Geir Haarde bítur á jaxlinn og bölvar í hljóði

Greinilegt er að Geir Haarde, forsætisráðherra, er ekkert hoppandi sæll með úrskurð umhverfisráðherrans en hann virðist þó bölva í hljóði. Undrast yfirlýsingar hans að þetta stefni stjórnarsamstarfinu ekki í hættu. Er algjörlega ósammála því mati, enda finnst mér þetta þvert á móti veikja undirstöður þessarar ríkisstjórnar, sem ekki voru þó sterkar fyrir.

Yfirlýsingar ráðherra ríkisstjórnarinnar í tvær áttir, síðast með þessu stórundarlega útspili umhverfisráðherrans, veikir ríkisstjórnina augljóslega og fær marga til að efast um hvort rétt sé að styðja hana. Yfirlýsingar Kristjáns Þórs Júlíussonar, fyrsta þingmanns kjördæmisins, eru allavega traustar og góðar. Hvað mig varðar finnst mér ástæðum þess að ég ætti að bakka upp ráðherra hennar og þá sem standa að henni vera farið að fækka mjög.

Ef ekki er hægt að vinna traust og afgerandi að þessum málum sem skipta okkur mestu er eðlilegt að horfa annað. Ég er allavega ekki þannig gerður að sætta mig við svona þegjandi. Það má vel vera að Geir reyni að settla þetta með mildum yfirlýsingum en hann verður þá að taka á sig ólguna meðal sjálfstæðismanna í garð umhverfisráðherrans í stjórn hans.

Ráðherrann situr í skjóli Sjálfstæðisflokksins í þessu ráðuneyti og eðlilegt að þeir sem eru ósáttir við hennar verk tali hreint út. Reyndar skil ég ekki þennan úrskurð hennar nema sem tilraun til að stöðva álverið við Bakka. Af hverju tók hún ekki sömu afstöðu til álversins í Helguvík?

Ekki er hægt að túlka þetta öðruvísi en sem atlögu að fólki hér og framkvæmd sem skiptir svæðið mjög miklu máli. Ef Sjálfstæðisflokkurinn ætlar að dekka þetta verklag fær hann að finna fyrir því hér líka.

Úrskurðurinn ónauðsynlegur

Alvarleg atlaga Þórunnar að íbúum á Norðurlandi

Ákvörðun Þórunnar Sveinbjarnardóttur, lélegasta ráðherrans í ríkisstjórninni, um Bakkaálver í dag er bein atlaga að Norðurlandi og hagsmunum þess. Þar er vegið að fólki hér með mjög grófum hætti, svo alvarlegum að ekki er hægt að þaga. Verði þetta stefna ríkisstjórnarinnar í málum hér er svo komið að rétt er að láta af stuðningi við hana algjörlega. Ekki verður við þetta ástand unað að óbreyttu.

Svo er nú komið að Sjálfstæðisflokkurinn verður að meta það hvort hægt sé að styðja þessa ráðherraónefnu sem Þórunn Sveinbjarnardóttir er. Mér finnst eðlilegt að spyrja sig að því og fá svör í leiðinni hver stefna Samfylkingarinnar í þessum málum er. Ætlar flokkurinn að styðja álver við Bakka eða vinna gegn því með svo áberandi hætti og raunin er í dag? Sjálfstæðisflokkurinn tekur fulla ábyrgð ella á þessu rugli.

Ég hef orðið fyrir mjög miklum vonbrigðum með hálfvelgjuna sem kemur frá þessari ríkisstjórn, einkum í málum Bakkaálvers. Ákvörðun iðnaðarráðherrans fyrir nokkrum vikum og nú umhverfisráðherrans er atlaga að fólki hér. Eðlilega er velt fyrir sér hvort að þingmenn stjórnarflokkanna hér í kjördæminu séu áhrifalausir í þessum málum. Er virkilega ekkert hægt að gera til að snúa þessum málum við til betri vegar?

Mér finnst sífellt meira áberandi að þessi ríkisstjórn hefur enga heildstæða stefnu í lykilmálum. Blaðrað er í báðar áttir og hálfvelgjan er algjör. Nú er kominn tími til að einhver segi stopp og spurt sé að því hvort eigi að keyra til hægri eða vinstri. Það er erfitt að gera bæði í sama bíltúr, nema leggja eigi upp á tveim bílum, bláum og rauðum.

Hingað og ekki lengra í ruglinu, takk fyrir. En mikið vorkenni ég Samfylkingarmönnum í Þingeyjarsýslum núna. Þeir hljóta að vera sárir í dag. En ég vona að þeir beri harm sinn ekki í hljóði.

Undirbúningur skemmra kominn

Ólafur F. er gjörsamlega að spila sig út

Ég er eiginlega algjörlega orðlaus eftir Kastljósviðtalið við Ólaf F í kvöld. Greinilegt að maðurinn er gjörsamlega að spila sig út. Þvílíkur performans! Hver ætli PR-ist fyrir karlgreyið? Annað hvort er sá maður í sumarfríi eða hreinlega ekki til í þessari hitabylgju sem er að þjaka landsmenn alla en þó helst meirihlutann í borginni sem er að verða eins og leikhópur í farsaleikriti sem enginn skilur upphafið eða endann á.

Hvers vegna gat borgarstjórinn ekki bara svarað einföldum og eðlilegum spurningum fjölmiðlamanna um lykilatriði? Við erum að tala um að hann sparkar út í ystu myrkur konu sem hann sjálfur valdi sem aðstoðarmann sinn og hafði inn á kontór hjá sér á hverjum degi. Við erum ekki að tala um einhverja konu úti í bæ. Ef Ólafur F. getur ekki svarað svona eðlilegum spurningum er eðlilegt að spurt sé hvort ekki sé kominn tími til að hann gerist læknir í fullu starfi úti í bæ aftur og láti borgarbúa lifa sínu lífi án hans á borgarstjórakontórnum.

Mér finnst saga þessa meirihluta verða æ vitlausari með hverjum deginum sem líður. Borgarfulltrúar Sjálfstæðisflokksins líta út eins og fólk í sjálfsmorðssprengiför sem það hefur engin tök á að losna út úr. Er virkilega ekki hægt að binda endi á þennan fjárans farsa eða í það minnsta gera hann skiljanlegan fyrir pólitíska áhugamenn? Plús, það væri ágætt að þessi borgarstjóri færi að svara spurningum.

Fannst Ólafur F. reyndar gefa það í skyn að hann nyti ekki virðingar og væri illa komið fram við hann. Kannski væri ráð fyrir hann að fara að mæta með borgarstjórakeðjuna í viðtöl hér eftir og túlk við hliðina á sér sem talar íslensku.

Árni kærir Agnesi - dapurt endaspil úr Eyjum

Ekki kemur að óvörum að Árni Johnsen, alþingismaður, ætli að slá sig til riddara með því að höfða mál gegn Agnesi Bragadóttur. Ég var hjartanlega sammála yfirlýsingum Agnesar. Held að þetta verði lítil frægðarför fyrir Árna og vil óska Agnesi góðs í þessari rimmu. Moggagreinin hans Árna um daginn var reyndar sorgleg að öllu leyti. Sjálfstæðismenn skammast sín fyrir þennan þingmann.

Ég hef í sjálfu sér aldrei farið leynt með að ég vildi ekki Árna í þingframboð á síðasta ári. Fannst það rangt að hann færi aftur í framboð eftir alvarleg lögbrot sín fyrir nokkrum árum. Fannst það hvorki honum né Sjálfstæðisflokknum til góða. Fór meira að segja í viðtal á Stöð 2 til að tala gegn þingframboðinu eftir ítarleg bloggskrif. Er enn sömu skoðunar og finnst ekkert hafa breyst í þeim efnum að afleitt hafi verið að Árni hafi aftur farið á þing.

Enda sýnist mér það hafa sannast af því að Árna hefur ekki verið treyst fyrir trúnaðarstörfum innan flokksins, eftir að flokksmenn í Suðurkjördæmi völdu hann á þing, þó þeir hafi reyndar lækkað hann um sæti með útstrikunum á kjördegi og veikt pólitíska stöðu hans til muna. Hann hefur verið utangarðsmaður í þingflokknum. Var ekki treyst fyrir formennsku eða varaformennsku í þingnefndum á kjörtímabilinu, né öðrum embættum, þó hann hafi átt fjórtán ára þingferil áður að baki er hann sneri aftur á þing.

Árni hefur strikað sig út í þjóðmálaumræðunni og hefur jafnmikil eða minni pólitísk áhrif og óbreyttir stjórnarandstöðuþingmenn. Sjálfstæðismenn eru ekki sáttir við endurkomu hans og munu aldrei sætta sig við að hann hafi komist aftur á þing. Held að sagan muni dæma endurkomu hans á þing sem mistök og mér finnst forysta flokksins hafa fellt þann dóm vel með því að velja Árna ekki til neinna trúnaðarstarfa.

Ætla rétt að vona að sjálfstæðismenn á Suðurlandi vandi sig betur við val á næsta framboðslista sínum.

Árni stefnir Agnesi

Ólafur F. sparkar í Ólöfu Guðnýju

Mér finnst brottrekstur Ólafar Guðnýjar Valdimarsdóttur vera Ólafi F. Magnússyni, borgarstjóra, til skammar. Illa er að ákvörðuninni staðið og afleitt að samstarfsmenn hans, þar á meðal meirihlutafulltrúar í ráðinu, heyri fyrst af brottrekstri hennar úr nefndinni í fjölmiðlum. Reyndar er stórmerkilegt að þessi kona hafi verið pólitískur aðstoðarmaður Ólafs F. þar til fyrir stuttu síðan. Væri ágætt að heyra hvað hefur eiginlega gerst á milli þeirra.

Ólafur F. virðist vera mjög laginn við að missa traust þeirra sem vinna með honum. Ekki aðeins tókst honum að missa þær sem sátu í öðru og þriðja sæti framboðslistans sem hann leiddi úr hópnum heldur hefur hann losað sig við pólitískan aðstoðarmann sinn, sem hann valdi sjálfur, á fyrstu mánuðum borgarstjóraferils síns. Stórar spurningar um pólitískt bakland borgarstjórans í Reykjavík og styrk hans hljóta að vakna í kjölfarið.

Mér finnst svona verklag ekki til sóma fyrir borgarstjórann. Varla er þetta stöðugleikamerki, hvorki fyrir hann, né meirihlutann sem situr við völd. En hvað segir Ólöf Guðný? Forðum daga, í pólitískum ólgusjó, sagði hún að trúverðugleiki borgarstjórans væri hafinn yfir allan vafa. Hver er staðan með þann trúverðugleika nú?

Borgarstjóri skiptir um varaformann skipulagsráðs

Brown búinn að vera - kuldaleg endalok

Hverjum hefði órað fyrir því þegar Gordon Brown fékk húsbóndavald í Downingstræti 10 á silfurfati að hann yrði gerður upp innan eigin raða innan fimmtán mánaða, með blóðugum og kuldalegum hætti? Sú er nú að verða raunin. Aðeins er tímaspursmál hvenær Brown fær náðarhöggið og verður kastað út úr breskum stjórnmálum af samherjum sínum og það áður en hann fær tækifæri til að leiða Verkamannaflokkinn í kosningum.

Árið 2005 leiddi hann flokkinn áfram til sigurs fyrir Tony Blair, sem var stórlega skaddaður í sínum síðustu kosningum. Þá var Gordon Brown hetja flokksins og táknmynd sigursins, mun frekar en Blair sem var búinn að vera pólitískt og var pólitískt lamaður - í gíslingu órólegu deildarinnar innan flokksins. Þá óraði engum fyrir því að hinn vinsæli og trausti fjármálaráðherra ætti svo stutt pólitískt líf fyrir höndum og myndi mistakast við leiðtogahlutverkið.

Hann beið í þrettán ár eftir stólnum. Biðin var löng og erfið og hann plottaði sig miskunnarlaust á leiðarenda og ýtti Blair út áður en hann vildi yfirgefa Downingstræti 10. Nú er allt útlit fyrir að Blair-armurinn muni hefja endalokin fyrir Gordon Brown - sparka honum út úr breskum stjórnmálum. Þeir hafa lengi beðið færis í að gera upp Gordon Brown og launa honum lambið gráa og munu nú ganga frá honum pólitískt, brosandi á vör.

Þeir vildu aldrei að hann fengi hnossið mikla og reyndu að berjast gegn því að hann yrði forsætisráðherra. Blair og lykilmenn hans töldu Brown þó of sterkan og afgerandi pólitíkus til að hann yrði stöðvaður. Þeir lögðu ekki einu sinni í að finna kandidat gegn honum. Á rúmu ári er Brown búinn að vera. Hann hefur sópast út í þeim ólgusjó sem einkennir bresk stjórnmál, nú þegar sigur Íhaldsflokksins í næstu þingkosningum er í kortunum.

Fyrir Brown eru þetta vissulega mjög kuldaleg endalok. Hann fékk tækifærið en klúðraði því. Og nú munu þingmennirnir sem óttast um eigin hag sparka honum til að eygja von á endurkjöri. Já, hún er skrýtin þessi pólitík. En hvað ætla kratarnir eiginlega að gera við Gordon Brown þegar þeir hafa sparkað undan honum stólnum?

Ráðherrar hvattir til að ýta Brown til hliðar

Veruleikafirring á Bessastöðum

Sífellt betur sést að Ólafur Ragnar Grímsson er lélegasti forsetinn í lýðveldissögunni. Tækifærismennska hans og dekur við auðmenn er að verða sorglegur blettur á forsetaembættinu. Sést þetta einna best af boði hans og eiginkonunnar fyrir Mörthu Stewart á Bessastöðum, þar sem auðmenn voru auðvitað í lykilhlutverki. Eru engin takmörk á hversu mikil veruleikafirring er hjá forsetaembættinu í valdatíð Ólafs Ragnars?

Við bætist svo léleg ákvörðun Ólafs Ragnars um að fara á Ólympíuleikana. Forsetaembættið sendi út yfirlýsingu um förina og lét með fylgja langhund um för hans á ráðstefnu í Bangladesh, eins og það væri bæði aðaltilgangur ferðarinnar og um leið að afsaka að hann væri nú að fara á Ólympíuleikana í miðju einræðinu.

Að við skulum þurfa að láta bjóða okkur fjögur ár í viðbót af þessu fjárans rugli.

Karadzic fer til Haag - uppgjör grimmdarinnar

Nú er ljóst að Radovan Karadzic er á leiðinni til Haag og mun þar svara fyrir aðild sína í fjöldamorðunum hrottalegu í Srebrenica fyrir þrettán árum. Þetta eru mikil þáttaskil og alveg ljóst að réttarhöldin yfir þessum fjöldamorðingja verða aðalfréttaefnið á næstu mánuðum, ekki síður en forsetakosningarnar í Bandaríkjunum. Karadzic hefur verið leitað lengi, svo framundan er mikilvægt uppgjör mála.

Eðlilega hafa margir velt fyrir sér hvernig Karadzic gat verið í felum svona lengi - eftir þrettán ár var talið að ekki væri hægt að handsama hann og klára þessi mál. Þjóðernissinnar hafa haldið hlífðarskildi yfir Karadzic öll þessi ár og falið hann fyrir alþjóðasamfélaginu og komið í veg fyrir að réttvísin nái fram að ganga. Þeir tímar eru nú sem betur fer liðnir. Kominn tími til að reikningsskil verði og uppgjör á þeirri grimmd sem Karadzic sýndi með pólitískri forystu sinni.

Myndin af Karadzic vekur eðlilega mikla athygli. Hann er algjörlega óþekkjanlegur og hefur dulbúist svo vel að enginn hefur vitað neitt, nema þá vitorðsmenn hans. Karadzic hafði byggt sér upp nýtt líf, gat unnið að sínum verkum og komist hjá því að svara til saka. En nú fær hann farmiða til Haag, ætli það verði ekki farmiði aðra leiðina?

Karadzic framseldur til Haag

Loksins! - fjöldamorðinginn Karadzic handtekinn

Loksins, loksins.... hefur fjöldamorðinginn Radovan Karadzic verið handtekinn í Serbíu. Of lengi hefur verið beðið eftir því að þessi maður þyrfti að svara fyrir grimmdarleg verk sín í skjóli þeirrar forystu sem hann veitti Bosníu-Serbum á tíunda áratugnum og löngu kominn tími til að hann fái farmiða til Haag, sé lokaður þar í fangaklefa og dreginn fyrir stríðsglæpadómstólinn.

Mér finnst biðin hafa verið of löng eftir því að réttlætið hafi sinn framgang í þessu máli. Of lengi hefur verið beðið eftir því að Karadzic yrði svældur úr greni sínu og fái þá meðferð sem hann á skilið. En betra er hinsvegar seint en aldrei í þessum efnum eins og mörgum öðrum.

Þetta er vissulega sögulegur dagur. Nú loksins er hægt að heiðra minningu þeirra þúsunda manna sem voru drepnir í grimmdarlegustu fjöldamorðum frá dögum síðari heimsstyrjaldarinnar með því að draga þann fyrir dóm sem stóð að þeim hryllingi.

Milosevic dó því miður áður en hann var dæmdur fyrir afbrot sín, eftir fimm ára vist í Haag. Nú vonandi verður Karadzic fluttur á sama stað, helst í sama klefann og Milosevic dó forðum í.

Karadzic handtekinn í Serbíu

Mannvonska í Íran

Ekki eru fallegar lýsingarnar á væntanlegum aftökum á níu manns í Íran. Grimmdin og mannvonskan eru algjör í þeim efnum. Eflaust er vændi, sifjaspell og framhjáhald umdeilt í hvaða samfélagi sem er. En aftaka af því tagi sem bíður þessa fólks er ómannúðleg og ógeðfelld í alla staði. Í flestum siðmenntuðum löndum er enginn sómi fólginn í drápum og mannvígum en það finnast önnur viðmið í þeim menningarheimum sem þetta fólk kemur úr.

Lýsingarnar um það hvernig fer fyrir þessu fólki eru alveg skelfilegar. En varla kemur þetta að óvörum. Ekki er langt síðan því var lýst í sjónvarpsþætti og blaðaskrifum hvernig samkynhneigðir eru drepnir í Íran. Þeir eru þurrkaðir út, enda er ekki leyfilegt að tveir einstaklingar af sama kyni verði ástfangið.

Mahmoud Ahmedinejad, forseti Írans, neitaði því með öllu að til væri samkynhneigð í Íran í frægum fyrirlestri í Columbiu-háskólanum í New York síðasta haust og lét þau ummæli falla að helförin hefði aldrei átt sér stað. Þarna er grimmdin og mannvonskan ein refsingin í alvarlegum málum.

Staðreyndum í daglegu lífi er þar afneitað. Skilningur er enginn. Þeir sem ekki fara eftir ægivaldinu eru einfaldlega drepnir. Það hvernig murka á lífið úr þessu fólki er því miður ekkert einsdæmi. En þetta er dapurlegur veruleiki.

Níu manns bíða þess að vera grýtt til bana