Forkastanleg vinnubrögð á RÚV

Vinnubrögð við uppsögn Þórhalls Jósepssonar á fréttastofu Ríkisútvarpsins eru vægast sagt forkastanleg og stofnuninni til skammar. Þau vekja spurningar um geðþóttaákvarðanir Óðins Jónssonar, fréttastjóra, og yfirstjórnar Ríkisútvarpsins.

Er Þórhallur rekinn vegna þess að hann dirfðist að skrifa pólitíska sögu Árna M. Mathiesen anno 2008 en ekki stjórnmálamanns frá fyrri tíð? Er ekki sama um hvern hefði verið skrifað?

Óðinn Jónsson þarf að útskýra betur vinnubrögðin hjá Ríkisútvarpinu. 

Bókaskrif leiddu til uppsagnar

Trúðurinn í Ráðhúsinu

Mjög átakanlegt var að fylgjast með Jóni Gnarr, borgarstjóra, í Kastljósinu í kvöld. Brandarinn mikli sem fleytti þessum þekkta grínista til valda, sem táknmynd einhverra óljósra breytinga, er orðinn að drungalegri tragedíu. Þetta er ekki lengur fyndið. Borgarstjórinn hefur afhjúpað sig sem trúð, sem hvorki hefur þekkingu á málum né vit til að tjá sig um lykilmálefni stærsta sveitarfélags landsins á mjög erfiðum tímum.

Hann reynir nú að kreista brandarann eins og tannkremstúpu til að halda sér á floti, ýmist með því að vera nógu furðulegur og galinn til að virka örlítið fyndinn. Hann gerir grín að erfiðum niðurskurði og kastar stríðshanskanum í fólkið í borginni með því að tala enn um ísbjörn í Húsdýragarðinn.

Er þessum manni alvara? Þegar skorið er niður, fólk bíður í röðum eftir mat fyrir utan hjálparstofnanir og margir stefna í gjaldþrot á að fara að eyða fúlgu fjár í eitt stykki ísbjörn? Þetta lið er því miður ekki hæft til að leiða stærsta sveitarfélag landsins.

Samfylkingin með Dag B. Eggertsson ber mikla ábyrgð á því að halda þessari vitleysu áfram mikið lengur. Þeirra er ábyrgðin á þessum trúð sem veit ekkert í sinn haus.

Geimvera í íslenskum stjórnmálum

Til hamingju Ísland

Þvílík snilld sem það var að fylgjast með Gylfa Þór Sigurðssyni skjóta Skota í kaf og koma íslenska U21 árs liðinu á EM í Danmörku. Gylfi er alveg í sérflokki, þetta er einn besti knattspyrnumaður Íslandssögunnar. Enginn vafi á því. Hann mun komast langt, öll helstu stórliðin í Evrópu munu keppast um að fá hann í sínar raðir fyrr en síðar.

Ekki hægt annað en vera stoltur af því að vera Íslendingur á þessu fagra kvöldi. Árangur Íslands er glæsilegur - gaman að sjá íslenskt karlalandslið loksins vera að uppskera allt sitt erfiði. KSÍ gerði hið eina rétta með því að láta 21 árs liðið vera í forgangi.

Til hamingju strákar - til hamingju Ísland!

Ísland í úrslit EM

Niðurlæging Alþingis Íslendinga

Niðurlæging Alþingis er algjör. Ástæðurnar eru margar fyrir því að venjulegt fólk í þessu samfélagi hefur fengið nóg og lætur í sér heyra. Mótmælin við þinghúsið í gær þegar Alþingi var sett gefa til kynna, svo ekki verður um villst, að virðing fyrir Alþingi sem stofnun er hverfandi - óánægjan magnast upp. Við erum hér með máttlausa vinstristjórn sem ræður ekkert við verkefnin og vandamálin í þessu samfélagi.

Við öllum blasir að Jóhanna Sigurðardóttir, forsætisráðherra, hefur misst öll tök og ræður ekki við verkstjórnarhlutverkið, hvort sem er í ríkisstjórn eða á Alþingi. Hún veitir þessari þjóð enga leiðsögn eða forystu, hefur ekki það sem til þarf í verkefnið. Ákæran á hendur Geir H. Haarde, fyrrverandi forsætisráðherra, bar öll merki pólitísks hefndarþorsta þar sem VG réði för. Samfylkingin sá svo um sína þegar á kosninguna leið.

Alþingi virðist allt að því vera umboðslaust nú. Norræna velferðarstjórnin sem hefur reynst eins og stjórnlaust skip er að fótum komin. Þjóðin hefur misst alla virðingu fyrir þeim sem ráða för og hafa fengið nóg. Þegar fólk hefur misst heimili sín og lífsviðurværi er því alveg sama um allt og lætur í sér heyra. Þegar ég sá alvarleg andlit vinstri grænna í þinginu í gær var einhver púki sem hvíslaði, What goes around comes around.

Mesti vingullinn í stjórnmálum dagsins í dag er Steingrímur J. Sigfússon, maðurinn sem sveik öll fögru kosningaloforðin kortéri eftir kosningar og er nú orðinn eins og umskiptingur. Hann sveik þjóðarhagsmuni í Icesave og sýnt æ ofan í æ að hann er ekki traustsins verður. Var virkilega einhver sem trúði því að hann og Jóhanna Sigurðardóttir, bæði með áratuga þingreynslu, myndu breyta einhverju?

Ég skynja vonbrigðin í samfélaginu. Fjölmargir kusu vinstriflokkana í þeirri trú að þeir myndu gera eitthvað af viti og breyta einhverju. Allir vita að fullreynt er með það 20 mánuðum eftir að þessi lélega vinstristjórn tók við völdum. Þessi stjórn er komin að fótum fram. Þau hafa niðurlægt Alþingi með vinnubrögðum sínum og farið með íslensk stjórnmál í svaðið með sér. Það eru dapurleg örlög.

Nú verður að stokka spilin upp. Burt með þessa vinstristjórn, burt með Jóhönnu og Steingrím!

„Þar með var niðurlæging Alþingis fullkomnuð“

Geir ákærður - Alþingi fetar inn á hála braut

Alþingi Íslendinga hefur nú samþykkt að stefna aðeins Geir Hilmari Haarde, fyrrverandi forsætisráðherra, fyrir landsdómi. Mér finnst þetta dapurleg niðurstaða, enda er hún pólitísk aðför að einum manni. Hafi verið tilefni til ákæru átti að ákæra alla ráðherrana sem heild, en ekki velja einn úr. Þetta er því mjög óheppilegt og lítur illa út. Þarna fer Alþingi inn á mjög hála braut.

Hentistefna Samfylkingarinnar er algjör. Nokkrir þingmenn þeirra ákváðu að stefna Geir Haarde en skiptu svo um skoðun þegar kom að því að kjósa um fulltrúa þeirra flokka. Niðurstaða þeirra er pólitísk og full af tækifærismennsku. Þar sé öðrum en fulltrúum þeirra í ríkisstjórn fyrir hrun um að kenna. Þetta er billegt og hlýtur að hafa afleiðingar. Þetta er ekki stórmannlegt.

Mér finnst Alþingi setja niður sem stofnun með svona afgreiðslu mála. Þetta er til skammar.

Mál höfðað gegn Geir

Örlagastund á Alþingi

Þá er komið að atkvæðagreiðslu á Alþingi um hvort ákæra skuli fjóra ráðherra fyrir hrun: Geir Haarde, Ingibjörgu Sólrúnu, Árna Mathiesen og Björgvin G. Sigurðsson. Þetta er auðvitað mikil örlagastund, bæði vegna þess að margir samstarfsmenn þessara ráðherra árum eða áratugum saman sitja á Alþingi og átakalínur miklar um hvort þeim skuli stefnt fyrir landsdóm og hann virkjaður þar með í fyrsta skipti frá árinu 1905.

Ég spái því að þessar ákærur verði felldar og landsdómur ekki virkjaður. Það er mikið undir í þessu máli og ekki eðlilegt að ákæra nema algjör vissa sé um sakfellingu í alvarlegum málum. Nú reynir á vilja þingmanna og mikilvægt að þeir kjósi eftir hjartanu, sannfæringin fái að ráða um sekt eða sakleysi þeirra sem lagt er til að verði ákærðir.

Atkvæðagreiðsla hafin

Ingibjörg Sólrún tekur Jóhönnu með sér í fallinu

Ingibjörg Sólrún sendir Jóhönnu Sigurðardóttur, forsætisráðherra, skýr skilaboð með greinargerð sinni til þingmanna. Eigi að henda henni fyrir björg mun hún taka Jóhönnu með sér. Afgerandi ummæli Ingibjargar um pólitíska ábyrgð Jóhönnu, þar sem hún leggur lykkju á leið sína til að benda á aðkomu forsætisráðherrans að yfirlýsingu til norrænna seðlabanka í maí 2008 gefur til kynna að nú sé verið að brýna hnífana. Átökin séu rétt að hefjast.

Þetta vekur vissulega athygli eftir að Jóhanna tók talsverða pólitíska áhættu með því að slá í raun af ákærurnar á hendur fyrrum samstarfsmönnum sínum með því að nota völd sín og hjóla í Atlanefndina. Í raun má segja að hún hafi slátrað nefndinni, eins og ég hef áður bent á. Þar urðu viss pólitísk vatnaskil í þessu máli og ný atburðarás hófst. Jóhanna tók Ingibjörgu Sólrúnu þar sérstaklega úr hópnum og varði.

Ingibjörg Sólrún virðist vera að búa sig undir blóðug átök, hvort sem hún verður ákærð eður ei. Væntanlega verði þar farið í hefndir gegn þeim sem snerust gegn henni innan flokksins og stóðu að því að taka hana inn í hóp hinna ákærðu í þingferlinu. Hasarinn er því væntanlega rétt aðeins að hefjast. Jóhanna virðist ekki að sleppa eins billega og sýndist fyrr í vikunni þegar hún tók hringsnúninginn í þingræðunni.

Skrifaði undir fyrir Jóhönnu

Borgarstjórafarsinn í Reykjavík

Ansi er nú raunalegt að fylgjast með borgarstjórafarsanum í Reykjavík. Jón Gnarr er greinilega búinn að missa algjörlega tökin á því að gegna embætti borgarstjóra, getur engar ákvarðanir tekið og ræður ekki við þær skyldur sem fylgja embættinu. Hann getur ekki svarað spurningum um fjárhagsáætlun og vinnuferli hennar, þann verklagsramma sem fylgir þeirri vinnu og situr vandræðalega úti í horni eins og illa gerður hlutur. Þetta getur varla endað gáfulega.

Ekki er þetta nú burðugt og gott á þessum erfiðu tímum þegar stefnir í blóðugan niðurskurð. Auk þess tekur borgarstjórnarmeirihlutinn þá undarlegu ákvörðun að hækka laun varaborgarfulltrúa, væntanlega til að friða suma innan meirihlutans sem náðu ekki kjöri í borgarstjórn, en höfðu lagt ýmislegt undir til að komast þar inn.

Samfylkingin, sem tapaði kosningunum í vor, virðist stýra þeirri vinnu sem þó er í gangi og í raun má telja að Dagur B. Eggertsson sé yfirborgarstjóri, svipað og Alfreð Þorsteinsson innan R-listans eftir að Ingibjörg Sólrún missti þar öll völd á síðasta kjörtímabili þess bræðingsframboðs.

Jón Gnarr er vorkunn. Hann kann ekkert á prótókol og verklag þess sem stýrir einu stærsta fyrirtæki landsins, enda er Reykjavíkurborg gríðarlega stórt batterí. Þegar sá sem gegnir embættinu ræður ekki við það kemur það fljótt í ljós.

Nú þegar hveitibrauðsdögunum er lokið er gamanið tekið að kárna. Þetta gengur varla svona mikið lengur. Í raun er ótrúlegt hvað Jón hefur sloppið þó vel fram að þessu. Ef hann væri stjórnmálamaður væri pressan orðin galin.

En það hlýtur að gerast fljótlega. Svona stórt skip getur ekki verið stjórnlaus endalaust. Þegar skipstjórinn ræður ekki við verkefnið er varla pláss lengur fyrir hann í stýrishúsinu. Sama hversu absúrd brandarinn er.

Svarar ekki fyrir fjárhaginn

Jóhanna slátrar þingmannanefndinni

Ekki er ofsögum sagt að Jóhanna Sigurðardóttir hafi slátrað Atlanefndinni með harðri gagnrýni sinni í dag. Áfellisdómurinn er algjör og vandséð annað en trúverðugleiki Atla Gíslasonar sem formanns nefndarinnar sé gjörsamlega búinn. Forysta Samfylkingarinnar hefur allavega fellt sinn dóm yfir verklagi nefndarinnar og velur frekar að slá af fulltrúa sína í nefndinni og alla þá sem greiddu atkvæði með ákærum. Getur Atli Gíslason setið áfram eftir þennan áfellisdóm?

Forsætisráðherrann virðist vera dauðhrædd og hugsar nú um eigið skinn. Hún var auðvitað ráðherra í hrunstjórninni og sat í ráðherranefnd um efnahagsmál með þremur af þeim fjórum sem lagt er til að verða ákærðir. Hún myndi án nokkurs vafa fara mjög illa út úr vitnaleiðslum fyrir Landsdómi og óttast augljóslega um að verða dregin fyrir landsdóm vegna Icesave-afglapanna margfrægu, en hún klúðraði því máli feitt með Steingrími Jóhanni.

En þessi áfellisdómur markar hringsnúning hjá Samfylkingunni. Jóhanna virðist ekki beint vera að leiða hugann að því að réttlætið eða sannleikurinn fái að koma í dagsljósið heldur hvernig hún bjargar eigin skinni.

Umskipti hjá Samfylkingunni

Hik á Jóhönnu - orðin hrædd um sjálfa sig

Eftir hörkuleg ummæli Jóhönnu Sigurðardóttur, forsætisráðherra, um að draga þurfi ráðherra fyrir landsdóm til að friða almenning er nú komið greinilegt hik á hana. Ætli Jóhanna hafi áttað sig á því að ákærur muni auka líkur á því að hún sjálf og Steingrímur J. Sigfússon þurfi að svara fyrir afleita stjórn á Icesave-málinu og jafnvel enda sjálf fyrir landsdómi vegna þess?

Auk þess er greinilegt að Samfylkingin logar vegna umræðu um ákærurnar og þar koma gamlar átakalínur í ljós. Ekki má heldur gleyma því að málið er mjög rýrt í höndum Atlanefndarinnar og stendur varla steinn yfir steini. Jóhanna hefur því skipt um stefnu til að friða hópinn og standa vörð um eigin hag.

Gagnrýnir málsmeðferð

Undarleg forgangsröðun

Undarleg er sú forgangsröðun Besta flokksins og Samfylkingarinnar að hækka laun varaborgarfulltrúa á þessum erfiðu tímum þegar flest sveitarfélög eru að skera niður í yfirstjórn og stokka upp til að reyna ná endum saman. Meirihluti Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks hafði skorið niður þessi laun í borgarstjóratíð Hönnu Birnu Kristjánsdóttur. Ekki er það í takt við tímann að breyta þeirri ákvörðun nú. Hver er rökstuðningurinn fyrir því?

Mjög var deilt um launakjör varaborgarfulltrúa árið 2007 eins og þessi frétt sýnir. Ég bloggaði um þetta í október 2007 og ég man að margir skrifuðu þá á móti þessum kjörum. Tók meira að segja mætingarskrá eins fundar í borgarstjórn þar sem sást að borgar- og varaborgarfulltrúar voru á fleygiferð inn og út af fundi á meðan honum stóð. Lesið þá samantekt.

Hvað er í raun og veru á bakvið þetta? Er verið að tryggja Hjálmari Sveinssyni hærri laun út af því að hann komst ekki í borgarstjórn? Er ekki miklu heiðarlegra að koma hreint fram og viðurkenna það?

Er þetta nýja pólitíkin sem Jón Gnarr stendur fyrir?

Laun varaborgarfulltrúa hækkuð

Þórsarar í úrvalsdeildina með stæl

Vil óska Þórsurum innilega til hamingju með úrvalsdeildarsætið. Þeir hafa unnið vel fyrir þessum árangri og eiga hann svo sannarlega skilið.

Loksins, loksins eigum við Akureyringar úrvalsdeildarlið að nýju eftir langa bið. Vona að Þór gangi vel í úrvalsdeildinni á næsta ári.

Þetta er góður dagur fyrir knattspyrnuáhugamenn á Akureyri. Núna eigum við öll að gleðjast með árangurinn, hvort sem við erum á Brekkunni eða úti í þorpi.

Hvað KA varðar þarf að taka til þar og vinna úr málum, enda árangurinn ekki góður á þessu sumri en það er verkefni til að takast á við.

Þór í úrvalsdeild - Fjarðabyggð féll

Forsetinn tekur slaginn við ESB-valdið

Mér finnst það traust og flott hjá Ólafi Ragnari Grímssyni að taka slaginn við ESB-valdið. Hvað sem segja má um verk hans í útrásinni og umdeild orð til varnar þeim sem lögðu íslenskt þjóðfélag í rúst er ekki hægt að segja annað en forysta hans í Icesave-málinu síðustu mánuði hafi verið þjóðinni heilladrjúg og farsæl. Hvar stæðum við nú hefði forsetinn ekki synjað hinum afleitu Icesave-samningum sem þingið samþykkti illu heilli?

Enginn ver lengur af neinu marki þá lélegu samninga nema Svavar Gestsson, aðalsamningamaðurinn sem gerði svo afleitan díl. Hrakspár formanna stjórnarflokkanna um alvarlegar afleiðingar synjunarinnar, dómsdagsspár um að allt fari hér fjandans til, rættust ekki.

Þjóðin fékk annað tækifæri með synjun forsetans. Hann gaf þjóðinni tækifæri til að tjá skoðun sína á Icesave-samningum ríkisstjórnarinnar. Það ferli allt fékk falleinkunn frá kjósendum. Og fólk fór á kjörstað þó forsætisráðherrann reyndi að gera lítið í kosningunni.

Íslendingar hafa kynnst því vel í Icesave-málinu hvernig félagsskapur ESB er. Ekki þarf að hugleiða það lengi. Forsetinn hefur að ég tel stuðning þjóðarinnar í hugleiðingum sínum. Þjóðin vill ekki semja við ESB og binda trúss sitt við það meir en orðið er.

Hvers konar klúbbur er þetta?

Gamaldags flokkspólitískt makk í stórmáli

Það veldur mér og eflaust ansi mörgum fleirum miklum vonbrigðum að þingmannanefndin hafi strax lagst í pólitískt makk og skotgrafir þegar tekin var afstaða til hvort ráðherrar færu fyrir landsdóm og með hvaða hætti málið allt yrði gert upp. Betur hefði farið á því ef náðst hefði sameiginleg niðurstaða og menn hefðu náð að lyfta sér upp á aðeins hærra plan en gengur og gerist í pólitískri umræðu þar sem heildarmyndin er sjaldan ef aldrei skoðuð áður en afstaða er tekin.

Atburðarás síðustu dagana sýnir því miður hversu úreltur Landsdómur er og hversu veikburða málið allt er í höndum þingsins. Varla hafði niðurstaðan verið kynnt þegar hver flokkur var farinn að gera upp málið með sínum gleraugum og baráttan hafin innbyrðis fyrir hinni réttu pólitísku niðurstöðu til heimabrúks. Stóra niðurstaðan er því miður sú að þingmenn eiga erfitt með að taka afstöðu og skiljanlega erfitt með að ákæra samstarfsfélaga til margra ára eða áratuga.

Sérstaklega var undarlegt að sjá Jóhönnu Sigurðardóttur, forsætisráðherra, reyna að setja sig í stellingar siðapostula með hreina samvisku þegar hún gerði upp við Ingibjörgu Sólrúnu og hin meintu pólitísku afglöp hennar. Bíddu nú við, sat ekki Jóhanna með þessari konu og tveimur öðrum sem lagt er til að verði ákærðir í ráðherranefnd um efnahagsmál á þessu tímabili? Er hún þá allt í einu orðin siðapostuli og stikkfrí til að fella dóma eða koma með beint mat?

Þetta er því miður fyrirboði þess sem koma skal. Að mörgu leyti finnst mér þetta stefna í afar misheppnaðan farsa sem fær enga trausta niðurstöðu. Upphafið er ekki gáfulegt.

„Röng niðurstaða“

Áfellisdómur yfir þinginu og stjórnkerfinu

Ég undrast ekki að stóridómur Atla Gíslasonar hafi ákveðið að leggja til að fjórir ráðherrar verði dregnir fyrir landsdóm. Almenningur kallaði mjög skýrt eftir uppgjöri og þessi leið er ein þeirra sem slekkur hefndarþorsta almennings vegna falls fjármálakerfisins þar sem margir lykilmenn stjórnkerfisins brugðust algjörlega þegar taka þurfti á óstjórn helstu forsvarsmanna fjármálakerfisins sem engin bönd héldu í græðgi.

Að mörgu leyti er mikilvægt að afgreiða þessi mál af festu og ábyrgð og láta reyna á pólitíska ábyrgð þeirra sem brugðust á vaktinni. Það er einfalt að þessir ráðherrar brugðust þjóðinni, en umfram allt þeim sem kusu þá til valda og treystu þeim fyrir stjórn landsins. Mörg og mikil mistök voru gerð sem einhver verður að taka ábyrgð á.

Verst af öllu er að landsdómur er að mörgu leyti úreltur og hefði þurft að breyta vinnuaðferðum og umgjörðinni á bakvið hann. Fara þarf yfir alla þá þætti, þó betur hefði farið á því að landsdómur hefði verið færður til 21. aldarinnar og við hefðum átt stjórnmálamenn sem hefðu skynjað betur að þar þurfti að breyta til.

Þingið ætlar sér að afgreiða þessar ákærutillögur og ræða þær á einhverjum tveimur til þremur dögum. Það er algjör ósvinna að mínu mati. Þetta er engin einföld þingsályktunartillaga. Þarna er stórmál á ferðinni og færi vel á því að þessi mál yrðu rædd betur og tekinn góður tími til að fara yfir það.

Þarna þarf að vanda til verka og klára mál með viðunandi hætti, fyrir framtíðina sko!

Tvær tillögur um málshöfðun

Jóhanna og Össur reyna að sleppa við ábyrgð

Eigi að stefna fjórum ráðherrum, úr ráðuneyti Geirs H. Haarde sem sat fyrir hrun, fyrir landsdóm er eðlilegt að spurt sé af hverju Jóhanna Sigurðardóttir og Össur Skarphéðinsson fari ekki sömu leið. Eru þau minna sek um embættisafglöp og hafa brugðist trausti en ráðherrarnir fjórir? Ekki má gleyma því að þau eru einu ráðherrarnir fyrir hrun sem enn sitja í ríkisstjórn og því varla furða að þau séu á nálum. Þau hljóta að hafa samvisku fyrir sinni ábyrgð.

Sú staðreynd hefur gleymst alltof oft að Jóhanna Sigurðardóttir sat ásamt Geir H. Haarde, Ingibjörgu Sólrúnu og Árna Mathiesen í ráðherranefnd um efnahagsmál, valin þar sem annar ráðherra Samfylkingarinnar með flokksformanninum, fram fyrir viðskiptaráðherrann Björgvin sem greinilega var haldið algjörlega utan við öll helstu mál. Auk þess var Össur starfandi formaður flokksins í raun þegar ISG veiktist og sat á öllum upplýsingum.

Samfylkingin dílar nú um hverjir verði dregnir fyrir landsdóm, sem eðlilegt er að kalla saman vegna þessa máls. Þar á greinilega að velja fallista sem taka fallið af öðrum ef marka má þessa atburðarás. Það verður að gera upp þetta stóra efnahagshrun með viðeigandi hætti og láta reyna á ábyrgð ALLRA þeirra ráðherra sem sátu við völd og brugðust gjörsamlega bæði þjóðinni og trúnaðarmönnum flokkanna sem þau unnu fyrir.

Þar eiga Jóhanna og Össur ekki að sleppa, þó þau sleppi væntanlega þar sem þau hafa ferlið í vasanum. Ef allt væri með felldu ætti að draga fyrir landsdóm alla ráðherra sem voru í lykilstöðu í ferlinu fyrir hrun. Ef við viljum almennilegt uppgjör. En það vill Samfylkingin greinilega ekki, enda horfist ekki í augu við ábyrgð forystumanna sinna í hrunferlinu í þessu mikla uppgjöri sem þarf að fara fram.

Jóhanna beitti þrýstingi

Hveitibrauðsdagar Gnarrsins liðnir

Ég held að hveitibrauðsdögum Besta flokksins og Jóns Gnarr sé lokið. Ekki seinna vænna þegar aulabrandarinn er færður á erlenda fjölmiðla er hann bara pínlegur og vondur, ekki vitund fyndinn eða skemmtilegur. Jón gerir svo illt verra með viðtalinu við Netmoggann í dag þar sem hann í raun sér ekki eftir neinu en er farinn að afsaka sig með Tourette og athyglisbresti.

Brandarinn er orðinn þreyttur og súr, meira að segja sem local-húmor. Er ekki mál að linni? Ætla Reykvíkingar að hafa skemmtikraft á fullum borgarstjóralaunum í fjögur ár við að leika trúð? Eru ekki nóg önnur og brýnni verkefni á dagskrá?

„Ég er og verð óviðeigandi“

Alþýðubandalagið rís upp frá dauðum

Eftir löng og subbuleg hjaðningavíg á vinstrivængnum hefur tekist, með herkjum, að stokka hina lánlausu vinstristjórn upp, ríkisstjórn sem hefur mistekist algjörlega á einu og hálfu ári að byggja upp og skapa trausta framtíðarsýn á Íslandi eftir hrun. Lánleysi og verkleysi hafa verið meginstef hennar, eins og annarra vinstristjórna í íslenskri stjórnmálasögu. Nú er reynt að berja í brestina.

Í raun hefur andlitslyftingin falið það einna helst í sér að koma til móts við órólegu deildina í VG til að tryggja starfhæfan þingmeirihluta og bjarga stjórninni frá hruni. Allt frá afsögn Ögmundar Jónassonar hefur vinstristjórnin aðeins haft burði til að berjast fyrir lífi sínu. Nú hefur Jóhanna Sigurðardóttir, sem hrakti Ögmund á dyr forðum daga, brotið odd af oflæti sínu - gefið eftir fyrir þeim hóp sem hefur líf stjórnarinnar í hendi sér.

Sigurvegararnir í þessu valdatafli eru Ögmundur Jónasson og Jón Bjarnason sem tóku slaginn við Jóhönnu og Samfylkinguna og hafa náð fullum sigri í pólitísku refskákinni. Þeir sitja nú tvíefldir saman í stjórninni að nýju. Eftir hrókeringu er hér komin á koppinn ein rammasta vinstristjórn í norrænni stjórnmálasögu. Nær allir ráðherrarnir eiga uppruna sinn í Alþýðubandalaginu og lengst til vinstri á pólitíska skalanum.

Órólega deildin í VG drottnar nú og hefur beygt Samfylkinguna undir sig, auk þess sem hægrikratarnir eru orðnir algjörlega valdalausir í þeim bræðingi sem hér situr við völd fyrst og fremst til að standa vörð um völd fárra. Með því að semja frið og kalla Ögmund og Jón sérstaklega til fundar fyrir hrókeringu er lykilstaða þeirra kórónuð. Þeir hafa völdin í sinni hendi og ráða örlögum vinstriblokkarinnar í þessum snúningi hið minnsta.

Með því að fórna utanþingsráðherrunum og tryggja Ögmundi Jónassyni hið nýja innanríkisráðuneyti og mótun þess með sameiningu dóms- og samgönguráðuneytis er hann í raun orðinn einn af leiðtogum vinstristjórnarinnar með formönnum Samfylkingar og VG. Hann fær nýjan vettvang til að vera í sviðsljósinu. Þetta gremst þeim sem hröktu hann á dyr áður.

Ráðherrar vinstristjórnarinnar höfðu varla klárað ríkisráðsfundinn á Bessastöðum og skiptast á lyklum þegar ólgan gaus upp með yfirlýsingum Sigríðar Ingibjargar Ingadóttur sem sparaði ekki stóru orðin í óánægjunni með eftirgjöfina gegn órólegu deildinni. Kristján Möller, sem var sparkað til að skapa rými fyrir Ögmund, orðaði þetta reyndar pent með því að segja að heimilisköttum væri slátrað fyrir villiketti.

Gylfi Magnússon var kominn að fótum fram í pólitísku valdatafli og var ekki sætt lengur. Mikil áhersla var lögð á að hann kæmi ekki til þings aftur eftir að sannað var að hann hafði sagt þingi og þjóð ósatt. Gylfi var valinn sem ráðherra til að skapa stjórninni trúverðugleika en var að lokum dragbítur á hana. Án trúverðugleika var hann einskis virði og dró að lokum Rögnu Árnadóttur með sér í fallinu.

Og þó – er það svo einfalt mat? Nei varla. Rögnu er jú vísað á dyr til að skapa rými fyrir Ögmundi. Órólega deildin í VG hafði jú sett veiðileyfi á hana áður vegna ýmissa mála. Ragna hafði þó það sem stjórninni vantaði – vinsældir. Hún hafði staðið sig vel í embætti og geldur greinilega þess að hafa ekki pólitískt umboð og verður undir í rimmu við þá sem kunna hina pólitísku refskák öllum öðrum fremur.

Þegar Jón Bjarnason lék sóló í Evrópu- og landbúnaðarmálum var mörgum forystumönnum Samfylkingarinnar nóg boðið og sendi honum tóninn. Hann svaraði tvíefldur og gaf ekki þumlung eftir. Nú er hann með pálmann í höndunum, er ósnertanlegur og með sitt svigrúm. Órólega deildin heldur honum á besta stað, með útsýni yfir Evrópuferlið vandvirka og með öll spil á hendi. Ekki furða að mörgum svelgist á.

Kristján L. Möller er hinsvegar í raun tekinn pólitískt af lífi í þessari hrókeringu, kortéri áður en hann ætlaði sér að vígja Héðinsfjarðargöngin í heimabyggð sinni. Það átti að vera pólitísk sigurstund hans - þau endalok sem hann hefði sætt sig við. Fallið er honum hátt, hann var leiðtogi Samfylkingarinnar á landsbyggðinni en er algjörlega valdalaus á eftir og stórskaddaður. Þrátt fyrir óljós loforð um eitthvað hlutverk hefur hann ekkert í hendi.

Þessi hrókering er mikið áfall fyrir hægrikrata. Þeir eiga nú engan ráðherra í ráðherraliði Samfylkingarinnar. Eðalkratinn Kristján var í raun sá síðasti þeirrar gerðar. Sumir hægrikratanna fyrirgáfu jú aldrei Jóhönnu að fara úr Alþýðuflokknum sáluga eftir að hún tapaði fyrir Jóni Baldvini í formannskjöri 1994 í Reykjanesbæ og stofna Þjóðvaka. Þar kraumar undir niðri eldar.

Í Samfylkingunni hefur verið algjört leiðtogaleysi. Öflugir kandidatar hafa veikst einn af öðrum. Össur hefur fengið sénsinn og tapaði fyrir Sollu, Árni Páll lenti í erfiðum málum og hefur klúðrað nær alveg kjörstöðu sinni, Dagur fuðraði upp í borginni og er enginn krónprins lengur, Kata Júl hefur valdið vonbrigðum mörgum og Lúðvík Geirsson féll í orðsins fyllstu af stallinum í Hafnarfirði.

En erfðaprins Jóhönnu er kynntur til leiks í þessari hrókeringu. Guðbjartur Hannesson hefur skyndilega mjög sterka pólitíska stöðu til að sækja fram til forystu. Leiðin virðist nær greið ef honum tekst að höndla verkefnið mikla, stofna velferðarráðuneytið nýja og standa undir hálfum fjárlögunum með sóma og það í gríðarlegum niðurskurði. Hans bíða erfið verkefni áður en Jóhanna hin þreytta stígur af sviðinu. 

Við búum í landi vinstriaflanna. Því verður ekki neitað. Skyndilega vöknum við Íslendingar upp við þá staðreynd að í ríkisstjórninni, hinni tæru vinstristjórn, sitja nú átta af tíu ráðherrum með pólitískan bakgrunn úr Alþýðubandalaginu sáluga og sá níundi, byltingarforinginn Ögmundur, sem hefur örlög stjórnarinnar í hendi sér, var óháður í þingliði Alþýðubandalagsins í upphafi síns pólitíska ferils. Jóhanna er svo ein eftir með annan bakgrunn.

Hver hefði trúað því að andlitslyfting í ráðherrahrókeringu fæli í sér nær algjör yfirráð harðasta kjarna Alþýðubandalagsins sáluga? En sú er staðreyndin. Sem fær okkur til að hugsa um hvort þetta sé andlitslyfting eða sjónarspil til að halda lífinu í feigri ríkisstjórn... bara nokkrar vikur, nokkra mánuði, jafnvel ár.

Hefur einhver trú á því að andlitslyftingin breyti þeirri staðreynd að vinstristjórnin stendur máttlaus í erfiðu verkefni? Það verða engin kaflaskil. Hin tæra allaballastjórn er aðeins haldið í sambandi valdanna vegna. Völdin kitla jafnvel hin minnstu pólitísku egó meira en orð fá lýst. Og jafnvel kjarnakonan Jóhanna og Evrópusinnarnir beygja sig undir órólegu deildina fyrir völdin.

Skondið. En svona er víst Ísland í dag, Ísland Alþýðubandalagsins, hvorki meira né minna. Þetta verður svo sannarlega líflegur pólitískur vetur – rússneskur vetur hinna ísköldu vinstriafla verkleysis og úrræðaleysis.


Pistill fyrst birtur á efrettir.is fimmtudaginn 2. september 2010

Súrt ástarlíf í gervi glamúr

Ansi er nú þessi fréttamennska um svokallaða glamúrgellu Völu Grand þreytt og klén. Þessi séðogheyrt - blaðamennska er að verða æ meira áberandi hérna á Íslandi, því miður. Ég var eiginlega að vonast til að þessi rósrauða pressa væri bara á öðrum fréttavefum og hægt að passa upp á hana þar, en svo er nú víst alls ekki.

Kannski getum við verið sæl með þetta þangað til að ástarsögur ríka og fræga fólksins hérna heima fara að dúkka upp á mbl.is. Og þó ég gleymdi því við eigum ekkert ríkt fólk lengur sem vill láta sjá sig hérna heima nema þá örfáa lánlausa menn í felum, en dveljast að mestu leyti erlendis.

Mér fannst tilraunir sumra hérna heima til að gera Ásdísi Rán að einhverri táknmynd ríka og fræga fólksins í fréttaumfjöllun mistakast frekar hrapallega. Þetta er engu skárra. En ég afþakka samt svona blaðamennsku, hún á helst heima annarsstaðar.

Vala Grand: Hann var myndarlegur en nautheimskur

Reynt að berja í brestina - flókinn ráðherrakapall

Eftir flókinn og erfiðan ráðherrakapal, sem gekk erfiðlega fyrir Samfylkinguna, hefur verið stokkað upp í vinstristjórninni. Þetta er úrslitatilraun til að berja í brestina, reyna að halda samstarfinu saman og koma málum á hreyfingu. Stjórnin hefur verið lömuð síðan Ögmundur Jónasson sagði af sér fyrir tæpu ári. Samfylkingin hefur seint og um síðir áttað sig á því að semja þurfti við órólegu deildina í VG til að stjórnin myndi lifa. Uppstokkunin ber þess merki að órólega deildin fær sinn sess.

Jóhanna Sigurðardóttir kemur sem mjög veikur leiðtogi út úr þessari ráðherrahrókeringu. Illa gekk fyrir hana að koma tillögu í gegnum þingflokkinn og augljóst að þar eru margir ósáttir. Konur eru ósáttar með sinn hlut í tillögunni og landsbyggðarmenn, einkum í Norðausturkjördæmi, eru mjög óánægðir með að Jóhanna hafi allt að því slátrað pólitískum ferli Kristjáns L. Möller, sem fékk ekki að vígja sín kæru Héðinsfjarðargöngin í heimabyggð sem átti að vera stærsta pólitíska stund hans.

Innan vinstri grænna hefur ráðherrakapallinn afhjúpað hversu veikburða og máttlaus Steingrímur J. Sigfússon er orðinn. Hann hefur enga stjórn á málum innan VG og hefur gefist upp fyrir órólegu deildinni. Jón Bjarnason er stóri sigurvegarinn. Hann heldur velli þvert á það sem margir töldu fyrir skömmu og hefur haft nokkurn sigur í erfiðri rimmu. Ögmundur kemur aftur inn og getur styrkt stöðu sína sem fyrsti innanríkisráðherrann. Þeir sem vanmátu Ögmund fengu heldur betur á baukinn.

Auk þess var undarleg sú atburðarás þegar formaður Samfylkingarinnar var farin að skipta sér af ráðherrakapli vinstri grænna og kallaði ráðherra VG á sinn fund til að lægja öldur. Síðast þegar ég vissi var ráðherrakapall hvers flokks á ábyrgð flokksformanns en ekki formanna annarra flokka. Steingrímur J. virðist eiga erfitt með að halda sínum hóp saman og horfir ráðalaus á forsætisráðherrann taka stjórnina og lútir valdi hennar í einu og öllu.

Erfiður vetur er framundan í pólitíkinni. Nú er allt lagt undir til að bjarga tæru vinstristjórninni. Henni hefur fátt tekist og afrekaskráin er ekki löng. Síðasta árið hefur nær allt púður hennar farið í að halda sér á floti, koma í veg fyrir að hún hrökklist frá völdum ósátt og sundruð eins og allar aðrar íslenskrar vinstristjórnir. Nú reynir á hvort tekist hafi að berja í brestina.

Guðbjartur verði ráðherra