Táknræn mótmæli atvinnubílstjóra

Mér finnst mótmæli atvinnubílstjóra gegn háu eldsneytisverði táknræn. Það er eðlilegt að þeir bregðist einhvern veginn við þróun á eldsneytisverði þar sem bensínlítrinn stefnir í að verða 200 krónur á næstu vikum. Þetta eru skilaboð sem vekja athygli, enda finna allir fyrir hækkandi eldsneytisverði.

Þessum skilaboðum er ekki aðeins beint að olíufélögunum heldur stjórnvöldum. Mörgum hefur blöskrað aðgerðaleysi þeirra að undanförnu. Sofandagangurinn hefur virst algjör hjá þessari sterku ríkisstjórn í þingmannafjölda, sem virðist ekki hafa sterkar lausnir þegar að kemur að stóru málunum. Í eldsneytismálunum er eðlilega spurt um hvað stjórnvöld ætli sér að gera.

Sérstaklega finnst mér sofandagangur fjölmiðla áberandi hvað varðar að fá álit Kristjáns Möllers, samgönguráðherra, á eldsneytisálögum. Sem stjórnarandstæðingi á sínum tíma blöskraði hann þegar að bensínlítrinn var í tæpum 123 krónum og díselolía í 120 krónum og kallaði þá eftir því um öll torg að fjármálaráðherra ætti að lækka álögur á eldsneyti. Sagði reyndar að ráðherrann ætti að gera eitthvað til að verða ekki uppnefndur skattpíningarráðherrann. Hver er skoðun sama manns nú?

Skil vel mótmæli atvinnubílstjóra. Þetta er hjartans mál fyrir landsmenn alla og eðlilega lætur fólk í sér heyra. Það er samt ekkert sem bendir til að bjart sé framundan og því spurt um hvað stjórnvöld ætli sér að gera.

Bílstjórar hætta aðgerðum

Eftirlýsti Pólverjinn í Keilufellsmálinu handtekinn

Það er gott að lögreglan hafi handtekið pólska manninn sem lýst var eftir í Keilufellsmálinu. Það er alveg ljóst að ekki er lýst eftir manni beint í þessu sambandi nema að þar sé rökstuddur grunur um aðild að málinu og að viðkomandi sé einn lykilmanna í þessari grimmdarlegu árás. Þetta var hrottaleg árás - þegar að menn berja á öðrum með steypustyrktarjárnum, gaddakylfum og rörbútum er eitthvað stórlega að og það þarf að upplýsa hvað bjó þarna að baki.

Held að flestum hafi fundist nóg um lýsingarnar á ofbeldinu sem grasserar í samfélaginu og hvernig viss hópur Pólverja kúgar samlanda sína hérlendis, eins og virðist hafa verið í þessu máli. Þessi afbrot innflytjenda eru alvarleg og það verður að taka á þeim. Keilufellsmálið er dæmi um gróft ofbeldisverk sem ber að fordæma og uppræta. Við lifum ekki í saklausu samfélagi lengur og ofbeldið er að verða meira og grimmara en við höfum áður upplifað.

Eftirlýstur Pólverji fundinn

Að flýja úr leikskólanum

Það er gott að heyra að drengurinn sem vildi flýja leikskólalífið slapp ómeiddur frá flóttatilrauninni áhættusömu. Eins og segir í kvæðinu margfræga er skemmtilegt að vera í leikskólanum, en samt eru það margir krakkar sem horfa á grindverkið sem farartálma sem þurfi að komast yfir, helst til að komast heim aftur.

Þegar að ég var á gæsluvellinum í Norðurbyggðinni í æsku var það heitasta ósk mín að ná að strjúka þaðan, allavega ná að gera það einu sinni. Gerði nokkrar heiðarlegar tilraunir til þess á fyrstu dögunum. Samdi meira að segja flóttaáætlun í huganum (sem virkar ekkert síður spennandi en aðrar fangelsisflóttatilraunir) og var nokkuð líklegur með að taka það plan alla leið.

Hætti þó við það þegar að ég komst að því að þetta fangelsi var ekkert svo leiðinlegt og að það var eiginlega ekkert síður skemmtilegra að vera þarna en heima hjá sér. En fyrsta hugsun mín á þessu blessaða svæði var hvernig að ég kæmist í burtu og eflaust var ég ekki einn um það.

En þetta er einn af þessum sérstöku fréttamolum sem koma minninu á flug og eflaust erum við mörg sem sömdum flóttaplan í huganum af gæsluvelli eða leikskóla og vildum losna úr þessu víggirta krakkafangelsi. En það er auðvitað best að halda kyrru fyrir og sætta sig við það sem maður ræður ekki við.

En í minningunni var þetta ekkert svo voðalegur staður. Þarna eignaðist ég nefnilega marga trausta vini, suma hef ég ekki hitt árum saman en rekst stundum á einn og einn sem man eftir mér og þessu gæsluvallarlífi sem er einhvern veginn í minningunni svolítið sérstakt.

Flótti úr leikskóla

Glæsilegur íslenskur sigur í Slóvakíu

Mikið innilega var það notalegt að sjá íslenska landsliðið sigra það slóvaska með glæsibrag í kvöld. Óska strákunum innilega til hamingju með að landa þessum sigri. Þetta var auðvitað sætur og ánægjulegur sigur eftir frekar vonda tíð að undanförnu hjá landsliðinu og vonandi að þessi sigur marki að við séum komin á beinu brautina með liðið.

Það er orðið nokkuð um liðið síðan að landsliðið hefur getað leyft sér þann munað að gleðjast yfir leik sínum og það er fullt tilefni til þess í kvöld. Það var auðvitað gæfuspor að skipta um þjálfara í haust og ráða Ólaf Jóhannesson, margreyndan þjálfara, til að taka við landsliðinu. Það þurfti að skipta um kúrs. Og ég tel að það séu allar forsendur til að hann geti náð þeim árangri sem við öllum ætlumst til af honum.

Ákvarðanir hans fyrir leikinn sýndu vel að hann er að hugsa um að breyta vel til. Eiður Smári var t.d. ekki fyrirliði og honum send viss skilaboð með því. Það á enginn neitt pláss hjá Ólafi. Heilt yfir er mikilvægt að nýr þjálfari stokki upp og mér finnst hann hafa lagt góðan grunn að því sem koma skal á næstunni.

Öll vonum við að bjartari tímar séu framundan hjá landsliðinu nú eftir þennan sigur í vináttulandsleik við Slóvakana. Við getum verið stolt af okkar mönnum því á þessu kvöldi. Það eru margir góðir nýjir leikmenn að sýna að þeir standa sig vel og nýjir tímar eru vonandi framundan - það er lykilatriði að á þessum góða efnivið verði byggt nýtt og sterkt landslið á komandi árum.

Eiður og Gunnar tryggðu sigur gegn Slóvökum

Iðnir páskaþjófar gripnir í Leifsstöð fyrir brottför

Það er lögreglunni tókst að handsama hinu iðnu páskaþjófa, rúmenska og þýska að uppruna, sem tókst að ræna milljónum króna úr hraðbönkum um hátíðina. Það hlýtur að teljast ein víðtækustu kortasvik hér á Íslandi og virðast þeir hafa náð að vinna skipulega og einbeitt að sínum þjófnaði á meðan að bankarnir voru í páskablóma.

Frásögnin af þessu minnir reyndar á erlenda spennumynd frekar en íslenskan veruleika. Hasar og spenna í Leifsstöð og mennirnir með töskur smekkfullar af seðlum. Þeir fara nú væntanlega beint á Hraunið og geta hugleitt hvernig þeir segja þessa mergjuðu sögu.

Það hefði verið svakalegt ef löggan hefði misst þessa menn úr landi og gott að það tókst að stoppa þá í tæka tíð. Það væri gaman að vita nákvæma tölu varðandi ránsfenginn og eins hvort að þessir menn eigi sér sögu sem svo voldugir hraðbankanotendur.

Sviku út milljónir

Richard Widmark látinn

Bandaríski leikarinn Richard Widmark er látinn, 93 ára að aldri. Widmark var einn af hörkutólunum í kvikmyndunum á gullaldartíma Hollywood á fimmta og sjötta áratug 20. aldarinnar og þekktur fyrir eftirminnilega túlkun sína á litríkum karakterum í glæpamyndum og vestrum. Augnaráðið hans er margþekkt og rómað, og hann þótti fágaður og vandvirkur leikari.

Besta kvikmyndin á ferli Widmarks er án nokkurs vafa hans fyrsta leikverk á hvíta tjaldinu, Kiss of Death (sjá næstu klippu og neðst), frá árinu 1947, en fyrir leiksigur sinn í hlutverki Tommy Udo hlaut Widmark í senn heimsfrægð og óskarsverðlaunatilnefningu, sem varð hans eina á löngum og litríkum leikferli. Kiss of Death er náttúrulega ein af stórmyndum fimmta áratugarins - sífellt betri með árunum. Handrit Ben Hecht og Charles Lederer er auðvitað klassi og samleikur Widmark með Victor Mature og Karl Malden alveg eðall. Ein af þessum pottþéttu gömlu myndum.



Árið 1950 náði hann öðrum hápunkti á ferlinum með tveim glæsilegum túlkunum. Widmark var flottur sem bragðarefurinn Harry Fabian í Night and the City. Þar er hann skemmtileg illkvittnislegur og eiginlega ekki hægt að komast hjá því aðeins að hata þennan blessaða karakter örlítið. Gene Tierney, sú vanmetna stjarna gullnu tímanna í Hollywood, er þarna líka í essinu sínu. Widmark var yndislega góður sem dr. Clint Reed í kvikmynd Elia Kazan, Panic in the Streets, en auk hans áttu Jack Palance og Paul Douglas stjörnuleik þar. Widmark og Marilyn Monroe voru svo yndisleg saman í Don´t Bother To Knock árið 1952 og þar komst Anne Bancroft á kortið í bransanum.



Ein þessara gömlu og góðu Widmark-mynda var ennfremur Pickup on the South Street (sjá klippu hér fyrir ofan) árið 1953 þar sem hann lék vasaþjófinn Skip - Thelma Ritter drottning gullnu og hnyttnu brandaranna í Hollywood er þar yndisleg sem ávallt ásamt Jean Peters sem ávallt glansaði á hvíta tjaldinu. Í The Broken Lance árið 1955 voru Widmark og Spencer Tracy í essinu sínu sem feðgar er lenda harkalega saman. Tracy var alltaf bestur þegar að hann lék einbeitta menn með hugsjónir og kraft og túlkun hans á Matt Devereaux er traust og góð. Widmark smellpassar í hlutverk Joe og Jean Peters lék enn og aftur á móti honum, þarna sem ástin hans.

Í Cobweb árið 1955 var Widmark í kvennafans með þeim Gloriu Grahame, Lauren Bacall og Lillian Gish og lék Dr. McIver með glans. Charles Boyer og hann áttu magnaðan samleik í átökum og samtölin eru flott. Grahame er yndisleg sem eiginkona Widmarks í myndinni og Gish, sem var ein af traustustu leikkonum gullaldartímans í Hollywood og fékk því miður aldrei óskarinn þrátt fyrir margar ógleymanlegar túlkanir, glansar þarna. Widmark var svo góður við hlið John Wayne í The Alamo árið 1960, einni bestu vestramynd allra tíma. The Alamo var hiklaust besta vestramyndin hans Widmarks.



Í hinni stjörnum prýddu Judgment at Nuremberg (sjá klippu) árið 1961 var Widmark í hlutverki Lawsons og leiftraði þar. Handritið er yndislegt og myndin ein af þessum tímalausu klassíkerum sem allir kvikmyndaunnendur verða að sjá - sérstaklega gaman að sjá einmitt kraftmikla túlkun í Widmark. Annars er þetta ein þessara kvikmynda þar sem er mikið og gott persónugallerí og varla veikan blett að finna í leiktúlkunum. Aðrar góðar myndir Widmark á sjöunda áratugnum voru Two Rode Together, Ford-myndin Cheyenne Autumn, Madigan og The Bedford Incident.



Eftirminnilegasta leiktúlkun Widmarks á síðari tímum er hiklaust þegar að hann lék Hr. Ratchett í Murder on the Orient Express (sjá klippu) árið 1974. Hann er drepinn snemma í myndinni en á samt mörg gullin augnablik. Persónugalleríið er auðvitað yndislegt í þessari snilldarsögu Agöthu Christie og hinn kaldrifjaði bissnessmaður verður eftirminnilegur í túlkun Widmarks, þó að leikkonurnar Lauren Bacall og Ingrid Bergman eigi þar bestu stundirnar auk Albert Finney, sem er brilljant í hlutverki Poirots. Bergman fékk óskarinn fyrir pottþétta túlkun sína á sænska kristniboðanum. Skylduáhorf!



Auk þessa mætti nefna túlkun hans í Rollercoaster (myndin er kannski ekki snilldarverk en túlkun Widmarks á Hoyt er algjör klassi), Blackout (sjá klippuna hér fyrir ofan) Twilight´s Last Gleaming og Against All Odds, en hann glansar enn og aftur þar sem gullna týpan að öfluga vonda karlinum. Eftir Against All Odds sást hann varla leika og ég held að það sé rétt munað hjá mér að hann hafi ekki leikið síðan á níunda áratugnum, allavega man ég ekki eftir neinum stórverkum hans síðan þá.



Richard Widmark var eftirminnilegur og traustur leikari - einn af þeim gömlu góðu sem lagði allt í túlkunina og var sannur í tjáningu. Einn af þessum gömlu risum hvíta tjaldsins sem hafði karakter og kraft í að gera vondu karlana enn harðskeyttari en aðrir og hafði augnaráðið til að krydda frammistöðuna hvort sem hann var að leika hjartahlýja menn eða skepnur í mannsmynd.

Richard Widmark látinn

Er vænlegast að veðja á afmælisdagana í Lottó?

Man ekki hversu oft ég hef hlegið að þeim sem hafa veðjað á afmælisdagana sína sem lottótölur og sagt við þá að þetta væri hjátrú og stjarnfræðilegar líkur á vinningi. Það er svolítið sérstakt að heyra af því að fólk sé að vinna út á afmælisdagana sína vænar fúlgur og bara mjög gott ef að lukkutölurnar standa undir nafni.

Það er reyndar orðið sjaldgæft að ég spili í Lottóinu. Veit ekki hvað ég hafði spilað þar oft án þess að vinna ekki neitt. Hef stundum keypt lottómiða þegar að vinningur hefur verið margfaldur. Neita því svo ekki að eftir að lottóvinningarnir fóru að koma hingað til Akureyrar í vænum skammti á síðustu mánuðum hefur maður velt því fyrir sér hvort Akureyringar séu að verða heppnari en annað fólk.

En það er svosem gott að vita að það er enn von fyrir þá sem enn nenna því að kaupa lottómiða helgi eftir helgi með sömu tölunum.

Afmælisdagar í áskrift skila milljónum

Heimilt að selja eignir án aðkomu Ríkiskaupa

Það er áhugavert að lesa skýrslu Ríkisendurskoðunar um umdeild mál á fyrrum varnarliðssvæðinu. Það sem vekur mesta athygli mína er það mat að heimilt hafi verið að selja eignir þar án aðkomu Ríkiskaupa, ekki hafi þurft að bjóða þær út og að Árni Sigfússon, bæjarstjóri í Reykjanesbæ, hafi ekki verið vanhæfur.

Það er á nokkrum stöðum talað um að hitt og þetta hafi verið óheppilegt og hafi vakið spurningar en það er samt ekki talið rangt eða óheimilt. Því er niðurstaða skýrslunnar á þá leið að ekki hafi verið óheimilt eða óviðeigandi í ákvörðunum sem fylgdu nýju skipulagi fyrrum varnarsvæðisins.

Það er líka merkilegt að töluð er niður sú saga vissra stjórnmálamanna að óheppilegar tengingar hafi verið milli fjármálaráðherrans og bróður hans sem tók þátt í kaupum á svæðinu. En þetta er merkileg skýrsla og áhugaverð til lestrar, sérstaklega fyrir þá sem hafa fylgst mikið með málinu.

Ekki skylda að bjóða eignir út

Gámalíf á vegum verktaka - miðbæjarhnignunin

Þær eru ekki fagrar sögurnar af lífinu í miðbæ Reykjavíkur þessa dagana og sérstaklega er áhugavert að velta því fyrir sér hvernig það sé að búa í þessum gámi í Bergstaðastræti þar sem hvorki er salernisaðstaða né mannsæmandi aðstæður - allt með samþykki verktakanna sem eiga svæðið. Það þarf að taka á svona rugli.

Þegar að ég fór síðast í miðbæ Reykjavíkur brá mér allnokkuð frá því að ég var þar síðast. Það er allt þar á hraðri niðurleið og vægt til orða tekið að miðbærinn sé að verða eins og brunarústir. Þegar að farið er um Laugaveginn blasir veggjakrot og almennur sóðaskapur við og verslunarhúsnæði standa auð, það er sérlega sláandi hvað mörg verslunarrými eru orðin tóm. Hnignun miðbæjarins er staðreynd.

Það er sérstakt að borgaryfirvöld skuli vera algjörlega sofandi yfir þessari skelfilegu þróun. Hnignun miðbæjarins verður um leið hnignun Reykjavíkur enda er miðbærinn jafnan besta dæmið um þróun sveitarfélagsins. Það vantar drift og kraft í þessum efnum og taka til hendinni.

Ef ekkert verður að gert verður Reykjavík endanlega að athlægi vegna sofandagangs yfirvalda í málefnum miðbæjarins.

Búa í gámi í miðborginni

Breskur prófessor heldur uppi vörnum fyrir Ísland

Í miðri krísutíð íslensks efnahagslífs er áhugavert að breski prófessorinn Richard Portes haldi uppi vörnum fyrir Ísland og fari gegn straumnum í þeim efnum, enda hefur lítið heyrst að utan nema efasemdir um aðstæður hér. Íslenskt efnahagslíf hefur fengið frekar vonda einkunn í erlendu pressunni og frá sérfræðingum síðustu misserin.

Það er gott að heyra eitthvað annað en barlóm og neikvæðni að utan yfir stöðu okkar og sérlega fróðlegt að breskur fræðimaður við London Business School sé svo einlægur talsmaður Íslands og að okkur eigi eftir að vegna vel. Kemur þetta sér vel fyrir okkur og mun vonandi ná að byggja að einhverju leyti upp vonir um að íslenskt efnahagslíf sé ekki komið að fótum fram.

Ákvörðun Seðlabankans hefur verið mjög umdeild í gær og í dag, eins og við var að búast. En það þurfti eitthvað að gera og miðað við aðstæður var fátt í stöðunni annað en hækka stýrivextina. Það verður að láta það ráðast næstu dagana hvort að þetta hafi einhver áhrif á stöðuna önnur en næstu 48 klukkustundirnar.

Að þeim tíma liðnum ræðst hvert framhaldið verði að einhverju leyti. En vonandi verður Portes hinn breski sannspár um stöðu íslensks efnahagslífs.

Segir Ísland afar vel rekið land

Hasar í Reykjanesbæ - handtaka á Röstinni

Það er gott að heyra að lögreglan hafi handtekið einn þeirra sem grunaður er um hina fólskulegu árás í Keilufellinu um síðustu helgi. Það er mikilvægt að þeir verði allir handteknir og svari til saka. Held að flestum hafi fundist nóg um lýsingarnar á ofbeldinu sem grasserar í samfélaginu og hvernig viss hópur Pólverja kúgar samlanda sína hérlendis.

Það hefur merkilega lítið verið fjallað um þessa klíku í fjölmiðlum áður en kom að þessari árás. Það er vissulega til of mikils ætlast að allir þeir innflytjendur sem hingað koma séu hvítþvegnir englar en það verður að taka á málum þeirra sem ráðast að öðru fólki og standa að klíkumyndun til að vega að öðrum innflytjendum eins og er í þessu tilfelli. Mér finnst þetta mjög dapurleg þróun og á henni verður að taka með öllum tiltækum ráðum.

Það er sjálfsagt að bjóða innflytjendur velkomna til landsins og það ber að varast að dæma þá alla eftir svörtu sauðunum í hópi þeirra. En því er ekki að neita að þetta er ekki góð þróun - það er að verða einum of mikið af ofbeldisverkum sem tengja má við innflytjendur. Oftast nær er þetta mjög gróft og brútalt ofbeldi og kynferðisafbrot. Þetta eru einum of mörg mál til að þau gleymist og um fátt er meira talað en þessa vondu þróun.

Keilufellsmálið er dæmi um gróft ofbeldisverk sem ber að fordæma og uppræta. Við lifum ekki í saklausu samfélagi lengur og ofbeldið er að verða meira og grimmara en við höfum áður upplifað. Á því verður að taka og mér finnst lögreglan vera að standa sig vel í sínum verkum.

Einn handtekinn eftir húsleit

Úrvalsvísitalan aldrei hækkað meira á einum degi

Það eru jákvæðar og góðar fregnir að úrvalsvísitalan hafi í dag aldrei hækkað meira á einum degi í sögu Kauphallarinnar. Þetta er ljós í því myrkri sem hefur verið í íslensku efnahagslífi og vonandi munu hlutabréfin halda áfram að hækka og krónan að styrkjast. Þetta eru gleðitíðindi eftir þann rússibana sem var fyrir páskana í Kauphöllinni.

Það var á við að horfa á æsispennandi hasarmynd að fylgjast með fréttunum úr Kauphöllinni fyrir páskana þar sem allt var á hverfanda hveli og allt í frjálsu falli. Ákvörðun Seðlabankans hefur haft góðar afleiðingar og tekið á mesta vandanum. Hvort að það er tímabundið eður ei verður að ráðast, en þetta voru klárlega hárréttar aðgerðir á mikilvægum tímapunkti.

En spurt er að leikslokum í þessari rússibanastemmningu í Kauphöllinni. Verður áhugavert að sjá hvernig morgundagurinn verður á markaðsvellinum.

Met sett í Kauphöll Íslands

Mikilvægt að lífsmark sé með þeim sem ráða för

Tek heilshugar undir mat Eddu Rósar Karlsdóttur að mikilvægt sé að Seðlabankinn hafi gripið til einhverra aðgerða í krísustöðunni og sýnt myndugleika með því að taka af skarið. Spyrja má hvort að Davíð sé enn við stjórnvölinn og stýri málum fyrir Geir H. Haarde, forsætisráðherra, sem hefur valdið mér og eflaust fleirum vonbrigðum með því að segja og gera ekki neitt þegar að þörf er á traustri forystu í landinu.

Þegar á móti blæs sést vel hverjir eru sterkir leiðtogar og hverjir séu týpískir leiðtogar í logni, þeir sem geta tekið á vandalausum verkefnum og stýrt málum á milli skers og báru í rólegheitatíð þegar að ekki eru ógnir á vegferðinni. Þegar að hvessir og syrtir í álinn reynir á menn og þá verða þeir sannir leiðtogar sem hafa svörin. Davíð virðist allavega vera sá eini í dag sem talar hreint út og greinir vandann og gerir eitthvað. Vantaði eiginlega bara að hann talaði um blóð, svita og tár í vondri stöðu en allavega hann talaði skýrar en stjórnmálamenn gera. Það vekur mesta athygli.

Það má vissulega deila um hvort Seðlabankinn hafi sofið of lengi. Hitt er svo annað mál að það var tekið til hendinni í dag og það hefur haft sín áhrif. Hversu lengi þau vara er svo annað mál. Það sem mestu skiptir er að eitthvað sé gert og reynt að taka á vandamálum sem blasa við. Þeir stjórnmálamenn sem bíða aðeins eftir sólinni í krísutíðinni, hika þegar að taka þarf að skarið, eru ekki mikils virði og ég vona sannarlega að sú sterka ríkisstjórn, í þingmannatölu, sem nú ríkir bæti sig og sýni að hún ráði við krísuna.

Ég sagði hér um daginn að það væri hið versta að eiga stjórnvöld sem hefðu engin svör í krísutíð og engar lausnir fram að færa nema þá að bíða og vona. Seðlabankinn hefur altént tekið af skarið og virðist hafa reddað stjórnmálamönnunum um stund. En að því kemur að taka verði af skarið og þá reynir á þá sem hafa völdin hvort að þeir séu þess megnugir að standa undir ábyrgðinni sem þeim hefur verið falin.


PS: btw - Edda Rós er reyndar sá greiningarspekingur sem mér finnst tala best alvöru mannamál í bissnesspælingum. Eitilklár og traust.

Edda Rós: Björninn er vaknaður

Vandræðalegar ýkjur hjá hinni reynslumiklu Hillary

Það er alveg ljóst að ýkjusaga Hillary Rodham Clinton um Bosníuförina árið 1996 hefur skaðað orðstír hennar í utanríkismálum og forsetaframboðið. Af öllu því neikvæða sem yfir hana hefur dunið er þetta hið versta mjög lengi. Í viðurkenningu hennar á að hafa ýkt upp alvarlegt mál, sem hún ætlaði að upphefja sig með, er um leið komið skarð í þá ímynd hennar að vera traustur og trúverðugur valkostur með mikla reynslu.

Hillary hefur fyrst og fremst státað sig af því að hafa reynsluna gegn hinum yngri Obama, sem hefur þar að auki verið í kjörnu embætti og á hinu pólitíska sviði mun skemur. Utanríkis- og varnarmál hafa þar verið lykilatriði og hefur Hillary óhikað sett samasem-merki milli sín og forsetaferils Bill Clinton, eiginmanns hennar, á árunum 1993-2001. Það hefur aldrei farið framhjá neinum að Hillary var einn af nánustu pólitísku ráðgjöfum hans og valdamikil. Hefur verið mjög deilt um að hún skreyti sig með afrekum Clintons forseta í utanríkismálum.

Það er öllum ljóst að ef Obama tekst að grafa undan trúverðugleika hennar í þessum málaflokki er hún mjög veik. Hún hefur ekki verið lengi í pólitískt kjörnu embætti, verið öldungadeildarþingmaður síðan í janúar 2001 en þar að auki konan við hlið stjórnmálamannsins. Hefur Hillary mikið talað um að hún sé tilbúin til að vera forseti Bandaríkjanna á fyrsta degi, hún þurfi ekki starfsþjálfun eða tilsögn í embættinu. Það er vissulega rétt, enda var hún á forsetavakt með eiginmanni sínum í átta ár. En það eru brestir komnir í þessa glansmynd með ýkjusögunni.

Hillary varð fyrir þungu áfalli á föstudaginn langa þegar að Bill Richardson, ríkisstjóri í Nýju-Mexíkó, lýsti yfir stuðningi við Obama. Ekki aðeins er Richardson gamall vinur Clinton-hjónanna og ráðherra í stjórn Clintons forseta og sendiherra hjá Sameinuðu þjóðunum á forsetaferli hans heldur í senn gamall vinur og baráttufélagi Hillary í stjórnmálum. Það er þó alveg ljóst að sú yfirlýsing hefði getað komið á mun verri tíma en nú. Hefði Richardson lýst yfir stuðningi við Obama fyrir forkosningar einkum í Texas og Ohio hefði það haft mun meiri áhrif en verður. En þetta er táknrænt högg sem hefur einhver áhrif, einkum fyrst í stað.

Hörð gagnrýni Richardsons á Hillary og stuðningsmenn hennar var einnig áhrifamikil. James Carville, hinn dyggi vinur og pólitíski klækjarefur Clinton-hjónanna, var fljótur til að nefna Richardson sem Júdas og þótti viðeigandi að hann hefði lýst yfir stuðningi við Obama á föstudaginn langa. Carville hefur alla tíð látið hlutina flakka og það er greinilegt að það eru drottinssvik að mati þeim sem næst standa Clinton-hjónunum að snúa við henni baki á þessum tímapunkti, þegar að örlögin í þessari baráttu ráðast.

Það er fjarri því að þessi slagur sé búinn. Það er um mánuður í forkosningar í Pennsylvaníu. Þá fyrst er hægt að meta af alvöru styrkleika Obama og Hillary eftir langa pásu, skandalana varðandi Jeremiah Wright og þessa ýkjusögu sem er sérlega skaðleg fyrir reynsluboltann Hillary. Bæði hafa gildan sess í þessum slag, sem er fjarrí því að baki og virðast allar líkur á því að hann standi fram í júní hið minnsta - margir óttast þó blóðugt flokksþing í Denver í ágústlok.

Demókratar gætu haft öll tromp á hendi í þessari stöðu. Í staðinn eru þeir sjálfir að glutra tækifærum sínum niður. Harkan í þessum forkosningaslag minnir í svipinn á aðdraganda flokksþings demókrata í Chicago í Illinois árið 1968. Það flokksþing var blóðugur bardagi tveggja fylkinga um útnefninguna. Demókratar höfðu þá öll tækifæri til að snúa vörn í sókn eftir að Johnson forseti hætti en klúðruðu því algjörlega og krýndu Nixon. Munu demókratar sjálfir krýna McCain?

Clinton sökuð um ýkjur

Seðlabankinn viðurkennir að forsendur brugðust

Það blasti við fyrir viku að Seðlabankinn myndi hækka vextina strax að loknum páskunum. Enda vandséð hvað Seðlabankinn getur gert annað í þessari stöðu en brugðist við með þeim hætti. Í þessari ákvörðun felast þó að mínu mati önnur tíðindi og meiri en stýrivaxtahækkunin ein og sér.

Bankastjórnin viðurkennir í yfirlýsingu sinni að forsendur verðbólguspár sem fólu í sér þá pólitík að hafa stýrivextina óbreytta hafi verið mikil mistök - sú stefna hafi beðið skipbrot. Það er nokkuð um liðið síðan að það blasti reyndar við og tregða Seðlabankans til að taka af skarið kom sér illa.

Mestu skiptir að þau mistök séu viðurkennd og sveigt af leið. Það er ekkert annað í stöðunni en hækka vextina. Það verður áhugavert að sjá hvaða áhrif þessi ákvörðun hafi. Það er þó gott að Seðlabankinn geri eitthvað og bæti um betur en ríkisstjórnin sem virðist algjörlega sofa á verðinum og hefur valdið vonbrigðum með því að gera nákvæmlega ekki neitt nema hika.

Það voru mikil vonbrigði þegar að Geir Haarde, forsætisráðherra, hélt blaðamannafund án tíðinda í síðustu viku. Einu tíðindin þaðan voru að Geir talaði úr púlti í skrifstofu forsætisráðherrans. Að öðru leyti var blaðamannafundurinn núlleraður og veikti stöðu Geirs sem leiðtoga. Ef menn geta ekki tekið á krísu eru þeir ekki sterkir leiðtogar.

Stýrivextir hækka í 15%

Mannaveiðar lofa góðu - leikið efni á dagskrá

Það var virkilega gaman að horfa á fyrsta þáttinn af Mannaveiðum, nýrri leikinni spennuþáttaröð, í Sjónvarpinu. Upphafið lofar góðu og vel er vandað til verka. Handritið er byggt á góðri spennusögu, þetta er fínt persónugallerí, myndatakan vönduð og tónlistin passar vel inn í stemmninguna. Leikurinn er svo algjörlega fyrsta flokks.

Mér fannst kynning á persónum mjög góð og sérstaklega stóð þar upp hversu vel starfssambandi þeirra Gunnars (Ólafs Darra) og Hinriks (Gísla Arnar) er lýst. Báðir standa sig súpervel - sérstaklega Ólafur Darri. Svo fannst mér lögreglufulltrúinn, leikin af Halldóru Björnsdóttur, ansi reffileg og stýra sínum hópi vel með orðum og skipunum með augnaráðinu einu. Það verður áhugavert hversu mikið verður skyggnst inn í brothætt einkalíf hennar og hvort hún sé jafnmikill einfari og margir lögreglufulltrúar, oftast nær karlkyns. Skemmtilegt að sjá konu fronta rannsóknahóp í morðmáli allavega.

Þorsteinn Gunnarsson er alveg virkilega fínn leikari og það var gaman að sjá hann eitt augnablik í hlutverki auðmannsins Ólafs sem mætir örlögum sínum á gæsaskytteríinu í Dölunum. Hann lék eins og flestir muna Holberg í Mýrinni og var þar drepinn líka. Mér finnst Þorsteinn einn af þessum leikurum sem er fágaður og vandar vel til sinna verka og hefur í raun sést of lítið. Það er greinilega að breytast með nýjum tækifærum í framleiðslu leikins efnis, en hann lék föður Láru í Pressunni fyrir nokkrum mánuðum. Margrét Helga, sem lék mömmu Gunnars, klikkar ekki heldur og er alltaf traust í sínu.

Fannst mjög skemmtilegt að sjá Gunnar Eyjólfsson, þarna í hlutverki bóndans sem missti jörðina sína og virkar bæði önugur og einbeittur. Sé einhvern veginn samt ekki týpuna Gunnar fyrir mér sem bónda á þessari jörð, en Gunnar er samt sem áður einn af bestu leikurum síðustu áratuga og í sérflokki. Verður gaman að sjá meira til hans í næstu þáttum. Svo má auðvitað ekki gleyma Hilmi Snæ sem kom vel út í hlutverki bissness-mannsins og hafði akkúrat réttu taktana í það hlutverk. Svo var Charlotte fín sem danski réttarmeinafræðingurinn.

Elva Ósk Ólafsdóttir er að gera góða hluti í hlutverki Katrínar, dóttur bóndans. Fannst reyndar fyndið að dóttir karakters Gunnars Eyjólfssonar héti Katrín, ef út í það er farið allavega, af skiljanlegum ástæðum. Elva Ósk er ein af þessum leikkonum sem aldrei klikkar og stendur sig vel. Hún var góð í kvikmynd Björns Brynjúlfs, Köld slóð, árið 2006, og átti þar góða takta og er ekki síðri þarna. Þórunn Lárusdóttir náði hinni syrgjandi ekkju mjög vel og grét mikið. Það verður gaman að vita hvort að tárin séu ekta er yfir lýkur eða algjör uppgerð.

Mannaveiðar boðar upphaf nýrra tíma hjá Sjónvarpinu, sem sumir kalla sjónvarp allra landsmanna á tyllidögum. Þar hefur íslenskt leikið efni varla sést og ekki heldur verið endursýnt gamalt klassaefni. Undir stjórn Páls og Þórhalls á greinilega að taka til hendinni, fara að endursýna eftir samning við leikara og framleiða nýtt efni. Það var umdeilt þegar að samið var við Björgólf Guðmundsson um framleiðslu leikins efnis. Leist vel á þann díl, enda munum við öll njóta vel þessa efnis og ekkert nema gott um það að segja.

Í vetur hefur Ríkissjónvarpið bætt sig svo eftir hefur verið tekið í dagskrárgerð en enn vantar talsvert upp á að leikið íslenskt efni sé meira áberandi á dagskrá Ríkissjónvarpsins. Á dagskrá Sjónvarpsins er fjöldi ágætra þátta en leikna efnið hefur setið á hakanum og ekki verið nógu stór hluti af sjónvarpsdagskránni. Hefur Stöð 2 sýnt vel með gerð Næturvaktarinnar og Pressu að fólk kallar á svona efni, en þeir þættir voru með því vinsælasta í imbakassanum í vetur - þetta er efni sem fólk vill sjá.

Enda hefur það sést vel með leiknu íslensku efni á borð við Undir sama þaki, Sigla himinfley, Heilsubælið í Gervahverfi, Fastir liðir eins og venjulega og Allir litir hafsins eru kaldir að þetta er efni sem vekur áhuga sjónvarpsáhorfenda. Það er kallað eftir meira af leiknu efni á skjánum. Ríkisstöðin hefur ekki verið í fararbroddi í þessum efnum. Eftir því hefur verið kallað til að hægt sé að réttlæta að ríkið reki sérstaka sjónvarpsstöð. Þar á megináhersla ekki að vera á erlent afþreyingarefni sem getur allt eins verið á einkareknu stöðvunum.

Þetta er því jákvætt skref og áhugaverðir tímar framundan tel ég hjá Ríkissjónvarpinu. Það er kominn tími til að ríkisstöðin standi undir nafni eigi að réttlæta tilvist ríkisrekins fjölmiðils á annað borð fyrir landsmönnum.

Dulúðlegt hauskúpumál í Kjósinni

Púslin á bakvið hauskúpumálið í Kjósinni raðast saman hægt og hljótt. Það verður þó æ dulúðlegra. Spurningunum fækkar ekki. Undarlegust þykir mér sú útskýring mannsins sem átti hjólhýsið að hauskúpan hafi verið af dýri. Hvernig getur það farið framhjá einhverjum að hann sé með hauskúpu af manneskju í sínum fórum?

Það er eitthvað í þessu máli sem er meira en lítið skrítið og mikilvægt að reyna að upplýsa hver uppruni konunnar er sem þarna ber beinin. Mér finnst enn eins og ég sé að lesa krimma eftir Arnald Indriða, eins og ég sagði í morgun. Fannst þetta mjög sérstakar fréttir og auðvitað eru flestir sem vilja vita meira um málið og helst fá að vita söguna á bakvið þessi bein - hver var þessi kona?


Það er gott að lögreglan sé komin á sporið, en stóra spurningin er hvernig viðkomandi taldi sig vera með bein af dýri og áttaði sig ekki á því að þetta var manneskja, sem ætti varla að fara framhjá neinum. Það verður að rekja sögu þessa hjólhýsis. Ef þessi maður veit ekki eitthvað um málið þarf að rekja sig áfram eftir sögunni á bakvið málið.

Ætla að vona að það gangi jafnvel að leysa söguna sem fylgja þessum beinum og er í sögum Arnaldar Indriðasonar. Einhvers staðar er sannleikann í málinu að finna.

Hauskúpan var meðal húsmuna í hjólhýsi

Hauskúpa finnst í Kjós - leyndarmál fortíðar

Mér leið eins og ég væri að lesa krimma eftir Arnald Indriðason þegar að ég las um beinafundinn í Kjós og beið eiginlega eftir viðbrögðum Erlendar Sveinssonar við þessum fregnum og auðvitað því að hann myndi leysa ráðgátuna. En þetta er víst ekki svo einfalt, enda blákaldur raunveruleiki og mikilvægt að úr því verði skorið hver beri beinin í Kjós.

Þar sem enginn kirkjugarður er nálægt þeim stað er beinin fundust er ekki nema von að spurningum fjölgi. Frumrannsókn gefur til kynna að þetta séu bein af konu eða barni og séu tíu til þrjátíu ár gömul. Það hafa ekki margar konur horfið á þessu tímabili og greinilega er mikil saga á bakvið þessi bein og viðbúið að lögreglan verði að leita að gamalli sögu fortíðarinnar við að leysa þetta mál, rétt eins og Erlendur hefur gert í sögum Arnaldar.

Það hafa mjög margir Íslendingar horfið sporlaust síðustu áratugina. Mörg þessi mál hafa orðið fræg og hjúpuð leyndardómsfullum spurningum - talað um öðru hverju - en hin hafa fallið í gleymskunnar dá. Þegar að ég las bók um mannshvörf fyrir nokkrum árum kom það mér einmitt mest að óvörum hvað það voru margir sem hafa horfið og ekkert spurst til meira.

Því er svo mikilvægt að reyna að rekja uppruna þessara beina og söguna á bakvið persónuna sem þarna ber beinin.

Mannabein fundust á víðavangi í Kjósarhreppi

Pólsk glæpagengi - ofbeldisfull páskahelgi

Það var fróðlegt að sjá fréttina um pólsku glæpagengin hér á Íslandi í kjölfar hinnar hrottalegu árásar í Breiðholtinu í gær. Pólskir bófar virðast kúga landa sína hér á Íslandi og var árásin í gær dæmi um vinnubrögðin, fólskulegt ofbeldið, sem virðist vera á milli pólverja hér. Það væri gott að vita hvað gekk á í þessu tilfelli, en greinilegt er að ofbeldið er mjög harkalegt og um að ræða harðsvíraðar glæpaklíkur.

Þessi páskahelgi hefur verið frekar ofbeldisfull, en um fátt hefur verið fjallað meira í fjölmiðlum en árásirnar í tveim húsum í Reykjavík auk sprautunálaránanna þriggja. Árásin í Breiðholti var sérlega ofbeldisfull og hrottalegur verknaðurinn lýsir sér best í því að barið var á mönnunum þar með öxum og kylfum. Sem betur fer náðust nokkrir af þessum ofbeldismönnum, en enn er þó leitað sex manna sem tóku þátt í þessari árás.

Það hefur verið athyglisvert að fylgjast með netumræðunni um þetta mál. Það er greinilegt að margir velta því fyrir sér almennt hvort að innflytjendur séu ofbeldisfullt ógæfufólk og auðvitað er talað þar um þann fjölda alvarlegra afbrota sem tengist innflytjendum á síðustu mánuðum. Það er alveg rétt að fjöldi þeirra mála er allnokkur og því miður er þar ofbeldið mjög brútalt.

Skrifaði aðeins um þetta í gærkvöldi og fékk ágætisviðbrögð á það. Er ekki þeirrar skoðunar að við eigum að dæma alla innflytjendur af svörtu sauðunum. Það verður að taka á málum þeirra sem brjóta af sér en vara sig á því að dæma aðra sem hingað koma eftir þeim. En það er heiðarlegt og rétt að velta þessum málum fyrir sér og tjá sig um þau.

Það eru svartir sauðir í hópi innflytjenda eins og mörgum öðrum. Það er ekki hægt að neita því að ofbeldið um þessa helgi hefur farið yfir mörkin og hver hefur sína skoðun á því hvernig megi taka á þessum vanda og hver vandinn nákvæmlega sé.

Pólsk glæpagengi herja á aðra Pólverja hér

Hetjur samfélagsins

Fátt reynir meira á styrk hverrar manneskju en að þurfa að berjast við grimm örlög og þurfa vegna veikinda sinna að vera vistuð á heilbrigðisstofnunum. Lífsbaráttan er sú sem er hverri manneskju mikilvægust og þá reynir á úr hverju fólk er gert. Sjálfur hef ég á ævi minni hitt fjölda fólks sem hefur lagt í erfiða veikindabaráttu og með aðdáunarverðum hætti sýnt úr hverju það er gert. Styrkst við hverja raun.

Ólöf Pétursdóttir er dæmi um hetju af þessu tagi. Það er dapurlegt að lesa um örlög hennar, en í þeim veikindum hefur styrkleiki hennar sést svo vel. Það eru þung örlög að vera dæmd til vistar í hjólastól og þurfa að læra að lifa lífinu með öðrum hætti og vita að hver andardráttur getur verið erfiður og hver áskorun verður svo mikil í þeim aðstæðum.

Sjálfur hef ég kynnst fólki sem hefur lent í veikindum af þessu tagi og aðdáunarvert að sjá hvernig það hefur endurbyggt sig og verið fyrirmynd annarra sem vita að lífið er ekki einn dans á rósum. Hugur minn er hjá öllum þeim sem þurfa að berjast við veikindi af þessu tagi. Þetta eru mestu hetjurnar.

Ég vil votta fjölskyldu Ólafar Pétursdóttur innilega samúð mína. Þar fer sannkölluð íslensk kjarnakona, langt um aldur fram.

Ólöf Pétursdóttir látin