Þorir Obama ekki í alvöru rökræður um pólitík?

Mér finnst það ekki styrkleikamerki fyrir Barack Obama að reyna að forðast að svara alvöru spurningum á Fox-sjónvarpsstöðinni. Hann þarf að reka af sér það slyðruorð að vera á einhverri free ride í kosningabaráttunni vestan hafs; svari ekki spurningum skiljanlega og hafi ekki skýra stefnu í öllum málum. Þetta hefur verið vandamál fyrir hann og verður það áfram vinni hann útnefninguna.

Í stjórnmálum er ekki bara hægt að mæta í viðtöl þar sem yfirbragðið er settlegt og drottningarviðtölin slétt og felld fyrir ferilinn. Það þarf að mæta í alvöru one-on-one viðtöl þar sem eru krefjandi spurningar og vel grillað undir. Það er styrkleikamerki fyrir alla stjórnmálamenn, enda eiga þeir alveg að geta staðist þungann og sýna kraft sinn með því að taka erfiðar spurningar og tala um þau mál sem mestu skipta án þess að höfðingjameðferð. Þeir ná tökum á stöðunni geti þeir varist og talað af visku og krafti.

Það er hávær umræða um að Obama sé á sléttri og felldri siglingu vegna þess m.a. að vissir fjölmiðlar sýni honum mildari meðferð og Hillary Rodham Clinton hefur bent á þetta margoft, t.d. í kappræðunum í Ohio fyrir nokkrum vikum. Hún hafði talsvert til síns máls enda hefur lítið reynt á Obama miðað við í hvaða stöðu hann er. Með því er held ég enginn að vega að Obama sem slíkum, enda þarf hann að sýna að hann sé ekki drottningaviðtalsframbjóðandi heldur alvöru leiðtogi sem getur ekki aðeins flutt innlifaðar ræður heldur talað kjarnyrt um málin og svarað jafnvel erfiðum spurningum.

Það eru margir á þeirri skoðun að langvinnur demókrataslagur gæti orðið honum erfiður. Þegar að hann verði að fara að svara alvöru spurningum og taka á sig meiri þunga en ella. Það má vera. Hann þarf hinsvegar þá að reka af sér það slyðruorð og taka viðtöl, meira að segja þar sem hann telur geta orðið sér erfið. Sem forsetaefni, sögulegur kandidat nýrra tíma, ætti hann að geta þolað það sé hann með traustan málstað að verja og alvöru undirstöðu sem frambjóðandi.

Fox reynir að svæla Obama út úr greninu

Hörð átök Hillary og Obama - sex vikna pása

Hef satt best að segja ekki nennt að skrifa mikið um forkosningaslag demókrata síðan á míní ofur-þriðjudegi 4. mars, enda ljóst með sigrum Hillary Rodham Clinton þá að ekkert yrði ráðið í þessum harða og spennandi slag fyrr en í fyrsta lagi í Pennsylvaníu 22. apríl. Úrslit í Mississippi og Wyoming höfðu nær ekkert að segja og ekki spennandi að fylgjast með, enda vitað að Obama myndi sigra þar og bíða þyrfti alvöru átaka í Pennsylvaníu.

Síðustu tíu dagana hefur ekkert breyst í þessu valdatafli nema það að Hillary fékk tækifæri til að fara til Pennsylvaníu sem trúverðugur frambjóðandi. En hún þarf að sigra þar til að eiga einhvern möguleika áfram. Kannanir benda til þess að hún muni sigra þar. Það er alveg ljóst að nái Hillary að sigra í forkosningunum í Pennsylvaníu mun þessi slagur standa fram í júnímánuð hið minnsta og jafnvel allt fram að flokksþinginu í Denver í ágústlok. Hafi Hillary vonarneista eftir Pennsylvaníu munu Clinton-hjónin ekki hika við að fara með slaginn alla leið þangað. Nái Hillary að taka Pennsylvaníu með hinum stóru ríkjunum er þetta slagur upp á hvern þingfulltrúa fram að þinginu.

Það er að verða æ augljósara að hvorugur frambjóðandinn mun ná lágmarkinu til að tryggja sér útnefninguna nema með því að hafa ofurþingfulltrúana svokölluðu, kjörna forystumenn og embættismenn innan flokksins á sínu bandi. Horft er til Michigan og Flórída, þar sem forkosningar voru ógiltar, og öllum ljóst að þar verður annaðhvort að kjósa að nýju eða gera eitthvað til að láta þingfulltrúana þar verða virka á flokksþinginu. Í svo jafnri stöðu má Demókrataflokkurinn ekki við því að láta stór ríki sitja hjá, eða einhver ríki ef út í það er farið. Það er t.d. algjör skandall ef atkvæði frá Flórída munu ekki skipta máli við val forsetaefnisins.

Núningur er að verða æ meiri á milli frambjóðendanna. Eðlilegt eftir því sem ólgan eykst meira, einkum nú þegar að repúblikanar hafa valið forsetaefni sitt og hörð átök demókrata aðeins í fréttum. Geraldine Ferraro, sem er eina konan í forystu forsetaframboðs stóru flokkanna í sögu Bandaríkjanna, sem varaforsetaefni Walter Mondale árið 1984, lét hörð orð flakka um Obama í vikunni og hætti í forystu framboðs Hillary. Lykilráðgjafi Obama í utanríkismálum kallaði Hillary skrímsli og varð að hætta og nú kemur þetta frá fjölskylduklerki Obama-hjónanna og Obama reynir að sverja tal hans af sér. Harkan er áberandi í slagnum.

Nú tekur við sex vikna pása í demókrataslagnum. Það er langt í forkosningarnar í Pennsylvaníu. Oft er sagt að vika sé langur tími í pólitík, sex vikur geta verið sem eilífð í svona átökum. En á meðan að Hillary og Obama eyða fúlgum fjár í að slást um útnefninguna hefur McCain náð útnefningu repúblikana, safnar peningum í kosningabaráttuna síðla árs, velur varaforsetaefni og sameinar repúblikana alla að baki sér. Þvílíkur munaður.

Sóknarprestur Obama veldur uppnámi

Sjálfskaparvíti Guðmundar í Byrginu

Það er ekki hægt að segja annað en að sjálfskaparvíti Guðmundar Jónssonar í Byrginu sé algjört. Það er kómískt að hann neiti öllum sakargiftum og reyni að telja fólki trú um að þessi stórskandall sé allur einn stór misskilningur, þegar að við öllum blasir að pottur var brotinn í Byrginu undir hans stjórn og þar var sukkað með peninga og starfsmenn stunduðu kynlíf með sjúklingum sínum.

Það hljómar ekki trúverðugt í þessu máli að Guðmundur segi málið allt á einhverjum villigötum. Það besta fyrir hann nú væri einfaldlega að fara að tala af viti og segja söguna eins og hún er frá a-ö. Það getur varla vont batnað fyrir honum. Það kostulegasta var reyndar þegar að hann ætlaði að reyna að telja fólki trú um að honum hafi verið nauðgað af stelpunni, sem var í afvötnun í Byrginu, sem hann sagði eitt sinn að hann hefði aldrei sofið hjá.

Í ljósi þess að Byrgið átti að reka sem meðferðarheimili fyrir langt leidda fikla og drykkjusjúklinga og var rekið á kristilegum grunni er þetta mikið hneykslismál og á að dæma þunga refsingu að mínu mati. Sukk á almannafé og dómínerandi kynlíf starfsmanna með sjúklingum eru hápunktar þessa sorglega máls og það þarf að koma afgerandi refsing til í þeim efnum.

Ákæra um kynferðisbrot í Byrginu fyrir dómi

Gleðidagur - Vaðlaheiðargöng á dagskrá

Það eru gleðileg tímamót að Vaðlaheiðargöng hafi loks verið sett á dagskrá og framkvæmdir hafi verið tímasettar og muni hefjast á næsta ári. Þetta er sannkallaður gleðidagur fyrir okkur öll hér fyrir norðan sem höfum kallað eftir betri samgöngukosti og að losna við veginn um Víkurskarðið.

Með þessu er tryggt að byggðir báðu megin við Vaðlaheiðina verði eitt atvinnusvæði og ein lykilstoð álvers við Bakka verði að veruleika, en bættar samgöngur milli svæða voru klárlega lykilatriði í þeim efnum. Það eru vissulega tíðindi að innheimta eigi vegtolla og fer ekki saman við það sem Samfylkingin talaði um hér síðasta vor, en þar var talað fyrir að ríkið kostaði Vaðlaheiðargöng, eins og við munum flest öll hér.

En hvað um það, öll gleðjumst við í dag. Þetta eru mikil og góð tímamót. Ég vil hrósa Kristjáni L. Möller, samgönguráðherra, fyrir gott verk. Hann hefur staðið sig í þeim efnum við að tryggja þessi göng og við hér öll þökkum þingmanni okkar gott verk að sjálfsögðu.

11 milljarðar í framkvæmdir

Hver er afstaða stjórnvalda til stóriðjumála?

Það er ekki nema von að spurt sé eftir daginn í dag hvort að Geir Haarde og Þórunn Sveinbjarnardóttir séu ekki í sömu ríkisstjórninni. Ummæli Þórunnar vekja spurningar um hver sé afstaða ríkisstjórnarinnar til álvers í Helguvík og á Bakka við Húsavík. Talar ríkisstjórnin einum rómi eða er þetta marghöfða stefnuþurs?

Það er svolítið sérstakt að sjá umhverfisráðherrann með varnanaglana á lofti þegar að öllum er ljóst að forsætisráðherrann hennar hefur talað máli þess að það þurfi að hugsa álversmálin áfram en ekki stöðva keyrsluna sem við erum augljóslega á. Ingibjörg Sólrún talaði vinalega til álvershugmynda á Bakka í Mannamáli Sigmundar Ernis um síðustu helgi en Þórunn virðist vera pikkföst á meðan að aðrir velta fyrir sér möguleikum.

Hversu lengi mun þessi vandræðalega togstreita sveitarstjórnarmanna á Suðurnesjum og Samfylkingarinnar standa? Er verið að draga fólk á asnaeyrunum? Af hverju er ekki komið með eina afgerandi stefnu og skoðun á málum frá ríkisstjórninni? Er umhverfisráðherrann virkilega ráðherra í ráðuneyti Geirs Haarde? Ekki nema von að spurningarnar grasseri.

Tvennt er í stöðunni; annaðhvort gefur ríkisstjórnin út afgerandi skoðun (plús SólóÞórunn að sjálfsögðu) eða að hún stöðvar umræðuna um álvershugmyndirnar. Biðin og hálfkákið er fyrir neðan allt í þeirri stöðu sem uppi er.

Efast um réttmæti leyfisins

Spitzer segir af sér

Það kemur engum að óvörum að Eliot Spitzer, ríkisstjóri í New York, ætli að segja af sér. Hann er rúinn trausti og stuðningi eftir vændismálið þar sem hann braut lög og ímynd hans sem siðariddarans mikla í New York er algjörlega í rúst. David Paterson sem tekur við ríkisstjóraembættinu verður fyrsti blindi ríkisstjórinn í sögu Bandaríkjanna og sá fyrsti þeldökki í sögu New York-ríkis.

Það hefur sést vel í umræðunni frá því á mánudag að enginn vildi verja Spitzer, nema þá mögulega Alan Dershowitz, lærifaðir hans í lögfræði, sem reyndi með ósannfærandi hætti að líkja þessu hneykslismáli við Clinton-málið. Þetta er tvennt ólíkt, þessi maður stundaði viðskipti við vændishring og eyddi miklum peningum í þá. Hann hefur markaðssett sig sem siðariddara, réðist gegn vændi og glæpum í New York sem saksóknari og fellur í sama pyttinn.

Enda hefur verið hálf vandræðalegt að sjá fréttastöðvarnar rifja upp ummæli Spitzers um vændishringana og tengda aðila frá saksóknaraferlinum og sýna flokksfélögum hans. Hann er auðvitað í óverjandi stöðu og getur ekki annað en farið frá. Það er gott að stjórnmálamaður í svona krísu segi af sér og send séu út þau skilaboð að siðferði eigi að vera í stjórnmálum, altént þarf þess þegar að sjálfskipaðir siðariddarar standa ekki við eigin prinsipp.

Búist við að Spitzer segi af sér í dag

Evrópsk framtíðarsýn - ESB kosningamál 2011?

Það er eðlilegt að landsmenn allir, þ.m.t. Sigurður Einarsson, hafi skoðanir á því hvort taka eigi upp annan gjaldmiðil. Hinsvegar finnst mér blasa við að ekki verði tekin upp ný mynt eða haldið í Evrópuátt á þessu kjörtímabili. Það þarf ekki nema að líta á stjórnarsáttmála Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar til ársins 2011 til að sjá að aðild að ESB er ekki á dagskrá þessarar ríkisstjórnar. Það má vel vera að Evrópumálin verði kosningamál árið 2011, líklegt eins og horfir nú altént, en það er þó engan veginn öruggt, þrátt fyrir allt.

Hinsvegar væri vissulega heiðarlegt að taka Evrópuumræðu í kosningabaráttu næst. Því ekki? Það er þó vissulega mjög merkileg staðreynd að enginn flokkur hefur gert Evrópumálin að alvöru kosningamáli í alþingiskosningum á þessum áratug. Samfylkingin setti málið á oddinn í aðdraganda kosninga 2003 en skipti um plötu fyrir kosningar þegar að sást vel að ekki var stemmning fyrir boðskapnum. Sama gerðist í kosningunum í fyrra, eins og allir vita. Það var engin stemmning fyrir Evrópuumræðu. Allt annað var þá á oddinum.

Ég tel allar hugleiðingar um þetta mál góðar í sjálfu sér. Við eigum alltaf að taka stöðuna á því sem er að gerast í heiminum, fjarstæðukennt að loka einhverjum dyrum vegna þess að eitthvað megi ekki ræða. En það er innan við ár síðan að mynduð var ríkisstjórn sem kortlagði þessi mál á kjörtímabilinu. Það virðist ekki vera einhugur um það innan þessarar stjórnar að horfa eindregið í Evrópuátt og við það situr í augnablikinu.

Þrátt fyrir allar eðlilegar pælingar er staðan því nokkuð ljós. En umræðu getur enginn stöðvað fái hún byr. Það má vera að Evrópuumræðan fái byr, en eftir stendur að ekki er þingmeirihluti fyrir því að ganga í Evrópusambandið eða halda í þá átt, eða ég sé hann ekki blasa við altént. Hvað svo sem síðar verður.

Nýr gjaldmiðill innan 3 ára?

Sigríður Anna til Kanada - deilt um sendiherramál

Það er nú ljóst að Sigríður Anna Þórðardóttir, fyrrum umhverfisráðherra, mun verða sendiherra í Kanada þegar að Markús Örn Antonsson kemur heim til Íslands og tekur við embætti forstöðumanns Þjóðmenningarhússins. Það er þó mikil sendiherrahringekja framundan hjá Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur, utanríkisráðherra, og fjarri því allt búið þar með skipan þriggja nýrra sendiherra.

Mikil uppstokkun fylgir í kjölfarið á næsta ári því þegar að fimm til sjö sendiherrar hætta á svipuðum tíma og ljóst að Ingibjörg Sólrún mun skipa fleiri sendiherra en þessa þrjá á næstu tólf mánuðum. Það mátti finna örlitla ólgu á vissum stöðum í gær með þessa tilkynningu. Sumir spurðu sig að því hvort að Samfylkingin væri í samtryggingu pólitískra hagsmuna.

Það hefur alltaf verið svo að utanríkisráðherrar hafa skipað fólk með víðtæka reynslu til sendiherrastarfa. Fjöldi sendiherra hafa verið ráðherrar hér heima og tekið þátt í stjórnmálum. Jón Baldvin Hannibalsson skipaði fjölda krata sem sendiherra á sínum ferli, marga mjög virka í pólitík, og því er það svolítið fyndið að sjá suma skrifa eins og hálfgerð börn yfir því að Samfylkingin sé hrein mey í þessum efnum.

Flokkarnir sem að henni standa hafa skipað pólitíska samherja sína í sendiherrastóla og ég veit ekki betur en að Halldór Ásgrímsson og Davíð Oddsson hafi skipað pólitíska andstæðinga sína líka sem sendiherra og nægir þar að nefna Svavar Gestsson, fyrrum formann Alþýðubandalagsins, og Guðmund Árna Stefánsson, síðasta formann Alþýðuflokksins.

Sigríður Anna skipuð sendiherra

Siðariddari í NY endar sem vændiskúnni nr. 9

Það leikur enginn vafi á því að aðeins tímaspursmál er hvenær að demókratinn Eliot Spitzer muni segja af sér sem ríkisstjóri í New York. Það er kaldhæðnislegt að siðariddarinn mikli, sem frægur var fyrir að sækja til saka menn sem saksóknari í borginni og koma upp um glæpahringi, skuli sjálfur nú hafa endað sem vændiskúnni númer 9 í málsskjölum og falla í sama siðferðispyttinn og þeir sem hann hefur sótt til saka.

Spitzer hlaut um 70% atkvæða í ríkisstjórakosningunum árið 2006, fékk sterkt og gott umboð til að taka við af repúblikananum George Pataki. Á mjög skömmum tíma hefur hann klúðrað sínum málum og nú brotið lög og gerst sekur um athæfi sem hann svo margoft fordæmdi sjálfur. Það sem gerir stöðu Spitzers enn verri og óverjandi í sjálfu sér er að hann fór fram í kosningum, ekki aðeins í ríkisstjórakosningunum 2006 heldur áður er hann sóttist eftir embætti, sem maður heiðarleika og siðlegra stjórnmála.

Spitzer var af mörgum nefndur mr. clean, ekki aðeins í gamni með pólitískra gárunga heldur og vegna þess að hann seldi kjósendum þá ímynd sína að vera heiðarlegur maður og táknmynd siðlegra vinnubragða. Sú ímynd er hrunin með þessum fréttum og hann verður aldrei trúverðugur sem ríkisstjóri í New York framar. Það er því eðlilegt að repúblikanar reki á eftir afsögn Spitzers og það er eiginlega með ólíkindum að hann skyldi ekki segja af sér þegar í gærkvöldi þegar að hann viðurkenndi að hafa brugðist kjósendum og sínum nánustu.

Það er ekki hægt annað en að kenna í brjósti um eiginkonu Spitzers, Sildu, og börn þeirra. Ríkisstjórafrúin var hálf fjarræn og sorgmædd, allt að því vandræðaleg í þessum erfiðu aðstæðum, á blaðamannafundinum í gær þar sem hann reyndi að biðja hana og fjölskylduna afsökunar en svaraði engum spurningum fjölmiðlamanna. Hvernig geta konur birst við hlið manna sinna á svona stundum og varið þá? Það hlýtur að vera súrsæt og erfið lífsreynsla.

Það er varla við öðru að búast en að Spitzer segi af sér áður en repúblikanar muni höfða mál gegn honum. Þegar að Spitzer segir af sér mun vararíkisstjórinn, David Paterson, taka sjálfkrafa við embættinu. Hann er blindur og er þeldökkur og mun hann verða fyrsti þeldökki ríkisstjórinn í sögu New York-fylkis.

Ríkisstjóri New York verði ákærður til embættismissis

Sigríður Anna Þórðardóttir verður sendiherra

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, utanríkisráðherra, skipaði í dag Sigríði Önnu Þórðardóttur, fyrrum umhverfisráðherra og alþingismann Sjálfstæðisflokksins, sem sendiherra frá og með 1. júlí að telja. Miklar breytingar eru framundan á skipan sendiherra - einn mun láta af störfum á þessu ári en fimm til sjö á næsta ári, svo að bráðlega mun Ingibjörg Sólrún því skipa fjölda sendiherra í utanríkisþjónustunni.

Mér fannst eftirsjá af Sigríði Önnu sem ráðherra þegar að hún varð að víkja vegna hrókeringa í ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks þegar að Halldór Ásgrímsson gafst upp og hætti í íslenskum stjórnmálum, sagði sig frá embætti forsætisráðherra sem hann náði aldrei að ráða vel við. Þá ákvað Sjálfstæðisflokkurinn að sætta sig við að láta ráðuneyti af hendi til Framsóknarflokks, sem þá logaði í innri ólgu vegna hrókeringanna.

Sigríður Anna stóð sig vel sem umhverfisráðherra og fannst mörgum sjálfstæðismönnum það súrt þegar að hún varð að víkja fyrir Jónínu Bjartmarz. Hún ákvað í kjölfarið að hætta í stjórnmálum og gaf ekki kost á sér í síðustu alþingiskosningum. Með Sigríði Önnu eru skipaðir tveir nýjir sendiherrar; Gréta Gunnarsdóttir og Þórir Ibsen, sem verið hafa sviðsstjórar í utanríkisráðuneytinu.

Ekki eru þó sendiherrahrókeringarnar yfirstaðnar með því, en fyrirséð er eins og fyrr segir að allt að fimm nýjir sendiherrar verði skipaðir að auki af Ingibjörgu Sólrúnu innan árs.