Spurt í könnun um kynlíf eftir andlát makans

Ég heyrði það í dag að í gangi væri könnun af hálfu sálfræðinema á lokaári sem beint er að fólki sem hefur misst maka sinn. Meðal þess sem spurt er um er kynlíf eftir lát makans, sem og lyfja- og áfengisnotkun viðkomandi, auk þess hvernig líðan sé eftir andlát makans. Finnst þetta vera svona frekar mikið dómgreindarleysi sem felst í þessari könnun og mjög óvarlegar spurningar. Það er varla hægt annað en telja þetta svolitla innrás í einkalíf fólks og eða hreinlega móðgun við fólk sem er í sárum eftir makamissi.

Mér finnst þetta ekki bera vitni um fagleg vinnubrögð og undrast eiginlega að fólki gangi þetta langt. Það er kannski eðlilegt að spyrja um líðan fólks eftir þau þáttaskil að maki kveður þennan heim, en það hljóta að vera mörk fyrir öllu sem gert er, meira að segja af fólki sem ætti með réttu að vera flokkað sem fagfólk. Það er varla hægt að kalla væntanlega sálfræðinga annað en fagfólk sem ætti að vera með það á hreinu hversu langt ætti að ganga og hvar mörk hins skynsama séu, hvenær farið sé yfir þau.

Það er tekið fram að boðin er áfallahjálp með könnuninni og varla er vanþörf á því fyrir þá sem komast alla leið að svara þessum spurningum.

Madeleine McCann var ekki á myndinni

Það er nú ljóst að Madeleine McCann er ekki á ljósmyndinni sem varð opinber í gær og fór um alla heimsbyggðina. Það er alveg ljóst að sláandi líkindi voru með þessari stelpu í Marokkó og Madeleine og ekki undrunarefni að getgátur hafi farið af stað um að þáttaskil væru orðin í málinu. Það eru vissulega vonbrigði að svo hafi ekki verið og málið sé enn á sömu slóðum og áður.

Með einfaldri rannsóknablaðamennsku hefur blaðinu Evening Standard tekist að leysa málið - blaðamaðurinn Rashid Razaq fór til Marokkó og komst að því að stelpan sem er á myndinni er hin fimm ára gamla Bushra Binhisa, dóttir ólífuræktanda í sveitahéruðum landsins. Stelpan er sláandi lík Madeleine, en ljóst er af myndum af Bushru úr návígi að þetta er ekki Madeleine.

Málið er því á sama reit og áður. Þetta var samt vísbending af því tagi að kanna varð nánar. Það eru auðvitað vonbrigði að málið sé ekki nær því að leysast. Vonandi mun eitthvað gerast í því fyrr en síðar.

Veruleg vonbrigði að myndin reyndist ekki vera af Madeleine

Kristján biðst afsökunar í skugga málaferla

Það er mjög áhugavert að vita að Kristján L. Möller, samgönguráðherra, bað Einar Hermannsson, skipaverkfræðing, afsökunar á fimm vikna gömlum ummælum sínum í skugga yfirvofandi málsóknar Einars. Hefði ráðherrann ekki séð að sér hefði Einar einfaldlega sótt sitt mál fyrir dómstólum og viljað fá ummælin dæmd dauð og ómerk. Þetta er merkilegur aukapunktur í málið og skýrir það enn betur.

Kristján kom sér í ótrúlegt klúður með orðavali sínu í þessu máli. Það að ætla að hengja skipaverkfræðinginn fyrir framan alþjóð var ekki boðlegt og varla við því að búast að Einar hafi viljað sitja undir slíkri mannorðsaftöku möglunarlaust. Eins og ég sagði hér í skrifum fyrir nokkrum dögum var Kristján ekki sannfærandi í sjónvarpsviðtali vegna þessa máls um síðustu helgi og hljómaði eins og maður sem kominn var upp að húsvegg í orðsins fyllstu merkingu. Enda er ekki hægt að sjá betur en að talið um málsókn hafi breytt tali ráðherrans og afsökunarbeiðnin sem beðið var svo lengi eftir kom seint og um síðir.

Það hlýtur að vera rannsóknarefni fyrir stjórnmálafræðinga hvernig að Kristján L. Möller kom sjálfum sér í þessar ógöngur með vanan fjölmiðlamann á kontórnum hjá sér. Ég held að Kristján hafi í upphafi ráðið hann til að hjálpa sér, en sú virðist ekki hafa orðið raunin. Bæði Kristján og aðstoðarmaðurinn, Róbert Marshall, standa eftir skítugir upp fyrir haus í miðju feni þessa ævintýralega stórklúðurs sem Grímseyjaferjumálið allt er. Var þetta ráðgjöfin sem Kristján ætlaði sér að fá með valinu á Róbert inn á kontór?

Afsökunarbeiðni í skugga málsóknar

Hairspray

Í kvikmyndagagnrýni á film.is skrifa ég um stuðbombuna Hairspray í leikstjórn Adams Shankmanns og með John Travolta, Nikki Blonsky, Zac Efron, Christopher Walken, Michelle Pfeiffer og Allison Janney í aðalhlutverkum.


Hairspray
Á gullaldarárum Hollywood voru dans- og söngvamyndir það form kvikmynda sem jafnan halaði inn mestum peningum og voru eitt mesta aðdráttarafl fólks úr ólíkum áttum samfélagsins til að fara í bíó, upplifa ævintýraheima. Fjöldi kvikmyndaáhugamanna átti sína eftirminnilegustu bíóupplifun við að horfa á t.d. Singin´ in the Rain, My Fair Lady, The Sound of Music, Oliver!, A Star is Born, Mary Poppins, An American in Paris, Oklahoma, Guys and Dolls, Gigi, Show Boat, Kiss Me Kate, Carousel, South Pacific, The King and I og West Side Story – þær urðu með þeim bestu í kvikmyndasögunni og lögin í þeim öðluðust sjálfstætt líf og dansatriðin urðu ódauðleg.

Síðar kom aftur sama bylgjan í öðru formi, en samt eftirminnilegum, og á þeim tíma upplifðu nýjar kynslóðir myndir á borð við Grease, The Rocky Horror Picture Show, Bugsy Malone, Hair, The Blues Brothers, Little Shop of Horrors, Cats, Fame, Flashdance, Jesus Christ Superstar, Annie, Tommy og All That Jazz og heilluðust af forminu. Að því kom að dans- og söngvamyndir þóttu hallærislegar og magurt skeið tók við. Woody Allen þótti djarfur þegar að hann gerði Everyone Says I Love You fyrir áratug en þar sungu allir aðalleikarar myndina í gegn nema Drew Barrymore eins og frægt er orðið (meira að segja Allen sjálfur).

Sagt er jafnan að allt fari í hringi. Fyrir nokkrum árum varð Moulin Rouge örlagavaldur þessa kvikmyndaforms í upphafi nýrrar aldar. Það halaði að nýju inn peninga í massavís - nýjar kynslóðir öðluðust trú á dans- og söngvamyndir. Moulin Rouge var tilnefnd til óskarsverðlauna. Ári síðar vann Chicago óskarinn sem besta mynd ársins, og varð þar með fyrsti söngleikurinn frá dögum Olivers! á sjöunda áratugnum til að verða valin besta kvikmynd síns árs, og Catharine Zeta Jones fékk óskarinn fyrir að túlkandi syngjandi skassið þar. Aðrar myndir urðu vinsælar: nægir þar að nefna Dreamgirls, Rent og The Phantom of the Opera.

Hairspray sprettur auðvitað upp af þessum vinsældum. Hún er þó engin framlengingarsnúra á þessar myndir sem fyrr eru nefndar og hafa slegið í gegn á undanförnum árum. Hún er hinn ferski vindblær í sumarlogninu að mjög mörgu leyti og kemur með hliðar sem fyrri söngvamyndir undanfarinna ára hafa ekki komið með. Þessi mynd er ekki hin þunga stórmynd með öflugum söngatriðum og dómínerandi stórum bakgrunni. Þetta er hin létta stuðmynd sem hefur allt sem þarf til að prýða sannkallaðan smell; grípandi lög, líf og fjör, litríkan bakgrunn og umfram allt hæfileikaríka talenta í bland við reynda leikara.

Ég hef verið lúmskur aðdáandi dans- og söngvamynda, kannski ekki sá villtasti í aðdáuninni en samt sem áður einn þeirra sem hef gaman af forminu. Það er einmitt það besta við Hairspray að hún er ekki að kópera eitt né neitt, sprettur fram í eigin nafni og fangar anda sem minnir mig helst á fjörið í Grease og Blues Brothers. Stuð út í gegn og andinn fangar jafnt unglinga sem þá eldri. Hún er létt í grunninn og færir manni gleði sem jafngildir hressandi vítamínssprautu. Kemur allavega sem sannur yndisauki í haustrokinu hérna heima. Við eigum svona lauflétt fjör skilið eftir misdýnamískar hasar- og framhaldsmyndir.

Að mínu mati er þetta ein af bestu söngvamyndunum sem hafa komið á undanförnum árum. Pakkinn er í heildina ansi skotheldur. Fjörið er heilt í gegn, ekkert óekta við það, leikurinn í klassaflokki að mestu leyti, tónlistin er dúndrandi góð með sannkölluðum ofursmellum, gamansemin í senn mjög sönn og mögnuð og andrúmsloftið er heilt í gegn brilljansinn uppmálaður. Það er því ekki hægt að segja annað en að þetta sé mynd sem passar vel fyrir þá sem vilja upplifa eitthvað pottþétt og skemmtilegt í bíó.

Hairspray er eins og flestir vita endurgerð hinnar samnefndu myndar John Waters frá árinu 1988 sem skartaði Divine (í einni síðustu rullu sinni), Sonny Bono, Ricki Lake og Deborah Harry. Ég hef alla tíð borið mikla virðingu fyrir snilli Waters og met nokkuð mikils eldri myndina og þann húmor sem var aðalsmerki hans í gegnum tíðina. Það er gaman að sjá hann í nettu hlutverki í endurgerðinni. Divine var auðvitað hreinræktaður snillingur og hann lést aðeins nokkrum mánuðum eftir að Hairspray var frumsýnd á sínum tíma. Það var ein hans besta túlkun á ferlinum og er sannkallaður minnisvarði um þennan svipmikla karakter.

John Travolta ræðst ekki á garðinn þar sem hann er lægstur að feta í fótspor Divine í hlutverki Ednu Turnblad. Travolta hefur átt misjafna daga á ferlinum, toppaði í gamla góða daga sem diskóboltinn Tony í Saturday Night Fever og töffarinn Danny í Grease á áttunda áratugnum og átti comeback eftir magra daga síðar í Look Who´s Talking og Pulp Fiction og hrapaði aftur á botninn í Battlefield Earth. Hefur rokkað til og frá síðan. Túlkun hans á Ednu er fyndin upp að vissu marki en endar þó í svæsnum og súrum ofleik sem kemst ekki nærri túlkun Divine.

Þessi mynd stendur hinni eldri þó í heildina mun framar. Sterkari pakki og betri upplifun hvað sem manni finnst um túlkun Travolta. Ungstirnin Zac Efron, Nikki Blonsky, Brittany Snow, Amanda Bynes, og Elijah Kelly gera mjög gott úr sínum rullum og standa sig virkilega vel – stimpla sig enn betur inn í harðasta kjarna bransans. Gömlu brýnin Christopher Walken, Michelle Pfeiffer, Allison Janney, Queen Latifah og James Marsden klikka auðvitað aldrei og eiga góða stund í sínum túlkunum. Walken er og verður einn mesti leiksnillingur sinnar kynslóðar og stendur hér sannarlega undir nafni sem slíkur.

Ég var því í sæluvímu eftir myndina að mestu leyti og mjög sáttur. Þó að ég geti ekki beint sagt að ég sé harðasti aðdáandi kvikmyndanna sem Adam Shankman hefur fært á hvíta tjaldið til þessa finnst mér þessi mynd sýna okkur nýja hlið á honum sem leikstjóra og vona að kappinn sé að bæta verklagið í stíl við þetta. Öll viljum við helst gleyma disasterum á borð við The Wedding Planner, takk fyrir kærlega!

Hairspray anno 2007 er í heildina sannarlega nett syngjandi stuð og sæla frá upphafi til enda og öll ættum við að hafa gaman af slíku í haustrokinu. Þetta er gleðibomba út í gegn sem ætti að vera við hæfi flestra. Feel good movie of the year segi ég og skrifa.

Er Madeleine McCann á lífi og stödd í Marókkó?

Það er ekki hægt að segja annað en að myndin sem talin er af Madeleine McCann sé frétt dagsins. Ef satt er að þar sé stelpan sem týnd hefur verið í 150 daga og talin hafa látist af völdum foreldra sinna er það svo öflug staðreynd að málið tengt hvarfi hennar fer algjörlega í nýjar áttir og órafjarlægð frá öllu því sem lögreglan í Portúgal hefur unnið síðustu vikur til að reyna að beina gruni í áttina að Kate og Gerry McCann.

Þessi mynd sýnir stelpu sem er sláandi lík Madeleine McCann, hið minnsta og er fregn af því tagi að kanna verður betur. Tveir sjónarvottar telja sig hafa séð Madeleine í Marokkó og málið hlýtur að taka á sig nýja mynd samhliða þessu. Það er orðið vel ljóst að mál portúgölsku lögreglunnar gegn McCann-hjónunum er mjög á sandi reist og virðist ekki geta haldið fyrir dómi. Enda hefur runnið mjög undan fréttaflutningi um það sem þar kemur fram og margir hafa lagt hjónunum lið í baráttunni, meðal annars auðmenn sem telja mikilvægt að standa við hlið þeirra í baráttunni sem horfir við.

Öllum er ljóst að portúgalska lögreglan klúðraði rannsókninni strax á frumstigi. Það er ekki óvarlegt að hún sé að leita að blóraböggli til að geta lokað málinu. Sé einhver sannleiksvottur í því að þessi ljósmynd sé af Madeleine verður áfellisdómurinn þungur yfir yfirvöldum í Portúgal. Það er öllum ljóst. Því má ekki heldur gleyma að orðrómur var um það fyrir nokkrum vikum að vitni hefðu séð Madeleine McCann í Marokkó. Þannig að þetta gæti verið púsl í stórri heildarmynd sem gæti leitt menn á nýjar slóðir og vonandi leyst þetta mál.

Heilt á litið virðist þessi myndbirting geta stutt Kate og Gerry McCann. Það er auðvitað alveg ljóst að ef þessi mynd er sönn og sú sem á myndinni er sú sem talið er boðar það þau stórtíðindi að Kate og Gerry McCann séu saklaus af ásökunum og málið fari auðvitað aftur á þann reit að leitað sé að lifandi barni en ekki líki eða leitað að þeim sem eiga að hafa ráðið henni bana. Það er reyndar mjög óvarlegt miðað við sönnunargögn Portúgalanna að loka málinu, það eru of margir óvissuþættir.

Fyrst og fremst er vonandi að ráðgátan um hvarf og afdrif Madeleine McCann leysist. Þessi ljósmynd er stórt innlegg í málið og sýnir vel að því er hvergi nærri lokið.