Snörp og ódýr 83 daga kosningabarátta

Ný ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur, sem tekur við völdum á morgun, mun aðeins hafa 83 daga til að láta verkin, óvinsæl verk væntanlega í ljósi efnahagsástandsins, tala. Allt tal um velferðarstjórn hljómar hjákátlegt. Í ljósi þess að kjördagur er eftir innan við þrjá mánuði er ljóst að kosningabaráttan verður snörp en væntanlega ekki síður ódýr. Varla verður stemmning fyrir rándýrum glamúr og glansspjöldum af frambjóðendum að þessu sinni, því verður yfirbragðið öðruvísi en í kosningunum fyrir tæpum tveimur árum.

Stemmningin í samfélaginu er líka önnur og baráttan mun styttri. Fróðlegt verður að sjá hvort stutt kosningabarátta komi sér vel eða illa. Síðustu tvo áratugina hið minnsta hefur kosningabaráttan staðið í hálft ár eða meira. Um leið og haustþing tekur til starfa í október hefur baráttan hafist og staðið fram til kjördags í apríl eða maí. Í fyrsta skipti frá árinu 1979 er kosið í pólitískri óvissu og með minnihlutastjórn, með mjög takmarkað umboð, vinstrimanna við völd. Stemmningin mun því verða sennilega svipuð og þá.

Ný framboð fá ekki mikið svigrúm til að koma fram. Mikil vinna fylgir framboði á landsvísu og má ekkert út af bregða í þeim efnum, einkum í ljósi þess að framboð verða að ná 5% atkvæða á landsvísu til að geta hlotið jöfnunarsæti á þingi. Aðeins kjördæmakosning getur ella tryggt þeim þingsæti - slíkt er mikill þröskuldur fyrir nýtt framboð sem hefur takmarkaðan tíma til að undirbúa sig.

Mun betra hefði verið að kjósa í haust. Þá hefðu flokkarnir fengið lengri tíma til að undirbúa sig og ný framboð til að hugleiða sín mál. En það er tómt mál um að tala og verður að halda í verkefnið sem blasir við. Nú verður öll þessi vinna unnin í kapphlaupi við tímann. Nú reynir á hverjir af hinum hefðbundnu fimm þingflokkum, sem hafa verið þar frá árinu 1999, séu lýðræðislegastir í vali sínu.

Auðvitað væri eðlilegast að prófkjör væri um allt land hjá öllum flokkunum svo flokksmenn geti metið þá og þeirra störf. Hjá Sjálfstæðisflokknum stefnir t.d. í prófkjör um allt land og mikilvæga uppstokkun, flokksmenn verða að geta metið þá sem fyrir eru og nýliða sem hafa áhuga á framboði og koma nýjir til verka.

Held að þetta verði áhugaverð kosningabarátta og lífleg, þó styttri verði hún og ódýrari. Kannski mun hún þá betur snúast um hinn sanna kjarna stjórnmála, málefnin, heldur en glys og glamúr.

Ný stjórn hefur 83 daga til stefnu

Bjarna Benediktsson í formannsembættið

Ég hef ákveðið að styðja Bjarna Benediktsson í formannskjöri á landsfundi Sjálfstæðisflokksins eftir tvo mánuði. Mikilvægt er fyrir Sjálfstæðisflokkinn að stokka vel upp í forystusveit sinni á þeim tímamótum sem verða í stjórnmálum nú. Ég tel eðlilegast að þeir forystumenn sem leiddu flokkinn á undanförnum mánuðum og í aðdraganda og eftirmála bankahrunsins víki og kosin verði ný forysta sem geti litið fram á veginn án þess að vera of tengd fortíðinni.

Í kjölfar brotthvarfs Geirs H. Haarde, forsætisráðherra og formanns Sjálfstæðisflokksins, gefst sjálfstæðismönnum gott tækifæri til að velja fulltrúa annarrar kynslóðar og þeirra sem ekki hafa verið í forystusveit á umbrotatímum til forystu í flokknum. Ég hef verið þeirrar skoðunar um nokkuð skeið að Bjarni sé einn af framtíðarforingjum Sjálfstæðisflokksins og hann sé sterkasti fulltrúi hinna nýju tíma í flokknum.

Nú þegar full þörf er á endurnýjun víða, einkum í pólitíkinni, er mikilvægt að fulltrúar nýrra tíma stígi fram og sækist eftir forystunni. Mikilvægt er að nýta það tækifæri sem flokknum gefst núna, ekki aðeins til að endurnýja forystusveit sína í sem flestum kjördæmum landsins heldur og einnig í flokksforystunni.

Bjarni staðfestir framboð

Klækjabrögð og lélegt PR hjá Samfylkingunni

Ég er ekki hissa á að framsóknarmönnum hafi ofboðið klækjabrögðin og lélega PR-stöntið hjá Samfylkingunni síðustu dagana. Samfylkingarforystan gekk of langt og fór fram úr sjálfri sér, töldu að Framsókn myndi verða auðveld og voru farnir að undirbúa fjölmiðlashow áður en gengið hafði verið frá stjórnarmynduninni. Svona fer þegar menn gleyma sér í að sleikja upp kastljós fjölmiðlanna frekar en taka þátt í alvöru pólitík.

Hver átti hugmyndina að því að kynna nýju stjórnina við styttu Jóns Sigurðssonar? Sá hinn sami hlýtur að hafa labbað á hurð eða vegg einhversstaðar. Þvílíkt rugl.

Samfylking beitti klækjabrögðum

Biðin lengist eftir stjórnarmyndun

Þessi bið eftir vinstristjórn er farin að minna á Biðina eftir Godot. Mikið væri það nú gaman ef Jóhanna og Steingrímur myndu koma aftur að hljóðnemunum og tilkynna okkur að þetta sé nú allt í lagi, þetta sé bara rétt að fara að koma.

Án gríns, þessi stjórnarmyndun er hætt að vera fyndin meira að segja fyrir vinstrimenn. Þetta er bara pínlegt.

Hlé gert til að ræða málin

Erfið fæðing hjá nýrri ríkisstjórn

Upphafið á samstarfi vinstriflokkanna við Framsóknarflokkinn gefur ekki til kynna að mikil heilindi eða góður samstarfshugur sé á milli aðila. Fæðing stjórnarinnar hefur verið vandræðaleg og augljóst að vinstriflokkarnir töldu fyrirfram að Framsókn yrði auðveld og myndi ekki koma með nein skilyrði að borðinu. Forsætisráðherraefnið og fjármálaráðherraefnið virðast ekki hafa komið nægilega til móts við kröfur Framsóknar og flýtt sér of mikið til að geta örugglega komist að styttu Jóns Sigurðssonar svo hægt væri að eiga stund með fjölmiðlunum.

Eftir heitstrengingar um að stjórnarmyndun ætti ekki að taka langan tíma hefur Samfylkingin boðið þjóðinni upp á heila viku af stjórnleysi í landinu. Þeirra er ábyrgðin á því að heil vika hefur glatast í skynsamlegum aðgerðum á örlagatímum. Sé það rétt að málefnasamningurinn hafi verið almennt orðaður og ekki með neinum marktækum lausnum hlýtur það að vekja spurningar um að þar hafi aðeins verið hugað að fljótvirkum lausnum en ekki raunhæfum. Framsókn hefur því skotið tillögurnar niður.

Mér finnst samt Framsókn gera þetta vel og fagmannlega. Þeir hafa á fundum sínum sérfræðinga sem hafa greinilega hafnað plagginu sem sýndarmennsku og pólitískum sjónhverfingum að hætti vinstrimanna. Enginn getur dregið í efa heilindi Jóns Daníelssonar og Ragnars Árnasonar, síst af öllu vinstriflokkarnir, svo vel sé. Þetta þrátefli er því pínlegt fyrir vinstriflokkana að öllu leyti.

En mikilvægt er að lausn komi svo stjórnleysið í boði vinstriaflanna standi í sem stystan tíma. Þetta er varla boðlegt.

Stjórnin mynduð á morgun

Magnús hættir - mikil endurnýjun hjá Framsókn

Ákvörðun Magnúsar Stefánssonar um að sækjast ekki eftir þingmennsku áfram kemur ekki að óvörum. Ekki virðist mikil eftirspurn eftir því að þingmenn frá Halldórstímanum sitji áfram í þingsætum sínum eða verði í forystusveit flokksins. Búast má við nýrri ásýnd hjá flokknum um allt og væntanlega mun nýtt fólk leiða lista á vegum flokksins í nær öllum kjördæmum. Siv Friðleifsdóttir virðist sú eina sem muni halda áfram. Mikið er pískrað um að Valgerður Sverrisdóttir muni hætta þingmennsku í vor og gefa leiðtogastólinn eftir til Höskuldar eða Birkis Jóns.

Magnús hefur ekki verið einn af þeim sem tekist hafa harkalegast á um völd í Framsóknarflokknum og því er brotthvarf hans merkilegt á þeim forsendum. Hinsvegar er greinilega kallað eftir nýjum tímum í Framsókn og þeir sem hafa verið á sviðinu á árunum þegar flokkurinn hrundi og missti völdin eiga lítinn sem engan séns. Því er augljóst að við sjáum mikið af nýjum frambjóðendum á vegum flokksins og hann muni ferðast með lítið af byrðum fortíðarinnar í kosningabaráttunni.

Magnús Stefánsson hættir í stjórnmálum

Vinstriflokkarnir í gíslingu - pínleg niðurlæging

Greinilegt er að Framsóknarflokkurinn hefur tekið vinstriflokkana í gíslingu og múrað þá algjörlega inni. Þeir verða nú að sætta sig við það sem þaðan kemur. Niðurlægingin var algjör fyrir Jóhönnu Sigurðardóttur og Steingrím J. Sigfússon í þinginu eftir hádegið þegar þau urðu að bakka með allar fyrri tímasetningar (framhjá Framsókn) og brjóta odd af oflæti sínu og bíta í hið súra.

Ég tek ofan fyrir Sigmundi Davíð. Hann er að brillera í sínu fyrsta pólitíska prófi.

Telur forsendur fyrir stjórn

Engin ríkisstjórn um helgina - hik á Framsókn

Augljóst er að Framsóknarflokkurinn stjórnar algjörlega för í stjórnarmyndunarviðræðum Jóhönnu Sigurðardóttur - vinstriflokkarnir fylgja á eftir í ferlinu. Þeir hafa nú komið í veg fyrir að ný ríkisstjórn muni taka við um helgina og hugleiða næstu skref. Við blasir að mikið hik er komið á framsóknarmenn um vinstristjórnarkostinn og hvort þeir muni verja slíka stjórn falli. Þeir hafa hafnað málefnasamningi vinstriflokkanna og greinilega sent hann heim til föðurhúsanna, telja hann of almennt orðaðan og ómarkvissan.

Í raun má velta því fyrir sér hvort þessir flokkar nái saman um næstu skref. Boltinn er þó algjörlega hjá Framsókn núna. Þeir svældu Samfylkinguna út úr ríkisstjórn með Sjálfstæðisflokknum með gylliboðum um að verja vinstristjórn falli, settu þá svo til verka til að ná saman og hafa svo hafnað afrakstri þeirrar vinnu. Sigmundur Davíð Gunnlaugsson hefur í öllu þessu ferli farið mjög varlega en passað vel upp á öll sín spil og er með eintóm tromp á hendi.

Kjaftasagan er að forseti Íslands muni kalla Sigmund til Bessastaða og inna hann eftir því hver staða viðræðnanna sé. Framsóknarformaðurinn hefur nú örlög vinstriviðræðnanna í hendi sér og ræður hvort og þá hvernig stjórn sé mynduð. Líkur á utanþingsstjórn gætu aukist við þetta.

Þríeykið þingar

Framsóknarmenn stöðva stjórnarmyndunina

Greinilegt er að Framsóknarflokkurinn hefur hafnað stjórnarsáttmála vinstriflokkanna og sett myndun nýrrar ríkisstjórnar út af sporinu og tafið ferlið. Nú hefur fundum til að staðfesta samstarfið og velja nýja ráðherra verið frestað og óvissa uppi um næstu skref. Framsókn telur greinilega ekki gengið of langt í aðgerðum til lausnar þjóðarvandanum og sett sína menn í það verk að laga sáttmála vinstriflokkana.

Nú hefur Framsókn tekist líka að koma í veg fyrir ferð Ingibjargar Sólrúnar til Bessastaða og að Jóhanna Sigurðardóttir fái formlegt stjórnarmyndunarumboð frá forsetanum í dag. Þessi fæðing virðist því ganga mjög erfiðlega. Framsókn ætlar greinilega að nota oddastöðu sína í botn. Er ekki hissa á því, það hefur verið augljóst síðustu tvo daga að Framsókn ætlaði ekki að samþykkja hvað sem er frá vinstriflokkunum.

Ný ríkisstjórn á morgun

Ögmundur heldur BSRB með ráðherratigninni

Ögmundur Jónasson ætlar sér greinilega að halda áfram að verða formaður BSRB að nafninu til en fara í leyfi á meðan hann situr sem heilbrigðisráðherra. Eðlilegast hefði verið að hann myndi segja af sér formannsstöðunni og helga sig nýjum verkefnum. Auðvitað verður það vandræðalegt fyrir ráðherrann nýja að vera formaður opinberra starfsmanna og báðu megin við borðið varðandi heilbrigðisstarfsmenn.

Þetta væri svona eins og formaður LÍÚ væri sjávarútvegsráðherra. Þið getið ímyndað ykkur lætin ef það gerðist að sá maður yrði settur í það ráðuneyti og formaðurinn tæki sér bara launalaust leyfi á meðan og bæði um að allir gleymdu því að hann væri kjörinn formaður LÍÚ.

Ögmundur verður ráðherra

Þingkosningar 25. apríl - áhyggjur Framsóknar

Ljóst er nú orðið að þingkosningar fara fram eftir 85 daga, laugardaginn 25. apríl. Framsókn ræður kjördeginum vegna oddastöðu sinnar. Svo er greinilegt að Framsókn er ekki ánægt með stjórnarsáttmálann og vilja skerpa á honum. Framsókn er að sýna mátt sinn sem lykilafl við stjórnarmyndunina nú á lokastigum vinnuferlisins og taka forystuna, þeir verða ekki auðveldir að neinu leyti og munu minna á sig og sínar áherslur út í eitt.

Ekki er annað hægt en grínast svolítið yfir þeim sem töldu greinilega fyrirfram að Sigmundur Davíð, formaður Framsóknar, yrði auðveldur og væri pólitískt óþroskaður. Með minnihlutastjórnarboði sínu hefur Framsókn og honum tekist að ná oddastöðu og þeir munu hafa líf stjórnarinnar í hendi sér og passa upp á öll mál sem fara í gegn. Þeir hafa leyft vinstriflokkunum að semja stjórnarsáttmála en krukka nú í honum eftir á.

Vinnubrögð Framsóknar eru ekkert annað en pólitísk snilld par excellance. Þeir verða við stjórnvölinn í nýju stjórninni án þess þó að vera í henni.

Ríkisstjórnin kynnt í dag

Gylfi og Björg taka sæti í ríkisstjórn

Ljóst er nú að Gylfi Magnússon, dósent, verður viðskiptaráðherra og Björg Thorarensen, lagaprófessor, verður dómsmálaráðherra í ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur. Ég tel það mjög gott mál. Mikilvægt er að tryggja að þeir utanþingsráðherrar sem taki sæti í ríkisstjórn séu ekki pólitískir fulltrúar heldur sitji á friðarstóli að mínu mati, að því leyti að ekki sé hægt að benda á þá sem framlengingarsnúru á þeim flokkum sem sitja við völd. Þeir verða að hafa trúverðugleika sem fræðimenn.

Vel hefur tekist til með valið. Greinilegt er að það vann gegn Bryndísi Hlöðversdóttur að taka við embætti dómsmálaráðherra sem utanþingsráðherra við þessar aðstæður að hafa lengi setið á þingi og nýlega yfirgefið þann vettvang til að taka að sér önnur verkefni. Ég spáði þessu í gærkvöldi í skrifum hér og er ekki undrandi á því að slík byrði sé ekki talin vænleg fyrir utanþingsráðherra við þessar sögulegu pólitísku aðstæður.

Gylfi tók ráðherraboði

Klókindi Sigmundar Davíðs - vænleg oddastaða

Sigmundur Davíð Gunnlaugsson, formaður Framsóknarflokksins, hefur spilað snilldarvel úr oddastöðu sinni í íslenskum stjórnmálum og minnir nú á stöðu sína og flokksins í nýju pólitísku landslagi. Hann er með mjög mörg tromp á hendi og hefur með klókindum tekið vinstriflokkana og lokað þá inni saman í ríkisstjórnarsamstarfi og mun passa vel upp á sérstöðu sína og þau mál sem Framsókn getur hugsað sér að styðja eður ei. Minnihlutastjórnin situr upp á náð og miskunn framsóknarmanna svo þeir hafa náð mjög vænlegri stöðu.

Í Kastljósi kvöldsins kom Sigmundur Davíð sem aðalspilarinn í íslenskri pólitík núna; sá sem hefur líf einnar ríkisstjórnar í hendi sér og getur spilað hlutina að sinni vild. Hann talaði gegn skattahækkunum, gegn því að hætta við hvalveiðarnar og því að frysta eigur auðmanna nema fyrir lægi rökstuddur grunur um eitthvað ólöglegt. Augljóst er að gamla Framsókn hefur náð vopnum sínum og mun passa vel upp á landsmálin og hafa vinstriflokkana undir kontról.

Þetta kallar maður kænsku par excellance. Framsóknarmaddaman gamla er lifnuð við og orðinn örlagavaldur í íslenskum stjórnmálum að nýju. Þeirra skilyrði verða vel áberandi á næstunni, enda kemur minnihlutastjórnin engu í gegn nema Framsókn leggi henni lið.

Samþykkja stjórnlagaþing

Á að velja pólitíska utanþingsráðherra?

Mér líst mjög vel á það að tveir ráðherrar utan þings taki sæti í ríkisstjórn en finnst það mjög óheppilegt að þeir hafi einhver pólitísk tengsl eða séu fyrrum stjórnmálamenn. Nóg er af stjórnmálamönnum á þingi og alveg óþarfi að velja utanþingsráðherra við þessar aðstæður sem eru nýlega búnir að taka ákvörðun um að hætta afskiptum af stjórnmálum og hafa ekki séð ástæðu til að sinna verkum á þeim vettvangi.

Valið á Bryndísi Hlöðversdóttur sem dómsmálaráðherra mun því verða mjög umdeilt, tel ég, ef af verður. Hún var þingmaður í áratug og hluta þess tíma þingflokksformaður Samfylkingarinnar og uppfyllir því varla skilyrðin sem teljast eðlileg við þessar aðstæður, hvað svo sem segja má annað um hana.

Annað gildir um Gylfa Magnússon sem viðskiptaráðherra, en ég tel mjög mikilvægt að sama hvaða stjórn hefði setið fram að kosningum hefði verið valinn einstaklingur utan stjórnmála til verka þar og sama hefði í raun átt að gilda um fjármálaráðuneytið.

Þeir sem töluðu t.d. um það að dýralæknir gæti ekki verið fjármálaráðherra hljóta að vera sérstaklega ósáttir við að jarðfræðingur verði fjármálaráðherra, ef þeir eru sjálfum sér samkvæmir.

Tveir ráðherrar utan þings

Gaukur sýknaður - merkilegur bloggdómur

Mér finnst merkilegt að Ómar R. Valdimarsson hafi tapað málinu sem hann höfðaði gegn Gauki Úlfarssyni vegna ummæla hans í sinn garð. Þarna er snúið við fyrri úrskurði þar sem ummælin voru dæmd dauð og ómerk og Gaukur þurfti að borga skaðabætur. Ég hef alltaf verið þeirrar skoðunar að fólk verði að gá að sér þegar að það skrifar á blogg. Eitt er að hafa skoðanir, annað er að ráðast ómerkilega að fólki og með ósmekkleg ummæli.

Mér fannst Gaukur ekki ganga mjög harkalega fram í þessu máli og skil því niðurstöðuna. Of langt hefði verið gengið í að dæma hann harkalega fyrir þetta. Eflaust verða málin fleiri síðar meir en þetta er sögulegur dómur og mjög merkilegur, enda hlýtur hann að setja svolítið fordæmi og hækka standardinn um hversu langt megi ganga í bloggskrifum.

Eflaust er metið hvert mál fyrir sig, en bloggskrif verða sífellt algengari og sumir ganga misjafnlega langt í orðavali. Á næstu árum mun sífellt meira reyna á hversu mikið er að marka bloggskrifin og hversu langt sé hægt að ganga.

Sýknaður af ummælum í bloggi

Jóhanna verður heimsfræg vegna einkalífsins

Jóhanna Sigurðardóttir, verðandi forsætisráðherra, er orðin heimsfræg á einni nóttu, þó ekki vegna stjórnmálastarfa eða ummæla um stjórnarmyndun á Íslandi heldur einkalífsins síns. Sú staðreynd að hún verður fyrsti samkynhneigði forsætisráðherrann í heiminum vekur mun meiri athygli erlendis en hvað vinstristjórnin undir forystu hennar ætlar að gera eða að hún sé fyrsta konan sem verður forsætisráðherra á Íslandi.

Ég skrifaði færslu um þetta á þriðjudag en sumir sem kommentuðu þá voru undrandi á skrifunum og voru sumir frekar orðljótir. Síðan hefur þetta orðið heimsfrétt og á öllum fréttamiðlum sem ég hef litið á og sett inn nafn Jóhönnu til að leita eða séð fréttir af einhverju tagi er þetta nær einvörðungu fyrirsögnin. Kannski vekur þetta enn meiri athygli en ella því Jóhanna hefur ekki lifað opinberlegu einkalífi og passað vel upp á það.

Meira að segja Perez Hilton hefur bloggað um Jóhönnu og segir það meira en mörg orð hver verður helsta fyrirsögnin í erlendum fréttamiðlum þegar hún tekur við forsætisráðherraembættinu á laugardaginn.

Jóhanna vekur heimsathygli

Davíð vildi lækka vextina - stoppað af IMF

Ljóst er nú að IMF stýrir í raun stýrivaxtastigi Seðlabankans og fer með full völd í ljósi samkomulags við þá. Eðlilegt er að yfirstjórn Seðlabankans tilkynni þetta og geri ljóst hver ræður í raun för. Merkilegast af öllu finnst mér að Alþjóða gjaldeyrissjóðurinn telur rétt að halda stýrivaxtastigi háu, t.d. í ljósi stöðunnar í íslenskum stjórnmálum og því sem hefur verið að gerast síðustu dagana. Slíkt gefur til kynna að þeir eru ekki ánægðir með stöðuna, eða vilja sjá til.

Aðstoð IMF er vissulega umdeild. Ljóst er að aðstoðin að utan er dýru verði keypt. Við verðum að sætta okkur við vald þeirra. Fróðlegt verður að sjá hvernig gangi fyrir vinstristjórnina að vinna með þeim, t.d. að hinum mikla niðurskurði á öllum sviðum.

Vildu lækka vexti en ekki IMF

Mótmælabylgjan heldur áfram - vinstrið og NATÓ

Ég verð að viðurkenna að ég átti von á að einhver læti myndu verða vegna NATÓ-málfundarins, enda margir orðnir mjög æfðir í mótmælum og sumir fylgja þeim straumi vegna hitans í mótmælabylgjunni. Atlantshafsbandalagið hefur alltaf verið umdeilt hjá sumum vinstrimönnum. Samt sem áður hafa vinstrimenn aldrei bundið enda á aðild Íslands að því, þó þeir hafi komist í lykilstöðu.

Ekki náðist samstaða um það í vinstristjórninni 1978 þegar Framsókn tókst að spila með vinstriflokkana. Nú virðist reyndar Framsókn hafa tekist að spila með vinstriflokkana aftur og varla búið með það. Eflaust er eðlilegt að skiptar skoðanir séu á NATÓ eins og mörgu öðru, samt sem áður hefur það aldrei haft áhrif á aðildina sem slíka.

Róast hefur yfir mótmælabylgjunni. Eitthvað segir mér að það sé fjarri því búið og enn verði haldið áfram, þegar sigurvíma sumra með vinstristjórnina tekur að dvína.

Sex voru handteknir

Davíð í góðu skjóli af verkum Ögmundar

Skemmtilegasta frétt dagsins hlýtur að vera að Ögmundur Jónasson, formaður BSRB og alþingismaður að auki, hafi tryggt svo mjög réttindi opinberra starfsmanna að erfitt verði fyrir hundraðdaga vinstristjórnina að láta Davíð Oddsson, Eirík Guðnason og Ingimund Friðriksson fara. Eflaust verður það mjög dýrt og mikið verk fyrir vinstrimenn að leggja í. Um Davíð hljóta að gilda reglur um opinbera starfsmenn, þó mörgum sé mjög illa við hann.

En hvernig er það með hann Ögmund, þarf hann ekki að segja af sér sem formaður BSRB þegar hann verður heilbrigðis og félagsmálaráðherra (skv. almannarómi) í vinstrabixinu? Svona svo hann sé ekki bullandi vanhæfur.

Davíð undir væng Ögmundar

Guðmundur fetar í fótspor feðranna

Ég er ekki hissa á því að Guðmundur Steingrímsson ætli sér að feta í fótspor feðranna Hermanns og Steingríms og sækjast eftir leiðtogastól Framsóknar í Norðvestri, þar sem afinn vann sögulega sigra í Strandasýslu og faðirinn náði metorðum út á forna frægð hans. Stóra spurningin er þó hvort samstaða náist meðal framsóknarmanna á svæðinu um að skipta út Magnúsi Stefánssyni sem vann fullnaðarsigur á Sleggjunni fyrir síðustu kosningar og velja Guðmund sem lítið hefur afrekað pólitískt nema að vera afkomandi föður síns og afa.

Guðmundur kemur væntanlega sterkur inn sem fulltrúi nýju tímanna í flokknum og gæti passað vel við hlið Sigmundar Davíðs og þeirra Birkis Jóns og Höskuldar hér í Norðaustrinu. Þar sem Valgerður mun sennilega hætta er stóra spurningin hvor þeirra taki við hér.

En kannski fara ættartengslin langt með það að redda honum pólitískum metorðum. Greinilegt er að sumarbústaðatengingin skiptir eðlilega lykilmáli.

Guðmundur: Stefnir á fyrsta sætið í NV-kjördæmi