Sögulegur sigur hjá Trump - áfall fyrir demókrata

Sigur Donald Trump í bandarísku forsetakosningunum eru mestu pólitísku þáttaskil seinni tíma og gerir út af við lykilmál Obama tímans. Sigur hans er áfellisdómur yfir valdatíð demókrata og skoðanakönnunum (sú skoðun hlýtur að gerast áleitin hvort kannanir rétt fyrir kjördag séu eins marktækar og lengi áður og þær þreyti frekar en uppfræði).

Hillary Clinton hafði þunga byrði að bera sem reyndist of mikil að lokum. Tölvupóstmálið hafði skaðleg áhrif á bæði ímynd hennar og möguleika. Það sem þó réði úrslitum var að Trump höfðaði til hvítra kjósenda í ryðbeltinu - hann náði tiltrú og stuðningi hjá bandalagi hinna gleymdu, verkafólki í ryðbeltinu sem vildi breytingar og sópa út í Washington-kerfinu.

 

Si

gur Trump í Pennsylvaníu, Wisconsin og Michigan, sem hafði verið talinn eldveggur demókrata í áratugi mun stinga djúpt og skekja demókrata um langt skeið.

 

 

Demókratar höfðu tekið þessum ríkjum sem gefnum og sást t.d. af því núna að Hillary horfði framhjá Wisconsin og sinnti Michigan of lítið á lokasprettinum og taldi verkamannafylgið þar sjálfgefið.

Fyrst og fremst er þetta skellur fyrir valdamaskínuna í Washington, harkaleg útreið.

 

 

Nú hafa repúblikanar öll völd í þinginu og væntanlega mun nýji varaforsetinn Mike Pence, sem forðum daga sat í fulltrúadeildinni, hafa þar mikil áhrif og verða frekar valdamikill í ljósi tenginga sinna við valdamaskínu repúblikana í þinginu í samskiptum við hinn nýja forseta sem hefur enga pólitíska reynslu.

Áhugaverðir tímar framundan í bandarískum stjórnmálum og um leið harkalegt uppgjör framundan hjá demókrötum.

Velur nýja ríkisstjórn fljótlega

Boris í lykilráðuneyti - klókindi hjá Theresu May

Theresa May, forsætisráðherra Bretlands, er klók að skipa Boris Johnson sem utanríkisráðherra. Með því heldur hún keppinaut um völdin innan flokksins við efnið í lykilráðuneyti við ríkisstjórnarborðið - hann verður því að standa í verkunum á vaktinni í stað þess að vera óþægilegur gagnrýnandi á hliðarlínunni. Boris átti sennilega ekki von á þessu mikla embætti og leit út fyrir að vera undrandi á vegtyllunni í kvöld.

Boris er umdeildur stjórnmálamaður, á auðvelt með að ná athygli fjölmiðla og tala í fyrirsögnum. Sá eiginleiki byggði hann upp sem pólitíkus á eigin forsendum. Hann virkaði ekki sannfærandi í þinginu forðum daga og hann fann sinn farveg sem litríkur borgarstjóri í London í átta ár. Hann er nú aftur kominn á vettvang þingsins en ekki verið líklegur til að fúnkera sem hliðarmaður í lykilráðuneyti. Þar er hann óreyndur og óskrifað blað.

Margir innan Íhaldsflokksins telja hann ótækan til forystustarfa og sást það í vægðarlausri atlögu Michael Gove að honum - kaldrifjaðri rýtingsstungu sem vandlega var stýrt af innsta kjarna fráfarandi forsætisráðherra og heppnaðist að vissu leyti en Boris sá við þeim með því að fara úr leiðtogaslagnum og halda virðingu sinni. Atlagan var gerð til að ganga frá honum og gera hann hjákátlegan kjána sem yrði auðmýktur.

May veit sem er að Boris yrði henni óþægur ljár í þúfu sem óbreyttur þingmaður sem gæti veitt henni skráveifu sem hávær álitsgjafi fjölmiðla sem ekki þarf að bera byrðina. Hún setur Boris því í væna pressu við valdaborðið - nú þarf hann að höndla samskipti við erlend ríki, ferðast um heiminn og taka að sér verkefni fjarri heimahögum sem verða honum krefjandi. Annað hvort mun hann falla í þessum krefjandi verkefnum eða rísa til frekari valda, svo mikið er ljóst.

Örlög George Osborne, pólitísks fóstbróður David Cameron, eru háðugleg. Hann missir fjármálaráðuneytið og fær ekki annað verkefni í ríkisstjórn - sparkað frekar kuldalega. Osborne var fyrir nokkrum mánuðum talinn líklegur eftirmaður Camerons en féll í Brexit-sigrinum. May sendi honum væna pillu í ræðu við komuna í Downingstræti og ætlar greinilega að breyta hressilega um taktík í fjármálaráðuneytinu með því að setja Philip Hammond þar inn.

Í fyrsta skipti í breskri stjórnmálasögu skipa tvær konur samtímis tvö af valdamestu embættum ríkisstjórnarinnar. Amber Rudd tekur við af May sem innanríkisráðherra - við getum átt von á að margar konur fái ráðherraembætti er tilkynnt verður um önnur ráðherraembætti á morgun. Svo vekur óneitanlega athygli að gamall fjandvinur David Cameron, David Davis, sem tapaði fyrir honum í leiðtogakjörinu 2005 og lenti upp á kant við hann í skuggaráðuneytinu 2008, fær uppreisn æru og mun leiða ESB útgönguna sem Brexit-ráðherra. Svo fær Liam Fox sem var rekinn af Cameron 2011 aftur ráðherraembætti.

May markar því kúrsinn strax á fyrstu klukkustundunum. Hún ætlar að stjórna á eigin forsendum og tekur viðsnúning frá Cameron-árunum - slær af helsta samstarfsmann hans síðasta áratuginn og sendir hann á öftustu þingbekkina, rekur alla helstu spunameistara Camerons í Downingstræti og reisir aftur til virðingar forna fjandmenn hans. Hún verður sönn járnfrú annarra hægrigilda en David Cameron stóð vörð um.

Johnson skipaður utanríkisráðherra

Kvennabylgja fylgir Theresu May í Downingstræti 10

Theresa May fetar í dag í fótspor Margaret Thatcher sem önnur konan á forsætisráðherrastóli í Bretlandi. Hún verður þrettándi forsætisráðherrann í valdatíð Elísabetar II Englandsdrottningar, sem hefur ríkt frá árinu 1952. Eins og ég rakti um daginn var ég viss um að hún yrði forsætisráðherra þegar Boris Johnson féll frá leiðtogaframboði eftir atlögu Michael Gove. Aðeins hún og Boris höfðu þann styrk og myndugleik sem þurfti til að taka við af David Cameron.

Hef áður á þessum vettvangi rakið feril May sem er stórglæsilegur bæði innan Íhaldsflokksins sem og í stjórnmálastarfi almennt. Hún er vel að starfinu komin og líkleg til að verða öflugur leiðtogi hægrimanna í Bretlandi hvort sem kosið verður á næstu mánuðum eða 2020 sitji hún út fullt kjörtímabil. Verkamannaflokkurinn er í algjörri upplausn pólitískt innan og utan valdakjarnans í Westminster og ekki líklegt að hann verði mikil ógn í bráð.

Þegar Margaret Thatcher varð forsætisráðherra í maí 1979 var hún eini kvenkyns ráðherrann og innkoma hennar í leiðtogahlutverk innan Íhaldsflokksins og síðar í Downingstræti 10 söguleg í ljósi karlaveldisins í breskum stjórnmálum. Hún bauð karllægu valdakerfi byrginn og hafði sigur, sem var meiriháttar pólitískt afrek á þeim tímum. Thatcher var hörkutól og mjög leitt að hún náði ekki að lifa þennan dag að kona tæki að nýju við valdataumum í Bretlandi.

Afrek hennar var mikið og segir margt að þegar hún hætti 1990 þótti mörgum ósennilegt að kona næði aftur embættinu næstu hálfu öldina jafnvel. Árin urðu 26 þar til kona kom aftur sem forsætisráðherra í Downingstrætið og segir reyndar margt um sögulegt afrekið núna að báðir lokavalkostir hægrimanna um forsætisráðherraembættið voru konur.

Theresa May verður forsætisráðherra á öðrum, breyttum og betri tímum en Margaret Thatcher forðum daga. Nýr forsætisráðherra mun eflaust setja sitt mark á embættið og koma með aðrar konur með sér í lykilembætti nú, eitthvað sem hefði verið óhugsandi árið 1979 þegar einu valkostir Thatcher í lykilstöður voru einmitt allt karlmenn.

May er hörkutól í pólitísku starfi og mun láta til sín taka, þekkt fyrir að vera sönn kjarnakona sem fer eigin leiðir alls óhrædd. Nú verður kona forsætisráðherra í Bretlandi, kona er kanslari í Þýskalandi og mjög líklegt að Hillary Clinton verði bráðlega forseti Bandaríkjanna fyrst kvenna.

Þetta eru sannarlega áhugaverðir tímar í pólitísku starfi og verður gaman að fylgjast með þeim, sérstaklega Theresu May er hún fetar fyrstu skrefin í nýju embætti og mun setja mark sitt á þau strax með ráðherravalinu. Hún verður töff í sínu hlutverki.

Hverjir verða í ríkisstjórn May?

Theresa May á leið í Downingstræti 10

Eftir fyrstu umferð í leiðtogakjöri breska Íhaldsflokksins leikur enginn vafi á því að Theresa May er líklegasti eftirmaður David Cameron sem forsætisráðherra Bretlands og flokksleiðtogi. Hún hefur meirihlutaastuðning í þingflokknum, 100 atkvæða forskot á næsta frambjóðanda, og hlaut stuðning þeirra tveggja sem helltust úr lestinni með fæst atkvæði. May er því með pálmann í höndunum. 

Krafan um að hún taki við af Cameron strax í sumar í staðinn fyrir leiðtogaslag fram á haustið hlýtur að vera hávær eftir næstu umferð fái hún yfir 200 atkvæði eins og stefnir nú í. Framboð Michael Gove sem varð til að binda endi á framboð Boris Johnson hefur misheppnast og vopnin snúist allsvakalega í höndum hans og líklegt að hann detti út í næstu umferð.

Boris lék skákina feiknavel eftir svik Gove - hætti strax við framboð og skildi Gove eftir í svaðinu með Svarta Péturinn. Afhjúpaði klækjabrögð hans snilldarlega með þögninni. Svo lýsti Boris yfir stuðningi við Andreu Leadsom og markaði með því Leadsom sem helsta keppinaut May um embættið og eykur með því líkur á að Gove nái ekki í einvígið í póstkosningu, fari hún yfir höfuð fram þegar Gove er úr leik.

Eini möguleiki Gove á að ná í einvígið gegn Theresu May verður ef sumir stuðningsmenn May færa stuðning taktískt yfir á Gove til að henda Andreu Leadsom út úr slagnum og velja veikari keppinautinn. Skv. könnunum á Leadsom mun meiri möguleika en Gove í póstkosningunni. Stuðningsmenn May hafa neitað þessari taktík en fróðlegt verður að sjá niðurstöðu næstu umferðar sem fer fram á morgun.

Theresa May er að mínu mati vænn og góður kostur í Downingstræti 10, yrði öflugur forsætisráðherra. Þó hún lýsti yfir stuðningi við áframhaldandi veru Breta í ESB gerði hún það með vissum snilldarbrag, hún var ekki leiðandi í baráttunni og lét Cameron og George Osborne það eftir. Þeir féllu í baráttunni og hún situr eftir nær óumdeild og með yfirburðastöðu innan flokksins.

May verður önnur konan til að taka við valdataumunum í Downingstræti á eftir járnfrúnni Margaret Thatcher. May tók sæti á breska þinginu í kosningunum 1997 þegar Íhaldsflokkurinn galt afhroð og missti völdin eftir 18 ára valdasetu - í hópi þeirra sem endurreistu flokkinn aftur til valda og virðingar.

Hún hefur verið í lykilvaldahópi flokksins nær allan þingferil sinn - fyrsta konan til að vera formaður innri flokkskjarnans, tók sæti í skuggaráðuneytinu þegar árið 1999 og sat í því allt þar til flokkurinn komst til valda og hún varð innanríkisráðherra 2010. Enginn hefur setið lengur í innanríkisráðuneytinu sl. 150 ár en hún.

Hún er því traustur valkostur reynslu og festu - vel að embættinu komin. Íhaldsflokkurinn ætti að vera vel undirbúinn undir kosningar undir hennar stjórn verði kosið fyrir 2020.

Theresa May sigraði í fyrstu umferð

Sviptingar í Íhaldsflokknum - Boris ekki í framboð

Öllum að óvörum hefur Boris Johnson, fyrrum borgarstjóri í London, ákveðið að gefa ekki kost á sér sem leiðtogi breska Íhaldsflokksins. Ótrúlegar sviptingar, einkum í ljósi þess að Boris var helsta andlit Brexit-hópsins sem sigraði kosninguna um ESB-aðild Bretlands og leiddi baráttuna mikilvægasta sprettinn. Hann tók slaginn gegn David Cameron, forsætisráðherra, og hafði sigur í harðvítugri rimmu og lék lykilhlutverk í ósigri forsætisráðherrans, sem féll á sverðið eftir baráttuna.

Síðustu daga hafði verið sjálfgefið að Boris myndi rúlla upp leiðtogakjörinu og verða næsti forsætisráðherra og hafa betur gegn Theresu May, innanríkisráðherra. May hefur verið lykilmanneskja í ráðuneyti Cameron, innanríkisráðherra öll sex valdaár hans og verið mjög farsæl og setið lengst allra í ráðuneytinu í rúm 100 ár. Hún hefur mikinn stuðning í kjarnanum og sameinar andstæðinga Boris.

En pólitík er lúmsk og vika er langur tími í pólitík. Michael Gove sem stóð við hlið Boris í Brexit-baráttunni hafði verið talinn augljós arkitekt kosningabaráttu Boris og kandidat hans í fjármálaráðuneytið. Gove sneri baki við David Cameron með forystu sinni í Brexit hópnum og alkul í samskiptum þeirra, en Gove hafði verið náinn honum og guðfaðir Ivan, sonar forsætisráðherrans.

Þáttaskil í slagnum urðu er Gove og Boris náðu ekki saman um strategíu til að vinna úr sigri Brexit. Gove tilkynnti sjálfur um framboð og stakk Boris í bakið. Cameron og Osborne hafa greinilega leikið þátt í þessari fléttu og ná með því að slá Boris niður - óþægilegan keppinaut sem gerði út af við feril þeirra beggja.

Sigurvegararnir í þessari fléttu eru tveir:

Theresa May sem skyndilega er orðin líklegust til að hreppa hnossið og verða önnur konan á forsætisráðherrastóli á eftir Margaret Thatcher. Ný járnfrú gæti verið á leið í Downingstræti. Hún virðist samkvæmt könnunum njóta mikils fylgis og gæti orðið ansi öflugur forsætisráðherra.

George Osborne fjármálaráðherra gat ekki gefið kost á sér sjálfur til forystu. Hans pund féll með sterlingspundinu og stefndi í pólitísk endalok. Með því að splitta upp Gove og Boris hefur honum tekist að eygja von á að vera lykilmaður áfram með Gove eða May í Downingstræti. Áhrif hans virðast tryggð áfram hvernig sem fer. Hann hefði aldrei haldið embættinu hjá Boris.

Þetta verður hörð barátta og getur farið á hvorn veginn sem er. Theresa May og Michael Gove munu berjast um hnossið. Gove minnir um margt á John Major, hinn þögli kandidat sem sprettur fram úr skugganum og nær fullum völdum þvert á spár.

Johnson gefur ekki kost á sér

Ævintýrið mikla í Frakklandi

Ævintýrið mikla hjá strákunum okkar á EM í Frakklandi heldur áfram með glæsibrag. Yndislegt var að sjá þá ná traustum en sögulegum sigri gegn enska landsliðinu nú í kvöld. Þar gekk allt upp en skipbrot hins forna stórveldis Englands var algjört. Samstaða þjóðarinnar hefur sjaldan náð meiri hæðum en nú - stórfenglegt að sjá hvernig strákunum hefur tekist að koma öllum á óvart með magnaðri frammistöðu sinni og stimpla sig inn sem eitt bestu liðanna í Evrópu.

Þetta er sérstaklega magnaður árangur eftir öll hin mögru ár landsliðsins forðum daga og í raun hefði engum órað fyrir slíkum árangri þegar liðið var í mikilli krísu fyrir örfáum árum og tekin var sú djarfa ákvörðun að leita til útlendings um að þjálfa liðið. Innkoma Lars Lagerback hefur verið magnþrungin, allt frá fyrsta leik hans var ljóst að þáttaskil voru í vændum og liðið blómstraði svo út í undankeppni fyrir HM 2014.

Mikil vonbrigði voru að komast ekki á HM eftir leiðinlegt tap gegn Króatíu í samanlögðu einvígi heima og utan. Freistandi var þá að óttast hið versta, að niðursveifla tæki við og uppgjöf kæmi í liðið. Öðru nær. Liðið hélt áfram að bæta sig, vann magnaða sigra, gerði nokkur jafntefli og tókst að tryggja EM sætið með sönnum bravúr, nokkrum leikjum fyrir lok undankeppninnar.

Væntingar fyrir EM hafa verið miklar, en samt voru landsmenn rétt fyrir mótið farnir að stilla sig og vonuðust aðeins eftir viðunandi lágmarksárangri, að engin yrði niðurlægingin. Strax við tvö jafntefli var vonin um að komast upp úr riðlinum fyrir hendi og sætur sigur gegn Austurríki kórónaði velgengnina. Væntingar fyrir leikinn gegn Englendingum voru því miklar. 

Strákarnir hafa staðist álagið með sóma, sýnt hversu traust heild þeir eru. Þetta mátti sjá í góðri mynd Sölva Tryggvasonar og Sævars Guðmundssonar, Jökullinn logar, þar sem saga liðsins frá lokum undankeppni EM til Frakklandsferðarinnar er rakin með bravúr, sérlega vel klippt og góð mynd. Þar sést hversu samhentur hópurinn er. Slík samstaða er forsenda fyrir árangri og gefur væntingar um fleiri sigra á komandi árum.

Ein lykilforsenda þess er góður stuðningur íslensku þjóðarinnar. Tólfan hefur verið traustur aðili í þessum árangri - sérstaklega er magnað að sjá hvernig hópurinn hefur náð að peppa upp alla áhorfendur og þjóðina með því að lyfta þjóðsöngnum okkar í hæstu hæðir og vekja gamla smellinn, Ferðalok (Ég er kominn heim) með Óðni Valdimarssyni til lífsins að nýju. Þetta er auðvitað ekkert nema tær snilld.

Nú er einvígi við Frakka í augsýn, um næstu helgi, á þjóðarleikvanginum sjálfum. Væntingar þjóðarinnar eru í hámarki og öll þjóðin fylgir liðinu okkar eftir, hvort sem er ytra eða hér heima. Samstaðan er einlæg traust og sönn. Þetta vekur athygli um alla álfuna og þó víðar væri leitað. Við erum að rita nýjan kafla í íþróttasögu okkar, sem og knattspyrnusöguna sjálfa. Litla stórþjóðin er mætt til leiks.

Við erum sigurvegarar hvernig sem fer um næstu helgi. Afrekið verður stórt hvernig sem fer og við verðum ekki vanmetin aftur. Þetta er ævintýrið okkar - megi það vara sem lengst.

Ísland áfram eftir sögulegan sigur

Nýr forseti - hugleiðing að loknu forsetakjöri

Ég vil óska nýjum forseta til hamingju með kjörið. Honum fylgja allar góðar óskir með vonum um farsæld honum og þjóðinni til heilla í önnum á forsetavakt. Embætti forseta Íslands er alltaf í mótun. Mikilvægt embætti þegar á reynir. Það sást vel á örlagatímum í forsetatíð Kristjáns Eldjárn og Ólafs Ragnars Grímssonar. Þjóðhöfðinginn þarf að skynja hjartslátt þjóðar, hafa sannfæringu, kraft og þor bæði á ljúfum stundum og þegar móti blæs.

Halla Tómasdóttir átti magnaða lokaviku í baráttunni og náði verðskuldað að vega að forskoti sigurvegarans sem átti dapran lokasprett og hefði örugglega tapað væri kosið t.d. að viku liðinni. Um leið sópaði hún fylgi til sín og var að sameina marga með sér, betur en aðrir. 

Er stoltur af Davíð og hafa stutt hann í þessari vegferð - einlægni hans og hreinlyndi kom vel fram í uppgjörinu við úrslitin. Nú vil ég gjarnan að hann skrifi ævisögu sína og geri upp við liðna tíð og skelli í smásagnabók og skáldsögu. Hann er snilldarpenni og einlægur í því sem hann skrifar og gerir. Sannur heiðursmaður sem ég met mikils.

Stóra lexían að loknu forsetakjöri er þó sú að gera verður breytingar á umgjörð kjörsins. Forsetaefni eiga að safna mun fleiri meðmælendum og njóta meira fjöldafylgis og um leið verðum við að tryggja að forseti sé kjörinn með meirihluta greiddra atkvæða, hvort sem kosið verður í tveimur umferðum eða tekin upp írska leiðin með fyrsta og öðru vali og talið þar til sigurvegarinn nær meirihlutastuðning. 

Viðtal við fráfarandi forseta var eitt af stærstu augnablikum kosningavökunnar. Það er ekki öfundsvert fyrir nýjan forseta að taka við af Ólafi Ragnari, sem hefur með mælsku sinni og forystuhæfileikum verið traustur á forsetavaktinni. Hann getur farið sáttur frá Bessastöðum eftir góða forsetatíð.

Ég kaus ekki Ólaf Ragnar árið 1996 en dáðist mjög sérstaklega af framgöngu Guðrúnar Katrínar sem var sannur sigurvegari þeirrar baráttu og var glæsileg forsetafrú meðan hennar naut við. Andlát hennar var reiðarslag fyrir þjóðina og Ólafur hélt áfram án hennar, bæði umdeildur og einlægur í sínum verkum, síðar með Dorrit sér við hlið, glæsileg og einlæg kona sem þjóðin varð skotin í. Ekki var auðvelt að feta í fótspor Guðrúnar en henni tókst það með sóma.

Var oft ósáttur við Ólaf en líka oft sáttur. Hann var traustur þjónn þjóðarinnar, byggði traust samband við fólkið í landinu og hélt tryggð við hinar dreifðu byggðir í öllum sínum verkum. Í síðustu kosningum sínum kaus ég hann - þar réði mestu hversu vel hann stóð sig í Icesave-málinu.

Þar stóð hann vaktina fyrir þjóðina þegar aðrir brugðust. Hann þorði að verja málstað þjóðarinnar, taka slaginn og snúa taflinu við. Framganga hans þar verður lengi í minnum höfð. Ég vona að nýr forseti höndli viðlíka aðstæður með slíkum sóma þegar á reynir. Við vonum öll það besta.

 

Guðni verður yngsti forsetinn

Forsetakjör

Ég styð Davíð Oddsson í forsetakjöri í dag. Um leið og hann gaf kost á sér til embættisins var ég ákveðinn í því að styðja hann og tala máli hans í þessum kosningum. Davíð hef ég alltaf stutt til verka og metið mikils sannfæringu hans, kraft og þor í pólitísku starfi.

Ég gekk til liðs við Sjálfstæðisflokkinn um leið og ég hafði aldur til 15 ára gamall. Þar réði mestu að Davíð leiddi þann flokk og mótaði starf hans, maður með alvöru hugsjónir sem mér líkaði. Davíð er sannur leiðtogi, hefur verið farsæll forystumaður í pólitísku starfi, leiddi menn saman til verka, vissulega umdeildur og ákveðinn en um leið má treysta að hann þorir og hikar ei.

Ég vil forseta sem getur tekið erfiðar ákvarðanir, hefur sannfæringu þegar á reynir og er ekki á flótta frá skoðunum sínum - stendur vörð um sjálfstæði þjóðarinnar, hefur reynslu af samskiptum við erlend ríki - forseta sem mun standa með þjóðinni á örlagastundu eins og fráfarandi forseti gerði með svo miklum glæsibrag.

Sá valkostur er Davíð Oddsson. Hann er traustsins verður.

Sjötti forsetinn kjörinn í dag

Sjálfstæðisflokkurinn styrkist á landsfundi

Kraftur og samstaða einkenndu 42. landsfund Sjálfstæðisflokksins - flottur fundur sem styrkir flokkinn að svo mörgu leyti. Ungir sjálfstæðismenn komu sterkir til leiks og geta verið stoltir af sínu glæsilega verki. Ungliðarnir eiga að vera samviska flokksins og láta í sér heyra. Flokknum farnast best þegar ungir eru öflugir og sýna kraft hugsjóna.

Forystan stendur sterk að fundi loknum - hefur sterkt og gott umboð. Bjarni Benediktsson hefur fengið mörg mótframboð í gegnum sex ára formannstíð sína. Nú var samstaðan um verk hans mikil og kemur ekki á óvart. Hann hefur staðið sig frábærlega sem formaður flokksins í ríkisstjórn, verið ábyrgur og traustur fjármálaráðherra.

Okkar kæra Ólöf Nordal var kjörin að nýju varaformaður Sjálfstæðisflokksins. Gott að fá hana aftur í forystuna. Hún er traust, töff og sannur leiðtogi. Hún hefur verið góður innanríkisráðherra - kjósendur treysta henni og bera virðingu fyrir henni. Ólöf er líka traustsins verð - mikils virði að hún hafi snúið aftur af fullum krafti í stjórnmálin.

Innkoma Áslaugar Örnu í forystusveitina er mikilvægt skref fyrir flokkinn að bæta stöðu sína meðal ungra kjósenda. Þar er verk að vinna og engum betur treystandi til að vinna að því verki nema ungum sjálfstæðismanni sem nýtur trausts og virðingar eftir glæsilega framgöngu sína á fundinum. Mikið framtíðarefni í henni Áslaugu.

Við horfum til framtíðar. Nú er næsta verk að styrkja stöðuna fyrir næstu þingkosningar og þétta raðirnar. Það verk hófst klárlega á þessum landsfundi frelsis, jafnréttis og framtíðar. Við erum best!

Frjálslyndið í fyrirrúmi

Að loknum sveitarstjórnarkosningum

Sjálfstæðisflokkurinn getur mjög vel unað við stöðu sína að loknum sveitarstjórnarkosningum. Hann er klárlega stærsti flokkur landsins - vann víða á, á mörgum stöðum vann hann glæsilega kosningasigra - hreina meirihluta eða ráðandi stöðu þar sem sterk liðsheild með traustum forystumanni náði tiltrú kjósenda. Eins og gengur og gerist tapaði flokkurinn fylgi á sumum stöðum, þar sem hann hafði t.d. verið lengi við völd. Í heildina er útkoman góð - mun betri en spáð var.

Reykjavík er þó sérkapítuli fyrir Sjálfstæðisflokkinn. Þar náði fylgið sögulegum lægðum og hlýtur að teljast verulegt áhyggjuefni. Þar virðist margt að, liðsheildin ekki í takti, vantaði öflugar konur og ungliða ofar á lista, og síðast en ekki síst náði oddvitinn ekki flugi. Fyrir því eru margar ástæður en það er alveg ljóst að meinsemd er í flokksstarfinu í Reykjavík sem verður að laga. Fyrr öðlast Sjálfstæðisflokkurinn ekki trúverðugleika í höfuðborginni.

Mér fannst sláandi og frekar dapurt hversu metnaðarlaust slagorð flokksins var í Reykjavík. Þar var talað um Dásamlegu Reykjavík. Skildi ekki alveg það slagorð eftir minnihlutasetu Sjálfstæðisflokksins. Svo er augljóst að borgarfulltrúum Sjálfstæðisflokksins voru mislagðar hendur við gerð aðalskipulags, hópurinn sundraður og veikur í verkefninu. Þar vantaði nær allt upp á það sem þarf til að ná árangri. Svo er augljóst að frekari endurnýjun á mannskap þurfti að vera.

Við greiningu vandans í Reykjavík er talað um að Sjálfstæðisflokkurinn hafi misst tiltrú og ekki hlustað á almenning. Það má vel vera. En rót vandans þar er einföld - hann þarf að bjóða upp á samhenta og trausta liðsheild, breiðan hóp ungra og öflugra einstaklinga, og hafa konur í forystusveitinni. Breidd listans í Reykjavík var fjarri því sem gott var - svo þarf oddvitinn að vera með sterkt bakland. Sjálfstæðisflokknum í Reykjavík hefur oftast farnast best með ungan oddvita, von framtíðar. 

Hér á Akureyri getum við sjálfstæðismenn vel við unað. Við erum langstærst; toppuðum allar skoðanakannanir - baráttumaðurinn Njáll Trausti náði glæsilegri kosningu. En vissulega vantaði herslumuninn, okkar staða hefði verið enn vænlegri hefði fjórði maður komist inn. En við öðlumst klárlega traust bæjarbúa að miklu leyti og unnum mjög vel á síðustu daga baráttunnar. Verkefnið að byggja flokkinn hér á Akureyri upp til verka og forystuhlutverks er þó langt á veg komið.

Afhroðið 2010 var okkur mikið áfall, en við verðum að horfast í augu við að það var heimatilbúinn vandi. Við hlustuðum ekki á bæjarbúa og trygga stuðningsmenn flokksins þegar miðbæjarskipulag var afgreitt í okkar valdatíð, bæjarstjórakapall þá misheppnaðist og varð okkur til smánar, höfðum setið vissulega lengi við völd. Við lærðum af mistökunum, héldum hverfagöngur um allt sveitarfélagið, efndum til rýnihópa við gerð stefnuskrár og héldum stóran og opinn vinnufund.

Síðast en ekki síst tel ég skipta máli að við hlustuðum á raddir bæjarbúa varðandi skipulagsmálin og tel ég það hafa styrkt okkur á lokaspretti baráttunnar þegar við sóttum meira fylgi en okkur hafði verið spáð alla baráttuna. Við munum væntanlega sitja áfram í minnihluta. En okkar staða er önnur, við erum mætt til leiks aftur með sterkan hóp í bæjarstjórn og munum láta til okkar taka af krafti - tala fyrir okkar málum í minnihluta undir forystu okkar. Og við munum veita nýjum meirihluta aðhald.

Myndun nýs meirihluta L-lista, Samfylkingar og Framsóknar virðist hafa vera kortlögð fyrir kjördag. Þessi meirihlutamyndun var augljóslega komin af stað áður en talið var úr kjörkössum, enda blasir við að þessi myndun er ekki í samræmi við úrslitin þar sem Sjálfstæðisflokkurinn tvöfaldaði fylgið og bætti við sig tveimur bæjarfulltrúum. Við bíðum eftir nýjum meirihluta og metum hann þegar málefnasamningur liggur fyrir. En við verðum beitt og ákveðin í minnihluta, nú með nýtt umboð.

Stóru tíðindin að loknum kosningunum er þó léleg kjörsókn. Mér finnst það mikið áhyggjuefni að lýðræðisvitund sé hnignandi og almennt áhugaleysi á stjórnmálum virðist vera að aukast. Kosningarétturinn er okkar helsta lýðræðislega verkfæri, ef við mætum ekki á kjörstað sendum við skilaboð um áhugaleysi og okkur sé sama um stjórnun nærsamfélagsins og landsins í senn.

Kannski finnst fólki það ekki hafa áhrif þó það kjósi - atkvæðið sé gengisfellt í pólitískum hrossakaupum. Þess eru klárlega dæmi að menn myndi meirihluta framhjá úrslitum og hlusti ekki á kjósendur. Eflaust munu einhverjir sérfræðingar skrifa lærðar greinar, en eigi ekki illa að fara þarf að fara í alvöru greiningu og reyna að laga það sem að er - þetta er þróun sem þarf að vinna gegn.

Ármann áfram bæjarstjóri