Ómar mun vinsælli en Ingibjörg Sólrún - konur segjast frekar neikvæðar en jákvæðar í garð ISG

Skv. könnun Gallups á vinsældum stjórnmálaleiðtoga kemur fram að Ómar Ragnarsson, formaður Íslandshreyfingarinnar, er vinsælli en Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, formaður Samfylkingarinnar. Konur eru frekar neikvæðar en jákvæðar í garð Ingibjargar Sólrúnar, sem er eina konan sem leiðir stjórnmálaflokk í þessum kosningum.

Geir H. Haarde, formaður Sjálfstæðisflokksins, Steingrímur J. Sigfússon, formaður VG, og Ómar eru allir vinsælli meðal kvenna en Ingibjörg Sólrún. Nú sem fyrr er Geir H. Haarde vinsælasti leiðtoginn. Tæplega 56% segjast jákvæðir í hans garð. Næstur er Steingrímur J. Sigfússon með 51%, 43% nefna Ómar Ragnarsson, 28% nefna Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur og 25% nefna Jón Sigurðsson. Fæstir, eða 23%, nefna Guðjón Arnar Kristjánsson.

Flestir eru neikvæðastir í garð Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur, eða 51%. 41% nefna nafn Guðjóns Arnars Kristjánssonar í þessu samhengi á meðan að 37% nefna Jón Sigurðsson. Þriðjungur aðspurðra nefna Ómar Ragnarsson en aðeins 19% nefna Geir H. Haarde. Það er því ljóst þarmeð að Geir er bæði vinsælasti stjórnmálamaður landsins og sá sem fæstir eru neikvæðastir fyrir. Er spurt er eftir kynjum styðja flestir karlar Geir, næst koma Steingrímur, Ómar, Ingibjörg Sólrún, Jón og Guðjón Arnar, sama röð og hvað varðar vinsældirnar semsagt.

Eins og fyrr segir nefna flestar konur Steingrím J. Sigfússon sem þann stjórnmálamann sem þær treysta mest, næstir koma Geir og Ómar. Ingibjörg Sólrún Gísladóttir er fjórða og því eru aðeins Jón Sigurðsson og Guðjón Arnar Kristjánsson neðar í skori hjá konum en hún. Það hljóta að teljast mikil tíðindi. Í ofanálag eru fleiri konur neikvæðar í garð Ingibjargar Sólrúnar en jákvæðar.

Þessi mæling er mjög góð fyrir Geir H. Haarde og Steingrím J. Sigfússon, sem virðast vera langsterkastir leiðtogar til hægri og vinstri. Mæling Ómars Ragnarssonar hlýtur að teljast mjög sterk fyrir hann, enda er þetta fyrsta mæling hans sem stjórnmálamanns, en hann er nú kominn á fullt í pólitískt vafstur og orðinn áberandi flokksleiðtogi.

Þessi könnun er mikið áfall fyrir Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur, sem á sama tímapunkti í aðdraganda þingkosninganna 2003 var vinsælli en Davíð Oddsson og bar höfuð og herðar yfir aðra í mælingum hjá konum er spurt var um vinsælasta stjórnmálamann landsins. Það hafa orðið mikil umskipti og hún veikst umtalsvert.

Það eru aðeins 35 dagar til þingkosninga. Spennan er að magnast mjög - kosningabaráttan fer á fullt eftir helgina með öllum þeim þunga sem henni fylgir. Síðasti mánuðurinn verður mjög kraftmikill vægast sagt. Þessi mæling segir meira en mörg orð um stöðu mála.

Veik mæling Ingibjargar Sólrúnar virðist sýna veika stöðu hennar og Samfylkingarinnar í hnotskurn. Þetta hlýtur að vera altént verulegt áfall fyrir flokk og formann, sem greinilega á mjög undir högg að sækja nú. Þessi könnun segir alla söguna mjög vel hvað það varðar.

Geir nýtur mestra vinsælda

Steingrímur J. útilokar ekki einkaframkvæmd

Mér fannst það mjög merkilegt að sjá á kosningafundi Stöðvar 2 í Norðausturkjördæmi á miðvikudagskvöldið að Steingrímur J. Sigfússon, formaður VG, útilokaði ekki að Vaðlaheiðargöngin yrðu einkaframkvæmd. Þetta er nýtt hljóð úr horni vinstri grænna og vakti mikla athygli mína, sem og þeirra sem sátu þennan fund með mér í Safnaðarheimilinu og eflaust þeirra sem horfðu á þáttinn í sjónvarpinu.

Er Steingrímur J. greinilega mun opnari fyrir þessum valkosti en Kristján L. Möller, leiðtogi Samfylkingarinnar hér í kjördæminu. Hann og Samfylkingin hefur reyndar sett það nú á oddinn að göngin verði að öllu leyti ríkisframkvæmd. Ég er ekki sömu skoðunar og tel að þetta eigi að gera með þeim hætti sem rætt hefur verið um. Þetta er mjög arðbær framkvæmd og mér finnst það fjarstæða að loka á einkaframkvæmdarkostinn. Er ánægjulegt að Steingrímur J. er sömu skoðunar og telur altént ekki rétt að loka á það.

Vaðlaheiðargöngin verða klárlega rædd í kosningabaráttunni í vor. Það er þýðingarmikil framkvæmd í huga okkar hér. Eigi að koma álver við Bakka þarf að opna svæðin mun betur en nú er með veginum um Víkurskarð, sem er auðvitað fyrir margt löngu orðinn úreltur samgöngukostur, enda þurfa veður ekki að verða mjög válynd til að leiðin sé lokuð og aka verður fyrir Dalsmynnið til að komast austur fyrir. Slíkt er óviðunandi, göng verða þar að koma. Þetta sjá allir sem með einhverju móti kynna sér svæðið og fara þar um. Enda get ég ekki betur séð en að allir flokkar séu með þennan gangnakost á borði sínu.

Mér fannst Valgerður Sverrisdóttir spyrja rétt þegar að hún beindi því til Kristjáns Möllers á þessum kosningafundi hvaða gangnaframkvæmd eigi að setja aftur fyrir ef Vaðlaheiðargöng verða að öllu leyti ríkisframkvæmd. Það er algjörlega óviðunandi að fresta t.d. göngum milli Eskifjarðar og Norðfjarðar. Af tengslum mínum austur og ferðalögum veit ég sem er að gömlu göngin um Oddskarðið eru barn síns tíma og hafa verið nær alla tíð. Þau eru óviðunandi samgöngukostur nú um stundir og úr því verður að bæta á næsta kjörtímabili, mjög snemma á því. Þeim er ekki hægt að fresta.

Vaðlaheiðargöng eru líka lykilframkvæmd hér fyrir norðan og allir gera sér grein fyrir því að þau eru ekki framtíðarmúsík, þau eru mál sem verður að koma af stað mjög fljótlega. Ég tel að það eigi að halda sama kúrs og fagna því að Steingrímur J. Sigfússon, formaður VG, útilokar ekki einkaframkvæmd og tel það vera mjög jákvætt útspil af hans hálfu á sömu stund og Samfylkingin allt að því útilokar einkaframkvæmd.

Kaupþing vill ekki hryðjuverkamenn í viðskipti

Það kallar fram kómísk viðbrögð að lesa fréttina um Selfyssinginn sem var spurður af starfsmanni Kaupþings hvort að hann tengdist einhverjum hryðjuverkasamtökum eða það væri einhver í fjölskyldunni hans sem væri viðriðinn slík samtök. Átti ekki alveg von á að íslenskir bankar spyrðu svona á árinu 2007.

Er þetta merki um nútímann í bankaviðskiptum? Eru íslenskir bankar orðnir svo alþjóðlegir að þeir double check-a hvort að viðskiptavinir þeirra séu nokkuð svo alþjóðlegir að þeir séu orðnir hryðjuverkamenn meðfram daglegu lífi hér heima á Fróni? Þetta er að vissu marki skondið en líka svo kostulega fyndið að einhverju leyti. Ég þurfti eiginlega að lesa þessa frétt tvisvar til að trúa því.

Hefði hlegið meira hefði þetta birst 1. apríl, en hann er nú nýlega liðinn, svo að ekki gat það passað. En kómískt er þetta óneitanlega. Er þetta kannski forboði um að maður fái svona spurningu þegar að maður fær sér tryggingu, jafnvel lífstryggingu. "Heyrðu ertu nokkur í hryðjuverkum?" Svona er víst Ísland í dag.

„Ertu hryðjuverkamaður?“

Glæsilegur sigur Jógvans í X-Factor

Mér fannst allt frá upphafi X-Factor-keppninnar að Færeyingurinn Jógvan Hansen væri stjarnan sem mest væri varið í af öllum fjöldanum. Glæsilegur og afgerandi sigur hans í keppnislok kemur mér ekki á óvart, enda bar hann algjörlega af. Mér fannst hann, Guðbjörg, Hara og Siggi Ingimars vera í algjörum sérflokki í keppninni. Kannski var Inga Sæland líka hinn duldi sigurvegari, enda var hún ekki beint staðalímynd í svona keppni.

Jógvan sannaði í kvöld úr hverju hann er gerður, tók mjög ólík lög og sérstaklega var áhugavert hjá honum að blanda saman Lionel Ritchie og Bon Jovi. Nýja frumsamda lagið var líka sem sniðið fyrir hann. Og sigurinn var afgerandi, krýning er rétta orðið. Þjóðin heillaðist af Færeyingnum metnaðarfulla.... og hún kaus hann. 70% kosning Jógvans segir allt sem segja þarf. Hann kom, sá og sigraði. Einfalt mál það. Og ég held að hann eigi farsæla framtíð fyrir sér í söngnum.

Held að það sé rétt munað hjá mér að hann endaði aldrei á botninum í gegnum alla keppnina. Segir meira en mörg orð um stöðu mála. Hann fékk líka mikla skólun á samstarfinu við umboðsmann Íslands, Einar Bárðarson, sem er auðvitað hreinn meistari á sínu sviði. En Hara er líka sigurvegari að vissu marki. Þær heilluðu þjóðina, voru flott dúó saman og alveg eldfimar, þær munu alveg hiklaust slá í gegn ekkert síður. Var reyndar rosalega svekktur þegar að Siggi var sendur heim fyrir miðja keppni, enda átti hann ekki skilið að fara út svo snemma. Sorglegt bara.

Var rafmagnað andrúmsloft er úrslitin voru tilkynnt. Bæði stóðu Jógvan og Hara sig vel í kvöld en þetta var að mínu mati alveg tryggt hjá Færeyingnum. Hef ekki verið í vafa um sigur hans meginhluta keppninnar. Var framan af hræddur um að erlendur uppruni hans, þó kominn sé frá frændþjóð okkar fornri og góðri, myndi spilla fyrir möguleikum hans, en það gerði það sem betur fer ekki. Enda á talent að njóta sannmælis.

En já, þetta voru gleðileg úrslit. Sendi Jógvan mínar bestu kveðjur með glæsilegan sigur og óska honum að sjálfsögðu velgengni á tónlistarbrautinni, en þar liggur farsæld hans mun frekar en í því að klippa hár fólks. Það er eflaust rífandi stemmning í Færeyjum núna. Þau í Klakksvík hljóta að vera gargandi glöð. Sendi auðvitað góðar kveðjur til frænda okkar í Færeyjum.

Á föstudaginn langa

Í dag er föstudagurinn langi - einn helgasti dagur kristinna manna um allan heim. Það er við hæfi að nota daginn til að íhuga vel og njóta kyrrðar. Að mörgu leyti er föstudagurinn langi sá dagur ársins þar sem kyrrðin nýtur sín best - hægt er að hugsa vel málin og sjá hlutina í öðru ljósi en alla aðra daga. Það er notalegt að geta með þessum hætti séð hlutina í allt öðru samhengi en í erli annarra daga.

Ungum var mér kennt að meta skáldskap Davíðs Stefánssonar frá Fagraskógi. Amma mín var mjög hrifin af ljóðum hans og átti ljóðabækur hans. Erfði ég þær bækur og nýt þeirra nú. Hann var fremsta skáld landsins á 20. öld - að mínu mati tókst fáum íslenskum skáldum betur að tjá sig frá hjartanu, er þá sama hvort átt er við t.d. gleði, sorg, ástina eða lífskraftinn.

Davíð tjáði af stakri snilld sannar tilfinningar og varð eitt ástsælasta skáld okkar á 20. öld. Davíð var skáld tilfinninga, hann orti frá hjartanu og talaði beint til hjarta þess sem las. Hann var alþýðuskáld sem snerti við fólki. Þess vegna mun minning hans verða okkur kær og kveðskapur hans festast í sessi um ókomin ár. Hann var sannur í yrkisefnum og sannur í tjáningu um sannar tilfinningar.

Eitt fallegasta kvæði Davíðs er án nokkurs vafa Á föstudaginn langa, sem margir kalla Ég kveiki á kertum mínum. Um er að ræða táknrænt og fallegt ljóð sem telst með því besta sem hann orti á löngum skáldferli sínum. Þetta ljóð snertir alltaf streng í hjartanu mínu. Það er við hæfi að líta á það á þessum helga degi.


Ég kveiki á kertum mínum
við krossins helga tré.
Í öllum sálmum sínum
hinn seki beygir kné.
Ég villtist oft af vegi.
Ég vakti oft og bað.
Nú hallar helgum degi
á Hausaskeljastað.

Í gegnum móðu og mistur
ég mikil undur sé.
Ég sé þig koma, Kristur,
með krossins þunga tré.
Af enni daggir drjúpa,
og dýrð úr augum skín.
Á klettinn vil ég krjúpa
og kyssa sporin þín.

Þín braut er þyrnum þakin,
hver þyrnir falskur koss.
Ég sé þig negldan nakinn
sem níðing upp á kross.
Ég sé þig hæddan hanga
á Hausaskeljastað.
Þann lausnardaginn langa
var líf þitt fullkomnað.

Ég bíð, uns birtir yfir
og bjarminn roðar tind.
Hvert barn, hvert ljóð, sem lifir,
skal lúta krossins mynd.
Hann var og verður kysstur.
Hann vermir kalda sál.
Þitt líf og kvalir, Kristur,
er krossins þögla mál.

Þú ert hinn góði gestur
og guð á meðal vor,
og sá er bróðir bestur,
sem blessar öll þín spor
og hvorki silfri safnar
né sverð í höndum ber,
en öllu illu hafnar
og aðeins fylgir þér.

Þú einn vilt alla styðja
og öllum sýna tryggð.
Þú einn vilt alla biðja
og öllum kenna dyggð.
Þú einn vilt alla hvíla
og öllum veita lið.
Þú einn vilt öllum skýla
og öllum gefa grið.

Að kofa og konungshöllum
þú kemur einn á ferð.
Þú grætur yfir öllum
og allra syndir berð.
Þú veist er veikir kalla
á vin að leiða sig.
Þú sérð og elskar alla,
þó allir svíki þig.

Ég fell að fótum þínum
og faðma lífsins tré.
Með innri augum mínum
ég undur mikil sé.
Þú stýrir vorsins veldi
og verndar hverja rós.
Frá þínum ástareldi
fá allir heimar ljós.

Sorgleg endalok á föstudaginn langa

Það var frekar dapurlegt að heyra þá frétt fyrsta í morgunfréttum Ríkisútvarpsins að morgni föstudagsins langa að skemmtiferðarskip hafi sokkið á Eyjahafi og að franskra feðgina um borð sé saknað. Nær allir farþegarnir, 1600 talsins, voru fluttir í land en feðginin voru eftir og urðu örlög þeirra ljós um seinan.

Það er vissulega afrek að tekist hafi að bjarga svo mörgum farþegum farsællega en það að ekki hafi allir komist lífs varpað auðvitað skugga á björgunarafrekið. Það mætti þó kannski segja að mesta afrekið sé vissulega að ekki skyldu fleiri láta lífið þar. Það er hægt að líta misjafnlega á hvernig til tókst við björgunina.

Eftir tíu daga, 15. apríl nk, verða 95 ár liðin frá því að farþegaskipið Titanic fórst. Það var skipið sem aldrei átti að geta sokkið. Það sökk þó í jómfrúarferðinni sinni. Örlög skipsins hafa verið efniviður i margar bækur og frásagnir, sérstaklega í tveim ólíkum en óviðjafnanlegum kvikmyndum frá ólíkum tímaskeiðum. Um daginn horfði ég á gömlu myndina, frá árinu 1953.

Öllu frægari er þó kvikmyndin risavaxna frá árinu 1997. Hún var tæknivætt meistaraverk, stór og öflug, eins og skipið sem er sögusviðið nær alla myndina, frá glæsilegri brottförinni í Southampton til endalokanna miklu sem er færð í glæsilegan en þó svo sorglegan búning. Það atriði kemur sterklega til greina sem sorglegasta og um leið svipmesta augnablik kvikmyndasögunnar.

Titanic varð stærsta kvikmynd 20. aldarinnar, tilnefnd til 14 óskarsverðlauna og hlaut 11, hið mesta í sögu Óskarsverðlaunanna. Lykillag myndarinnar er hér í spilaranum, eitt stórbrotnasta kvikmyndalag sögunnar að mínu mati. Þetta er mynd sem er hollt að sjá reglulega. Kannski maður líti á nokkur brot af henni á eftir.

Tveggja farþega af sokknu farþegaskipi saknað

Sjokkerandi uppgötvun

Hún er ansi sjokkerandi sagan af 14 ára stúlkunni í Washington-fylki í Bandaríkjunum sem komst að því að 17 ára kærastinn hennar var í raun þrítug kona. Mikið er fjallað um þetta í bandarískum fjölmiðlum í dag og miklar vangaveltur eru um þetta á bloggsíðum vestanhafs. Mun hafa komist um hina þrítugu Lorelei Corpuz vegna þess að lögreglan athugaði hvort bíllinn sem hún ók á væri stolinn. Upp komst um ógreiddar sektir fyrir umferðarlagabrot og uppruni eigandans leiddi hið sanna í ljós.

Þetta mál minnir mjög á hina sjokkerandi sögu af Teena Brandon, sem lifði sem maður undir nafninu Brandon Teena og átti kærustur og taldi sjálfum sér og öðrum trú um að líf hans/hennar væri líf karlmanns. Teenu var nauðgað og síðar myrt í desember 1993 þegar að upp komst um bakgrunn karaktersins, enda var samkynhneigð ekki viðurkennd í Nebraska, þar sem þessir atburðir áttu sér stað og olli þessi uppljóstrun sviptingum í smábæ á borð við þetta. Sakamálið sem fylgdi í kjölfarið varð mjög mjög áberandi í Bandaríkjunum og um allan heim og þótti mjög sorglegt.

Þessi ógleymanlega saga, sem var í senn bæði sorgleg og ógleymanleg, var sögð í kvikmyndinni Boys Don´t Cry árið 1999. Í myndinni átti leikkonan Hilary Swank stjörnuleik í hlutverki Teenu/Brandons og hlaut óskarsverðlaunin fyrir stórfenglega túlkun sína. Þessi frammistaða Swank er einn eftirminnilegasti leiksigur i sögu bandarískra kvikmynda síðustu áratugina. Það er svo sannarlega upplifun að sjá þá mynd, þó vissulega sé hún ekkert skemmtiefni.

Datt helst þetta mál í hug þegar að ég heyrði, enda er vissulega með ólíkindum að fólk geti villt á sér heimildir svo lengi og jafnvel reynt að þykjast vera af öðru kyni og vera jafnvel í samböndum af þessu tagi. En þetta er svo sannarlega frétt sem vekur athygli, það þarf ekki að kvarta yfir því.

Kærastinn var í raun þrítug kona

Halldór sendir neyðarkall frá Kaupmannahöfn

Í kvöld eru tíu mánuðir liðnir frá því að Halldór Ásgrímsson tilkynnti um pólitísk endalok sín. Svið endalokanna var fagurt sumarkvöld í kastljósi fjölmiðlanna fyrir framan embættisbústað forsætisráðuneytisins á hinum sögufrægu Þingvöllum. Þriggja áratuga stjórnmálaferli lauk með beiskju og mæddum hætti. Framsóknarflokkurinn var í rúst og væringar sliguðu stjórnmálaferil leiðtogans.

Halldór Ásgrímsson var aðalleikari í íslenskum stjórnmálum til fjölda ára - var einn af þeim sem mestu réðu um forystu þjóðarinnar á seinustu áratugum. Hann markaði söguleg pólitísk skref. Það hvernig fjaraði undan honum, í senn miskunnarlaust og kuldalega vægðarlaust, var mjög athyglisvert. Maðurinn sem hafði pálmann í höndunum eftir þingkosningarnar 2003 og gat krafist forsætis út á oddastöðu sína gat ekki nýtt tækifærin og stöðuna. Það varð ekki við neitt ráðið. Hann fjaraði út hratt og áberandi. Forætisráðherraferillinn varð sorgarsaga og ekki varð við neitt ráðið. Spunameistararnir klúðruðu meira að segja endalokunum er á hólminn kom. Halldór fór sneyptur af hinu pólitíska sviði.

Halldór Ásgrímsson er nú kominn í órafjarlægð frá stjórnmálatilverunni á Íslandi. Hann situr nú á friðarstóli í Kaupmannahöfn sem framkvæmdastjóri Norrænu ráðherranefndarinnar. Hann horfir á hnignun Framsóknarflokksins og vandræði flokksins úr fjarlægð. Það blandast engum hugur um að Framsóknarflokkurinn rær lífróður í öllum kjördæmum. Hann á erfitt. Þrír lykilráðherrar flokksins eru á fallanda fæti á höfuðborgarsvæðinu og utanríkisráðherrann, einn nánasti pólitíski samstarfsmaður Halldórs Ásgrímssonar áratugum saman, er í erfiðri stöðu í Norðausturkjördæmi. Kannanir sýna hana eina að mælast inni á þingi í því sem forðum var helsta vígi Framsóknarflokksins. Staðan er dökk.

Þó að tíu mánuðir séu liðnir frá afsögn Halldórs Ásgrímssonar hefur ekkert breyst. Staða Framsóknarflokksins hefur í engu breyst. Hún hefur jafnvel versnað enn ef eitthvað er. Það er eitthvað stórlega að klikka hjá Framsóknarflokknum. Þjóðin finnur ekki samleið með honum lengur og hann á verulega undir högg að sækja; ekki aðeins á höfuðborgarsvæðinu heldur í lykilhéruðum landsbyggðarinnar. Hnignun flokksins í Norðausturkjördæmi er lýsandi fyrir stöðuna. Jón Sigurðsson virðist ekki hafa tiltrú almennings. Það trúir því enginn að hann sé forsætisráðherraefni. Staða hans er ekki góð.

Halldór hefur nú sent úr neyðarkall frá Kaupmannahöfn, vissulega mjög athyglisvert neyðarkall. Hann reynir þar að tala flokkinn upp, talar um kosti hans og greinir gallana. Hann varar við VG. Það er ekki nýtt að heyra úr ranni Framsóknarflokksins. Áralöng beiskja Valgerðar Sverrisdóttur og Steingríms J. Sigfússonar í pólitískum væringum kom vel fram á kosningafundi héðan úr kjördæminu. Það er ekkert ástarhjal. Enda blasir við að VG hefur styrkst mjög einmitt á kostnað Framsóknarflokksins. Þetta veit reyndur höfðingi í Köben.

Í viðtalinu við Ríkisútvarpið í gær sagði Halldór að flokkurinn gjaldi þess að ósekju að hafa staðið að umdeildum málum eins og nýtingu auðlinda og breytingum á fjármálamarkaði sem þó hafi verið forsenda framfara á undanförnum árum. Enda keyrir Framsókn nú og mun gera næstu 40 dagana á slagorðum þess efnis að fólk eigi ekki að kjósa stoppstefnu í vor. Jón Sigurðsson talar mjög ákveðið gegn því að stoppa og hefur frasi hans í þeim efnum verið sett í allar auglýsingar og kynningar. Svona tala allir forystumenn um allt land.

Fari kosningar eins og kannanir sýna er Framsóknarflokkurinn ekki bógur til ríkisstjórnarþátttöku og heldur mæddur og bugaður í endurhæfingu. Svona staða yrði banabeygur fyrir Halldórsarminn svokallaða sem nú stjórnar í gegnum Samvinnumanninn trygga Jón Sigurðsson. Nái hann ekki kjöri á þing eða flokkurinn lendir utan stjórnar fer hann eflaust í gegnum allsherjar uppstokkun og breytingar. Þá verða sennilega kynslóðaskipti. Það verður eflaust mesta rótið innan hans í áratugi. Margir sem þar ríkja munu þá horfa annað.

Það blæs ekki byrlega fyrir Framsóknarflokknum. Honum hefur oft tekist að redda sér úr miklum krísum á innan við 40 dögum. Verða þessir 40 dagar þó erfiðari en aðrir í aðdraganda kosninga? Það verður fróðlegt að fá svarið við því. En neyðarkall gamla höfðingjans úr fjarlægri heimsborg sannfærir mann þó vel um það að róðurinn er þeim þyngri nú og erfiðari. Þeir eru allavega fáir stjórnmálaskýrendurnir sem setja peningana sína á að Framsókn nái kjörfylginu en eitthvað verður nú samt krafsað.

Það verður vel fylgst með því hvort að Framsóknarflokkurinn vaknar til lífsins bugaður eða hnarreistur að morgni 13. maí og hvort að formaður Framsóknarflokksins verður landlaus pólitískt utan þings eða tekst að redda sér inn í hlýjan stól valdanna eins og Björn Ingi Hrafnsson í Reykjavíkurborg vorið 2006. Þetta verða örlagaríkar kosningar fyrir Framsóknarflokkinn á hvorn veginn sem fer.

Samfylkingin föst í 20% fylgismælingum

Það er mjög athyglisvert að sjá að Samfylkingin virðist vera orðin pikkföst í 20% fylgismælingum. Þar virðist ekkert ganga og stefnir í umtalsvert fylgistap þessa stærsta stjórnarandstöðuflokks landsins. Hann mælist æ ofan í æ með um eða yfir 10% minna fylgi en í þingkosningunum 2003. Ef vikukannanir Gallups eru bornar saman sést nærri bein rauð lína í 20% marki. Það er varla gleði innan flokks sem vildi verða mótvægi við Sjálfstæðisflokkinn með slíkt.

Fylgi Samfylkingarinnar virðist því vera að festast í nýjum og mun lægri mörkum en í síðustu tveim alþingiskosningum. Það er áfall fyrir flokk sem hefur viljað byggja sig upp til forystu í ríkisstjórn. Færu kosningar á þessa leið fengi Samfylkingin aðeins 13 þingsæti, einu fleiri en Framsóknarflokkurinn fékk í kosningunum 2003. Það hefði þótt saga til næsta bæjar í kosningunum fyrir fjórum árum þegar að Samfylkingin kynnti Ingibjörgu Sólrúnu sérstaklega sem forsætisráðherraefni að flokkurinn ætti eftir að enda í Framsóknarfylgismælingum.

Þessar mælingar og þessi staða eru mikið pólitískt áfall fyrir Ingibjörgu Sólrúnu. Nú er búið að dubba Össur upp til fundaferðalaga um landið með konunni sem auðmýkti hann forðum, felldi hann af formannsstól Samfylkingarinnar eftir fimm ára starf við að byggja upp flokkinn. Kannski telur flokkurinn og forystan sig verða að fara vel með Össur og þetta sé einhver mildileg sátt millum einstaklinga. Má vera. Mun líklegra er þó að flokkurinn telji Össur vera það pólitískt mikilvægan að það verði að flagga honum. Það verði að sýna að Ingibjörg Sólrún og Össur geti unnið saman enn, þrátt fyrir mjög harðvítugt og kuldalegt uppgjör þeirra um forystu flokksins fyrir tveim árum.

Hvað er annars að gerast með varaformann Samfylkingarinnar? Af hverju er hann ekki á fundaferðum um landið með formanni flokksins? Það er greinilega mjög skrítin chemistría þarna á bakvið tjöldin. Þetta er einhver dulin saga um samskipti fólks þarna. Enda er það auðvitað gríðarlega áberandi að formaður og varaformaður flokks fari ekki svona ferðir saman um landið. Enda yrði lesið mjög sterkt í það færi Geir H. Haarde, formaður Sjálfstæðisflokksins, með einhverjum öðrum en Þorgerði Katrínu svona mikilvægan rúnt um landið skömmu fyrir kosningar.

Það verður fróðlegt að sjá stjórnmálaskýrendur greina pólitískan skell fyrir Samfylkinguna af þessum kalíber verði hann að veruleika. Þessi mæling er orðin of föst og áberandi til að henni verði neitað lengur. Fyrst féll Samfylkingin niður og svo festist hún í mörkunum. Þessi staða er vissulega mjög verðugt verkefni fyrir stjórnmálaskýrendur. Það verður líka aðalgreiningarefnið hvort að forystu flokks sem hrynur svona rosalega þrátt fyrir stjórnarandstöðuvist árum saman sé sætt.

Ágúst Ólafur: Hætta á að atkvæði detti niður dauð

Pólitískur lífróður Valgerðar Sverrisdóttur

Ef marka má nýjustu könnun á fylgi flokkanna í Norðausturkjördæmi stefnir í að kosningabaráttan hér næstu vikurnar verði að mörgu leyti pólitískur lífróður Valgerðar Sverrisdóttur, utanríkisráðherra. Framsókn mælist aðeins með einn þingmann inni og hefur misst rúmlega 20% fylgi og þrjú þingsæti. Það sáu allr sem fylgdust með kjördæmaþætti Stöðvar 2 að könnunin var áfall fyrir Valgerði, enda hafði hún talið að fylgið væri nær 20% mörkunum en 10%.

Það stefnir í miklar breytingar fyrir Framsóknarflokkinn í vor, enda eru tveir þingmenn flokksins; Jón Kristjánsson og Dagný Jónsdóttir að draga sig í hlé. Jón er nú aldursforseti þingflokks Framsóknarflokksins eftir brotthvarf Halldórs Ásgrímssonar og hefur verið á þingi frá árinu 1984 en Dagný hefur aðeins setið eitt kjörtímabil á þingi og hljóta að teljast stórtíðindi að hún hafi ákveðið að draga sig í hlé eftir svo skamma þingsetu, en hún var presenteruð sem framtíðarefni flokksins hér í síðustu kosningum, eins og kunnugt er.

Í síðustu kosningum vann Framsóknarflokkurinn afgerandi sigur; hlaut fjóra þingmenn og yfir 30% fylgi. Nú stefnir í afhroð, sé þessi könnun að segja alla söguna nú, sem ég efa ekki að hún geri. Það hlýtur að valda Valgerði vonbrigðum. Hún mun veikjast mjög í sessi fái flokkurinn skell af þessu tagi. Það má reyndar spyrja sig að því að hvort að þau sögulegu tímamót að enginn framsóknarmaður að austan eigi möguleika á þingsæti valdi þeim skráveifu þar. Austfirðingar í stjórnmálum misstu strax tvö þingsæti með vali þessa framboðslista í janúar. Síðast fengu Akureyringar í flokksstarfinu nokkurn skell við val á lista en nú varð sá kaleikurinn Austfirðinga. Það voru stór tíðindi.

Alla tíð frá stofnun Framsóknarflokksins hefur flokkurinn haft afgerandi og sterka leiðtoga fyrir austan. Allir þekkja Halldór Ásgrímsson eldri, Eystein, Vilhjálm frá Brekku, Tómas Árnason, Halldór Ásgrímsson yngri og Jón Kristjánsson. Dagný Jónsdóttir varð svo síðasta vonarstjarna þeirra og hún var mest allra kynnt í kosningunum 2003. Jafnskjótt og hún kom hvarf hún. Þessir menn mörkuðu sögu Framsóknarflokksins að fornu og nýju. Gleymum því ekki. Þeirra hlutur í sögu flokksins er og hefur alla tíð verið talinn afgerandi. Það voru merkilegustu tíðindi aðdraganda þessara kosninga að þeir fyrir austan áttu engan til að fylla skarðið.

Eysteinn Jónsson var pólitískur lærifaðir Ólafs Ragnars Grímssonar, forseta Íslands. Hann mótaði hann manna mest. Sömu áhrif hafði hann á Tómas og Halldór Ásgrímsson hinn yngri. Eysteinn mótaði heila kynslóð framsóknarmanna fyrir austan. Hann hafði mikil áhrif. Það var enda bjargföst trú mín að þessi gamli baráttumaður og forni forystumaður austfirskra framsóknarmanna hafi snúið sér við í gröfinni vitandi að enginn framsóknarmaður yrði á þingi að austan kjörtímabilið 2007-2011. En framsóknarmenn nyrðra gátu glaðst. Framsóknarmenn á Akureyri eygja nú von á sínum fyrsta þingmanni síðan að Ingvar Gíslason sat á þingi í Höskuldi Þórhallssyni.

En það er ljóst að heilladísirna eru ekki í pólitísku ferðalaginu nú með Framsókn. En þar á greinilega að snúa vörn í sókn. Valgerður beit, eins og ávallt, vel frá sér í umræðunum í gærkvöldi. En mun henni takast að bæta stöðu flokksins. Flestir virðast hér ganga að því sem gefnu að þetta sé síðasta kosningabarátta Valgerðar og hún leggi nú allt í sölurnar fyrir gott gengi. Miklar breytingar blasa við með brotthvarfi beggja austfjarðaþingmanna Framsóknarflokksins og nokkuð önnur staða uppi nú en var fyrir fjórum árum með lista sem hafði skírskotun í allt kjördæmið.

Eins og staðan er nú eru framsóknarmenn varla að berjast upp á fleiri en tvö sæti nú, en væntanlega mun Birkir Jón, eini sitjandi þingmaður flokksins hér utan Valgerðar sem fer fram, ná kjöri. Það er mjög óvarlegt annað en telja að hann nái inn. Framsókn mun berjast fyrir því að ná inn þriðja manninum. Það yrði talið varnarsigur og myndi flokkast undir sigur í vondri stöðu að ná að komast yfir 20% og ná inn þrem. En ef marka má þessa könnun þarf margt að breytast til að það takist.

En væntanlega telst þetta pólitískur lífróður. Valgerður hefur áður tekið slaginn og átt bæði góða og slæma daga pólitískt. Innan við ár er liðið síðan að Valgerður náði þeim sögulegum áfanga að verða utanríkisráðherra fyrst kvenna. Nú er spurning hvort að sú vegtylla verði henni sigursæl eða pólitísk bölvun sökum mikillar fjarveru erlendis. Halldór Ásgrímsson háði sem utanríkisráðherra mikinn lífróður í síðustu kosningabaráttu sinni fyrir austan árið 1999. Valgerður ætlar ekki að láta það sama endurtaka sig nú.

En það er greinilega við ramman reip að draga fyrir hana og flokkinn. Þessi staða, ef af yrði, myndi verða túlkuð sem mikill persónulegur ósigur Valgerðar Sverrisdóttur og myndi verða upphafið að pólitískum endalokum hennar og í raun má segja að Framsóknarflokkurinn allur sé að fara í endurhæfingu verði skellur flokksins um allt land að veruleika. Þar verður barist þó til hinstu stundar. En það verður mikil þrautaganga.

Sterk staða Sjálfstæðisflokksins - stjórnin heldur

Sjálfstæðisflokkurinn bætir við sig þónokkru fylgi, VG er að missa flugið hratt og ríkisstjórnin heldur velli ef marka má nýjustu könnun Gallups. Engu að síður er VG enn næststærsti flokkurinn þrátt fyrir fylgistap tvær vikukannanir í röð, mælist með 21,1% fylgi nú en hafði 24% fyrir viku og er nú innan við tveimur prósentustigum stærri en Samfylkingin, sem dalar milli vikna og mælist nú með 19,5% en hafði 19,9% fyrir viku.

Sjálfstæðisflokkurinn bætir við sig 6,1% milli vikna. Hann mældist með 34,5% í síðustu viku en hefur nú 40,6% fylgi. Flokkurinn fengi fleiri alþingismenn í slíkri mælingu en hann hefur fengið kjörna áður í sögu sinni. Þetta er besta mæling Sjálfstæðisflokksins í könnunum Gallups í vel á annað ár. Íslandshreyfingin missir fylgi milli vikna. Hún mælist nú með 4,5% en hafði 5,2% í síðustu viku. Frjálslyndir bæta við sig 0,1%, er með 5,4% fylgi í stað 5,3%, og er því enn á mörkum þess að missa þingmenn sína fyrir borð. Framsóknarflokkurinn dalar enn og mælist með 8,1% fylgi í stað 8,3% fyrir viku.

Ríkisstjórnin heldur velli í könnuninni með 48,7% fylgi og 32 þingsæti. Athygli vekur sífellt hrap vinstri grænna, sem eru á hraðri leið niður í 20% mörkin. Engu að síður mælist VG með meira en tíu prósenta fylgisaukningu frá alþingiskosningunum 2003. Framsóknarflokkurinn er aðeins með 8% og hlýtur að vera skollin á gríðarleg örvænting þar, sérstaklega vegna könnunar Félagsvíndastofnunar hér í Norðausturkjördæmi. Þar voru þrír framsóknarmenn fyrir borð og aðeins Valgerður Sverrisdóttir mældist inni. Virðist Framsóknarflokkur eiga erfiða daga fyrir höndum og þeim þar dugar ekkert minna en kraftaverk til að eiga séns á að halda kjörfylginu. Sama gildir um Samfylkinguna.

Þessi mæling hlýtur að vera áfall fyrir Íslandshreyfinguna, sem síðast mældist með þolanlegt start, sem hefur minnkað hægt og hljótt greinilega. Þar er staðan orðin sú að enginn þingmaður mælist inni. Verður fróðlegt að sjá hvað ráð þau Margrét Sverrisdóttir og Ómar Ragnarsson hafa upp í erminni. Það að flokknum haldist ekki betur á fylginu flokkast sem áfall fyrir hópinn. Það virðist vera erfið barátta framundan þar að óbreyttu. Sama gildir um frjálslynda sem svamla um í gruggugu vatni og hafa ekkert grætt á innflytjendatillögum sínum, sem hafa drepið kaffibandalagið svokallaða.

Það er merkilegt að sjá könnun þar sem Sjálfstæðisflokkurinn heldur sínu á meðan vinstriblokkin dalar nokkuð. Það vekur athygli í ljósi þess að bæði Samfylking og VG dala ásamt Íslandshreyfingunni og Framsókn. Það tapa semsagt allir flokkar nema Sjálfstæðisflokkurinn og segja má að vinstrisveiflan til Samfylkingarinnar og VG sé nú stopp. Þetta er merkilegt landslag sem þarna sést. Fylgið er allavega á miklu flökti og mikil spenna framundan.

Á laugardag eru fimm vikur til alþingiskosninga. Kannanir sýna mjög breytta mynd frá síðustu kosningum. Tilkoma nýrra flokka hefur merkileg áhrif á heildarmyndina og greinilegt t.d. að nýtt hægri grænt framboð hefur helst tekið af því vinstri græna. Hratt fall VG niður listann er táknrænt en flokkurinn hefur tapað umtalsverðu fylgi á skömmum tíma, sex prósentustigum á tveim vikum. Hver veit nema að pælingin um að fleiri framboð hjálpi ríkisstjórninni en skaði stjórnarandstöðuflokkana fái byr undir báða vængi. 

Samfylking og VG hafa ekki nema 40% samtals í þessari könnun og eru sem blokk því jafnstór Sjalfstæðisflokknum. Þessi könnun er að því leyti nokkur tímamót. Ríkisstjórnin heldur þar velli í fyrsta skipti í nokkuð langan tíma. Það er því margt sem vekur mikla athygli nú. En það er enn langt til kosninga.

Sjálfstæðisflokkur með rúm 40% og VG með 21%

Sjálfstæðismenn stærstir í NA - Framsókn hrynur

Ný skoðanakönnun á fylgi flokkanna í Norðausturkjördæmi var birt í kvöld, 38 dögum fyrir kosningar, á kjördæmafundi Stöðvar 2 í Safnaðarheimili Akureyrarkirkju. Þar er Sjálfstæðisflokkurinn í mikilli sókn og mælist hér stærstur flokka og með yfir 30% fylgi og í vænlegri stöðu. VG og Samfylking bæta við sig á meðan að Framsóknarflokkurinn hrynur hreinlega. Íslandshreyfingin nær hér nokkru flugi, greinilega á kostnað VG.

Sjálfstæðisflokkurinn og Samfylkingin mælast með þrjú þingsæti í könnuninni en VG með tvö. Framsóknarlokkur mælist aðeins með einn þingmann og myndi missa þrjá. Frjálslyndir og Íslandshreyfingin mælast ekki með þingmann. Skv. því eru inni; Kristján Þór Júlíusson, Arnbjörg Sveinsdóttir og Ólöf Nordal (Sjálfstæðisflokki), Kristján L. Möller, Einar Már Sigurðarson og Lára Stefánsdóttir (Samfylkingu), Steingrímur J. Sigfússon og Þuríður Backman (VG) og Valgerður Sverrisdóttir (Framsóknarflokki). Ekki var sagt hvaða framboð hefði jöfnunarsætið þó líklegast sé að það færi til VG eða Sjálfstæðisflokks í þessari mælingu.

Sjálfstæðisflokkurinn: 32,1% - fékk 23,5% í kosningunum 2003
Samfylkingin: 25,2% - fékk 23,4% í kosningunum 2003
VG: 21,7% - fékk 14,1% í kosningunum 2003
Framsóknarflokkurinn: 12,3% - fékk 32,8% í kosningunum 2003
Íslandshreyfingin: 5,9%
Frjálslyndir: 2,1% - fékk 5,6% í kosningunum 2003

Stöð 2 var með góða umfjöllun á málum kjördæmisins á fundinum í Safnaðarheimilinu. Þáði ég boð um að sitja fundinn og hafði mjög gaman af að vera þar viðstaddur, fylgjast með umræðunum og sjá hvernig mælist í þessari nýju og athyglisverðu skoðanakönnun. Það voru góðar umræður og í raun var merkilegast að sjá hversu mjög Framsóknarflokkurinn er í vörn. Þessi staða er auðvitað reiðarslag fyrir Valgerði Sverrisdóttur og hennar fólk. Birkir Jón Jónsson, alþingismaður, mælist fallinn þarna og þeir missa fyrir borð heil þrjú þingsæti. Valgerður er þar ein, hún var greinilega slegin yfir útkomunni sem skiljanlegt er.

Kristján Þór Júlíusson, kjördæmaleiðtogi Sjálfstæðisflokksins og fyrrum bæjarstjóri hér á Akureyri, brosti sínu breiðasta. Í könnuninni er Sjálfstæðisflokkurinn að mælast níu prósentustigum yfir kjörfylginu og í gríðarlegri sókn. Ólöf Nordal er gulltrygg sem kjördæmakjörin í þessari mælingu og mjög stutt er í Þorvald Ingvarsson, lækningaforstjóra og formann Sjálfstæðisfélags Akureyrar. Framsóknarmenn fengu fjóra kjördæmakjörna í þessari mælingu árið 2003 og ég get ekki betur séð en að Þorvaldur sé inni þarna í þessari stöðu sem jöfnunarmaður, mjög stutt í hann sem kjördæmakjörinn meira að segja, hann nagar á hæla sumra þarna.

Kristján L. Möller var greinilega glaður í kvöld. Enda ekki óeðlilegt. Þetta er besta könnunin fyrir Samfylkinguna hér í Norðausturkjördæmi í langa tíð. Vinkona mín, Lára, er inni í þessari mælingu. Það eru vissulega mikil tíðindi, enda er orðið mjög langt síðan að sést hefur í hana í könnun sem þingmannsefni. Það er greinilegt að Samfylkingin er að sækja í sig veðrið og greinilegt að stærstu tromp Samfylkingarinnar eru Akureyrsku konurnar Lára og Margrét Kristín Helgadóttir. Enda munu þau flagga þeim vel til að dassa niður yfirbragð miðaldra karlanna í tveim efstu sætum, þeirra Kristjáns og Einars Más. Möllerinn getur vel við unað þessa stöðu.

Þessi könnun var augljóslega gríðarlegt áfall fyrir VG. Það sá ég á Steingrími og hans fólki á staðnum. Þeir eru vissulega nokkuð yfir kjörfylginu en þetta er fyrsta könnunin um nokkuð skeið sem sýnir Björn Val Gíslason ekki inni. Birst hafa kannanir síðustu vikur sem hafa jafnvel sýnt fjóra vinstri græna á þingi í kjördæminu, ein könnunin sýndi meira að segja sundþjálfarann og varabæjarfulltrúann Dillu Skjóldal inni. Með fullri virðingu fyrir Dillu segi ég hreint að hún fer ekki á þing, nema þá ef einhverjir framan við hana forfallist. Sveiflan til VG er greinilega að hnigna. Það er greinilegt að VG er að tapa mjög til Íslandshreyfingarinnar.

Valgerður Sverrisdóttir var greinilega felmtri slegin þegar að hún fékk þessa könnun í hendur. Hún er nú fyrsti þingmaður kjördæmisins og forystumaður langstærsta flokksins í kjördæminu. Fari þetta á einhvern viðlíka veg og þessi könnun greinir frá er sá sess fokinn út í veður og vind og hún orðin leiðtogi örflokks í kjördæminu. Birkir Jón væri fallinn eins og fyrr segir. Það er því langt í Höskuld Þórhallsson. Enda var þessi staða greinilega mikið áfall fyrir þá framsóknarmenn sem sátu fundinn úti í sal. Framsókn er annars komin af stað á fullu og í dag kom auglýsingablað frá þeim í öll hús kjördæmisins og þeir eru komnir á full swing í auglýsingum heilt yfir.

Íslandshreyfingin er að fá heldur betur gott start hérna á svæðinu. Þau mælast með tæp 6%, þrátt fyrir að hafa hvorki kjördæmaleiðtoga og framboðslista. Þau tóku því auðvitað ekki þátt í þættinum í kvöld. Það er greinilegt að Íslandshreyfingin er að taka mikið fylgi af VG, enda er sveiflan sem verður mjög umtalsverð þaðan. Enda var greinilegt að þetta voru óvæntustu tíðindi könnunarinnar heilt yfir. Þetta var eitthvað sem ég átti allavega ekki von á. Fari Íslandshreyfingin að mælast mikið ofar gæti orðið spurningamerki hvort að þau fari hreinlega að mælast með mann inni. Það verður fróðlegt að sjá hver muni leiða lista þeirra, enda skiptir það máli fyrir framtíðina.

Frjálslyndi flokkurinn á greinilega í talsverðum erfiðleikum. Flokkurinn er ekki að ná flugi hér og virðist eiga erfiða baráttu fyrir höndum. Sigurjón Þórðarson er nýr maður í framboði hér, hann á mikið verk framundan í sinni baráttu og greinilegt að þar vantar þeim talsvert flug til að eiga séns á manni inn. Ef marka má þetta er Sigurjón fallinn af þingi. Gamla sæti Sigurjóns í Norðvesturkjördæmi var úti í könnuninni í kjördæmaþættinum í Norðvestur og ekki virðist hann hafa valið sér öruggt skjól með tilfærslunni hingað.

Þetta var virkilega vandaður og vel gerður þáttur í kvöld úr Safnaðarheimilinu. Góðar umræður og farið vel yfir stutta sögu kjördæmisins og pólitíska fortíð svæðisins, þeirra tveggja gömlu kjördæma sem mynda Norðausturkjördæmi. Egill Helgason var með athyglisverða umfjöllun og vandaða á pólitískri sögu kjördæmisins og kom með góða fróðleiksmola. Í þættinum var að mestu rætt um atvinnu- og samgöngumál. Það er alveg ljóst að þetta verða stóru málefni kosningabaráttunnar á landsbyggðinni.

Tekist var á um Vaðlaheiðargöng og álver við Bakka. Flestir flokkar styðja álverið. Afstaða Samfylkingarinnar kom þar vel fram á meðan að VG er eini flokkurinn sem hikar í þeim efnum. Allir vilja Vaðlaheiðargöng að sjálfsögðu en menn deila um það á hvaða grunni þau eiga að koma. Mér fannst Kristján L. Möller ekki svara því vel hvort hann vilji fresta göngum fyrir austan, sem eru fyrir löngu þörf, verði Vaðlaheiðargöng ríkisframkvæmd að öllu leyti. Flestir leiðtogarnir voru vel fyrirsjáanlegir í þessum efnum.

Áberandi var að heyra umræðuna um stjórnarmyndun í þeim hluta er Egill spurði leiðtogana. Kaffibandalagið er greinilega steindautt þó það sé mikið á reiki hver eigi að gefa því dánarvottorðið þó allir viti að enginn heill grunnur er þar eftir vegna innflytjendatals frjálslyndra. Annars fannst mér Sigurjón einhvernveginn utanveltu í þessu tali, enda trúi ég því ekki að hann sé eins vitlaus í þessum efnum og kjördæmaleiðtogarnir hans í Reykjavík. Valgerður var í mikilli vörn og Steingrímur J. var að afsaka hitt og þetta, t.d. afstöðuna til álvers við Bakka á meðan að Kristjánarnir brostu sínu breiðasta og nutu dagsins.

Það stefnir í spennandi kosningar. Mikil spenna er yfir málum í Norðausturkjördæmi eins og annarsstaðar. Þessi könnun sýnir vel bylgjuna til Sjálfstæðisflokksins. Samfylkingin er að bæta við sig og Íslandshreyfingin sýgur fylgi frá vinstri grænum með áberandi hætti. Framsókn sígur mjög, rétt að tala um hreint hrun, og frjálslyndir virðast landlausir hér rétt eins og fyrri daginn. Það stefnir í öfluga og beitta baráttu þar sem allt verður lagt í sölurnar. Það er allavega ljóst að vinstri grænir hafa misst flugið umtalsvert og Framsókn sleikir sárin og keyrir af stað í auglýsingakynningu nú strax.

Stöð 2 á heiður skilið fyrir góða umfjöllun. Ekki aðeins var þessi góði pakki sendur út héðan, ennfremur las Logi Bergmann kvöldfréttirnar héðan. Vel gert hjá þeim og vandað. Hrósa Sigmundi Erni og hans liði fyrir vandaðan pakka og mikinn metnað í framsetningu. Þeir hjá RÚV geta lært mikið af metnaðinum sem Sigmundur Ernir sýnir með öflugri stjórn á fréttastofunni.

Eftir þáttinn átti ég mjög gott spjall við Egil Helgason um stjórnmálastöðuna. Alltaf gaman að hitta Egil og taka gott spjall. Egill er langfremsti stjórnmálaskýrandi landsins og það er mikils virði fyrir Stöð 2 að hafa jafn öflugan mann í þessum pakka og hann. Sigmundur og Svansí stóðu sig svo vel í spurningunum. Það var gaman að fá þau hingað í heimsókn. Þetta var gott kvöld í Safnaðarheimilinu.

Það verður fróðlegt að sjá mælingu flokkanna í Suðurkjördæmi eftir viku, en þá verður útsending frá Selfossi og umræður leiðtoga flokkanna og birt könnun Félagsvísindastofnunar á fylgi framboðanna sem verða þar.

Brandari Keiths stuðar og vekur athygli

Keith Richards hefur lifað hátt í gegnum lífið. Hann hefur líka verið ófeiminn að stuða allhressilega. Saga hans um að hann hafi sniffað öskuna af föður sínum hefur í senn vakið heimsathygli og stuðað mjög. Hann hefur nú dregið í land í gegnum blaðafulltrúa og sagt að þetta hafi aðeins verið grín. Það verður víst seint fengið í ljós hvort sé um að ræða.

Karakter Keiths er eins og flestir vita fyrirmynd leikarans Johnny Depp við persónusköpun sjóræningjans sífulla Jack Sparrow í kvikmyndabálknum Pirates of the Caribbean. Hann verður seint sagður hafa verið fyrirmynd hóflegs lífsstíls og hreinlegs lifnaðar. Keith er og verður alla tíð þekktur sem hinn útlifaði snillingur í Rolling Stones. Kannski misskilinn snillingur, hver veit.

Hvort sem hann sniffaði pabba gamla eður ei mun umtalið vart minnka við þá sögusögn og varla verða svosem meira krassandi við það. Hann hefur fyrir löngu náð þeim hápunkti sem því fylgir að ná hápunktinum í ólifnaði og tónlistarsköpun.

Tók föður sinn í nefið

On the road again....

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir og Össur Skarphéðinsson eru nú lögð upp í road-trip um landið í aðdraganda kosninga, rétt eins og fyrir fjórum árum. Þá voru þau svokallað leiðtogatvíeyki sem síðar þróaðist upp í hlutverk keppinauta um leiðtogahlutverk Samfylkingarinnar. Staða flokksins er önnur nú en þá, ekki mjög beysin.

Nú á greinilega að markaðssetja þau eins þrátt fyrir nokkuð breytta stöðu. Ingibjörg Sólrún hjólaði í Össur eftir kosningarnar 2003, það nægði henni ekki að vera á dúóstandard á við Össur. Hann var felldur og hún tók við með stuðningsmennina kyrjandi á bakvið slagorðasöngva um betra gengi undir stjórn hennar sem gömlu vonarstjörnunnar sem vann þrennar borgarstjórnarkosningar. Lífið innan flokksins átti að vera himnasæla hin mesta fyrir flokk og formann.

Tveim árum eftir formannskjör Ingibjargar Sólrúnar hafa vinstri grænir, hinn forni smælingi til vinstri, tekið framúr Samfylkingunni og góð ráð eru að verða ansi dýr fyrir formanninn sem átti að gera Samfylkinguna að mótvægi við Sjálfstæðisflokkinn. Leitað er til formannsins fallna um hjálparsvein til ferðalags í aðdraganda kosninga. Teknar eru fallegar litmyndir með brosandi fólki í pólitískri nauð og haldið hringinn í kringum landið. Flokkurinn sem forðum átti að vera ráðandi afl berst nú við VG um hvor flokkurinn verði næststærstur á taflborði stjórnmálanna.

Það væri gaman að vita hvernig að leiðtogatvíeykinu forna líður á ferðalaginu. Samfylkingin á í verulegum erfiðleikum og háir varnarbaráttu í öllum kjördæmum. Þar er ekki sótt fram heldur barist fyrir að halda sínu. Allar kannanir nú innan við 40 dögum fyrir kosningar mæla Samfylkinguna í verulegu fylgistapi frá síðustu kosningum og í vondri stöðu. Örvæntingin þar er öllum ljós. Enda hver verða eftirmælin fyrir flokkinn að kosningum loknum fari svo að forna vonarstjarnan úr borginni skili flokknum umtalsverðu fylgistapi er á hólminn kemur?

Tveim árum eftir að Össur fékk sem sitjandi formaður aðeins einn þriðja í formannskjöri, fékk gríðarlegan skell og var hafnað fyrir Ingibjörgu Sólrúnu er hann enn lykilspilari á landsvísu. Hann er kominn á roadtrip með konunni sem felldi hann, svilkonunni sem allir höfðu svo mikla trú á. Nú þarf hún á honum að halda og Samfylkingin líka. Varaformaðurinn er einhversstaðar í skottinu á roadtripinu.

Þarna vísiterar flokkur í vanda hinar dreifðu byggðir landsins. Það sjáum við á öllum vandræðaganginum.

Ágústa Eva fellir leiktjöld Silvíu Nætur

Ævintýrið um Silvíu Nótt tók á sig nýjan og athyglisverðan vinkil á sunnudagskvöldið þegar að Ágústa Eva Erlendsdóttir, skapari glamúrgellunnar miklu, felldi grímu hennar og kom fram í eigin persónu í Sunnudagskastljósi Evu Maríu. Þar talaði Ágústa Eva opinskátt um þessa athyglisverðu hlið sem hún hefur skapað með þessum karakter. Ágústa Eva hefur bæði hneykslað og glatt landsmenn með þessum karakter í rúm tvö ár og tekið allan skalann í tilfinningatúlkun.

Öll þjóðin hefur fylgst með Silvíu Nótt á þessum tíma. Hún hefur verið í miðpunkti bæði í umræðunni og verið bæði stingandi og heillandi í senn. Hápunktur og um leið botn hennar hlýtur að vera sami viðburðurinn merkilegt nokk. Sigurinn heima í Eurovision með Til hamingju Ísland var sætur en skellurinn mikli með Congratulations í Aþenu í maí 2006 var mikill, enda voru væntingar hennar og landsmanna miklir til árangurs. En segja má að ævintýrið hafi gengið of langt, dramatíkin og stingandi karakterinn hafi farið yfir strikið í Grikklandi. Á miðri Eurovision-leiðinni fór karakterinn yfir rauða strikið varhugaverða.

Það kom margt merkilegt fram í þessu viðtali. Eva María er auðvitað snilldargóður spyrill og mjög blátt áfram. Ágústa Eva opnaði karakterinn alveg upp á gátt og dró ekkert undan. Sérstaklega var athyglisvert að heyra hana lýsa Aþenu-ævintýrinu. Hún var víst alveg að leka niður af álagi og taugastrekkju er þessu lauk. Reyndar má segja að mesta afrek Ágústu Evu hafi verið að lifa í gegnum karakterinn allan þennan tíma og halda dampi. Enda er þetta frábær leikkona, hún sannaði kraft sinn og styrk sem karakterleikkonu í Mýrinni, þar sem nafna hennar, Eva Lind Erlendsdóttir, varð ljóslifandi í góðri túlkun hennar.

Það er freistandi að spyrja hvort ævintýrinu mikla með Silvíu Nótt sé að ljúka eða hreinlega á enda nú. Það væri ekki undarlegt yrði svo, enda virðist mesta fúttið úr karakternum. En hún hafði áhrif með karakternum, kannski öfug áhrif. Eins og fram kom átti Silvía Nótt að vera ádeila, en að mörgu leyti má vera að karakterinn hafi þróast í aðrar áttir. Allavega, varð þetta ævintýri eflaust mun hástemmdara og háfleygara en stefnt var sennilega að. Og það er auðvitað með vissum ólíkindum hversu langt Ágústu Evu tókst að koma með karakterinn og eiginlega hversu lengi hún lifði í gegnum hann.

Ágústa Eva er leikkona sem á mörg tækifæri framundan myndi ég segja. Hún hefur allavega sýnt að hún getur leikið, getur túlkað allan tilfinningaskalann. Það eru viss tíðindi að leikþættinum sem slíkum sé lokið. Reyndar var svolítið spes að sjá Ágústu Evu tala svo opinskátt um karakterinn, enda hefur hún annaðhvort komið fram í karakter eða hreinlega talað í kringum hann í öðrum túlkunum. Ætli það sé búið að gera upp Silvíu Nótt? Það verður fróðlegt að sjá hver framtíð hennar og skaparans verður.

Styrmir leitar að Styrmi í Kringlunni

Litlu fréttirnar á hverjum degi eru oft skemmtilegastar. Fréttin af tjaldinum Styrmi sem heldur tryggð við Morgunblaðshúsið í Kringlunni er ansi skondin. Sennilega er hann að leita að nafna sínum Gunnarssyni, ritstjóra og fyrrum húsbónda í Kringlunni, en hann er farinn upp í Hádegismóa með allt sitt starfslið.

Ég man að ég las um þennan tjald í Mogganum í fyrra og það er gaman að sjá tryggð hans við gamla staðinn. Fuglarnir eru reyndar vel minnugir og með á hlutina, þeir eru heldur ekki nýjungagjarnir. Veit ég þetta vel því að ár hvert verpa fuglar heima í garði í skjóli þar. Það er mjög gaman að sjá þá koma og finna staðinn sinn.

Þetta eru skynugar skepnur, enginn vafi leikur á því. Hitchcock gerði fuglana ansi grimma og harðskeytta í kvikmyndinni The Birds. Ráðlegg fuglavinum að forðast hana, en aðrir hafa merkilegt nokk gaman af henni. Kannski maður horfi á The Birds í kvöld, hver veit?

Styrmir enn á ferð við Morgunblaðshúsið í Kringlunni

Grimmd í samfélaginu

Það er oft sláandi að lesa fréttir og heyra sögur af grimmd í samfélaginu. Nokkrir dagar eru síðan að ráðist var á mann á áttræðisaldri og nú heyrast fréttir af því að fatlaður maður hafi orðið fyrir árás á Lækjartorgi þar sem hann var barinn og rændur. Það er því miður að verða svo að fréttir af líkamsárásum eru að hætta að vera einstakt fyrirbæri, þetta er orðið alltof algengt. Þó er sláandi að heyra fréttir af því að ráðist sé að öldruðum og öryrkjum.

Það er eiginlega ekki undrunarefni að maður hugsi við að lesa svona fréttir á hvaða leið samfélagið okkar sé eiginlega. Er virðingarleysið orðið algjört? Því miður er ekki hægt annað en hugsa á þeim forsendum. Hvers vegna gerist enda svona nokkuð nema að eitthvað stórlega sé að. Þetta er grimmd og mannvonska af verstu sort. Það þarf svosem ekkert að rökstyðja það frekar.

Svona fréttir eru napur vitnisburður þess hvernig samfélagið er orðið að mörgu leyti. Það er vond þróun sem birtist í svona tíðindum allavega.

Barinn og rændur í hjólastól

Harður heimur viðskiptanna

Það er rosaleg harka í heimi viðskiptanna. Þar dugar sjaldan hálfkák og hik, heldur er stungið djúpt og allt virðist leyfilegt, það eru fáir vinir í átökunum sem einkenna það. Var að lesa yfirlýsingu fyrrum forsvarsmanna Iceland Express sem þeir beina til Pálma Haraldssonar. Ansi sterkt orðalag og beitt framsetning sem þar blasir við. Já, þau eru ansi köld viðskiptin stundum.

Segja Pálma eiga persónulegan þátt í rekstrarerfiðleikum IE

Hvernig verður að fá Ómar Ragnarsson á þing?

Samkvæmt nýjustu skoðanakönnunum er Ómar Ragnarsson á leiðinni á þing. Einn vinur minn spurði mig nýlega hvernig mér litist á það. Svar: Barasta vel, sérstaklega ef Ómar fellir Magnús Þór Hafsteinsson af þingi. Þá ætti ég að geta keypt mér gin í tónik og glaðst hvernig svo sem veröldin snýst að öðru leyti á kosninganótt. Annars er ég reyndar enn að hugsa um hvernig að Ómar verði sem þingmaður, venja mig tilhugsunina um hann sem stjórnmálamann.

Það má eiginlega segja með sanni að Ómar muni verða óvæntasti stjórnmálaleiðtogi þessarar kosningabaráttu, hvernig sem allt fer. Hann verður 67 ára á þessu ári, það sem flestir kalla löggilt gamalmenni. Ómar hefur með störfum á breiðum vettvangi víða öðlast sess í huga fólks. Ómar er auðvitað ein skærasta stjarna íslenskrar sjónvarpssögu, er mikill gleðigjafi og hefur verið í miðpunkti mannlífsins alla mína ævi. Einhvernveginn finnst mér hann einstakur, hann hefur fært okkur svo mikið með sjónvarpsþáttum sínum og fært okkur öllum sýn á landið sem er ómetanleg. Fyrir það hefur hann mína virðingu.

En er Ómar stjórnmálamaður. Ég man að ég hugsaði mig talsvert um þegar að hann kastaði af sér hlutleysisgrímunni í umhverfismálum í haust og hélt beint út í elginn. Hann fór eftirminnilega göngu niður Laugaveginn sem breytti kannski einhverju í huga þeirra sem þar gengu, ég veit það ekki, en allavega hafði engin áhrif á baráttumálið. Hann kom þar fram sem maður skoðana og krafts, það voru ekki allir sammála honum en innst inni held ég að margir hafi séð þar hlið á þessum fjölbreytta manni sem enginn hafði séð áður.

Reyndar hefur Ómar alltaf verið áhlaupsmaður, er mjög frjór og kraftmikill á sínum sviðum og hefur allsstaðar vakið athygli. Enda er ekkert hálfkák á honum. Ég verð að viðurkenna að ég sé ekki Ómar fyrir mér á næturfundum í þinginu eða sitjandi daga og nætur þar yfir höfuð. Hann hefur verið með ímynd mannsins sem alltaf er á ferð og flugi. Kannski er hann bara að slaka á með því að vera kyrr á einum bletti en beita allri orku sinni með öðrum hætti.

Það eru flestir sem spá í gengi Íslandshreyfingarinnar í vor. Ef marka má kannanir getur hún náð einhverju flugi. Það verður allavega fróðlegt að sjá næstu vikurnar hvernig flugi hún nær. Merkilegast af öllu er að Ómar leiði flokkinn. Hann er það þekktur í huga landsmanna að varhugavert er að útiloka að hann nái árangri og verði í oddastöðu, sérstaklega eftir að Frjálslyndir misstu fótanna og kaffibandalagið margfræga dó.

Ómar verður litríkur þingmaður komist hann þar inn. Hann yrði elsti þingmaðurinn næði hann inn, tæki við þeim sess af Halldóri Blöndal, sem brátt hættir á þingi eftir langan stjórnmálaferil. Halldór og Ómar eru svolitlar þjóðsagnapersónur; miklir sagnamenn og fróðleiksbrunnar. Það verður varla ládeyða í þingveislunum verði Ómar Ragnarsson þar fastagestur næstu fjögur árin og hann yrði varla litlaus maður úti í horni í þingsölum.

Það yrðu vissulega merk tíðindi ef að Ómar lyki starfsferlinum sínum sem þingmaður í löggjafarsamkundunni. Hann hefur aldrei verið frambjóðandi og vissulega verður athyglisvert að sjá hann í leiðtogaþáttum næstu 40 dagana með öðrum leiðtogum flokkanna. Þetta er nýtt hlutverk fyrir mann sem þegar hefur leikið mörg athyglisverð hlutverk um dagana.

Króníkan öll - blaðamennirnir fara ekki á DV

Það eru alltaf tíðindi þegar að fjölmiðill deyr, sérstaklega ef hann deyr langt um aldur fram. Króníkan dó í vikunni sem leið, aðeins sjö tölublöð komu út undir þeim merkjum. Háleitt markmið um öflugan fjölmiðil brást og eftir standa brostnar vonir og væntingar þeirra sem töldu þetta blað geta fyllt upp í blaðamarkaðinn. Það má reyndar hugsa sig um hvort að þessi markaður sé ekki orðinn mettur og muni jafnvel fara að sverfa að fleiri blöðum.

Er blaðamarkaðurinn enn í tísku? Er ekki netið að drepa blöðin hægt og rólega? Sérstaklega blað sem fókuserar á svona kreðsur eins og Krónikunni var ætlað að gera? Má vel vera. Ég persónulega er t.d. nær hættur að lesa blöð. Les reyndar alltaf Moggann og Fréttablaðið í bítið en þar með er það nær upptalið. Ég er ekki áskrifandi að neinum blöðum utan gamla góða Moggans, enda tel ég mig fá allan fróðleik dagsins meira og minna á Netinu. Það er sú upplýsingaveita sem er ferskust og áreiðanlegust á að uppfærast eftir nýjustu viðburðum. Á hana stóli ég fyrst og fremst.

Króníkan var metnaðarfullt blað. Ég keypti mér nokkur tölublöð af henni í lausasölu. Ég fer stundum á kvöldin í 10-11, er víst svona nútímamaður að því leyti að fara þangað þegar að vantar eitthvað. Fílaði sum blöðin, önnur ekki. Varð fyrir vissum vonbrigðum með fyrsta blaðið og fannst það ekki alveg nógu gott. Gaman að lesa, en heildarmyndin var þung. Sérstaklega fannst mér djarft útspil hjá þeim að veðja á Hannes Smárason, peningamaskínu og stórlax, sem forsíðu"stúlku". En það er oft gott að veðja miklu, held þó að þau hafi ekki veðjað þar á réttan hest.

Heillaðist meira af næstu blöðum og fannst tvö síðustu blöðin gríðarlega góð. Sérstaklega var gaman að lesa áhugavert viðtal við Bjarna Benediktsson, alþingismann, og vönduð skrif Örnu Schram klikkuðu ekki. Þetta blað dó áður en það gat sannað sig endanlega. En kannski var þetta vonlaust frá byrjun? Veit það ekki, allavega dó blaðið ungt. Það varð bensínlaust á viðkvæmasta hjallanum upp brekkuna og komst aldrei fyllilega alla leið upp. Ég sá t.d. blaðastabbann alltaf fullan af Króníku þegar að ég fór í 10-11 hverfisbúðina mína. Þar varð aldrei uppselt.

Sigríður Dögg, bloggvinkona og stjörnublaðamaður, ritstýrði blaðinu. Hún er nú farin yfir á DV. Þau sem með henni unnu ætla ekki að fylgja henni þangað. Enda sé ég ekki Aðalheiði Ingu, Kristján Torfa og Örnu Schram alveg fyrir mér þar undir ritstjórn Sigurjóns M. Egilssonar í sannleika sagt. En það er leiðinlegt að Króníkan dó. Held að þeim hafi mistekist sumt en gengið vel upp í öðru. Heildarmyndin var ekki að ganga og svo fór sem fór því miður.

En það er mikið verkefni að halda í svona bissness. Það er mikið sett undir og það er spilað djarft. Þetta gekk ekki upp. En kannski er þetta byrjun á hnignun í blaðabransanum? Hver veit. Það munu eflaust margir fylgjast með því hvort að DV gangi upp sem dagblað. Er þessi markaður ekki orðinn fullmettaður? Stórt er spurt vissulega - það fylgjast allir með hvort og þá hvaða fjölmiðill falli jafnvel næstur uppfyrir í hörðum bransa.

Survival of the Fittest, er kannski réttnefni á þennan bransa núna?

Króníkufólk fer ekki á DV