Hillary sigrar í Pennsylvaníu - slagur fram í júní?

Sigur Hillary Rodham Clinton á Barack Obama í forkosningunum í Pennsylvaníu er mjög mikilvægur fyrir hana, enda er þetta eitt af lykilfylkjunum í forsetakosningunum í nóvember og fullyrða má að Hillary hafi fengið farmiða fram í maímánuð í hinni harðvítugu forkosningabaráttu og væntanlega allt til loka forkosninga demókrata 3. júní. Varla er hægt að sjá að flokkurinn sameinist um forsetaefni strax.

Hillary hefur með sigri í mikilvægustu forkosningunum síðustu vikurnar náð að halda framboði sínu á floti, þvert á spár margra sérfræðinga. Eftir að hún tapaði fjölda forkosninga eftir ágætis útkomu á ofur-þriðjudegi var lagt upp með það lykilplan að hún yrði að sigra í Texas, Ohio og Pennsylvaníu. Henni hefur tekist það og hefur stöðu til að fara með framboð sitt hið minnsta út forkosningabaráttuna. Engin skýr skilaboð eru enn komin og enginn afgerandi sigurvegari á sviðinu.

Demókratar eiga í vandræðum með stöðuna. John McCain hefur átt sviðið hjá repúblikunum allt frá ofur-þriðjudegi og hefur hlotið mikið forskot, enda að sameina flokk sinn að baki sér, velja varaforsetaefni og byggja undirstöður framboðsins allt til leiðarenda í nóvember á meðan að Demókrataflokkurinn er algjör vígvöllur án sigurvegara eftir margar lykilrimmur. Sigur Hillary í Pennsylvaníu tryggir að slagurinn heldur enn áfram.

Þrátt fyrir fúlgur fjár og mikla maskínu mistókst Obama að stöðva Hillary í Pennsylvaníu. Hann saxaði vissulega á kannanafylgi Hillary en tókst ekki að ná sigri. Hillary vinnur með 6-9% mun sennilega. Enn þarf hann að taka slaginn. Vel má vera að einhverjir þrýsti á Hillary að draga sig í hlé en kjósendur flokksins hafa sjálfir haldið slagnum áfram með atkvæðum sínum í lykilfylkjum fyrir flokkinn á þessu kosningaári. Og enn berst kjarnakonan Hillary við Obama. Þeirra barátta hefur ekki náð endapunkti enn.

Á meðan vænkast hagur repúblikana. Verður ársins 2008 minnst fyrir það í bandarískum stjórnmálum að demókrötum hafi hjálparlaust tekist að klúðra forsetakosningunum með innri hjaðningavígum og hörðum persónulegum árásum sem markast af því að þeir sem styðja þann sem að lokum tapar baráttunni fyrir útnefningunni vilji ekki leggja neitt á sig fyrir sigurvegarann?

Verður annars nokkur sigurvegari í þessari baráttu sem hefur klofið flokkinn sem átti alla sénsana? Er farinn að hallast að því að enginn sigurvegari verði eftir þegar að rykið sest loks í kjölfar þess að Obama og Hillary hafa barið hvort annað í klessu.

Clinton spáð sigri

Sjálfsmark á Anfield - Liverpool í vondum málum

Ekki er hægt annað en vorkenna stuðningsmönnum Liverpool eftir vandræðalegt sjálfsmark á Anfield í kvöld, sem færði Chelsea gullin tækifæri til að slá þá út úr Evrópuboltanum á heimavelli. Liverpool hafði leikinn á sínu valdi og því er það auðvitað á við algjöra martröð að John Arne Riise hafi klúðrað leiknum fyrir liðið.

Væntanlega verður Riise ekki vinsælasti maðurinn á Anfield og í stuðningsmannahópi Liverpool á næstu vikum, sérstaklega ef Chelsea nær að komast áfram eingöngu vegna þessara mistaka.

Riise skoraði sjálfsmark og tryggði Chelsea jafntefli

Nýr meirihluti í Bolungarvík - Grímur missir stólinn

Nýr meirihluti er að myndast í bæjarstjórn Bolungarvíkur, eftir dramatísk endalok hins skammlífa vinstrimeirihluta. Flest bendir til að Elías Jónatansson, leiðtogi Sjálfstæðisflokksins verði bæjarstjóri í stað Gríms Atlasonar, sem hefur verið bæjarstjóri í innan við tvö ár. Það hefur gustað um Grím á bæjarstjórastóli, verið umdeildur allt frá því að hann var ráðinn til starfa, mörgum þótti reyndar afleitt að ráða hann fram yfir marga hæfa sveitarstjórnarmenn fyrri tíðar, en látum það liggja á milli hluta.

Bolungarvík hefur um áratugaskeið verið eitt traustasta vígi Sjálfstæðisflokksins, enda hafði hann hreinan meirihluta þar í yfir sextíu ár. Flokkurinn klofnaði í Bolungarvík í aðdraganda síðustu kosninga vegna trúnaðarbrests á milli Elíasar og Önnu Guðrúnar Edvardsdóttur, sem fór að lokum í sérframboð og náði inn og felldi þar með meirihlutann. Í kjölfarið myndaði hún meirihluta með vinstriframboði undir forystu Soffíu Vagnsdóttur. Hann hefur nú gefist upp eftir innan við tvö ár, samstarfinu lýkur með deilum um endalokin og hversu mikill trúnaðarbrestur var orðinn milli aðila.

Nú eru Sjálfstæðisflokkurinn og Anna Guðrún að mynda meirihluta. Með því verða væntanlega sættir innan Sjálfstæðisflokksins, enda hefur Anna Guðrún tilheyrt honum og snýr aftur til samstarfs við þá sem hún vann með áður svo lengi. Auðvitað er það ánægjulegt fyrir sjálfstæðismenn alla að þær væringar sem voru til staðar áður heyri sögunni til og hægristjórn komist til valda í sveitarfélaginu. Óska öllum sjálfstæðismönnum þar til hamingju með það.

Elías, verðandi bæjarstjóri í Bolungarvík, er eins og flestir vita sonarsonur Einars Guðfinnssonar, athafnamanns, og því eru Elías og Einar Kristinn Guðfinnsson, landbúnaðar- og sjávarútvegsráðherra, bræðrasynir.

Umdeild ábyrgð á skrifum á Moggablogginu

Sitt sýnist hverjum um lokun vefsíðu Skúla Skúlasonar hér á Moggablogginu. Svolítið sérstakt er að tekið sé frekar á skrifum nafngreinds manns en þeirra sem blogga ómerkilega undir nafnleynd. Vekur það margar spurningar um ritstjórn á kerfinu og hver standardinn er vegna bloggskrifa. Greinilegt er þó að stjórnendur eru ófeimnir við að sýna klærnar og loka án hiks mislíki þeim.

Eitthvað hefur þó staðið á því að mörkuð hafi verið afgerandi stefna vegna bloggskrifa þeirra sem eru nafnlausir. Nafnlausir hafa oft látið mun hvassari ummæli frá sér fara en Skúli þessi. Hann var þó sá maður að standa við skrifin með nafni og var ekki að skrifa um menn og málefni úr launsátri, eins og sumir gera án þess að taka ábyrgð á einu né neinu. En kannski telur Moggabloggið sig geta sótt þá úr fylgsni sínu burtséð frá því.

Þetta mál opnar margar spurningar um Moggabloggið. Það er gott að Mogginn svarar þeim sjálfur með því að sýna að þar er tekið af skarið ef vandamál verða og sýna að þar er virk yfirstjórn. Ég kvarta svosem ekki yfir því. En spurt er um ábyrgð. Meðan að bloggin eru nafnlausin hlýtur ábyrgð þeirra að færast annað. Nafnlaus skrif eru enda dauð og ómerk, sama hversu ómerkileg þau eru. Ef fólk stendur ekki við skoðanir sínar með því grunnatriði að gefa upp hver skrifar eru skoðanirnar harla marklausar og spurt hver vilji bera ábyrgð á þeim.

Óánægja með lokun umdeilds bloggs

Á að henda nafnleysingjunum af Moggablogginu?

Umfjöllun Íslands í dag um nafnlaus blogg í kvöld var vel gerð og vönduð. Fyrir löngu er kominn tími til að talað sé opinskátt um þá aumingja sem geta ekki staðið við ómerkileg skrif með nafni sínu og vilja spila sig mjög merkilega undir nafnleyndinni - ganga alltof langt. Hér á Moggablogginu eru svartir sauðir innan um, eins og annarsstaðar sennilega í samfélaginu. Þeir koma óorði á þetta bloggsamfélag.

Ómerkilegu skrifin um sóknarprestinn minn, séra Svavar Alfreð Jónsson, sem mikið hefur verið fjallað um í þessu samhengi dæma sig alveg sjálf. En ekki er hægt að horfa þegjandi á þetta rugl mikið lengur. Hér á Moggablogginu skrifa margir mjög góðir einstaklingar vandað og vel, fjalla um mjög ólík mál. Sumir þeirra eru nafnlausir. Fjarri er að allir nafnleysingjar bloggi ómerkilega, sumir þeirra vanda sig mjög vel og geta notað nafnleyndina heiðarlega og vega ekki að öðrum úr launsátri. En þeir sem það gera eyðileggja fyrir öllum hinum með ómerkilegum skrifum sínum.

Nokkuð er um liðið síðan að ég sá vel að ég gæti ekki verið með galopið kommentakerfi hér. Sumir sem skrifuðu hér á vefinn gengu langt í skítkasti gegn mér persónulega og fóru yfir öll mörk. Eftir nokkurn tíma hér tók ég því þá ákvörðun að loka á alla nema skráða notendur. Það dugði frekar skammt. Eftir að Moggabloggið leyfði að hafa síu yfir kommentakerfinu með því að samþykkja þurfi kommentin tók ég upp það kerfi. Hafði fengið nóg af því að hafa þetta galopið. Eftir að fyrra kerfi hafði verið misnotað of lengi tók ég af skarið og setti á ritstjórn yfir kommentum.

Meginþorri þeirra sem stunduðu ómerkileg skrif og almenn leiðindi voru nafnleysingjar, bæði sem skráðir bloggarar og eins þeir sem ætluðu að spila sig stóra án þess að hafa nokkra innistæðu fyrir því, enda þorðu ekki einu sinni að segja hverjir þeir væru. Sé ég ekki eftir því að setja þessa síu á. Þeir sem geta skrifað af ábyrgð, sýnt allavega lágmarks virðingu, þó oft séu ekki allir sammála um grunnatriði lífsins, fá sín komment hér birt. Skítkast og nafnlaus óþverri fæst ekki birt hér. Hef þó leyft sumum nafnlausum að kommenta hér þrátt fyrir það - þeir sem tala af viti.

Fyrir löngu er kominn tími til að Moggabloggið hendi út nafnleysingjunum ómerkilegu, sem hafa skemmt fyrir þeim hinum sem hafa skrifað nafnlaust en þó ekki misnotað sitt svigrúm með því. En þeim fer fækkandi sem geta gert þetta almennilega.

Ótækt er að fólki undir nafni sé hent út frekar en nafnlausu leiðindaliði sem getur ekkert gert nema skemmt fyrir þessu bloggsamfélagi og skrifar ómerkilega um annað fólk. Þetta þurfa þeir sem stjórna svæðinu hér að gera sér grein fyrir.

 

Bubbi vill fá borgað í evrum - segir krónu ónýta

Bubbi Morthens hefur aldrei verið þekktur fyrir að tala tæpitungu. Nú segir hann krónuna ónýta og vill framvegis fá borgað aðeins í evrum þegar að hann kemur fram opinberlega til að syngja. Er hann greinilega með því að setja sinn kóngsstimpil í bransanum sem lóð á vogarskálar þeirra sem kalla eftir breytingum, opinskárri Evrópuumræðu. Orðaval hans er reyndar þannig að hann vill aðeins fá fram sína skoðun en ekki umræðu um eitt né neitt.

Bubbi er oft ágætur, fer stundum einum of mikið fram úr sjálfum sér. Hef ekki alltaf verið sammála honum. En ég hef oft verið hrifinn af hinum pólitíska tóni í honum, yfirlýsingum um mann og annan. Það er hægt að taka því oft hæfilega alvarlega. Þetta er bara hans stíll. Það væri stílbrot ef Bubbi færi að breyta sér á sextugsaldri fyrir einhverja besservissera úti í bæ.

Þetta er víst bara Bubbi, hann var fílaður svona í denn og engin þörf á að breyta því á 21. öld - hvort sem hann er metinn í krónum eða evrum.

Natascha og Stockholm syndrome

Ekki hefur farið framhjá neinum að austurríska stúlkan Natascha Kampusch, sem haldið var fanginni í um áratug, var illa haldin af Stockholm syndrome er yfir lauk. Eftir prísundina vorkenndi hún allra mest þeim sem hafði rænt henni og haldið henni fanginni. Nú er vel ljóst að þau áttu í kynferðislegu sambandi. Allt ber þetta merki þess að Stokkhólms-heilkennið hafi yfirtekið stelpuna og hún sýnt þeim mesta samúð sem verst hafði komið fram við hana.

Fyrir þá sem ekki vita á nafngiftin fyrirmynd sína í bankaráninu í Kreditbanken í Stokkhólmi í ágúst 1973. Þar héldu bankaræningjar fjölda fólks sem gíslum sínum í fimm daga. Að bankaráninu loknu snerust gíslarnir til varnar fyrir þá sem héldu þeim föngnum og höfðu gjörsamlega verið heilaþvegnir. Alla tíð síðan hefur nafngiftin yfir tilfelli af þessum toga verið kennd við ránið athyglisverða í Stokkhólmi.

Natascha Kampusch var svo þungt haldin af Stokkhólms-heilkenninu að hún syrgði manninn sem hélt henni í tæpan áratug sem gísl sínum er hún vissi að hann hefði fyrirfarið sér. Hún reyndar stakk hann af en hún hafði greinilega lifað sama lífi og svo margir sem falla í faðm þess sem hafa eyðilagt líf þess. Hún var undir stjórn og heilaþvegin af drottnun. Þetta eru skelfileg örlög og sennilega eitt frægasta umhugsunarefni sálfræðinnar.

Uppnám vegna nýrra upplýsinga um Kampusch

Þreyttur leðjuslagur - sjálfskaparvíti demókrata

Harðvítugur forkosningaslagur Hillary Rodham Clinton og Barack Obama um útnefningu Demókrataflokksins í forsetakosningunum í nóvember minnir frekar á leðjuslag þreytulegra glímukappa en fersk skoðanaskipti um stjórnmál. Flestir eru búnir að fá leið á þessum persónulega og leiðinlega slag um valdamesta embætti heimsins, enda er ekkert eftir sem minnir á heiðarleg vinnubrögð.

Slagur Hillary og Obama er kominn í rembihnút fyrir löngu og fyrir nokkru orðinn pólitískt stórslys fyrir Demókrataflokkinn. Ljóst er orðið fyrir allnokkru að hvorugt þeirra mun ná útnefningunni í forkosningaferlinu sem slíku og að óbreyttu mun þetta verða blóðugur slagur á gólfinu á flokksþinginu í Denver. Vandséð er að einhver sigurvegari verði úr þessu í þessum rándýra og hundleiðinlega forkosningaslag biturðar og skítkasts, enda hagnast enginn betur á honum en John McCain, enda vænkast hagur hans með hverri stundu sem líður.

Bæði Obama og Hillary hafa skaðast að undanförnu. Hnútuköst þeirra á milli eru ekki aðeins að skaða þau bæði persónulega heldur einnig Demókrataflokkinn. Það er fjarstæða að hvorugt þeirra dragi sig í hlé með stöðuna eins og hún er. Það er ekkert svo gríðarlegur munur á þeim í þingfulltrúaslagnum og ef Hillary sigrar í Pennsylvaníu hefur hún bæði stöðu og skyldu til að halda áfram. Það eru engar líkur á að Obama nái útnefningunni í forkosningaferlinu og því er undarleg krafa að flokkurinn sameinist að baki honum í þessari jöfnu stöðu þar sem hvorugur frambjóðandinn hefur náð útnefningunni.

Þeim vantar báðum talsvert upp á að ná hnossinu og stærðfræðin án Flórída og Michigan segir ósköp einfaldlega að þessi slagur verður tekinn alla leið til Denver. Það yrði pólitískt stórslys fyrir Demókrataflokkinn vissulega, en demókratar geta sjálfum sér um kennt með meingallað forkosningaferli sem hefur verið við lýði frá árinu 1984 en virðist nú í fyrsta skipti vera að skera flokkinn í tvær fylkingar; þeirra sem fylgja Hillary alla leið og þeirra sem fylgja Obama. Það er rammt hatur á milli þessara fylkinga og þrumufleygarnir fljúga á milli. Það er engin stjórn á þessum slag - kominn út í tóma vitleysu.

Mér sýnist demókratar vera komnir í sína mestu krísu frá árinu 1968. Þá logaði flokkurinn stafna á milli í forkosningaferlinu. Robert F. Kennedy var myrtur á mikilvægasta hluta kosningabaráttunnar í júní 1968, að kvöldi þess dags sem hann sigraði forkosningarnar í Kaliforníu, og tvær fylkingar börðust hatrammlega fyrir hnossinu á flokksþinginu í Chicago í Illinois. Að lokum vann Hubert Humphrey, varaforseti Johnson-stjórnarinnar, útnefninguna en tapaði forsetakosningunum fyrir Richard Nixon. Ólgan þá skaðaði flokkinn, sem fyrir var stórlega skaddaður vegna veikrar stöðu Johnsons forseta.

Það er vissulega eitt og annað ólíkt með stöðu demókrata í kosningunum 1968. Þeir höfðu þá Hvíta húsið, Johnson forseti hafði orðið að hætta við að sækjast eftir endurkjöri öðru sinni, sem hann gat þar sem hann hafði aðeins setið innan við hálft kjörtímabil Kennedys forseta, sem myrtur var í heimaríki Johnsons, Texas, í nóvember 1963. Víetnamstríðið sligaði Johnson. Með því að hann dró sig í hlé gat flokkurinn endurnýjað sig en var sjálfum sér verstur í forkosningaferlinu og flokksþingið í Chicago var fjarri því settlegt.

Þessar væringar anno 2008 eru skaðlegar fyrir þann flokk sem fyrirfram var talinn með pálmann í höndunum. Þetta er komið í rembihnút hinn mesta. Bæði forsetaefnin eru sköðuð og hafa ekki náð útnefningunni á heiðarlegan hátt í forkosningaferlinu enn - það sem verra er að flokkurinn þeirra er mun meira skaddaður og að óbreyttu virðist hreinn vígvöllur blasa við demókrötum næstu mánuðina. Tel blasa við að demókratar megi ekki við blóðugu sólarlagi í Denver og gildir þá einu hvort forsetaefnið tapar þar úr þessu.

Sá eini sem getur brosað þessa dagana í forsetaslagnum vestanhafs er John McCain, hinn lífsreyndi hermaður og pólitíski klækjarefur, sem á áttræðisaldri þarf aðeins að sigra einn demókrata til að komast í Hvíta húsið, hljóta hnossið sem hann hefur viljað árum saman. Eins og staðan er núna myndi ég telja mjög líklegt að hann vinni kosningarnar. Demókratar eru búnir að klúðra mikilvægum tíma fyrir sér í tóma vitleysu. Það er vandséð hvernig þeir geti reddað sér úr þessu feni með sómasamlegum hætti.

Clinton og Obama takast á

Hringlandaháttur í málefnum Orkuveitunnar

Með ólíkindum hefur verið að fylgjast með hringlandahættinum í Orkuveitu Reykjavíkur og REI undanfarna mánuði, ekki aðeins í valdatíð Sjálfstæðisflokksins, heldur allra annarra framboða í borginni síðasta hálfa árið. Mestu vonbrigðin hafa þó falist í því að Sjálfstæðisflokkurinn hefur ekki höndlað vel hlutskipti sitt sem leiðandi aðili í tveimur meirihlutum og satt best að segja mistekist að tryggja trausta forystu með einbeittum og góðum vinnubrögðum á vakt sinni.

Björn Bjarnason, dómsmálaráðherra, ritar góðan pistil um þessi mál á vefsíðu sína, sem ég mæli með. Hringlandahátturinn og klúðrið í Orkuveitunni hefur ekki aðeins verið á ábyrgð eins flokks heldur þeirra allra. Enda tel ég að öll framboð hafi brugðist með einum eða öðrum hætti síðustu mánuði. Sjálfstæðisflokkurinn hafði öll tækifæri til að stjórna vel eftir tólf ára valdatíð R-listans, einkum innan Orkuveitunnar. Leyndarhjúpurinn yfir þessu fyrirtæki hefur síst minnkað í valdatíð Sjálfstæðisflokksins og er svo komið að vandræðagangurinn er kominn yfir öll mörk. Enginn virðist ná að rísa upp úr þessu risavaxna klúðri.

Fylgdist örlítið með fréttum í suðurferð minni. Allir eru hættir að skilja REI-málið, hafa týnt áttum í því og skilja hvorki upp né niður. Sjálfstæðisflokkurinn sem stærsti flokkurinn í borgarstjórn hefur sérstaklega brugðist í þeim efnum að tryggja farsæla forystu í borgarmálunum þegar að kemur að þessu fyrirtæki. Á vakt hans var fetað aftur til hinna fornu spillingardaga þegar að Lína.net varð til og Alfreð Þorsteinsson ríkti yfir Orkuveitunni. Sjálfstæðisflokkurinn stóð sig ekki betur og hélt sukkinu áfram. Í því felast vonbrigði sem erfitt er að gleyma fyrir þá sem hafa talað máli Sjálfstæðisflokksins fyrr og nú.

Fréttaviðtöl við kjörna fulltrúa nær ekki að koma REI-málinu og tengdum þáttum þess í skiljanlegt samhengi. Leiðaraskrif Moggans á fimmtudag voru heiðarleg og rétt, eins og ég hef hér áður bent á. Talað er í kross og enginn alvöru heildarsvipur er yfir lykilatriðum og eftir því sem fleiri tala verður vandræðagangur allra hlutaðeigandi æ meiri. Þetta mál er eitt stórt klúður og Sjálfstæðisflokkurinn ber á því mikla ábyrgð.

Björn: Vandræðum OR sópað undir teppið

Heimkoma í norðlenskri kvöldsól

Ég var að koma heim eftir góða helgi í Reykjavík. Vissulega er alltaf gott að fara til Reykjavíkur, en miklu skemmtilegra er þó auðvitað að koma heim. Veðrið var notalegt og gott í fluginu á heimleiðinni - falleg kvöldsól blasti við yfir Akureyri þegar að flogið var yfir bænum. Sumardagurinn fyrsti er á fimmtudaginn og vonandi er sumarið sannarlega komið eftir risjótta tíð á þessum vetri, þó við höfum reyndar verið mun heppnari með veturinn en þeir fyrir sunnan.

REI-málið er til skammar fyrir Sjálfstæðisflokkinn

Ég tek heilshugar undir með leiðarahöfundi Morgunblaðsins í morgun. Þar er hvasst ritað en þau skrif eru heiðarleg og rétt. REI-málið er auðvitað til skammar fyrir Sjálfstæðisflokkinn, er ein mesta skömm flokksins í tæplega 80 ára sögu hans. Með því máli og mistökum tengdum því klúðraði Sjálfstæðisflokkurinn því að taka völdin sannfærandi og traust eftir tólf ára valdatíð R-listans.

Viðtal Kastljóssins í gærkvöldi sýndi hringlandahátt Sjálfstæðisflokksins með forystu REI enn í dag. Það er eðlilegt að því sé velt fyrir sér hvort eigi að fara í landvinninga á erlendri grund með peningum skattborgara eður ei. Það er annaðhvort. Í þessum efnum verður ekki bæði sleppt og haldið. Það þarf skýra forystu og afdráttarlaus svör. Sé þeim ekki svarað heiðarlega og eftir hugsjónum Sjálfstæðisflokksins fer illa fyrir þeim sem ætlar að tala sem hægrimaður í borgarstjórn Reykjavíkur. Ekki flóknara en það, takk.

Kjartan Magnússon skildi eftir sig fleiri spurningar en þeim sem hann svaraði í viðtalinu í gærkvöldi. Hversvegna er ekki hægt að koma með skýr svör og afdráttarlausa stefnu. Endar REI-málið með því að sú sýn sem Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson, fyrrverandi borgarstjóri, mótaði verði sú sem farin verður eftir allt saman. Til lítils var þá barist í upphafi, segi ég og skrifa. Í þessum efnum er ekki spurt um klíkuplott og vinaleg svör heldur hugsjónir. Ef þessi borgarstjórnarflokkur getur ekki staðið vörð um hugsjónir Sjálfstæðisflokksins eru þau í mjög vondum málum.

Finnst Mogginn tala heiðarlega og hreint út í dag. Það er eðlilegt. Man satt best að segja ekki eftir svo hvössum skrifum þaðan áður í garð forystu Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík. Hringlandahátturinn er orðinn algjör og fólki er nóg boðið. Kastljósviðtalið í gær svaraði engum meginspurningum. Hvað ætlar Sjálfstæðisflokkurinn í Reykjavík eiginlega að gera, eru engar lausnir uppi og hvað varð um hugsjónirnar? Þetta eru spurningar sem þarf að fá svör fyrir.

Hef ekki farið leynt með það mat mitt að Sjálfstæðisflokkurinn í Reykjavík hafi klúðrað sínum málum allverulega. Ekkert virðist það batna með þessum loðnu og lélegu svörum. Ekkert virðist ljóst og enn eru spurningar uppi um meginatriði. Hvar er pólitísk sýn Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík? Er hún virkilega engin. Aumt er hlutskipti þessa fólks ef það er stóra svarið við stóru spurningunum.

Hvað er það í REI-málinu sem þolir ekki dagsins ljós? Hverjum er verið að bjarga? Ætlar Sjálfstæðisflokkurinn að standa vörð um hugsjónir sínar? Þetta eru stóru spurningar og svörin við þeim ráða því hvort Sjálfstæðisflokkurinn endurvinnur sér traust að nýju með leiðtoga sem hefur fyrir löngu brennt allar brýr að baki sér.

Bloggfrí

Ætla að taka mér frí frá bloggskrifum næstu dagana. Verð í Reykjavík um helgina og ætla að taka því rólega á meðan. Kem aftur væntanlega eftir helgina.

Að lifa með krabbameini

Vona að leikkonunni Cynthiu Nixon muni ganga vel í baráttu hennar við brjóstakrabbameinið. Þekki vel þessa baráttu við krabbameinið, enda hefur móðir mín átt erfiðan vetur, eftir að hún greindist með krabbamein síðsumars 2007. Við hafa tekið miklar meðferðir bæði lyfja- og geislameðferð, sem sér nú fyrir endann á, sem betur fer. Það er eitt að heyra af slíkum veikindum og annað að upplifa í nánustu fjölskyldu sinni.

Það er áfall fyrir alla sem upplifa þegar að ástvinur veikist svo alvarlega. Þetta er erfið barátta sem tekur á, ekki bara fyrir þann sem greinist, heldur alla sem nærri honum stendur. Þetta er sameiginlegt verkefni heillar fjölskyldu.

Cynthia Nixon með brjóstakrabbamein

Mannleg grimmd dauðarefsinga

Ég hef alla tíð verið harður andstæðingur dauðarefsinga og jafnan fundist í þeim felast mesta mannlega grimmd sem til staðar er í tilverunni. Þetta er mikil grimmd og ég tel að við flest í hinum siðmenntaða heimi getum verið sammála um það. Dómur með dauða er engin lausn í sjálfu sér - er umdeildasta refsing sem til staðar er, fyrir utan aftökur stjórnvalda á fólki án dóms og laga sem eiga sér því miður stað víða í heiminum án þess að nokkur geri neitt í neinu.

Hef oft hugsað mikið um þetta réttlæti sem nokkur ríki Bandaríkjanna hafa valið sér, réttlæti að þeirra mati, sem felst í að binda enda á líf með þessum hætti. Dauðarefsingar hafa verið við lýði í mörgum ríkjum Bandaríkjanna og undir stjórn bæði demókrata og repúblikana. Mesta athygli hefur þetta vakið í suðurríkjunum. Þar hafa repúblikanar verið valdamiklir en demókratar ekki síður. Hefur ekki verið hægt að merkja neina breytingu á þessu þegar að demókratar hafa ráðið ferðinni í mörgum þessara ríkja. Oft hefur verið horft til Texas í þessum efnum. Þar voru demókratar á ríkisstjórastóli síst vinsamlegri en repúblikanar. Heilt yfir virðist hitinn í þessum málum ekki fara minnkandi þó komin sé 21. öldin og ákall um nýja tíma þar sem dauðarefsing er enn við lýði ekki svarað.

Mér finnst álitamál dauðarefsinganna sjaldan hafa verið tekin betur fyrir í kvikmynd en í Dead Man Walking, hinni ógleymanlegu mynd leikarans Tim Robbins. Þar segir af nunnunni Helen Prejean sem verður trúnaðarvinur Matthew Poncelet, fanga á dauðadeildinni, rétt áður en hann er líflátinn og baráttu hennar fyrir að honum verði hlíft. Susan Sarandon fékk óskarinn fyrir eftirminnilega túlkun sína á nunnunni, hlutverk ferilsins án vafa, og Sean Penn var rafmagnaður sem Poncelet.

Þetta er heilsteypt mynd með boðskap sem á vel við, sem horfir á grimmdina frá öllum hliðum en svarar spurningunni um hver sé mesta grimmd slíkra örlaga. Þeir sem hafa ekki séð Dead Man Walking hafa misst af miklu og eru hvattir til að líta á hana. Mikilvægt er að vekja til umhugsunar um mannlegar hliðar allra mála, hversu dökkar sem þau virðast vera.

Eitursprautur áfram leyfðar

Ferðaglaðir Íslendingar - allir að fara út í heim?

Greinilegt er á ásókn í flugmiðatilboðin að Íslendingar eru heldur betur í ferðahug - á leið út í heim með vorinu. Eftir kuldatíð í vetur, risjótt veður einkum á sunnanverðu landinu og kuldalegar efnahagspælingar er greinilegt að fólk vill skella sér burt, helst í sólina og breyta til. Er það ekki bara skiljanlegt? Held það.

Um páskana flykktust Íslendingar í sólarlandaferðir og voru allar ferðir vel ásetnar. Ætli veturinn hafi ekki bara farið svona í fólk? Sjálfur hef ég verið að velta fyrir mér að fara út í sumar og spái í góða sumarferð. En ekki lagði ég þó til í púkkið við að leggja síma- og tölvukerfið hjá Icelandair.

Ætli að utanlandsferðirnar verði ekki málið í sumar. Varla hljómar tilfinnanlega spennandi að fylla tankinn og keyra hringinn. Bensínið hækkaði í dag enn og aftur - hvað ætli sé hægt að komast langt frá Akureyri á fimmþúsund kalli. Athugun Stöðvar 2 um daginn sýndi að hægt var að keyra frá Reykjavík í Öxnadal þá á þeim pening.

Gríðarleg ásókn í flugmiðatilboð

Bílstjórar minna á sig - stutt í stóra stoppið?

Eftir að hafa sleppt mótmælum í viku minna atvinnubílstjórar nú enn og aftur á sig og sína baráttu, sem hefur orðið æ umdeildari eftir því sem frá hefur liðið, þó flestir séu hlynntir því að lækka eldsneytisverðið. Þeir eru greinilega hvergi nærri hættir baráttunni. Bílstjórarnir tóku sér pásu að ég tel meðvitað, enda sködduðust þeir frekar en styrktust á orðavali talsmannsins og aksturslag við mótmæli undir lok síðustu viku.

Orðrómur hefur verið uppi um að bílstjórar stefni jafnvel að stóra stoppinu umtalaða á næstunni. Ætli sér að lama höfuðborgarsvæðið með mótmælum, leggja bílum sínum og skilja þá eftir á aðalumferðaræðum borgarinnar. Eflaust telja þeir það næsta leik í stöðunni. Þó er þetta hik þeirra bæði merki um að þeir bíði eftir að samgönguráðherra tali þeirra máli í Brussel og hvort að fjármálaráðherra muni gera eitthvað. Þeir bíða og sjá til.

Stóra stoppið mun verða mjög umdeild, verði af því. Það eru einfaldlega það gríðarlega stór mótmæli að það myndi aðeins kalla á hörð viðbrögð almennings og reiðiöldu, frekar en stuðning. Finnst staðan vera mjög afgerandi í þessa átt, miðað við hvað er skrifað um þetta af almenningi og eftir því sem heyrist almennt. Þeir höfðu mikinn stuðning almennings fyrst en hann hefur dvínað mjög að undanförnu, að mestu vegna taktískra mistaka í mótmælunum.

Erfitt er að spá um hvert úthald bílstjóra er fari þeir í stóra stoppið og fái yfir sig reiðiöldu almennings, í meiri mæli en verið hefur. Þeir hafa þó gert mistök í mótmælunum og veikt stöðu sína, það blasir við öllum. Spurt er um hversu mikinn þunga þeir geti lagt í mótmælin í viðbót og hversu skaðlegt stóra stoppið verði fyrir þá.

„Kyrrðarstund" við Alþingi

Brot eða ekki brot

Margar spurningar standa eftir í hinu meinta nauðgunarmáli á skemmtistað í Reykjanesbæ. Ljóst er nú að ekkert verður gert í því þar sem aðalvitnið telur ekki hafa verið á sér brotið, þó hún hafi talið það fyrst á eftir. Enginn getur þó metið hvort brot fór fram nema stelpan, sem ætlar ekki að kæra.

Eðlilega beinist fókusinn að því nú hvað sautján ára stelpa var yfir höfuð að gera á þessum skemmtistað. Það er ekki ný saga að einstaklingar undir lögaldri reyni að fara á skemmtistaði, en þetta mál verður mjög sérstakt vegna einmitt aldurs stelpunnar.

Ekki var brotið á stúlkunni

Rassinn á Vilhjálmi prins afhjúpaður í The Sun

Efast er um dómgreind prinsanna Vilhjálms og Harry eftir að steggjaveisla, sem þeir skipulögðu fyrir frænda sinn, fór úr böndunum og myndir úr henni láku til blaðsins The Sun. Þar er meðal annars rassinn á Vilhjálmi afhjúpaður, er vinir hans ætluðu að taka niður um hann buxurnar í fylleríslátum fyrir framan alla viðstadda, en honum rétt tókst að halda buxunum uppi en myndir voru teknar af því og birtar í blöðunum ásamt fleirum miður heppilegum fyrir prinsana.

Lýsingarnar á steggjapartýinu eru ansi svæsnar og áhugaverðar. Þar vekur sérstaka athygli að konur í partýinu voru manaðar, af prinsunum, í að raða geisladiskum á geirvörturnar á sér. Sú sem vann það gat komið alls átta geisladiskum á. Auk þess eru sögur um að kærasti frænku prinsins hafi verið nakinn í rúmi með tveim stelpum og svona mætti lengi telja. Þvílík upptalning allavega. Enn einn áhugaverði skandallinn fyrir bresku konungsfjölskylduna.

Þegar að loksins var tekið að róast yfir konungsfjölskyldunni, vegna drykkjuláta Harrys prins, kemur þetta sem köld vatnsgusa yfir hirðina, og er einkum niðurlægjandi fyrir drottninguna og Karl Bretaprins væntanlega. Flestum er í fersku minni er Harry var myndaður með hakakrossinn á djamminu en það tók hirðina nokkurn tíma að reka það slyðruorð af Harry, sem honum tókst reyndar að bæta fyrir með mannúðarstarfi og förinni á vígvöllinn.

Skandalar hafa löngum þjakað konungsfjölskylduna. Nú er næsta kynslóð tekin við þeim pakka og greinilegt að verðandi konungur Englands hefur skaðað stöðu sína með þessu að einhverju leyti hið minnsta. Allavega hefur hann afhjúpað sig fyrir þjóð sinni með þeim hætti sem helst verður munað eftir, ekki vegna drykkjunnar sennilega heldur vegna þess að missa niðrum sig á almannafæri og fá mynd af sér í The Sun berrössuðum.

En ég bendi annars öllum á að lesa umfjöllunina um þetta villta steggjarpartý.

Er Sveðju-Plank pólskur leigumorðingi?

Skil ekki af hverju hinn meinti pólski sveðjumorðingi Premyslaw Plank er með hettu fyrir utan Héraðsdóm. Hann kom fram í Kastljósi í gærkvöldi og varla nein þörf á því fyrir hann að hylja andlit sitt. Í því viðtali sagðist hann reyndar aldrei hafa komist í kast við lögin hér. Það leið ekki á löngu uns það var blásið af borðinu. Í dag birti Vísir mynd af handtöku hans hérlendis í síðasta mánuði.

Reyndar hefur fulltrúi saksóknara í Póllandi sagst hafa óyggjandi sannanir um sekt Planks í sveðjumorðinu margumtalaða. Þar er því haldið fram að Plank sé vægðarlaus sérfræðingur hjá glæpaklíku ytra og hafi verið leigumorðingi þeirra, alveg vægðarlaus hrotti. Það er greinilegt að þeir virðast hafa nokkuð traust mál á hendur honum.

Eins og ég sagði hér í gær tel ég að það eigi að framselja Plank sem fyrst til síns heima. Það er algjör óþarfi á því að við séum að vista hann hér og við eigum að láta hann svara til saka á heimavelli sínum. Alveg óþarfi fyrir okkur að vera að taka hann upp á okkar arma í þeirri baráttu sem hann á fyrir höndum.

Þetta mál allt minnir frekar á atburðarás í svæsinni bandarískri glæpamynd. Þetta er ekki veruleiki sem ég tel að við viljum hér og það er afleitt ef Ísland er að breytast í einhvern griðastað fyrir erlent glæpafólk.

Er mér nokkuð sama í sjálfu sér hvort hann sé sekur eða saklaus. Það er hið eina rétta að framselja manninn úr landi.

Úrskurðaður í gæsluvarðhald til 6. maí

Álver sett á dagskrá - bæ bæ "Fagra Ísland"

Mér skilst að gárungarnir séu farnir að uppnefna Fagra Ísland - stefnu Samfylkingarinnar í umhverfis- og stóriðjumálum - Fagra álver. Það er kannski við hæfi, enda ljóst að sú stefnumótun er orðin feig. Álver í Helguvík er að verða staðreynd og álver við Bakka er í pípunum. Samfylkingin setti fram skýr kosningaloforð fyrir tæpu ári þar sem átti slá ákvörðunum um frekari stóriðjuframkvæmdir á frest þar fyrir lægi heildarsýn yfir verðmæt náttúrusvæði.

Staða mála er mjög afgerandi. Samfylkingin hefur ekkert gert til að fara þá leið og hefur látið þessa kosningastefnu fyrir róða í raun. Það er bara staðreynd, sem ekkert fær breytt. Greinilegt er að niðurlæging Þórunnar Sveinbjarnardóttur, umhverfisráðherra, í málum Helguvíkurálvers er algjör. Hún var annar af tveim þingmönnum Samfylkingarinnar sem kusu gegn Kárahnjúkavirkjun en hefur nú blessað í raun álver við Helguvík með verkum sínum að undanförnu. Það gerir hún þó greinilega með óbragð í munni, leit ekkert hamingjusamlega út allavega þá.

En var ekki Fagra Ísland alltaf draumórar? Aðeins hentistefna sem sett var fram kortéri fyrir kosningar, til að reyna að koma í veg fyrir að VG yrði stærsti vinstriflokkurinn í alþingiskosningunum 2007. Hef alltaf talið svo vera. Þegar að Ingibjörg Sólrún kynnti Fagra Ísland á sínum tíma var ég viss um að þar væri um að ræða hentistefnu. Skrifaði um það ítarlega grein í september 2006. Get ekki betur séð en að þar hafi mjög margt ræst. Þá þegar voru Samfylkingarmenn á heimavelli að berjast fyrir stóriðjukostum í Helguvík og Bakka, eins og allir vita.

Þessi stefnuáhersla Samfylkingarinnar kom mörgum spánskt fyrir sjónir þegar að litið var á þá staðreynd að Samfylkingin var mjög afgerandi í stuðningi sínum við Kárahnjúkavirkjun og álver á Austurlandi fyrir nokkrum árum. Sérstaklega voru þingmenn flokksins í Norðausturkjördæmi, þeir Kristján L. Möller og Einar Már Sigurðarson, afgerandi stuðningsmenn þess og sagði Kristján í viðtali að loknum blaðamannafundi þá að hann væri enn þeirrar skoðunar að álver hafi verið réttur kostur fyrir austan. Sjálf studdi reyndar ISG virkjunina í borgarstjórn.

Veit ekki hvort að það teljast tíðindi að Fagra Ísland sé í raun gufað upp úr stefnupólisíu Samfylkingarinnar. Og þó. Mikil áhersla var lögð á þetta plagg. Þeir hljóta að bera harm sinn í hljóði sem sömdu þetta plagg fyrir Ingibjörgu Sólrúnu á sínum tíma, en hafa reyndar nú nýlega varið  einkaflug formannsins opinberlega, eru allavega mun rólegri í harmi sínum en þeir sem kusu flokkinn og hafa þorað að tjá sorg sína á bloggsíðum. Enda voru þeir illa sviknir sennilega. En svona er víst pólitíkin.

Reikna með Helguvíkurálveri