Jóhann Benediktsson segir upp í mótmælaskyni

Það eru ekki góð tíðindi að Jóhann R. Benediktsson hafi ákveðið að segja upp störfum sem lögreglustjóri á Suðurnesjum í mótmælaskyni við breytingar á embættinu. Ég hef ekki enn skilið þessar breytingar og hversvegna þarf að höggva upp embætti hans. Það veikir að mínu mati embættið og enn vantar rökin fyrir breytingum.

Jóhann hefur staðið sig vel sem lögreglustjóri á Suðurnesjum og þar áður sem sýslumaður á Keflavíkurflugvelli. Það var mjög umdeilt þegar að Halldór Ásgrímsson, þáverandi utanríkisráðherra, skipaði Jóhann í sýslumannsembættið þegar að Þorgeir Þorsteinsson hætti eftir áratugalangt starf og gekk framhjá Kolbrúnu Sævarsdóttur. Það hefur þó reynst rétt val.

Það verður áhugavert að sjá hvað gerist næst í málefnum lögreglustjóraembættisins á Suðurnesjum. Vonandi mun Jóhann ekki hætta og skynsamlegast væri að hætta við þessar breytingar.

Hversu mikið mun Wilders stuða múslima?

Það fer ekki framhjá neinum að Geert Wilders, leiðtogi hollenska frelsisflokksins, leikur sér að því að stuða múslima með mynd sinni og dansar á línunni, rétt eins og í öðrum pólitískum málflutningi. Myndin er fyrirfram dæmd til að kalla á umtal og viðbrögð almennings - heiftúðugar deilur með og á móti. Það er auðvitað tilgangurinn hjá Wilders; ná umtali til að komast í pólitíska umræðu og eins stuða í allar áttir.

Wilders er einn umdeildasti stjórnmálamaður Hollands um þessar mundir og minnir í svipinn á Jörg Haider einkum að því leyti að báðir eru algjörlega ófeimnir við að fara frekar langt og koma með leiftrandi boðskap sem skiptir fólki gjörsamlega í tvær fylkingar. Hef ekki séð þessa mynd enn og þætti reyndar fróðlegt að sjá hana til að vita hversu langt Wilders gengur núna.

Gæti vel verið að þetta sé tóm steypa og hinsvegar eitt sjónarhornið í viðbót sem stuðar múslima. Ekki eru nema nokkrir dagar síðan að Bin Laden hótaði okkur í Evrópu, ekkert síður á Norðurlöndunum vegna skopmyndamálsins og þetta myndband mun ekki lægja öldur þar og spurning hvort að sá skeggjaði skuggabaldur komi fram aftur með sömu formælingar og dómsdagsspár fyrir okkur á Norðurlöndum.

Það má reyndar Wilders eiga í öllum sínum stormi að hann kemur með sjónarhorn sem margir tala fyrir, hversu umdeilt og hatað sem það annars er og verður alla tíð. Hann er ekki sá fyrsti sem stuðar með ummælum um múslima og ekki sá síðasti - og honum gengur vel ásamt fleirum að stuða einkum Bin Laden sem þolir ekkert nema sína eigin skoðun á málum.

Umdeild kvikmynd á vefnum

Klofningur demókrata - mesta krísan frá 1968

Það er ljóst að harðvítugur forkosningaslagur Hillary Rodham Clinton og Barack Obama um útnefningu Demókrataflokksins í forsetakosningunum í nóvember er að snúast upp í rembihnút og pólitískt stórslys fyrir flokkinn. Það er orðið ljóst að hvorugt þeirra mun ná útnefningunni í forkosningaferlinu og að óbreyttu mun þetta verða blóðugur slagur á gólfinu á flokksþinginu í Denver.

Mér finnst það merkilegt hjá Netmogganum að birta í fyrirsögn að vinsældir Hillary einnar séu að minnka. Bæði Hillary og Obama fá þungan skell í þessari könnun og það er djúpstæður klofningur í flokknum með stöðu mála. Það virðist ekkert benda til að annað þeirra geti sameinað flokkinn að baki sér í stöðunni. 22% vilja að bæði dragi framboð sitt til baka og er það til marks um að nýjustu krísur þeirra hafa skaðað þau bæði; er þá ýkjur Hillary vegna Bosníuferðarinnar og krísuna vegna kjaftæðisins í fjölskylduklerk Obama.

Bæði hafa skaðast á undanförnum dögum. Þessi hnútuköst þeirra á milli og málin tvö fyrrnefndu eru ekki aðeins að skaða þau bæði persónulega heldur einnig Demókrataflokkinn. Það er fjarstæða að hvorugt þeirra dragi sig í hlé með stöðuna eins og hún er. Það er ekkert svo gríðarlegur munur á þeim í þingfulltrúaslagnum og ef Hillary sigrar í Pennsylvaníu hefur hún bæði stöðu og skyldu til að halda áfram. Það eru engar líkur á að Obama nái útnefningunni í forkosningaferlinu og því er undarleg krafa að flokkurinn sameinist að baki honum í þessari jöfnu stöðu þar sem hvorugur frambjóðandinn hefur náð útnefningunni.

Þeim vantar báðum talsvert upp á að ná hnossinu og stærðfræðin án Flórída og Michigan segir ósköp einfaldlega að þessi slagur verður tekinn alla leið til Denver. Það yrði pólitískt stórslys fyrir Demókrataflokkinn vissulega, en demókratar geta sjálfum sér um kennt með meingallað forkosningaferli sem hefur verið við lýði frá árinu 1984 en virðist nú í fyrsta skipti vera að skera flokkinn í tvær fylkingar; þeirra sem fylgja Hillary alla leið og þeirra sem fylgja Obama. Það er rammt hatur á milli þessara fylkinga og þrumufleygarnir fljúga á milli. Það er engin stjórn á þessum slag - hann er kominn út í tóma vitleysu.

Mér sýnist demókratar vera komnir í sína mestu krísu frá árinu 1968. Þá logaði flokkurinn stafna á milli í forkosningaferlinu. Robert F. Kennedy var myrtur á mikilvægasta hluta kosningabaráttunnar í júní 1968, að kvöldi þess dags sem hann sigraði forkosningarnar í Kaliforníu, og tvær fylkingar börðust hatrammlega fyrir hnossinu á flokksþinginu í Chicago í Illinois. Að lokum vann Hubert Humphrey, varaforseti Johnson-stjórnarinnar, útnefninguna en tapaði forsetakosningunum fyrir Richard Nixon. Ólgan þá skaðaði flokkinn, sem fyrir var stórlega skaddaður vegna veikrar stöðu Johnsons forseta.

Það er vissulega eitt og annað ólíkt með stöðu demókrata í kosningunum 1968. Þeir höfðu þá Hvíta húsið, Johnson forseti hafði orðið að hætta við að sækjast eftir endurkjöri öðru sinni, sem hann gat þar sem hann hafði aðeins setið innan við hálft kjörtímabil Kennedys forseta, sem myrtur var í heimaríki Johnsons, Texas, í nóvember 1963. Víetnamstríðið sligaði Johnson. Með því að hann dró sig í hlé gat flokkurinn endurnýjað sig en var sjálfum sér verstur í forkosningaferlinu og flokksþingið í Chicago var fjarri því settlegt.

Þessar væringar anno 2008 eru skaðlegar fyrir þann flokk sem fyrirfram var talinn með pálmann í höndunum. Þetta er komið í rembihnút hinn mesta. Bæði forsetaefnin eru sköðuð og hafa ekki náð útnefningunni á heiðarlegan hátt í forkosningaferlinu enn - það sem verra er að flokkurinn þeirra er mun meira skaddaður og að óbreyttu virðist hreinn vígvöllur blasa við demókrötum næstu mánuðina. Tel blasa við að demókratar megi ekki við blóðugu sólarlagi í Denver og gildir þá einu hvort forsetaefnið tapar þar úr þessu.

Sá eini sem getur brosað þessa dagana í forsetaslagnum vestanhafs er John McCain, hinn lífsreyndi hermaður og pólitíski klækjarefur, sem á áttræðisaldri þarf aðeins að sigra einn demókrata til að komast í Hvíta húsið, hljóta hnossið sem hann hefur viljað árum saman. Eins og staðan er núna myndi ég telja mjög líklegt að hann vinni kosningarnar. Demókratar eru búnir að klúðra mikilvægum tíma fyrir sér í tóma vitleysu. Það er vandséð hvernig þeir geti reddað sér úr þessu feni með sómasamlegum hætti.

Vinsældir Hillary Clinton minnka

Sterk skilaboð bílstjóra - umdeild mótmæli

Það er greinilegt að skiptar skoðanir eru um mótmæli atvinnubílstjóra, þó að flestir séu í raun sammála skoðunum þeirra á eldsneytisverðinu. Sterk skilaboð voru send af þeirra hálfu með þessum mótmælum og sérstaklega verður áhugavert að sjá hvort að það verði daglegt verkefni hjá þeim á næstunni að mótmæla á aðalsamgönguæðum borgarinnar.

Það má alveg deila um hvort rétt hafi verið að mótmæla án þess að tilkynna það fyrirfram og að því leyti eru ummæli slökkviliðsstjórans í borginni skiljanleg og eiga alveg rétt á sér. Það er alvarlegt mál þegar að aðalsamgönguæðar eru lokaðar af fyrir slökkviliði og sjúkraflutningsfólki sem þurfa að eiga greiða leið, enda aldrei að vita hvenær að þörf sé á því að komast um lokaðan veginn í slíkum mótmælum.

Mér fannst skilaboðin sem atvinnubílstjórar sendu út mjög sterk og afgerandi. Það er svo annað mál hvort að svo afgerandi mótmæli verði umdeild og jafnvel kalli á að málstaðurinn fái ekki samúð almennings. Það var greinilegt að sumir sem voru á eftir bílstjórunum sem mótmæltu voru ekki sátt við þessi mótmæli vegna þess að það sjálft var í bið eftir að komast sinnar leiðar.

Mótmæli með einum eða öðrum hætti geta komið skilaboðum vissra hópa í samfélaginu á framfæri. Þess eru líka dæmi að mótmæli skaði málstaðinn. Þetta er mál sem flestir eru sammála um. Í dag voru þetta fyrst og fremst sterk mótmæli sem náðu sínum árangri en spurning hvort að síendurtekin mótmæli af þessu tagi verði til að styrkja atvinnubílstjóra og málstað þeirra.

Lokun vegarins háalvarlegt mál

Táknræn mótmæli atvinnubílstjóra

Mér finnst mótmæli atvinnubílstjóra gegn háu eldsneytisverði táknræn. Það er eðlilegt að þeir bregðist einhvern veginn við þróun á eldsneytisverði þar sem bensínlítrinn stefnir í að verða 200 krónur á næstu vikum. Þetta eru skilaboð sem vekja athygli, enda finna allir fyrir hækkandi eldsneytisverði.

Þessum skilaboðum er ekki aðeins beint að olíufélögunum heldur stjórnvöldum. Mörgum hefur blöskrað aðgerðaleysi þeirra að undanförnu. Sofandagangurinn hefur virst algjör hjá þessari sterku ríkisstjórn í þingmannafjölda, sem virðist ekki hafa sterkar lausnir þegar að kemur að stóru málunum. Í eldsneytismálunum er eðlilega spurt um hvað stjórnvöld ætli sér að gera.

Sérstaklega finnst mér sofandagangur fjölmiðla áberandi hvað varðar að fá álit Kristjáns Möllers, samgönguráðherra, á eldsneytisálögum. Sem stjórnarandstæðingi á sínum tíma blöskraði hann þegar að bensínlítrinn var í tæpum 123 krónum og díselolía í 120 krónum og kallaði þá eftir því um öll torg að fjármálaráðherra ætti að lækka álögur á eldsneyti. Sagði reyndar að ráðherrann ætti að gera eitthvað til að verða ekki uppnefndur skattpíningarráðherrann. Hver er skoðun sama manns nú?

Skil vel mótmæli atvinnubílstjóra. Þetta er hjartans mál fyrir landsmenn alla og eðlilega lætur fólk í sér heyra. Það er samt ekkert sem bendir til að bjart sé framundan og því spurt um hvað stjórnvöld ætli sér að gera.

Bílstjórar hætta aðgerðum

Heimilt að selja eignir án aðkomu Ríkiskaupa

Það er áhugavert að lesa skýrslu Ríkisendurskoðunar um umdeild mál á fyrrum varnarliðssvæðinu. Það sem vekur mesta athygli mína er það mat að heimilt hafi verið að selja eignir þar án aðkomu Ríkiskaupa, ekki hafi þurft að bjóða þær út og að Árni Sigfússon, bæjarstjóri í Reykjanesbæ, hafi ekki verið vanhæfur.

Það er á nokkrum stöðum talað um að hitt og þetta hafi verið óheppilegt og hafi vakið spurningar en það er samt ekki talið rangt eða óheimilt. Því er niðurstaða skýrslunnar á þá leið að ekki hafi verið óheimilt eða óviðeigandi í ákvörðunum sem fylgdu nýju skipulagi fyrrum varnarsvæðisins.

Það er líka merkilegt að töluð er niður sú saga vissra stjórnmálamanna að óheppilegar tengingar hafi verið milli fjármálaráðherrans og bróður hans sem tók þátt í kaupum á svæðinu. En þetta er merkileg skýrsla og áhugaverð til lestrar, sérstaklega fyrir þá sem hafa fylgst mikið með málinu.

Ekki skylda að bjóða eignir út

Gámalíf á vegum verktaka - miðbæjarhnignunin

Þær eru ekki fagrar sögurnar af lífinu í miðbæ Reykjavíkur þessa dagana og sérstaklega er áhugavert að velta því fyrir sér hvernig það sé að búa í þessum gámi í Bergstaðastræti þar sem hvorki er salernisaðstaða né mannsæmandi aðstæður - allt með samþykki verktakanna sem eiga svæðið. Það þarf að taka á svona rugli.

Þegar að ég fór síðast í miðbæ Reykjavíkur brá mér allnokkuð frá því að ég var þar síðast. Það er allt þar á hraðri niðurleið og vægt til orða tekið að miðbærinn sé að verða eins og brunarústir. Þegar að farið er um Laugaveginn blasir veggjakrot og almennur sóðaskapur við og verslunarhúsnæði standa auð, það er sérlega sláandi hvað mörg verslunarrými eru orðin tóm. Hnignun miðbæjarins er staðreynd.

Það er sérstakt að borgaryfirvöld skuli vera algjörlega sofandi yfir þessari skelfilegu þróun. Hnignun miðbæjarins verður um leið hnignun Reykjavíkur enda er miðbærinn jafnan besta dæmið um þróun sveitarfélagsins. Það vantar drift og kraft í þessum efnum og taka til hendinni.

Ef ekkert verður að gert verður Reykjavík endanlega að athlægi vegna sofandagangs yfirvalda í málefnum miðbæjarins.

Búa í gámi í miðborginni

Mikilvægt að lífsmark sé með þeim sem ráða för

Tek heilshugar undir mat Eddu Rósar Karlsdóttur að mikilvægt sé að Seðlabankinn hafi gripið til einhverra aðgerða í krísustöðunni og sýnt myndugleika með því að taka af skarið. Spyrja má hvort að Davíð sé enn við stjórnvölinn og stýri málum fyrir Geir H. Haarde, forsætisráðherra, sem hefur valdið mér og eflaust fleirum vonbrigðum með því að segja og gera ekki neitt þegar að þörf er á traustri forystu í landinu.

Þegar á móti blæs sést vel hverjir eru sterkir leiðtogar og hverjir séu týpískir leiðtogar í logni, þeir sem geta tekið á vandalausum verkefnum og stýrt málum á milli skers og báru í rólegheitatíð þegar að ekki eru ógnir á vegferðinni. Þegar að hvessir og syrtir í álinn reynir á menn og þá verða þeir sannir leiðtogar sem hafa svörin. Davíð virðist allavega vera sá eini í dag sem talar hreint út og greinir vandann og gerir eitthvað. Vantaði eiginlega bara að hann talaði um blóð, svita og tár í vondri stöðu en allavega hann talaði skýrar en stjórnmálamenn gera. Það vekur mesta athygli.

Það má vissulega deila um hvort Seðlabankinn hafi sofið of lengi. Hitt er svo annað mál að það var tekið til hendinni í dag og það hefur haft sín áhrif. Hversu lengi þau vara er svo annað mál. Það sem mestu skiptir er að eitthvað sé gert og reynt að taka á vandamálum sem blasa við. Þeir stjórnmálamenn sem bíða aðeins eftir sólinni í krísutíðinni, hika þegar að taka þarf að skarið, eru ekki mikils virði og ég vona sannarlega að sú sterka ríkisstjórn, í þingmannatölu, sem nú ríkir bæti sig og sýni að hún ráði við krísuna.

Ég sagði hér um daginn að það væri hið versta að eiga stjórnvöld sem hefðu engin svör í krísutíð og engar lausnir fram að færa nema þá að bíða og vona. Seðlabankinn hefur altént tekið af skarið og virðist hafa reddað stjórnmálamönnunum um stund. En að því kemur að taka verði af skarið og þá reynir á þá sem hafa völdin hvort að þeir séu þess megnugir að standa undir ábyrgðinni sem þeim hefur verið falin.


PS: btw - Edda Rós er reyndar sá greiningarspekingur sem mér finnst tala best alvöru mannamál í bissnesspælingum. Eitilklár og traust.

Edda Rós: Björninn er vaknaður

Vandræðalegar ýkjur hjá hinni reynslumiklu Hillary

Það er alveg ljóst að ýkjusaga Hillary Rodham Clinton um Bosníuförina árið 1996 hefur skaðað orðstír hennar í utanríkismálum og forsetaframboðið. Af öllu því neikvæða sem yfir hana hefur dunið er þetta hið versta mjög lengi. Í viðurkenningu hennar á að hafa ýkt upp alvarlegt mál, sem hún ætlaði að upphefja sig með, er um leið komið skarð í þá ímynd hennar að vera traustur og trúverðugur valkostur með mikla reynslu.

Hillary hefur fyrst og fremst státað sig af því að hafa reynsluna gegn hinum yngri Obama, sem hefur þar að auki verið í kjörnu embætti og á hinu pólitíska sviði mun skemur. Utanríkis- og varnarmál hafa þar verið lykilatriði og hefur Hillary óhikað sett samasem-merki milli sín og forsetaferils Bill Clinton, eiginmanns hennar, á árunum 1993-2001. Það hefur aldrei farið framhjá neinum að Hillary var einn af nánustu pólitísku ráðgjöfum hans og valdamikil. Hefur verið mjög deilt um að hún skreyti sig með afrekum Clintons forseta í utanríkismálum.

Það er öllum ljóst að ef Obama tekst að grafa undan trúverðugleika hennar í þessum málaflokki er hún mjög veik. Hún hefur ekki verið lengi í pólitískt kjörnu embætti, verið öldungadeildarþingmaður síðan í janúar 2001 en þar að auki konan við hlið stjórnmálamannsins. Hefur Hillary mikið talað um að hún sé tilbúin til að vera forseti Bandaríkjanna á fyrsta degi, hún þurfi ekki starfsþjálfun eða tilsögn í embættinu. Það er vissulega rétt, enda var hún á forsetavakt með eiginmanni sínum í átta ár. En það eru brestir komnir í þessa glansmynd með ýkjusögunni.

Hillary varð fyrir þungu áfalli á föstudaginn langa þegar að Bill Richardson, ríkisstjóri í Nýju-Mexíkó, lýsti yfir stuðningi við Obama. Ekki aðeins er Richardson gamall vinur Clinton-hjónanna og ráðherra í stjórn Clintons forseta og sendiherra hjá Sameinuðu þjóðunum á forsetaferli hans heldur í senn gamall vinur og baráttufélagi Hillary í stjórnmálum. Það er þó alveg ljóst að sú yfirlýsing hefði getað komið á mun verri tíma en nú. Hefði Richardson lýst yfir stuðningi við Obama fyrir forkosningar einkum í Texas og Ohio hefði það haft mun meiri áhrif en verður. En þetta er táknrænt högg sem hefur einhver áhrif, einkum fyrst í stað.

Hörð gagnrýni Richardsons á Hillary og stuðningsmenn hennar var einnig áhrifamikil. James Carville, hinn dyggi vinur og pólitíski klækjarefur Clinton-hjónanna, var fljótur til að nefna Richardson sem Júdas og þótti viðeigandi að hann hefði lýst yfir stuðningi við Obama á föstudaginn langa. Carville hefur alla tíð látið hlutina flakka og það er greinilegt að það eru drottinssvik að mati þeim sem næst standa Clinton-hjónunum að snúa við henni baki á þessum tímapunkti, þegar að örlögin í þessari baráttu ráðast.

Það er fjarri því að þessi slagur sé búinn. Það er um mánuður í forkosningar í Pennsylvaníu. Þá fyrst er hægt að meta af alvöru styrkleika Obama og Hillary eftir langa pásu, skandalana varðandi Jeremiah Wright og þessa ýkjusögu sem er sérlega skaðleg fyrir reynsluboltann Hillary. Bæði hafa gildan sess í þessum slag, sem er fjarrí því að baki og virðast allar líkur á því að hann standi fram í júní hið minnsta - margir óttast þó blóðugt flokksþing í Denver í ágústlok.

Demókratar gætu haft öll tromp á hendi í þessari stöðu. Í staðinn eru þeir sjálfir að glutra tækifærum sínum niður. Harkan í þessum forkosningaslag minnir í svipinn á aðdraganda flokksþings demókrata í Chicago í Illinois árið 1968. Það flokksþing var blóðugur bardagi tveggja fylkinga um útnefninguna. Demókratar höfðu þá öll tækifæri til að snúa vörn í sókn eftir að Johnson forseti hætti en klúðruðu því algjörlega og krýndu Nixon. Munu demókratar sjálfir krýna McCain?

Clinton sökuð um ýkjur

Seðlabankinn viðurkennir að forsendur brugðust

Það blasti við fyrir viku að Seðlabankinn myndi hækka vextina strax að loknum páskunum. Enda vandséð hvað Seðlabankinn getur gert annað í þessari stöðu en brugðist við með þeim hætti. Í þessari ákvörðun felast þó að mínu mati önnur tíðindi og meiri en stýrivaxtahækkunin ein og sér.

Bankastjórnin viðurkennir í yfirlýsingu sinni að forsendur verðbólguspár sem fólu í sér þá pólitík að hafa stýrivextina óbreytta hafi verið mikil mistök - sú stefna hafi beðið skipbrot. Það er nokkuð um liðið síðan að það blasti reyndar við og tregða Seðlabankans til að taka af skarið kom sér illa.

Mestu skiptir að þau mistök séu viðurkennd og sveigt af leið. Það er ekkert annað í stöðunni en hækka vextina. Það verður áhugavert að sjá hvaða áhrif þessi ákvörðun hafi. Það er þó gott að Seðlabankinn geri eitthvað og bæti um betur en ríkisstjórnin sem virðist algjörlega sofa á verðinum og hefur valdið vonbrigðum með því að gera nákvæmlega ekki neitt nema hika.

Það voru mikil vonbrigði þegar að Geir Haarde, forsætisráðherra, hélt blaðamannafund án tíðinda í síðustu viku. Einu tíðindin þaðan voru að Geir talaði úr púlti í skrifstofu forsætisráðherrans. Að öðru leyti var blaðamannafundurinn núlleraður og veikti stöðu Geirs sem leiðtoga. Ef menn geta ekki tekið á krísu eru þeir ekki sterkir leiðtogar.

Stýrivextir hækka í 15%