MSN-perri dæmdur fyrir að klæmast við strák

Í dag var karlmaður á fimmtugsaldri dæmdur í Héraðsdómi Reykjavíkur í tveggja mánaða skilorðsbundið fangelsi fyrir að klæmast við sautján ára strák á MSN. Það er ekki á hverjum degi sem dæmt er í máli þar sem MSN eitt spilar lykilhlutverk, en þetta mál er sérstaklega athyglisvert í ljósi þess að þar er maður dæmdur fyrir það eitt að særa blygðunarsemi stráks með því að vilja hafa mök við hann. Er málið litið alvarlegum augum vegna þess að strákurinn teljist enn barn samkvæmt lagabókstafnum.

Svo virðist vera sem að MSN sé að verða sífellt sterkari vettvangur atburða af þessu tagi, en ekki er langt síðan að upplýst var að lögmaður sem dæmdur var fyrir kynferðisafbrot hafði verið með 335 stelpur á skrá sinni á MSN og þóttist vera unglingsstrákur. MSN-samtöl stráksins og karlmannsins í þessu máli voru aðalsönnunargögn málsins og urðu til að sakfella manninn. Mun hann hafa viðurkennt skrifin en svo var væntanlega deilt um hversu alvarlegs eðlis þau voru.

Það verður áhugavert að sjá hversu stórt hlutverk MSN leiki á næstu árum í kynferðisfbrotamálum. Sérfræðingar á þessu sviði hafa talað um MSN sem hættulegasta þátt í samskiptum fyrir brot. Eins og sást í Kompásþáttum þar sem kynferðisafbrotamenn voru lokkaðir í gildru lék MSN lykilhlutverk í samskiptum og í flestum tilfellum höfðu þeir leikið tveim skjöldum í kynningu á sér, enda hægt að tjá sig öðruvísi með lifandi spjalli þar sem engin andlit eru.

Skilorðsbundið fangelsi fyrir að klæmast á MSN

Google fellur fyrir Dalvík

Það er ánægjulegt að sjá að starfsmaðurinn Dan hjá netrisanum Google hafi fallið fyrir Dalvík með svo tilþrifamiklum hætti að hann ætli sér að nefna hugbúnað hjá Google í höfuðið á fiskibænum mikla. Það væri gaman að vita hvenær að Dan kom eiginlega til Dalvíkur og hvað hann hafi skoðað þar fyrst hrifningin er svona mikil. En annars vitum við öll sem höfum búið á Dalvík og verið þar að staðurinn er yndislegur.

Ég held að Svanfríður bæjarstjóri ætti að taka sig til og bjóða Dan Dalvíkurvini aftur í bæinn, helst auðvitað á fiskidaginn mikla í ágúst á næsta ári. Varla verður vandamál að dekstra vel við þennan mikla vin Dalvíkur og ég efast ekki um að Júlli Júll og hans fiskidagsteymi geti gert góðan viðburð úr því, þar sem fjallað verði um Dalvíkursíðuna á Google.

Þarna sést eiginlega hvað við hérna á Íslandi eigum mörg góð tækifæri, fyrst að við séum farin að láta að okkur kveða á Google eru okkur býsna margir vegir færir.

Dan hjá Google elskar Dalvík

Nafna Snæbjörns í Smáís hótað öllu illu

Það er ekki vinsælt að heita Snæbjörn Steingrímsson á Íslandi í dag, en óhætt er að segja að Snæbjörn í Smáís sé hreinlega hataður meðal landsmanna vegna baráttunnar gegn torrent.is. Það hefur sautján ára alnafni hans fundið fyrir, en talað er í fjölmiðlum í dag við Snæbjörn Sigurð Steingrímsson, saklausan skólastrák í Grafarvogi sem hefur fengið svipu landsmanna illilega á sig vegna nafnsins.

Snæbjörn Sigurður er eini maðurinn undir nafni framkvæmdastjórans í Smáís sem hefur skráð símanúmer og nú dælist yfir greyið strákinn í Grafarvoginum haturssímskilaboð og símhringingar daginn út og inn. Meira að segja hafa síður á netinu auglýst símanúmer stráksins til að hægt sé að senda honum skilaboð og hóta honum.

Þetta er nú hálfgerð grimmd og fyrir neðan allar hellur. Ömurlegt fyrir strákgreyið að upplifa. Það þarf varla að koma að óvörum að hann sé að hugsa um að skipta um númer eða kannski að fá sér leyninúmer eins og nafni hans í Smáís.

Jörð skelfur enn á Suðurlandi

Það er áhugavert að fylgjast með fréttum af jarðskjálftahrinunni sem nú ríður yfir Suðurlandið. Ekki virðist vera að róast yfir skjálftahrinunni eins og sagt var fyrr í kvöld og enn ríða yfir miklir skjálftar nálægt þéttbýli, en þó er þetta vonandi að fjara út. Heyrði í vini mínum á Selfossi áðan og það er greinilegt á honum að ekki er beint að lægja yfir þó ekki hafi stærsti skjálftinn fyrr í dag verið toppaður.

Rúm sjö ár eru frá stóru Suðurlandsskjálftunum þar sem allt nötraði á þessu svæði og miklar skemmdir urðu t.d. á Hellu og nágrannabyggðum, skjálftinn fannst vel í Reykjavík en þar var ég einmitt 17. júní 2000, þegar að þetta gekk yfir með eftirminnilegum hætti. Það er vissulega mikil lexía að búa á jarðskjálftasvæði, enda er aldrei að vita hvenær að skjálftar ganga yfir og náttúruhamfarir verða; bíða í raun eftir stóra skjálftanum og þeim hinum minni.

Við hér í Eyjafirði þekkjum sannarlega vel þá tilfinningu sem þeir á Suðurlandi finna fyrir í dag og gerðu fyrir sjö árum. Margir skjálftar hafa í áranna rás dunið á okkur Norðlendingum og segja má að Eyjafjarðarsvæðið sé mikið jarðskjálftasvæði. Ekki eru nema rúm sjötíu ár frá Dalvíkurskjálftanum, sem er sögufrægur, en þá urðu miklar skemmdir á húsum þar. Síðan hafa margir skjálftar komið, sennilega er skjálftinn árið 1963 þeirra eftirminnilegastur en ennfremur er mörgum hér fyrir norðan í fersku minni skjálftinn árið 1976, þar sem tjón varð mikið t.d. á Kópaskeri.

Það kemur öðru hverju fyrir hér að við séum minnt vel á þennan hluta náttúrunnar. Aðeins er ár frá síðasta eftirminnilega skjálfta. 1. nóvember 2006 varð allsnarpur jarðskjálfti suðaustur af Flatey sem mældist um 5 á Richter. Hann fann ég vel, það er vissulega ónotalegt að lifa við slíka skjálftavirkni öðru hverju, en við höfum þó flest vanist því merkilega vel.

Það er vonandi að það lægist brátt yfir þessum skjálftum að vita að skjálftahrinan fyrir sunnan sé í rénun og vonandi verður þetta vægt tilfelli á skjálftum, eftirhreytur Suðurlandsskjálftanna margfrægu.

Áframhaldandi skjálftar við Selfoss

Hafa þingmenn ekkert þarfara að gera?

Það er til marks um hvað er dauft yfir Alþingi og greinilega lítið um að vera þar að helsta umræðuefnið hjá vissum stjórnarþingmönnum í upphafi kjörtímabils sé hvort hætta eigi að nota orðið ráðherra um þá sem eiga sæti í ríkisstjórn Íslands. Satt best að segja finnst mér þetta fjarri því mikilvægasta málið sem þörf er á að ræða og ekki nema von að spurt sé hvort málefnadeyfð sé yfir þinginu.

Umræðan um það hvort ráðherranafnið passi er fjarri því ný af nálinni, en ég hef ekki enn heyrt neitt orð betra. Það vekur enda mesta athygli að í tillögum sínum um breytingar hefur Steinunn Valdís Óskarsdóttir, alþingismaður og fyrrum borgarstjóri, sjálf ekkert annað heiti til staðar og kallar eftir því að fræðimenn aðstoði sig við að bæta úr því. Vilji fólk breytingar og skipta út heitinu ráðherra væri ágætt að fram færi umræða um hvað ætti að koma í staðinn og vonbrigði að málshefjandi hafi þar ekkert til málanna að leggja.

Veit ekki hvaða heiti getur komið í staðinn. Það er leitun að betra orði finnst mér, það verður þá að vera öflugt og gott heiti sem við á. Annars eru ráðherraheitin orðin mjög rótgróin og ég held að það yrði mjög snúið að breyta því. Auk þess þarf væntanlega að breyta stjórnarskrá í þessum efnum og það er enn mjög langt til kosninga, að óbreyttu. Tímasetningin vekur allavega athygli. Það er gott að ekkert alvarlegra er að í samfélaginu að mati þingmanna stjórnarliðsins en vangaveltur um ráðherraheitin og hvað eigi að koma í staðinn.

Vill nýtt starfsheiti fyrir ráðherra

U2 spilaði ekki í brúðkaupi Jóns og Ingibjargar

Jæja, þá er ljóst að U2 spilaði ekki í brúðkaupi Jóns Ásgeirs Jóhannessonar og Ingibjargar Pálmadóttur, þrátt fyrir mjög háværar kjaftasögur úr öllum áttum um Íslandsför þeirra poppgoða og komu þeirra með glæsikerrum í brúðkaupið í Hafnarhúsinu. Munu brúðkaupsgestir "aðeins" hafa dansað við undirleik Ný danskrar og GusGus. Íslenskt og gott vissulega.

Annars er greinilegt að kjaftasögurnar um þetta brúðkaup voru svo margar að flestar voru ósannar. Það var talað fram og til baka um að brúðurin myndi verða í svörtum brúðkaupskjól. Hún var hinsvegar í hvítum kjól er yfir lauk. Svo var líka gasprað með matinn og allt hvað heitir. Mér fannst um tíma við vera að fylgjast með brúðkaupinu sem flestir töldu að Ólafur Ragnar og Dorrit myndu eiga, allt þar til að þau giftu sig borgaralega í kyrrþey, mörgum að óvörum.

En mikið er ég annars feginn því að U2 kom ekki til að spila í þessu brúðkaupi. Held að það hefði verið meiriháttar áfall fyrir okkur aðdáendur hljómsveitarinnar hefðu þeir loksins komið til Íslands og það til að spila á einkakonsert, fyrir lokaðan hóp. Enda fann maður vissa kergju meðal aðáenda vegna þessa umfram allt. U2 er ein besta rokksveit sögunnar og við eigum skilið að fá þá hingað á almennilegan konsert, opinn fyrir alla en ekki sem einkasamkvæmi elítunnar.

En heilt yfir er maður að ná sér af allri umfjölluninni um brúðkaupið. Þetta var svo háfleygt og mikið. Kannski eðlilegt, enda voru Bónus og Hagkaup að sameinast þar endanlega, ekki bara peningalega heldur með fjölskylduböndum. Um leið og allir óska brúðhjónunum til hamingju með giftinguna velta eðlilega margir fyrir sér umfanginu. Sá að fjöldi netpenna blöskraði helst flutninginn á Rollsinum til að keyra nokkur hundruð metra með brúðhjónin.

Sumum blöskraði helst að sjá Ögmund Jónasson í brúðkaupi aldarinnar. Það fannst sumum óviðeigandi og stílbrot fyrir þann gamla byltingamann alþýðunnar sem Ögmundur hefur verið. Hann einhvern veginn fittaði ekki inn í hópinn, var eins og boðflenna konungs í hirðveislunni. Prinsippin verða greinilega ekki settar ofar fjölskyldunni.

Afnotagjöldin hækka fyrir laun útvarpsstjóra

Hækkun afnotagjalda Ríkisútvarpsins nú verður ekki lesin með öðrum hætti en svo að það verði dengt algjörlega á skattborgara í landinu gríðarlegri launahækkun Páls Magnússonar, útvarpsstjóra, og greiðslum fyrir glæsijeppann sem hann ekur á. Það mátti svosem varla eiga von á öðru. Annars er mér til efs að nokkur opinber starfsmaður hafi fengið eins mikla launahækkun á svo skömmum tíma og var í tilfelli Páls Magnússonar.

Það er varla furða að almenningi í landinu blöskri endalausar sjálfhverfar hækkanir hjá Ríkisútvarpinu. Ef RÚV vill borga yfirmanni sínum ofurlaun, frá því sem fyrir var, og gefa honum dýrasta jeppann í bókinni að vinnulaunum, væri ráð að einkavæða loksins þessa stofnun. Það er annars engin vörn til fyrir margfalda launahækkun Páls og bruðlið í kringum embætti hans. Mikið var talað um það sem Markús Örn Antonsson hafði sem útvarpsstjóri en Páll er að njóta mun meiri fríðinda og hærri launa en hann hafði nokkru sinni.

Ég hef verið þeirrar skoðunar í ótalmörg ár að ríkið eigi ekki að reka fjölmiðil. Ég get ekki betur séð en að ríkið sé með hækkun þessara gjalda í kjölfar launahækkana og jeppakaupa að færa stuðningsmönnum einkavæðingar gild rök fyrir sínu máli upp í hendurnar. Ég hlýt að fagna því að vissu marki.

Afnotagjald RÚV hækkar um 4% 1. desember

Torrent lokað - erfið barátta fyrir Smáís

Það kemur engum að óvörum að SMÁÍS óski eftir lokun á torrent.is, það var bara spurning um tíma hvenær að baráttan færi á það stig. Eðlilegast er að dómstólar skeri úr um lögmæti þess sem torrent.is hefur verið að gera og tekið verði á þessum málum með þeim eina hætti sem fær er. Lagalegar hliðar málsins skipta einar máli og það eru þeir þættir sem þarf að koma almennilega á hreint. Þá fyrst verður hægt að vita almennilega hver áhrif aðgerðanna í dag munu hafa. Bæði aðstandendur torrent.is og SMÁÍS eru í vígahug og nú muna koma í ljós hvor trompar hinn.

Eins og flestir vita eru aðilar að SMÁÍS; 365 - ljósvakamiðlar, Bergvík, Myndform, RÚV, Sam-félagið, Sena, Skjárinn og Motion Picture Association. Allt eru þetta aðilar sem standa að útgáfu tónlistar og myndefnis hér á landi og þeim er eðlilega umhugað um að efni þeirra sé ekki fjölfaldað með ólöglegum hætti. Það gera allir sem selja afurðir sínar, þeir vilja ekki að þeirra sé notið án þess að greitt sé fyrir. Þannig að það þarf enginn að undrast um að þeir vilji taka á málinu og fá fram hvar valdið liggi með efni af þessu tagi.

Vandinn er hinsvegar sá að í því nútímasamfélagi sem við lifum í er nær ómögulegt að koma í veg fyrir að sjóræningjaútgáfur leki út á netið af kvikmyndum, sjónvarpsþáttum og tónlist. Þegar að einn er lagður að velli spretta tveir upp í staðinn. Það er þessi barátta sem er framundan fyrir SMÁÍS eðlilega. Þegar að Svavar hefur verið lagður að velli, sem gera má ráð fyrir að þeir vilji gera með aðgerðum sínum, má telja 99,9% líkur á að annar leysi hann af hólmi. Þegar að fólk er orðið vant því að geta hlaðið niður efni vill það meira.

Þetta er því erfið barátta. Ákvörðun dagsins í dag markar hvorki upphaf og endi neins ferlis í þessu máli. Það sem þó þarf að koma vel fram er lagalegu hliðarnar á þessu máli, hvernig tekið verði á því þar. Ákvörðun sýslumanns markar vissulega tímamót að því leyti að hópurinn sem vill hlaða niður efni án leyfis eiganda þess hefur tapað orrustu í bardaganum. En enn sér ekki fyrir endann á bardaganum sem slíkum. Hann er jú bara rétt að byrja. 

 

Lögbannskrafa tekin til greina og Torrent vefnum lokað

Spilaði U2 í brúðkaupi Jóns Ásgeirs og Ingibjargar?

Háværar kjaftasögur voru um það hvort að U2 hefði spilað í brúðkaupi Jóns Ásgeirs Jóhannessonar og Ingibjargar Pálmadóttur. Nú heyrist að U2 hafi komið til Reykjavíkur í flugvél á tíunda tímanum að kvöldi laugardagsins og dvalið þar yfir nóttina. Eftir lendingu héldu þeir sem komu með vélinni í brúðkaupsveisluna í Hafnarhúsinu.

Kjaftasögurnar eru annars orðnar svo margar og háværar að það er erfitt að trúa því hvað sé satt. Hef heyrt að GusGus og Ný dönsk hafi spilað í veislunni, en það vekur athygli að U2 hafi verið þetta kvöld í Reykjavík og dvalið nóttina þar, auk þess farið í brúðkaupið. Ef þeir komu til að spila, hverjir hafa eiginlega efni á því að borga einkatónleika með þessum rokkgoðum.

Ekki nema von að spurt sé hvað sé rétt og hvað ekki. Hver veit annars nema að Ögmundur og Ólafur Ragnar hafi dansað með spúsum sínum í boði auðvaldsins inn í sunnudaginn við undirleik U2 á hinu frábæra lagi Sunday, Bloody Sunday.

BMW hits the rocks

Stoltari bifreiðaeigendur í hópi vina minna þekki ég varla en þá sem eiga BMW-merkta glæsikerru. Þeir hreykja honum allir nær undantekningalaust mjög vel, eru stoltir af sínu merki út í eitt. Enda eflaust rétt að BMW sé með betri merkjum, traustur bíll sem gerir sitt fyrir eigendur sína - reynist vel hvort sem veðrið er gott eður ei.

Þeir hljóta að vera súrir með að sjá myndina af BMW sem fylgir þessari frétt, glæsikerruna í grjótinu. Ekki skemmtileg sjón. Það er óhætt að segja að þeir félagarnir sem keyrðu á bílnum á Húsavík geti prísað sig sæla með að hafa sloppið svona vel. Mildilega sloppið miðað við allar aðstæður.

Annars finnst mér oft merkilegt hvað menn hefjast upp við það eitt að tala um bíla, hversu uppveðraðir menn geta orðið. Á eftir að upplifa þann pakka.

BMW í grjótinu

16 ára ræningjar í reykvískum söluturni

Það er frekar sláandi að heyra að ræningjarnir í reykvíska söluturninum hafi allir verið aðeins sextán ára gamlir, fæddir árið 1991, sem sagt nýbúnir að ljúka tíunda bekk í grunnskóla. Þeir voru vopnaðir exi og kylfu og voru með grímu yfir andlitinu - ræningjar að alþjóðlegri fyrirmynd. Það er mikið á sig lagt greinilega til að komast yfir peninga, eitthvað um eða yfir áttatíu þúsund, og einhvern slatta af sígarettum. Það var ránsfengurinn ef marka má fréttir.

Það er frekar nöpur staðreynd að sextán ára strákar séu farnir að stunda vopnuð rán, með bandarískri fyrirmynd kvikmynda og hinna ótalmörgu ribbaldasjónvarpsþátta, til þess eins að fá pening og tóbak. Veit ekki á hvaða leið við erum. Vandamálin í samfélaginu okkar eru mörg og skuggahliðarnar verða sífellt sýnilegri. Þegar að fylgst er með fréttum af vopnuðum ránum og hnífstungum á vinnustað er spurt á hvaða leið við séum.

Erum við kannski á góðri leið með að verða eins og þrjú hundruð þúsund manna samfélag í úthverfi bandarískrar stórborgar?

Fjórir handteknir í tengslum við rannsókn á vopnuðu ráni

Hvað er að gerast í samfélaginu?

Það er ekki nema von að fólk spyrji sig að því hvað sé eiginlega að gerast þegar að maður leggur til vinnufélaga síns með hnífi, vill ráða honum bana. Sannarlega árás með kuldalegum hætti. Það er eiginlega ekki undrunarefni að maður hugsi við að lesa svona fréttir á hvaða leið samfélagið okkar sé eiginlega. Er virðingarleysið orðið algjört? Því miður er ekki hægt annað en hugsa á þeim forsendum. Hvers vegna gerist svona nokkuð nema að eitthvað stórlega sé að. Þetta er grimmd og mannvonska af verstu sort. Það þarf svosem ekkert að rökstyðja það frekar.

Svona fréttir eru napur vitnisburður þess hvernig samfélagið er orðið að mörgu leyti. Það er vond þróun sem birtist í svona tíðindum allavega.

Lagði til vinnufélaga síns með hnífi

Persónulegar aðstæður Eiðs Smára

Það er mikið spáð í hinar persónulegu aðstæður Eiðs Smára Guðjohnsen sem eru þess valdandi að hann spilar hvorki margfrægan góðgerðarleik né Danaleikinn, síðasta landsleikinn í riðlinum. Margir vilja heyra meira en þessar skýringar og kalli eftir því að Eiður Smári opinberi hinar persónulegu aðstæður sínar, hvað hafi gerst. Að mínu mati er eðlilegt að Eiður Smári fái sitt svigrúm. Hans persónulegu aðstæður eru eðlilega hans einkamál, ég lít svo á.

Eiður Smári hefur sitt frelsi til að vega og meta hvort hann treysti sér í þessa leiki og það er hans mál og þjálfarans að vinna úr þeim málum, ekki annarra. Okkur kemur í sjálfu sér ekkert við hverjar ástæður hans eru fyrir því að taka ekki þátt. Sumir hafa spurt mjög persónulegra spurninga vegna þessara svokölluðu persónulegu mála sem nefndar eru í yfirlýsingu Eiðs Smára, bæði á fimmtudag og eins í gærkvöldi. Held að það sé ekki okkar mál að grafast fyrir um það, í sannleika sagt.

Pressan á Eiði hefur verið mikil og eðlilegt að hann taki sér þann tíma til að vinna úr þeim málum sem hann talar án þess að þjóðin sé að nöldrast yfir hverjar þær akkúrat séu. Finnst margir mjög ósanngjarnir við Eið Smára og gera lítið úr hans framlagi til knattspyrnunnar. Hann hefur staðið sig vel í sínum verkefnum og átt góða leiki með landsliðinu, hefur meðal annars slegið gömul marka- og leikjamet Ríkharðs Jónssonar, svo að það er fjarstæða að tala um að hann hafi ekki unnið vel með verkum sínum.

Held að pressan á hann frá okkur sé komin yfir öll mörk. Eðlilegt er að hann fái það svigrúm sem hann þarf.

Eiður Smári gefur ekki kost á sér í góðgerðarleikinn

Dapurleg tíðindi

Það er alveg sorglegt að fylgjast með fréttum af brunanum í Stærra Árskógi, hér út með firði. Þar eru öll útihús brunnin, en nýlega var byggt við þau og allt tekið í gegn. Það er sannarlega bót í máli að eldurinn komst ekki í íbúðarhúsið, en skaði þeirra sem búa á bænum er mikill. Það er samt skelfilega kaldhæðnislegt að þessi eldsvoði komi upp á þessum degi, þar sem bálhvasst er og erfitt við að eiga. Það var aldrei neinn möguleiki á að bjarga þessum útihúsum í því veðri sem var í dag og það hlýtur að vera kuldalegra en veðrið fyrir ábúendur að sjá allt brenna.

Það er ungt og öflugt fólk sem býr á þessum bæ og hefur byggt upp af myndugleika síðustu árin. Það hefur verið tekið eftir því hversu dugleg þau hafa verið og þau hafa tekið búið nær alveg í gegn að undanförnu og verið að standa sig vel. Það er vonandi að þau nái að byggja sig upp úr þessari öskustó fljótt og vel. En áfallið er mikið, sérstaklega fyrir fólk sem missir með þessu bæði lifibrauð sitt og vinnustað í einu vetfangi.

Fjölmargir nautgripir dauðir - tugmilljóna tjón á Stærra Árskógi

Klipið í klof og brjóst á Kaffi Akureyri

Um fátt var rætt meira í vikunni en ákvörðun eiganda skemmtistaðarins Kaffi Akureyri að úthýsa hópi Pólverja fyrir að ónáða kvenkyns viðskiptavini. Skiptar skoðanir voru á málinu, meira að segja kom fulltrúi Alþjóðastofu hér á Akureyri með þann kostulega punkt að þetta væru óþarfa fordómar í garð innflytjenda. Eftir að ég skrifaði um þetta mál í vikunni fékk ég tölvupóst frá fullt af konum héðan frá Akureyri sem sögðu ýmsar lýsingar af því hvernig þessir Pólverjar komu fram.

Einkennist það helst af því að þeir klipu bæði í klof og brjóst sumra kvenna sem fóru á skemmtistaðinn og voru með kynferðislegt áreiti fyrir utan það. Í ljósi þess að þessi hópur hagar sér eins og hellisbúar sem aldrei hafa verið innan um fólk áður, eru óheflaðir ruddar þarf varla að teljast undrunarefni að gripið sé til þess ráðs að úthýsa þeim. Það er ekki gott fyrir ímynd þessa skemmtistaðar að svona stemmning sé uppi, en altalað hefur verið lengi að þessi hópur hafi gengið mjög langt gegn konum sem sækja staðinn.

Mér finnst þetta því eðlileg ákvörðun. Allt tal um að eigandinn sé með innflytjendafordóma er auðvitað bara út í hött. Hann er fyrst og fremst að hugsa um þá sem sækja staðinn. Ef fólk getur ekki hagað sér almennilega, þó undir áhrifum sé og haldist á siðsamlegu plani, verður þeim úthýst. Þetta eru skýr skilaboð og varla hægt að gera athugasemdir við það mat eigandans. Eins og vel hefur komið fram hefur íslenskum karlmönnum verið úthýst þarna svo að innflytjendastimpillinn heldur ekki vatni.

Held að Birgir Torfason og hans fólk á Kaffi Akureyri hafi klárað þetta mál með sóma og líka sett þann standard að geti menn ekki skemmt sér almennilega og látið vera að ráðast að konum með óviðeigandi hætti sé þeim úthýst.

Leikið sér með tilfinningar viðkvæms fólks

Það er mjög dapurlegt að heyra harmræna sögu Megan Meier og hvernig leikið var sér með tilfinningar hennar svo að endaði með að Megan svipti sig lífi. Held að þetta sé skólabókardæmi um það hvernig getur farið þegar að fólk spilar með viðkvæmt fólk, þegar að viðkvæmasti strengurinn brestur. Verð þó að viðurkenna að ég hafði ekki heyrt þessa sögu áður, eins sorgleg og hún er. Held að þetta sé dökkasta hliðin á myspace-menningunni sem þarna kemur fram.

Það er nú ljóst að sá sem skráði sig inn sem Josh og lék sér að aumingja stelpunni var nágrannadóttir í götunni sem Megan bjó, stelpa sem hafði orðið sundurorða við Megan einhverra hluta vegna. Tölvuheimurinn er því miður orðinn þannig að þegar að einstaklingur skráir sig á myspace getur það endað í tengslum við fólk sem það þekkir ekki og engin trygging er fyrir því að sá sem skrifar sé raunveruleikapersóna eða uppspuni út í gegn.

Í þeim nútíma sem við lifum í er afgerandi skuggahliðar á Netinu. Þetta mál er bara eitt þeirra mála þar sem netsamskipti hafa farið út í svo alvarlegar áttir að endar með sjálfsmorði. Held að þetta sé þó það allra sorglegasta. Það er ábyrgðarhluti að leika sér að tilfinningum annarra, við vitum heldur ekki hvort sá sem skrifar á öðrum endanum er viðkvæmur eður ei.

Það er ekki hægt annað en að hafa samúð með foreldrum hennar, sem verða að lifa með þeirri staðreynd að dóttir þeirra dó vegna þess að nágrannafólk þeirra ætlaði að hrekkja hana og hafa af því stundargaman. En viðkvæmasti strengurinn brást á örlagastundu. Þetta er sorgarsaga sem er skólabókardæmi um napran nútimaveruleika.

Stúlka fyrirfór sér eftir að hafa verið göbbuð á netinu

Er lögreglan að lýsa eftir nauðgara?

Það vekur athygli að lögreglan auglýsi með myndbirtingu sérstaklega eftir manni í tengslum við mál í rannsókn, án þess þó að upplýst hvert tilefnið sé. Kjaftasagan á götunni er þó sú að löggan sé að lýsa eftir nauðgara, það getur varla annað verið fyrst að farið er þessa leið.

Man varla eftir svona áður, reyndar var þó auglýst með mynd eftir strákum í ársbyrjun vegna mjög alvarlegrar líkamsárásar í Reykjavík á nýársnótt, en þeir voru grunaðir um að hafa ráðist á tvo menn í Garðastræti. Gáfu þeir sig sjálfir fram.

Það er gefið sterklega í skyn í yfirlýsingu lögreglu að hinn eftirlýsti sé erlendur að uppruna. Það vantar fjölda bita í þetta púsl en eðlilegt er að fólk spyrji sig spurninga um málið. En þetta er greinilega mjög alvarlegt mál í alla staði.

Þó myndin sé óskýr og erfitt að greina hver þetta er munu vonandi berast upplýsingar sem leiða lögregluna á sporið.

Lögreglan lýsir eftir manni vegna máls í rannsókn

Verðskuldaður heiður Sigurbjörns Einarssonar

Það er mikill sómi af því að herra Sigurbirni Einarssyni, biskup, hafi verið veitt verðlaun Jónasar Hallgrímssonar. Það er sannarlega verðskuldaður heiður. Sigurbjörn hefur alla tíð talað kjarnyrta íslensku til þjóðarinnar úr predikunarstól og ritað bækur og íhuganir sem lifa með þjóðinni. Hann er einn áhrifamesti maðurinn í sögu íslensku þjóðkirkjunnar.

Segja má að Sigurbjörn Einarsson sé í senn ennfremur merkasti Íslendingur 20. aldarinnar og áhrifamesti predikari þjóðarinnar frá upphafi kristni á Íslandi. Áhrif hans innan kirkjunnar eru óumdeild; sem kennari við guðfræðideild Háskóla Íslands og biskup Íslands í tvo áratugi mótaði hann kynslóðir presta og varð andlegur leiðtogi í huga landsmanna allra.

Sigurbjörn er einn þeirra manna sem hafa þá náðargáfu að tala af visku og kærleika svo að fólk hlustar. Það er þjóðinni mikilvægt að eiga andlegan leiðtoga á borð við hann. Hann nálgast tírætt og ber aldurinn vel, er mjög vel ern. Sigurbjörn hefur markað sér þau áhrif sem mest má meta og hann mun njóta virðingar þjóðarinnar svo lengi sem menn minnast hans og trúarlegra starfa hans.

Það er að ég tel leitun að þeim mönnum sem merkari skref munu skilja eftir sig eftir sinn dag. Því er þessi heiður svo verðskuldaður. Ég óska Sigurbirni til hamingju með verðlaunin.

Sigurbjörn Einarsson hlaut verðlaun Jónasar Hallgrímssonar

Í minningu Jónasar - dagur íslenskrar tungu

Tvær aldir eru í dag frá fæðingu þjóðskáldsins Jónasar Hallgrímssonar frá Hrauni í Öxnadal. Jónas er í hugum Íslendinga táknmynd hins fallega íslenska máls og meistaralegrar túlkunar í ljóðum. Að mínu mati stendur Jónas fremstur ljóðskálda sem ritað hafa á íslensku. Kveðskapur hans er tímalaus, á jafnvel við á okkar dögum og er hann lifði fyrir tveim öldum. Þjóðerniskennd hans, innileg tjáning og náttúrulegar íhuganir hans lifa með þjóðinni.

Jónasar hefur verið minnst víða í dag. Eðlilega, enda er arfleifð hans sterk í huga landsmanna, alla tíð hafa ljóðmæli hans skipt okkur máli, kynslóð fram af kynslóð. Það skiptir líka máli að við stöndum vörð um verk hans, enda má það aldrei gerast að tjáning Jónasar gleymist okkur. Ljóðin hans eru einfaldlega með því besta sem ritað hefur verið á tungumálið okkar. Ég les alltaf reglulega Jónas. Finnst ljóðin hans algjörlega einstök og finnst þau stór partur af því að vera Íslendingur, svo innilega íslensk eru þau.

Það er vel við hæfi að við hugsum um íslenskt mál og mikilvægi þess að standa vörð um íslenskuna á afmælisdegi Jónasar Hallgrímssonar. Björn Bjarnason ákvað sem menntamálaráðherra að dagur íslenskrar tungu skyldi koma til sögunnar og dagurinn var valinn af kostgæfni. Í þann rúma áratug sem dagur íslenskrar tungu hefur verið haldinn hefur menntamálaráðuneytið beitt sér fyrir sérstöku átaki í þágu íslensks máls og helgað þennan dag rækt við það og veitt verðlaun í nafni Jónasar til að verðlauna þá sem hafa unnið að málrækt og gildi þess.

Það var farsælt og gott skref að helga minningu þjóðskáldsins Jónasar dag íslenskrar tungu. Valið staðfestir enda sterka stöðu Jónasar í bókmenntasögu landsins. Mér fannst það upplifun þegar að ég las fyrst Jónas, það er svo að ég tel fyrir okkur öll sem byrjum að kynna okkur þann mikla fjársjóð sem forfeður okkar skildu eftir sig í rituðu máli, ljóðum og skáldverkum. Amma mín gaf mér ljóðabók með verkum Jónasar í bernsku minni og síðar erfði ég ljóðasafnið hennar. Það er alltaf mikil upplifun að lesa verk Jónasar, hann er það ferskur og einbeittur í lýsingu.

Á degi íslenskrar tungu á það að vera lykilverkefni Íslendinga að muna það eilífa gullna veganesti að við stöndum vörð um málið okkar. Íslenskan á að vera okkar helsta stolt og helsti fjársjóður. Ef við glötum virðingunni fyrir málinu okkar glötum við sjálfsvirðingunni að mínu mati. Málrækt og varðveisla tungumálsins er mjög mikilvæg. Það er mikilvægasti boðskapurinn á tveggja alda afmæli meistara Jónasar.


------

Tvö fallegustu ljóð meistarans eru að mínu mati Ferðalok og Gunnarshólmi, en það er samt erfitt að velja eitthvað eitt. Hvet alla til að lesa öll ljóð hans á ljóð.is. Í tónlistarspilaranum eru í tilefni dagsins (og verða næstu daga) m.a. lög Jóns Nordal og Inga T. við ljóð Jónasar; Smávinir fagrir og Ég bið að heilsa, sem var hinsta kveðja skáldsins heim á sínum tíma - tær og fögur kveðja.

Tapað - fundið

Það er gott að Ragnar Bragason hefur fundið Edduverðlaunin sín. Það hefði verið frekar ömurlegt fyrir sigurvegara hátíðarinnar að enda jafntómhentur og var fyrir verðlaunaafhendinguna; tapa leikstjóraverðlaununum t.d. til einhvers manns úti í bæ. Annars gæti nú varla verið að einhver vilji skreyta híbýli sín með Edduverðlaunum annars fólks.

Það er reyndar ekki furða að gárungarnir grínist með að það sé ekkert sérstakt að vinna Edduverðlaun. Sumir eiga orðið svo margar að hillurnar heima eru sneisafullar af þeim. Ingvar E. Sigurðsson hefur t.d. unnið fimm Edduverðlaun á innan við áratug fyrir leik í aðalhlutverki og sumir eiga svipaðan fjölda. Það sem mér fannst þó verst við verðlaunin síðast var hvað þau voru einsleit. Ein mynd tók næstum öll verðlaunin og spennan var ekki mikil. Kannski er of stutt milli hátíða, hver veit.

Það er auðvitað staðreynd að við erum með kvikmyndaverðlaun í samfélagi þar sem í mesta fimm til sex kvikmyndir eru gerðar á ári, það er sjaldan sem meira af efni kemur fram allavega. Svo eru sjónvarpsþættir tilnefndir sem hafa verið stuttan tíma í útsendingu og sumt efni fer beint í tilnefningaferlið. Mér fannst sumir tilnefningaflokkarnir að þessu sinni stórundarlegir. Það hvernig litið var framhjá Astrópíu vakti mesta athygli, en svo var bara tilnefnt fyrir leikstjórn í henni. Leikstjórn fyrir hvað er eðlilegt að spyrja, fyrst myndin fær ekki fleiri tilnefningar en hana.

Eðlilegri tímasetning á verðlaunin væri á svipuðum tíma og Óskarsverðlaunin vestanhafs; í febrúar eða mars. Þá er verið að gera upp heilt ár og sjónvarpsefnið hefur verið lengur í umræðunni en örfáar vikur. En kannski er samfélagið svo lítið að við erum með eina stóra klíku. Það að Guðný Halldórsdóttir fékk engin verðlaun vakti t.d. athygli, ef undan eru skilin verðlaun Jörundar Ragnarssonar fyrir túlkun sína á Samma í Veðramótum.

Enn vandræðalegri bragur verður annars á hátíðinni ef verðlaunahafarnir gleyma verðlaunagripunum á djamminu og auglýsa svo opinberlega eftir þeim.

Týndi tveimur Eddum