Zardari kjörinn forseti - enn í skugga Benazir?

Kjör Asif Ali Zardari á forsetastól í Pakistan markar þáttaskil í stjórnmálasögu Pakistans. Hver hefði trúað því að innan við ári eftir morðið á Benazir Bhutto að hinn umdeildi eiginmaður hennar myndi ná alla leið og verða ekki aðeins valdamesti maður Pakistans heldur þjóðarleiðtoginn í stað Pervez Musharraf? Fáir hefðu trúað því þegar Benazir sneri aftur til Pakistans í október 2007 að það yrði Zardari sem myndi endurheimta völdin til PPP og njóta þeirra.

Heimkoma Benazir Bhutto markaði vissulega upphafið á þessum þáttaskilum en væntanlega var morðið á henni sögulegi punkturinn í því öllu; hún var í miðri kosningabaráttu þegar öllu lauk hjá henni. Dauði hennar reyndist þó aðeins tímabundið áfall fyrir pakistanska Þjóðarflokkinn. Öll barátta flokksins hafði snúist um Benazir, ekki aðeins að tryggja henni völdin í landinu heldur og mun frekar að sýna að hún væri bæði andlit flokksins og talsmaður hans. Að henni látinni var allt breytt og það varð hlutskipti hins umdeilda Zardari að taka að sér forystuna.

Kaldhæðnislegast af öllu í þessari baráttu Bhutto-fjölskyldunnar fyrir völdum að nýju í Pakistan, sem hefur lokið með því að fullum völdum og áhrifum hefur verið náð, er auðvitað að Benazir Bhutto lifði ekki að sjá þetta gullna augnablik pakistanska Þjóðarflokksins. Staða flokksins var ekki einu sinni svona sterk þegar hún varð forsætisráðherra tvisvar á innan við áratug. Ekki aðeins ræður flokkurinn yfir þinginu heldur hefur forsetaembættið. Zardari var eftir kosningasigurinn í febrúar hinn táknræni forsætisráðherra þó hann gegndi ekki embættinu þar sem hann var ekki í kjöri í kosningunum.

Hann réði för og hefur tekið allar stórar ákvarðanir að undanförnu. Þegar PPP hafði tekist að losa sig við Musharraf var leiðin greið og nú hefur Zardari náð á leiðarenda. Hann var alltaf í skugga Benazir Bhutto í stjórnmálabaráttu hennar, hún var bæði talsmaður og pólitískur skipuleggjandi Bhutto-fjölskyldunnar. Við dauða hennar kom hann úr skugganum og sótti sér leiðtogahlutverkið. Enn er hann þó mjög umdeildur og nýtur fjarri því þjóðarhylli.

Zardari var reyndar enn það umdeildur við dauða Benazir að hann var ekki valinn leiðtogi PPP heldur sonur þeirra, hinn tæplega tvítugi Bilawal Bhutto. Valið á Bilawal var umdeilt vegna þess hversu óreyndur hann óneitanlega er. Hann hefur hinsvegar passað flokkinn á meðan sonurinn lýkur námi í Oxford, rétt eins og mamma hans áður. Með því leiðtogahlutverki í fjarveru Bilawal hefur Asif Ali Zardari tekist að komast alla leið.

Í forsætisráðherratíð Benazir Bhutto nefndu gárungar Zardari tíu prósent manninn og það viðurnefni festist við hann. Var þar vitnað til frægs tíu prósent ákvæðis í ríkissamningum. Var Benazir Bhutto alla tíð í skugga hneykslismála eiginmannsins en hann hefur verið sakaður um að hafa stungið undan ríkisfé á reikninga í Sviss. Slapp hann undan því að svara til saka í samningum Benazir við Musharraf.

Mikið verkefni blasir við Asif Ali Zardari. Hann er enn mjög umdeildur og pakistanska þjóðin mun vera klofin í tvær fylkingar, afgerandi með honum og á móti. Hann hefur komist alla leið í pakistönskum stjórnmálum á sterkri stöðu Benazir Bhutto. Án hennar þarf Zardari að fóta sig og reyna að komast úr skugga umdeildu málanna sem hafa markað frægð hans fram að þessu.

Enn er spurt um hvaða hlutverk Bilawal Bhutto muni leika þegar Oxford-árunum lýkur. Munu feðgarnir ráða pakistönskum stjórnmálum næstu ár eða áratugi? Er gullaldartíð Bhutto-fjölskyldunnar fyrst hafin þegar Benazir Bhutto hvílir í gröf sinni eða er þetta upphafið á endalokunum?

Stóra spurningin á þessum degi er óneitanlega hvort feðgarnir muni gera út af við sterka stöðu Bhutto-fjölskyldunnar áratugum saman eða tryggja valdasetu fjölskyldunnar áratugum saman með sigrum sínum að undanförnu.

Zardari kjörinn forseti Pakistans

Risaköngulær á Fróni - pödduhræðslan fræga

Mér hefur alla tíð verið meinilla við köngulær og þær verða ekki lífseigar í návist minni, svo mikið er víst. Það eru ansi margir sem kippast við þegar að köngulær eru annars vegar og þola ekki skordýr mjög vel. Sama má svosem segja um mig, þoli ekki mjög vel að hafa skordýr í kringum mig og ræðst til atlögu gegn þeim frekar hratt þegar að ég verð var við þær, en ekki er ég svosem hræddur við þær. Þó er alltaf eitthvað við köngulær sem verður þess valdandi að maður kippist aðeins við.

Ég hef séð ótrúlega margar kvikmyndir þar sem köngulær hafa komið við sögu og ekkert kippt mér svosem upp við það. Þó er ein mynd þar sem könguló tókst að kippa mér aðeins til og ég varð svona aðeins nervös. Það var Lord of the Rings: The Return of the King, hin margverðlaunaða óskarsverðlaunamynd og lokapunktur trílógíunnar ógleymanlegu. Þar er risaköngulóin Shalob svo sannarlega í stóru hlutverki um miðja myndina og eltingarleikur hennar við Fróða er bæði spennandi og nett ógnvekjandi, enda er köngulóin miskunnarlaus og vel úthugsuð.



Aðrar myndir um skordýr sem vekja alltaf tilfinningar eru t.d. The Giant Spider Invasion, Arachnophobia, Mimic (skelfilega spennandi skordýramynd - risapöddurnar gleymast ekki svo glatt), Them (nett scary :), Mothra (skáldleg og merkilega falleg innst inni), Eight Legged Freaks (þessi gleymist ekki fyrstu næturnar), Tarantula (nema hvað :), The Monster that Challenged the World (ekta skordýrakölt), Starship Troopers (sannarlega ekki gamanmynd), Tremors (gleymi henni aldrei hehe), The Deadly Mantis og The Wasp Women. Þær eru miklu fleiri en þessar koma fyrst upp í hugann. Slær þó enginn þeirra út Shalob í LOTR: ROTK held ég.

Skordýr eru hluti tilverunnar. Samt skelfa þær fólk, mismikið þó. Sumir leika sér að hræðslunni í nett pirrandi kvikmyndum, bækur hafa verið skrifaðar og heimildarþættir gerðir. Gleymi aldrei löngum þætt fyrir nokkrum árum þar sem Attenborough skannaði hugarheim köngulóanna. Ógleymanlegur þáttur. Sá maður er reyndar algjör snillingur en hann fór ansi nærri því að toppa sig í þeirri skordýraþáttaröð.

En sennilega fer aldrei hræðslan í huga fólks. Það er þó misjafnt hvernig fólk lifir með hræðslunni. Ráðlegg þeim sem eru verst haldnir fóbíunni að horfa alls ekki á fyrrnefndar myndir. Það gæti orðið svolítið nastý kvöldstund yfir þeim með popp og kók. Þá er nú betra að horfa frekar á góða pöddulausa spennumynd eða rómantískan sykursnúð, ekki satt??

Risakönguló í Reykjanesbæ

Oprah þorir ekki að bjóða Söru Palin í þáttinn

Spjallþáttadrottningin Oprah Winfrey hefur ákveðið að bjóða Söru Palin, varaforsetaefni repúblikana, ekki í þátt sinn í aðdraganda forsetakosninganna, þó hún sé eina konan sem á möguleika á því að komast í kjörið embætti í Hvíta húsinu í þessum kosningum. Þetta vekur athygli í ljósi þess að Oprah hefur látið kvenréttindamál sig miklu varða og verið áberandi í að tala fyrir jafnréttismálum og átti stjörnuleik á sínum tíma í hlutverki þeldökku kjarnakonunnar Sofiu í The Color Purple.

Oprah tók reyndar mjög pólitíska afstöðu í þessum forsetakosningum og hafði sín úrslitaáhrif með því að styðja Barack Obama á mikilvægum tímapunkti fram yfir Hillary Rodham Clinton. Yfirlýsing hennar á fjöldafundi í Iowa þrem vikum fyrir fyrstu forkosningarnar þar var fyrsta alvöru áfall Hillary í forkosningaslagnum og var undanfari þess sem síðar kom. Kvennafylgið skiptist í kjölfarið, en hinsvegar voru margar konur illar út í Opruh að styðja ekki fyrstu konuna sem átti raunhæfa möguleika á Hvíta húsinu, þegar tækifærið gafst fyrir alvöru.

Fullyrt er að með framgöngu sinni hafi Oprah fórnað vináttu sinni við Clinton-hjónin, sem hún studdi af krafti í forsetakosningunum 1992 og 1996. Þeldökka skáldkonan Maya Angelou tók allt aðra afstöðu en Oprah og studdi Hillary, lét jafnréttishliðina á málinu ráða afstöðu sinni frekar en styðja fyrsta þeldökka frambjóðandann sem átti raunhæfa möguleika á Hvíta húsinu. Oprah var reyndar ekki mikið virk í stuðningi sínum við Obama eftir fjöldafundinn í Iowa en studdi hann þó alla leið. Eins og flestir vita býr Oprah í Chicago, heimaborg Obama, og tekur upp þætti sína þar.

En þetta er auðvitað athyglisverð afstaða hjá Opruh. Þarna ræður pólitíkin ein för. Það kemur samt mjög spánskt fyrir sjónir að einu konunni sem á möguleika á að komast í kjörið embætti í Hvíta húsinu sé ekki boðið í þátt sem er sérstaklega ætlaður fyrir konur og hlýtur að vekja stórar spurningar hvort hann sé ekki bara pólitísk maskína fyrir skoðanir þáttastjórnandans, þar sem hún hefur áður boðið George W. Bush í þáttinn í aðdraganda síðustu tveggja forsetakosninga og fleiri repúblikunum.

Mikið er greinilega lagt á sig til að þóknast Barack Obama og framboði með tveimur karlmönnum á sögulegu kosningaári þegar fyrsta konan getur orðið varaforseti Bandaríkjanna. Er þetta í samræmi við lúkkið á þessum þætti? Ekki nema von að spurt sé. Jafnrétti hvað?

Mannleg grimmd - frelsissvipting og ofbeldi

Æ oftar afhjúpast að það er mikil grimmd í þessum heimi. Ofbeldi, bæði líkamlegt og sálrænt, er orðið of ráðandi þáttur og margar mjög ógeðslegt kemur upp. Nýjasta dæmið er að þessi sænska kona, sem haldin er MS-sjúkdómnum, hafi verið lokuð af gegn vilja sínum í heilan áratug. Eitt og sér er slík frelsissvipting svo alvarlegt mál að engar málsbætur geta nokkru sinni varið það. Ekkert er verra en nokkru sinni þegar fólk er svipt frelsi sínu og lokað af gegn vilja þess.

Að þetta gerist á þessum tæknivæddu nútímalegu tímum sem við lifum á - þeim tímum sem við stærum okkur af að allt sé svo fullkomið; tæknin og velsældin aldrei meiri. En það er því miður svo að skemmd epli finnast alltaf í stórum körfum. Sannast af þessari frétt og það er alltaf stingandi að sjá svona heim bakvið tjöldin; heim ofbeldis og kúgunar.

Sálrænt ofbeldi er engu skárra en líkamlegt ofbeldi. Oft vill það leggjast þyngra á sálina. Vissulega er hægt að bæla fólk með ýmsum hætti og slíkt ofbeldi er og verður jafnt því þegar að fólk er jafnvel barið sundur og saman.

Sænsk kona innilokuð í 9 ár

Semja strax við ljósmæður!

Mér finnst alveg afleitt að sjá í hvaða farveg samningaviðræður við ljósmæður eru komnar. Ég hef mikla samúð með þeim og skil þeirra boðskap, er hlynntur honum. Stjórnvöld þurfa að sýna sem fyrst að það verði komið til móts við þær og höggvið verði á þennan hnút sem er kominn í viðræðurnar. Báðir stjórnarflokkarnir geta ekki verið þekktir fyrir annað, einkum með stjórnarsáttmálann á borðinu sem tekur mjög afgerandi á þessu máli.

Skilaboðin eru því frekar einföld; höggvið á hnútinn og semjið við ljósmæður.

Mikið álag á starfsfólki

Fjölmiðlastríð í skugga Breiðavíkurharmleiks

Ég verð að segja það alveg eins og er að mér mislíkar mjög að horfa á fjölmiðlastríðið sem hafið er á milli Breiðavíkurdrengjanna og forsætisráðuneytisins. Mér finnst þetta mál sorglegra en svo að það sé deiluefni milli stjórnvalda og þeirra sem máttu þola hreint helvíti, óskiljanlegt ofbeldi og barsmíðar í viðkvæmri æsku sinni. Kominn er tími til þess nú að stjórnvöld geri vel við þá sem máttu þola þetta helvíti og klári málið með sóma en ekki því að hefja fjölmiðlastríð.

Finnst mjög leitt að enn hefur það ekki gerst að stjórnvöld hafi beðið formlega afsökunar á því ógeði sem gerðist í Breiðavík í nafni betrunarvistar fyrir brothætt ungmenni sem fóru úr einu helvítinu í annað miklu verra, allt í nafni þess að það ætti að koma skikki á líf þess. Ógeðið er verra en orð fá lýst og mikilvægt að þessu sorglega máli, harmleiknum sem átti sér stað í skjóli íslenska ríkisins, ljúki svo að allir geti verið sáttari en var áður en málið var opinberað.

Aldrei verður hægt að lækna öll sár en óþarft er að rífa sár fortíðarinnar upp með þeirri ónærgætni og kuldalegheitum sem einkennir skeytasendingar milli aðila síðustu dagana. Ég er einn þeirra sem lít ekki á þetta mál sem eitt málanna í staflanum hjá stjórnvöldum. Þetta er verra en orð fá lýst og mikilvægt að það fái sess við hæfi. Og mikilvægt er að þeir sem þurftu að upplifa þetta helvíti geti gert upp málið og fái viðeigandi skaðabætur.

Ég gleymi aldrei Kastljósþættinum þar sem hulunni var svipt af þessu skelfilega máli. Það var bæði ógleymanlegt og svo innilega sorglegt augnablik að upplifa. Æ síðan hef ég velt fyrir mér hvort ríkið muni ekki bæði biðja þessa menn afsökunar og borga þeim mannsæmandi skaðabætur til að reyna að bæta fyrir að þeir voru lagðir í rúst. En það vakna spurningar þegar svona er komið málum.

Nú er kominn tími til að klára þetta mál með sóma - ekki verður það gert með því að ýfa upp hin gömlu sár fortíðarinnar.

Harma framgöngu forsætisráðuneytisins

John McCain fer í landsföðurhlutverkið í St. Paul

Komið er að lokakvöldi flokksþings repúblikana í St. Paul og því mikilvægasta. Í nótt mun John McCain formlega þiggja útnefningu sem forsetaefni Repúblikanaflokksins. Hann heldur mikilvægustu ræðu stjórnmálaferilsins í Xcel-íþróttahöllinni. Verkefni hans er að kynna sig sem umbótamann sem færir flokkinn í nýjar áttir, sýnir sjálfstæði við óvinsælan forseta án þess þó að stuða íhaldsarminn í flokknum.

McCain verður elsti forseti Bandaríkjanna ef hann nær kjöri eftir sextíu daga; 72 ára gamall og þarf í ræðu sinni að sýna að hann sé kannski gamall í árum en ungur í anda og sé tilbúinn í verkefnið og hafi reynsluna sem þurfi. Eins og sést hefur í gegnum allt flokksþingið er reynslan hans mikilvægasti styrkur og auðvitað verið fjallað um hana allt frá fyrstu ræðunni í höllinni og hann mun sjálfur kóróna þann mikilvægasta kjarna í röksemdum fyrir því að landsmenn treysti honum fyrir Hvíta húsinu.

Er mest spenntur yfir því að sjá hvað hann segir um Barack Obama. Hef grun um það að hann muni frekar tala um áherslur sínar og gera mikið úr reynslu sinni sem forsetaefnis frekar en ráðast mjög að Obama sem slíkum. Palin tók greinilega það verkefni að sér síðustu nótt. McCain mun reyna að vera landsföðurlegur og höfða til kjósenda sem hinn trausti reynslujaxl á mikilvægum tímum.

Verður líka áhugavert að sjá hvort hann tali eitthvað um Bush forseta. Varla hefur verið minnst einu orði á forsetann á flokksþinginu. Sjálfur var hann mjög fjarlægur og sást aðeins í nokkurra mínútna ræðu frá Hvíta húsinu. Annars er eins og hann sé ekki til. Þetta er augljóslega nálgun McCain á stöðu forsetans. Tala eins og hann sé ekki þarna og reyna að sýna fólki hvað hann geti nú gert þetta vel án þess að vera að flækja Bush-árunum átta í stöðuna.

Merkilegt spil. Fróðlegt að sjá hvort það virkar. Ekki er um það deilt að McCain er miklu landsföðurlegri en Bush og miklu reyndari í alþjóðastjórnmálum. Hann þarf enga starfsþjálfun í forsetaembættið og mun auðvitað sýna sig sem reynsluboltinn mikli á örlagaríku kosningaári.

Þetta verður eflaust veglegt og eftirminnilegt kvöld, bæði fyrir repúblikana og alla áhugamenn um stjórnmál. Mikilvægt er fyrir repúblikana að ljúka þinginu með stæl. McCain þarf að tækla helstu lykilmál baráttunnar og sýna að hann er ekki framlengingarsnúra á Bush-árin átta.

Því má búast við að hann sýni sjálfstæði við þá sem ráða för í Hvíta húsinu og hann hafi kraft til að gegna embættinu þó hann sé á áttræðisaldri. Þetta er það sem hann þarf að tækla fyrst og fremst.

Ávarpar flokksþingið í nótt

Súmmering: Stjörnustund repúblikana í St. Paul

Annað kvöldið á flokksþingi repúblikana var mikil stjörnustund fyrir flokk sem flestir töldu fyrir nokkrum misserum að væri dæmdur til að tapa forsetakosningunum á þessu ári vegna óvinsæls forseta og slæmrar stöðu í efnahagsmálum. Val John McCain á varaforsetaefni hefur heppnast mjög vel - Sarah Palin var hinn stóri sigurvegari flokksþingsins og kom með stjörnuljóma og ferskleika á flokksþingið. Athyglin er öll á henni. Nú velta bandarískir kjósendur því fyrir sér af alvöru hvor verði fyrsti kvenforseti í sögu Bandaríkjanna; Hillary Rodham Clinton eða Sarah Palin.

Frúin frá Alaska átti þetta kvöld algjörlega. Og samkvæmt könnun CBS í kvöld er McCain búinn að vinna upp forskot Barack Obama eftir flokksþing demókrata. Ótrúlegur viðsnúningur. Kannanirnar eru þó ólíkar og sýna misjafna stöðu. Allt stefnir þó í spennandi forsetakosningar. Valið á Palin er orðið að þáttaskilum í kosningabaráttunni. Hún hefur þann ljóma og ferskleika sem McCain sárlega vantaði. Honum vantaði ekki margra áratuga reynslu í Washington eins og Obama þegar hann valdi varaforsetaefni. Hann tók áhættu en virðist hafa lagt vel undir.

Förum yfir helstu punkta annars þingkvöldsins í St. Paul.


- Sarah Palin kom, sá og sigraði. Þvílík ræða. Andstæðingar eru enn í losti eftir stjörnustundina hennar. Allt í einu eru rök vinstrisinnuðu og frjálslyndu bloggaranna um reynsluleysi hennar og hún geti ekki haft áhrif á kosningabaráttuna fokin út í veður og vind. Þegar er farið að líkja henni við tvíeykið magnaða Reagan og Thatcher. Einn sagði að hún væri Margaret Thatcher með Klondike-hreim og í fjölskylduvænni útgáfu og Michael Reagan, sonur Reagans forseta, sagðist sjá föður sinn endurborinn í henni. Skrifaði grein á vef sinn undir yfirskriftinni Welcome Back Dad.

Og það var auðvitað mikil stund þegar Palin var á sviðinu með fjölskyldu sinni; fimm börnum, tengdasyni (sem er orðinn heimsfrægur á tveim til þremur dögum) og eiginmanninum. Hin fullkomna bandaríska fjölskylda sem á sín vandamál og áskoranir eins og allir í þessum heimi. Sarah Palin hélt á fimm mánaða gömlum syni sínum sem er með Downs-heilkenni og bræddi hjörtu allra með frammistöðu sinni. Þegar McCain spurði þingfulltrúa hvort hann hefði ekki valið rétt varaforsetaefni ætlaði þakið að fara af höllinni. Slík voru fagnaðarlætin.


- Þrír reynslujaxlar innan flokksins fluttu frábær ávörp. Mike Huckabee var alveg frábær og átti línu kvöldsins áður en stjarnan Palin kom á svið. Hann sagði með hæðnisglotti að Sarah Palin væri alls ekki óreynd; hún hefði eftir allt saman fengið fleiri atkvæði sem bæjarstjóri í Wasilla í Alaska en Joe Biden fékk til að verða forseti Bandaríkjanna í forkosningum demókrata. Killer lína, algjörlega eitruð í gegn. Huckabee er einlægur og traustur ræðumaður. Með einlægum stíl tók hann sviðið og sannaði að engin tilviljun var að hann náði einhverjum árangri í forkosningunum.


- Rudy Giuliani var algjörlega frábær. Það sem karlinn var eitraður og pottþéttur. Hann hakkaði Obama í sig, hafði einlæglega gaman af því og var með hárfínar og magnaðar setningar. Á góðum degi er Rudy Giuliani einn besti ræðumaður í heimi. Hann sýndi alla sína bestu takta og minnti okkur á hversu traustur hann er. Þetta er jú maðurinn sem hélt utan um New York á örlagastundu þegar tvíburaturnarnir féllu. Hann er kannski gloppóttur en það er jú Bill Clinton líka. Ekki verður því neitað að karlinn er traustur og fáir betri en hann að tala um aðalatriðin.


- Mitt Romney náði ekki forsetaembættinu þrátt fyrir alla peningana sem hann á. Ræðan hans í St. Paul sýndi okkur af hverju. Hann er sjarmerandi maður en þó mjög gloppóttur og getur gert mikil pólitísk mistök. Þetta var ekki sérstaklega góð ræða, þó inn á milli væru hinir ágætustu punktar. Fannst hann langsístur af þremenningunum. Held að McCain sjái ekki átakanlega eftir því að hafa sleppt því að velja Romney sem varaforsetaefni.


- John McCain var svo formlega útnefndur forsetaefni flokksins eftir ræðu Söru Palin. Loksins tókst McCain að ná á leiðarenda í því verkefni að fá stuðning flokksins og er í seilingarfjarlægð við Hvíta húsið. Hann háði eftirminnilega rimmu við George W. Bush fyrir átta árum og tapaði eftir eitt eftirminnilegasta áróðursstríð seinni tíma í bandarískum stjórnmálum. Þrátt fyrir að vera talinn af framan af baráttunni náði hann útnefningunni og nú reynir á hvort hann komist alla leið. Hann kom fram á sviðið í blálok kvöldsins og leið greinilega vel með Palin.


Flokksþing repúblikana hefur gengið vel. Þar hefur tekist að koma með alvöru pólitík og tala hreint út um málin. Pólitíski tónninn er miklu beittari á flokksþingi repúblikana en hjá demókrötum. Þarna er komið beint að efninu og ráðist á andstæðinginn án hiks. En framundan er stóra stundin. John McCain mun eiga erfitt með að toppa Söru Palin, svo mikið er víst.

Frú Palin slær í gegn - með sama áhorf og Obama

Bandarískir fréttaskýrendur deila ekki um það að Sarah Palin, varaforsetaefni repúblikana, sló í gegn í ræðu sinni á flokksþingi repúblikana í gærkvöldi og sló af borðinu allar efasemdir um reynslu sína og pólitíska getu. Hún fékk nær jafnmikið áhorf í sjónvarpi og Barack Obama er hann þáði útnefningu sem forsetaefni demókrata á Invesco-leikvanginum í Denver í síðustu viku. 37.244.000 horfðu á Söru Palin flytja ræðu sína en litlu fleiri eða 38.379.000 horfðu á forsetaefnið Obama. Mikið afrek, enda sýndu sex stöðvar ræðu Söru en tíu stöðvar sýndu ræðu Obama!

Sarah Palin fékk miklu meira áhorf en Joe Biden. 24.029.000 horfðu á Biden þiggja útnefningu sem varaforsetaefni demókrata og nokkuð færri horfðu á Biden það kvöld en á Bill Clinton, fyrrum forseta Bandaríkjanna. Ræða Palin var sannkölluð stjörnuframmistaða. Meira að segja vinstrisinnaðir álitsgjafar hafa ekki getað leynt ergju sinni yfir því hvað hún stóð sig vel og hafa reynt að spinna umræðuna frá stjörnuframmistöðu Söru Palin, sem ekki aðeins stimplaði sig í baráttuna af krafti heldur sem forsetaefni síðar.

Demókratar og vinstrisinnaðir álitsgjafar fjölmiðlanna höfðu reynt síðustu fimm dagana að draga upp þá ímynd af Söru Palin að hún væri smábæjarnóbody, illa gefin og óreynd kona frá Alaska sem gæti ekki valdið hlutverkinu að vera varaforsetaefni og væri sett í hlutverk sem væri vaxið henni yfir höfuð. Við munum ekki heyra aftur þessa ræðu. Hún sló af alla neikvæðu umræðuna og sýndi vel að hún er engin varaskeifa. Hún er kannski lítið þekkt, en hún er pólitískt hörkutól sem hikar ekki við að bíta hressilega frá sér.

Palin sameinaði í ræðu sinni orðasnilld, pólitíska ástríðu, einlægan baráttukraft, jákvæðni og pólitíska bardagagleði. Hún var einlæg og herská í senn, var einfaldlega alvöru í ræðuflutningi sínum og stimplaði sig inn á kortið. Hún var full af sjálfsöryggi og ákveðni í tali sínu og sýndi hvergi hik. Hún var róleg og yfirveguð jafnvel þegar hún var hvað ákveðnust, minnti að mörgu leyti á Ronald Reagan með það hversu afslöppuð hún var og blandaði saman húmor og alvöru í skothelda pólitíska blöndu.

Ekki aðeins náði hún sjónvarpsáhorfi á pari við forsetaefnið Barack Obama heldur náði mesta áhorfi sem nokkuð varaforsetaefni hefur fengið í bandarískri sjónvarpssögu við að flytja útnefningarræðu sína. Með öðrum orðum; hún er fjölmiðlastjarna þessa framboðs, náði til fólks og miklu meiri áhugi er fyrir henni en nokkru sinni Joe Biden. Demókratar sjá líka gríðarlega eftir því að Barack Obama valdi ekki Hillary. Það voru mikil pólitísk mistök. Ef hann tapar þessu verður það metið mesta klúður hans.

Brandararnir voru skotheldir: Salurinn var í krampahlátri þegar hún spurði hver væri munurinn á hokkímömmu og bolabít. Svarið var einfalt: Varalitur. Hún náði einhvernveginn að sameina pólitíska orðfimi, einlægni og kraft. Þetta var því velheppnuð stjörnustund fyrir repúblikana og kom þeim heldur betur á kortið í baráttunni sem framundan er.

Og Sarah Palin sýndi að hún er komin til að vera. Enda eru allar raddirnar um að hún sé óhæf algjörlega þagnaðar. Nema jú þeir sem halda því fram að hún sem fimm barna móðir geti ekki staðið í þessu. Þvílík tímaskekkja. Hefur einhver fjölmiðlamaður spurt Obama hvort hann geti staðið í forsetaframboði því hann eigi börn?

Palin fær góða einkunn fyrir ræðuna

Þrælasaga að austan

Hún er mjög ófögur sagan af samskiptum starfsstúlkunnar erlendu við yfirmann sinn á veitingahúsinu fyrir austan. Varla furða að hann þurfi að grípa til hnefanna til að verja sig. Ekki getur hann varið sig með orðum, hefur ekki góðan málstað að verja. Tveir punktar standa eftir.

- Hvers vegna er ekki tekið á svona vinnuveitendum sem hlunnfara fólk svo rosalega og koma illa fram við það? Á ekki að taka á svona þrælahaldi? Hvað er hægt að kalla þetta annað?

- Hefur þessi maður samvisku?

Líkir vinnu í veitingahúsi við fangelsisvist

Stjörnustund Söru - pólitískt hörkutól á sviðinu

Ný pólitísk stjarna kom til sögunnar á flokksþingi repúblikana í nótt. Sarah Palin, varaforsetaefni repúblikana, sýndi að hún er pólitískt hörkutól, sparkaði traust frá sér og talaði einbeitt og ákveðið, ekki aðeins um lykilmál baráttunnar heldur hjólaði beint í Barack Obama og tók hann fyrir. Með þessari ræðu hefur frúin frá Alaska ekki aðeins stimplað sig inn sem frambjóðandi nú heldur og mun frekar sem forsetaefni síðar.

Þeir sem töldu að Sarah Palin væri stjórnmálamaður í léttvigt urðu örugglega fyrir miklum vonbrigðum. Hún beit hressilega frá sér og með mikilli yfirvegun náði hún að tækla persónulegar árásir gegn sér og sýndi demókrötum að hún verður ekki auðveld. Hún getur vel tæklað Joe Biden í varaforsetakappræðunum eftir mánuð og er fullfær um að taka slaginn. Ræðan festi hana klárlega í sessi eftir sviptingar síðustu dagana þar sem frjálslyndir og vinstrisinnaðir bloggarar og blaðamannamaskínan í Washington ætlaði að ganga frá henni pólitískt.

Þetta var því vel heppnuð ræða. Allir viðurkenna það, meira að segja þeir demókratar sem harðast sóttu að Söru Palin. Ekki verður neitað að hún kom á sviðið, skilaði sínu og var pólitískt hörkutól þegar hún þurfti að sýna að hún væri meira en bara sætt bros, væri fjarri því óreynd og bara valin því hún væri kona. Sarah Palin vann í haginn fyrir sig, ekki bara að þessu sinni og er komin til að vera. Hún er engin Dan Quayle, svo mikið er víst.



Fann vel eftir ræðuna að orðlaus undrun voru viðbrögðin. Þeir sem höfðu sótt mest að Palin og gert lítið úr henni voru vissir að hún myndi ekki geta flutt trausta ræðu og náð sess sem alvöru stjórnmálamaður á stóra sviðinu. En það tókst henni og fyrir vikið hefur hún staðist fyrsta prófið, það mikilvægasta. Framboðið er sterkara fyrir vikið og hún sem stjórnmálamaður til lengri tíma litið en bara næstu 60 dagana.

Finnst þeir sem halda gagnrýninni áfram afhjúpa talsverða karlrembu með orðavali sínu. Þar er talað um að hún eigi nú frekar að vera heima og hugsa um börnin sín fimm, sérstaklega yngsta barnið með Downs heilkenni, og hún gæti nú örugglega ekki samið svo flotta ræðu. Í og með viðurkenna þeir þar með að ræðan var algjör success en draga líka í efa að hún geti þetta þar sem hún er mamma.

Er þetta virkilega að gerast á fyrsta áratug 21. aldarinnar? Hvar eru femínistarnir? Er enn verið að tala niður konur og gefa í skyn að þær séu óreyndar og illa gerðar, eigi nú frekar að sinna börnum og eiginmanni en taka þátt í stjórnmálum. Er þetta sú ímynd sem demókratar vilja koma með? En hey, þeir spörkuðu jú niður Hillary í forkosningunumþrátt fyrir alla hennar reynslu. 

En Sarah Palin sló á allar gagnrýnisraddirnar. Hún kom vel út úr sínu fyrsta og mikilvægasta prófi. Allir sjá að hún getur ráðið við Joe Biden og hún hefur reynsluna, kraftinn og kjaftinn sem þarf til að komast alla leið.

Sarah Palin var allt í senn með eldmóð Ann Richards, gamansemi Ronalds Reagans og pólitísku óvægnina í Richard M. Nixon. Heljargóð blanda og fjári traust. Þessi kona er komin til að vera.

Palin afar vel fagnað

Sarah Palin ræðst á Obama af krafti í ræðunni

Pólitísk stjörnustund Söru Palin verður nú eftir miðnættið. Þar verður hún að kynna sig og tala sig upp í varaforsetahlutverkið. Sögusagnir herma að hún muni ekki flytja neina tæpitungu og ætli að ráðast á Barack Obama af miklum krafti og tala opinskátt um árásir gegn sér síðustu dagana. Þetta þarf varla að koma að óvörum.

Nokkur brot úr ræðunni hafa verið birt og segja þau allt um hvernig ræðan verði: "Here's how I look at the choice Americans face in this election. In politics, there are some candidates who use change to promote their careers. And then there are those, like John McCain, who use their careers to promote change."

Og allir sjá hvert þessum orðum er beint: "I guess a small-town mayor is sort of like a 'community organizer,' except that you have actual responsibilities." Með öðrum orðum: hún ætlar að hjóla í Obama; hann sé reynslulaus í forsetaembættið og mun auðvitað tala um stjórnunarreynslu sína, sem hún hefur umfram Obama.

Þetta verður augljóslega mjög pólitískt kvöld hjá repúblikunum. Öll teikn eru á lofti um að þetta verði ein átakamaskína gegn demókrötum; þeir verði mun beittari í gagnrýni en demókratar voru á flokksþingi sínu í síðustu viku. James Carville gagnrýndi reyndar flokksfélaga sína mjög fyrir að vera of mjúkmálir við andstæðinginn. Repúblikanar ætla greinilega að sleppa því alveg að vera mjúkmálir.

Frú Palin ætlar sér greinilega að setja maskínuna á fullt, bæði kynna afrek sín og lífsreynslu og ráðast að Obama/Biden án nokkurs hiks. Mun líka markaðssetja sig sem konuna sem getur breytt Washington. Ræðan verður greinilega bitmikil, ákveðin og afgerandi. Frú Palin verður að kynna hver hún sé og líka sýna að hún hafi kjaft og kraft í varaforsetahlutverkið. Greinilegt að við sjáum það.


Og hún mun svo sýna fjölskylduna eftir ræðuna. Tengdasonurinn margfrægi er kominn til St. Paul og verður í sviðsljósinu í kvöld. Bristol Palin og Levi Johnston tókst að yfirskyggja sjálfan McCain við athöfn á flugvellinum þegar hann kom til St. Paul í dag. Allir munu fylgjast með Palin-fjölskyldunni í kvöld.

Ef marka má ræðubútana og markaðssetninguna í dag verður þetta fjölskylduvænt kvöld með mjög pólitísku yfirbragði þar sem fyrsta konan í forsetaframboði fyrir repúblikana bítur hressilega frá sér og lætur finna fyrir sér, hún hafi pólitíska vigt á stóra sviðinu í St. Paul.

Eftirvænting í St.Paul

Flokksþing repúblikana í St. Paul: 2. dagur

Flokksþing repúblikana heldur áfram í kvöld í St. Paul. Förum yfir nokkra lykilpunkta annars þingkvöldsins.

- Formleg kosning á forseta- og varaforsetaefni Repúblikanaflokksins fer fram. John McCain verður þá formlega elsti forsetaframbjóðandinn í sögu Bandaríkjanna sem nær útnefningu sem forsetaefni hjá stóru flokkunum og Sarah Palin fyrsta konan sem er útnefnd varaforsetaefni í nafni Repúblikanaflokksins.

- Varaforsetaefnið Sarah Palin flytur formlegt útnefningarávarp sitt. Þetta verður þýðingarmesta ræða hins 44 ára ríkisstjóra frá Alaska, konunnar við hlið John McCain í þessu framboði og eina konan í þessum forsetakosningum. Hún verður að kynna pólitískar áherslur sínar, hver hún sé og hvaðan hún komi og síðast en ekki síst ná að tækla árásir gegn henni á síðustu dögum.

- Mitt Romney, fyrrum ríkisstjóri í Massachusetts, flytur ávarp. Hann var lengi vel talinn öruggur um að verða varaforsetaefnið en hann háði harkalega baráttu við McCain um útnefningu flokksins. McCain valdi hann ekki en væntanlega bíður Romney á hliðarlínunni og stefnir að framboði síðar, þó hann tali upp McCain og Palin. Talið er að hann muni ráðast harkalega að Obama-hjónunum, einkum Michelle í ræðu sinni.

- Rudy Giuliani, fyrrum borgarstjóri í New York, flytur lykilræðu flokksþingsins. Allt síðasta ár leit út fyrir að Giuliani yrði forsetaefni repúblikana en hann vann að lokum engar forkosningar og hætti baráttu sinni eftir forkosningarnar í Flórída, þar sem lagði allt undir og fékk mikinn skell. Hann lýsti þá þegar yfir stuðningi við McCain og hefur leikið stórt hlutverk í baráttu hans, farið í mörg viðtöl og verið áberandi í innsta hring hans síðustu mánuði. Talið er öruggt að hann muni ráðast að Barack Obama og jafnvel setja hakkavélina í gang af krafti. Talið er að hann gangi lengst allra í að ráðast að Obama.

- Mike Huckabee, fyrrum ríkisstjóri í Arkansas, flytur ávarp. Huckabee vann forkosningarnar í Iowa í janúarbyrjun og tókst að vinna nokkrar forkosningar í baráttunni og hélt henni áfram allt þar til McCain náði útnefningunni í marsmánuði. Hann tók slaginn lengra en margir áttu von á og fór að lokum í taugarnar á McCain, sem velti aldrei fyrir sér þeim möguleika að Huckabee yrði varaforsetaefnið.

- Meg Whitman og Carly Fiorina flytja ávörp. Báðar hafa verið áberandi í starfsliði McCain í baráttunni og voru báðar orðaðar við að verða varaforsetaefni. Whitman var virk í starfsliði Mitt Romney þar til hann dró framboð sitt til baka í febrúar.


Þetta verður kvöldið þar sem sagan er mörkuð með sögulegri kosningu á fyrstu konunni í forsetaframboð af hálfu repúblikana. Og áður en hún gerir sviðið að sínu á stærstu stund ferilsins munu þrautreyndir menn innan flokksins taka slaginn við Obama og jafnvel ganga mjög langt í árásum á hann.

Þetta verður sannarlega áhugavert kvöld þar sem mun virkilega reyna á Söru Palin og hversu traustur ræðumaður og stjórnmálamaður hún er. Palin þarf að flytja trausta ræðu og tala af krafti til að slá við skítkasti gegn henni síðustu dagana.

Súmmering: Forseti kveður - Lieberman stuðar

Flokksþing repúblikana hófst af krafti í St. Paul í gærkvöldi. Eftir brösótta byrjun vegna Gústafs fóru repúblikanar beint að verki og áttu betri upphafskvöld en demókratar. Án væmni var farið beint í að tala um alvöru pólitík og lykilmál baráttunnar. Pólitíska umræðan var mjög beinskeytt og ákveðin. Forsetinn kvaddi flokksmenn í einlægri en mjög fjarlægri kveðjuræðu úr Hvíta húsinu, Joe Lieberman stuðaði demókrata allhressilega með tryggum stuðningi við McCain og Palin og Fred Thompson talaði ákveðið gegn Barack Obama.

Í gegnum allt kvöldið var John McCain kynntur sem stríðshetjan mikla sem helst væri treystandi fyrir forsetaembættinu. Á skjánum í bakgrunni ræðumanna voru myndir af McCain frá því í Víetnam og í gegnum langan feril sem hermaður og stjórnmálamaður. Sýnt var að McCain hefði reynsluna sem þurfti og hefði þurft að hafa fyrir sínu. Þetta var mjög ákveðin kynning í myndrænum skilningi og eflaust pólitískum líka. Enda er enginn vafi á því að svona verður McCain kynntur í gegnum baráttuna. Spilað verður á reynslu hans.

Munurinn á kynningu forsetaefnanna á upphafskvöldum flokksþinganna er sú að Obama var kynntur sem tilfinningasamur maður breytinganna án reynslu en McCain var kynntur sem stríðshetja sem hefði afrekað eitthvað og hefði víðtæka reynslu, einkum í utanríkismálum. Þetta eru tveir mjög ólíkir menn, menn tveggja ólíkra kynslóða, og því fátt líkt með persónulegri kynningu á þeim. McCain ætlar sér að vera hörkutólið á forsetavakt, maður með þekkingu á öllum helstu lykilmálum. Þetta er sú ímynd sem hann þarf að kynna.

Förum yfir helstu punkta fyrsta þingkvöldsins í St. Paul.


- George W. Bush, forseti Bandaríkjanna, flutti mjög fjarlæga kveðjuræðu frá Hvíta húsinu. Talaði í innan við tíu mínútur og fjallaði nær einvörðungu um helstu kosti John McCain sem forsetaframbjóðanda. Talaði ekkert um andstæðing hans né lykilmál kosningabaráttunnar að þessu sinni. Sjónarhornið minnti mann svolítið á tal hans í kosningabaráttunni 2004, en hann fór á engin hættusvæði í ræðunni. Þetta var traust ræða út frá flokkshagsmunum og var um leið viss kveðja hans til flokksins sem tvisvar valdi hann sem forsetaefni.

Með fjarlægðinni við St. Paul sýnir Bush fjarlægð sína við kosningabaráttuna og átakamál hennar. McCain vill hafa forsetann sem lengst frá flokksþinginu og eflaust eru menn innan flokksins ánægðir með þá fjarlægð sem var yfir ræðunni. Hún var hæfilega löng fyrir yfirstjórn McCain en áberandi stutt fyrir stjórnmálaáhugamenn. Hann er einfaldlega farinn af sviðinu og ræðan ber öll merki þess að John McCain er tekinn við flokknum. Við þurfum ekki að eiga von á að Bush verða áberandi í kosningabaráttunni.


- Laura Welch Bush, forsetafrú, er vinsælasta manneskjan í Hvíta húsinu og sem er tengd ríkisstjórn Bandaríkjanna nú um stundir. Bókasafnsfræðingurinn frá Texas, ópólitískasta manneskjan í Hvíta húsinu, ber höfuð og herðar yfir alla í ríkisstjórn Bandaríkjanna um þessar mundir. Hún flutti óvenju pólitíska ræðu. Eiginlega fór frú Bush yfir þau mál sem herra Bush á forsetavakt fjallaði ekki um. Hún talaði ákveðið um Söru Palin, afrek mannsins síns á forsetastóli og persónu. Hún tæklaði málin sem hvorki Bush né McCain vildu fjalla um.


- Fyrir átta árum var Joe Lieberman næstum orðinn varaforseti Bandaríkjanna við hlið Al Gore og háði harða rimmu við George W. Bush og Dick Cheney ekki aðeins í kosningabaráttunni heldur og mun frekar 36 dagana eftir kjördag þar sem hitinn varð meiri en í aðdraganda kosninganna. Tæpum hundrað mánuðum síðar var hann hinsvegar kominn á flokksþing Repúblikanaflokksins, talaði ákveðið til stuðnings frambjóðanda repúblikana og varði meira að segja Söru Palin, konu sem hefur allt aðrar lífshugsjónir en hann sjálfur. Merkilegur viðsnúningur.

Lieberman er óvæntasta stjarnan innan Repúblikanaflokksins á þessu flokksþingi. Hann vandaði fornum samherjum ekki kveðjurnar - stuðaði demókrata gríðarlega með orðavali sínu um McCain og með því að gera lítið úr Barack Obama sem stjórnmálamanni. Óhætt er að fullyrða að kólnað hafi endanlega yfir ástarglæðum Demókrataflokksins og Joe Lieberman. Allt frá því hann studdi Bush ákveðið í Íraksstríðinu hafa böndin slitnað og augljóslega ekki aftur snúið. Hann hefur endanlega slitið á böndin og ætlar að heyja næstu baráttu með McCain.

Lieberman tekur pólitískar áhættur. Verði McCain ekki kjörinn forseti Bandaríkjanna er augljóst að hann er kominn út í horn sem óháður þingmaður en verður væntanlega ráðherraefni ef McCain sigrar. Honum verði launaður stuðningurinn með feitu embætti og losni undan samstarfi við forna samherja ef McCain sigrar. Lieberman á varla afturkvæmt í nefndaformennskur í öldungadeildinni í skjóli demókrata. Einfalt reikningsdæmi. Lieberman leggur allt undir - en hann brosti breitt og hafði greinilega gaman af að hjóla í forna samherja.


- Fred Thompson, fyrrum öldungadeildarþingmaður í Tennessee, flutti trausta og góða ræðu til stuðnings John McCain - flutti bestu ræðu kvöldsins að mínu mati. Thompson var traustur og ákveðinn, var betri í þessari einu ræðu en í öllu forsetaframboði sínu, sem rann út í sandinn fljótlega í forkosningunum. Í því var ekkert púður og enginn stjörnuljómi. Hann náði aldrei flugi, kom of seint í slaginn og sýndi aldrei kraftinn og seigluna sem þurfti. Í ræðunni í St. Paul sáum við þann Fred Thompson sem aldrei sást í forkosningunum.

Thompson var ekkert að hika, hjólaði beint í Obama og var bæði einbeittur og óvæginn í gagnrýni sinni á demókrata. Thompson súmmeraði upp átakapunkta repúblikana í þessum kosningum og kom nokkurnveginn með þann neista sem McCain þarf til að sigra kosningarnar. Thompson kom flokknum virkilega á skrið bæði á þessu fyrsta flokksþingskvöldi og eins í baráttunni framundan. Talað var um baráttu McCain fyrir ættjörðina, hetjudáðirnar miklu og dregin upp mynd af hversu ólíkir valkostirnir eru. Flott ræða.

Og auðvitað varði Thompson Söru Palin af miklum krafti. Greinilegt er að búið er að slá skjaldborg um hana á flokksþinginu. Átökin síðustu dagana hafa augljóslega aðeins styrk hana innan flokksins.

Í heildina var þetta fín byrjun fyrir repúblikana. Forsetinn var þó eins og leiðtogi í útlegð, fékk aðeins örfáar mínútur til að tala flokkinn saman. Hann var mjög fjarlægur og augljóst að hann var bæði að kveðja og sýna fjarlægð sína. En neistar flugu. Lieberman tókst að ergja demókrata gríðarlega, eins og sést hefur á allri umfjöllun og Thompson kveikti kosninganeistann í íhaldsmönnunum. Í heildina því vel heppnað kvöld og góð byrjun, þó fjarlægðin við Bush-fjölskylduna hafi verið pínlega áberandi.

Bandaríkin öruggari í höndum McCain

Goðsögnin Marilyn

Marilyn Monroe varð goðsögn í lifanda lífi á litríkum ferli sínum - eilífðarljóskan mikla. Áhrif hennar náðu út fyrir gröf og dauða. Hún setti mikið mark á samtíð sína og framtíð alla, ekki aðeins sem leikkona, söngkona og hjákona Kennedys forseta, heldur sem kynbomban mikla. 45 árum eftir dauða þessarar litríku stjörnu geislar hún sem aldrei fyrr, myndir hennar eru mjög vinsælar enn og áhrif hennar eru mikil um víða veröld. Og enn eru boðnar himinháar upphæðir í nektarmyndir af henni.

Held að allir kvikmyndaáhugamenn, þeir sem dýrka eitthvað stjörnuglysið, séu innst inni skotnir í Marilyn. Hún var ekki aðeins þokkadís sjötta áratugarins, heldur 20. aldarinnar í raun. Engin kona skein skærar með kynþokkanum einum og enn í dag eru sögur sagðar af lífi hennar, bæði sorgum og sigrum. Líf hennar var hálfgerð sorgarsaga undir öllu glysinu og glamúrnum. Glassúrhúðin yfir þessari viðkvæmu konu, sem varð stjarna sumpart fyrir tilviljun og breytti sér frá a-ö bara fyrir að meika það í Hollywood, virkaði merkilega sönn.



Fyrir ekki svo löngu horfði ég á hina ógleymanlegu stórmynd Billy Wilder, The Seven Year Itch - sennilega í vel yfir hundraðasta skiptið. Marilyn Monroe var aldrei flottari en þar - þetta var hápunktur ferils hennar. Nafnlausa ljóskan á efri hæðinni í fjölbýlishúsinu sem hún gerði algjörlega stórfenglega var hlutverkið sem hún festist reyndar einum of mikið í. Þessi mynd hefur alltaf heillað mig. Marilyn var auðvitað goðumlík leikkona, ekki endilega fyrir leiktúlkunina eina heldur fyrir karakterinn og þann sjarma sem hún hafði. Hún var sjarmatröll aldarinnar.

Marilyn fékk aldrei þann sess sem alvöruleikkona sem hún hefði átt að hljóta. Hún lék reyndar ansi oft heimsku ljóskuna en hún sýndi og sannaði t.d. í Bus Stop að hún leikið dramatík frá a-ö. Í Seven Year Itch er hún lifandi fersk og þar er kómík eins og hún gerist best. Þar er eftirminnilegasta atriðið með Marilyn á ferlinum - er kjóll hennar lyftist örlítið upp í vindinum við lestarstöðina. Á auglýsingaskiltum var það reyndar ýkt allverulega, enda er það mun hófstilltara í myndinni sjálfri. Þeir kunnu að auglýsa myndir í Hollywood þá.



Marilyn hefði víst orðið 82 ára á þessu ári, hefði hún lifað. Það sér enginn eilífðarljóskuna miklu fyrir sér sem gamla konu. Sá þó fyrir nokkrum árum tölvugerða mynd þar sem sérfræðingar ímynduðu sér hvernig Marilyn liti út sem gömul kona. Var glettilega vel gerð mynd, kannski fullýkt en allavega ein tilraunin til að ímynda sér hvernig lífið hefði farið með þessa stórstjörnu hefði hún lifað af mótlæti lífsins.

Hún dó á tindi síns ferils, var sett í dýrlingatölu meðal kvikmyndaáhugamanna og hefur goðsagnarsess. Það var napurt á tindi frægðarinnar og hún varð fórnarlamb glyssins. Sagan hennar markast af sorg og glamúr í senn. Merkileg saga, eiginlega of ótrúleg að vera sönn. En allt getur gerst í Bandaríkjunum, ekki satt?

Áður óséðar myndir af Marilyn Monroe

Áhugaverð samantekt um fasteignamál

Mér fannst mjög áhugavert að skoða umfjöllun Þóru Kristínar Ásgeirsdóttur um fasteignamál á höfuðborgarsvæðinu hér á fréttavef Morgunblaðsins. Kemur með ágætt sjónarhorn á stöðuna. Óhætt er að fullyrða að þetta eru ekki gósentímar fyrir fasteignasala. Hér fyrir norðan höfum við séð breytinguna með því að fasteignaauglýsingar hafa minnkað í auglýsingamiðlum hér og hreyfing mun minni á fasteignum. Fyrir sunnan er ástandið mun verra auðvitað.

Stóru fasteignirnar hreyfast varla eins og fram kemur í þessari frétt og greinilegt að fólk minnkar við sig þegar á móti blæs, bæði fær sér sparneytnari bíl og hyggur ekki á mikil fasteignakaup. Betra er að vera áfram í sínum klassa en færast of mikið í fang við þessar aðstæður, sérstaklega á höfuðborgarsvæðinu þar sem helst má finna einkenni alvöru kreppu.

Dýrasta og ódýrasta húsnæðið

Gangi þér vel Heiðar!

Gott að heyra að Heiðar Helguson, bekkjarbróðir minn frá í grunnskóla, sé kominn á fullt aftur í boltanum. Ætla að vona að honum gangi vel og nái að yfirstíga meiðslin sem hafa verið að plaga hann að undanförnu.

„Ég sé enga framtíð hjá Bolton“

Fjörugir útlendir öldungar á Seyðisfirði

Þeir eru aldeilis iðnir gamlingjarnir sem koma til Seyðisfjarðar. Í annað skiptið á skömmum tíma er maður á sjötugsaldri tekinn fyrir að smygla dópi til landsins. Ekki eru bara unglömb valin sem burðardýr til landsins með dóp. Varla hefur þessi ferðalangur verið einn að verki. Mjög lítið heyrst um það þó. Efast um að maðurinn hafi ætlað að koma þessu ofurmagni í sölu á eigin vegum.

Væntanlega er það visst krydd í tilveruna fyrir Austfirðinga að verða miðpunktur umræðunnar enn og aftur í dópmálunum. Vantar ekki fjörið þar.

Gæsluvarðhald vegna fíkniefna

Flokksþing repúblikana í St. Paul: 1. dagur

Flokksþing repúblikana hefst á fullu nú í kvöld í Xcel-íþróttahöllinni í St. Paul í Minnesota. Upphaflega átti þingið að hefjast í gær en vegna fellibylsins Gústafs var því frestað og aðeins setning þingsins og ávarp Lauru Bush, forsetafrúar, og Cindy McCain, eiginkonu forsetaframbjóðandans John McCain, vegna fellibylsins fór fram þá auk formlegra fundarefna.

George W. Bush, forseti Bandaríkjanna, Dick Cheney, varaforseti Bandaríkjanna og Arnold Schwarzenegger, ríkisstjóri í Kaliforníu, áttu allir að flytja ávarp en afboðuðu sig allir. Dagskrá þingsins riðlaðist því verulega og í raun bjargaðist dagskráin í heildina af því að Gústaf varð ekki eins mikill fellibylur og búist var við áður. Unnið hefur verið að því í gær og í dag að raða þinginu saman aftur.

Förum yfir nokkra lykilpunkta fyrsta dagsins.

- George W. Bush, forseti Bandaríkjanna, flytur tæplega tíu mínútna ávarp frá Hvíta húsinu til þingfulltrúa. Ákveðið var í samráði við yfirstjórn kosningabaráttu McCain að forsetinn kæmi ekki til St. Paul eftir að fellibylinn lægði. Forsetinn leikur því ekkert hlutverk á sjálfu flokksþinginu og Cheney varaforseti mun ekki vera í sviðsljósinu heldur. Þetta markar þau þáttaskil að McCain er tekinn við flokknum, þetta er flokksþingið hans og stjörnustund hans og Palin.

Bush var í lykilhlutverki á kjörtíma í sjónvarpi á flokksþinginu í Philadelphiu árið 2000 og í New York árið 2004. Nú er hann í mjög litlu aukahlutverki. Er fyrst og fremst að kveðja flokkinn og tala upp John McCain. Ekki búast við að hann ráðist harkalega að Barack Obama. Aðrir verða settir í það verkefni. Hann mun fyrst og fremst reyna að þjappa flokknum saman, tala vel um forsetaefnið, manninn sem hann barðist svo harkalega gegn í forkosningunum fyrir átta árum.

- Laura Welch Bush, forsetafrú, ávarpar þingið. Enginn í Hvíta húsinu er vinsælli en bókasafnsfræðingurinn frá Texas, konan við hlið forsetans. Hún var ein styrkasta stoð hans í forsetakosningunum 2000 og 2004 og er mjög vinsæl innan flokksins. Hún er sú eina í Bush-fjölskyldunni sem hefur hlutverk í St. Paul að þessu sinni og kemur varla að óvörum.

- Joe Lieberman, öldungardeildarþingmaður í Connecticut, flytur ávarp. Lieberman hefur verið í öldungadeildinni í tvo áratugi og var varaforsetaefni Al Gore í forsetakosningunum 2000; fyrsti gyðingurinn sem er hluti af forsetaframboði í sögu Bandaríkjanna. Hann náði ekki útnefningu Demókrataflokksins árið 2004 og varð undir í forkosningum innan flokksins í baráttu um þingsæti sitt árið 2006.

Lieberman sagði skilið við demókrata og varði sætið sem óháður. Hefur samt varið meirihluta demókrata í öldungadeildinni og er nefndaformaður í nafni demókrata. Styður McCain, gamlan vin sinn, heilshugar í þessu forsetakjöri og hefur valdið mikilli ólgu innan síns gamla flokks með hlutverki sínu í St. Paul. Stóra spurningin er hvort hann ráðist að Obama í nótt.

- Fred Thompson, fyrrum öldungadeildarþingmaður í Tennessee og forsetaframbjóðandi í forkosningum repúblikana, flytur ávarp. Talið er að hann muni ganga lengst í beinum árásum að demókrötum og tala sérstaklega gegn Barack Obama. Einnig að hann muni verja Söru Palin af krafti í ræðunni. Thompson var leikari fyrir og eftir þingferilinn, en hann náði þingsæti Al Gore eftir að hann varð varaforseti. Lék m.a. í Die Hard 2 og Law and Order.

- John Boehner, minnihlutaleiðtogi repúblikana í fulltrúadeildinni, talar flokkinn upp í baráttunni fyrir því að ná yfirráðum þar aftur. Repúblikanar misstu deildina í kosningunum 2006, rétt eins og öldungadeildina, og kannanir benda til þess að repúblikanar eigi nær engan séns á að ná deildinni úr klóm Pelosi og demókrata.

- Norm Coleman, öldungadeildarþingmaður í Minnesota, flytur ræðu á heimavelli. Hann náði þingsæti Paul Wellstone eftir að hann lést í flugslysi í aðdraganda þingkosninganna 2002 og sækist nú eftir endurkjöri. Sigur hans á Walter Mondale, fyrrum varaforseta Bandaríkjanna, í þeim kosningum vakti mikla athygli og hann hefur verið framarlega í flokki repúblikana í öldungadeildinni síðustu árin.


Þetta verður áhugavert og sögulegt flokksþing, enda fyrsta konan útnefnd sem varaforsetaefni í sögu Repúblikanaflokksins og elsta forsetaefnið í sögu Bandaríkjanna útnefnt. Þau verða þó hvorug í sviðsljósinu í kvöld, heldur mun frekar fráfarandi forseti í fjarlægri kveðjuræðu og demókrati á nýjum pólitískum vettvangi sem honum hefði ekki órað fyrir að hann myndi verða á fyrir átta árum er hann varð næstum varaforseti Bandaríkjanna við hlið Al Gore.

Frú Palin í sviðsljósinu - lágkúra í baráttunni

Enginn vafi leikur á því að ræða Söru Palin á flokksþingi repúblikana á morgun er mikilvægasta stund stjórnmálaferils hennar. Þar verður hún bæði að kynna sig og pólitískar áherslur sínar. Held þó að flestir bíði eftir því hvort hún muni tala um árásir vinstribloggara og fjölmiðla gegn sér og fjölskyldu sinni síðustu dagana. Þetta verður hennar stund til að taka sviðið og gera það að sínu, ekki aðeins þá heldur í gegnum næstu vikurnar.

Mér finnst umræðan um Söru og talið um óléttu dóttur hennar svolítið hafa farið yfir strikið. Mér finnst málefni Bristol, dóttur Palin, ekki skipta nokkru máli og tek undir með yfirlýsingum þeirra sem hafa fordæmt þá sem lengst hafa gengið í skítkasti, að mestu ómálefnalegu og ómerkilegu. Sjálfur Barack Obama hefur talað í þessa átt, þó augljóst sé að hans eigin barátta sé í og með að reyna að kynda undir þessar persónulegu árásir á hana.

Auðvitað var viðbúið að reynt yrði að þyrla upp einhverjum byl hjá demókrötum til að reyna að grafa undan Söru. Fyrst höfðu þeir ekkert á hana, voru alveg gáttaðir þegar valið var tilkynnt en hafa verið að reyna sitt besta við að gera eitthvað úr þessu. Helst finnst mér þetta vera aðför að hugsjónum hennar, persónu og fjölskyldunni hennar. Sumt er eðlilegt að velta fyrir sér en persónulega hliðin er eiginlega einum of. Þeir sem harðast ganga fram kasta grjótum úr glerhúsi sýnist mér.

En það er búið að vera ljóst mjög lengi að þetta yrði harkaleg kosningabarátta. Þetta eru söguleg átök, fyrsta konan og fyrsti blökkumaðurinn munu annaðhvort komast í Hvíta húsið í þessum kosningum, fá beint kjör í forsetakosningum svo að mikið er undir. Mikil harka var líka í forsetakjörinu 2000 og 2004 og varla við því að búast í okkar nútímafjölmiðlun en það haldi áfram. En sumt er ógeðslegra en annað, persónulegar árásir eiga sín mörk og mér finnst þetta komið yfir þau.

Ég skynja fyrst og fremst mikil sárindi hjá demókrötum með það að John McCain ákvað að velja konu eftir að þeir höfðu sjálfir klúðrað því tækifæri að eiga konu í framboði. Stoltið hans Obama var í veginum fyrir því að Hillary yrði í framboði í þessum kosningum og eftir það var útilokað að kona yrði með Obama. Engin önnur kona gat tekið sess Hillary hjá demókrötum í þessum forsetakosningum. Meira að segja Obama gerði sér grein fyrir því. Þeir sem studdu Hillary voru sárir með það og eru argir.

En fyrst og fremst munu þessar kosningar snúast um forsetaefnin tvö. Varaforsetaefnin hafa annan sess í baráttunni, þó þau skipti auðvitað miklu máli. John McCain er frambjóðandi reynslunnar en Barack Obama er reynslulausi frambjóðandi breytinganna. Þeir völdu varaforsetaefni eftir því. En það er varhugavert að gera lítið úr reynslu Söru Palin, sem ein frambjóðanda hefur stjórnunarreynslu.

Ólgan í baráttunni mun væntanlega aðeins aukast næstu 60 dagana, allt fram til kjördags. Sarah Palin er að fá sína pólitísku eldskírn á alheimsvettvangi sem kona í stjórnmálum þessa dagana og við því að búast að hún myndi þurfa að fá kynningu. Hún hefur ekki verið í miðpunkti stjórnmálanna sem ríkisstjóri og er sú eina af forseta- og varaforsetaefnunum sem hefur ekki farið í forsetaframboð á árinu.

Því er auðvitað eðlilegt að hún fari í gegnum visst ferli þar sem fólk vill bæði kynnast henni og vita meira um hana. En persónuleg aðför að henni og fjölskyldunni er fyrir neðan allt og mikilvægt að hefja þetta upp á örlítið hærra plan, þó ekki væri meira. En Palin þarf auðvitað að kynna sig og má búast við að sótt verði að henni þar sem hún er konan í framboði í þessum kosningum eftir að Obama sló af Hillary.

En gleymum því ekki að svona var sótt að Hillary Rodham Clinton áður. Þó hún hefði alla heimsins pólitísku reynslu og þekkingu var hún tröðkuð niður hjá demókrötum. Talað var gegn henni sem konu. Enn eru stuðningsmenn hennar að tala um ómerkilega aðför að henni. Árásirnar að Söru verður að skoða í sama ljósi.

Þetta eru sögulegar og spennandi kosningar og því má búast við að allt geti gerst. En í ræðunni í St. Paul á morgun þarf hún að kynna sig, sýna kraft og kjark. Því er þetta augljóslega að svo miklu leyti flokksþingið hennar.

Uppljóstranir um Söruh Palin valda óróa