Hanna Birna á að hafna boði Besta Sam

Mér finnst að Hanna Birna Kristjánsdóttir eigi að hafna boði Besta Sam um forsetastól borgarstjórnar ef í því felst bara stóll en engin áhrif umfram það. Eðlilegast hefði verið að mynduð hefði verið þjóðstjórn í Reykjavík og skipt niður í samræmi við kjörfylgi í nefndir og ráð - unnið saman heilsteypt og traust.

Þá hefðu vinnubrögð í stjórnmálum verið stokkuð upp. Jón Gnarr klúðraði fyrsta prófinu eftir kosningar. Hann fór beint í hefðbundið flokkamakk, var alveg eins og allir hinir. Ekki verður séð að mikið hafi breyst með meirihlutamakki Besta Sam.

Boðið um stóla og völd hefur lítið að segja fylgi því engin áhrif á stefnumótun og ákvarðanatöku. Hanna Birna á ekki að vera nein skrautfjöður fyrir meirihluta sem myndaður var á sandi.

Hanna Birna hefur ekki tekið ákvörðun

Hanna Birna fer ekki í landsmálin

Mér finnst ákvörðun Hönnu Birnu Kristjánsdóttur um að fara í hvorki formanns- né varaformannsframboð viss vonbrigði, því ég vil að hún fari í landsmálin fyrr en síðar. Tel hana einn besta forystumann Sjálfstæðisflokksins um þessar mundir og hiklaust lykilmanneskju í uppbyggingunni í flokkskjarnanum á næstu árum. Held að það verði krafa flokksmanna fyrr en síðar að hún fái þar stórt hlutverk. Hún nýtur mikillar virðingar og stuðnings í flokknum.

En ég skil þessa ákvörðun. Hanna Birna ætlar að sinna borgarmálunum og fara í verkin þar. Heilsteypt og traust vissulega. Þó Sjálfstæðisflokknum hafi mistekist að verða stærsti flokkurinn í borgarmálunum á þessu kjörtímabili vann Hanna Birna nokkurn varnarsigur með því að vera aðeins 600 atkvæðum á eftir Besta flokknum og takast að lyfta flokknum talsvert upp í borginni eftir hrunið. Hún ætlar eflaust að sinna því verkefni vel.

Stóra spurningin nú er hvort Hanna Birna verði forseti borgarstjórnar þegar Besti Sam tekur við borginni. Mér finnst boðið til hennar koma frekar seint. Hefði Jóni Gnarr verið alvara með þverpólitísku samstarfi og þjóðstjórn allra flokka hefði hann stokkað pólitíkina upp og efnt til samstarfs við alla í stað þess að fara í makk með Samfylkingunni. Þar klúðraði hann stóra tækifærinu. Hann fór beint í sama makkið.

Ég ætla að styðja Ólöfu Nordal sem varaformann Sjálfstæðisflokksins á landsfundinum. Þekki hana úr flokksstarfinu hér í Norðausturkjördæmi, en hún byrjaði stjórnmálaferil sinn hér fyrir tæpum fjórum árum og stimplaði sig til leiks. Verið mjög vaxandi í pólitískum verkum í þeim ólgusjó sem fylgdi hruninu og því að fara í stjórnarandstöðu. Hún er góður valkostur.

Hanna Birna býður sig ekki fram

Vegleg gjöf til Sjúkrahússins á Akureyri

Þegar nóg er af leiðinlegum og drungalegum fréttum verða þær jákvæðu alltaf svo mikils virði og hlýja um hjartarætur. 45 milljóna gjöfin til Sjúkrahússins á Akureyri er ein af þessum litlu en fallegu fréttum sem sýna mannkærleik. Mikið er það nú gott að finna að enn er til fólk sem getur gefið svo vel af sér án þess að auglýsa sjálft sig með gervibrosum á litljósmyndum og í sjálfhverfum viðtölum.

Það er í sjálfu sér mjög mikils virði og ber að virða mikils það framtak.

Gaf sjúkrahúsinu 45 milljónir

Jóhanna flækt í eigin spuna

Raunalegt var að fylgjast með Jóhönnu Sigurðardóttur, forsætisráðherra, fara með þann spuna að gert væri pólitískt áhlaup þessa dagana til að ganga frá lífvana stjórnmálaferli sínum. Jóhanna hefur sjálf farið langleiðina með að slátra sínum ferli með því að segja ósatt og fara rangt með.

Hún tekur enga ábyrgð á afleitu verklagi sem unnið var á fulla ábyrgð hennar og af nánustu samstarfsmönnum hennar í ráðuneyti og bankaráði Seðlabankans. Hún er að fjara út og það skynja allir sem fylgjast með pólitíkinni.

Jóhanna getur ekki flúið ábyrgð í þessu máli. Hún er flækt í eigin spuna.

„Pólitískt áhlaup á mig"

Pínleg afneitun Jóhönnu

Sama hversu Jóhanna Sigurðardóttir, forsætisráðherra, reynir að neita ábyrgð á launakjörum Más Guðmundssonar, seðlabankastjóra, verður því ekki afneitað að reynt var kerfisbundið að fara framhjá lögum um kjararáð til að ákveða launin og vílað var um það í ráðuneytinu á hennar ábyrgð. Fáir trúa því, úr því sem komið er, að hún hafi enga aðkomu haft að því.

Atburðarásin sem opinberast gefur til kynna að löngu hafi verið ákveðið hver ætti að fá stöðuna og svo hafi verið reynt að fara marga hringi til að tryggja honum sem mestu launakjör miðað við þann ramma sem tryggður hafði verið. Unnið var í því á fullu af hálfu forsætisráðuneytisins og koma nánir samstarfsmenn forsætisráðherrans beint að því.

Fáir trúa því að forsætisráðherrann sjálfur hafi enga aðkomu haft að því eða lagt á ráðin um það. Þetta er vandræðalegt mál og hlýtur að vekja spurningar um af hverju forsætisráðherra komi ekki hreint fram og viðukenni hið augljósa.

„Ræddi ekki launamálin“

Jóhanna laug að þingi og þjóð

Nú er endanlega staðfest að Jóhanna Sigurðardóttir, forsætisráðherra, laug að þingi og þjóð um launakjör Más Guðmundssonar, seðlabankastjóra. Því verður ekki neitað lengur að hún lofaði honum sömu launakjörum og fyrri bankastjórar höfðu og þar með 400.000 króna launahækkun, sem enginn vildi síðar kannast við. Þá féll Lára V. Júlíusdóttir, formaður bankaráðs Seðlabankans, á sverðið fyrir Jóhönnu vinkonu sína þó öllum mætti ljóst vera að hækkunin væri loforð úr forsætisráðuneytinu.

Jóhanna hefur sloppið ótrúlega billega frá þessu máli. Ekki er eðlilegt að forsætisráðherra ljúgi að þingi og þjóð um mál af þessu tagi. Furðulegt er að aldursforseti þingsins, sjálfur forsætisráðherrann, hafi lagst svona lágt til að þagga málið niður en það kemur nú allhressilega í bakið á henni.

Jóhanna Sigurðardóttir var sem stjórnarandstöðuþingmaður mikill og sjálfskipaður siðferðispostuli sem þóttist öllum öðrum fremur geta dæmt menn og málefni. Nú ætti hún að taka það til fyrirmyndar og ákveða næstu skref sín, hvort svo sem hún segir af sér eða reynir að snúa staðreyndum á hvolf.

Sé hún sjálfri sér samkvæm hlýtur hún að segja af sér embætti. Hún er reyndar þegar orðin ansi völt í sessi eftir sveitarstjórnarkosningarnar þar sem Samfylkingin galt afhroð á landsvísu en lafir samt enn á völdunum.

Hún ætti kannski að taka annan lame duck á forsætisráðherrastóli, Halldór Ásgrímsson, sér til fyrirmyndar, en í dag eru fjögur ár síðan hann sagði af sér forsætisráðherraembættinu, mæddur og sár.

Már og Jóhanna ræddu launin

Stólapólitíkin lifir góðu lífi í Reykjavík

Pólitíkin er skrítin tík. Fjórflokkurinn fékk útreið í kosningum í Reykjavík og grasrótarframboð komst í oddastöðu - nýtti sér það ekki til að stokka pólitíkina upp og stofna til þjóðstjórnar á sínum forsendum heldur fór beint í faðm þess sem tapaði kosningunum. Skellur Samfylkingarinnar í Reykjavík var mikill og í raun með ólíkindum að Dagur B. Eggertsson hafi ekki þegar sagt af sér, enda rúinn trausti og fjarri því sá sem borgarbúar vildu að stýrðu málum í Reykjavík.

Jón Gnarr komst til valda og áhrifa á þeim forsendum að fólk vildi eitthvað nýtt. Síðasta atkvæðið hafði varla verið talið þegar þeir voru komnir í eltingaleik við Samfylkinguna og samdi um stólana. Málefnin hafa varla komist á blað. Blaðamannafundur Jóns og Dags í gær fjallaði aðeins um völdin og stólaskiptin, málefnin voru ekki til umræðu og þeir hafa ekki sýnt á spilin sín hvað málefnin varðar.

Þetta er í takt við myndun hundrað daga meirihlutans árið 2007 þegar enginn málefnasamningur var gerður og þau sett síðast á dagskrá. Samið var um stólana og valdahlutföll en málefnin sett til hliðar. Þetta var afar leitt. Nú á þessum tímum hefði ekki veitt af uppstokkun. Láta átti stólapólitíkina lönd og leið - henni var jú hafnað í kosningunum um síðustu helgi, ekki satt?

Mynda átti þjóðstjórn allra framboða og ráða faglegan borgarstjóra. Lengi vel hélt ég að Besti flokkurinn væri algjört grín. Fyrst farið var með brandarann alla leið átti Jón Gnarr að sjá sóma sinn í því að standa fyrir því að ráða faglegan borgarstjóra og kalla eftir samstarfi allra sem sitja í borgarstjórn. Með því hefði verið lagður grunnur að nýjum tímum og samvinnu allra aðila.

Ekki var byrjunin góð. Dagur og Jón litu út eins og tveir vonlausir trúðar í Kastljósi gærkvöldsins. Þeim gekk illa að útskýra framtíðarsýn nýs meirihluta. Stólar og völd voru eina umræðuefnið sem þeir gátu svarað. Nýjabrumið af þessum meirihluta er lítið og brandarinn er orðinn frekar súr. Nú verða menn að fara að sýna á spil sín og taka erfiðar ákvarðanir. Þetta er enn eftir.

Ég hef svo séð mikla umræðu um Danabrandarann hans Jóns Gnarr. Hann hefur augljóslega farið um allt í Norðurlöndunum. Þrír danskir vinir mínir á facebook og nokkrir í Svíþjóð og Noregi höfðu séð fréttina hjá Extrabladet og vildu vita meira um þennan furðulega borgarstjóra sem við hefðum eignast.

Tók smátíma að fara yfir það með þeim. Rétt eins og Silvía Nótt er þessi brandari Besta flokksins og Jóns Gnarr mjög lókal og ekki skiljanlegur á öðrum tungumálum. Versta virðist vera að hann ætlar að verða aulabrandari fyrir borgarbúa að óbreyttu. Stjórnmálin breytast lítið sýnist mér.

Stólapólitíkin sem leiddi af sér ítalska ástandið á síðasta kjörtímabili heldur áfram og vandséð hvort nokkur pólitískur stöðugleiki verði í þessum fimmaurabrandara.

Danir rifja upp myndband með Jóni

Nú hefst fjörið fyrir alvöru hjá Jóni Gnarr

Ég vil óska Jóni Gnarr innilega til hamingju með borgarstjórastólinn. Hann er einn allra besti leikari landsins og hefur margoft sannað snilld sína á þeim vettvangi - öll virðum við mikils túlkun hans í Vaktarseríunum og Bjarnfreðarsyni þar sem hann skapaði einn margflóknasta karakter í dramatík og gríni í sögu íslensks leikins efnis.

Sem stjórnmálamaður er hann hinsvegar óskrifað blað... fyrir utan nokkra brandara hefur fátt markvert komið frá honum á þeim vettvangi og öll viljum við fara að sjá meira, tel ég. Nú fær hann að láta ljós sitt skína og hefur Dag B. Eggertsson, hundrað daga borgarstjórann, með sér sem varaskeifu, hvorki meira né minna.

En nú hefst fjörið fyrir alvöru hjá Jóni. Nú verður hann að fara að tala eins og stjórnmálamaður og taka erfiðar ákvarðanir. Það er ekkert grín oftast nær.

Er eitthvað á bakvið brandarann? Það verður fróðlegt að sjá borgarstjóravakt Jóns, þar sem hann hefur lúserana í Samfylkingunni sem varaskeifur.

Jón Gnarr verður borgarstjóri

Hermann gerir mikil mistök með því að sitja áfram

Er frekar undrandi á því að Hermann Jón Tómasson ætli að gera Samfylkingunni á Akureyri þann mikla óleik að sitja áfram eftir að hafa verið hafnað afdráttarlaust af bæjarbúum. Kosningaúrslitin á Akureyri um síðustu helgi voru afgerandi skilaboð til Hermanns og Sigrúnar Bjarkar Jakobsdóttur - þeim var hafnað, forystu þeirra í meirihlutanum var hafnað og pólitískri forystu þeirra í Sjálfstæðisflokki og Samfylkingu var hafnað.

Sigrún Björk tók þá ábyrgu og traustu afstöðu að víkja af velli - ekkert annað var hægt í stöðunni fyrir Sjálfstæðisflokkinn á Akureyri og fyrir hana sjálfa var það rétt skref. Með því veitti hún grasrót flokksins sóknarfæri í þröngri stöðu - hefja endurreisnarferlið og fara í þá vinnu sem fylgir miklu áfalli, afhroði í kosningum. Þeir sem klúðra málum svo afgerandi og fá svo þungan áfellisdóm eiga ekki að sitja lengur á stólum sínum.

Fjórflokkurinn á Akureyri er eitt blæðandi sár eftir kosningaúrslitin. Áfall nýju leiðtoganna: Guðmundar Baldvins og Andreu Hjálmsdóttur, er mikið enda sátu flokkar þeirra í minnihluta en þeir töpuðu miklu fylgi og fengu alveg gríðarlega útreið - græddu ekkert á andstöðunni við fallna meirihlutann. En kosningaúrslitin voru pólitísk endalok fyrir Sigrúnu og Hermann - bæjarbúar einfaldlega ráku þau.

Samfylkingin á Akureyri þarf augljóslega á nýrri pólitískri forystu að halda, rétt eins og Sjálfstæðisflokkurinn. Meirihluti flokkanna var verulega floppaður og gerði mikil og alvarleg mistök. Bæjarbúar hentu honum í ruslatunnuna um síðustu helgi og spörkuðu leiðtogunum. Afhroðið er það mikið og afgerandi að því verður ekki neitað.

Ég vorkenni Samfylkingarfélögum að þurfa að sitja upp með þennan forystumann og fara ekki strax í gegnum þá endurnýjun sem þarf. Sigrún Björk veitti okkur sjálfstæðismönnum þetta mikilvæga tækifæri en Hermann skynjar ekki stöðuna rétt. Með því gerir hann félögum sínum mikinn óleik - get ekki ímyndað mér annað en eldar logi þar.

Hermann situr áfram

Víraður húmor í borgarmálunum

Óborganlegt hefur verið að fylgjast með farsanum í borgarmálunum eftir að grínið tók völd og Dagur B. Eggertsson varð að dansa víraðan dans til að ná athygli Jóns Gnarr - fyrst og fremst með því að fá seríurnar af Wire til að teljast gjaldgengur í viðræðurnar. Stundum veit maður varla hvort grínistinn eða "stjórnmálamaðurinn" Jón Gnarr talar - erfitt að finna algjörlega línuna þarna á milli.

Þessi brandari er að verða svolítið þreyttur og gæti endað með vænum timburmönnum... eða hvað, við sjáum til.

Kannski er þetta bara einn stór gjörningur eins og Guðni Ágústsson sagði í vikunni.

Verður það Borgarvaktin næst?

„Víraðar“ viðræður í borginni