Fjöldi starfsmanna staðfestir samráðsorðróminn

Skv. fréttum hefur fjöldi starfsmanna Bónus og Krónunnar staðfest í samtölum við fréttastofu útvarps orðróminn um samráð verslananna um samráð, sem hefur verið í umræðunni í dag í fjölmiðlum og fyrst var fjallað um í hádegisfréttum RÚV. Þetta er eins og ég sagði fyrr í kvöld mjög sláandi mál, sem hlýtur að leiða til að stórar spurningar vakni og rannsókn hefjist á því hvort þetta sé satt eður ei.

Það að fjöldi starfsmanna gefi sig fram er lýsandi um málið. Margir þeirra vilja ekki tjá sig á grundvelli þess að þeir óttist þar með um atvinnuöryggi sitt ævilangt, enda við stóra aðila að eiga. Þetta mál er mjög vont fyrir bæði Bónus og Krónuna. Það að margir starfsmenn gefi sig þó fram og taki undir fréttaflutninginn, hringi inn til útvarpsins og gefi upplýsingar um verklagið gefur vægi umfjöllunarinnar meira vægi, það leikur enginn vafi á því.

Heilt yfir er þetta mjög stórt mál, það skiptir neytendur í landinu miklu máli. Það getur ekki endað með hálfkveðnum vísum, við neytendur eigum rétt á því að kafað verði dýpra í málin og reynt að kanna betur hversu mikil fákeppni ríkir á matvörumarkaði hérlendis.

Segjast aldrei hafa haft samráð við keppinauta á markaði

Samráð Krónunnar og Bónus afhjúpað

Það er ekki hægt að segja annað en að það sé sláandi að heyra af því að Krónan og Bónus hafi samráð um verð sín og vöruverð sé lækkað sérstaklega meðan að verðkannanir fari fram og jafnvel séu ódýrari vörur faldar fyrir neytendum. Fólk sem vann í verslunum beggja aðila hafa staðfest þessar sögur í dag í samtölum við fréttastofu RÚV sem fyrst fjallaði um málið.

Þetta eru sérlega óheiðarleg vinnubrögð sem þarna blasa við. Það virðist ekki neinu að treysta í þessum málum og virðist samkeppnin ekki vera haldbær miðað við upplýsingarnar þarna. Sé samráð um verðin getur samráð milli aðila náð enn lengra. Það er eðlilegt að þessir þættir verði kannaðir frekar og hlýtur að vera að farið verði ofan í saumana á því hversu víðtækt þetta samráð lágvöruverðsverslananna sé í raun og veru.

Það virðist lítið sem ekkert að marka verðkannanir eftir þetta. Virðist vera hreinn farsi í gangi með verðin og því í raun ekkert haldbært eftir í þeim efnum. Það er alveg ljóst að þessar sögusagnir eru alvarlegri en svo að framhjá verði litið. Svo virðist vera að fákeppnin á matvörumarkaði hér heima sé enn meiri en áður var talið. Það er alvarlegt mál fyrir neytendur.

Nánari frásögn af verklaginu í samráðinu er að finna hér.

Bónus og Krónan vísa ásökunum á bug

Lögreglan sýnileg - salernisvandamál í miðbænum

Það er ekki hægt að segja annað en að það sé jákvætt að lögreglan taki á málum í miðbænum og komi á röð og reglu þar sem vantar vissan aga. Það að yfir 200 manns hafi verið ákærðir fyrir að pissa í miðbænum og önnur hegðunarbrot segir sína sögu um að mun harðar er tekið á málum en áður var gert. Eflaust var á því þörf, vel má vera.

Heilt yfir blasir við að lögreglan er mun sýnilegri en áður í miðbænum. Það er mikilvægt. Það sem vekur þó mesta athygli í miðbæjarmálunum er hversu mjög vantar almennileg almenningssalerni þar. Það er lykilatriði að bæta úr þeim málum. Það segir þessi staða fyrst og fremst. Það er augljós vandi til staðar hvað það varðar að fólk pissar út um allt og virðir hvorki lög né óskráðar reglur í þeim efnum. Agaleysið er algjört.

En þetta er heimatilbúinn vandi hvað varðar salernismálin. Það er auðvitað algjörlega afleitt að ekki sé betur búið að þessum þætti í öllum miðbænum þar sem flestum börum borgarinnar er hlaðið niður á tiltölulega lítið svæði. Það er ekki við öðru að búast en að allt það fólk sem þar safnast saman verði að pissa, ekki geta allir gert það inni á skemmtistöðunum. Þannig að þetta er stór vandi sem verður að leysa.

Heilt yfir skiptir máli að lögreglan sé sýnileg en sitji ekki bara á kontórnum og bíði eftir að eitthvað gerist. Burtséð frá þessum salernismálum og skiptum skoðunum um þau er ljóst að lögreglan hefur verið að bæta sig mjög á höfuðborgarsvæðinu með nýjum lögreglustjóra sem hefur sannarlega tekið til hendinni eftir að hann tók til starfa.

Drukkið fólk hefur pissað fyrir tvær milljónir

Karen Hughes kveður Bush og fer heim til Texas

Það verður sífellt augljósara að brátt líður að endalokum stjórnmálaferils George W. Bush. Allir helstu lykilstarfsmenn Bush frá upphafi forsetaferilsins sem fylgdu honum frá Texas hafa verið að tilkynna um starfslok í Washington og halda aftur heim. Í dag var tilkynnt að Karen Hughes, sem hefur unnið við hlið forsetans í rúman áratug, sé á útleið og haldi alfarin til verka í Texas fyrir jól. Hughes hefur verið ein af mest áberandi pólitísku ráðgjöfum Bush-tímans og brotthvarf hennar sýnir vel að það líður að endalokum.

Ekki er langt síðan að Karl Rove, sem var lykilmaður í starfsliði forsetans í áraraðir og einn helsti hugsuðurinn á bakvið pólitískt veldi hans, bæði í Washington og áður í Austin, yfirgaf Hvíta húsið og hélt heim til Texas í önnur verkefni. Hughes og Rove héldu utan um alla þræði í báðum forsetakosningunum sem Bush sigraði og voru mjög afgerandi alla tíð í verkum fyrir forsetann. Rove og Hughes voru hinir sönnu áróðurs- og spunameistarar sem sjaldan klikkuðu á mikilvægum stundum og léku lykilhlutverk í kosningasigri Bush og því sem tók við eftir að völdum var náð. Brotthvarf þeirra er því táknrænt fyrir endalokin sem nálgast.

Þau tíðindi að Hughes yfirgefi sviðið nú koma varla svosem að óvörum. Pólitískum ferli Bush forseta er að ljúka. Það styttist óðum í vaktaskipti í Hvíta húsinu. Það var komið að leiðarlokum í samstarfi þeirra hvernig sem var. Það er rétt rúmt ár þar til að Bush heldur alfarinn til Crawford og fer að njóta sveitasælunnar á eftirlaunum. Það eru engar kosningar framundan og lykilverkefnum á stjórnmálaferli George W. Bush er lokið, eða í það minnsta styttist í endalokin. Bush var framan af forsetaferlinum sigursæll forseti. Hann tók við völdum með mjög naumu umboði, hafði þingið með sér lengi vel, vann eftirminnilega þingsigra árið 2002 og 2004 og hlaut endurkjör í Hvíta húsinu með nokkuð afgerandi hætti árið 2004.

Það hefur syrt í álinn fyrir Bush að undanförnu. Forsetinn hefur upplifað sögulegar fylgislægðir að undanförnu. Segja má að erfitt hafi verið fyrir hann síðasta árið, og væntanlega náðu vandræðin hámarki í nóvember 2006 þegar að repúblikanar töpuðu báðum þingdeildum. Síðan hefur valdabarátta þingdemókrata og forsetans verið háð á opinberum vettvangi og er sennilega rétt að hefjast. Hún mun standa allt þar til að yfir lýkur hjá Bush og hann yfirgefur Washington við lok forsetaferilsins í janúar 2009. Það stefnir í breytta tíma hjá repúblikunum. Ekki er víst hver hreppir hnossið um að berjast af hálfu flokksins um Hvíta húsið en breytingar verða með einum hætti eða öðrum. Það blasir við öllum.

Karen Hughes hefur verið við hlið forsetans frá ríkisstjóraárunum í Texas. Þegar að hann ákvað að taka slaginn í baráttunni um Hvíta húsið fyrir um áratug var Karen allt í öllu við hlið hans og varla veigaminni þátttakandi en Karl Rove. Baráttunni var stýrt af þeim sem höfðu fylgt Bush í gegnum ríkisstjóraferilinn; þeim Karl Rove, Karen Hughes og John Allbaugh. Rove var allt í öllu sem fyrr og markaði grunnlínur kosningaslagsins og beitti öllum brögðum eins og ávallt áður í að tryggja vænlega stöðu Bush. Karen var lykilmanneskja í áróðursmennskunni og hefur verið launað ríkulega það hlutverk eftir það.

Karen Hughes fylgdi George W. Bush til Washington. Hún hreiðraði um sig í Hvíta húsinu og varð lykilmanneskja alls sem gerðist hjá forsetanum, við hlið Rove. Hún hélt á öllum lykiltaugum kosningabaráttunnar 2004 þar sem Bush barðist fyrir endurkjöri. Síðan hefur Hughes litið í aðrar áttir og tekið að sér önnur verkefni en fyrir Hvíta húsið beint og hefur verið í verkefnum fyrir utanríkisráðuneytið.

Forsetaferill George W. Bush hefur verið stormasamur, einkennst bæði af miklum hæðum og lægðum á langri vegferð. Í gegnum öll verkefnin og alla sigrana á langri leið hefur Karen Hughes verið lykilmanneskja. Hlutverk hennar í stjórnmálaferli og sigrum George W. Bush verður talið mikið þegar að ferill hans verður gerður upp síðar meir.

Hún var sterkasta konan á bakvið forsetann, að frátaldri forsetafrúnni og utanríkisráðherranum Rice að sjálfsögðu.

Karen Hughes lætur af störfum um áramót

Hættulegur leikur

Það er gott að lögreglan á Hvolsvelli tekur á snjóboltakasti ungmenna í bifreiðar og vekur athygli á því, þó í grunninn sé það sárasaklaus iðja í huga sumra. Það getur þó orðið hættulegur leikur, enda geta ökumenn misst stjórn á bifreiðunum vegna snjóboltakastsins og úr orðið stórslys. Sérstaklega hlýtur þetta að vera þeim mikilvægt að taka á þar sem farið er yfir Ytri-Rangá.

Þó að þetta sé smávægileg frétt er hún þó mikilvæg að vissu marki, enda alltaf þörf á að benda á að ekki skal kasta snjóboltum í bifreiðar. Snjóboltakast getur verið saklaus iðja í vetrarleikjum ungmenna, en þetta getur orðið hættulegur leikur.

Köstuðu snjóboltum í bíla

Tvískinnungur í áfengismálum - styðjum frumvarpið

Það er ekki hægt að sjá annað en að helsta röksemd andstæðinga frumvarps um breytingu lagaákvæða er varða sölu áfengis og tóbaks sé fallin. Nú þegar er áfengi selt með matvörum á landsbyggðinni. Þetta hefur gerst án þess að sjálfskipaðir siðapostular hafi gagnrýnt og vekur gagnrýni þeirra á frumvarp þingmanna fjögurra stjórnmálaflokka enn meiri athygli í ljósi þess. Það er ekki óeðlilegt að farið sé yfir stöðu mála á Hellu sérstaklega, þar sem áfengi er selt með matvöru. Hefur fólk skaðast af því?

Hef líka heyrt sögur af því að barnafataverslun í Ólafsvík selji áfengi og þetta sé jafnvel víðar um land. Veit t.d. að á Dalvík er áfengi selt samhliða starfsemi fatahreinsunar. Um landið er þetta ólíkt og margir hafa farið þá leið að samræma áfengissölu öðrum þáttum starfsemi. Enda er áfengi söluvara og á að lúta þeim lögmálum. Það er algjör tímaskekkja að ríkið reki sérstakar verslanir og selji áfengi. Þarf þá ekki að gera það sama með tóbak, fyrst þessi lögmál eiga að gilda að áfengi geti verið hættulegt heilsu fólks.

Það er ljóst að yfirvöldum finnst þegar allt í lagi að fólk kaupi sér áfengi samhliða matvöru. Sumir verja þó gömul lög á þeim grundvelli að fólk sem drekkur vín þurfi ekki að hafa það í sjónmáli er það sækir sér nauðsynjar á borð við matvöru. Í mínum bókum kallast þetta ekkert annað en tvískinnungur. Það þarf að taka á honum.

Mér finnst kominn tími til að við horfum lengra í þessum efnum og styðjum frumvarp þingmannanna sautján. Áfengissala með matvörum er þegar orðin staðreynd - það þarf að horfast í augu við það.

Áfengið er komið í matvöruverslanir

Siðleysi ljósmyndaranna er eltu Díönu í dauðann

Áratug eftir dauða Díönu, prinsessu af Wales, koma enn sorglegar lýsingar á algjöru siðleysi ljósmyndaranna sem hundeltu hana í dauðann og tóku meira að segja myndir af henni varnarlausri í flaki bifreiðarinnar í Alma-undirgöngunum í París nóttina örlagaríku sem hún dó. Lýsingin af því hvernig myndir af henni stórslasaðri og þeim sem lentu í slysinu með henni voru falboðnar blöðum af sjálfum slysstaðnum segir í raun allt um siðleysið sem einkennist í þessum paparazzi-heimi.

Ég hef heyrt margar ógeðslegar sögur af því hvernig ljósmyndararnir tóku frekar myndir af stórslösuðu fólki en hjálpa því þessa örlagaríku nótt þegar að mest ljósmyndaða kona sögunnar, litríkasta persónan í fjölmiðlaheimi 20. aldarinnar, dó hundelt af ljósmyndurum. Þetta er svo sjúkt að því henta varla nokkur almennileg orð. En samt; þessi saga er þó með þeim verri og hún eiginlega fær mann til að velta því fyrir sér hvort að þessir ljósmyndarar hafi hjarta úr steini og sál úr gerviefnum. Það er ekki hægt að komast að nokkurri annarri niðurstöðu í sjálfu sér.

Það eru ekki mörg ár síðan að nokkur blöð og meira að segja hin virta CBS-fréttastöð birtu nokkrar af þessum myndum og rufu þar með óskrifað heilagt samkomulag um að standa vörð um minningu Díönu. Myndirnar voru gerðar upptækar af frönsku lögreglunni eftir slysið, en þær voru teknar af paparazzi ljósmyndurum sem gengu lengst; eltu prinsessuna og Dodi Al Fayed frá Ritz hótelinu og í dauðann í undirgöngunum þar sem slysið gerðist. Samkomulag hafði verið gert um að myndirnar skyldu aldrei koma fyrir almenningssjónir eða verða birtar í dagblöðum eða sjónvarpi. Birtar voru þá t.d. krufningsskýrslur og trúnaðargögn frönsku lögreglunnar vegna rannsóknar á slysinu.

Með hreinum ólíkindum er hversu lágkúruleg fréttamennska nútímans er orðin, miðað við þessi vinnubrögð öll. Ástæður þess að myndirnar voru birtar hafa aldrei verið sýnilegar, nema þá einna helst til að reyna að hafa minningu prinsessunnar að féþúfu og reyna að ýfa upp sár nánustu aðstandenda hennar. Það er full þörf á því að hneykslast á dómgreindarbresti þeirra sem taka myndir af deyjandi fólki fyrir fjölmiðla og þeirra sem ákveða síðan að birta þær. Þetta er ein af þessum sorglegu staðreyndum lífsins.

Hringdi frá slysstaðnum og bauð myndir af Díönu

Verða jafnréttislögin nú ekki lengur barn síns tíma?

Það er ekki langt síðan að sagt var eftirminnilega að jafnréttislögin væru barn síns tíma. Ekki voru allir sáttir við þá túlkun. Nú hefur Jóhanna Sigurðardóttir, félagsmálaráðherra, lagt fram ný jafnréttislög, nýjan grunn í þessum lagabálki fyrir þingið. Jóhanna hefur jafnan verið mikill jafnréttissinni og sýnir það með nýju lagatillögunum. Sagt er að Jóhanna vinni frá morgni til kvölds, mæti fyrst í vinnuna og fari jafnvel síðust heim. Sama orð fór af henni er hún gegndi embættinu hér áður fyrr. Nýlega mældist hún vinsælasti ráðherrann.

Meðal allra helstu baráttumála kvenna í dag er launamunur kynjanna. Það er vissulega ólíðandi á okkar tímum að kynin fái ekki sömu laun fyrir sambærileg störf. Varla þarf að taka það fram nógu oft að mikilvægt er að taka á þessum launamun. Það má hinsvegar deila um það hvort að rétta leiðin sé sú sem felst í nýjum lagatillögunum að afnema launaleyndina. Þetta hefur verið baráttumál femínista árum saman og virðist sigur þeirra vera í sjónmáli nú undir forystu Jóhönnu. Þarna er Jóhanna að vinna eftir stjórnarsáttmálanum frá því í vor, en þar var þetta plan grunnlagt.

Ég hef alltaf verið á móti kynjaskiptingu á vinnustöðum eða reglugerðum þar um. Sum fyrirtæki hafa staðið sig vel í þessum efnum þrátt fyrir enga sérstaka reglugerð og ráða hæft fólk til verka, án þess að hugsa um kynferði. Enda á það ekki að vera úrslitaatriði. Það hefur sést vel af því að til eru konur sem vinna algeng karlastörf með sóma og karlmenn hafa unnið kvennastörf. Karlmenn vinna t.d. við umönnunarstörf af ýmsu tagi; á dvalarheimilum og leikskólum t.d. og konur hafa unnið við að keyra vörubíla og svona mætti lengi telja. Tel ég afleitt að neyða fyrirtæki til að setja vissa kvóta vinnuafls. Það verður hvert fyrirtæki að hafa eigin leikreglur. Vil ég ekki forræðishyggju í þessum efnum.

Það verður áhugavert að sjá hvað gerist reyndar nú í málefnum fyrirtækja. Mun ríkisstjórnin beita sér fyrir því að sett verði lög um að visst hlutfall kvenna verði í stjórnum fyrirtækja, eins og ég hef heyrt suma ráðherra tala fyrir? Ég hef alla tíð verið þeirrar skoðunar að ráða eigi í stöður eftir hæfni og líka eftir huglægu mati. Það er eitur í mínum beinum þegar farið er að tala um kynjakvóta og staðla þannig tengd. Fólk á að komast áfram á eigin verðleikum en ekki kynjakvótum sem sett eru beinlínis til að breyta mati úr því hver sé hæfastur til starfsins í það hvort um sé að ræða jafnan hlut kynjanna.

Þetta hefur oft birst við val á framboðslistum fyrir kosningar. Þar eru stundum settir kynjakvótar til að velja á listann eftir. Hefur það gerst að kona hafi hækkað um sæti og lækkað um sæti vegna slíkra reglna. Heilt yfir tel ég kynjakvóta fáránlega og tel t.d. að í prófkjörum eigi fólk að standa jafnfætis. Konur hafa t.d. innan Sjálfstæðisflokksins náð góðum árangri í prófkjörum þrátt fyrir enga kynjakvóta. Nægir þar að nefna að í prófkjöri okkar hér í Norðausturkjördæmi í fyrra náðu konur tveim af þrem efstu sætunum. Framboðið okkar var hið eina sem gat státað sig af svo sterkri stöðu kvenna, eftir prófkjör eða forval.

Jafnréttislögin eiga að vera skynsamur grunnur til að vinna eftir en ekki forræðishyggja boða og banna yfir fyrirtækjum. Það er engum til sóma að taka upp forræðishyggju í þessum efnum. Tel ég að flestir séu þeirrar skoðunar að skynsemin sé nógu sterk til að vinna sitt verk ein og sér. Lögin eiga ekki að stuðla að forræðishyggju og því að við lifum í samfélagi boða og banna í þessum efnum.

Frumvarpi að nýjum jafnréttislögum dreift á Alþingi í dag

Angelina Jolie fjölgar mannkyninu

Það verður nú seint sagt um óskarsverðlaunaleikkonuna Angelinu Jolie að hún sé feit, enda hefur hún alla tíð borið þá ímynd að vera mjög grönn. Nú eru hinsvegar sögusagnir um að hún eigi von á öðru barni sínu, en fyrir á hún eitt barn, Shiloh, og hefur ættleitt heilan helling af börnum, sennilega þrjú börn að mig minnir. Þeir sem hafa séð myndina Girl, Interrupted, sem færði Jolie óskarinn fyrir sjö árum, sjá þar ímynd hennar sem spengilegrar konu. Móðurhlutverkið hefur fært henni enn aðra ímynd.

Jolie þýðir fögur, það er réttnefni á Angelinu sem þykir með fögrustu konum kvikmyndaheimsins. Hún hefur enda verið kyntákn alla tíð. Miðnafnið Jolie er því ekki ættarnafn, heldur er ættarnafn hennar Voight, enda er faðir Angelinu óskarsverðlaunaleikarinn Jon Voight sem var einn af þekktustu leikurum sinnar kynslóðar, og hlaut óskarinn fyrir eftirminnilega túlkun á lamaða hermanninum í Coming Home, manninum sem kemur heim lamaður frá Víetnam. Jolie og Voight hafa ekki talað saman í ein fimm ár vegna ágreinings, en vinna í því að laga samskiptin núna.

Jolie hefur átt erfitt síðustu mánuði. Það eru nokkrir mánuðir síðan að móðir hennar, leikkonan Marcheline Bertrand, lést úr krabbameini og auk þess hefur stjarnan sokkið sér ofan í góðgerðarstarf um allan heim, einkum í Asíu, en hún er sem kunnugt er góðgjörðarsendiherra Sameinuðu þjóðanna þar. Hún hefur með því hlutverki fetað í fótspor margra þekktra leikara, t.d. Audrey Hepburn sem var mannréttindatalsmaður alla tíð samhliða leikferlinum og var í sama hlutverki og Jolie er eiginlega nú. Jolie hefur sinnt hlutverkinu vel og gott dæmi er að hún dvaldi um jólin 2005 á hörmungarsvæðunum í Asíu þar sem flóðbylgjurnar skullu á nokkru áður.

Áhyggjur hafa verið uppi um það að vinnan sé að sliga leikkonuna. Hún bæði borði og sofi of lítið og heilsan sé ekki í forgrunni. Þetta er skapmikil og ákveðin kona sem er ekki vön að láta karlana í kringum sig stjórna sér. Gott dæmi er um það hvernig að samskiptum hennar og föðurins lauk með hvelli fyrir nokkrum árum og hún lét Billy Bob Thornton gossa þegar að hann var farinn að skipta sér of mikið af hennar málum. Ekki er nú langt síðan að talað var um mikla erfiðleika hjá Jolie og Brad Pitt. Börnin hafa þó sameinað þau.

Annars hefur jafnan verið sagt um stjörnurnar að þær séu skapmiklar. Ætli Angelina Jolie sé ekki gott dæmi um það. Móðurhlutverkið verður henni sennilega enn og aftur mikilvægt við þessar aðstæður.

Angelina Jolie sögð barnshafandi

Fjórir ráðherrar á landinu - fjarvera forsetans

Það er ekki oft sem það gerist að fjórir eða færri ráðherrar landsins sinni störfum sínum hér heima. Til dæmis verður Björn Bjarnason starfandi forsætisráðherra næstu dagana og gegnir öllum ráðherraembættum Sjálfstæðisflokksins á þeim tíma. Aðeins tveir ráðherrar Samfylkingarinnar eru heima; þau Jóhanna Sigurðardóttir og Kristján L. Möller. Ástæðan er auðvitað Norðurlandaráðsþingið í Osló og þinghald Sameinuðu þjóðanna, en hið minnsta fimm varaþingmenn eru á þingi þessa dagana fyrir ráðherra og alþingismenn.

Fjarverur ráðherra og kjörinna fulltrúa hafa vakið athygli síðustu dagana. Sérstaklega hefur tal um hlutverk handhafa forsetavalds verið í umræðunni vegna tíðra ferðalaga Ólafs Ragnars Grímssonar sem er skv. fréttum erlendis í rúmlega 100 daga á ári hverju, sem hlýtur að teljast mikið fyrir kjörinn þjóðhöfðingja með engin raunveruleg pólitísk völd. Hlutverk handhafa forsetavalds er rætt. Það er löngu liðinn sá tími að þurfi þrjá handhafa til verksins á meðan að forsetinn er ekki heima til að sinna verkum sínum. Nóg væri að hafa einn; þingforsetann.

Launakjör handhafa forsetavalds á meðan að Ólafur Ragnar Grímsson vísiterar heiminn án pólitískra valda vekja athygli. Þau eru út úr öllu korti og hljóta að leiða til þess að þessu skipulagi verði breytt. Þó forsetinn sé staddur erlendis er hann ekki aftengdur sem slíkur. Við lifum jú á tímum internets, farsíma, faxins, SMS-skilaboða og tölvupósts; svo fátt eitt sé nefnt. Það þarf að breyta stjórnarskrá til að stokka þessa þætti handhafa forsetavalds upp.

Það þarf að leggja áherslu á það í vinnu stjórnarskrárnefndar sem hlýtur að fara brátt af stað og leysa af hólmi nefnd sem skilaði engu af sér þrátt fyrir áralanga vinnu. Það þarf að kanna líka betur hlutverk íslenska forsetaembættisins og stokka upp stöðu hans þykir mér. Þetta er vinna sem er mikilvæg, en hefur einhverra hluta vegna verið sleppt.

Fámennt á þingfundi vegna Norðurlandaráðsþings

Ógeð á netinu

Það er með ólíkindum að heyra fréttir af tölvuleiknum Second Life þar sem hægt er að búa sér til sýndarheima til að misnota börn. Þetta er að mínu mati skelfilegt dæmi um það ógeð sem víða finnst á netinu. Þetta er skuggalegur sori, sem satt best að segja er mjög ógeðfellt að sjá að virkilega sé til í netheimum. Það er svosem ekkert nýtt að finnist svartir kimar á netinu, en þetta er nú með þeim svörtustu.

Mér sýnist á viðbrögðunum að öllu siðuðu fólki sé brugðið yfir þessum ósóma. Ekki er ég hissa á því. Þessi leikur leiðir eflaust enn til umræðu um það hvort að herða verði mörk á netinu og taka þau mál til endurskoðunar. Þessi leikur er ekkert annað en ógeðfelldur vettvangur fyrir barnaníðinga og það er gott hjá Sky að taka þetta til skoðunar.

Barnaníðingar koma sér fyrir í öðru lífi

Það er ekkert betra en íslenskt nammi

Í huga okkar flestra er alveg ljóst að ekkert slær út íslenska nammið. Það er eitthvað við súkkulaðið hérna sem er alveg einstakt, sérstaklega frá Nóa Síríus. Það er því gott að heyra að fólk erlendis pantar nammi héðan í kassavís af hinni skemmtilegu vefverslun á nammi.is, þar sem hægt er að kaupa allt hið besta af íslensku nammi.

Man að ég skoðaði síðuna fyrir nokkru og spurði mig eiginlega að því hvort að síðan væri að mala gull út fyrir landsteinana. Hvort að það væru kannski bara Íslendingar sem væru að panta þar. Það er gott að vita að svo sé ekki, og margar pantanir sem koma þar inn séu einmitt frá útlöndum. Þetta er skemmtileg markaðssetning sem vekur athygli hið minnsta.

Sérstaklega finnst mér áhugavert að Bretar, sem eiga mjög góðar súkkulaðitegundir, hrósi sérstaklega okkar afurðum, t.d. hinum frábæra Þristi. Þetta er ánægjuleg og óvænt útrás þykir mér, þó reyndar vitum við öll hvað íslenskt nammi er yndislega gott.

Íslenskt nammi vinsælt vestanhafs

Aðdáunarverðar hetjur í Sinfóníunni í Írak

Það er aðdáunarvert að fylgjast með hugrekki Sinfóníuhljómsveitar Íraks í miðjum hita átaka og sprengjuhótana í landinu. Hún heldur ótrauð áfram að spila þrátt fyrir ástandið og leikur Strauss með glans og sóma. Þessi manneskjulega saga færir okkur yndislega og mannúðlega sýn á stöðuna í Írak.

Baráttan þar fyrir lýðræði og uppbyggingu er lykilatriði í öllum þrengingum sem þar eiga sér stað. Hvað svo sem okkur finnst um veru Bandaríkjamanna þar á lýðræðisbaráttan að vera lykilatriði í öllu öðru sem gerist í Írak. Vonandi tekst að marka veg til lýðræðisþróunar og farsæls mannlífs í þessu hrjáða landi.

Þrátt fyrir að Írakar hafi í fyrsta skipti í hálfa öld nýlega fengið tækifæri til að kjósa milli flokka í þingkosningum; hafði val til að kjósa og gat kosið án ógnar einræðisafla og ógnarstjórnar sem ríkti með harðri hendi, er staðan lítið breytt. Þar ríkir enn vargöld og ógn. Þrátt fyrir hótanir og sýnileg verk hryðjuverkaafla um að reyna að eyðileggja lýðræðisstarfið í Írak mun það vonandi ekki takast.

Fréttin um hetjurnar í Sinfóníuhljómsveitinni færir okkur notalega sýn á mannlegan kraft þarna og það er vonandi að tónar þessarar hljómsveitar fái að óma út yfir allar hættur og sprengjuskelfingar.

Hugrakkasta hljómsveit í heimi

Skýr markmið hjá nýjum þjálfara

Ólafur Jóhannesson, nýr landsliðsþjálfari, hefur greinilega sett sér skýr markmið fyrir landsliðið. Það er mjög gott. Finnst hann tjá sig einbeitt um það sem framundan er. Það skiptir máli að bæta varnarleikinn og liðsandann fyrst og fremst. Það var átakanlegt að fylgjast með þessu tvennu í leiknum gegn Liechtenstein, en þar var lánleysið svo mikið að öllum var nóg boðið.

Það varð að stokka upp stöðuna og það skiptir máli að byggja á þeim tækifærum eru í stöðunni. Heilt yfir var orðið ljóst, og það fyrir nokkru, að agavandamál þjökuðu liðið, leikmenn voru ósáttir við stefnu liðsins, og engin stjórn var á málum. Það er óviðunandi hjá landsliðinu og varð að bæta úr. Sumir tala um sökin hafi verið hjá fleirum en Eyjólfi. Vel má vera kannski. En þjálfarinn stýrir fleyinu. Hann verður í frontinum að bera ábyrgð á að allt gangi.

Ólafur hefur verið sigursæll þjálfari. Eins og ég sagði um helgina var mikilvægast að horfa til þess að fá nýjan þjálfara með mikla reynslu. Ólafur hefur staðið sig í sínum verkum og öll berum við miklar væntingar til hans með framtíðina í huga. Hann talaði af ábyrgð og festu um verkefnin framundan í viðtali á Stöð 2 í kvöld. Leist vel á þann boðskap. Held að hann sé rétti maðurinn í stöðunni og vona að við getum byggt liðið upp til þeirrar stöðu sem við getum sætt okkur við.

Ólafur Jóhannesson: „Ég ræð“

Vel gert hjá Nicolas Sarkozy

Það hefur aldrei farið framhjá nokkrum manni að Nicolas Sarkozy, forseti Frakklands, er skapmikill maður, hefur mikla pólitíska nærveru og talar af krafti um mál. Hann hefur sterka pólitíska stöðu fyrst og fremst útfrá þessum lykilþáttum sínum og er sem risi í frönskum stjórnmálum eftir forsetakjör sitt í vor og sigur samherja sinna í þingkosningum skömmu síðar. Hann er óhræddur við að láta finna fyrir sér og sýna skap sitt opinberlega.

Það sást vel er hann stóð upp í miðju viðtali við Lesley Stahl, fréttamann í einum virtasta fréttaskýringarþætti Bandaríkjanna, 60 mínútum á CBS, í Elysée-höll og gekk á dyr með orðin Au Revoir og Merci á vörunum er spurt var um einkalíf hans og hjónabandið við Cesiliu Sarkozy. Viðtalið var tekið nokkrum dögum áður en því lauk opinberlega, en þá höfðu kjaftasögur gengið vikum saman að þau væru að skilja, enda ekki sést saman opinberlega um langt skeið. Hefur hann ekki tjáð sig einu orði um skilnaðinn og vill ekki ræða einkalíf sitt.

Hann var því samkvæmur sjálfum sér í þessu viðtali og var ekki að hjala framan í pressuna sem vildi frekar tala um einkalífið en störf hans á forsetastóli. Þetta hlýtur að vera mjög mikil nýlunda fyrir CBS og um leið mikið áfall, enda lítur stöðin jafnan mjög stórt á sig og telur þáttinn sinn þann besta og einn stærsti aðall hennar að þar tali menn opinskátt um sig - og þar gangi menn ekki á dyr í viðtali. Enda var svipurinn á Stahl lýsandi um áhrifin sem þetta hafði á hana. Hún gapti.

Vel gert hjá Sarkozy, segi ég bara.


Tengd grein um Sarkozy
Skammlífri hjónabandssælu í Elysée-höll lokið

Frakklandsforseti stóð upp og fór í miðju sjónvarpsviðtali

Aldarafmæli Gísla á Uppsölum

Öld er í dag liðin frá fæðingu einbúans Gísla á Uppsölum í Selárdal. Það var okkur öllum mikil uppgötvun að kynnast honum og lífsaðstæðum hans fyrir rúmum tveim áratugum. Ég horfði um helgina á ógleymanlegt viðtal Ómars Ragnarssonar við Gísla á Uppsölum sem fyrst var sýnt árið 1981 í Stikluþætti á jóladag. Ómar á með því heiðurinn af einni stærstu stund íslenskrar sjónvarpssögu.

Gísli var alþýðumaður er lifði sem á 19. öld væri en í raun uppi á tækniáratugum seinni hluta 20. aldarinnar, tæknialdarinnar miklu. Gísli hafði misst af öllum þeim tækniþægindum sem okkur þótti þá sjálfsögð og þekkti ekki það sem nútíminn hafði innleitt. Ómar færði okkur þennan mann heim í stofu og kynnti okkur fyrir honum, þó með nærgætni og tilfinningu. Þar kom heim í gegnum sjónvarpið til okkar allra maður sem hafði ekki rafmagn, átti ekki nein nýtískuleg tæki og lifði fastur á fornum tímum.

Þessi Stikluþáttur er eftirminnilegur enn í dag og það liggur við að þeir sem sjá hann verði enn kjaftstopp. Gísli þekkti ekki Ómar er hann kom í heimsókn, las enn gömlu blöðin frá fjórða áratugnum, hafði aðeins einu sinni eða tvisvar farið úr Selárdal og lifði í eigin heimi. Samt var hann sáttur við sitt. Merkileg upplifun að sjá þennan þátt. Blessuð sé minning þessa heiðursmanns, sem sannarlega er og verður alla tíð einstakur í huga okkar allra.

Öld liðin frá fæðingu Gísla á Uppsölum

Ólafur næsti landsliðsþjálfari - gott val hjá KSÍ

Ég tel að það sé gæfuspor hjá KSÍ að ráða Ólaf Jóhannesson sem landsliðsþjálfara. Hann hefur góðan bakgrunn sem þjálfari; gerði FH að liði í fremstu röð, Íslandsmeisturum þrjú ár í röð, 2004-2006, og að bikarmeisturum fyrir nokkrum vikum. Það sem landsliðið þarf á að halda nú er leiðsögn reynds þjálfara sem hefur verið sigursæll í störfum sínum.

Staða íslenska landsliðsins í knattspyrnu er ekki beysin við þjálfaraskiptin. Að mörgu leyti er þar sviðin jörð eftir þjálfaraferil Eyjólfs. Liðið vann aðeins tvo leiki undir forystu hans og við stöndum vægast sagt mjög illa í riðlinum fyrir lokaleikinn gegn Dönum eftir nokkrar vikur. Hvernig svo sem sá leikur fer er öllum ljóst að þarna tekur nú við sannkallað uppbyggingarstarf. Það sást best í leikjunum við Letta og Liechtenstein. Mikið verkefni er framundan.

Nýr þjálfari þarf að byggja sterkan hóp til verkanna og umfram allt byggja upp móralinn í liðinu, sem virðist ekki hafa verið góður undir lokin á þjálfaraferli Eyjólfs Sverrissonar. Ólafur hefur nú rúm tvö ár til að gera það sem gera þarf og honum fylgja sannarlega góðar óskir.

Held að flestir hafi trú á Ólafi og hafi það sem til þarf til að snúa liðinu til betri vegar, byggja það upp til vegs og virðingar. Það er lykilatriði nú í þeirri vondu stöðu sem blasir við.

Ólafur ráðinn landsliðsþjálfari í knattspyrnu til ársloka 2009

Ölvíman kemur í veg fyrir utanlandsferðina

Það hlýtur að vera alveg skelfilegt að missa af utanlandsferðinni sinni vegna ölvímu, eins og maðurinn í Leifsstöð sem er kominn í fréttirnar fyrir einmitt það. Þessi saga er bæði kuldaleg og kómísk, vænn dassi af hvoru tveggja. Virðist hann ekki beint hafa séð á eftir vélinni í fjarska fyrst að hann varð að sofa daginn af sér í fangaklefa í boði löggæsluyfirvalda í Keflavík. Þetta er sem betur fer ekki daglegt brauð í Leifsstöð, en eflaust gerist það æði oft að fólk fær sér einn til tvo öllara áður en það heldur út í flugvél.

Var reyndar einu sinni í flugstöð á Bretlandi fyrir nokkrum árum og þar tók ég einmitt eftir einum manni sem lá greinilega mjög vel áfengismareneraður á bekkjarunu í bið eftir flugvél. Hann var þó ekki dauður eins og við segjum en það varð að benda honum nokkuð vel á að vélin væri að fara, þegar að kallið kom. Og hann staulaðist um borð, náði að redda því en svaf hinsvegar hinu værasta á leið til Íslands. Hann missti sig ekkert í vélinni eða neitt svoleiðis og bar drykkjuna vel. Var ágætlega hress er Keflavík var í sjónmáli.

Held af lýsingum að dæma að þessi maður sem svaf af sér flugferðina frá Keflavík hafi ekki verið líklegur til að brosa framan í flugfreyjurnar í vélinni og sennilega best geymdur á fjarlægum stað að sofa úr sér gleðivímuna. En það er ekki á hverjum degi sem svona fréttir koma, sem betur fer segir maður bara.

Svaf af sér utanlandsferðina

Ljóstrað upp um litríka fortíð Leonardo DiCaprio

Jæja, þá er leikarinn Russell Crowe búinn að ljóstra því upp að Leonardo DiCaprio var enn hreinn sveinn sautján ára gamall, sennilega við lítinn fögnuð leikarans margfræga. Það hefur ekki beinlínis farið það orð af Leonardo síðasta áratuginn að honum vanti kvenfólk, hann hefur frekar átt erfitt með að raða niður tækifærunum fyrir þær konur sem hafa viljað vera við hans hlið, allt frá því að hann náði heimsfrægð fyrir rúmum áratug.

Leonardo er okkur vel þekktur. Hann varð Íslandsvinur á árinu meira að segja, þegar að hann fetaði í fótspor James Bond, í túlkun Roger Moore í A View To a Kill árið 1985 og Pierce Brosnan í Die Another Day árið 2002, í því að fara á Jökulsárlón. Ekki þó til að leika í kvikmynd, heldur í myndatöku fyrir glansritið Vanity Fair. DiCaprio er sannarlega mjög þekktur leikari. Hann hefur þó ungur sé verið tilnefndur þrisvar til óskarsverðlauna fyrir leik, síðast fyrir Blood Diamond á óskarsverðlaunahátíðinni fyrr á þessu ári. Hann var áður tilnefndur fyrir The Aviator og What´s Eating Gilbert Grape?

Þekktasta mynd DiCaprio er þó án nokkurs vafa Titanic, mynd um ástir og örlög á skipinu sögufræga sem sökk til botns fyrir tæpri öld. Mikil og stór mynd um sögu skipsins sem átti ekki að geta sokkið en sökk þó í jómfrúrferðinni sinni. Sú mynd sló í gegn á sínum tíma og er ein vinsælasta kvikmynd sögunnar. Hún verður tíu ára á þessu ári. Hún hlaut 14 óskarsverðaunatilnefningar og 11 verðlaun, sem er hið mesta í sögu verðlaunanna, jafnmikið og Ben-Hur hlaut áður, árið 1959, og The Lord of the Rings: The Return of the King, hlaut síðar, árið 2003. DiCaprio hlaut ekki einu sinni leiktilnefningu fyrir túlkun sína á Jack Dawson í myndinni, sem olli áralangri fýlu hans við akademíuna.

Vinsælasta mynd DiCaprio í seinni tíð hlýtur að teljast The Departed, kvikmynd leikstjórans Martin Scorsese, sem færði leikstjóranum langþráðan leikstjóraóskar og hlaut ennfremur óskarinn sem besta kvikmynd ársins 2006. DiCaprio sýndi góða takta en hlaut þó frekar leiktilnefningu fyrir Blood Diamond en hana, þó ég geti reyndar fullyrt að Blood Diamond sé úrvalsmynd. Flestir töldu að DiCaprio fengi leikaraóskarinn fyrir tveim árum fyrir túlkun sína á auðjöfrinum Howard Hughes í The Aviator en þá tapaði hann fyrir Jamie Foxx sem túlkaði Ray Charles með bravúr. Enn á hann því eftir að vinna þessi eftirsóttu verðlaun. Hann hefur nú gert þrjár myndir með Scorsese.

Hvort að hann þurfi að bíða jafnlengi eftir verðlaununum og uppáhaldsleikstjórinn hans, sem hefur gefið honum bestu leiktækifærin undanfarin ár, skal ósagt látið. En nú fer hann í sviðsljósið fyrir sveindóminn margfræga. Einhver mun eflaust spyrja hann hinnar sígildu og margtuggnu spurningar um hvenær hann hafi misst sveindóminn eftir þessa uppljóstrun.

Var hreinn sveinn 17 ára

Verður Cristina hin nýja argentínska Evita Peron?

Cristina Fernandez de Kirchner, forsetafrú Argentínu, hefur verið kjörin forseti Argentínu, fyrst kvenna í lýðræðislegri kosningu. Hún er þó ekki fyrsti kvenforseti Argentínu, enda var Isabel Peron, forseti Argentínu á áttunda áratugnum. Hún varð fyrsti kvenforseti heimsins og sat við völd á Argentínu árin 1974-1976, en hún varð forseti við lát eiginmanns síns, hins umdeilda Juan Domingo Peron, sem tvívegis varð forseti Argentínu, í fyrra skiptið við hlið hinnar áhrifamiklu Evitu, eiginkonu sinnar, og síðar við hlið Isabel.

Er ekki undrunarefni að farið er að tala um Cristinu sem hina nýju Evitu og um leið Nestor Kirchner, fráfarandi forseta, sem hinn svokallaða Peron. Meira er það þó í gamni gert með hann, en það leikur enginn vafi á því að Cristina hefur heillað landsmenn í Argentínu upp úr skónum rétt eins og hin áhrifamikla Evita fyrir rúmri hálfri öld. Henni var gerð skil í kvikmyndum og söngleikjum. Hún varð ódauðleg í huga allra heimsbúa en fyrst og fremst íbúa Argentínu fyrir sitt framlag í sögu landsins við hlið Perons. Sama sjarma hefur hinn nýji forseti klárlega, eins og úrslitin sanna mjög vel.

Það er þó sannarlega margt ólíkt með Cristinu og fyrri kvenforseta, Isabel Peron. Isabel Martínez var næturklúbbadansmær í Panama er hún lenti í því athyglisverða hlutskipti að kynnast einum umdeildasta stjórnmálamanni S-Ameríku er hafði verið landflótta þá í áratugi. Í kjölfar þess varð hún fyrsta konan á forsetastóli í heiminum. Þetta er lygileg saga og mjög athyglisverð, hvernig sem á hana er litið. En þrátt fyrir það allt varð Isabel Martinez önnur kona, bæði í heimssögunni og í huga íbúa Argentínu fyrir það að kynnast Juan Peron. Hún sneri með honum úr útlegð árið 1973 og var við hlið hans til hinstu stundar.

Juan Peron hafði öðlast sess í sögunni sem forseti Argentínu fyrr á árum. Hann var orðinn gamall og slitinn maður er hann reyndi aftur að komast til Argentínu og á gamals aldri varð hann aftur forseti landsins árið 1973. Ekki aðeins var hún 35 árum yngri en hann, heldur með aðra fortíð en Evita. Juan Peron gerði næturklúbbadansmeyna, hina pólitískt algjörlega óreyndu, að varaforseta. Með því varð hún ein valdamesta konan í heiminum. Hann gerði hana ódauðlega í huga allra heimsbúa. En hún varð ekki ódauðleg með sama hætti og hin þokkafulla Evita. Þær voru sannarlega ekki úr sama efniviði.

Það kom enn betur í ljós í ágúst 1974 er Juan Peron dó, farinn að heilsu og kröftum. Eftir stóð hin óreynda næturklúbbadansmær sem fyrsti kvenforseti heimsins. Hún tók erfitt hlutskipti í arf eftir mann sinn er hann skildi við. Það varð henni um megn. Árið 1976 steypti herinn henni af stóli og hún flúði landið sem var eiginmanni hennar allt. Þrem áratugum síðar var hún handtekin í útlegð á Spáni, þar sem hún hefur dvalið frá árinu 1981. Saga hennar er mjög merkileg, en það eru litlar líkur á að þessar tvær konur verði samferða meira en svo að hafa náð þessu forsetaembætti, þó með ólíkum hætti.

Cristina fer nú úr hlutverki forsetafrúar og hefur hlutverkaskipti við eiginmanninn. Það verður áhugavert að fylgjast með verkum hennar á valdastóli eftir þetta öfluga kjör, strax í fyrstu umferð.

Cristina Fernandez kjörin forseti Argentínu