Like Father... Like Daughter

Það verður ekki um það deilt að Lisa Marie Presley er lík föður sínum, tónlistarkóngsins Elvis Presley, og er að verða ískyggilega lík honum bæði í töktum og framkomu. Það fer ekki á milli mála að hún hefur erft matarlist hans og skapgerðina margfrægu sem einkenndi hann. Presley var margfrægur fyrir matseðil sinn, margfræga kaloríubombu, þar sem ekki var neitt pláss fyrir hóflega matargerð.

Lisa Marie vill greinilega ekki fá sömu dóma og faðir hennar fékk á síðustu árum ævi sinnar þar sem frekar var rætt um holdafar hans og persónuleg einkamál, þar sem ofát og lyfjaneysla einkenndu fallandi gengi hans á áttunda áratugnum. Endalok föður hennar hafa hvílt sem mara yfir Lisu Marie allt frá því að hann dó þegar að hún var kornung og hún hefur staðið vörð um minningu hans. Það að falla í sama skuggann og einkenndi hann er ekki valkostur í hennar augum.

Lisa Marie hefur oft fengið harða dóma, bæði sem tónlistarmaður og karakter. Ekki verið allra, ekki frekar en hinn skapmikli og einbeitti faðir hennar, sem lét engan eiga neitt inni hjá sér. Það hlýtur líka að vera mjög erfitt að vera dóttir rokkgoðs og reyna fyrir sér í sömu list, eiginlega vonlaust, enda alltaf líkt við þá snilld sem áður var. Það hefur Lisa Marie gengið í gegnum þá þrjá áratugi sem liðnir eru frá því að pabbi hennar dó, þó margir trúi reyndar enn að hann sé lifandi, eins kómískt og það hljómar.

Það verður áhugavert að sjá hvernig þetta mál Lisu Marie gegn Daily Mail mun fara og hvort að hún geti náð höggi á þá sem ætla að stimpla hana sem matarfíkil og skaphund eins og pabba hennar.

Presley sár og reið

Sigríður Anna til Kanada - deilt um sendiherramál

Það er nú ljóst að Sigríður Anna Þórðardóttir, fyrrum umhverfisráðherra, mun verða sendiherra í Kanada þegar að Markús Örn Antonsson kemur heim til Íslands og tekur við embætti forstöðumanns Þjóðmenningarhússins. Það er þó mikil sendiherrahringekja framundan hjá Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur, utanríkisráðherra, og fjarri því allt búið þar með skipan þriggja nýrra sendiherra.

Mikil uppstokkun fylgir í kjölfarið á næsta ári því þegar að fimm til sjö sendiherrar hætta á svipuðum tíma og ljóst að Ingibjörg Sólrún mun skipa fleiri sendiherra en þessa þrjá á næstu tólf mánuðum. Það mátti finna örlitla ólgu á vissum stöðum í gær með þessa tilkynningu. Sumir spurðu sig að því hvort að Samfylkingin væri í samtryggingu pólitískra hagsmuna.

Það hefur alltaf verið svo að utanríkisráðherrar hafa skipað fólk með víðtæka reynslu til sendiherrastarfa. Fjöldi sendiherra hafa verið ráðherrar hér heima og tekið þátt í stjórnmálum. Jón Baldvin Hannibalsson skipaði fjölda krata sem sendiherra á sínum ferli, marga mjög virka í pólitík, og því er það svolítið fyndið að sjá suma skrifa eins og hálfgerð börn yfir því að Samfylkingin sé hrein mey í þessum efnum.

Flokkarnir sem að henni standa hafa skipað pólitíska samherja sína í sendiherrastóla og ég veit ekki betur en að Halldór Ásgrímsson og Davíð Oddsson hafi skipað pólitíska andstæðinga sína líka sem sendiherra og nægir þar að nefna Svavar Gestsson, fyrrum formann Alþýðubandalagsins, og Guðmund Árna Stefánsson, síðasta formann Alþýðuflokksins.

Sigríður Anna skipuð sendiherra

Siðariddari í NY endar sem vændiskúnni nr. 9

Það leikur enginn vafi á því að aðeins tímaspursmál er hvenær að demókratinn Eliot Spitzer muni segja af sér sem ríkisstjóri í New York. Það er kaldhæðnislegt að siðariddarinn mikli, sem frægur var fyrir að sækja til saka menn sem saksóknari í borginni og koma upp um glæpahringi, skuli sjálfur nú hafa endað sem vændiskúnni númer 9 í málsskjölum og falla í sama siðferðispyttinn og þeir sem hann hefur sótt til saka.

Spitzer hlaut um 70% atkvæða í ríkisstjórakosningunum árið 2006, fékk sterkt og gott umboð til að taka við af repúblikananum George Pataki. Á mjög skömmum tíma hefur hann klúðrað sínum málum og nú brotið lög og gerst sekur um athæfi sem hann svo margoft fordæmdi sjálfur. Það sem gerir stöðu Spitzers enn verri og óverjandi í sjálfu sér er að hann fór fram í kosningum, ekki aðeins í ríkisstjórakosningunum 2006 heldur áður er hann sóttist eftir embætti, sem maður heiðarleika og siðlegra stjórnmála.

Spitzer var af mörgum nefndur mr. clean, ekki aðeins í gamni með pólitískra gárunga heldur og vegna þess að hann seldi kjósendum þá ímynd sína að vera heiðarlegur maður og táknmynd siðlegra vinnubragða. Sú ímynd er hrunin með þessum fréttum og hann verður aldrei trúverðugur sem ríkisstjóri í New York framar. Það er því eðlilegt að repúblikanar reki á eftir afsögn Spitzers og það er eiginlega með ólíkindum að hann skyldi ekki segja af sér þegar í gærkvöldi þegar að hann viðurkenndi að hafa brugðist kjósendum og sínum nánustu.

Það er ekki hægt annað en að kenna í brjósti um eiginkonu Spitzers, Sildu, og börn þeirra. Ríkisstjórafrúin var hálf fjarræn og sorgmædd, allt að því vandræðaleg í þessum erfiðu aðstæðum, á blaðamannafundinum í gær þar sem hann reyndi að biðja hana og fjölskylduna afsökunar en svaraði engum spurningum fjölmiðlamanna. Hvernig geta konur birst við hlið manna sinna á svona stundum og varið þá? Það hlýtur að vera súrsæt og erfið lífsreynsla.

Það er varla við öðru að búast en að Spitzer segi af sér áður en repúblikanar muni höfða mál gegn honum. Þegar að Spitzer segir af sér mun vararíkisstjórinn, David Paterson, taka sjálfkrafa við embættinu. Hann er blindur og er þeldökkur og mun hann verða fyrsti þeldökki ríkisstjórinn í sögu New York-fylkis.

Ríkisstjóri New York verði ákærður til embættismissis

Drengurinn látinn

Það var dapurlegt að heyra það í fréttum áðan að drengurinn sem veiktist alvarlega, fékk heilablæðingu á íþróttaæfingu í Kópavogi, í síðustu viku, væri látinn. Öll vonuðumst við eftir því að hann næði einhverjum bata á ný og þetta hefur verið mikið áfall fyrir alla í Kópavogi, en ekki eru nema nokkrir mánuðir síðan að annar drengur lést eftir að hafa legið meðvitundarlaus í nokkra mánuði eftir atvik í sundlaug í bænum.

Ég vil votta fjölskyldu og vinum hins látna innilega samúð mína.

Hrottalegur verknaður

Það er skelfilegt að heyra af hinni hrottalegu nauðgun í vesturbæ Reykjavíkur um helgina. Nauðgun er eitt af því ógeðslegasta sem til er, ógeðfelldur glæpur sem setur mark sitt á sálu þeirra sem fyrir verða um aldur og ævi. Það sem mér finnst mest sláandi við stöðu þessara mála er að vel á annað hundrað nauðgunarmál hafa borist neyðarmóttöku nauðgana á síðasta ári. Það er ótrúlega há tala og fær alla til að hugleiða þessi mál frá grunni.

Þetta er óeðlilega hátt hlutfall grimmdarverknaðar af þessu tagi, altént í því samfélagi sem við flest viljum lifa í. Það verður að berjast gegn þessu með öllum tiltækum hætti. Það er aldrei barist nógu mikið gegn svona ógeði.

Fimm grunaðir um að hafa nauðgað stúlku

Sigríður Anna Þórðardóttir verður sendiherra

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, utanríkisráðherra, skipaði í dag Sigríði Önnu Þórðardóttur, fyrrum umhverfisráðherra og alþingismann Sjálfstæðisflokksins, sem sendiherra frá og með 1. júlí að telja. Miklar breytingar eru framundan á skipan sendiherra - einn mun láta af störfum á þessu ári en fimm til sjö á næsta ári, svo að bráðlega mun Ingibjörg Sólrún því skipa fjölda sendiherra í utanríkisþjónustunni.

Mér fannst eftirsjá af Sigríði Önnu sem ráðherra þegar að hún varð að víkja vegna hrókeringa í ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks þegar að Halldór Ásgrímsson gafst upp og hætti í íslenskum stjórnmálum, sagði sig frá embætti forsætisráðherra sem hann náði aldrei að ráða vel við. Þá ákvað Sjálfstæðisflokkurinn að sætta sig við að láta ráðuneyti af hendi til Framsóknarflokks, sem þá logaði í innri ólgu vegna hrókeringanna.

Sigríður Anna stóð sig vel sem umhverfisráðherra og fannst mörgum sjálfstæðismönnum það súrt þegar að hún varð að víkja fyrir Jónínu Bjartmarz. Hún ákvað í kjölfarið að hætta í stjórnmálum og gaf ekki kost á sér í síðustu alþingiskosningum. Með Sigríði Önnu eru skipaðir tveir nýjir sendiherrar; Gréta Gunnarsdóttir og Þórir Ibsen, sem verið hafa sviðsstjórar í utanríkisráðuneytinu.

Ekki eru þó sendiherrahrókeringarnar yfirstaðnar með því, en fyrirséð er eins og fyrr segir að allt að fimm nýjir sendiherrar verði skipaðir að auki af Ingibjörgu Sólrúnu innan árs.

Einkabarn Ledgers arflaus í gamalli erfðaskrá

Miklar deilur hafa spunnist vegna erfðaskrár leikarans Heath Ledger, sem lést fyrir tæpum tveim mánuðum, eftir að ljóst var að hún var fimm ára gömul og því gerð áður en hann tók saman við Michelle Williams og eignaðist einkabarn sitt, Matildu Rose. Dóttirin er því arflaus og fær ekkert eftir föður sinn nema þá að afi hennar og amma, sem erfa allar eigur leikarans, ákveði að veita henni einhverja peninga.

Það hefur reyndar komið í ljós að Ledger lætur ekki eftir sig digra sjóði peninga og eigna. Hann dó ungur og áður en hann náði hátindi frægðar sinnar, sem var reyndar í sjónmáli þegar að hann dó með tækifærum sem fylgja stjörnurullum í góðum kvikmyndum. Eftir að hann var tilnefndur til óskarsverðlaunanna fyrir Brokeback Mountain tveim árum virtust honum allir vegir færir og þá fyrst öðlaðist hann virkilega stöðu í bransanum.

Það verður áhugavert að sjá hversu miklar deilur verði vegna þessarar erfðaskrár. Það er greinilegt að leikarinn hafði ekki ákveðið að breyta erfðaskrá sinni eftir að eignast barn - hefur væntanlega talið að nógur yrði tíminn til að ákveða þau mál. Hann var ungur og greinilega taldi ekki þörf á að lista upp hlutina að nýju. Eftir stendur því dóttirin arflaus í erfðaskrá sem er eldri en hún.

Efast varla um að Matilda Rose Ledger muni njóta ástúðar og frægðar þrátt fyrir að faðir hennar sé fallinn í valinn. Það er óvíst hvernig móðir hennar, sem sjálf er auðvitað fræg leikkona og þekkt fyrir sín verk eftir kvikmyndaleik og Dawson´s Creek hér forðum daga, taki þessum tíðindum og setji fram kröfur. Matilda Rose er orðin háð því að afi hennar og amma hugsi um hana þegar að talað er um föðurhlut hennar, auk þess sem móðir hennar mun ráða hennar málum í mörg ár í viðbót.

Það er jafnan svo að börn stjörnuleikara njóta allrar heimsins frægðar og peninga, þurfa ekki að hafa áhyggjur af neinu. Hlutskipti Matildu Rose Ledger er annað, þó varla sé þörf á að efast um að hún muni líða skort með fræga móður sína sem þekkta leikkonu og vonandi föðurfjölskyldu sem hugsar um hennar hag, þrátt fyrir að gamla erfðaskráin geri ekki ráð fyrir tilvist hennar.

Dóttir Ledgers arflaus

Leit að vísbendingum - Kompás með pólskum texta

Enn er mörgum spurningum ósvarað í hinu sorglega máli sem tengist láti fjögurra ára drengs í Keflavík undir lok síðasta árs. Leitað er að vísbendingum sem geti varpað betur ljósi á málið. Það er vel til fundið hjá fréttaskýringaþættinum Kompás að hafa pólskan texta í þættinum um málið eftir helgina. Með því er auðvitað reynt að ná til pólsks fólks á þessu svæði sem viti meira um málið og geti komið vísbendingum að við rannsókn málsins.

Þetta mál hvílir sem mara yfir meðan að ekki er endanlega komið á hreint allar hliðar þess og spurningum svarað. Það var reyndar skelfilegt klúður að yfirvöld skyldu veita manni grunuðum um að keyra á drenginn leyfi til að fara úr landi, þegar að fyrir lá niðurstöður sýna sem gáfu til kynna að bíllinn sem hann keyrði á var sá hinn sami og keyrði á drenginn hinn örlagaríka dag.

Það er ekki hægt annað en að hafa samúð með aðstandendum drengsins sem þurfa að ganga í gegnum dimma dali við rannsókn þessa máls og það að sá hinn grunaði sé laus og hafi verið leyft að fara úr landi við þessar aðstæður og samræma vitnisburð sinn við þá sem voru handteknir með honum í upphafi.

En vonandi fæst spurningum málsins svarað og vonandi kemur eitthvað meira í viðbót fram eftir sýningu Kompásþáttarins með pólskum texta.

Svívirðileg meðferð á erlendu verkafólki

Það er dapurlegt þegar að farið er illa með erlent verkafólk og reynt að koma í veg fyrir að það geti tjáð sig um vondan aðbúnað með mútum af einhverju tagi. Þetta dæmi í Noregi er með því suddalegra, þar sem reynt er að gefa verkafólki áfengi og pizzur til að þagga niður í því. Það er algjörlega óásættanlegt að erlent verkafólk fái lakari meðferð en aðrir í sambærilegum störfum og það þarf að refsa þeim sem koma svona fram.

Ekki er langt síðan að það kom fram að ekki sé búið vel að sumum erlendum verkamönnum hér og því jafnvel borguð lægri laun og því sé leigt lélegt húsnæði á uppsprengdu verði. Man mjög vel eftir umfjöllun í Íslandi í dag um slík mál og það var tekið vel á þessu í umfjöllun í fréttaskýringaþættinum Í brennidepli sem eitt sinn var á dagskrá Sjónvarpsins, en var því miður tekinn af dagskrá. Þar komu fram dökkar staðreyndir um það að farið sé beinlínis illa með fólk.

Það er með því auvirðilegra að reynt sé að hafa fólk gott og réttlæta vonda meðferð á því með mat og áfengi. Það eru reyndar lélegar mútur ef út í það er farið, en sennilega er talið að áfengi geti leikið eitthvað hlutverk í lífi fólks sem farið er illa með og það geti komið í staðinn fyrir almennilegan aðbúnað. Þetta er auðvitað ekkert annað en mannréttindabrot á fólki, enda er ekki eðlilegt að traðkað sé á lágmarksréttindum þeirra sem koma til að vinna heiðarlegt og gott verk og það eru auvirðilegir vinnuveitendur sem svona koma fram.

Það er vonandi að tekið verði á svona liði og svona góð fjölmiðlaumfjöllun er gott fyrsta skref, enda ekki neinum til sóma að þaga yfir vondri meðferð á fólki sem vinnur sitt verk og fær ekki heiðarlega umbun fyrir og lágmarksréttindi allra sem vinna sitt verk.

Mútað með vodka og pítsu

Dularfullt hvarf Eyðimerkurblómsins í Brussel

Þegar að Waris Dirie, sem skrifaði hina eftirminnilegu bók Eyðimerkurblómið, hvarf í vikunni og ekkert heyrðist til hennar í nokkra daga óttuðust flestir um hana og töldu að eitthvað alvarlegt hefði gerst. Það var því ánægjulegt þegar að hún fannst loksins. En erfitt var að fá svör við því hvers vegna hún hvarf.

Það var pínlegt að sjá hana svara spurningum á blaðamannafundi í gær, þar sem greinilegt var að öll sagan var ekki sögð, annaðhvort vegna þess að hún man ekki hvað gerðist eða það er eitthvað við söguna af hvarfinu sem hún skammast sín fyrir. Það vantar enda ekki kjaftasögurnar um hvað gerðist á þessum þrem eða fjórum sólarhringum sem hún var á flakki um borgina.

Sýndist þó að ein opinberu skýringanna væri að hún hefði týnst í borginni, ekki ratað um eða áttað sig á hvar hótelið væri. Þannig að þetta var vandræðalegur blaðamannafundur þar sem Dirie reyndi að segja eitthvað til að slá á umræðuna en mistókst það heldur betur. Spurningarnar voru fleiri eftir fundinn en fyrir.

Vinsælasta sagan er að hún hafi verið drukkin og á vergangi. Meðal annars er sagt að hún hafi gist í anddyri á einhverju gistiheimili, enda ekki með peninga, kort eða persónulega hluti með sér. Þetta er ein þessa mála þar sem greinilega vantar stór púsl í til að heildarmyndin verði skiljanleg.

Waris Dirie hvarf í þrjá daga

Drungaleg íslensk raunveruleikasaga

Saga Eddu Jóhannsdóttur í Sunnudagsblaði Moggans er drungaleg íslensk raunveruleikasaga, fjarri því einstök en er nöpur í gegn, enda færir hún okkur veruleika þess að það hallar undan fæti í samfélaginu. Þetta er því miður veruleiki sem blasir við fjölda fólks og það virðist vera meiri barlómur yfir samfélaginu um þessar mundir og spurt um hvert stefni.

Það var samt merkilegt að sjá umfjöllun Lóu Aldísardóttur í kvöldfréttum Stöðvar 2 þar sem hún velti því fyrir sér hvort að það sé virkilega kreppa í samfélaginu. Þar virtist flest á uppleið. Krepputalið virðist ekki bíta á innflutningi á ýmsum vörum. Mitt í spádómum um ólgusjó í viðskiptaheiminum, endalokum góðærisins og kreppuhugleiðingar virðist neyslan ekki minnka.

Það virðist vera að húsnæðismarkaðurinn sé á niðurleið en enn er þó byggt á fullu. Umfjöllun Lóu var áhugaverð og ég bendi lesendum á að horfa á hana. Það er svo vonandi að við séum ekki að taka risadýfu eins og virðist vera raunin þegar að við kynnumst veruleikanum sem blasir við Eddu.

Verst er að eiga ekkert „heim“

Flugvöllur á Hólmsheiði er algjör fjarstæða

Um fátt hefur verið deilt meira síðustu árin og verður á næstu árum ennfremur en hvað eigi að verða um Reykjavíkurflugvöll. Mikið er talað um flugvöll á Hólmsheiði. Það er alveg ljóst að hefði flugvöllur verið þar á þessum kuldalega vetri fyrir sunnan hefði flug legið niðri dögum saman. Það er að verða æ augljósara að flugvallarstæði þar hentar ekki landsbyggðinni.

Eins og fram kom í kvöldfréttum Stöðvar 2 blasir við að flugvallarstæði þar myndi fela í sér verri nýtingu á flugvelli en ef hann væri í Vatnsmýrinni. Þar kom fram að ferðaáætlanir þúsunda manna hefðu raskast síðustu daga ef búið hefði verið að flytja Reykjavíkurflugvöll upp á Hólmsheiði. Í dag var þar t.d. blindþoka meðan að það var sól í Vatnsmýrinni.

Eins og Einar Sveinbjörnsson, veðurfræðingur, hefur sagt í góðum pælingum á vef sínum hafi veðráttan að undanförnu þýtt lokun flugvallar meira og minna síðustu vikuna hefði hann verið á Hólmsheiði. Þessar staðreyndir hljóta að fara ansi nærri með það að slá Hólmsheiðina út sem raunhæfan flugvallavalkost. Út frá veðurfræðilegu sjónarhorni er Hólmsheiði altént mjög óskynsamlegur kostur.

Það er eðlilega spurt um hvað taki við á næstu árum. Deilt er um framtíð flugvallarins. Hann skiptir landsbyggðina miklu máli. Mér finnst eðlilegt að ræða þessi mál hreint út, einkum þegar að reynslan með Hólmsheiðina er orðin jafn afgerandi og sést af staðreyndum í veðurfari síðustu dagana.

Í þessum efnum er spurt um hlutverk Reykjavíkur sem höfuðborgar landsins. Þar skiptir máli að samgöngur landsbyggðar og borgar séu í lagi, einkum flugleiðina og þær henti vel. Það þýðir ekki að setja flugvöll sem tengir þessi tvö lykilsvæði í eitthvað rokrassgat upp á heiði.

Sigmundur Ernir Rúnarsson, sendiherra Akureyrar í borginni, hefur annars tjáð sig hreint út um flugvöll á höfuðborgarsvæðinu í skorinorðum pistli, sem ég bendi hér með á um leið og ég lýsi mig sammála honum.

Flugvöllurinn minnkar

Hver tekur Paul Watson alvarlega?

Enn einu sinni reynir Paul Watson að koma sér í fjölmiðlana með fullyrðingar um að hvalveiðimenn reyni að drepa sig og koma málstað sínum fyrir kattarnef. Það er löngu þekkt að Watson er umdeildur. Verklag hans hefur verið þannig að þar fer enginn aufúsugestur víða um heim.

Watson var handtekinn við komuna hingað til lands fyrir tveim áratugum, en samtök hans, Sea Shepard, sökktu tveimur hvalveiðibátum við Ægisgarð í nóvember 1986. Var honum í kjölfarið vísað úr landi og á yfir höfði sér ákærur vegna þess að hafa sökkt bátunum komi hann hingað aftur.

Það er varla við því að búast að við hér á Íslandi séum að spá í velferð Paul Watson og blaðrið í honum. Hver tekur hann annars alvarlega?

Varð Paul Watson fyrir skoti?

Logi ekki lengur í beinni

Það er nú með því vandræðalegra að sjónvarpsþáttur sem titlaður er í beinni útsendingu í heiti sínu sé tekinn upp fyrirfram, eins og var með þátt Loga Bergmanns Eiðssonar, Logi í beinni, eins og verið hefur undanfarið. Það hefði verið heiðarlegra að breyta nafninu eða kynna hann undir öðrum titli fyrst að staðan var með þessum hætti, eða hreinlega hafa hann í beinni og þá á öðrum stað en venjulega.

Annars hefur Logi Bergmann staðið sig mjög vel með þennan spjallþátt. Það hefur ekki verið svona týpa af skemmti- og spjallþætti síðan að Laugardagskvöld með Gísla Marteini var á skjánum. Einföld og góð blanda af spjalli og skemmtun klikkar aldrei, enda sýnist mér Logi sækja í smiðju Gísla Marteins, sem var með einn vinsælasta þáttinn í sjónvarpinu í þrjú ár og hafði mikið áhorf.

Það er reyndar furðulegt að hætt sé nú með þáttinn fyrir páskana, en sennilega er ástæðan sú að myndverið er upptekið í þættina um Bandið hans Bubba, en það hefði átt að redda annarri lausn bara og halda áfram með þættina.

Verst er þó að spurningaþættirnir um Meistarann hafi vikið fyrir þessu líka, en þær þættir halda vonandi áfram fljótlega, enda alltaf þörf á góðum spurningaþáttum.

Logi í beinni ekki í beinni

Björn afþakkar sendiherrahlutverkið

Það kemur mér ekki að óvörum að Björn Bjarnason afþakki með öllu þær hugleiðingar að hann verði sendiherra í fjarlægu landi. Þær kjaftasögur hafa grasserað meira og minna í um áratug að hann verði sendiherra hér og þar, oftast nær hafa þeir sem komið hafa kjaftasögunum af stað nefnt Bandaríkin í því samhengi. Björn hefur jafnan neitað þessum kjaftasögum og valdið þeim miklum vonbrigðum sem hafa komið þeim af stað með því.

Hef alltaf litið svo á að Björn muni sinna einhverju allt öðru þegar að stjórnmálaferli hans lýkur. Held að það væri ekki í karakter hans að verða sendiherra og fylgja eftir málum erlendis. Sé hann mun frekar fyrir mér skrifa um utanríkis- og varnarmál auk pólitískra pælinga þess sem gerst hefur fyrr og nú. Það er jafnan mjög áhugavert að lesa skrif Björns og eru ítarleg skrif hans í tímaritinu Þjóðmálum sérstaklega vönduð og áhugaverð fyrir alla þá sem fylgjast með pólitíkinni.

Held að það ætti líka vel við Björn að vera á sínu fallega sveitasetri í Fljótshlíðinni, skrifa og sinna þar verkum með. Það var mjög notalegt að líta í heimsókn til Björns og Rutar í Fljótshlíðinni fyrir nokkrum árum, þar er mikil náttúrufegurð og yndislegt að vera. Það er styrkjandi fyrir alla að dvelja þar og kannski verður það sá helgi steinn sem Björn velur sér þegar að hann ákveður að hætta í pólitíkinni, fjarri öllum sendiherrapælingum andstæðinga sinna.

Björn verður ekki sendiherra

Sagan um kjarnakonuna Vigdísi

Frú Vigdís Finnbogadóttir er að mínu mati merkasti núlifandi Íslendingurinn. Það er ánægjuefni að ævisaga hennar er væntanleg. Vigdís hefur unnið merkilegt ævistarf - hefur markað sér sess í sögunni með verkum sínum og forystu, bæði á alþjóðavettvangi og sem þjóðhöfðingi Íslands. Alla tíð hef ég borið mikla virðingu fyrir Vigdísi og framlagi hennar til bæði jafnréttismála og ekki síður sextán ára dyggri þjónustu sinni við landsmenn alla á forsetaferli sínum.

Kjör Vigdísar Finnbogadóttur í embætti forseta Íslands í júní 1980 vakti mikla og verðskuldaða athygli um allan heim. Hún var fyrsta konan sem kjörin var þjóðhöfðingi heimalands síns í almennum kosningum. Kjör hennar markaði mikil og jákvæð þáttaskil fyrir konur um heim allan. Forsetaferill hennar var mjög farsæll og einkenndist af sterkum og órjúfanlegum samskiptum hennar við almenning. Hún var sannkallað sameiningartákn allra landsmanna, manneskja sem landsmenn treystu og báru virðingu fyrir, hvar svo sem þeir voru í flokki eða hvaða stjórnmálaskoðanir þeir höfðu.

Hún var samnefnari alls þess sem máli skipti. Sést það best í því að hún var kjörin í embættið með rúmlega 30% greiddra atkvæða en náði að ávinna sér traust þeirra sem ekki kusu hana. Það er bæði helsti styrkleiki Vigdísar og besti vitnisburðurinn um verk hennar. Þegar litið er yfir ævi Vigdísar og verk hennar á forsetastóli vekur helst athygli hversu vel hún náði til almennings. Hún varð ein af fólkinu, látlaus en glæsilegur fulltrúi allra landsmanna.

Í forsetatíð sinni ferðaðist hún mikið um landið og náði virðingu jafnt íslensks alþýðufólks sem konungborinna í Evrópu. Hún hefur ótrúlegan sjarma og nær sambandi við hvern þann sem hún hittir með ótrúlegum hætti. Hvert sem hún fór, hvort sem það var fámenn byggð á Íslandi eða höfuðborg fjarlægs ríkis, vakti hún verðskulda athygli. Hún bar með sér bæði ferska vinda og heillandi andrúmsloft.

Einkum þess vegna náði hún svo vel til allra, hún var samnefnari svo margs sem íslensk þjóð telur skipta máli og í henni sá fólk traustan fulltrúa sem hægt var að ná samstöðu um. Þar skiptir að mínu mati sköpum að hún kunni þá list að skilja að forsetaembættið og dægurþras stjórnmálanna. Hún var yfir dægurþrasið hafin og náði að vera traustverðugur fulltrúi allra.

Það er það merkasta við Vigdísi að verkin hennar lifa svo góðu lífi. Forysta hennar í embættinu í mikilvægum málum á enn vel við og skipti sköpum. Það er einfalt. Látlaus og hrífandi samskipti hennar við almenning hitti alla í hjartastað sem hana hafa hitt. Sérstaklega er mér þar eftirminnilegt þegar hún fór vestur á firði snjóflóðaárið mikla 1995.

Þá fór hún í minningarathöfn sem haldin var til minningar um fórnarlömb snjóflóðanna á Flateyri og Súðavík. Heillaði hún mig og alla sem á horfðu í sjónvarpi er hún huggaði og styrkti aðstandendur, bæði með hlýleika sínum og ekki síst nærveru á þessum sorgartímum. Þá sannaði hún hversu sterk hún var, sterkur þjóðarleiðtogi en samt ein af fólkinu.

Hlakka til að lesa ævisögu Vigdísar. Það er bók um sanna kjarnakonu sem markaði sér sess í sögunni og vann merkt ævistarf, einkum með því að vera hinn íslenski þjóðhöfðingi sem vann svo vel.

Ævisaga Vigdísar haustið 2009

Zeta enn í fullu ástarfjöri með húðkremið sitt

Catherine Zeta-Jones hefur nú kveðið í kútinn þær kjaftasögur að hún sé hætt að leika ástarsenur og sýna rómantíska takta á hvíta tjaldinu fyrir fertugt, eins og fullyrt var fyrir nokkrum dögum. Enda á hún alveg inni tvo áratugi í ástaratlotum í kvikmyndum ef hún hefur eiginmann sinn, Michael Douglas, sem fyrirmynd, en hann var leikandi í vænum ástarsenum allt fram að sextugu.

Svo hefur hún upplýst hvað það sé sem haldi henni ungri. Kremið var það heillin sem virðist aðaltrixið til að geta brosað rétt og ósvikið framan í myndavélar ljósmyndara og í kvikmyndatökuvélarnar. Reyndar er Zeta með myndarlegustu konum í Hollywood og þær eru mun fleiri þar í þessum bransa sem þurfa á kreminu að halda. Það er reyndar vinsæl iðja ljósmyndara að sýna stjörnurnar fyrir og eftir förðun.

Það voru margir kvikmyndaáhugamenn hundfúlir með að Zeta væri að fara að pása sig í rómans á hvíta tjaldinu og geta því tekið gleði sína að nýju. Hún verður vonandi sæl og glöð í líflegum ástarsenum vel fram eftir ferlinum eins og makinn margfrægi, með eða án húðkremsins.

Leyndardómur fegurðar og fleiri kynlífssenur

Röng auglýsing - megaklúður í Kastljósinu

Það var vægast sagt neyðarlegt augnablik fyrir Kastljósið þegar að þar var sýnd grínútgáfa af auglýsingu Hillary Rodham Clinton og varla að sjá að umsjónarmaður kipptist við að röng auglýsing færi í loftið þó að það væri öllum ljóst sem fylgst hafa með kosningabaráttunni vestanhafs og séð hafa auglýsingar Hillary að undanförnu.

Enda er greinilegt að stjórnendur Kastljóssins eru frekar skömmustulegir, enda varla við öðru að búast. Man ekki eftir stærra klúðri mjög lengi á þessum slóðum, enda hljóta allir sem rennt hafa yfir auglýsinguna fyrir birtingu að hafa gert sér grein fyrir að þetta var röng auglýsing, nema þá þeir sem ekki hundsvit hafa á málum vestanhafs.

Það er alveg ljóst að trúverðugleiki umfjöllunar Kastljóss um kosningabaráttuna vestanhafs beið mikinn hnekki við þetta megaklúður og erfitt að ímynda sér hvernig að hægt verði að gleyma þessu. Það er alveg lágmark að þeir sem fylgja eftir umfjöllun viti allt til enda hvaða efni þeir eru að fara að sýna. Svona viðvaningsleg vinnubrögð eru óafsakanleg og skaða annars ágætan þátt.

Clinton-klúður í Kastljósinu

Íslenskt vændi á netinu

Það er löngu þekkt staðreynd að vændi er til staðar á Íslandi, við erum hvorki fullkomnari né öðruvísi í þeim efnum en aðrar þjóðir að þar eru til skuggahliðar. Þær hafa verið að koma æ betur fram á síðustu árum. Það hefur ekki komið vel fram hversu útbreitt vændi er hér á Íslandi, en það virðist vera að flestir kenni það við félagslega erfiðleika eða fátækt af einhverju tagi. Vændi gefur af sér peninga og það blasir við að það hefst einkum til að geta safnað saman peningum.

Það hefur jafnan verið skilningur flestra að íslenskar konur hafi yfirleitt um betri kosti að velja en fara út í vændi. Samt virðist það viðgangast hér. Flestir virðast tala um vændi til að afla sér peninga fyrir eiturlyfjum og einhverjum nauðsynjavörum. Viðskipti sem geta tryggt viðurværi fólks. Það er dapurlegt að svo illa sé komið fyrir fólki að það sé tilbúið að selja sig fyrir peninga en sá veruleiki er er ekki bara bundinn við önnur lönd, þó sumir hafi viljað horfa framhjá vanda hér heima.

Það er alveg ljóst að einstaklingur sem selur líkama sinn á bágt að einhverju leyti. Oft er deilt um hvort að vændi og mansal sé eitt og hið sama. Um fátt hefur verið deilt meira en um það hvernig eigi að taka á vændi, þær deilur hafa verið þvert á stjórnmálalínur. Þetta er hitamál. En það væri óneitanlega áhugavert að heyra skoðanir femínista á þessari vaxandi vændisbylgju sem sést vel af þessari konu sem stundar vændið á netinu.

Vændi á netsíðu

Kuldaleg staðreynd

Það er frekar kuldaleg staðreynd að ungt fólk sem fer út til að læra sjái ekki hag í því að flytja heim aftur, en ákveði þess í stað frekar að vera áfram á þeim slóðum. Staðan er reyndar fjarri því góð um þessar mundir; húsnæðisverðið er komið algjörlega út úr öllu korti og varla svo að námsmenn ráði orðið við verðið á markaðnum.

Ekki bætir vont atvinnuástand og almenn dýrtíð hérna heima úr skák. Það fer því svo að við missum mikilvægt fólk úr landi um lengri tíma en þyrfti ella. En það er skiljanlegt að ungir námsmenn vilji ekki halda heim upp á þessi bítti sem við blasir.

Það er eðlilegt að velta því fyrir sér á hvaða leið við erum þegar að við heyrum af þessum áhyggjum ungra námsmanna sem treysta sér ekki heim vegna aðstæðnanna sem hér blasa við.

Ekkert vit í að flytja til Íslands