbermánuði og er kannski áhugaverð og nýstárleg lífsreynsla fyrir hann að lenda í því sama, fá rýtinginn í bakið, eins og hann hefur gert við svo marga aðra.

Það eru áhugaverðir tímar í borgarmálunum og líflegir mánuðir framundan. Ólafur F. og Sjálfstæðisflokkurinn felldu meirihluta R-listans í kosningunum fyrir tæpum tveim árum og eðlilegt að nú fái þeir tækifærið til að stjórna borginni. Til þess hafa þeir gott umboð kjósenda sem felldu R-listann frá völdum. Það hefði að mínu mati átt að mynda þennan meirihluta fyrir tveim árum - betra er þó seint en aldrei.

Ólafur og Vilhjálmur stýra

Nýr meirihluti í Reykjavík - Ólafur F. borgarstjóri?

Nýr meirihluti Sjálfstæðisflokks og F-lista hefur verið myndaður í borgarstjórn Reykjavíkur. Eftir 102 daga valdasetu vinstrimeirihlutans er hann fallinn og er orðinn skammlífasti valdhafinn í Reykjavíkurborg og Dagur B. Eggertsson lætur af embætti eftir einn stysta valdaferil í embætti borgarstjóra. Þetta eru sögulegar vendingar og sætur sigur fyrir Sjálfstæðisflokkinn eftir margfræg svik Björns Inga Hrafnssonar.

Hef skrifað talsvert um þetta í dag. Ákvað að tefla á tæpasta vað í upphafi og skrifa um þetta í morgun, þrátt fyrir að lítið hefði verið skrifað um það og margir þyrðu ekki að taka kjaftasögurnar trúanlegar. Var ekki með stöðuna alveg örugga þá reyndar. Eftir því sem leið á daginn spjallaði ég við marga sjálfstæðismenn í Reykjavík og heyrði ennfremur í mönnum sem tengjast Ólafi F. Magnússyni. Skynjaði fljótt eftir hádegið að það væru stórtíðindi í aðsigi og nýr meirihluti í kortunum. Þetta hefur verið stórmerkileg atburðarás, ekki síðri og áhugaverðari en þegar að meirihluti Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks féll.

Það er talað um að Ólafur F. Magnússon verði borgarstjóri allavega hluta tímabilsins. Ekki rétt að fullyrða neitt um það nú þegar en bíð hinsvegar formlegrar staðfestingar á því. En er á hólminn kemur eru þessi meirihlutaslit gríðarlegt pólitískt áfall fyrir Dag B. Eggertssson, fráfarandi borgarstjóra, Svandísi Svavarsdóttur og auðvitað Björn Inga Hrafnsson. Og mikill sigur fyrir Sjálfstæðisflokkinn. Nú fær hann aftur völd til að vinna að stefnu sinni og verkum sem hann leiddi svo farsællega fram til októbermánaðar.

Nýr meirihluti kynntur

Meirihlutinn að falla - fundað um nýjan meirihluta

Flest bendir nú til þess að vinstrimeirihlutinn í Reykjavík riði til falls og bráðlega verði myndaður nýr meirihluti Sjálfstæðisflokks og F-lista. Það er nú ljóst að sögusagnir um að Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson og Ólafur F. Magnússon hafi rætt um myndun nýs meirihluta, sem gengið hafa í allan dag, eru sannar. Viðræður hófust af alvöru um helgina og hafa staðið í dag ennfremur.

Slökkt hefur verið á símum helstu áhrifamanna, innan beggja afla í allan dag og unnið að myndun meirihlutans. Það segir í raun allt sem segja þarf. Atburðarásin hefur þó verið hröð í dag. Framan af degi reyndu Dagur B. Eggertsson, borgarstjóri, og samherjar hans að neita sögusögnum um fall meirihlutans og að nýr meirihluti væri í burðarliðnum, F-listinn með Ólaf F. Magnússon væri á útleið úr meirihlutanum með þeim. Það eru nú hinsvegar allar líkur á að myndun nýs meirihluta sé langt á veg komin og jafnvel að hann verði kynntur nú á næstu klukkustundum.

Sögusagnir hafa verið um að deilt sé um hver verði borgarstjóri í Reykjavík í nýjum meirihluta. Sjálfstæðismenn geri kröfu um að Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson verði aftur borgarstjóri og að Ólafur F. Magnússon heimti hluta af því sem lifir kjörtímabilsins sem borgarstjóri. Það er erfitt að segja um hvað sé satt í þeim efnum. Hitt er þó ljóst að viðræður hafa farið fram og þær hafa staðið um nokkurn tíma. Það er því fjarri því ósannindi eins og reynt var að halda fram í svörum við skrifum mínum og fleiri í dag að myndun nýs meirihluta væri hafin.

Það er greinilegt að það hefur verið stirt milli aðila í fyrri meirihluta og virðist deila um málefnasamning hafa gert út af við meirihlutann, fari svo, sem allt bendir til, að vinstrimeirihlutinn sé á fallanda fæti. Hann hefur nú starfað í þrjá mánuði án málefnagrunns og greinilega verið ólga um viss mál - nægir þar að nefna deilur um gömul hús á Laugavegi, sem ætti að vera smámál.

En það eru spennandi tímar framundan í borgarmálunum með enn einum meirihlutanum, þeim þriðja á innan við hálfu ári - og kannski þriðja borgarstjóranum á sama kjörtímabilinu, ef Vilhjálmur Þ. verður ekki aftur borgarstjóri. Allir fylgjast spenntir með borgarstjórakapal nýs meirihluta.

Ennfremur er ljóst að þriggja mánaða borgarstjóraferli Dags B. Eggertssonar er að ljúka. Hann hefur nú aðeins verið borgarstjóri í tæpa 100 daga, aðeins örfáum dögum lengur en Árni Sigfússon fyrir einum og hálfum áratug.

Tvennum sögum fer af meirihlutaviðræðunum

Tvennum sögum virðist fara af meirihlutaviðræðum Sjálfstæðisflokks og F-lista og hefur Dagur B. Eggertsson, borgarstjóri, vísað á bug fréttum af falli meirihlutans. Það vekur þó nokkra athygli að hvorki næst í Vilhjálm Þ. Vilhjálmsson eða Ólaf F. Magnússon - þeir eru utan þjónustusvæðis að því er virðist og hefur svo verið allt frá því að fréttin af viðræðunum birtist fyrst á vísir.is fyrir fjórum tímum; á ellefta tímanum í morgun.

Merkilegt er að í viðtali við dv.is neitar Margrét Sverrisdóttir, varaborgarfulltrúi, að fram fari viðræður Ólafs F. við sjálfstæðismenn og segir ekki flugufót fyrir frétt vísis, en segir svo í næstu setningu að það sé afskaplega ólíklegt að viðræður hafi farið fram - hafi það verið raunin þá þyki henni undarlegt að slíkt hafi ekki borið á góma þegar hún ræddi við Ólaf F. Magnússon í morgun. Með öðrum orðum að þá veit hún ekkert með vissu hvað er að gerast og virðist ekki hafa náð sjálf sambandi við hann. Ef hún fullyrðir í hádeginu eða síðar þetta að þá blasir við öllum að hún er jafn blind fyrir því hvað aðalmaður framboðs hennar er að gera. Enn hefur hann ekki neitað sjálfur fréttinni opinberlega og það hafa sjálfstæðismenn ekki heldur gert.

Það er ekki nema von að spurning vakni hversu sterkt samband Ólafs og Margrétar er eiginlega, fyrst að þau hafi ekki talað hreint út saman eftir birtingu fréttarinnar og hún segi að það sé ólíklegt að viðræður hafi farið fram en segi svo í annarri setningu í sama viðtali að það sé ekki flugufótur fyrir fréttinni. Ekki virðast samskiptin vera merkileg í þessum félagsskap. Reyndar hafa kjaftasögur verið háværar að vík sé orðin milli vina í F-listanum, þeirra Ólafs og Margrétar, sem sat í borgarstjórn í nokkra mánuði á síðasta ári og var forseti borgarstjórnar fyrstu vikur nýja meirihlutans, eða þar til Ólafur F. sneri aftur í borgarstjórn með vottorð upp á vasann.

Enn eru stórar spurningar eftir í þessum meirihlutakapal. Enn stendur eftir að einn stærsti vefmiðill landsins skúbbaði fregnum af meirihlutaviðræðum. Þeim hefur enn ekki verið neitað af leiðtogum Sjálfstæðisflokks og F-lista, þeirra sem eiga að vera að ræða saman, þegar að fjórir klukkutímar eru liðnir frá birtingu fréttarinnar. Einu sem hafa talað eru Dagur B. Eggertsson og Margrét Sverrisdóttir, sem hvorugt hefur vald til að stoppa myndun nýs meirihluta, ef það er rétt að Ólafur og Vilhjálmur sitji á fundi og hafi rætt meirihlutamyndun.

Það verður áhugavert að heyra meira af þessu máli og hvenær að þeir félagar Ólafur og Vilhjálmur verði í símasambandi, en ekki utan þjónustusvæðis.

Borgarstjóri: Enginn fótur fyrir meirihlutaviðræðum

Ólafur F. og Vilhjálmur að mynda nýjan meirihluta?

Ólafur F. Magnússon og Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson vinna nú að myndun nýs meirihluta Sjálfstæðisflokks og F-lista í borgarstjórn Reykjavíkur og hefur sú vinna staðið yfir um helgina skv. frétt á vísir.is, sem tilkynnti fyrst allra um viðræðurnar formlega fyrir klukkustund. Það eru stórmerkileg tíðindi fari það svo að þeir myndi meirihluta og vinstrimeirihlutinn, sem aðeins hefur setið í rúma þrjá mánuði, sé fallinn.

Það hefur eiginlega blasað við um nokkuð skeið að gjá sé innan þessa meirihluta og hann hefur fjarri því virkað heilsteyptur síðustu vikurnar, eftir því sem nýjabrumið hefur farið af honum og hann hefur tekið til verka við að stjórna borginni. Hann tók við völdum án málefnasamnings og þótt þunnur þrettándi þar sem hver og einn talar í sína átt og sást það best í málum húsanna á Laugavegi þar sem að minnsta kosti þrjár skoðanir voru uppi. Nú virðist honum hafa þrotið lífsþróttinn strax í upphafi og kemur varla að óvörum.

Völva Vikunnar spáði því að meirihlutinn myndi falla á árinu og gott ef ég sagði það ekki sjálfur í viðtali á gamlársdag á Rás 2. Var alltaf viss um að þetta yrði erfið vist og gæti orðið mikil rimma milli aðila með fjögur öfl og tæpasta mögulegan meirihluta í höndunum. Það hefur t.d. verið ljóst að staða Björns Inga Hrafnssonar hefur þrengst innan meirihlutans, þrátt fyrir að hann héldi lykilformennskum í upphafi, að þá er hann lokaður inni með þessum öflum og illa fer fyrir honum ofan á alla brunarústina í Framsókn í Reykjavík fari svo að hann sitji nú eftir valdalaus í minnihluta.

Það verður áhugavert að fylgjast með fréttum í dag og atburðarás myndunar þessa nýja meirihluta sem er í kortunum. Fari svo að þessi meirihluti verði myndaður lýkur borgarstjóraferli Dags B. Eggertssonar eftir aðeins rúma þrjá mánuði og hefur hann þá ekki verið borgarstjóri í Reykjavík mikið lengur en Árni Sigfússon nokkra mánuði í aðdraganda kjördags árið 1994, eftir að Markús Örn Antonsson sagði af sér.

Persónuleg átök Clinton-hjónanna og Obama

Átökin á milli Barack Obama og Hillary Rodham Clinton um útnefningu demókrata í forsetakosningunum í nóvember er að verða sífellt persónulegri og harðskeyttari, nú þegar ljóst er að um einvígi þeirra er að ræða og John Edwards í raun úr leik. Um mikið er að tefla og mátti eiga von á að öllum brögðum yrði beitt - þó hefur þetta farið lengra en svartsýnustu menn höfðu spáð. Minnir orðið á skítkastið og áróðursmennskuna sem einkenndi slag Bush og McCain hjá repúblikunum árið 2000 - í þeim skilningi að þetta er vægðarlaus rimma.

Það má reyndar fullyrða nú þegar að ekki verða þau saman í framboði í nóvember fyrir demókrata hvort sem vinnur. Eftir allt sem á undan er gengið þessar vikurnar er óhugsandi að Hillary bjóði Obama varaforsetaútnefningu og Hillary mun ekki fara á framboðið með Obama, nái hann útnefningunni. Það er því ekki nema von að það sé viss kurr í demókrötum yfir því að sá frambjóðandinn sem tapar úr þessu fari í fýlu og dragi sína liðsheild út úr baráttunni og gæti með því auðveldað repúblikunum að halda Hvíta húsinu í fjögur ár. Ólgan þessa dagana er orðin svo harðskeytt að vonlítið er að sameiginlegt sögulegt framboð blökkumanns og konu verði niðurstaðan.

Nú er Obama kominn í hörkurimmu gegn Bill Clinton, fyrrum forseta Bandaríkjanna, og virðast þeir skiptast á skotum á hverjum degi og þær verða sífellt hvassari. Sannkallaðir þrumufleygar. Obama sakaði Clinton um að breiða lygasögur út um sig og Clinton var fljótur að svara fyrir sig í gærkvöldi. Enginn friður þarna á milli. Hef reyndar ekki séð Clinton í öðrum eins ham og síðan að hann varðist eins og ljón fyrir því að halda forsetaembættinu fyrir áratug og eða frá því úr forsetakosningunum tveim sem hann vann á tíunda áratugnum. Hann logar eins og eldhnöttur og hefur ekki verið meira hvass og lifandi í ótalmörg ár.

Það er ekki óeðlilegt að Clinton grípi til vopna sinna í þessari stöðu. Að mörgu leyti er barist um yfirráðin í Demókrataflokknum í þessum forkosningum. Clinton-hjónin hafa verið helstu stjörnur flokksins í einn og hálfan áratug - sú staða hefur verið í mikilli óvissu síðan að Obama tók Iowa í byrjun mánaðarins. Þeim tókst þó að stöðva hina miklu bylgju til Obama í New Hampshire, þvert á allar skoðanakannanir og gegn spám allra stjórnmálaspekúlanta, sem höfðu spáð Hillary áður rósagöngu í útnefningaferlinu nær allt síðasta ár. Það er þó vissulega enn óvissa yfir því hvað gerist og baráttan er enn á fullu.

Obama gæti með sigri í Suður-Karólínu á laugardaginn náð aftur svipaðri bylgju og það í suðurríkjunum, því svæði sem var Clinton svo fengsælt í forsetakosningunum 1992 og umfram allt tryggði honum sigurinn í hinni sögulegu baráttu við George H. W. Bush og Ross Perot. Blökkumenn í suðrinu hafa fylkt sér jafnan um Clinton-hjónin og fylgdu þeim og Al Gore alla tíð í blíðu og stríðu á átta ára forsetaferli Clintons, en Gore náði ekki sömu tökum á þeim þegar að suðurríkjamaðurinn George W. Bush sigraði fyrir átta árum. Suður-Karólína verður prófsteinn á styrk þeirra og gæti verið örlagaríkt fylki í þessum slag.

Þessi átök eru svo hatrömm að eðlilegt er að spyrja sig að því hvort að demókratar muni eftir allt saman auðvelda repúblikunum baráttuna, fari svo að McCain taki Flórída í næstu viku og raki saman fylgi á ofur-þriðjudegi, eins og sumir spá. McCain yrði frambjóðandi sem myndi sækja á miðjuna og baráttan við hann gæti orðið tvísýn fyrir demókrata, þó hann sé kominn á áttræðisaldurinn. Átökin um blökkumennina er orðinn að slag hvítrar konu og blökkumanns - þau slíðruðu þó sverðin skamma stund eftir hörð orðaskipti í síðustu viku, þar sem deilt var um hvort dýrkaði meir dr. Martin Luther King. Það var mjög barnaleg umræða.

Rimman um Nevada og túlkun á stöðunni þar, þar sem báðir aðilar hrósuðu eiginlega sigri þrátt fyrir sex prósentustiga sigur Hillary, hefur kveikt bálið aftur og það til mikilla muna. Clinton talar eins og leiftrandi predikari og sparar ekki stóru orðin í heift sinni og Obama svarar í sömu mynt. Átökin um leið orðin persónulegri og flóknari en var fyrir aðeins nokkrum vikum. Þarna er barist um völd og áhrif í einum flokki og stjörnuljóminn yfir þeim slag er orðinn of mikill til að allir geti deilt þeim glampa er yfir lýkur.

Þar liggur stærsta átakalínan, það er verið að berjast um yfirráð í flokknum. Þetta á eftir að verða heljar mikið show fyrir okkur sem fylgjumst með bandarískum stjórnmálum, spái ég. Ef þetta er það sem koma skal mun ólgan í slag þeirra Hillary og Obama verða engu vægari en í sjálfum forsetakosningunum síðla árs.

Obama í stríð við Clinton