Goðsögnin Marilyn

Marilyn Monroe varð goðsögn í lifanda lífi á litríkum ferli sínum - eilífðarljóskan mikla. Áhrif hennar náðu út fyrir gröf og dauða. Hún setti mikið mark á samtíð sína og framtíð alla, ekki aðeins sem leikkona, söngkona og hjákona Kennedys forseta, heldur sem kynbomban mikla. 45 árum eftir dauða þessarar litríku stjörnu geislar hún sem aldrei fyrr, myndir hennar eru mjög vinsælar enn og áhrif hennar eru enn mjög áberandi um víða veröld. Og enn eru boðnar himinháar upphæðir í nektarmyndir af henni.

Held að allir kvikmyndaáhugamenn, þeir sem dýrka eitthvað stjörnuglysið, séu innst inni skotnir í Marilyn. Hún var ekki aðeins þokkadís sjötta áratugarins, heldur 20. aldarinnar í raun. Engin kona skein skærar með kynþokkanum einum og enn í dag eru sögur sagðar af lífi hennar, bæði sorgum og sigrum. Líf hennar var hálfgerð sorgarsaga undir öllu glysinu og glamúrnum. Glassúrhúðin yfir þessari viðkvæmu konu, sem varð stjarna sumpart fyrir tilviljun og breytti sér frá a-ö bara fyrir að meika það í Hollywood, virkaði merkilega sönn.



Fyrir ekki svo löngu horfði ég á hina ógleymanlegu stórmynd Billy Wilder, The Seven Year Itch - sennilega í vel yfir hundraðasta skiptið. Marilyn Monroe var aldrei flottari en þar - þetta var hápunktur ferils hennar. Nafnlausa ljóskan á efri hæðinni í fjölbýlishúsinu sem hún gerði algjörlega stórfenglega var hlutverkið sem hún festist reyndar einum of mikið í. Þessi mynd hefur alltaf heillað mig. Marilyn var auðvitað goðumlík leikkona, ekki endilega fyrir leiktúlkunina eina heldur fyrir karakterinn og þann sjarma sem hún hafði. Hún var sjarmatröll aldarinnar.

Marilyn fékk aldrei þann sess sem alvöruleikkona sem hún hefði átt að hljóta. Hún lék reyndar ansi oft heimsku ljóskuna en hún sýndi og sannaði t.d. í Bus Stop að hún leikið dramatík frá a-ö. Í Seven Year Itch er hún lifandi fersk og þar er kómík eins og hún gerist best. Þar er eftirminnilegasta atriðið með Marilyn á ferlinum - er kjóll hennar lyftist örlítið upp í vindinum við lestarstöðina. Á auglýsingaskiltum var það reyndar ýkt allverulega, enda er það mun hófstilltara í myndinni sjálfri. Þeir kunnu að auglýsa myndir í Hollywood þá.



Marilyn hefði víst orðið 82 ára á þessu ári, hefði hún lifað. Það sér enginn eilífðarljóskuna miklu fyrir sér sem gamla konu. Sá þó fyrir nokkrum árum tölvugerða mynd þar sem sérfræðingar ímynduðu sér hvernig Marilyn liti út sem gömul kona. Var glettilega vel gerð mynd, kannski fullýkt en allavega ein tilraunin til að ímynda sér hvernig lífið hefði farið með þessa stórstjörnu hefði hún lifað af mótlæti lífsins.

Hún dó á tindi síns ferils, var sett í dýrlingatölu meðal kvikmyndaáhugamanna og hefur goðsagnarsess. Það var napurt á tindi frægðarinnar og hún varð fórnarlamb glyssins. Sagan hennar markast af sorg og glamúr í senn. Merkileg saga, eiginlega of ótrúleg að vera sönn. En allt getur gerst í Bandaríkjunum, ekki satt?

„Kynlífsmyndband“ með Monroe

Fyrirsögn dagsins

24 stundir er á skömmum tíma orðið ferskasta og besta dagblað landsins. Les það fyrst á morgnana. Ein snilldin hjá þeim eru góðar fyrirsagnir í fréttum. Þessi fyrirsögn í fréttinni um karlakvöld Hestamannafélagsins Harðar er algjörlega brilljant og fangar athyglina um leið. Fær alla til að lesa fréttina allavega.

Það er mikils virði að vera með góðar fyrirsagnir í blöðum til að vekja athygli. Þeim hjá 24 stundum tekst það alveg klárlega.

Harðir á strippinu

Af hverju kærir stúlkan ekki?

Nauðgun er alvarlegur glæpur, gróf árás og kynferðislegt ofbeldi. Eftir umfjöllun um nauðgun í Reykjanesbæ um helgina vekur athygli að stúlkan ætlar ekki að kæra, þó hún hafi tilkynnti lögreglu um árásina á sig og rætt hafi verið um það í fjölmiðlum. Það er ekki nema von að spurt sé, af hverju kærir hún ekki. Finnst það stór og áleitin spurning. Hvað hefur breyst sem gerir það að verkum að hún ætlar ekki að leita réttar síns?

Sérkennileg skilaboð eru í þeirri staðreynd að stúlka fari til lögreglu og leiti þar réttar síns, tilkynni um nauðgun og geri eitthvað í málunum en láti svo málið niður falla. Finnst þetta aðallega dapurlegt, en það er einhver saga þarna á bakvið sem greinilegt er að veldur því að stúlkan fer ekki með málið lengra. Eftir fyrri umfjöllun vekur þessi staðreynd upp margar spurningar.

Stúlkan ætlar ekki að kæra

Hillary fær sér bjór og viskískot á bar í Indiana

Hló vænt þegar að ég sá klippu af Hillary Rodham Clinton fá sér viskískot og bjórglas á bar í Indiana um helgina. Auðvitað var þetta gert til að Hillary virkaði í tengslum við almenning eftir fræg snobbummæli Obama, sem hann var að reyna að verjast alla helgina. Þetta er djarft hjá Hillary, en varla verður hún sökuð um snobb eftir þetta. Lítið á klippuna allavega.

Pólverjinn handtekinn - mikilvægt að breyta lögum

Fagna því að pólski maðurinn hefur verið handtekinn, í kjölfar þess að handtökuskipun barst. Finnst skipta litlu máli hvort maðurinn er saklaus eða sekur um morðið ytra. Hann þarf að svara fyrir þau mál á heimavelli og réttast er að framselja hann til pólskra yfirvalda. Sjálfsagt er að taka vel á móti útlendingum en taka verður á málum þeirra sem brjóta af sér og í þessu tilfelli er ómögulegt að gera ekki neitt.

Þetta mál er í alla staði mikil lexía fyrir okkur, en reglur um framsal sakamanna eru flóknari og strangari hér en innan Evrópusambandsins. Björn Bjarnason, dómsmálaráðherra, hefur nú þegar tekið á málinu með lagafrumvarpi um einföldun á framsalsreglum. Það er afleitt að Ísland verði einhvers konar skjól þeirra sem brjóta af sér og eru sakaðir um alvarlegan glæp.

Skil reyndar ekki af hverju Pólverjar voru svo seinir að koma með alþjóðlega handtökuskipun. Við lærum þó okkar lexíu á svona málum vonandi - mikilvægt er að nýjar framsalsreglur verði staðfestar sem fyrst.

Efirlýstur maður handtekinn

Silvio Berlusconi snýr aftur - sætur pólitískur sigur

Sigur hægriblokkarinnar, undir forystu Silvio Berlusconi, í ítölsku þingkosningunum var mun meira afgerandi en ég átti von á. Þetta er mikill persónulegur sigur fyrir Berlusconi, sem verður nú forsætisráðherra í þriðja skiptið á fjórtán árum, en hann var forsætisráðherra í fimm ár samfellt, 2001-2006, sem er lengsta samfellda valdaseta í ítölskum stjórnmálum eftir síðari heimsstyrjöldina. Ítalska ástandið, með mörgum forsætisráðherrum og ríkisstjórnum, er orðið margfrægt.

Held reyndar að þetta hafi aldrei verið í hættu fyrir Berlusconi. Allar kannanir síðustu mánuði sýndu að hann væri með pálmann í höndunum. Eftir að vinstristjórn Romano Prodi sprakk, eftir aðeins 20 mánuði við völd, hafði hann mjög vænlega pólitíska stöðu og missti aldrei forystuna í kosningabaráttunni gegn Walter Veltroni, fyrrum borgarstjóra í Róm. Síðustu dagana benti margt til þess að vinstriblokkin væri að ná Berlusconi og gæti veitt honum alvöru samkeppni. Niðurstaðan hlýtur að vera vinstriblokkinni mikið áfall og uppstokkun framundan þar.

Vissulega var það mjög erfitt fyrir Berlusconi að hætta sem forsætisráðherra eftir þingkosningarnar 2006. Hann fór beiskur og mjög særður frá völdum, vildi í fyrstu ekki viðurkenna tapið. Lærði vissulega sína lexíu og var alltaf staðráðinn í að leita hefnda, sem honum hefur tekist nú með listilegum hætti. Gamall fjandvinur hans, Romano Prodi, hafði snúið aftur í ítölsk stjórnmál, eftir að hafa verið forseti ESB og var með vænlega stöðu, hafði líka verið forsætisráðherra áður. Þótti reyndur og vandaður maður sem gæti leitt vinstrið til valda. Honum tókst það.

Prodi felldi Berlusconi frá völdum í takt við kannanir þá, en það var mjög beiskur sigur, tæpur í alla staði og meirihlutinn í öldungadeildinni var reyndar aldrei starfhæfur. Ólífubandalagið var bandalag alls níu vinstriflokka með mjög ólíka eigin stefnu, Prodi leiddi engan þeirra og var aðeins frontur á kosningabandalagi. Það brotnaði tvisvar upp og var ekki hægt að klastra í það aftur í ársbyrjun, þegar að það sprakk upp í seinna skiptið. Prodi fór mjög beygður út úr ítölskum stjórnmálum við skipbrot stjórnar sinnar.

Berlusconi lærði það eflaust á tapinu fyrir tveim árum að hann vildi ekki gera andstæðingum sínum það til geðs að hætta við svo búið - sór að ná fram hefndum. Það tókst og gott betur en það. Sigurinn er sætur nú fyrir hann. Sá orðrómur er á kreiki að leikfléttan sé hjá Berlusconi að ná ítalska forsetaembættinu og sitja þar á friðarstóli á efri árum og drottna yfir sviðinu. Það yrðu stórmerkileg endalok ef hann næði þeirri endastöð þegar að Napolitano hættir.

Áhugavert verður að sjá hvernig Berlusconi muni nota völd sín, þennan mikla sigur í kosningunum. Þetta er sterkara umboð sem hann fær en marga óraði fyrir áður. Hann hefur mjög gott svigrúm til að gera það sem hann vill og klára stjórnmálaferil sinn með þeim glansa sem flestir töldu útilokað eftir kosningarnar 2006.

Þetta er auðvitað glæsileg endurkoma fyrir þetta sjötuga pólitíska ljón. Berlusconi er reyndar fæddur árið 1936, rétt eins og John McCain. Báðir eru þeir að sýna að pólitíkin er ekki búin fyrir sjötugt. Virðist vera góður árgangur allavega.

„Finn til ábyrgðar"

Hvenær kemur handtökuskipun á Pólverjann?

Ekki þarf að búast við að þessi margumræddi Pólverji gefi sig fram áður en alþjóðleg handtökuskipun er lögð fram, enda ekkert brotið af sér hér á landi. Undarlegt er þó að bíða þurfi eftir slíku. Auðvitað eigum við að reyna að losa okkur við þennan mann sem allra fyrst, senda hann á heimaslóðir þar sem hann á að svara til saka. Gildir einu hvort hann er sekur eða saklaus, við höfum ekkert með svona glæpalýð að gera hér.

Afleitt er að maður sem grunaður er um hrottalegt morð geti um frjálst höfuð strokið hérlendis. Á því þarf að taka sem fyrst. Ástæða er til að hafa áhyggjur af ummælum ræðismanns Pólverja á Íslandi um að hingað sé greið leið fyrir pólskt glæpafólk að koma, vegna flókinna framsalsreglna. Ísland á ekki aðild að framsalssamningum sem Evrópusambandslöndin hafa gert sín á milli.

Þetta er afleitt ástand og það þarf að taka af málum þeirra sem brjóta af sér án hiks. Þennan mann á að senda til síns heima sem allra fyrst. Um leið þurfum við að velta því fyrir okkur hvort við séum að verða að hæli glæpafólks úr austurvegi.

Hefur enn ekki gefið sig fram

Óhugnaður í Svíþjóð - morðið er engin tilviljun

Morðið á sænsku stelpunni Englu vekur óhug. Skýringar morðingjans á því að þetta hafi aðeins verið morð fyrir tilviljun hljóma ósannfærandi og falskar. Það eru engar málsbætur til þegar að fullorðið fólk drepur börn og engin þörf á að sýna þessum manni neina samúð. Hann drap barn með köldu blóðig og á að gjalda fyrir það.

Auk þess á þessi sami maður önnur morð á samviskunni og virðist aðeins með veiklulegum útskýringum sínum reyna að laga stöðu sína vegna almenningsálitsins. Ef marka má sænsku pressuna er grunur uppi um að hann hafi myrt fleiri og greinilegt að hann á sér mjög dökka sögu. Burtséð frá því öllu er ekki hægt að hafa samúð með neinum sem drepur börn.

Finnst þetta minna mig á hið óhugnanlega morð í breska smábænum Soham er húsvörður í skóla drap tvær stelpur með köldu blóði og losaði sig svo við líkin. Þær áttu aldrei að finnast og reynt var að hylja slóðina. Hið sama gerði Eklund. Þetta er mikil sorgarsaga, en það er varla nokkur maður sem tekur mark á þessum skýringum barnamorðingja.

Myrti stúlkuna fyrir tilviljun

Gordon Brown riðar til falls vegna óvinsælda

Gordon Brown, forsætisráðherra Bretlands, riðar nú til falls vegna veikrar forystu sinnar og greinilegt á könnunum að breskir kjósendur treysta honum ekki til að leiða þjóðina í gegnum efnahagsþrengingarnar. Vinsældir Browns hafa hrunið á nokkrum vikum og á sér aðeins fordæmi í snöggu hruni Neville Chamberlain í lok fjórða áratugarins, er hann klúðraði sínum málum í aðdraganda síðari heimsstyrjaldarinnar. Á sama tíma mælist Íhaldsflokkurinn með mesta fylgi sitt í tvo áratugi, frá leiðtogatíð Margaret Thatcher.

Fáir hefðu trúað því fyrir ári þegar að Brown fékk leiðtogastólinn í breska Verkamannaflokknum og húsbóndavaldið í Downingstræti 10 á silfurfati að hann ætti eftir að klúðra sínum málum svo rosalega. Blair-armurinn í flokknum leyfði honum að taka völdin án baráttu, en þeir bíða nú eflaust í hliðarsölum valdsins og plotta atburðarás til að svæla Brown út. Svona mælingar þýða það að Verkamannaflokkurinn mun taka til. Nú þegar að nær vonlaust er fyrir Brown að ná kjöri í næstu kosningum má búast við að mikil barátta hefjist innan flokksins milli fylkinganna.

Mesti áfellisdómur kjósenda yfir Brown fellst í því að þeir hafa algjörlega misst allt traust á forystu hans í efnahagsmálum. Hann var fjármálaráðherra Bretlands í áratug, hið lengsta í stjórnmálasögu Breta síðustu aldir, og þótti þar táknmynd stöðugleikans og valdsins. Var þar hinn trausti sem hægt var að treysta að gæti tekið á málum fumlaust og af ábyrgð. Honum hefur ekki gengið vel í efnahagsmálum í forsætisráðherratíð sinni og hefur misst þetta fræga orðspor sitt. Hann hefur hikað og þykir ekki með á stöðuna og virðist ekki fúnkera vel sem leiðtogi í mótlæti og þegar þarf að taka af skarið snöggt og ákveðið.

Eins og staðan er núna virðist Gordon Brown dæmdur til að tapa forsætisráðherraembættinu fyrr en síðar, annaðhvort í innri uppreisn innan Verkamannaflokksins, sem er í raun þegar komin af stað og á eflaust eftir að verða öflugri haldi mótlætið áfram, eða í næstu kosningum. Tapi Ken Livingstone borgarstjóraembættinu í London þann 1. maí eru það skýrustu merki þess að flokkurinn er að missa fókusinn og þarf á uppstokkun að halda. Þar verður sagt skilið við fulltrúa New Labour frá fyrri tíð og kallað til fulltrúa yngri kynslóðanna til að taka við embættinu.

Upphaf endalokanna fyrir Brown tel ég að hafi verið þegar að hann heyktist á að boða til kosninga í nóvember 2007. Hann daðraði við hugmyndina um kosningar alltof lengi, fór í gegnum flokksþingið án þess að svara hreint út um kosningarnar en gaf þeim möguleika byr undir báða vængi. Enda byrjaði Brown vel og var fyrstu hundrað dagana með gott forskot. Það blasir samt við að það var aðallega vegna ánægju kjósenda með að losna við Tony Blair. Eftir að frá leið jafnaðist staðan út og Brown missti forskotið.

Brown hefur ekki séð til sólar pólitískt síðan að hann missti kosningaplottið út úr höndunum. Hann virkaði eins og ræfill þegar að hann blés kosningarnar af og hefur virkað skelfilega ólánslegur síðan. Fálmurskennd vinnubrögð hafa einkennt forystu hans. Lítill agi hefur verið yfir stjórn Verkamannaflokksins, ráðherrar eru í sóló og þingmenn eru byrjaðir að láta til sín taka. Innan við ári eftir að Brown tók við er hann því kominn í sömu stöðu og Tony Blair var eftir tæpan áratug við völd.

Lífseigasta kjaftasagan í þinghúsinu í Westminster er að Brown verði sparkað með uppreisn innan frá eins og Margaret Thatcher ef borgarstjóraembættið í London tapast og hann taki sig ekki á. En Thatcher hafði þá ríkt í ellefu ár, Blair var vissulega sparkað innanfrá fyrr en hann vildi, en það var eftir tæpan áratug við völd. Gordon Brown hefur klúðrað sínum málum á vel innan við ári. Og brátt stefnir í að Brown lendi í sömu pressu og hann sjálfur lagði á Blair forðum. Kaldhæðnislegt.

Ætli það fari svo að Gordon Brown muni ekki þrauka út árið og verði sparkað til að Verkamannaflokkurinn geti eygt einhverja von á fjórða kjörtímabilinu við völd? Engum hefði órað fyrir þeim möguleika á fyrstu hundrað dögum hans við völd, er allt var í blóma og allt virtist ganga honum í hag.

En þetta er staðan núna og hvernig sem fer virðist Brown dæmdur til pólitískrar glötunar - verði annaðhvort bolað frá af flokksfélögum eða kjósendum í kosningum innan tveggja ára. Þvílík endalok fyrir hinn reynda Skota sem beið í þrettán ár eftir húsbóndavaldi í Downingstræti.

Fáránlegar kröfur - ansi langt gengið hjá Árna

Missti endanlega alla virðingu fyrir Árna M. Mathiesen, fjármálaráðherra, við framgöngu hans nýlega í þjóðlendukröfum á svæðum hér. Þar er lýst kröfu á efri hluta fjallsins Súlur og auk þess ásælist fjármálaráðherra í nafni ríkisins vatnsból Akureyringa. Finnst ansi langt gengið í þessu og velti því fyrir mér hversu lengi enn fjármálaráðherra muni ganga í fáránlegum þjóðlendukröfum sínum.

Í kosningabaráttunni hér í fyrra var mjög deilt á verklag ráðherrans og var það sérstaklega gott að Kristján Þór Júlíusson, fyrsti þingmaður kjördæmisins, tók undir það. Er ánægður með að Sigrún Björk Jakobsdóttir, bæjarstjóri, hefur talað mjög ákveðið í þessum efnum og ætlar að standa vörð um þetta svæði. Það verður ekki gefinn þumlungur eftir.

Það væri gott að heyra sama sjónarmið hjá Kristjáni Þór Júlíussyni, forseta bæjarstjórnar og fyrrverandi bæjarstjóra, í fjölmiðlum. Hann er leiðtogi Sjálfstæðisflokksins í kjördæminu og fyrsti þingmaður okkar og þarf að tjá sig um þetta mál, sem kjörinn fulltrúi í bæjarstjórn og á Alþingi í okkar nafni. Er þó ekki í vafa um að hann er sömu skoðunar og bæjarstjórinn.

Eftir allt sem á undan er gengið finnst mér undarlegt að ríkið reyni enn að seilast þetta langt í þjóðlendukröfum. Þeim þarf að mótmæla af krafti. Hvað varðar ráðherrann finnst mér hann ekki rísa hátt eftir þessa framkomu.

Þorgerður Katrín á að sniðganga Ólympíuleikana

Geri þá kröfu til Þorgerðar Katrínar Gunnarsdóttur, menntamálaráðherra, að hún sniðgangi Ólympíuleikana í Peking í sumar og tali með því gegn mannréttindabrotum stjórnvalda í Kína. Ákveði hún að fara er ekki hægt annað en líta svo á að ráðherrann sé að hampa stjórnvöldum í Kína og mannréttindabrotum þeirra. Við eigum að taka af skarið sem fyrst um að ekki verði farið. Þetta hefur Angela Merkel, kanslari Þýskalands, þegar gert með myndarbrag.

Öllu mannréttindasinnuðu fólki er fyrir löngu nóg boðið hvernig stjórnvöld í Kína fótumtroða mannréttindi. Á þessu Ólympíuári í Kína er mikilvægt að taka af skarið og tala máli mannréttinda, ekki bara í Kína heldur um víða veröld. Það er gert með því að sniðganga Ólympíuleika í landi einræðis og skoðanakúgunar. Það er gullið tækifæri að berja á Kínverjum á þessu ári og tala gegn stjórnvöldum þar með því einmitt að sniðganga Ólympíuleikana.

Þorgerður Katrín á að vita þetta og ætti að senda út þau skilaboð sem fyrst að hún ætli að sitja heima. Fari stjórnmálamenn á íþróttahátíð í einræðisríki er auðvelt að túlka það sem svo að mannréttindi skipti þá engu máli. Í slíkri ferð felast allavega pólitísk skilaboð. Ætla rétt að vona að Þorgerður Katrín sé það merkilegur stjórnmálamaður að afþakka pent að fara til Kína.

„Murderers" málað á kínverska sendiráðið

Klúður hjá Obama - sjálfstortíming demókrata

Barack Obama varð á alvarleg pólitísk mistök þegar að hann talaði illa um almúgafólk í Bandaríkjunum og sagði það biturt og fast í klóm trúar og skotvopna - þetta veikir mjög möguleikana á því að hann verði næsti forseti Bandaríkjanna. Þetta mun fylgja honum hér eftir í kosningaslagnum - minni Hillary hann ekki á þetta munu repúblikanar glaðir gera það. Þeir munu spila þetta aftur og aftur fyrir kosningar. Svona svipað og þegar að þeir rústuðu John Kerry með Íraksummælunum frægu.

Þegar allt kemur til alls er Barack Obama því miður ekkert annað en reynslulaus stjórnmálamaður og virðist bæði snobbaður og úr tengslum við almenning. Obama hefur gert alvarleg mistök á síðustu vikum og er að færa bæði Hillary og John McCain gullin tækifæri til að leggja hann í rúst pólitískt. Enginn stjórnmálamaður með viti í baráttu um valdamesta embætti heims lætur svona ummæli flakka, nema þá að honum sé skítsama um allt. Enda hefur það komið fram að Obama sagði þetta á lokuðum fundi í San Francisco, vissi ekki að ummælin voru tekin upp og hefur tekið klaufalega á viðbrögðum almennings.

Sérstaklega eru þetta alvarleg mistök fyrir Obama í ljósi þess að hann á eftir að fara í forkosningar í Pennsylvaníu og Indiana - sannfæra almenning þar, sem hann hefur talað kuldalega um, um að kjósa sig og það sem fulltrúa vonar og nýrra tíma. Sá grunnur veikist mjög með svona ummælum og vandséð hvernig fólk á þessum slóðum geti séð að Obama sem sannan boðbera málflutnings síns. Svona ummæli skaða hann í þeim ríkjum sem hann má ekki við að tapa í, hvort sem það verður gegn Hillary eða McCain. Það má treysta því að þessi ummæli verði spiluð aftur og aftur, ekki mun vanta þá sem vilja rústa þessum manni.

Held reyndar að demókratar séu búnir að klúðra þessu kosningaári. Obama hefur afhjúpað sig sem hatursfullan tækifærissinna, nauðaómerkilegan stjórnmálamann að öllu leyti, og Hillary náði ekki að sameina flokkinn að baki sér. Flokkurinn er klofinn og vandséð hvernig þar verði sameinast um frambjóðanda. Mistök Obama veikja hann ekki síst meðal óákveðinna kjósenda sem munu hér eftir taka öllu sem hann segir með varúð. Honum hefur verið hrósað með skrúðmælgi sínu en hann virðist mjög gloppóttur og falskur innst inni eftir allt saman.

Er farinn að hallast að því að John McCain verði næsti forseti Bandaríkjanna. Hann nýtur góðs af sjálfstortímingu demókrata. Heimskulega kjaftablaðrið í Obama og vitleysan í Hillary hefur leitt til þess að þau hafa bæði fallið í áliti. Get ekki betur séð en að demókratar séu komnir í algjört fen með forkosningaferlið og hafi misst sig út í algjöra vitleysu. Obama hefur sérstaklega fallið í áliti, átti eiginlega von á að hann væri vandaðri stjórnmálamaður og missti sig ekki í svona snobbhatur á almúgafólki.

Það versta er að hann hefur ekki einu sinni manndóm til að biðjast afsökunar á ruglinu í sér. En við hverju má búast frá manni sem fór með konu og börn í sunnudagsmessu til rugludallsins Jeremiah Wright.

Þetta kallast víst elítuismi sem hrjáir Obama - ekki satt?

Obama harmar ummæli sín

Margir í bænum um helgina

Miðað við mikinn fjölda ferðamanna í bænum um helgina má segja að helgin hafi í heildina komið vel út hér á Akureyri. Hundruð framhaldsskólanema voru hér vegna söngkeppni framhaldsskólanna, sem fór vel fram í íþróttahöllinni í gærkvöldi og auk þess var snjóbrettamót í Hlíðarfjalli, auk fjölda annarra viðburða.

Það má alltaf búast við einhverju skralli þar sem mikill fjöldi kemur saman, er bara hluti af dæminu og ég held að allir sem komu hingað hafi skemmt sér vel að mestu leyti. Söngkeppni framhaldsskólanna er að verða fastur viðburður á Akureyri og það er mjög ánægjulegt að fá allan þennan hóp hingað og sérstaklega gott fyrir skólana hér að vera með keppnina á heimavelli.

Þannig að ég tel að allir geti verið vel sáttir eftir helgina. Hingað komu mjög margir og vonandi hafa allir fundið eitthvað skemmtilegt við sitt hæfi.

Erill hjá lögreglunni á Akureyri

Flott söngkeppni á Akureyri - þörf á breytingum?

Við á Akureyri megum vera stolt af söngkeppni framhaldsskólanna, sem var haldin hér í bænum í kvöld. Hún tókst í alla staði mjög vel upp og gott að metnaður sé fyrir því af hálfu allra aðila að senda keppnina út héðan. Held að þetta sé í þriðja eða fjórða skiptið sem það var gert. Anna Katrín og Eyþór Ingi unnu keppnina bæði hérna heima á sínum tíma, fyrir sína skóla - MA og VMA.

Vil óska Sigurði Þór Óskarssyni, sem söng fyrir Verzlunarskóla Íslands, innilega til hamingju með verðskuldaðan sigur, en mér fannst hann standa sig hiklaust best í kvöld með flott lag, íslenskaða útgáfu af The Professor með Damien Rice. Fulltrúar skólanna hér stóðu sig vel; bæði Stefán Þór Friðriksson með Radiohead-lagið Fake Plastic Trees og Helga Maggý Magnúsdóttir með Coldplay-smellinn Fix You. Lagið sem lenti í þriðja sætinu, sungið af fulltrúa FÁ, var líka súpergott. 

Hér um helgina hefur mikið af ungu fólki verið í bænum vegna keppninnar og ég vona að það hafi skemmt sér vel og notið þess að koma norður. Vonandi verður það fastur liður hér eftir að keppnin sé haldin hér nyrðra. Skemmtilegt að horfa á keppnina, enda eru mörg góð tónlistarefni í þessum hópi, flestir undirbjuggu sig vel og lögðu allt sitt í atriðið. Flest mjög fagmannlega gert. Ekki geta allir unnið, en ég hef trú á því að í þessum hópi sé margir mjög efnilegir söngvarar sem geti farið mjög langt.

Í fyrra sigraði Dalvíkingurinn Eyþór Ingi Gunnlaugsson keppnina, fyrir VMA, með Deep Purple-laginu Perfect Stranger. Man ekki hvað það hét á íslensku í flutningi hans. En hvað með það, Eyþór Ingi stóð sig langbest í keppninni þá og hefur vakið mikla athygli síðan. Þá varð Arnar Már Friðriksson í öðru sætinu, man reyndar ekki fyrir hvaða skóla. Þeir keppa um næstu helgi til úrslita um söngvarastöðuna í Bandinu hans Bubba. Tveir flottir söngvarar. Mér finnst þó Eyþór Ingi bera af og er viss um að hann sigri.

Reyndar er einn galli við keppnina. Hún er eiginlega of löng. 32 söngatriði eru ansi veglegt prógramm og væri ekki svo galið að splitta keppninni upp og gera þetta þéttara prógramm. Þó það sé alltaf gaman af söngkeppnum er þetta kannski einum of langt. Mætti hugsa um margar leiðir til að stokka þetta eitthvað upp.

Verslósigur í söngkeppni

Hversu mikið mun stóra stoppið skaða bílstjórana?

Er ekki í vafa um að atvinnubílstjórar munu endanlega tapa stuðningi meðal meginþorra landsmanna ef þeir láta verða af því að efna til þessa stóra stopps sem þeir hafa í kortunum. Eftir mörg mistök síðustu daga í málflutningi sínum og framsetningu mótmælanna myndi það gera út af við málstað þeirra endanlega. Efast um að það styrki þá að stoppa umferð tímunum saman.

Þegar að þessi mótmæli byrjuðu velti ég fyrir mér hversu lengi væri hægt að halda þeim á siðsamlegu plani og hversu langt þeir gætu farið með þau. Langvinn mótmæli beind að almenningi í umferðinni var ekki vænlegt til árangurs, var það kannski fyrstu dagana, en stórt stopp mun ekki gera neitt annað en kalla fram reiði almennings og útþynna þessi mótmæli. Eftir atvikið í gær og talsmáta þess sem frontar hópinn yrði það frekar stórslys en stórt stopp.

Það er erfitt að skynja hvað er rétt og rangt í mótmælum þegar að hitinn ber fólk ofurliði við að tjá skoðanir sínar. Mér sýnist sem að bílstjórarnir séu að gera elstu mistökin í mótmælum, en það er að skaða málstaðinn með rangri framsetningu mótmælanna.

Bílstjórar ræða um „stórt stopp“

Háskaakstur í mótmælum - mildi að ekki fór illa

Lítill vafi leikur á því að það veikti málstað atvinnubílstjóra nokkuð þegar að sýnt var frá háskaakstri eins bílstjórans í mótmælum í dag í kvöldfréttatíma Stöðvar 2. Mikilvægt er að talsmaður bílstjóranna fordæmi svona háskaakstur, en þarna mátti mjög litlu muna. Það er alveg lágmark að bílstjórarnir passi að þeir stefni ekki fólki í slíka hættu með mótmælunum. 

Finnst eins og botninn sé að fara úr mótmælum bílstjóranna. Þeir höfðu samúð fólks framan af, en virðast vera að missa þann stuðning með frjálslegum talsmáta þess sem leiðir hópinn og með þessu aksturslagi í dag, sem er stórhættulegt og óafsakanlegt með öllu.

Fréttamyndirnar í kvöld voru allavega sláandi myndrænt dæmi um að ekkert er hugsað um þá sem eru í umferðinni. Það var mildi að þarna fór vel, en spurt er um hvaða áhrif svona myndir hafi á mótmælin, en við flestum blasir að bílstjórarnir hafa ekki lengur eins sterkan stuðning almennings og í upphafi.

„Viljum ekki sjá svona aksturslag"

Fáránlegur dómur

Mér finnst dómur Héraðsdóms Norðurlands vestra í nauðgunarmálinu í dag alveg fáránlegur. Skilaboðin sem felast í honum eru allavega mjög alvarlegs eðlis þykir mér. Þetta hlýtur að verða umdeildur sýknudómur, einkum vegna þess að ekkert mark er tekið á frásögn konunnar. Í raun virðist felast undir niðri það mat að ölvunarástandið hafi ekki skipt máli og í raun virðist gefið sér að þrátt fyrir ölvunina sé þetta allt í lagi.

Enn vakna spurningar um hversu mikið vægi frásögn þeirra sem verða fyrir kynferðisafbroti hefur í raun. Það er því miður orðin alkunn staðreynd að dómar fyrir kynferðisafbrotamál hér heima eru til skammar, bæði eru þeir alltof vægir og með þeim er ekki staðfest hversu alvarlegur glæpur felst í verknaðinum. Kynferðisafbrot eru að mínu mati stóralvarlegur glæpur. Sálrænt áfall þeirra sem fyrir því verður gróa aldrei að fullu.

Það hefur verið rætt vel og lengi um dóma í þessum málum. Það er greinilegt á þessum dómi að þeirri umræðu er ekki enn lokið.

Sýknaður af ákæru fyrir nauðgun

Stór dagur fyrir Grímseyinga með nýjum Sæfara

Óska Grímseyingum innilega til hamingju með nýju ferjuna. Nýr Sæfari markar enn þáttaskil í samgöngusögu eyjunnar og er fyrir löngu tímabært að þeir fái aðra ferju. Þetta er þeirra þjóðvegur og eiga skilið að fá almennilega ferju sem getur gegnt hlutverki sínu með sóma fyrir þá. Gamli Sæfari hefur þjónað sínu vel, en var auðvitað fyrir nokkru orðinn úreltur í sínu hlutverki.

Á þessu máli er þó auðvitað viss skuggi. Nýja ferjan hefur verið mikið í fréttum vegna þess hversu dýrt var að kaupa hana frá Írlandi, flikka hana upp og koma í almennilegt stand. Biðin eftir henni hefur verið alltof löng - þetta er í raun sorgarsaga í alla staði hvað varðar undirbúning málsins og hversu lengi beðið hefur verið. Auðvitað eru allar hliðar málsins pólitískt hneykslismál. Það þarf ekkert að efast um það.

Í raun er saga þessarar ferju skólabókardæmi um hvernig ekki eigi að vinna hlutina. Þar voru alvarleg mistök gerð, öllum hlutaðeigandi til skammar. Það hefði farið mun betur á því að ný ferja hefði verið keypt. Hefði bæði verið fljótlegra og kostað mun minni pening, en það er öllum ljóst að þessi ferja uppgerð er orðin mun dýrari en ný hefði orðið. Mikil mistök, sem ég tel að lengi verði í minnum höfð. Á þeim mistökum þarf þó að læra lexíuna um hvernig taka eigi á málum í framtíðinni.

Þrátt fyrir langa leiðindasögu pólitískra afglapa og klúðurs Vegagerðarinnar, sem sumir vildu reyndar hengja á saklausan skipaverkfræðing en urðu frá því að hverfa, vil ég óska heimamönnum í Grímsey til hamingju. Þó að mikil mistök hafi verið gerð er þessi ferja þó framför frá því sem var. En það hefði verið hægt að gera svo mun betur.

Stór stund fyrir Grímseyinga

Sturla boðar mótmæli - alveg að missa sig

Ekki var kjaftasagan, sem fór um netið í gærkvöldi um að bílstjórarar ætluðu sér að lama höfuðborgina með mótmælum í dag, rétt. En það má skilja þessi ummæli Sturlu Jónssonar þannig að mjög stutt sé í þau. Hann talar sérstaklega um að dauðarefsingin sé ekki í gildi á Íslandi og því ekki hætta á ferðum - þeim sem brjóta af sér sé heldur ekki refsað mikið.

Mér finnst reyndar ummæli Sturlu með þessari frétt einum of og finnst mótmæli þeirra vera að fara endanlega út í einhverja vitleysu ef talsmaður þeirra ætlar að missa sig í svona talsmáta. Held að menn ættu aðeins að fara að róa sig niður og tjá sig með einhverjum snefil af stillingu og yfirvegun heldur en koma með yfirlýsingar af því tagi og kemur nú frá Sturlu.

Held að svona derringur og oftúlkanir gagnist bílstjórum ekki neitt í þeirra baráttu. Það fer þá kannski svo að bílstjórar missa endanlega samúð almennings í baráttu þeirra vegna eldsneytisverðs áður en hápunkti þeirra er náð.

Sturla: „Málið verður klárað"

Ætla atvinnubílstjórar að loka borginni á morgun?

Kjaftasagan er að á morgun ætli atvinnubílstjórar sér að lama höfuðborgarsvæðið með því að leggja bílum sínum við allar lykilumferðaræðar borgarinnar, drepa á þeim, læsa og yfirgefa þá við svo búið. Sé þessi sögusögn á rökum reist, en ég hef heyrt hana úr nokkrum áttum í kvöld, er alveg ljóst að mótmæli þeirra, sem hafa staðið nú í hálfan mánuð ná nýjum hæðum.

Eftir að Sturla Jónsson, talsmaður bílstjóranna, var ákærður vegna mótmælanna og boðaður til skýrslutöku kom fram kergja hjá bílstjórum en þeir hafa ekki sýnt nein merki þess að vera að gefa eftir, þó að mótmælin hafi verið hófstemmd alla þessa viku, fyrir utan mótmælin fyrir utan Hafnarhúsið. Auk þess heyrist að ummæli ráðherranna í vikunni hafi orðið til að gera þá enn reiðari en áður.

Það er eitt að mótmæla stundarkorn en sé það rétt að lama eigi borgina verða það umdeildustu mótmæli hérlendis í seinni tíð. Það blasir við öllum. Bílstjórar munu að ég tel ekki fá mikla samúð með mótmælum af slíku tagi, en það er greinilegt að þeir eru tilbúnir að taka þetta alla leið fari þeir með mótmælin á þetta stig.

Svo er að velta því fyrir sér hvort þeir leggi í þann krappa dans að gera þetta. Fari svo að þeir lami borgina reynir virkilega á það hvað þeir vilja taka þetta langt.