Svívirðileg meðferð á erlendu verkafólki

Það er dapurlegt þegar að farið er illa með erlent verkafólk og reynt að koma í veg fyrir að það geti tjáð sig um vondan aðbúnað með mútum af einhverju tagi. Þetta dæmi í Noregi er með því suddalegra, þar sem reynt er að gefa verkafólki áfengi og pizzur til að þagga niður í því. Það er algjörlega óásættanlegt að erlent verkafólk fái lakari meðferð en aðrir í sambærilegum störfum og það þarf að refsa þeim sem koma svona fram.

Ekki er langt síðan að það kom fram að ekki sé búið vel að sumum erlendum verkamönnum hér og því jafnvel borguð lægri laun og því sé leigt lélegt húsnæði á uppsprengdu verði. Man mjög vel eftir umfjöllun í Íslandi í dag um slík mál og það var tekið vel á þessu í umfjöllun í fréttaskýringaþættinum Í brennidepli sem eitt sinn var á dagskrá Sjónvarpsins, en var því miður tekinn af dagskrá. Þar komu fram dökkar staðreyndir um það að farið sé beinlínis illa með fólk.

Það er með því auvirðilegra að reynt sé að hafa fólk gott og réttlæta vonda meðferð á því með mat og áfengi. Það eru reyndar lélegar mútur ef út í það er farið, en sennilega er talið að áfengi geti leikið eitthvað hlutverk í lífi fólks sem farið er illa með og það geti komið í staðinn fyrir almennilegan aðbúnað. Þetta er auðvitað ekkert annað en mannréttindabrot á fólki, enda er ekki eðlilegt að traðkað sé á lágmarksréttindum þeirra sem koma til að vinna heiðarlegt og gott verk og það eru auvirðilegir vinnuveitendur sem svona koma fram.

Það er vonandi að tekið verði á svona liði og svona góð fjölmiðlaumfjöllun er gott fyrsta skref, enda ekki neinum til sóma að þaga yfir vondri meðferð á fólki sem vinnur sitt verk og fær ekki heiðarlega umbun fyrir og lágmarksréttindi allra sem vinna sitt verk.

Mútað með vodka og pítsu

Drungaleg íslensk raunveruleikasaga

Saga Eddu Jóhannsdóttur í Sunnudagsblaði Moggans er drungaleg íslensk raunveruleikasaga, fjarri því einstök en er nöpur í gegn, enda færir hún okkur veruleika þess að það hallar undan fæti í samfélaginu. Þetta er því miður veruleiki sem blasir við fjölda fólks og það virðist vera meiri barlómur yfir samfélaginu um þessar mundir og spurt um hvert stefni.

Það var samt merkilegt að sjá umfjöllun Lóu Aldísardóttur í kvöldfréttum Stöðvar 2 þar sem hún velti því fyrir sér hvort að það sé virkilega kreppa í samfélaginu. Þar virtist flest á uppleið. Krepputalið virðist ekki bíta á innflutningi á ýmsum vörum. Mitt í spádómum um ólgusjó í viðskiptaheiminum, endalokum góðærisins og kreppuhugleiðingar virðist neyslan ekki minnka.

Það virðist vera að húsnæðismarkaðurinn sé á niðurleið en enn er þó byggt á fullu. Umfjöllun Lóu var áhugaverð og ég bendi lesendum á að horfa á hana. Það er svo vonandi að við séum ekki að taka risadýfu eins og virðist vera raunin þegar að við kynnumst veruleikanum sem blasir við Eddu.

Verst er að eiga ekkert „heim“

Flugvöllur á Hólmsheiði er algjör fjarstæða

Um fátt hefur verið deilt meira síðustu árin og verður á næstu árum ennfremur en hvað eigi að verða um Reykjavíkurflugvöll. Mikið er talað um flugvöll á Hólmsheiði. Það er alveg ljóst að hefði flugvöllur verið þar á þessum kuldalega vetri fyrir sunnan hefði flug legið niðri dögum saman. Það er að verða æ augljósara að flugvallarstæði þar hentar ekki landsbyggðinni.

Eins og fram kom í kvöldfréttum Stöðvar 2 blasir við að flugvallarstæði þar myndi fela í sér verri nýtingu á flugvelli en ef hann væri í Vatnsmýrinni. Þar kom fram að ferðaáætlanir þúsunda manna hefðu raskast síðustu daga ef búið hefði verið að flytja Reykjavíkurflugvöll upp á Hólmsheiði. Í dag var þar t.d. blindþoka meðan að það var sól í Vatnsmýrinni.

Eins og Einar Sveinbjörnsson, veðurfræðingur, hefur sagt í góðum pælingum á vef sínum hafi veðráttan að undanförnu þýtt lokun flugvallar meira og minna síðustu vikuna hefði hann verið á Hólmsheiði. Þessar staðreyndir hljóta að fara ansi nærri með það að slá Hólmsheiðina út sem raunhæfan flugvallavalkost. Út frá veðurfræðilegu sjónarhorni er Hólmsheiði altént mjög óskynsamlegur kostur.

Það er eðlilega spurt um hvað taki við á næstu árum. Deilt er um framtíð flugvallarins. Hann skiptir landsbyggðina miklu máli. Mér finnst eðlilegt að ræða þessi mál hreint út, einkum þegar að reynslan með Hólmsheiðina er orðin jafn afgerandi og sést af staðreyndum í veðurfari síðustu dagana.

Í þessum efnum er spurt um hlutverk Reykjavíkur sem höfuðborgar landsins. Þar skiptir máli að samgöngur landsbyggðar og borgar séu í lagi, einkum flugleiðina og þær henti vel. Það þýðir ekki að setja flugvöll sem tengir þessi tvö lykilsvæði í eitthvað rokrassgat upp á heiði.

Sigmundur Ernir Rúnarsson, sendiherra Akureyrar í borginni, hefur annars tjáð sig hreint út um flugvöll á höfuðborgarsvæðinu í skorinorðum pistli, sem ég bendi hér með á um leið og ég lýsi mig sammála honum.

Flugvöllurinn minnkar

Hver tekur Paul Watson alvarlega?

Enn einu sinni reynir Paul Watson að koma sér í fjölmiðlana með fullyrðingar um að hvalveiðimenn reyni að drepa sig og koma málstað sínum fyrir kattarnef. Það er löngu þekkt að Watson er umdeildur. Verklag hans hefur verið þannig að þar fer enginn aufúsugestur víða um heim.

Watson var handtekinn við komuna hingað til lands fyrir tveim áratugum, en samtök hans, Sea Shepard, sökktu tveimur hvalveiðibátum við Ægisgarð í nóvember 1986. Var honum í kjölfarið vísað úr landi og á yfir höfði sér ákærur vegna þess að hafa sökkt bátunum komi hann hingað aftur.

Það er varla við því að búast að við hér á Íslandi séum að spá í velferð Paul Watson og blaðrið í honum. Hver tekur hann annars alvarlega?

Varð Paul Watson fyrir skoti?

Björn afþakkar sendiherrahlutverkið

Það kemur mér ekki að óvörum að Björn Bjarnason afþakki með öllu þær hugleiðingar að hann verði sendiherra í fjarlægu landi. Þær kjaftasögur hafa grasserað meira og minna í um áratug að hann verði sendiherra hér og þar, oftast nær hafa þeir sem komið hafa kjaftasögunum af stað nefnt Bandaríkin í því samhengi. Björn hefur jafnan neitað þessum kjaftasögum og valdið þeim miklum vonbrigðum sem hafa komið þeim af stað með því.

Hef alltaf litið svo á að Björn muni sinna einhverju allt öðru þegar að stjórnmálaferli hans lýkur. Held að það væri ekki í karakter hans að verða sendiherra og fylgja eftir málum erlendis. Sé hann mun frekar fyrir mér skrifa um utanríkis- og varnarmál auk pólitískra pælinga þess sem gerst hefur fyrr og nú. Það er jafnan mjög áhugavert að lesa skrif Björns og eru ítarleg skrif hans í tímaritinu Þjóðmálum sérstaklega vönduð og áhugaverð fyrir alla þá sem fylgjast með pólitíkinni.

Held að það ætti líka vel við Björn að vera á sínu fallega sveitasetri í Fljótshlíðinni, skrifa og sinna þar verkum með. Það var mjög notalegt að líta í heimsókn til Björns og Rutar í Fljótshlíðinni fyrir nokkrum árum, þar er mikil náttúrufegurð og yndislegt að vera. Það er styrkjandi fyrir alla að dvelja þar og kannski verður það sá helgi steinn sem Björn velur sér þegar að hann ákveður að hætta í pólitíkinni, fjarri öllum sendiherrapælingum andstæðinga sinna.

Björn verður ekki sendiherra

Röng auglýsing - megaklúður í Kastljósinu

Það var vægast sagt neyðarlegt augnablik fyrir Kastljósið þegar að þar var sýnd grínútgáfa af auglýsingu Hillary Rodham Clinton og varla að sjá að umsjónarmaður kipptist við að röng auglýsing færi í loftið þó að það væri öllum ljóst sem fylgst hafa með kosningabaráttunni vestanhafs og séð hafa auglýsingar Hillary að undanförnu.

Enda er greinilegt að stjórnendur Kastljóssins eru frekar skömmustulegir, enda varla við öðru að búast. Man ekki eftir stærra klúðri mjög lengi á þessum slóðum, enda hljóta allir sem rennt hafa yfir auglýsinguna fyrir birtingu að hafa gert sér grein fyrir að þetta var röng auglýsing, nema þá þeir sem ekki hundsvit hafa á málum vestanhafs.

Það er alveg ljóst að trúverðugleiki umfjöllunar Kastljóss um kosningabaráttuna vestanhafs beið mikinn hnekki við þetta megaklúður og erfitt að ímynda sér hvernig að hægt verði að gleyma þessu. Það er alveg lágmark að þeir sem fylgja eftir umfjöllun viti allt til enda hvaða efni þeir eru að fara að sýna. Svona viðvaningsleg vinnubrögð eru óafsakanleg og skaða annars ágætan þátt.

Clinton-klúður í Kastljósinu

Íslenskt vændi á netinu

Það er löngu þekkt staðreynd að vændi er til staðar á Íslandi, við erum hvorki fullkomnari né öðruvísi í þeim efnum en aðrar þjóðir að þar eru til skuggahliðar. Þær hafa verið að koma æ betur fram á síðustu árum. Það hefur ekki komið vel fram hversu útbreitt vændi er hér á Íslandi, en það virðist vera að flestir kenni það við félagslega erfiðleika eða fátækt af einhverju tagi. Vændi gefur af sér peninga og það blasir við að það hefst einkum til að geta safnað saman peningum.

Það hefur jafnan verið skilningur flestra að íslenskar konur hafi yfirleitt um betri kosti að velja en fara út í vændi. Samt virðist það viðgangast hér. Flestir virðast tala um vændi til að afla sér peninga fyrir eiturlyfjum og einhverjum nauðsynjavörum. Viðskipti sem geta tryggt viðurværi fólks. Það er dapurlegt að svo illa sé komið fyrir fólki að það sé tilbúið að selja sig fyrir peninga en sá veruleiki er er ekki bara bundinn við önnur lönd, þó sumir hafi viljað horfa framhjá vanda hér heima.

Það er alveg ljóst að einstaklingur sem selur líkama sinn á bágt að einhverju leyti. Oft er deilt um hvort að vændi og mansal sé eitt og hið sama. Um fátt hefur verið deilt meira en um það hvernig eigi að taka á vændi, þær deilur hafa verið þvert á stjórnmálalínur. Þetta er hitamál. En það væri óneitanlega áhugavert að heyra skoðanir femínista á þessari vaxandi vændisbylgju sem sést vel af þessari konu sem stundar vændið á netinu.

Vændi á netsíðu

Fjöldamorð í Jerúsalem - Hamas fagnar drápum

Það er dapurlegt að heyra fréttir af fjöldamorðunum í skólanum í Jerúsalem, þar sem fjöldi nemenda voru myrtir í kvöld á fyrirlestri. Hamas hefur nú fagnað drápunum á nemendunum sem sýnir hversu kaldrifjuð og ógeðfelld þau samtök eru, en það vissu svosem flestir vel fyrir.

Þessi árás er greinilega pólitísk skilaboð frá Hamas. Mér finnst vissulega staðan í Mið-Austurlöndum fjarri því góð en mér finnst þau samtök sem drepa ungt fólk með svo kaldrifjuðum hætti og fagna þeim vígum opinberlega ekki vinna málstað sínum mikils fylgis eða samúðar.

Það er dapurlegt þegar að pólitískar væringar eru orðnar svo kuldalegar og tilfinningalausar að drepa þurfi ungt fólk svo ógeðslega til að koma skilaboðum á framfæri.

Átta létust á árás á skóla í Jerúsalem

Sáttatónn í fornum keppinautum í Hvíta húsinu

Átta mánuðum fyrir forsetakosningarnar í Bandaríkjunum hefur John McCain nú endanlega náð útnefningu repúblikana þó það hafi verið ljóst hið minnsta í mánuð að svo myndi fara. Á þeim tímamótum hefur George W. Bush, forseti Bandaríkjanna, nú lýst opinberlega yfir stuðningi við McCain. Það var merkileg stemmning á blaðamannafundi þeirra í Rósagarði Hvíta hússins síðdegis en þar voru andar pólitískra sátta alls ráðandi.

Fyrir átta árum börðust McCain og Bush forseti hatrammlega um útnefningu repúblikana. Bush var lengst af fyrir forkosningaslaginn með pálmann í höndunum en hann varð fyrir miklu pólitísku áfalli er hann tapaði fyrir McCain í New Hampshire, stokkaði þá upp kosningabaráttu sína og réðist harkalega að McCain og einkum herferli hans í Víetnam. Var um að ræða eina harkalegustu persónulegu árás í bandarískum forkosningaslag. Með þeim tónum náði Bush að snúa stöðunni við með sigri í Suður-Karólínu og náði hnossinu mikla eftir blóðugan slag um smátíma sem náði hámarki með skítkastinu í suðurríkjunum.

Átta árum síðar er Bush að hætta í stjórnmálum, getur ekki gefið kost á sér til endurkjörs og er á heimleið til Texas eftir tíu mánuði. Nú er hinn forni keppinautur um Hvíta húsið orðinn forsetaframbjóðandi Repúblikanaflokksins og berst fyrir því að flokkurinn haldi valdamesta embætti heims, verði áfram miðpunktur valdatafls heimsins. McCain og Bush eru mjög ólíkir stjórnmálamenn og hafa ólíkan bakgrunn og reynslu fram að færa. Það er svolítið merkilegt að sjá nú Bush verja hinn forna keppinaut, heita honum stuðningi og tryggð og virka nokkurn veginn sannfærandi í því.

Andar liðinna tíma hljóma í bakgrunninum engu að síður. Forkosningaslagur þeirra fyrir átta árum var harður og spennandi um smátíma og er eftirminnilegur í sögulegu ljósi. Nú þegar að völdin í flokknum eru smátt og smátt að færast yfir til McCain er stuðningur forsetans honum mikilvægur, einkum í suðurríkjunum. Þrátt fyrir að McCain verði elsti forseti Bandaríkjanna nái hann kjöri markar valið á honum sem forsetaefni viss þáttaskil í Repúblikanaflokknum.

John McCain var reyndar hinn stóri sigurvegari forkosninga míní-útgáfu ofur-þriðjudags. Ekki aðeins hefur hann hlotið útnefninguna og getur farið að skipuleggja framboð sitt og velja varaforsetaefni heldur getur hann slappað af og horft úr fjarlægð á harðvítuga baráttu Obama og Hillary um útnefningu demókrata næstu sjö vikurnar hið minnsta. Það er sannarlega mikill munaður.

Sterkir sigrar hjá Hillary Clinton í Ohio og Texas

Það er óhætt að segja að Hillary Rodham Clinton hafi blásið lífi að nýju í forsetaframboð sitt með sterkum sigrum í Ohio og Texas. Hillary varð að sigra í báðum fylkjum til að framboð hennar yrði trúverðugt að nýju og henni tókst það á lokasprettinum með aðdáunarverðum hætti. Hún vann dag og nótt síðustu vikuna til að landa sigri og eiga endurkomu í slaginn, sem flestir töldu lokið og tókst það sem hún ætlaði sér.

Það er löngu vitað að Hillary Rodham Clinton er ótrúleg kjarnakona sem kann strategíuna og er orðin þaulæfð í baráttuandanum í kosningabaráttu. Sú reynsla lék lykilhlutverk síðustu þrjá sólarhringana þar sem henni tókst að snúa við töpuðu spili í Texas og tókst að landa traustum sigri í Ohio, sem reyndar var hvergi nærri gefið fyrir um viku, en það varð ljóst eftir því sem leið að síðustu helgi að hún myndi hið minnsta vinna Ohio, flestir töldu að það yrði tæpt en hún vann mjög afgerandi miðað við spár.

Það er ekkert öruggt lengur í forkosningaslag demókrata. Barack Obama var með pálmann í höndunum þar til í gærkvöldi en þetta eru lykilsigrar fyrir forsetaefni demókrata í baráttunni. Líkurnar á því að Hillary Rodham Clinton verði forsetaefni demókrata hafa altént aukist talsvert og ljóst að slagurinn milli fyrstu konunnar og fyrsta þeldökka mannsins sem eiga von á forsetaembættinu og farmiða í slaginn um Hvíta húsið mun standa í margar vikur í viðbót, hið minnsta þangað til í maíbyrjun á meðan að John McCain hefur tryggt sér útnefningu repúblikana.

Í skrifum mínum fyrir nokkrum dögum varaði ég við því að Hillary Rodham Clinton yrði talin pólitískt af þó að á móti blæsi hjá henni. Það er einfaldlega þannig að Clinton-hjónin fúnkera best undir álagi, þar sem sækja verður mikilvægan sigur í þröngri stöðu. Það er allavega stórmerkilegt að sjá hvernig að Hillary fór á móti straumnum, vann eins mikið og hún gat, lagði nótt við dag og tók bæði lykilfylkin í gærkvöldi.

Bill Clinton sagði fyrir nokkrum vikum að Hillary yrði að sigra bæði Ohio og Texas til að eiga möguleika. Það voru orð að sönnu. Án þessara sigra væri Hillary búin að vera en hún er komin aftur - komin af krafti. Og þessi forkosningaslagur er fjarri því búinn.

Clinton hvergi af baki dottin