Grænt óskarskvöld - Gore byggir upp ímyndina

Það hefði fáum órað fyrir því þegar að Al Gore hvarf úr miðpunkti stjórnmálaumræðu fyrir sex árum eftir að hafa naumlega mistekist að verða forseti Bandaríkjanna í jöfnustu forsetakosningum í sögu landsins að hann yrði síðar meir ein af stjörnunum við afhendingu Óskarsverðlaunanna í Los Angeles. Gore hafði vissulega stuðning fræga fólksins og peningafólksins í borg englanna á sínum tíma og safnaði miklum fjárhæðum í kosningabaráttuna árið 2000 og vann Kaliforníu með nokkrum yfirburðum, en hann var þó aldrei með stjörnuljóma á við leikarana.

Það breyttist allt í nótt. Það var vissulega skondið að sjá Gore sem eina af stjörnunum á rauða dreglinum. Það leikur enginn vafi á því að Al Gore varð fyrir þungu áfalli í forsetakosningunum 2000. Hann vann.... en tapaði samt. Hann er enn að vinna við að byggja sig upp eftir þann þunga skell en virðist hafa tekist það. Hann er orðinn gúrú í umhverfismálum og hefur markað sér sess sem mikilvægur postuli í umræðunni um loftslagsmálin. Á sama tíma og sól Bush forseta hnígur hratt til viðar hefur Gore tekist að halda sviðsljósinu og ljómanum af fyrri frægð og áhrifum. Hann hefur byggt upp áhrif sín á öðrum vettvangi - vettvangi sem honum hefur tekist nokkurn veginn að gera að sínum.

Sigur heimildarmyndarinnar An Inconvenient Truth var ein af stóru tíðindum þessarar Óskarsverðlaunahátíðar. Myndin átti sigurinn skilið. Hún var að mínu mati mjög vönduð og fékk mig allavega til að hugsa um umhverfismál út frá nýjum forsendum. Öll eigum við og verðum að hugsa um umhverfismál. Þau eiga ekki að vera eignuð einhverjum flokki eða negld niður til hægri eða vinstri. Mér finnst það firra að halda að umhverfispólitík snúist um hvar við séum í flokki. Ég er þess fullviss að öll séum við unnendur náttúrunnar og viljum veg hennar sem mestan. Við eigum öll að berjast fyrir umhverfismálum og vera lifandi í þeirri baráttu.

Mér finnst það afskaplega hvimleitt þegar að reynt er að stimpla þessi mál flokkapólitík, enda tel ég okkur öll vera meira og minna sammála um þessi mál. Þetta er málaflokkur sem sameinar okkur öll. Í heildina er ég einstaklingur sem spái í umhverfismálum og vil vísa því pent á bug að við séum einhverjir óvildarmenn náttúrunnar sem styðjum stjórnarflokkana. Mér finnst sumir gefa það í skyn. Það finnst mér ómerkileg pólitík. Það er alveg ljóst að vakning verður að eiga sér stað í þessum málum, vakning hugans. Þetta þarf að ræða öfgalaust og af krafti. Sigur þessarar myndar er í mínum huga gleðiefni, enda vekur þetta athygli á þörfum málstað.

Al Gore náði aldrei að heilla mig í forsetakosningunum 2000. Mér fannst hann grobbinn og fjarlægur. Það er alveg ljóst að með þessari ímynd sem hann hefur nú hefði hann unnið forsetakosningarnar vestan hafs þá. Nú er reyndar talað um pólitíska endurkomu hans og hvort hann muni gefa kost á sér í forkosningum demókrata, sem hefjast eftir ár, við val á forsetaefni flokksins. Al Gore hlaut fleiri atkvæði í forsetakosningunum 2000 á landsvísu en George W. Bush en mistókst að sigra í fleiri fylkjum Bandaríkjanna og tapaði því í kjörmannasamkundunni. Það er ekki fjarlægur möguleiki. Persónulega myndi ég telja hann sterkasta valkost demókrata nú.

Ég tel að Gore sé lífsreyndari og sterkari nú en áður. Hann virðist hafa farið í algjöra endurnýjun, það er öllum mönnum hollt. Mér finnst Gore allavega sterkari karakter nú en fyrir átta árum. Richard M. Nixon og Al Gore eiga það sameiginlegt að hafa tapað naumlega forsetakosningum meðan að þeir gegndu embætti varaforseta. Báðir tóku þeir tapið gríðarlega nærri sér. Merkilega margt er líkt með sálrænu áfalli þeirra eftir tapið. Nixon tapaði fyrir John F. Kennedy með svo naumum hætti að lengi vel var óvíst um úrslitin. Deilt var um úrslitin í Illinois meðal annars. Ólíkt Gore véfengdi Nixon ekki stöðu mála þar og bakkaði frá stöðu mála.

Ósigur Gore var mun tæpari en Nixons fjörutíu árum áður. Það hefur margt verið rætt og ritað um tap Nixons. Hann var brennimerktur af því alla tíð. Gore gekk í gegnum svipaðan sálrænan öldudal. Nixon tókst að eiga sér endurkomu og varð forseti átta árum eftir tapið sögufræga. Það verður seint sagt að Nixon og Gore eigi pólitískt margt sameiginlegt. Um margt voru þeir sem dagur og nótt. Bitur reynsla þeirra við tap í forsetakosningum er þó kaldhæðnislega lík þegar á er litið. Báðir mörkuðust þeir alla tíð af tapinu. Nixon tókst að eiga sér endurkomu og eiga söguleg ár á forsetastóli, með mörgum afrekum á vettvangi utanríkismála, sem féllu öll í skugga Watergate.

Al Gore hefur endurnýjað sig. Mér finnst hann sterkari nú en fyrir átta árum. Hann hefur helgað sig málstað, málstað sem ég tel að sé þverpólitískur. Fyrir vikið er hann sterkari leiðtogaímynd. Margir telja hann eitt sterkasta forsetaefni flokksins þrátt fyrir mistækan stjórnmálaferil sem markast af góðum og slæmum dögum í stjórnmálum. Lykiltromp Gore er fyrst og fremst pólitísk reynsla. Hann var varaforseti Bandaríkjanna á tímum Clinton-stjórnarinnar 1993-2001 og hefur reynslu á vettvangi alþjóðastjórnmála og málum í Washington. Barátta hans í umhverfismálum hefur líka markað honum aðra tilveru sem gæti orðið honum drjúg er á hólminn kemur.

Það verður fróðlegt að sjá hvort að hann snýr aftur á pólitíska sviðið í aðdraganda kosninganna þar sem eftirmaður keppinautar hans í sögulegustu forsetakosningum Bandaríkjanna frá upphafi verður valinn. Hann hefur neitað því æ ofan í æ en það hlýtur að kitla hann. Það er allavega ljóst að Gore hefur meiri stjörnuljóma. Maður sem hefur bakgrunn stjórnmálamannsins sem hefur risið upp úr erfiðum öldudal en hefur samt eftir það stjörnuljóma á kvikmyndahátíðum er fjarri því dauður úr öllum æðum.

Alslemma hjá Scorsese - nótt kvikmyndafíklanna

Þetta var yndisleg nótt fyrir kvikmyndafíklana.... einkum aðdáendur Martins Scorsese. Hann hlaut loksins leikstjóraóskarinn og kvikmyndin The Departed var valin besta kvikmynd ársins 2006. Eftir þessu hafði verið beðið lengi svo sannarlega í kvikmyndabransanum. En það var svo sannarlega gaman að vaka yfir Óskarnum, met þetta ekkert síður en kosninganæturnar. Ég er það mikill kvikmyndafíkill að ég fíla þetta alveg í botn.

Margt fór eftir bókinni í nótt, annað ekki. Sigur Alan Arkin í aukaleikaraflokknum var mjög verðskuldaður en margir höfðu talið að hann myndi ekki geta sigrað Eddie Murphy. En það var gott að gamla brýnið vann loks verðlaunin, það voru ár og dagar síðan hann var tilnefndur og þetta var stjörnuframmistaða. Afinn í Little Miss Sunshine er ein litríkasta persóna myndarinnar. Sigur Mirren, Hudson og Whitakers var ekki óvæntur en voru ánægjulegir, enda voru þau öll svo innilega góð í sínum rullum.

En þetta var svo sannarlega kvöldið hans Scorsese. Loksins fékk gamli góði meistarinn alslemmu í Hollywood og var sannarlega kominn tími til. Var alltaf viss um að þessi mynd fengi óskarinn. Þetta var einfaldlega móment Scorsese og menn voru loks að viðurkenna snilli hans í bransanum. Það er bara mjög einfalt mál að mínu mati. Það hefði betur gerst fyrr. Þessi sigurstund átti að vera fyrir sextán árum og myndin átti að vera Goodfellas. En betra er vissulega seint en aldrei.

Skrifaði nokkrar færslur gegnum nóttina og birti hér tengla á þær svo fólk geti lesið beint. Einnig bendi ég á óskarsspána mína frá í gærkvöldi, leikstjóraumfjöllun mína um Scorsese frá því sumarið 2003 og umfjöllun mína um The Departed, sem ég skrifaði er myndin var frumsýnd hérna heima í október 2006.

Óskarsverðlaunaspá SFS - 2007
The Departed - skrif SFS um myndina
Leikstjóraumfjöllun - Martin Scorsese (2003)

• Martin Scorsese hlýtur leikstjóraóskarinn
• Forest Whitaker hlýtur aðalleikaraóskarinn
• Helen Mirren hlýtur aðalleikkonuóskarinn
• Ennio Morricone hlýtur heiðursóskarinn
• Jennifer Hudson hlýtur aukaleikkonuóskarinn
• Alan Arkin hlýtur aukaleikaraóskarinn
  

Scorsese fékk loks Óskarinn

Forest Whitaker hlýtur aðalleikaraóskarinn

Forest Whitaker hlaut fyrir stundu óskarinn fyrir leik í aðalhlutverki fyrir frábæra túlkun sína á einræðisherranum Idi Amin í The Last King of Scotland. Leikur hans er mesti aðall þessarar frábæru kvikmyndar og það er svo sannarlega vel þess virði að gera sér nú ferð í bíó og líta á hana. Þetta var fyrsta óskarsverðlaunatilnefning hans á ferlinum og sigur hans á þessari verðlaunahátíð festir Whitaker endanlega í sessi sem öflugan leikara í bransanum.

Mér hefur alltaf þótt Forest Whitaker vera frábær leikari. Sá hann fyrst svo ég man eftir í bíói í The Crying Game árið 1992. Myndin var snilld og einn stóri plús hennar var eftirminnileg túlkun Whitakers á Jody í byrjun myndarinnar. Þetta hefur fram til þessa verið besta leikframmistaða Whitakers á ferlinum en túlkun hans á Idi Amin toppar það heldur betur. Þetta er með sterkari leikframmistöðum síðustu ára, enda staðfestist það með sigri hans á nær öllum kvikmyndaverðlaunum síðustu mánaða.

Whitaker verður með þessum sigri fjórði blökkumaðurinn sem hlýtur aðalleikaraóskarinn. Fyrstur hlaut þau Sidney Poitier fyrir Lilies of the Field, árið 1964. Bíða þurfti í fjóra áratugi eftir því að blökkumaður hlyti verðlaunin að nýju. Denzel Washington hlaut þau árið 2002 fyrir túlkun sína í Training Day (sama kvöld og Poitier hlaut heiðursóskarinn). Árið 2005 hlaut Jamie Foxx svo verðlaunin fyrir túlkun sína á konungi soul-tónlistarinnar Ray Charles í myndinni Ray.

Tveir blökkuleikarar unnu til leikverðlauna í kvöld; Whitaker og Jennifer Hudson. Þetta er í annað skiptið sem það gerist í sögu Óskarsins en Denzel Washington og Halle Berry hlutu aðalleikaraóskarana árið 2002. Halle Berry er enn eina blökkukonan í áttatíu ára sögu bandarísku kvikmyndaakademíunnar sem hlotið hefur óskarinn fyrir leik í aðalhlutverki.

Martin Scorsese hlýtur leikstjóraóskarinn

Martin Scorsese hlaut rétt í þessu leikstjóraóskarinn fyrir kvikmyndina The Departed. Loksins, loksins, segi ég og eflaust flestir kvikmyndaáhugamenn um allan heim. Scorsese hefur sex sinnum verið tilnefndur til verðlaunanna en aldrei hlotið þau fyrr en nú. Hann var áður tilnefndur fyrir Raging Bull, The Last Temptation of Christ, Goodfellas, Gangs of New York og The Aviator.

Það hefði verið sannkallaður skandall hefði Scorsese ekki unnið nú. Ég man þegar að ég fyrst sá sem unglingur öll meistaraverk Scorsese. Ég heillaðist af þeirri snilld sem þessi leikstjóri hafði gert og ég dáist enn að þessari snilld þegar að ég sé myndir hans. Þetta eru mikil gleðitíðindi að loks hafi hann hlotið verðskuldaðan heiður frá akademíunni. Betra er svo sannarlega seint en aldrei.

Glæsilegt....kannski er The Departed ekki besta myndin hans, en samt, löngu verðskuldað!

Helen Mirren hlýtur aðalleikkonuóskarinn

Breska leikkonan Dame Helen Mirren hlaut rétt í þessu óskarinn fyrir leik í aðalhlutverki fyrir glæsilega túlkun sína á Elísabetu II Englandsdrottningu í The Queen, sem lýsir eftirmála andláts Díönu prinsessu af Wales haustið 1997; fyrir þjóð í sorg og drottningu á krossgötum. Mirren á að baki fjögurra áratuga glæsilegan leikferil og hefur tvisvar áður hlotið tilnefningu; árið 1994 fyrir The Madness of King George og árið 2002 fyrir Gosford Park.

Helen Mirren hefur farið sigurför um heiminn undanfarnar vikur í hlutverkinu og unnið öll leikverðlaun sem til eru að því er má segja. Sigur hennar kemur engum að óvörum, enda höfðu veðbankar hætt að taka veðmál á sigur hennar fyrir tíu dögum en þá hafði hún náð bestu veðmálum á einn leikara í sögu verðlaunanna. Túlkun hennar var sönn og öflug, sterk einkum í ljósi þess að hún túlkaði drottningu sem enn er á valdastóli, eina af mest áberandi konum undanfarinna áratuga.

Ég man fyrst eftir Helen Mirren í Prime Suspect fyrir einum og hálfum áratug. Þvílík frammistaða, hún var dúndur í fyrstu seríunni og ekki var hún síðri í þeirri síðustu á síðasta ári er hún kvaddi hlutverk Jane Tennison. Síðar man ég eftir henni í bíó þegar að eg sá The Madness of King George fyrir um þrettán árum. Þvílík eðalmynd, æðislega góð. Þá átti Mirren að fá óskarinn og ekki var hún síðri sem þjónustukonan fullkomna í Gosford Park.

Túlkun hennar á Elísabetu II er án vafa toppurinn á hennar ferli og því viðeigandi að hún fái þessi verðlaun. Þau á hún skilið svo sannarlega.

Ennio Morricone hlýtur heiðursóskarinn

Ítalska kvikmyndatónskáldið Ennio Morricone tók fyrir nokkrum mínútum við heiðursóskarnum á Óskarsverðlaunahátíðinni í Los Angeles. Það er svo sannarlega verðskuldaður heiður og löngu kominn tími til að þessi mikli meistari kvikmyndatónanna fái þessi virtustu verðlaun kvikmyndabransans. Ennio Morricone er enda eitt af virtustu tónskáldum í sögu kvikmynda seinustu áratuga.

Morricone á að baki tóna sem hafa prýtt stórmyndir í hálfa öld. Hann hóf feril sinn með því að semja hina ódauðlegu tónlist í Spagettívestrum Sergio Leone. Allir þeir sem horft hafa á The Untouchables, A Fistful of Dollars, The Good, The Bad & The Ugly, The Mission, Cinema Paradiso, Love Affair, My Names is Nobody, Unforgiven, Malena, Bugsy, In the Line of Fire og Frantic (svo aðeins örfá dæmi eru nefnd) muna eftir ógleymanlegri tónlist þessa mikla meistara, sem setti órjúfanlegan svip sinn á þær.

Í huga mínum standa þrenn verk eftir sem það besta sem hann hefur gert: það eru Gabriel´s Oboe úr The Mission, The Death Theme úr The Untouchables, og síðast en ekki síst Love Theme úr Cinema Paradiso (sem er að mínu mati fallegasta kvikmyndastef seinustu aldar). Öll síðastnefndu stefin snerta hjartað, svo falleg eru þau.

Meistarinn tók við verðlaununum úr hendi Clints Eastwoods. Hann talaði við þetta tilefni á ítölsku, móðurmáli sínu, og Eastwood túlkaði jafnóðum. Ræða tilfinninga og styrkleika - mjög falleg ræða. Mikið er það nú ánægjulegt að þessi meistari tónanna hafi loks hlotið verðskuldaðan heiður í Bandaríkjunum.

Morricone er sannkallaður meistari kvikmyndatónlistarinnar. Hann er maður tilfinninga í tónlist kvikmyndanna. Það er gleðilegt að loksins fái hann óskarinn. Hann á hann fyrir lifandis löngu skilið fyrir að setja ódauðlegt mark á kvikmyndasöguna.

Jennifer Hudson hlýtur aukaleikkonuóskarinn

Bandaríska söngkonan Jennifer Hudson hlaut rétt í þessu óskarinn fyrir leik í aukahlutverki fyrir túlkun sína á söngkonunni Effie White í kvikmyndinni Dreamgirls. Þetta er fyrsta kvikmyndahlutverk Hudson og í raun má segja að það sé ótrúleg byrjun hjá henni að hljóta óskarinn strax í fyrstu atrennu. Hudson var senuþjófur myndarinnar og verðskuldar þessi verðlaun mjög.

Jennifer Hudson hefur á skömmum tíma farið sigurför um allan heim og er orðin stórstjarna, í senn bæði sem leikkona og söngkona. Hún hefur unnið öll helstu kvikmyndaverðlaunin síðustu vikurnar og það var öllum ljóst að hún var langsigurstranglegust í þessum flokki. Það eru fá dæmi um það að leikkonur hljóti verðlaunin í svo til fyrstu atrennu í bransanum en þau eru þó til, þó ekki nýlega. Hudson kom, sá og sigraði í myndinni.

Fyrir þrem árum varð Jennifer Hudson fyrst fræg; þá sem þátttakandi í American Idol. Hún var eftirlæti dómaranna og þótti mjög sigurstrangleg. Flest stefndi í að hún kæmist mjög langt. Mörgum að óvörum féll Hudson úr keppni um mitt keppnistímabilið, þegar að fimm til sex voru enn aðrir eftir í keppninni. Dómararnir hörmuðu brotthvarf hennar úr þáttunum. Svo fór síðar að Fantasia Barrino vann keppnina. Jennifer Hudson er nú orðin margfalt meiri stjarna en Fantasia og vann meira að segja samkeppni við hana um hlutverkið í myndinni.

Það má fullyrða að Jennifer Hudson sé ein helsta stjarna Óskarsverðlaunanna nú að þessu sinni. Það vakti athygli að meira að segja Bretar verðlaunuðu Hudson fyrir leikinn í Dreamgirls á Bafta-kvikmyndahátíðinni fyrir hálfum mánuði. Það voru merk tíðindi að Bretar skyldu verðlauna leikkonu sem aldrei hafði fyrr leikið burðarhlutverk í kvikmynd. Mjög sterk frammistaða svo sannarlega og sigurinn afgerandi og traustur - umfram allt verðskuldaður.

Spennan heldur áfram í Los Angeles. Fleiri spennandi flokkar framundan og allra augu á því hverjir hljóti aðalleikverðlaunin, leikstjóraverðlaunin og fyrir bestu mynd.

Alan Arkin hlýtur aukaleikaraóskarinn

Bandaríski leikarinn Alan Arkin hlaut fyrir nokkrum mínútum óskarinn fyrir leik í aukahlutverki fyrir túlkun sína á afanum í Little Miss Sunshine. Arkin hefur tvisvar áður hlotið tilnefningu fyrir leik á sínum hálfrar aldar leikferli; árið 1967 fyrir The Russians Are Coming, The Russians Are Coming og árið 1969 fyrir The Heart is a Lonely Hunter.

Aukaleikaraflokkurinn var ansi jafn þetta árið. Margir höfðu spáð Eddie Murphy sigri fyrir túlkun sína á soul-söngvaranum í Dreamgirls og Jackie Earle Haley fyrir hlutverk Ronnies í Little Children. Í spá minni í kvöld taldi ég að Murphy myndi vinna vegna þess að straumar fyrri hátíða myndu færa honum sigur. Innst inni vildi ég að Arkin tæki þetta og svo fór að lokum. Mjög gott mál - Arkin á skilið óskarinn eftir sinn langa og góða feril.

Ég man fyrst eftir Arkin í Edward Scissorhands þar sem hann túlkaði Alan árið 1990. Frábær mynd. Síðar kynnti ég mér þær myndir sem hann var tilnefndur til óskarsverðlauna fyrir og spannaði helstu myndir hans lið fyrir lið. Túlkun hans á afanum í Little Miss Sunshine er án vafa toppurinn á hans ferli og því viðeigandi að hann fari með óskarinn fyrir túlkun sína í henni.

Það er spenna yfir óskarsverðlaunaafhendingunni. Nú eykst spennan sífellt og fleiri stórir flokkar eru framundan. Mesta spennan er þó yfir því hverjir fagna undir lok hátíðarinnar; hvaða kvikmynd verði verðlaunuð sem sú besta á árinu 2006. Það verður gaman að sjá hulunni svipt af því senn.

Spádómar um Óskarsverðlaunin 2007

Óskarsverðlaunin verða afhent í 79. skiptið í Los Angeles í nótt. Óskarinn er án nokkurs vafa helsta kvikmyndahátíð sögunnar, ein mesta uppskeruveisla kvikmyndabransans og þar koma helstu leikarar og kvikmyndagerðarmenn samtímans saman.

Ég ætla hér og nú að pæla í verðlaununum og spá í úrslitin í nokkrum af helstu flokkunum, svona mér mest til gamans. Ég hef verið kvikmyndaáhugamaður allt mitt líf, dýrkað kvikmyndir sem ástríðu og lífsins áhugamál og fylgst alla tíð vel með Óskarnum.

Þetta verður vonandi spennandi og góð nótt.


Kvikmynd ársins
Babel
The Departed
Letters from Iwo Jima
Little Miss Sunshine
The Queen

Allt eru þetta frábærar myndir, hver á sinn hátt. Babel er næm og gríðarlega vönduð fléttumynd, sem fléttist með flottum hætti saman - mynd sem fangar huga áhorfandans. The Departed er stórfengleg eðalmynd frá meistara Martin Scorsese. Little Miss Sunshine er hrífandi mynd, skartar frábærum leik og næmri sýn á líf ósköp venjulegrar fjölskyldu. Letters from Iwo Jima er öflug stríðsmynd með mikla fyllingu sem fjallar um ólíkt fólk í viðjum stríðsátaka og örlög þess. The Queen er svo vönduð sýn á örlagaríka kreppu á valdaferli Elísabetar II Englandsdrottningar - lýsir vel atburðarás eftirleiks dauða Díönu, prinsessu af Wales, fyrir þjóð í sorg og drottningu á krossgötum.

Spá: Þetta er einn jafnasti kvikmyndaflokkurinn í um þrjá áratugi. Allar myndirnar eru góðar og verðskulda sigur. Það er engin ein mynd með afgerandi forskot. Þær geta allar í raun unnið, þó líklega sé The Queen í mestri fjarlægð frá því. Ég tel að slagurinn standi þó á milli Babel og The Departed. Ég tel líklegra að sú síðarnefnda fái verðlaunin. Mér finnst hún best þessara mynda og vona að hún muni heilla hjarta akademíunnar með sama hætti og var í mínu tilfelli.


Leikstjóri ársins
Clint Eastwood - Letters from Iwo Jima
Stephen Frears - The Queen
Paul Greengrass - United 93
Alejandro González Iñárritu - Babel
Martin Scorsese - The Departed

Fimm leikstjórar sem færðu á hvíta tjaldið ógleymanlegar kvikmyndir á árinu 2006. Clint Eastwood er sá eini tilnefndra sem hefur hlotið verðlaunin; hefur hlotið þau tvisvar - fyrir Unforgiven árið 1992 og Million Dollar Baby árið 2004. Hann leikstýrði einni best heppnuðu kvikmynd ársins - mynd sem skilur mikið eftir sig og heillar áhorfandann. Stephen Frears á skilið tilnefningu fyrir frábært verk sitt í The Queen, sem er raunsönn lýsing á örlagaríkum viðburðum í breskri sögu fyrir þjóð og drottningu. Paul Greengrass gerði United 93 stórbrotna og algjörlega ógleymanlega. Alejandro González Iñárritu færði á hvíta tjaldið litríka og fallega fléttumynd - heilsteypta og vandaða. Meistari Martin Scorsese bætti svo enn einni rósinni í sitt fallega safn með flottri mafíumynd - mynd með öllum pakkanum.

Spá: Það er enginn vafi á því í mínum huga að allir eiga þessir menn skilið að fá virðingu fyrir verk sín. Allar eru þær í hágæðaklassa. Þó stendur Martin Scorsese algjörlega upp úr fyrir sína góðu mynd í mínum huga. Hann hlýtur hér sjöttu leikstjóratilnefningu sína. Hann hefur aldrei hlotið óskarinn. Er með ólíkindum að þessi snillingur hafi ekki hlotið gullna kallinn fyrir myndir eins og Raging Bull, The Aviator og Goodfellas. Til skammar fyrir akademíuna. Það er fyrir löngu kominn tími til að heiðra hann og framlag hans til leiklistar í sögu kvikmyndanna. Ég ætla rétt að vona að akademían noti þetta tækifæri nú og heiðri meistara Scorsese. Allt annað er hreinn skandall.


Leikari í aðalhlutverki
Leonardo DiCaprio - Blood Diamond
Ryan Gosling - Half Nelson
Peter O'Toole - Venus
Will Smith - The Pursuit of Happyness
Forest Whitaker - The Last King of Scotland

Fimm flottir aðalleikarar þarna á ferð. Enginn þeirra hefur áður hlotið verðlaunin. Leonardo DiCaprio á eina bestu stund ferils síns í Blood Diamond. Flott mynd og glæsileg túlkun. Ryan Gosling er sagður brillera í flottu hlutverki í Half Nelson. Peter O´Toole fær nú sína áttundu aðalleikaratilnefningu; að þessu sinni fyrir að leika gamla vitringinn í Venus. Alveg yndislegt kombakk. Hann vann ekki fyrir ógleymanlegar túlkun í Lawrence of Arabia, The Ruling Class, The Lion in Winter og Becket. Hvað gerist nú? Will Smith kom mér mjög á óvart með glæsilegri túlkun sinni í hinni glæsilegu The Pursuit of Happyness, þar sem hann fer á kostum við hlið sonar síns. Forest Whitaker á leiksigur ferilsins í hlutverki Idi Amin, einræðisherrans frá Úganda.

Spá: Allir þeir leikarar sem eru tilnefndir stóðu sig glæsilega í hlutverkum sínum. Hver á sinn hátt lífguðu þeir upp á kvikmyndaheiminn með frammistöðu sinni. Þeir eiga allir séns á að vinna að mínu mati. Ætti ég að velja myndi Peter O´Toole loksins fá verðlaunin. Hans tími er fyrir löngu kominn. Hann hefur á glæsilegum ferli lífgar svo um munar upp á kvikmyndamenninguna. Án vafa er keppnin milli hans og Whitaker sem er alveg stórfenglegur í sinni rullu - verður hinn alræmdi einræðisherra í einu vetfangi með brilljans. Tel að Whitaker hafi afgerandi forskot og að hann muni vinna. Hann hefur oft verið sniðgenginn áður og á þetta vel skilið. En það á O´Toole mun frekar eiginlega.


Leikkona í aðalhlutverki
Penélope Cruz - Volver
Judi Dench - Notes on a Scandal
Helen Mirren - The Queen
Meryl Streep - The Devil Wears Prada
Kate Winslet - Little Children

Fimm magnaðar leikkonur berjast um hnossið í þessum flokki. Judi Dench og Meryl Streep hafa hlotið verðlaunin áður. Dame Judi hlaut óskarinn fyrir túlkun sína á Elísabetu I Englandsdrottningu í Shakespeare in Love og Meryl fyrir leik sinn í Kramer vs. Kramer og Sophie´s Choice. Judi Dench er sem ávallt fyrr stórbrotin og óviðjafnanleg - geislandi leikframmistaða. Helen Mirren vinnur leiksigur ferils síns í The Queen og er hreinlega stórkostleg í erfiðri rullu; það útheimtir kraft og kjark að leggja í að leika drottninguna sína, konu sem enn er við völd. Hún gerir það með brilljans. Það geislar af Kate Winslet í hlutverki sínu í Little Children. Meryl geislar í hlutverki sínu í The Devil Wears Prada - þvílíkt skass! Penelope Cruz brillerar í Volver - leiksigur hennar á flottum ferli.

Spá: Glæsilegur hópur leikkvenna - þrjár breskar eðalkonur sem þarna eru í fremsta flokki. Kate og Judi eru brilljans í sínum myndum. Meryl er alltaf flott og Penelope var yndisleg í sinni rullu. En það stenst engin þeirra snúning við Helen Mirren. Hún er drottning þessa leikkvennaflokks þetta árið og mun vinna. Það er enginn vafi á því í mínum huga. Túlkun hennar á Elísabetu II í The Queen er svo stórfengleg að ekkert fær það toppað. Það var nokkur skaði að Helen Mirren skyldi ekki vinna óskarinn fyrir túlkun sína í The Madness of King George og Gosford Park. En nú er stundin komin. Enginn vafi á því. Þetta verður kvöldið hennar Helen Mirren.


Leikari í aukahlutverki
Alan Arkin - Little Miss Sunshine
Jackie Earle Haley - Little Children
Djimon Hounsou - Blood Diamond
Eddie Murphy - Dreamgirls
Mark Wahlberg - The Departed

Fimm glæsilegir leikarar í mjög flottum myndum. Enginn þeirra hefur unnið verðlaunin. Alan Arkin er sem ávallt fyrr listagóður og á flotta endurkomu á hvíta tjaldið í Little Miss Sunshine. Yndisleg túlkun hans á afanum er einn helsti aðall góðrar myndar. Jackie Earle Haley er yndislega góður í Little Children - þvílíkur leiksigur! Í Dreamgirls fer Eddie Murphy á kostum sem soul-söngvarinn - hans besta á gloppóttum ferli og hann skilar sínu listavel. Djimon Hounsou var glæsilegur í Blood Diamond og fær verðskulda tilnefningu. Mark Wahlberg er einn af hjartaknúsurum kvikmyndaheimsins í dag og hefur lengi brætt hjarta kvennanna. Í mafíumyndinni The Departed á hann sína bestu stund á ferlinum. Flott mynd - glæsileg túlkun.

Spá: Allir verðskulda þessir frábæru leikarar heiður fyrir sitt verk. Að mínu mati stendur þó baráttan fyrst og fremst á milli þeirra Murphy, Haley og Arkin. Satt best að segja er mér erfitt að gera upp á milli þeirra. Helst vildi ég að þeir allir fengju verðlaunin. Að mínu mati var Haley alveg rosalega flottur í Little Children og fara vel frá erfiðu og krefjandi hlutverki - hann náði allavega að heilla mig. Aftur á móti var Murphy alveg að brillera í sinni rullu í Dreamgirls. Mér hefur aldrei fundist Arkin hafa náð hærra í túlkun í kvikmynd. Afinn var algjör brilljans í hans túlkun - Arkin er alltaf flottur. Ég tel að Murphy muni vinna en myndi helst vilja að Arkin tæki þetta.


Leikkona í aukahlutverki
Adriana Barraza - Babel
Cate Blanchett - Notes on a Scandal
Abigail Breslin - Little Miss Sunshine
Jennifer Hudson - Dreamgirls
Rinko Kikuchi - Babel

Fimm flottar leikkonur sem lýsa upp hvíta tjaldið með flottum leik í þessum góðu kvikmyndum. Aðeins Cate Blanchett hefur unnið verðlaunin áður. Hún vann óskarinn fyrir túlkun sína á Katharine Hepburn í hinni litríku The Aviator fyrir tveim árum. Adriana Barraza var að mínu mati alveg glettilega góð í kvikmyndinni Babel - lagði allt sitt í hlutverkið og gott betur en það og á tilnefninguna svo sannarlega skilið. Blanchett stóð sig vel eins og ávallt í Notes on a Scandal og var yndisleg. Abigail Breslin brillerar í Little Miss Sunshine - lítil stjarna stórrar myndar. Minnir mig á flottan leiksigur Tatum í Paper Moon í denn. Jennifer Hudson vinnur sannkallaðan leiksigur í krefjandi hlutverki í Dreamgirls. Rinko Kikuchi var svo heillandi og eftirminnileg í Babel - listilega flott túlkun.

Spá: Allar eru þessar leikkonur alveg frábærar og skara satt best að segja algjörlega fram úr á sviði leiklistar í sínum myndum. Þó er enginn vafi á því í mínum huga að Jennifer Hudson ber algjörlega af. Hún allavega hitti mig í hjartastað með næmri og eftirminnilegri túlkun sinni á Effie White. Þvílíkur söngur og þvílík leikframmistaða konu sem aldrei fyrr hefur í raun leikið í stórmynd. Brilljans í sinni allra bestu mynd. Jennifer gjörsamlega brillerar með þessari túlkun sinni og hún er að mínu mati hjarta og sál þessarar stórbrotnu myndar. Það kemur ekkert annað til greina í mínum huga en að hún vinni þessi verðlaun. Ætla ég svo sannarlega að vona að svo fari. Hún ber af sem gull af eiri að mínu mati.

Góða skemmtun í nótt!

Einn kemur.... þá annar fer

Gamalt máltæki segir að þegar að einn fari komi alltaf annar til sögunnar. Það á vel við hjá Samfylkingunni í dag. Björk Vilhelmsdóttir, borgarfulltrúi, tilkynnti inngöngu sína í flokkinn svo til á sömu stundu og Jakob Frímann Magnússon, varaþingmaður og Stuðmaður, sagðist hafa yfirgefið flokkinn í beinni útsendingu hjá Agli Helgasyni í Silfrinu í dag. Það eru þó varla stórtíðindi að Björk fari í Samfylkinguna, en hún hefur verið borgarfulltrúi í nafni S-lista Samfylkingar og óháðra frá því í júní, er sögu R-listans lauk.

Björk var kjörin borgarfulltrúi í borgarstjórnarkosningunum 2002 af hálfu R-listans og var þá á kvóta Vinstrihreyfingarinnar - græns framboðs. Björk var formaður félagsmálaráðs borgarinnar á því kjörtímabili og í fleiri nefndum áhrifamikil fyrir meirihlutann. Björk leiddi að því er segja má þá fylkingu innan VG sem vildi halda flokknum áfram innan R-listans og því tryggja að þetta bandalag þriggja flokka héldi í fjórðu kosningarnar. Svo fór að Björk og hennar armur í flokknum varð undir á miklum hitafundi í flokksfélagi VG í Reykjavík í ágúst 2005 og hún gaf ekki kost á sér í prófkjöri flokksins til vals á frambjóðendum á lista VG í október 2005.

Fyrir rúmu ári, eða snemma árs 2006, ákvað Björk að gefa kost á sér í prófkjöri Samfylkingarinnar í Reykjavík, sem fram fór í febrúar 2006. Björk sat sem borgarfulltrúi í nafni R-listans út kjörtímabilið en yfirgaf VG við svo búið og var fullgild í borgarmálahópi Samfylkingarinnar. Hún gat sem óháð farið í prófkjör Samfylkingarinnar og náði fjórða sætinu; á eftir leiðtogaefnunum Degi, Steinunni Valdísi og Stefáni Jóni.

Björk tilkynnir um inngöngu í Samfylkinguna sömu helgi og ársfundur kvennahreyfingar Samfylkingarinnar fer fram. Þetta eru eins og fyrr segir varla stór tíðindi en endanleg staðfesting þess að Björk ætlar sér að starfa innan Samfylkingarinnar af fullum krafti.

Björk Vilhelmsdóttir gengin í Samfylkinguna

VG boðar netlögreglu með kínversku yfirbragði

Það er oft sagt að kommúnistar og róttækustu sósíalistarnir horfi löngunaraugum til stjórnarfarsins í Kína, það sé þeirra mekka í raun og sann. Það virðist vera að Steingrímur J. Sigfússon horfi í sömu átt ef marka má ummæli hans í Silfri Egils fyrr í dag. Þar boðaði hann einhvers konar netlögreglu með kínversku yfirbragði; fylgjast með netnotkun fólks og ábyrgjast að fólk sé nú örugglega ekki að brasa einhverja vitleysu heima í frítímanum nú eða í vinnunni.

Ég verð að viðurkenna að ég kipptist svolítið við að heyra þessi ummæli hjá Steingrími J, þó að ég geri mér vissulega mjög grein fyrir pólitískum bakgrunni hans í gegnum tíðina. Hann hefur jú verið forystumaður og þingmaður flokka sem predika forræðishyggju og frelsishatur í yfir tvo áratugi. Þessi ummæli vekja vonandi einhverja til umhugsunar um það hvernig samfélag Steingrímur J. og sumir fylgismenn hans vilja sjá. Þar er fetað mörg skref til fortíðar og ekki hikað við það í rauninni. Þetta er nakin forræðishyggja sem við sjáum þarna.

Mér finnst þetta frekar lítt spennandi tilhugsun. Viljum við hafa ríkið, stóra bróður okkar allra, á öxlinni þegar að við förum á netið? Viljum við forræðishyggju kraumandi í samfélaginu? Varla, svona í sannleika sagt. Það hlýtur að fara um nafnleysingjana á spjallvefunum við að heyra í formanni VG. Hann vill kannski hefta frelsi þeirra í leiðinni? Ábyrg netnotkun er vissulega mikilvæg og ennfremur að tala málefnalega á netinu, en það sem formaður VG boðar fer langt yfir flest mörk. Hann færir okkur kínverska framtíðarsýn á netinu. Er það framtíðarsýn sem fólki hugnast, fólki sem notar netið í gegnum dagsins önn?

Ég efast stórlega um það að fólk vilji feta í fótspor kínverskra valdhafa og hvet því fólk til að hafna þessu stefnuhjali vinstrisinnaðasta flokksleiðtogans. Þetta er ekki framtíðarsýn sem hugnast frelsiselskandi fólki - fólki sem vill hafa yfir sjálfu sér að segja. Svona gamaldags sósíalistaþulur hafa verið faldar mjög vel í gegnum síðustu árin hjá Steingrími J. og vinstri grænum. En það geta greinilega ekki allir falið sitt innra eðli endalaust.

Í framboð með Margréti Sverrisdóttur?

Ég heyrði í gær þá kjaftasögu að ég ætti að vera þátttakandi í framboði Margrétar Sverrisdóttur. Mér fannst þetta nokkuð fyndin kjaftasaga....

Kolbrún leiðir lista frjálslyndra í Kraganum

Í tæplega tíu ára sögu Frjálslynda flokksins hefur kona aldrei náð kjöri á þing í nafni hans. Það verður fróðlegt að sjá hvort það breytist í alþingiskosningunum í vor. Nú hefur verið ákveðið að Kolbrún Stefánsdóttir, framkvæmdastjóri Sjálfsbjargar og ritari Frjálslynda flokksins, muni leiða lista flokksins í Suðvesturkjördæmi. Í kosningunum 2003 náði Gunnar Örlygsson kjöri á þing í kjördæminu á lista flokksins þar. Nú verður það hlutverk Kolbrúnar að reyna að tryggja flokknum fótfestu þar að nýju.

Flestir höfðu talið að Valdimar Leó Friðriksson, alþingismaður, myndi leiða lista frjálslyndra í Kraganum en greinilegt er að svo mun ekki verða. Valdimar Leó tók sæti á Alþingi fyrir Samfylkinguna þegar að Guðmundur Árni Stefánsson varð sendiherra haustið 2005 en sagði svo skilið við flokkinn eftir prófkjör hans í Kraganum í nóvember. Það verður fróðlegt að sjá hvar hann verður þá í framboði.

Kolbrún Stefánsdóttir er að því er ég best veit alveg nýtt nafn í stjórnmálum. Hún var kjörin ritari Frjálslynda flokksins á landsþinginu í síðasta mánuði og vann þá mjög öflugan kvennaslag um ritaraembættið og tók við af Margréti Sverrisdóttur, sem hafði verið ritari flokksins um árabil og verið forystukona innan flokksins. Það er greinilegt að Kolbrúnu er ætlað að taka við hlutverki Margrétar í kvennaarminum, en Margrét var eina konan sem leiddi lista fyrir flokkinn árið 2003.

Athyglisvert er að Sigurjón Þórðarson, alþingismaður frjálslyndra í Norðvestri og nýr leiðtogi þeirra í Norðaustri, sé að tilkynna fjölmiðlum hver leiðir listann í Kraganum, ef marka má frétt sem var hér inni á fréttavef Morgunblaðsins fyrr í dag. Hvaða tengingu hefur hann inn í kjördæmisráð flokksins í Kraganum?

Jakob Frímann farinn úr Samfylkingunni

Mér finnst það nokkur tíðindi að Jakob Frímann Magnússon, varaþingmaður Samfylkingarinnar, hafi gengið úr flokknum. Hann tilkynnti þetta í Silfri Egils fyrir stundu og greinilegt var þar að Steinunn Valdís Óskarsdóttir, fyrrum borgarstjóri, varð undrandi á ákvörðun Jakobs Frímanns og kipptist eilítið við. Jakob Frímann hefur verið varaþingmaður Samfylkingarinnar í Reykjavík frá stofnun og tekið þátt í prófkjörum þar í öllum kosningum frá 1999. Hann ákvað að taka ekki sæti á lista flokksins í Suðvesturkjördæmi eftir þátttöku í prófkjöri þar í nóvember.

Skv. orðum Jakobs Frímanns í þættinum áðan er líklegt að hann verði einn af frambjóðendum nýs framboðs Margrétar Sverrisdóttur sem er í undirbúningi. Það ganga margar sögur af því framboði og hverjir gangi til liðs við það. Ef marka má þessi tíðindi er mjög líklegt að Jakob Frímann verði þar í framboði og í hópi forystumanna. Það er ljóst að nýtt framboð Margrétar og stuðningsmanna hennar verður kynnt á næstu dögum og leyndin er smám saman að hverfa af því og æ fleiri stuðningsmenn þess að koma í ljós.

Ákvörðun Jakobs Frímanns um að yfirgefa Samfylkinguna eru merk tíðindi og boða brotthvarf enn eins hægrikratans í aðrar pólitískar áttir. Þarna sést kannski einn af stóru vöndum Samfylkingarinnar; það að hægrikratarnir telji sig ekki eiga samleið með forystu flokksins. Það er allavega greinilegt á skoðanakönnunum að mikill vandi er hjá Samfylkingunni og öllum ljóst að uppstokkun tekur við þar innanborðs fái forystan skell í kosningum.

Jakob Frímann genginn úr Samfylkingunni

VG og SF hnífjöfn - Framsókn réttir úr kútnum

Fylgi Samfylkingarinnar og VG mælist nærri hnífjafnt í nýjustu könnun Fréttablaðsins á fylgi flokkanna. Framsóknarflokkurinn réttir úr kútnum og Frjálslyndi flokkurinn mælist minnstur. Það er athyglisvert að sjá enn eina mælinguna sem staðfestir VG í mikilli sókn og að eflast til muna. Færu kosningar á þennan veg yrði VG sigurvegari kosninganna með tíu þingmenn fleiri en nú.

Samfylkingin minnkar aftur á milli kannana. Nú er hún aðeins sjónarmun stærri en VG. Í raun eru þó flokkarnir jafnir, enda er þetta ekki marktækur munur. Það staðfestist enn eina könnunina í röð að Samfylkingin hefur ekki lengur yfirburðastöðu á vinstrivængnum. Það hlýtur að vera áhyggjuefni fyrir flokk og formann, Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur. Öllum er ljóst að staða Samfylkingarinnar er mun veikari í aðdraganda þessara kosninga en síðast. Flokkurinn hefur byrjað langt á undan öðrum auglýsingabaráttu sína og virðist ekki hagnast á henni skv. þessu mjög.

Sjálfstæðisflokkurinn er yfir kjörfylginu vorið 2003, en það munar mjög litlu þar á. Þetta er frekar lág mæling fyrir Sjálfstæðisflokkinn á þessum tímapunkti þykir mér, enda er þessi staða að sýna flokkinn í kjörfylginu 2003 eða rétt minni en það. Miðað við það að ný forysta er komin til leiks í Sjálfstæðisflokknum er þetta athyglisverð mæling. Það er alveg ljóst að nú reynir á Geir H. Haarde, forsætisráðherra, í kosningabaráttunni. Þetta eru fyrstu kosningarnar hans sem flokksleiðtoga og hann verður andlit flokksins í baráttunni. Það verður sennilega mikið fylgst með frammistöðu hans og fylgismælingum Sjálfstæðisflokksins fram að landsfundi í apríl.

Framsóknarflokkurinn mælist nú aftur með það fylgi sem hann hafði áður en hann tók fylgisdýfuna miklu síðast. Í síðustu könnun Fréttablaðsins mældist Framsókn aðeins með tvo þingmenn og innan við 5% fylgi. Nú er hann kominn í tæp níu prósentustig en hefur þó aðeins fimm þingsæti núna. Könnunin hlýtur að vera súrsæt fyrir Jón Sigurðsson og Framsóknarflokkinn; gleði er vissulega þar yfir því að þeir stækki mjög milli kannana en þó hlýtur að vera sár tilfinning samhliða því að vera enn með helming þingflokksins úti. Það er alveg ljóst að 10% og minna verður sögulegur ósigur fyrir Framsóknarflokkinn í vor.

Frjálslyndi flokkurinn er greinilega mjög að missa fylgi. Hann mælist heillum horfinn og virðist vera að missa flugið nokkuð hratt. Merkilegt er að sjá þessa stöðu, en hún er vissulega skiljanleg í ljósi klofnings flokksins. Margrét Sverrisdóttir, fyrrum framkvæmdastjóri Frjálslynda flokksins, hefur boðað nýtt þingframboð og stefnir í að það verði kynnt á næstu dögum. Fróðlegt verður að sjá mannskap og kraft þess framboðs, en fyrirsjáanlegt er að tilkoma þessa sjötta afls muni róta upp stöðunni í fylgismælingu. 

Næsta könnun Gallups birtist á fimmtudag. Athyglisverðast verður að sjá þar mælingu framsóknar, frjálslyndra og Samfylkingar er. Það er alveg ljóst að það mun verða þessum flokkum erfitt staðfestist þessi fylgismæling Fréttablaðsins eða sé mjög nærri henni. Auk þess verður fróðlegt að sjá stöðu VG, sem greinilega er að efla sig. Mörg spurningamerki eru í stöðunni og verður því áhugavert að sjá stöðuna sem Gallup hefur verið að mæla allan mánuðinn.


Niðurstöður könnunar Fréttablaðsins
D: 36,8% (hlyti 24 - hefur nú 23)
S: 24% (hlyti 15 - hefur nú 19)
V: 23,5% (hlyti 15 - hefur nú 5)
B: 8,8% (hlyti 5 - hefur nú 11)
F: 6,1% (hlyti 4 - hefur nú 5)

Fylgi VG og Samfylkingar mælist álíka mikið í nýrri könnun

Grænn fálki - hægri grænar áherslur

Það var skemmtilega spes að sjá sjálfstæðisfálkann málaðan í grænum litum á forsíðu Moggans nú um helgina. Las fréttaskýringuna á forsíðunni sem fylgdi myndinni. Þar var talað um hægri græna hlið Sjálfstæðisflokksins. Mjög áhugaverðar pælingar sem þar koma fram vissulega. Finnst mjög gott að sjá Moggann með fréttaskýringar á forsíðu. Eflir blaðið mjög.

Mér finnst það ekki fjarri lagi að hægra græna hliðin á Sjálfstæðisflokknum verði meira áberandi. Mér finnst Illugi Gunnarsson, verðandi alþingismaður, hafa verið mjög áberandi í að tala fyrir þeim áherslum. Er sammála þeim. Illugi kom þeim vel á framfæri í prófkjöri flokksins í Reykjavík í október. Það er ekki og á ekki að vera feimnismál að tala um græna hlið Sjálfstæðisflokksins. Það er eðlilegt að þeir sem hafa þá hlið verði meira áberandi í þeirri umræðu.

Ég hef alltaf litið á mig sem frekar í þessa átt. Það er eðlilegt að rætt sé um umhverfismál. Ég tel persónulega að þetta verði eitt af málunum í kosningabaráttunni sem er við það að hefjast á fullu. Tel að mjúku málin verði þar í forgrunni. Það er mjög gott mál, tel ég, enda eru velferðar- og umhverfismál mikilvæg. Ég tel t.d. að umræða um umhverfismál verði mikil á landsfundi Sjálfstæðisflokksins í apríl. Þar verða áherslur í þessa átt lykilmál í málefnastarfinu.

Ég verð að vera sammála þeim áherslum að nú sé brátt nóg komið hvað varðar stóriðju. Kárahnjúkavirkjun var stórt verkefni. Menn hafa litið á Húsavík sem mikilvægt mál. Lengra en það á ekki að ganga. Það verður að setja stopp á einhverjum tímapunkti. Ég tel að við séum að upplifa hann. Það er mikilvægt að þessi mál verði rædd í kosningunum í vor. Skýrar línur eru alltaf mikilvægar - sérstaklega í þessum málaflokki.

Það er eðlilegt að flokkarnir taki skýra afstöðu til málanna og kjósendur taki svo af skarið eftir það. Það er okkar allra að ákveða kúrsinn í þessum efnum. Gleymum því ekki að landið er okkar allra... Það er því eðlilegt að þetta verði kosningamál... annað er ekki viðeigandi.

Ólafur Ragnar og Dorrit fá ekki að gista í höllinni

Athygli hefur vakið að forsetahjónin, Ólafur Ragnar Grímsson og Dorrit Moussaieff, fengu ekki að gista í konungshöllinni í Osló nú er þau eru viðstödd sjötugsafmæli Haraldar Noregskonungs. Konungborið fólk fær aðeins gistingu í höllu konungs og þjóðkjörnir leiðtogar verða að gera sér að góðu að vera á hóteli. Ólafur Ragnar og Tarja Halonen falla því undir önnur viðmið og fá ekki að gista í sama húsi og þeir konungbornu.

Málið hefur verið nokkuð í umræðu í Noregi, enda merkilegt að norrænir þjóðarleiðtogar fái ekki allir inni í höllinni. Hirðin hefur svarað með afgerandi hætti að það sé ekki það sama að vera konungborinn og vera ekki með blátt blóð í æðum. Eru því Ólafur Ragnar og Tarja flokkuð með öðrum hætti. Þau eru einu kjörnu þjóðhöfðingjarnir sem fá boðsmiða í afmælið og sitja því utangarðs í þessu afmæli þegar að kemur að gistingunni.

Þó að Ólafur Ragnar sé flokkaður skör neðar en aðrir er ekki beinlínis eins og honum og Dorrit sé vísað á lélega gistingu í borginni. Kjörnu norrænu þjóðarleiðtogarnir gista nefnilega með mökum sínum á Hotel Continental, sem er sennilega virðulegasta hótelið í borginni og með öllum þeim þægindum sem þjóðhöfðingjar, meira að segja þeir sem ekki hafa blátt blóð í æðum, geta verið stoltir af. Þau leggja því ekki kolli á auvirðilegan kodda, er ekki beinlínis í kot vísað.

Það er samt það merkilegasta við þetta afmæli að norrænir þjóðhöfðingjar sitja ekki við sama borð - þeim er raðað í þá sem hafa blátt blóð í æðum og þeirra sem koma af ósköp venjulegum ættum og hafa þurft að eyða fúlgu fjár til að ná kjöri á valdastól. Við skulum vona að Dorrit og Ólafur Ragnar séu ekki á bömmer yfir þessu, verandi á Hótel Continental. Annars tók Spaugstofan þetta vel fyrir áðan - magnaður húmor vægast sagt.

Rússneskt klapp fyrir Steingrími J. og Katrínu

Forysta vinstri grænna var kosin með rússneskum hætti fyrir stundu. Steingrímur J. og Kata Jakobs voru einfaldlega bara klöppuð upp - rússneskara verður það varla. VG er einfaldlega flokkurinn hans Steingríms J. Þegar að VG var stofnaður sem stjórnmálaflokkur árið 1999 töldu margir það óráð hjá Steingrími J. Sigfússyni og það væri algjört hálmstrá manns sem hafði tapað formannsslag í Alþýðubandalaginu árið 1995 og yfirgefið flokkinn þrem árum síðar.

Lengi vel mældist flokkurinn varla og talin mikil bjartsýni að hann næði fótfestu. Í háðstóni var talað um Steingrím og hóp hans til vinstri sem talíbana snemma í kosningabaráttunni. Er á hólminn kom fékk flokkurinn sex þingmenn í kosningunum 1999 en missti svo einn í kosningunum fjórum árum síðar. Nú virðist hann mælast í hæstu hæðum og fróðlegt verður að sjá næstu mælingar, hjá Gallup og Fréttablaðinu á næstu dögum. Síðasta könnun Gallups gaf VG 13 þingsæti. Færi svo yrði það stórsigur Steingríms J. og hann kominn jafnvel í oddastöðu við myndun ríkisstjórnar, enda væri þá núverandi stjórn eflaust fallin.

Steingrímur J. hefur verið allt í öllu innan þessa flokks og byggt hann upp til allra verka. Enginn hefur komist nálægt honum innan flokksins og það myndi engum óra fyrir að fara gegn honum til formennsku. Ég hugsaði reyndar um daginn hvernig hefði farið fyrir VG hefði Steingrímur J. annaðhvort dáið eða slasast svo illa í bílslysinu í Húnavatnssýslu að hann hefði ekki getað snúið aftur á hið pólitíska svið. Þá hefði Katrín Jakobsdóttir staðið eftir sem formaður VG. Það hefði verið athyglisvert í meira lagi. Reyndar finnst mér öflugasti stjórnmálamaður VG vera Svandís Svavarsdóttir, Gestssonar. Þar fer kjarnakona sem mun eflaust halda í landsmálin í næstu þingkosningum.

Sumar kannanir hafa verið að sýna VG stærri en Samfylkinguna að undanförnu. Hverjum hefði órað fyrir er VG kom til sögunnar að hann myndi jafnvel eiga möguleika á eða takast að toppa Samfylkinguna? Þrátt fyrir að VG hafi náð vissum yfirburðum á árinu 2001 og mælst þá stærri en Samfylkingin hélst það fylgi ekki í kosningum, er á hólminn kom. Nú eru tæpir tveir mánuðir til kosninga og VG er að mælast í gríðarlegri uppsveiflu, aldrei minna en verandi á pari við Samfylkinguna. Það yrði sögulegt fengi VG uppsveiflu af því tagi sem Gallup sýndi fyrir um mánuði, sérstaklega ef hann toppar Samfylkinguna í Reykjavík.

Fannst merkilegt að heyra um leiðtogakjör VG... og þó, kannski á maður varla að vera hissa. Engin kosning fór fram um forystuna – flokksmönnum var ekki veitt tækifæri á að kjósa um forystuna í leynilegri kosningu. Þetta er merkilegt af flokki sem vill á pappírnum kalla sig nútímalegan - kostulegt allt saman. Hjá okkur sjálfstæðismönnum er kosning um öll forystuembætti, jafnvel þó aðeins einn sé yfirlýst í kjöri - í raun eru allir landsfundarfulltrúar í kjöri. Landsfundarfulltrúar fá afhentan auðan kjörseðil og verða þeir að skrifa nafn á hann og skila svo í atkvæðakassa.

En hjá VG eru allir bara klappaðir upp. Er nokkuð nema furða að fólk brosi yfir þessu fyrirkomulagi? Það á aldrei að vera sjálfgefið að hljóta embætti af þessu tagi. Það virðist þó vera hjá VG. Annars hef ég marga heyrt hlæja að þessu afdankaða rússneska kosningafyrirkomulagi þeirra – engin undur með það.

Steingrímur endurkjörinn formaður og Katrín varaformaður VG

Snjókorn falla

Það var alhvít jörð hér á Akureyri þegar að ég vaknaði í morgun. Meiri snjór og meiri kuldi en á sjálfum jólunum, en það var nærri snjólaust öll jólin. Frekar napurt, miðað við að í gærkvöldi var snjólaust og gott veður. Var að koma af fundi sem var gagnlegur og góður - alltaf gaman að hitta gott fólk og ræða málin.

Þetta hefur verið snjóléttur og góður vetur hérna á Akureyri að mínu mati, það sem af er. Það kom leiðinlegur kuldakafli snemma vetrar en hefur síðan verið gott. Jólin voru yndisleg... en enginn snjór. Ég er nú þannig gerður að einu dagarnir á hverju ári þar sem nauðsynlegt er að hafa smásnjó eru sjálf jólin. Það er allt svo miklu jólalegra með smáögn af snjó.

Það var smá hríðarfjúk núna þegar að ég kom heim. Það falla snjókorn fyrir utan gluggann minn. Mörgum finnst snjókoman vera rómantísk og notaleg, ég er svo sannarlega ekki einn af þeim. Það er hinsvegar oft gaman að fara á skíði og njóta vetraríþróttaaðstöðunnar upp í fjalli. Það hef ég þó alltof lítið gert á seinustu árum. Sennilega er þessi sæla of nálægt manni til að maður meti hana eins vel og rétt sé.

Það er allavega gott að vera kominn heim og inn úr kuldanum. Það er mjög notalegt að fá sér kakóbolla og lesa fréttirnar. Svo ætla ég að fara í það að skrifa Óskarsverðlaunaspána mína. Óskarinn er á morgun - mikilvægt að skrifa niður pælingarnar sínar um það og fara yfir. Þetta er ómissandi partur á hverju ári. Ég hef alltaf verið mikill kvikmyndafíkill og hef gaman af svona pælingum.

Þannig að nú tekur það við. Er búinn að vera viss nokkuð lengi um hvernig helstu flokkarnir muni fara og skrifa betur um það á eftir hvað ég held að muni gerast. Svo er mikill rómans yfir því að horfa á verðlaunaafhendinguna sjálfa, vaka alla nóttina. Það er ómissandi fyrir alla kvikmyndafíkla... enginn vafi á því. Get ekki hugsað mér að missa af þessu.

Harðorð ályktun VG gegn klámráðstefnunni

Það er ekki hægt að segja annað en að landsfundur vinstri grænna hafi ályktað með krafti gegn allri klámvæðingu. Í morgun var samþykkt þar ályktun undir yfirskriftinni Frelsum ástina - höfnum klámi, þar sem sérstaklega er vikið að klámráðstefnunni, sem halda átti hér í marsbyrjun en hefur nú verið slegin af. Fagnað er samstöðunni gegn ráðstefnunni í samfélaginu.

Fræg hefur verið afstaða femínista innan flokksins, t.d. Kolbrúnar Halldórsdóttur, alþingismanns, gegn klámvæðingu en þarna er stigið skrefið enn lengra. Virðist VG fagna því að ferðamenn sem ekkert hafi brotið af sér sé gert erfiðar að koma til landsins og eiginlega gert það ómöulegt. Það er undarleg stefna. Virðist VG hreykja sér af þessu verklagi. Vill VG fara að sortéra ferðamenn til landsins? Það virðist vera. Ekki get ég sagt að sú stefna sé gleðiefni og undrun er yfir því í mínum huga að flokkur hérlendis tali fyrir slíku.

Er samstaða um það í samfélaginu að sortera ferðamenn til landsins? Ég tek undir ályktun Samtaka ferðaþjónustunnar í gær. Þar var talað um málið með heilsteyptum og góðum hætti, mjög eðlileg sýn á ferðaþjónustuna. Það kann ekki góðri lukku að stýra að leggjast gegn komu ferðamanna því þeir geti mögulega gert eitthvað af sér. Þetta er ekki heillavænleg pólisía. Það er alveg rétt að það myndaðist þverpólitísk samstaða gegn ráðstefnunni. Í borgarstjórn leiddu sjálfstæðismenn undir forystu borgarstjóra andstöðuna af krafti - það er ég fjarri því ánægður með.

VG talar af áfergju um klámvæðingu í ályktun sinni. Það er talað þar með mjög hvössum hætti. VG málar sig merkilegum litum með þessari ályktun. Er þetta stefna fleiri flokka? Það væri fróðlegt að vita í raun. Ætli að kosningarnar, sem eru handan við hornið, muni gera það að verkum að fleiri flokkar sendi frá sér svona ályktanir? Það þarf allavega enginn að segja mér að þessi svokallaða pólitíska samstaða sé tilkomin út af öðru en því að kosningar eru að skella á.

Hvað segja annars sjálfstæðismenn í borgarstjórn? Ætla þeir að verða jafnákafir í sinni baráttu og vinstri grænir eru í dag? Það er ekki nema von að spurt sé, enda leiddu þeir andófið gegn þessari ráðstefnu á sviði borgarmálanna.

VG fagnar samstöðu gegn klámráðstefnu