Þjóðsöngurinn hans Bubba klikkar aldrei

Það leikur enginn vafi á því að afmælistónleikar Kaupþings á Laugardalsvelli í kvöld voru skemmtilegustu tónleikar hérlendis á síðari árum. Þar small allt vel saman og mikill fjöldi var í Laugardalnum eða horfði á heima í stofu um land allt. Þetta voru sannkallaðir þjóðartónleikar. Flottur og veglegur pakki sem ber að þakka Kaupþingi fyrir að færa okkur öllum. Þetta var tær snilld.

Hápunktur kvöldsins var án nokkurs vafa þegar að Bubbi Morthens sté á svið. Hann var pólitískur, lifandi og hress, eins og hann á að sér að vera bara. Það er eftirminnilegt þegar að hann gladdist yfir endalokum stjórnmálaferils Halldórs Ásgrímssonar á afmælistónleikunum í Höllinni sem voru á sexy-asta degi seinni tíma, 06-06-06. Í kvöld lét hann skoðanir sínar á ferjumálum og klúðrunum tengdum þeim gossa á prime sjónvarpstíma. Gaman af því bara.

Þjóðsöngurinn hans Bubba klikkar aldrei. Hann var langbesta atriði kvöldsins. Stál og hnífur er fyrir löngu orðin sameign okkar allra. Frábært lag, eitt helsta einkennislag kóngsins og það naut sín best allra laga í kvöld. Bubbi söng líka Afgan, lag sem er algjör brilljans, og tók fleiri góð lög af ferlinum. Þetta var það allra besta í kvöld. Það var líka gaman af Stuðmönnum og Bo Hall að taka Tætum og tryllum. Krafturinn í þeim Stuðmönnum er sannarlega enn til staðar.

Hef áður í kvöld vikið að Garðari Thor. Hann er söngvari á heimsmælikvarða og notalegt að hlusta á hann syngja bæði Nella Fantasia (eftir meistara Morricone) og hið undurljúfa Nessun Dorma. Páll Óskar opnaði kvöldið með sínum frábæru sumarsmellum sem eru svo sannarlega orðin sameign þjóðarinnar nú þegar, enda var tekið undir af krafti. Páll Óskar var mjög góður kynnir kvöldsins, lifandi og hress eins og hans er von og vísa. Lúxor komu svo mjög á óvart, lofaði góðu að heyra í strákunum. Nylon voru ágætar og sungu þrjár í fyrsta skipti.

Heilt yfir var þetta frábær pakki - tónleikar sem lengi verða í minnum hafðir. Svona tónleika þarf að hafa oftar á þjóðarleikvangi okkar. Það sést vel af tónlistarveislu kvöldsins að fólk vill fá að njóta góðrar tónlistar og þetta er nákvæmlega staðurinn sem hentar vel.

Umferð gengur vel úr Laugardalnum

Fólksfjöldamet slegið á Laugardalsvelli

Aldrei hafa fleiri verið saman komnir á Laugardalsvelli en nú á afmælistónleikum Kaupþings. Yfir 30.000 manns njóta þar sannkallaðrar tónlistarveislu. Er það eiginlega alveg unaðslegt að horfa á tónleikana, sérstaklega nú þegar að farið er að dimma og sviðið og stemmningin verða eins og best verður á kosið. Alveg frábært!

Nú er Garðar Thor Cortes á sviðinu. Hann söng t.d. Nessun Dorma og það var algjörlega frábær flutningur. Lagið er með þeim bestu í tónlistarsögunni og það naut sín vel í kvöldrökkrinu á þjóðarleikvangnum. Nú eru Björgvin Halldórsson og Bubbi Morthens að fara að syngja og það verður ábyggilega algjört dúndur.

Af hverju eru svona frábærir tónleikar ekki haldnir oftar á þjóðarleikvangnum? Ekki hægt að spyrja öðruvísi. Þetta er of flott dæmi til að það verði einstakt, svona stóra tónleika á halda oftar í Laugardalnum.

Aldrei fleiri á Laugardalsvelli

Glæsilegir afmælistónleikar á Laugardalsvelli

Það er ekki hægt að segja annað en að afmælistónleikar Kaupþings sem nú standa yfir á Laugardalsvelli séu stórglæsilegir. Þarna er svo sannarlega saman komið gott úrval af bestu tónlistarmönnum þjóðarinnar og skemmta þjóðinni. Stefnir í virkilega tónlistarveislu. Þetta hlýtur að teljast með glæsilegustu tónleikum hérlendis til þessa og stórviðburður í tónlistarlífi landsins.

Það var mikið talað um það fyrir tónleikana hvort að það væri rétt af Kaupþingi að halda upp á afmælið með tónleikum. Mér finnst þetta mjög vel til fundið hjá Kaupþingi. Landsmenn allir njóta þessara tónleika. Þeir sem ekki komast á Laugardalsvöll geta kveikt á Sjónvarpinu og notið. Þetta ætti að verða frábært kvöld fyrir alla sem meta tónlist mikils.

Skilst reyndar að fólksfjöldamet á Laugardalsvelli sé fallið og þar séu rúmlega 30.000 manns staddir. Glæsilegt það svo sannarlega!

Undirbúningur Kaupþingstónleika í fullum gangi

Nýr þingmaður - styttist í pólitískan átakavetur

Það er um það bil einn og hálfur mánuður þar til að Alþingi kemur saman. Að loknum kosningum í vor tóku 24 nýir þingmenn sæti á Alþingi, þar af höfðu 17 þeirra aldrei fyrr verið þar aðalmenn. Þegar að þing kemur saman í október kemur enn einn nýr þingmaður til starfa í þingsölum. Herdís Þórðardóttir, fiskverkandi á Akranesi og mágkona Geirs H. Haarde, forsætisráðherra, er orðin alþingismaður Sjálfstæðisflokksins fyrir Norðvesturkjördæmi eftir andlát Einars Odds Kristjánssonar í síðasta mánuði. Hún hefur aldrei setið á þingi áður.

Herdís er eini kvenþingmaðurinn í Norðvesturkjördæmi eins og frægt er orðið. Það var mjög um það rætt eftir kosningarnar í maímánuði að engin kona náði kjöri í kjördæminu. Af níu varaþingmönnum voru átta þeirra þó konur. Á kvenréttindadaginn afhentu kvenréttindasinnar því fulltrúum stjórnmálaflokkanna í Norðvesturkjördæmi bleika steina til marks um að hlutur kvenna þyrfti að vera meiri. Á Ísafirði tók Einar Oddur Kristjánsson við steininum í kastljósi fjölmiðla, glaður og hress. Innan við mánuði síðar var þessi einn litríkasti þingmaður landsmanna allur, hafði orðið bráðkvaddur á hæsta tindi Vestfjarða um hásumar.

Eins og ég hef svo margoft bent á er mikið skarð fyrir skildi innan Sjálfstæðisflokksins við sviplegt andlát Einars Odds. Hann var Sjálfstæðisflokknum mikilvægur, talaði máli sem allir skildu svo vel, óháð því hvaða stétt þeir tilheyrðu, og var ófeiminn við að fara eigin leiðir í tali og verkum. Hans er sárt saknað og það er svo margt breytt við hans ótímabæra fráfall. Herdís tekur við þingmennsku við erfiðar aðstæður, það er erfitt að taka við þingsæti Einars Odds en hún fær sína eldskírn í verkum og mun vonandi vinna vel fyrir sitt fólk. Herdís er að ég tel kjarnakona og mun vonandi ná að fóta sig vel í störfum á þessum fyrsta þingvetri sínum. Skarð Einars Odds sem lykilmanns í fjölda málaflokkum og hispurslauss viðmælenda á víðum vettvangi mun þó enginn fylla.

Það er að mörgu leyti áhugaverður þingvetur framundan. Þar reynir enn betur á það hvernig að stjórnarandstaðan muni standa sig. Hún er ekki öfundsverð af hlutverki sínu. Hún mælist ekkert svo vel í skoðanakönnunum, VG og Framsókn hafa tapað fylgi skv. þeim frá kosningum og núverandi ríkisstjórn mælist sú vinsælasta til þessa í íslenskri stjórnmálasögu. Styrkur stjórnarflokkanna er svo mikill að þeir þurfa ekki atbeina andstöðunnar til að fá afbrigði við þingmál, semsagt flýta þeim á dagskrá. Þingið er því algjörlega á valdi stjórnarflokkanna. Sem dæmi um styrkinn er að Sjálfstæðisflokkurinn hefur fimm þingsæti umfram alla stjórnarandstöðuna.

En það má búast við að þeir Guðni Ágústsson og Steingrímur J. Sigfússon, leiðtogar stærstu stjórnarandstöðuflokkanna, reyni að verða beittir í vetur í þingsölum. Báðir eru þeir í þeirri stöðu að þurfa að sýna kraft á þessum vetri í veikri stjórnarandstöðu. Ella verður mjög fljótlega efast um mátt þeirra til að leiða flokka sína í þingkosningunum 2011. Flokkar þeirra hafa deilt mjög í gegnum pólitísk verkefni undanfarinna ára og VG vildi alls ekki styðja eða sitja í ríkisstjórn með Framsóknarflokki innanborðs. Nú er það verkefni þeirra að slíðra sverðin og berjast saman í erfiðri stöðu. Það verður fylgst með stöðu þessara leiðtoga sérstaklega í vetur.

Eins og fyrr segir verða 25 nýir þingmenn á Alþingi næsta vetur og flestir þeirra aldrei verið á þingi og hafa því enga þingreynslu nema mögulega sumarþingið stutta í maí og júní. Það verður líka fylgst með því hvernig þau plumma sig í störfum sínum. Þó að línur stjórnmálanna hafi breyst mikið, fornir andstæðingar farnir að vinna saman í stjórn og stjórnarandstöðu og línur fylkinganna hafi breyst gríðarlega eftir þingkosningarnar má búast við spennandi þingvetri, þar sem átök verða mikil milli fylkinga.

Verst er bara hvað þingið hefur seint störf. Þetta er afleitt fyrirkomulag og er löngu kominn tími til að breyta vinnureglum þingsins. Auðvitað á það að koma saman í upphafi septembermánaðar og vinna fram í júní. Ætla að vona að ríkisstjórnin breyti þessu á kjörtímabilinu, helst í vetur eða allavega hefji áberandi vinnu við breytingar, enda úrelt fyrir löngu að þingið byrji verk í október.

Borgar Þór hættir sem formaður SUS

Borgar Þór Einarsson, formaður Sambands ungra sjálfstæðismanna, hefur nú tilkynnt að hann muni ekki gefa kost á sér til endurkjörs. Borgar var kjörinn formaður á sambandsþingi í Stykkishólmi fyrir tveim árum. Hef ég unnið með honum síðustu tvö árin, en ég hef verið ritstjóri heimasíðu SUS á þessu starfstímabili. Hef ég tekið sömu ákvörðun og fráfarandi formaður, ég mun ekki gefa kost á mér til endurkjörs í stjórnina.

Ég tel mál vera komið að linni núna. Ég hef unnið í ungliðamálunum í Sjálfstæðisflokknum í yfir áratug með einum eða öðrum hætti og lagt mikinn tíma af mörkum til ýmissa verkefna. Þessum tíma í lífi mínu er nú lokið. Það hafa verið mörg spennandi verkefni á þessum fjórum árum sem ég hef verið í stjórn SUS og á þeim árum sem ég leiddi starf Varðar, f.u.s. hér á Akureyri. Það hefur verið ánægjulegt að hafa traust fjöldamargra til þessara verkefna.

Sérstaklega mat ég mikils traust á síðasta SUS-þingi en þá fékk ég flest atkvæði í stjórnarkjöri fyrir þetta kjördæmi. Það hefur áhugavert að vinna með fráfarandi stjórn og þeirri sem ég sat í fyrst, árin 2003-2005. Mikil átök voru í aðdraganda síðasta SUS-þings. Þá íhugaði ég að draga mig í hlé. Svo fór þó ekki. Ég sem formaður Varðar stóð í miðri eldlínu þess sem gerðist í Reykjavík og það var átakanlega erfitt að mjög mörgu leyti. Valkostir voru annaðhvort að hætta eða taka afstöðu. Það fór allt eins og það fór. Hef þó ekki séð eftir neinu í því öllu en þetta voru lærdómsríkir tímar.

Ég kynntist Borgari Þór fyrst í alþingiskosningunum 2003 er við vorum í kosningabaráttuverkefnum. Það voru áhugaverðir tímar líka og segja má að þessi fjögur ár hafi verið áhugaverð. Ég vil þakka Borgari Þór samstarf síðustu ára. Þetta er tími sem hefur verið áhugaverður og skemmtilegur í senn. Það hefur verið ánægjulegt að starfa í ungliðamálunum en nú er annarra að taka við þeim verkefnum sem þar eru.

Gefur ekki kost á sér til endurkjörs sem formaður SUS

Mun KR bjarga sér frá falli?

Það hlýtur að vera gleði í Vesturbænum á þessu kvöldi eftir að KR tókst að næla sér í þrjú stig í Víkinni með sigri á Víkingi og komast úr fallsætinu í deildinni. Sá er nú kaleikur Framara sem eru vægast sagt í vondum málum, rétt eins og KR reyndar. Þessi sigur er KR mikilvægur á þessum kafla deildarinnar og færir þeim vonir um að deildarsætið verði varið. Stutt er síðan að Logi Ólafsson tók við þjálfun KR-inga og binda menn í Frostaskjólinu vonir um að hann muni bjarga liðinu frá falli.

KR hefur alla tíð verið stórveldi í knattspyrnusögu Íslendinga og það er ekki mikil hefð hjá þeim fyrir harðri baráttu um deildarsæti og árangur sumarsins er auðvitað þeim gríðarleg vonbrigði. Þegar að litið er reyndar á þjálfarasöguna undanfarin ár kemur vel í ljós hversu brokkgengt hefur verið yfir liðinu og áföll loðað við þó að þetta sumar sé að verða hið versta í áratugi fyrir KR-inga þar sem hrein barátta um úrvalsdeildarsætið er í spilunum. Þó að KR hafi mistekist að ná Íslandsmeistaratitli í yfir þrjá áratugi er svona botnbarátta þeim mikil vonbrigði.

Það er stutt síðan að Teiti Þórðarsyni var sagt upp störfum. Þá hafði KR verið komið í botnlaus vandræði og tap í Kópavogi fyrir nýliðum HK var í senn sögulegt, skaðlegt og auðvitað vandræðalegt fyrir gamalt stórveldi í boltanum. Það hafði enda ekki gerst frá árinu 1975 að KR-ingar töpuðu fyrir nýliðum í deildinni, en það sumar tapaði KR fyrir FH 0-1. Þá var mörgum KR-ingum nóg boðið. Teitur átti langan samning við félagið og væntanlega fengið vænan starfslokasamning í staðinn. Logi á erfitt verkefni fyrir höndum. Þó að sigur kvöldsins sé mikilvægur áfangi fyrir KR er öllum ljóst að björninn er ekki unninn á þessu sumri. Liðið er enn í hættu, þó að menn andi væntanlega aðeins léttar í Vesturbænum.

Af Akureyrarliðunum er það helst að frétta að þau eru ekki beint á grænni grein. KA og Þór eru í níunda og tíunda sæti í deildinni, KA er með 15 en Þór 13. Þetta er því ekki beint gullaldarsumar í boltanum hér. Þetta er auðvitað skelfilega slæm staða og algjörlega óviðunandi. Það er vonandi að vel muni ganga að ári, en það blasir við öllum að það er engan veginn ásættanlegt að Akureyringar eigi ekki úrvalsdeildarlið og hafi ekki átt um þetta langt skeið sem raun ber vitni.

KR landaði sigri - toppliðin náðu aðeins stigi á heimavelli

Elvis Presley minnst

Þess er minnst í dag að þrír áratugir eru liðnir frá andláti Elvis Presley, eins eftirminnilegasta tónlistarmanns frá suðurríkjum Bandaríkjanna. Það fer ekki á milli mála að Presley var einn áhrifamesti tónlistarmaður 20. aldarinnar. Áhrif hans voru mikil og hann átti fjöldamarga lykilsmelli sem halda minningu hans á lofti enn í dag. Presley er í huga margra hinn eini sanni kóngur tónlistarsögunnar og hans er enn minnst af aðdáendum um allan heim.

Alla tíð hef ég metið tónlist Presleys mikils. Hann er þó varla uppáhaldstónlistarmaðurinn minn í gegnum tíðina en engu síður hefur alltaf verið ofarlega á blaði, enda er sess hans í tónlistinni óumdeilanlegur. Það er virkilega notalegt að hlusta á lög hans. Presley hafði virkilega öfluga söngrödd sem lengi verður minnst en hann gat beitt henni gríðarlega vel. Hann var áhrifavaldur í tónlistinni á sjötta áratugnum og markaði skref í bransanum, hafði líka mikil áhrif á þá sem voru að feta sín fyrstu skref árin sem hann varð frægastur, fyrir 1965.

Þeir eru fáir tónlistarmennirnir sem hafa orðið áhrifameiri í seinni tíð út fyrir gröf og dauða en Elvis Presley. Lítið lát hefur orðið í raun á vinsældum hans. Tónlistarmenn hafa sungið dúetta með honum löngu eftir andlát hans og endurútgáfur á lögum hans með hinum ýmsu tónlistarmönnum seinni tíma eru orðnar óteljandi. Frægt varð þegar að Celine Dion tók eftirminnilegan dúett með Presley á laginu If I Can Dream, sem samið og flutt var árið 1968, árið sem Celine fæddist, í Idol-keppninni bandarísku á síðasta ári. Það þótti sláandi flott atriði þar sem tæknin naut sín til fulls.

Það hefur komið fram opinberlega að Lisa Marie, einkabarn Presleys, ætli sér að syngja dúett með föður sínum. Það er vel til fundið. Lisa Marie var ekki orðin tíu ára gömul þegar að faðir hennar dó og fékk því aldrei að syngja með honum á sviði. Það verður áhugavert að heyra þau syngja saman, vonandi eitthvað gott lag.

Lengi hefur verið deilt um það hvort Elvis Presley hafi dáið 16. ágúst 1977. Það leikur víst lítill vafi á að svo hafi verið þó að hörðustu aðdáendur kóngsins neiti því staðfastlega. En minning eins eftirminnilegasta söngvara tónlistarsögunnar lifir, rétt eins og sést vel nú þrem áratugum eftir dauða hans.

Það eru nokkur góð lög með Elvis Presley í tónlistarspilaranum hér á síðunni.

Þrjátíu ár frá andláti Elvis Presley

Hver á að bera ábyrgðina á ferjuklúðrinu?

Mikið hefur verið rætt og ritað um klúðrið vegna Grímseyjarferjunnar sem opinberast hefur vel í kolsvartri skýrslu Ríkisendurskoðunar. Í kvöld ræddu Kristján Þór Júlíusson, varaformaður fjárlaganefndar, og Guðni Ágústsson, formaður Framsóknarflokksins, málið í Kastljósi. Það var fróðlegt spjall og margir góðir punktar sem þar komu fram. Það blasir við öllum sem hafa lesið skýrsluna að einhver verður að axla ábyrgð í málinu. Deilt er um hvort sú ábyrgð eigi að verða pólitísk á endanum og þeir sem leiddu starf fagráðuneytis að bera ábyrgð á klúðrinu.

Mér fannst Kristján Þór tjá sig mjög vel um þetta mál í Kastljósi og er sammála því sem hann sagði þar. Það er alveg ljóst að klúðrið er svo mikið að enginn hluti þessa máls verður varinn með sannfærandi hætti. Um er að ræða klúður sem á að verða lexía til framtíðar litið. Kristján Þór sem leiðtogi Sjálfstæðisflokksins í Norðausturkjördæmi hefur aldrei varið verklagið í málefnum þessarar ferju og byrjar auðvitað ekki á því nýkominn á þing fyrir þetta kjördæmi. Það er vandséð að stjórnmálamenn héðan geti tekið þátt í því að verja þá óráðsíu og rugl sem hefur fylgt ákvörðunum varðandi þessa ferju.

Þau ummæli Kristjáns Þórs í þættinum að allir sem komu nálægt þessu máli beri ábyrgð á því vekja mikla athygli. Ég tel að þau séu rétt. Það er mikilvægt að allt málið verði skýrt enn frekar og öll spil lögð á borðið. Annað er ekki valkostur á þessu stigi. Alvarlegasti hluti málsins er án nokkurs vafa að samgöngu- og fjármálaráðuneyti, ásamt Vegagerðinni, gerðu með sér samkomulag um að fjármagna kaup á þessum dalli, sem á víst að kallast ferja, og endurbæturnar með ónýttum heimildum Vegagerðarinnar. Það er ljóst að þarna er farið gegn ákvæðum fjárreiðulaga. Þetta er ekki góð stjórnsýsla. Áfellisdómurinn blasir við og það þarf að skýra hver eigi að bera ábyrgð á klúðrinu, enda ekki annað valkostur í stöðunni.

Sturla Böðvarsson, forseti Alþingis og fyrrum samgönguráðherra, hefur ekki tjáð sig um málið. Staða hans er ekki góð í málinu. Velt er fyrir sér pólitískri ábyrgð hans. Ferjan var keypt í ráðherratíð hans og málið gerjaðist á þeim tíma. Ábyrgð Vegagerðarinnar hefur verið viðurkennd af vegamálastjóra en það verður ekki síður litið til þeirra sem voru kjörnir fulltrúar í fagráðuneytum. Eins og flestir vita starfar Ríkisendurskoðun á vegum Alþingis. Það verður velt fyrir sér stöðu Sturlu sem forseta Alþingis komist Ríkisendurskoðun á einhverju stigi að þeirri niðurstöðu að ráðuneytið hafi brugðist í málinu. Það er ómögulegt annað en að upplýsa lykilpunkta þessa máls.

Yfirlýsing Ragnhildar Hjaltadóttur, ráðuneytisstjóra, um þetta mál hefur vakið athygli. Þar er talað um að tekið verði með viðeigandi á augljósum brotum á verklagsreglum samgönguráðuneytisins. Það er öllum ljóst að það er grunnmál í þessu klúðri öllu. Einhver verður að bera ábyrgðina, jafnvel hina pólitísku. Undirbúningur alls í þessu ferjumáli virðist hafa verið allsherjar hörmung. Margt af því sem að Guðni Ágústsson, formaður Framsóknarflokksins, hefur sett fram í málinu þarf að athuga og ég er sammála sérstaklega því að stokka verði upp alla ferla mála af þessu tagi. Til dæmis á auðvitað að bjóða svona verkefni út.

Þetta mál er fyrsta flokks dæmi um það hvernig á ekki að vinna hlutina. En til þess að menn læri af því þarf að gera það upp með öllu því sem til þarf.

Verklagsreglur samgönguráðuneytisins brotnar

Svæðisútvarp Norðurlands 25 ára

Í gær var aldarfjórðungur, 25 ár, liðinn frá því að Svæðisútvarp Norðurlands, RÚVAK, hóf útsendingar sínar. Tilkoma Svæðisútvarpsins hefur markað þáttaskil í fréttaflutningi héðan að norðan en beinar svæðistengdar útsendingar á fréttum hafa staðið mestan hluta þessa tíma. Framan af voru þó aðeins dagskrártengdir þættir framleiddir hjá RÚVAK. Jónas Jónasson, útvarpsmaður, leiddi starfið fyrstu skrefin og var allt í öllu á fyrstu árunum í starfinu. Jónas lýsti fyrstu skrefum svæðisútvarpsins í skemmtilegu viðtali á Morgunvaktinni á Rás 1 í gærmorgun.

Svæðisútvarp Norðurlands er okkur hér mikilvægt. Ég hlusta alla daga á fréttirnar þar, annaðhvort í gegnum útvarpið eða í dagslok á rúv.is, en nú eru fréttirnar orðnar aðgengilegar þar. Fyrir okkur sem fylgjumst með málum hérna heima er svæðisútvarpið mikilvægur punktur í dagsins önn og þar hefur gott starf verið unnið.

Ég óska Svæðisútvarpinu okkar innilega til hamingju með afmælið og farsællar framtíðar.

Boli hent út af Moggablogginu?

Ég tók eftir því áðan að stjórnendur Moggabloggsins hafa lokað á Bol Bolsson, sem skrifaði undir nafnleynd hér misstuttar færslur um fréttirnar á kerfinu. Hann er horfinn af öllum listum að því er virðist. Veit ekki hvað hefur gerst en svo virðist vera sem að lokað hafi verið á hann. Enn og aftur minna stjórnendur vefsins á að fylgst er með þeim sem skrifa og ef þeir brjóta vefreglur að mati stjórnenda geta þeir átt það á hættu að vera settir út.

Þetta bloggsvæði er í einkaeigu. Þar gilda reglur og þar er standard yfir. Rjúfi menn grunnskilmálana hér geta þeir átt von á að lenda í því að lokað sé á þá. Þetta er ekki bloggkerfi án reglna og skilmála. Eins og í flestum samfélögum eru þar viss grunnur og það er skýrt hvernig það allt er hér. Ég treysti þeim hér á Moggablogginu til að stjórna þessum vettvangi með heiðarlegum hætti og standa vörð um að hér sé viss standard á umgjörðinni.

Það er auðvitað svo með opin bloggkerfi að þar safnast saman ólíkt fólk, með ólíkar aðferðir til að tjá sig. Flestir hér eru mjög málefnalegir og hafa góðar bloggsíður. Skilaboðin sem hafa verið send héðan, t.d. eftir frægt mál Emils Ólafssonar, eru þau að þetta samfélag er ekki stjórnlaust og þar er tekið á vandamálum að mati stjórnenda.

Þegar á hólminn kemur skiptir það mestu máli; að þetta bloggsamfélag haldist öflugt. Hér eiga allir sín tækifæri til að skrifa. Það má vel vera að flestir bloggarar hér hafi ólíkar skoðanir og aðferðir við að tjá sig. Mestu skiptir að haldast málefnalegur og geta rætt hlutina með heiðarlegum hætti. Án þess er ekkert vit í hlutunum. 

Vegagerðin ber fulla ábyrgð á ferjumálinu

Ég fagna þeirri ákvörðun samgönguráðherra að óska eftir stjórnsýsluúttekt á Vegagerðinni. Það var svosem ekkert annað í stöðunni fyrir hann eftir þá kolbikasvörtu skýrslu sem hefur verið opinberuð varðandi ferjumálið. Það þarf engan sérfræðing í stjórnsýslumálum til að sjá að mikil handvömm hefur orðið. Það þarf að fara yfir málefni Vegagerðarinnar nú. Þetta er hinn eðlilegasti hlutur í sjálfu sér og engum til frægðarauka að horfa framhjá stöðu mála.

Það þarf svosem ekki að leita langt að þeim sem ber ábyrgð á þessu máli að mínu mati. Þar verður horft til Vegagerðarinnar. Það er eitthvað stórlega að þeim sem kennir öðrum um þetta. Mér finnst það t.d. frekar fjarstæðukennt hjá samgönguráðherranum að kenna einhverjum ráðgjafa um skandalinn. Þegar á hólminn kemur er Vegagerðinni um að kenna og þangað verður horft, ekki til ráðgjafa.

Það er Vegagerðarinnar að meta ráðgjöfina sem á borðinu er og hennar er ákvörðunin. Þetta hefur Jón Rögnvaldsson, vegamálastjóri, viðurkennt með mjög áberandi hætti, en hann tók sökina á sig og sína stofnun í hádegisviðtalinu á Stöð 2. Það verður spurt um það á næstunni hvort vegamálastjóra sé sætt í þessari stöðu. Væntanlega mun stjórnsýsluúttekt á stofnun hans ráða framtíð hans í starfi.

En mér finnst það ekki nokkur vafi eiga að leika á að einhver verður að taka fulla ábyrgð á þessu mikla klúðri.

Vegamálastjóri segir að taka verði aðfinnslur Ríkisendurskoðunar alvarlega

Stórfelld mistök í málefnum Grímseyjarferjunnar

Það er óhætt að segja að skýrsla Ríkisendurskoðunar um kaup á Grímseyjarferju sé kolsvört. Það er orðið langt síðan að verri áfellisdómur hefur sést í skýrslu frá þeim bænum. Það er ekki hægt að segja annað en staða þessa máls sem fram komi í skýrslunni sé reiðarslag fyrir alla hlutaðeigandi. Öllum er ljóst að pottur er verulega brotinn í málinu frá a-ö.

Ég hef alla tíð verið þeirrar skoðunar að kaupa hafi átt nýja ferju. Sorgarsagan á bakvið kaupin á því skipi sem fyrir valinu varð að lokum er orðin löng og ömurleg í alla staði. Það voru mikil mistök að gera ekki eins og gert var varðandi Baldur á Breiðafirði að kaupa nýja ferju og hafa hana almennilega. Eða íhuga það að nota frekar gamla Sæfara áfram. Það hefði ekki verið verran en þessi aflóga dallur sem valinn var. Þessi ferja sem kom frá Írlandi og var ætluð Grímseyingum var svo illa farin að hún er enn í extreme makeover-meðferð í Hafnarfirði og sér ekki enn fyrir endann á því verklagi.

Það er alveg ljóst að þessi skýrsla er það svört að eftirmálar verða með einum hætti eða öðrum. Það er bara mjög einfalt mál í sjálfu sér. Vont verklag í málinu hlýtur að leiða til uppstokkunar verkferla og vinnulags við slíkar framkvæmdir. Það segir sig sjálft að þegar að endurbætur á ferju fara úr 150 milljóna skipulögðum pakka í yfir 500 milljónir að eitthvað stórfellt sé í raun að. Eðlilegast er að stjórnsýsluúttekt fari fram á þessu máli og það verði rannsakað í hörgul. Annað er ekki verjandi í þessu svarta máli.

Vandamálin má rekja til ófullnægjandi undirbúnings

Mun Eiður Smári þurfa að lækka launaprísinn?

Það voru ekki góðar fréttir sem bárust af Eiði Smára Guðjohnsen í íþróttafréttum Stöðvar 2 í kvöld. Meiðsli hrjá hann og greinilegt að hann hefur áhyggjur af heilsufarinu sem eðlilegt er. Í þeim bransa sem Eiður Smári hefur valið sér er góð heilsa og úthald allt sem máli skiptir til að vel fari. Mitt í þessum heilsufarsvandamálum er óvissa uppi um hvert að Eiður Smári fari. Svo virðist vera sem að lykilmenn hjá Barcelona séu farnir að tala um að hann sé fastur í varaliði og það er varla öfundsvert hlutskipti fyrir leikmann sem vill vera í frontinum.

Svo virðist sem að launakröfur Eiðs Smára séu metnar of háar í Bretlandi. Það er ekki óeðlilegt eins og komið er ef varaliðsseta er það sem blasir við leikmanninum og jafnvel heilsuvandamál komin til sögunnar. Það er því ekki bjartir tímar í sjónmáli hjá Eiði Smára. Það verður fróðlegt að sjá hvað tekur nú við. Heilsan er lykilmál í bransanum og vonandi að Eiður Smári muni ná sér fljótt og vel af því sem að hrjáir hann. Það hlýtur að skipta hann mestu máli í þessari stöðu, enda ræður það algjörlega framhaldinu.

Það er ekki óeðlilegt að sú spurning vakni núna um hvort að Eiður Smári verði að lækka launaprísinn. Það er greinilegt að verðið og eftirspurnin er ekki eins mikil og talað var um. Hik er komið á bresku liðin. Það verður því auðvitað athyglisvert að sjá hvað tekur við. Orðrómur hefur verið um að Eiður Smári færi til Íslendingaliðsins West Ham og Manchester United svo nokkur séu nefnd. Svo virðist vera sem að tími Eiðs Smára í Barcelona, eftir rúmlega ársvist, sé að líða undir lok ef marka má fréttir og orðróm.

Þegar að því kemur að semja um vistaskiptin skiptir fátt meira máli en launaprísinn, ef frá er skilið heilsa leikmannsins. Það verður fróðlegt að sjá hvort að fyrsta skref Eiðs Smára þegar að hann fer frá Spáni verði að lækka launin og feta einhver skref niður á við.

Segir launakröfur Eiðs Smára háar

Karl Rove kveður pólitíska tilveru George W. Bush

Brotthvarf Karl Rove úr lykilstarfsliði George W. Bush, forseta Bandaríkjanna, sem tilkynnt var um í dag eru stórtíðindi í bandarískum stjórnmálum. Rove hefur verið lykilmaður í starfsliði forsetans í áraraðir og er einn helsti hugsuðurinn á bakvið pólitískt veldi hans, bæði í Washington og áður í Austin. Hann hélt um alla þræði í báðum forsetakosningunum sem Bush sigraði og var óvæginn og afgerandi alla tíð í verkum fyrir forsetann, var hinn sanni spunameistari sem sjaldan klikkaði á mikilvægum stundum.

Þau tíðindi að Rove yfirgefi sviðið nú koma varla svosem að óvörum. Pólitískum ferli Bush forseta er að ljúka. Það styttist óðum í vaktaskipti í Hvíta húsinu. Það var komið að leiðarlokum í samstarfi þeirra hvernig sem var. Það er innan við eitt og hálft ár þar til að Bush heldur alfarinn til Crawford og fer að njóta sveitasælunnar á eftirlaunum. Það eru engar kosningar framundan og lykilverkefnum á stjórnmálaferli George W. Bush er lokið, eða í það minnsta styttist í endalokin. Bush var framan af forsetaferlinum sigursæll forseti. Hann tók við völdum með mjög naumu umboði, hafði þingið með sér lengi vel, vann eftirminnilega þingsigra árið 2002 og 2004 og hlaut endurkjör í Hvíta húsinu með nokkuð afgerandi hætti árið 2004.

Það hefur syrt í álinn fyrir þá fóstbræður Bush og Rove að undanförnu. Forsetinn hefur upplifað sögulegar fylgislægðir að undanförnu. Segja má að erfitt hafi verið fyrir hann síðasta árið, og væntanlega náðu vandræðin hámarki í nóvember 2006 þegar að repúblikanar töpuðu báðum þingdeildum. Síðan hefur valdabarátta þingdemókrata og forsetans verið háð á opinberum vettvangi og er sennilega rétt að hefjast. Hún mun standa allt þar til að yfir lýkur hjá Bush og hann yfirgefur Washington við lok forsetaferilsins í janúar 2009. Það stefnir í breytta tíma hjá repúblikönum. Ekki er víst hver hreppir hnossið um að berjast af hálfu flokksins um Hvíta húsið en breytingar verða með einum hætti eða öðrum. Það blasir við öllum.

Hlutverki Karls Rove í lykilstöðu er lokið. Hann hefur verið forsetanum mikilvægasti maðurinn á langri vegferð valdanna. Rove spilaði lykilrullu í sigri forsetans á Ann Richards í ríkisstjórakosningunum í Texas í nóvember 1994, þar sem hann lagði járnkonuna miklu sem flestir töldu að væri ósigrandi. Rove byggði upp kosningabaráttuna og lagði meginlínurnar í átökunum við Richards. Sigur vannst og forsetasonurinn, sem fram að því hafði verið talinn nokkuð misheppnaður eftir ýmislegt gloppótt og misheppnaðan stjórnmálaferil fram að því komst á pólitíska landakortið í Bandaríkjunum. Hann varð fyrsti ríkisstjórinn í sögu Texas til að vinna endurkjör til fjögurra ára árið 1998, enn og aftur með fulltyngi Rove, sem var lykilmaður í þeim afgerandi sigri (hlaut 70%) sem þá náðist.

George W. Bush ákvað að feta í fótspor föður síns árið 1999 og gaf kost á sér til embættis forseta Bandaríkjanna þegar að litríkum forsetaferli Bill Clinton var að ljúka. Hann náði útnefningu repúblikana eftir harðan slag framan af við John McCain, sem tókst að vinna í New Hampshire. Kosningabaráttu Bush var stýrt, sem fyrr, af lykilráðgjöfum hans í gegnum ríkisstjóraferilinn í Texas: þeim Karl Rove, Karen Hughes og John Allbaugh. Rove var allt í öllu sem fyrr og markaði grunnlínur kosningaslagsins og beitti öllum brögðum eins og ávallt áður í að tryggja vænlega stöðu Bush. Kosningaslagurinn við Al Gore varð gríðarlega harður og náði nýjum hæðum í kvikindislegum skotum milli herbúða aðalkandidatanna.

Strax varð ljóst að kvöldi kjördags að naumt yrði á munum og vakti öll heimsbyggðin alla kosninganóttina eftir að landið skýrðist í baráttunni. Það varð vandræðalegt áfall fyrir allar lykilsjónvarpsstöðvar Bandaríkjanna er þær breyttu spá sinni í Flórída-fylki um miðja kosningavökuna. Þar hafði Al Gore áður verið spáð sigri og var Bush spáð sigrinum eftir miklar sviptingar. Að lokum fór það svo að Flórída réði úrslitum í kosningunum - sigurvegari fylkisins varð forseti. Undir morgun lýstu sjónvarpsstöðvarnar yfir naumum sigri Bush er Flórída varð hans. Gore ákvað að véfengja þau úrslit er ljóst varð að innan við 1000 atkvæði skildu þá að. Fór hann fyrir dómstóla með mál sitt.

Eftir lagaströggl og deilur í tæpa 40 daga viðurkenndi Gore loks ósigur sinn þann 13. desember 2000 eftir að hæstiréttur Bandaríkjanna hafði fellt þann úrskurð sinn að Bush hefði unnið Flórída og ekki yrði um frekari endurtalningar að ræða. Dómurinn var þó ekki einróma í því mati og skiptist eftir frægum sögulegum fylkingum í forsetatíð William H. Rehnquist í réttinum árin 1986-2005, það tímabil sem hann leiddi réttinn. Bush sagði af sér ríkisstjóraembættinu í Texas síðla desembermánaðar 2000 og tók Rick Perry, vararíkisstjóri, við embættinu. Bush sór embættiseið sinn þann 20. janúar 2001. Með því urðu Bush-feðgarnir aðrir feðgarnir í sögu landsins til að gegna forsetaembættinu en John Adams og John Quincy Adams voru þeir fyrri.

Karl Rove fylgdi George W. Bush til Washington. Hann hreiðraði um sig í Hvíta húsinu og varð lykilmaður alls sem gerðist hjá forsetanum. Hann hélt á öllum lykiltaugum kosningabaráttunnar 2004 þar sem Bush barðist fyrir endurkjöri. Svo fór að Bush náði sigri eftir erfiða stöðu um skeið og lagði John Kerry, þrátt fyrir að Michael Moore framleiddi heimsfræga mynd til höfuðs forsetanum á kosningaári. Sögusagnir herma að sá sem hafi brosað breiðast þegar að Kerry viðurkenndi tapið í Ohio og þarmeð í kosningunum hafi verið Rove, sem hefði sagt eftir símtal Kerrys við Bush: "Well then it´s four years to go George" með bros á vör.

Síðustu árin hafa verið mörkuð af hneykslismálum og erfiðleikum. Rove flæktist í frægt hneykslismál þar sem honum var gert að sök að hafa gerst brotlegur við lög vegna uppljóstrana um starfsmann leyniþjónustunnar, CIA. Svo fór að hann var ekki ákærður en hann skaddaðist mjög í stöðu sinni við svo búið. Þau vandræði komu ofan á önnur sem þyngdu stöðu forsetans, t.d. er Harriet Ellan Miers, valkostur Bush sem dómara við Hæstarétt Bandaríkjanna, náði ekki stuðningi þingrepúblikana til setu í réttinum og strandaði í því markmiði sínu að verða þriðja konan á dómarastóli í Hæstarétti.

Forsetaferill George W. Bush hefur verið stormasamur, einkennst bæði af miklum hæðum og lægðum á langri vegferð. Í gegnum öll verkefnin og alla sigrana á langri leið hefur Karl Rove verið lykilmaður og leitt allt starf hans, smátt sem stórt. Hann hefur verið nefndur maðurinn sem gerði George W. Bush að forseta og fræg bók James Moore og Wayne Slater nefndi hann Bush´s Brain. Nú kveður Karl Rove pólitíska tilveru forsetans eftir langt verk. Það styttist í pólitísk endalok Bush en áður en að því kemur yfirgefur sjálfur handritshöfundur allra sigra Bush og helstu verka hans skipið.

Það styttist nú mjög í sögulok í handritinu. Rove hefur yfirgefið sviðið og einn valdamesti maður heims þarf að halda áfram án fixersins, sem heldur nú aftur heim til Texas nokkru á undan húsbónda sínum. Stóra spurning dagsins er: hvernig mun Bush ganga að feta síðustu metrana úr embættinu og heim í heiðardalinn í Texas? Það verður giska fróðlegt að sjá tel ég.

Tengdir pistlar SFS
George W. Bush sextugur (6. júlí 2006)

Rove kvaddi Bush með stolt í hjarta

Simon Cowell slekkur á stjörnuglampa ungstirnis

Allt frá því að ég sá fyrst American Idol fyrir eitthvað um fimm árum síðan hef ég átt erfitt með að þola Simon Cowell. Skapköst hans hafa verið umtöluð og annaðhvort dýrkar fólk karakterinn eða gjörsamlega hatar hann út af lífinu, held ég. Hef oft spáð í hvernig að meðdómurum hans, Paulu Abdul og Randy Jackson, gangi að umbera hann. Simon er talin ein helsta stjarna þáttanna og fær fúlgur fjár fyrir dómarastörfin þar og í öðrum útgáfum ýmissa söngkeppna.

Fyrir nokkrum vikum bræddi hin sex ára Connie Talbot hug og hjörtu sjónvarpsáhorfenda í Bretlandi og víðar um heim þegar að hún söng undurljúft hið gamalkunna úrvalslag Somewhere Over the Rainbow, sem Judy Garland gerði ódauðlegt í hinni einstöku The Wizard of Oz, fyrir um sjötíu árum og hlaut óskarinn sem besta kvikmyndalagið á óskarsverðlaunahátíðinni árið 1940. Lagið varð lykillag á litríkum ferli Judy og markaði feril hennar. Connie sló í gegn með laginu en tókst þó ekki að vinna Britain´s Got Talent og tapaði fyrir Paul Potts sem söng Nessun Dorma með bravúr.

Nú hefur Simon eftir því sem fréttir herma svikið ungstirnið um stjörnuframann sem hann hafði lofað henni. Þetta er frétt sem víða hefur farið um helgina og í dag. Þessi frétt getur varla talist til frægðarauka fyrir Bretann skapmikla. Þó svo að Connie hafi ekki tekist að vinna keppnina stóð hún að mörgu leyti upp sem sigurvegari, ekki síður en Paul Potts og heillaði fólk með frammistöðu sinni. Þessi frétt um að Simon hafi slökkt á glampanum sem hann lofaði stelpunni er með hreinum ólíkindum að flestra mati. Eins og fram kemur í fréttinni eiga foreldrar stelpunnar eftir að segja henni stöðu mála. Varla verður það auðvelt.

Það verður fróðlegt að sjá hversu lengi American Idol og þessir helstu þættir sem þeim fylgja munu halda áfram frægðargöngu sinni. Hér heima vorum við með Idol um skeið á Stöð 2 en í fyrra voru X-Factor þættirnir settir á í staðinn. Þeir verða ekki í vetur í því formi sem var á síðasta ári og mér skilst að ekki verði söngkeppni með sama brag hér heima lengur, þ.e.a.s. að farið verði um landið og nýjir talentar uppgötvaðir. Formúlan virðist ganga betur úti, enn sem komið er.

Vil annars minna á að Over the Rainbow, í flutningi Judy Garland, og Nessun Dorma, í flutningi tenóranna þriggja; Domingo, Carreras og Pavarotti, eru hér í tónlistarspilaranum.

Simon Cowell sveik sex ára gamla stúlku

Jón Sigurðsson heldur til starfa í HR

Það eru þrír mánuðir liðnir frá því að Framsóknarflokkurinn varð fyrir sögulegu kosningaafhroði og Jón Sigurðsson sagði af sér formennsku í flokknum eftir að honum mistókst að ná kjöri á þing og hann lét af ráðherraembætti þegar að tólf ára líftíma ríkisstjórnar Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks lauk. Mikið hefur verið hugleitt hvert leið hans myndi liggja síðan. Nú er biðlaunatíma Jóns að ljúka og hann að halda í nýjar áttir.

Samkvæmt fréttum mun leið hans liggja nú í Háskólann í Reykjavík þar sem hann mun sinna ýmsum verkefnum og sinna kennslu. Er það afturhvarf á gamlar slóðir, en eins og flestir vita var hann í áraraðir stjórnandi skólans á Bifröst og leiddi hann inn á háskólastigið. Jón fórnaði öruggri bankastjórastöðu við Seðlabankann fyrir rúmu ári fyrir að taka við Framsóknarflokknum og iðnaðar- og viðskiptaráðuneytinu við lok stjórnmálaferils Halldórs Ásgrímssonar. Áhættan varð dýrkeypt. Afhroði var ekki umflúið og hann komst ekki í kjörið embætti.

Það verður fróðlegt að sjá hvað hann muni nákvæmlega taka sér fyrir hendur í Háskólanum í Reykjavík og hver kennslufög hans muni verða. Þetta afturhvarf til kennslunnar og verkefna í menntageiranum koma eflaust mörgum að óvörum, enda kannski frekar einhverjir talið að Jón vildi sækjast eftir öðrum verkefnum.

Sigurgöngu Guðjóns í bikarnum lýkur í Árbænum

Það eru auðvitað nokkur tímamót sem fylgja sigri Fylkis á Skagamönnum í Árbænum í kvöld eftir æsispennandi framlengdan leik. Guðjón Þórðarson tapaði þar fyrsta bikarleik sínum í áraraðir og nýr kafli opnast á þjálfaraferli hans þar með. Það verður ekki deilt um það að Guðjón er einn sigursælasti þjálfari í íslenskri knattspyrnusögu eftir langa sigurgöngu með Skagann í denn og með íslenska landsliðið og sigrarnir eru sætir á löngum ferli en töpin væntanlega súr.

Guðjón leiddi KA-menn til Íslandsmeistaratitils fyrir um tveim áratugum eins og vel er í minnum haft hér á Akureyri. Það var ógleymanlegur titill, sem ekki allir spáðu fyrir um. Saga KA hefur verið brokkgeng síðan, ýmsir sigrar og auðvitað ósigrar. Sumarið 1989 er gullnu letri skráð í sögu KA-liðsins að sjálfsögðu og það gleymist seint. Þáttur Guðjóns í titlinum telst vissulega mikill. Síðar tókst honum að leiða Skagann til fjölmargra titla. Lægst náði leið hans væntanlega með Stoke, en það mikla ævintýri varð ekki eins farsælt og stefnt var að og því lauk með að hann var rekinn frá klúbbnum.

Guðjón hefur jafnan verið umdeildur í sínum bransa, jafnan þekktur fyrir skap sitt og keppnisanda sem fer ekki framhjá neinum. Þetta sumar er ekki það lágstemmdasta á ferli hans, en flestum er í minni leikur Skagamanna við Keflvíkinga á Skaganum fyrir nokkrum vikum sem lauk með umdeildum sigri heimamanna sem tekist var á um í kastljósi fjölmiðla um nokkurt skeið á eftir og einkenndist af þungum skotum milli aðila. En það lægði yfir eftir alla fjölmiðlahörkuna.

En nú er sigurgöngu Guðjóns í bikarnum lokið á sama sumri. Það verður fróðlegt að sjá hvernig árangur Skagamanna verður við lok tímabilsins nú þegar að bikardraumurinn er úr sögunni hjá Skagamönnum.

Halldór skoraði tvö og kom Fylki í undanúrslit VISA-bikarsins

Skapmikil stjarna sem hefur gaman af að stuða

Það verður nú seint sagt um óskarsverðlaunaleikkonuna Angelinu Jolie að hún sé dýrlingur, enda hefur hún alla tíð borið þá ímynd að geta stuðað mjög áberandi. Uppljóstranir um litríkan lífstíl hennar verða því seint toppaðar í raun. Þeir sem hafa séð myndina Girl, Interrupted, sem færði Jolie óskarinn fyrir sjö árum, sjá enda grunntýpuna sem hefur einkennt hana alla tíð, sem viljasterk og ákveðin kona. Þannig hefur ímynd hennar verið í áraraðir.

Jolie þýðir fögur, það er réttnefni á Angelinu sem þykir með fögrustu konum kvikmyndaheimsins. Hún hefur enda verið kyntákn alla tíð. Miðnafnið Jolie er því ekki ættarnafn, heldur er ættarnafn hennar Voight, enda er faðir Angelinu óskarsverðlaunaleikarinn Jon Voight sem var einn af þekktustu leikurum sinnar kynslóðar, og hlaut óskarinn fyrir eftirminnilega túlkun á lamaða hermanninum í Coming Home, manninum sem kemur heim lamaður frá Víetnam. Jolie og Voight hafa ekki talað saman í ein fimm ár vegna ágreinings.

Jolie hefur átt erfitt síðustu mánuði. Það eru nokkrir mánuðir síðan að móðir hennar, leikkonan Marcheline Bertrand, lést úr krabbameini og auk þess hefur stjarnan sokkið sér ofan í góðgerðarstarf um allan heim, einkum í Asíu, en hún er sem kunnugt er góðgjörðarsendiherra Sameinuðu þjóðanna þar. Hún hefur með því hlutverki fetað í fótspor margra þekktra leikara, t.d. Audrey Hepburn sem var mannréttindatalsmaður alla tíð samhliða leikferlinum og var í sama hlutverki og Jolie er eiginlega nú. Jolie hefur sinnt hlutverkinu vel og gott dæmi er að hún dvaldi um jólin 2005 á hörmungarsvæðunum í Asíu þar sem flóðbylgjurnar skullu á nokkru áður.

Áhyggjur eru víst uppi um það að vinnan sé að sliga leikkonuna. Hún bæði borði og sofi of lítið og heilsan sé ekki í forgrunni. Nýlegar myndir sýna að hún er grönn eins og spýtufjöl. Það verður fróðlegt að sjá hvað gerist. Þetta er skapmikil og ákveðin kona sem er ekki vön að láta karlana í kringum sig stjórna sér. Gott dæmi er um það hvernig að samskiptum hennar og föðurins lauk með hvelli fyrir nokkrum árum og hún lét Billy Bob Thornton gossa þegar að hann var farinn að skipta sér of mikið af hennar málum. Ekki er nú langt síðan að talað var um erfiðleika hjá Jolie og Brad Pitt.

Annars hefur jafnan verið sagt um stjörnurnar að þær séu skapmiklar. Ætli Angelina Jolie sé ekki gott dæmi um það.

Angelina fórnaði ærslunum

Meistaraverk kvikmyndasögunnar endurgert

Sú kvikmynd sem ég hef alla tíð metið mest í gegnum tíðina er Casablanca. Hún er einfaldlega ódauðleg klassamynd sem hefur allt sem prýða þarf fullkomna kvikmynd. Hún hefur hlotið sæmdartitilinn besta kvikmynd 20. aldarinnar og verðskuldar hann svo sannarlega. Hún var aðeins ein myndanna á færibandinu í vinnslu á sínum tíma en varð stærri en mörgum óraði fyrir. Casablanca fangaði huga og hjarta kvikmyndaáhorfandans fyrir 65 árum og á sess í huga flestra enn í dag.

Nú berast fregnir af því að endurgera eigi Casablanca af indverskum kvikmyndagerðarmönnum. Mér hugnast ekki vel að endurgera eigi þennan gullmola kvikmyndasögunnar. Það er reyndar svo að fátt fer eins mikið í pirrurnar á mér og að heyra af því að endurgera eigi gömul meistaraverk. Enda er það tilgangslaust að mínu mati. Vilji fólk upplifa perlurnar á það að kaupa sér gömlu myndirnar og sjá þær. Það fangar enginn sama góða neistann síðar, eða það er jafnan svo að svona endurgerðir floppa með einum hætti eða öðrum. Þannig að það jaðrar við helgispjöll að mínu mati að endurgera Casablanca.

Casablanca segir söguna af kaffihúsaeigandanum Rick í Casablanca í Marokkó í seinni heimsstyrjöldinni og ævintýrum hans. Af öllum búllum í öllum heiminum verður gamla kærastan hans, Ilsa, endilega að stíga fæti sínum inn á staðinn hans með ástvini sínum, foringja í frönsku andspyrnuhreyfingunni sem er á flótta undan nasistum, og þá hefst óvænt og stórskemmtileg atburðarás sem endar með einni eftirminnilegustu kveðjustund í kvikmyndasögunni, þegar að Ilsa stendur frammi fyrir erfiðu vali. Mér finnst þessi mynd einstök og þarf helst að sjá hana reglulega. Finnst hún eins og gott rauðvín, sem aðeins batnar með aldrinum. Myndir með svo góðan grunn verða aldrei lélegar.

Humphrey Bogart átti sína eftirminnilegustu kvikmyndatúlkun á litríkum leikferli í þessari mynd en Rick varð það hlutverk sem hans er minnst helst fyrir. Þetta er líka sterkasta karaktertúlkun hans, þó þær séu margar góðar. Bogart, sem var valinn besti leikari 20. aldarinnar skömmu fyrir aldamótin, fékk þó ekki óskarsverðlaunin fyrir leik fyrr en seint og um síðir árið 1952, skömmu fyrir andlát sitt, fyrir túlkun sína á hinum óheflaða Charlie Allnut í African Queen, sem var reyndar með hans bestu kvikmyndum. Ingrid Bergman var ein besta leikkona 20. aldarinnar og glansaði í hlutverki Ilsu. Hún hlaut óskarsverðlaun alls þrisvar sinnum á ferlinum en tókst þó ekki að vinna hann fyrir að leika Ilsu.

Persónulega finnst mér besta leiktúlkun Ingrid vera í Haustsónötu Ingmars Bergmans, sem varð svanasöngur hennar á hvíta tjaldinu. Klassinn yfir Ingrid varð þó aldrei meiri en í Casablanca, þó að nærri fari það í Notorious, Anastasiu, Gaslight og For Whom the Bell Tolls. Túlkun hennar á sænska kristniboðanum í Murder on the Orient Express sem færði henni síðasta óskarinn árið 1975 er líka gríðarlega góð. Claude Rains var gríðarlega góður leikari, einn eftirminnilegasti aukaleikari kvikmyndasögunnar, sem þó náði alltaf athygli kvikmyndaáhorfandans. Hann glansaði best á sínum ferli í hlutverki lögreglustjórans í Casablanca. Hann átti síðar frábæran samleik með Ingrid í Notorious.

Casablanca er án nokkurs vafa ein af bestu kvikmyndum sögunnar og er persónulega sú kvikmynd sem ég met mest. Hún verður alltaf meira heillandi eftir því sem árin líða og verða atriðin í henni þess þá meira heillandi, nefni ég þá sem dæmi atriðið þar sem Ilsa og píanóleikarinn Sam sitja við flygilinn og Sam leikur óskarsverðlaunalagið undurfagra As Time Goes By og lokaatriði myndarinnar sem gerist á flugvellinum þar sem framtíð sambands Ricks og Ilsu ræðst endanlega. Það atriði er alveg klassík út af fyrir sig.

Ætla að vona að menn hætti við þessar endurgerðarpælingar. Fyrir nokkrum árum ætluðu Ben Affleck og Jennifer Lopez að endurgera myndina með sér sjálfum í aðalhlutverkum. Til allrar guðs lukku varð ekki af þeim hryllingi. Þeir sem hafa séð Gigli þurfa varla að hugsa meira um hversu skelfilegt það hefði orðið.

En þeir sem hafa ekki enn séð Casablanca þurfa að upplifa hana, allavega einu sinni. Það gæti orðið upphafið að einstakri vináttu. Þeir sem vilja upplifa stemmninguna í myndinni ættu að fara í tónlistarspilarann og hlusta á Dooley Wilson syngja As Time Goes By.

Casablanca endurgerð í Bollywood

Mun Gordon Brown flýta kosningum í Bretlandi?

50 dagar eru liðnir frá því að Gordon Brown tók við völdum í Bretlandi eftir þrettán ára langa og napra bið. Deilt hafði verið um það lengi innan Verkamannaflokksins áður en að valdaskiptum kom hvernig forsætisráðherra hann myndi verða og hvort hann gæti notið lýðhylli, hvort að hann hefði einfaldlega ekki beðið of lengi eftir húsbóndavaldi í Downingstræti 10. Þegar að hveitibrauðsdagar Skotans eru hálfnaðir deilir enginn um hversu sterk staða hans er.

Verkamannaflokkurinn hefur gengið í gegnum endurnýjun lífdaga við völdin eftir erfiða tíma undir lok forsætisráðherraferils Tony Blair, sem var orðinn verulega skaddaður síðustu misserin og allt að því hataður innan flokks sem utan vegna fjölda mála. Nýr forsætisráðherra hefur tryggt flokknum raunhæfa möguleika á að halda völdum í næstu þingkosningum og slá Íhaldsflokkinn fjórða skiptið í röð út af laginu. Það er nú rætt um það hvort kosningum verði hreinlega flýtt og Brown muni reyna að fá afgerandi umboð í eigin nafni. Staðan er allavega vænleg fyrir Gordon Brown.

Meira að segja heimsókn Browns til George W. Bush í Camp David í kastljósi heimspressunnar hefur engu breytt um persónulegar vinsældir hans heima fyrir. Breskir stjórnmálaskýrendur höfðu dregið í efa að heimsókn af þessu tagi svo snemma á hveitibrauðsdögunum væri skynsamleg og margir töldu ferðina feigðarflan fyrir mann sem væri á gullnu brautinni. Með ferðinni staðfesti Brown sterk bönd við Bandaríkjastjórn og gaf gagnrýnendum langt nef með því að vera kammó og hress við Bush forseta. Ferðin reyndist ekki feigðarflanið sem spáð var. Forsætisráðherrann þýtur enn upp vinsældalistann og mælist vinsælli sem aldrei fyrr í könnunum helgarinnar.

En hlutirnir geta verið fljótir að breytast. Það hefur David Cameron sannreynt að undanförnu. Margir töldu kosningasigur í sjónmáli fyrir hann og íhaldsmenn eftir tíu ára napra pólitíska eyðimerkurgöngu Íhaldsflokksins. Munurinn á flokkunum fór mest í um tíu prósentustig. Nú hefur þetta snúist við. Verkamannaflokkurinn hefur samkvæmt YouGov-könnun dagsins tíu prósent umfram íhaldsmenn. Örvænting er í innstu herbúðum Camerons og hann hefur höktað til að undanförnu, er að reyna að finna rétta taktinn. Fyrir hann er upp á allt að spila í næstu kosningum. Tap þýðir að enn verður leitað að nýjum leiðtoga. Það blasir við.

Gordon Brown hefur alla tíð verið úthugsandi pólitískur klækjarefur. Það sást best í valdaátökum hans við Tony Blair bakvið tjöldin árum saman. Hann vann þann slag á sálfræðinni og tók helstu andstæðingana á taugum. Svo fór að hann fékk pólitískt ríkidæmi Tony Blair á silfurfati. Helstu Blair-istarnir lögðu niður skottið og sættu sig við orðinn hlut. Pólitísk velgengni hans frá valdaskiptunum þann 27. júní sl. hefur reynst mun meira afgerandi en jafnvel helstu samherjar Skotans þorðu að vona. Sigur er í nánd ef hann spilar taflið rétt. Það segja kannanir.

En pólitísk gæfa getur verið fallvölt. Það sem snýr upp í dag getur fallið niður á morgun. Það eru því spennandi tímar pólitískt í Bretlandi. Um þrjú ár eru eftir af kjörtímabilinu en við öllum blasir að það styttist mjög í kosningar haldi hveitibrauðsmælingar forsætisráðherrans áfram með þessum hætti. Pólitískur klækjarefur sem hefur tök á stöðunni veit að hann hefur allt í hendi sér í svona andrúmslofti. En nú reynir á Brown, sem hefur tekist að verða mun öflugri og vinsælli en mörgum óraði fyrir. Sögulegir sigrar gætu verið framundan spili hann rétt.

Bretland: Verkamannaflokkurinn með gott forskot á Íhaldsflokkinn