Eigandinn styrkir Fréttablaðið - er sálan föl?

Enginn vafi leikur á því að ráðning Ólafs Stephensen sem ritstjóra Fréttablaðsins muni styrkja blaðið. Þessi ráðning hefur í raun verið í kortunum síðan Ólafur hætti á Mogganum, enda vildu eigendurnir meiri þungavigt á blaðið en hefur verið, enda hefur verið frekar raunalegt að fylgjast með fólki utan úr bæ skrifa ritstjórnargreinar í stærsta dagblað landsins. Ritstjórnin virðist ekki hafa verið öflug þegar leita þarf radda utan úr bæ til að skrifa greinar fyrir hana á síðum blaðsins.

Jón Kaldal sem löngum var nefndur Jón Ásgeir Kaldal var hollur eigendum sínum og blaðsins, en það virtist ekki duga til fyrir hann. Þessi stefnubreyting sem á sér stað á blaðinu er sumpart bæði pólitísk og viðskiptaleg... til marks um hvaða hópa eigandinn vill vingast við og reyna að efla... ESB-armur sjálfstæðismanna fær nú málpípu á dagblaði, en ESB-erindið hafði verið öflugt á Mogganum í ritstjóratíð hans.

Jón Ásgeir er í vondri stöðu og þarf örugglega öflugari málsvara í pressunni en verið hefur. Ég vona að nýji ritstjórinn hafi ekki selt sálu sína við þessar breytingar. Þó ég hafi stundum verið ósammála honum hef ég alltaf talið hann góðan penna og flottan fjölmiðlamann.

„Ég var rekinn“

Þjóðin búin að fá nóg af Jóhannesi í Bónus

Ég er ekki undrandi á því að þjóðin sé búin að fá nóg af Jóhannesi í Bónus og vinnubrögðum fjölskyldu hans. Vilji þjóðin uppstokkun og breytingar er varla við því að búast að hún vilji byrja á því að dekstra þennan auðmann sem á ekkert nema skuldir. Flestum er misboðið yfir því hvernig bankarnir vinna þessa dagana þegar þeir smúla skuldir af óreiðumönnum sem skulda mikið, svo þeir geti haldið áfram sama sukkinu annað hvort undir sömu merkjum eða á nýju merki.

Jóhannes í Bónus naut lengi vel stuðnings og trausts þjóðarinnar. Hann er þó greinilega orðinn ónýtt bissnessmerki, hann er orðinn táknmynd óráðsíunnar og sukksins sem einkenndi útrásina. Sonur hans var einn helsti merkisberi hennar, en hefur lítið haft sig í frammi að undanförnu og haft föður sinn sem einhvern skjöld fyrir enduruppbyggingu eftir að allt bixið fór á hausinn, drukknaði í skuldafeni.

Þjóðin er greinilega búin að fá nóg, vill hreint borð og uppstokkun í bönkum og bissness. Skal heldur engan undra. Jóhannes í Bónus hefur misst stuðning þjóðarinnar - hún er ekki sammála Arion um að hann sé mikilvægur í uppbyggingunni. Fleiri geta rekið verslanir, merkilegt nokk.

80% vilja ekki Jóhannes í Bónus

Er Gunnar á leiðinni í sérframboð?

Loksins hefur Gunnar I. Birgisson talað um prófkjörsúrslitin í Kópavogi. Ergjan og sárindin leyna sér ekki. Undrast þau ekki, enda er fallið hátt og tapið er sárt fyrir mann sem hefur ríkt sem kóngur í veldi sínu í tvo áratugi. En mér finnst það frekar leitt að hann skuli ekki beygja af leið, brjóta odd af oflæti sínu og reyna að græða þau sár sem eru vegna átakanna síðustu mánuði innan flokksins.

Hélt að Gunnar myndi aldrei daðra við sérframboð en finnst erfitt að skilja hann öðruvísi en sem svo að hann hugleiði það alvarlega. Slíkt framboð myndi kljúfa Sjálfstæðisflokkinn í Kópavogi í tvær fylkingar og dæma flokkinn til glötunar í bæjarmálum í nánustu framtíð. Slík sár yrðu lengi að gróa að fullu og færu verr með flokkinn en átökin um persónu Gunnars Birgissonar.

Gunnar væri maður að meiri að sætta sig við úrslitin, sætta sig við tapið, þó það sé erfitt og fylkja liði og vinna að því að efla flokkinn fyrir komandi kosningar.

Úrslitin komu Gunnari á óvart

Biðin eftir Gunnari

Biðin eftir því að Gunnar Birgisson tjái sig um úrslit prófkjörsins í Kópavogi er orðin ansi löng, en sumpart skiljanleg, þó ekki sé það gott fyrir flokkskjarnann að fá ekki strax afgerandi svör frá Gunnari. Tapið er mikið pólitískt áfall fyrir Gunnar, hvort sem hann las vitlaust í stöðuna í bænum eður ei er ljóst að höggið er mikið, enda talsvert lagt undir. Gunnar ætlaði sér að ná aftur tökum á bæjarmálunum sem hann missti í fyrrasumar og treysta stöðu sína, eiga endurkomu í forystusætið.

Vissulega var mjög sótt að honum, hvort sem það var óverðskuldað eður ei. Óánægjan með forystu hans var einfaldlega meiri en mörgum óraði fyrir, þó ég tel að æ fleiri hafi gert sér grein fyrir hvert stefndi eftir því sem leið á baráttuna. Gunnar hefur alla tíð verið mjög umdeildur, en heildaratkvæðafjöldi hans segir alla söguna um stöðu Gunnars.

Sjálfstæðismenn í Kópavogi eiga Gunnari Birgissyni mikið að þakka. Hann var lengi vel mjög traustur leiðtogi, á heiður skilið fyrir trausta uppbyggingu í bænum og verið sterki maðurinn í bæjarmálunum, verið landsþekktur fyrir verk sín. Hann hefur leitt erfið en umfangsmikil mál og hefur tryggt Sjálfstæðisflokknum oddastöðu þar árum saman.

En það er eðlilegt að nú verði kaflaskil. Þau eru skilaboðin úr þessu prófkjöri.

2000 skráðu sig í flokkinn

Traustur sigur Ármanns - nýjir tímar í Kópavogi

Ég er ekki undrandi á traustum sigri Ármanns Kr. Ólafssonar í prófkjöri Sjálfstæðisflokksins í Kópavogi. Flokksmenn þar vildu breytingar, uppstokkun og nýja forystu til að leiða flokkinn eftir mörg leiðindamál sem hafa verið í umræðunni, flest öll tengd leiðtoganum sem hafði því miður setið of lengi.

Gunnar Ingi Birgisson hefur gert margt gott fyrir Kópavog og Sjálfstæðisflokkinn í Kópavogi síðustu tvo áratugi... leitt mikla uppbyggingu og staðið fyrir drift og dugnað í málefnum sveitarfélagsins, en hann hefði átt að þekkja sinn vitjunartíma.

Vil óska Ármanni til hamingju með sigurinn. Umboð hans er traust og skýrt... í því felst ákall um nýja tíma, nýtt fólk í forystu á umbrotatímum. Eftir harkaleg átök tengd Gunnari síðustu mánuði er umboðið enn meira afgerandi.

Ármann sigraði í prófkjörinu

Er Steingrímur J. með leynimakk í Icesave-málinu?

Steingrímur J. Sigfússon og vinstri grænir aðstoðarmenn hans í Icesave-málinu hafa því miður frá því vinstristjórnin tók við völdum sýnt og sannað að þeir hafa ekki hugsað um þjóðarhag fyrst og fremst. Því er trúverðugleiki þeirra flestra stórlega skaddaður í þessu máli, ekki er því miður hægt að treysta að farið sé rétt með og unnið að hag Íslendinga. Þetta er afar sorglegt, því íslenskum stjórnvöldum á ekki að vera minna ætlandi en verja íslenska hagsmuni og ná góðri samningsstöðu.

Nýjustu sögusagnir um vinnubrögð íslenska fjármálaráðherrans og fulltrúa á vegum hans eru afleitar ef sannar eru. Því miður hafa þessir menn unnið þannig síðasta árið að ekki er hægt að treysta öllu sem þaðan kemur. Menn sem hafa samið þjóðina í afleita stöðu, haldið illa á spilum, reynt að verja samning sem er ekki boðlegur og reynt að leggja allt undir til að fá hann samþykktan gegn þjóðarhag eru ekki lengur trúverðugir í sínu verkefni.

Unnið hefur verið baki brotnu að því síðustu vikur að reyna að ná einhverjum pólitískum stöðugleika um þetta hitamál, eftir að vinstristjórnin sigldi því í kaf með því að hafa ekkert samráð eða samstarf um það mánuðum saman. Miklu máli skiptir að pólitík samstaða náist um góðan og viðunandi samning fyrir íslensku þjóðina. Sé unnið að einhverjum díl bakvið tjöldin sem grefur undan þeirri samstöðu eða gerir hana að engu er það alvarlegt mál.

Því miður er það staðreynd eftir atburði síðustu mánaða að Steingrímur J. hefur ekki enn horfst í augu við alvarleg afglöp og mistök sendinefndar undir forystu Svavars Gestssonar, pólitísks læriföður síns. Samfylkingin hefur bakkað frá þeim samningi á meðan vinstri grænir geta ekki hugsað sér að viðurkenna alvarleg mistök á vakt þeirra síðasta árið... þeir bera ábyrgð á þeim mistökum sem gerð hafa verið... og verða að axla þá ábyrgð.

Vinstri grænir hafa sýnt og sannað að lýðræði er mjög sveigjanlegt hugtak í þeirra orðabók... nóg að líta á forvalið í Reykjavík sem var skólabókardæmi um léleg vinnubrögð... því er leynimakk og ógegnsæi í vinnubrögðum varla svo mikil tíðindi. Nóg höfum við séð af því á ábyrgð Steingríms J. Sigfússonar og flokksfélaga hans í Icesave-málinu.

Grunur um leynimakk

Sukkuð fjölskyldumynd úr góðærinu

Maður fær æluna alveg upp í kok við að sjá djammmyndina úr góðærinu þar sem Jón Ásgeir er gestgjafi bankastjóra og bissnessmanna í einhverju partýi erlendis. Þessi eina mynd segir meira en mörg orð um hversu sukkað og ógeðslegt íslenskt samfélag var fyrir hrun, þetta er vænni skammtur af vibba en Mónakó-klippan sem lak út fyrir nokkrum vikum þar sem allt var yfirfljótandi í glimmer og glassúr.

Verst af öllu er að breytingin í íslensku samfélagi er engin. Eftir svokallaða búsáhaldabyltingu í fyrra komst til valda ný ríkisstjórn, fyrsta hreinræktaða vinstristjórnin hvorki meira né minna, eftir þingkosningar. Ekkert hefur breyst... hver skynjar breytingar? Við lifum í smákóngaveldi þar sem spilað er á handónýta ríkisstjórn sem hefur engin tök á vandanum eða stöðunni og auðjöfrarnir ná aftur fótfestu.

Sukkið og svínaríið lifir góðu lífi... þetta er algjörlega ógeðslegt... Þeir sem kusu yfir sig þessa vinstristjórn hljóta að vera illa vankaðir og aumir yfir þeirri stöðu sem þeir hafa fóstrað. Sukkið heldur áfram... spillingin aldrei verið meiri.

Myndin úr djamminu gæti þess vegna verið tekin í dag... sama liðið er enn að sukka og rís aftur upp tvíelft... með hjálp bankanna og ríkisstjórnar sem er steinsofandi á vaktinni... horfir þegjandi á sukkið og spillinguna magnast. Hreinn vibbi!

Mynd á bloggsíðu vekur umtal

Yfirgangur Sóleyjar

Yfirgangur Sóleyjar Tómasdóttur í garð varaborgarfulltrúans Hermanns Valssonar í atkvæðagreiðslu í borgarstjórn er pínlegur fyrir vinstri græna og bætir ekki stöðu hennar - vinstri grænir í Reykjavík þurftu ekki á öðrum skandal að halda eftir afspyrnu illa pr-heppnað prófkjör þar sem vinnubrögðin voru fjarri því lýðræðisleg.

Hvað hefðu femínistar, meðal annars Sóley, sagt ef karlkyns pólitískur leiðtogi hefði kallað slík fyrirmæli í miðri atkvæðagreiðslu til kvenkyns varamanns... skipað henni fyrir verkum og niðurlægt varamanninn með svo áberandi hætti? Eigum við að giska?

Og hvað hefðu vinstrimenn annars sagt ef Hanna Birna Kristjánsdóttir hefði öskrað slík fyrirmæli. Sóley virðist vera magnað vinstri grænt flopp fyrir pólitíska andstæðinga sína.

Hermann studdi Ólaf

Njáll Trausti er sigurvegari prófkjörsins

Enginn vafi leikur á að Njáll Trausti Friðbertsson, flugumferðarstjóri, er stóri sigurvegari prófkjörs okkar sjálfstæðismanna á Akureyri. Hann kemur nýr inn í pólitíkina, nær sætinu sem hann sækist eftir og hefur stimplað sig rækilega inn í bæjarmálin. Hann var með traust og góð mál sem aðalstef sinnar prófkjörsbaráttu og græðir mikið á að vera með traustan rekstur í blóma, sæluhúsin sunnan við sjúkrahúsið sem er í mikilli uppbyggingu um þessar mundir.

Sjálfur fann ég mjög fyrir því að flokksmenn vildu framkvæmdamann í öruggt sæti og vildu auk þess nýjan mann með ferskar hugmyndir og stokka hópinn upp. Þess vegna ákvað ég allavega að styðja hann í öruggt sæti. Góður árangur bæði hans og Önnu Guðnýjar Guðmundsdóttur í fjórða sætið er traust merki þess að flokksmenn vilja stokka upp og yngja upp bæjarfulltrúahópinn, með aðra ásýnd.

Njáll Trausti er fertugur og Anna Guðný er 32 ára, enn ungliði. Síðustu árin hefur Sigrún Björk Jakobsdóttir verið yngsti bæjarfulltrúinn, fædd 1966. Anna Guðný í baráttusætinu, verður væntanlega yngsti bæjarfulltrúinn ef hún nær kjöri, enda verður seint sagt að aðrir flokkar hafi raðað upp fólki undir 35 ára aldri í örugg sæti.

Líst vel á listann

Elín Margrét fellur úr bæjarstjórn

Ein stærstu tíðindi prófkjörs okkar sjálfstæðismanna á Akureyri var að Elín Margrét Hallgrímsdóttir, bæjarfulltrúi, féll niður framboðslistann, hlaut ekki stuðning í efstu sætin. Ella Magga hefur verið virk í flokksstarfinu árum saman, var lengi varaformaður Sjálfstæðisfélags Akureyrar og kom sterk inn á listann síðast þegar hún varð þriðja.

Í sjálfu sér er staðan þannig að þeir sem tapa slagnum um annað sætið hrapa mjög niður listann. Tveir nýjir frambjóðendur sem börðust um þriðja sætið festa sig á eftir sigurvegaranum í hörðum slag um annað sætið. Vitað mál var að dreifing atkvæða yrði mikil.

Lengi vel taldi ég að sterk staða Ellu í flokkskjarnanum árum saman myndi tryggja hana í sessi ofar en raun ber vitni sama hvernig færi með annað sætið. Eflaust liggja margar og ólíkar aðstæður að baki þessari útkomu. Sjálf hefur hún nefnt nokkrar. Þær eru fleiri.

Eftir þetta prófkjör blasir við að Sigrún Björk ein situr eftir úr topp sex sætum á framboðslistanum 2006. Endurnýjunin er nær algjör og nýr framboðslisti er staðreynd, eftir að Kristján Þór, Doddi og Hjalti Jón ákváðu að hætta.

Ég hef unnið í flokksstarfinu árum saman með Ellu og vil þakka henni fyrir sín verk, þegar þessi skellur er staðreynd. Hún er vinnusöm og dugleg, en svo fór sem fór.

Alltaf viss vonbrigði