Konunglegt brúðkaup í Kjósinni

Ekki gerist það á hverjum degi að konunglegt brúðkaup fari fram á Íslandi. Í huga flestra er Bubbi Morthens jú kóngurinn í íslenskri tónlist og það er tíðindi þegar að hann giftir sig, enda hafa konurnar í lífi hans jafnan verið stór hluti af þeirri tónlist sem hann semur hverju sinni. Hann hefur verið harður nagli í tónlist en líka maður tilfinninga í því sem hann semur.

Hvort sem við þolum Bubba ekki eða dýrkum verður því ekki neitað að hann hefur markað sér sess í íslenskri tónlistarsögu og fáum dettur í hug að afneita, allavega ekki svo trúverðugt sé. Bubbi hefur líka verið eitt mesta yfirlýsingatröll síðustu áratuga, pólitískur og mannlegur í skotheldri blöndu, og nær enn athygli út á það, síðast sem yfirlýsingabloggarinn Ásbjörn sem fær alla til að hafa skoðun á sér, þó að allir fari þeir út í búð og kaupi nýjasta efnið hans. Hann hefur mikil áhrif út á það eitt og sér.

Bubbi er bara fínn. Hef ekki alltaf verið sammála honum. En ég er hrifinn af pólitíska tóninum í honum, yfirlýsingum um mann og annan. Þetta er bara hans stíll. Það væri stílbrot ef Bubbi færi að breyta sér á sextugsaldri fyrir einhverja besservissera úti í bæ. Þetta er Bubbi, hann var fílaður svona í denn og engin þörf á að breyta því á 21. öld.

Og enn kemur ný kona í líf hans. Platan Kona var samin til konunnar í lífi Bubba á níunda áratugnum. Og fyrir Brynju samdi Bubbi heila plötu í upphafi tíunda áratugarins þar sem rómantíkin varð aðalstefið. Flestir munu fylgjast vel með hvort gerð verði ný Konuplata fyrir fegurðardrottninguna Hrafnhildi.

Bubbi Morthens gekk í það heilaga

Bloggarar lækkaðir í tign í Morgunblaðinu?

Ein helsta vangaveltan sem ég heyrði við ritstjóraskiptin á Morgunblaðinu var hvort Ólafur Stephensen myndi lækka moggabloggara í tign og breyta umfjöllun um bloggskrif í blaðinu. Í fyrsta blaði nýja ritstjórans hafði vissulega verið breytt áherslum víða og bloggarar voru einn þeirra þátta blaðsins sem var breytt og fært til. Í stað þess að vera á sömu síðu og teikningar skopmyndateiknarans Sigmund höfðu skrifin verið færð annað, fylgdu nú aðsendum greinum og þjóðmálaumræðu.

Síðan að leiðir skildu með Sigmund og okkar moggabloggarum á sömu síðu hafa orðið augljósar áherslubreytingar með birtingu á bloggskrifum. Breytingin var mjög áberandi og um leið sýndi vel að nýji ritstjórinn hafði aðrar áherslur. Get ekki betur séð en þær séu til hins góða. Finnst eiginlega umfjöllun um bloggið hafa aukist frá því sem var og orðið markvissari. Nú eru bloggfærslur birtar með fréttum, þar sem helstu skrif um tiltekið efni eru til umfjöllunar. Gott dæmi var um daginn þegar að ísbjörninn var drepinn í Skagafirði. Þá var bent á bloggfærslur, bæði með og á móti drápinu.

Finnst ekki felast stöðulækkun fyrir bloggara að færast um síðu á Mogganum. Um daginn var fjallað á miðopnu vel um sigur Barack Obama í forkosningum demókrata. Þar var fín fréttaskýring Karls Blöndals og auk þess vitnað í bloggskrif mín og Daggar Pálsdóttur um niðurstöðuna. Ekki lengur er bara birt viss skrif á einni síðu heldur oft víðar um blaðið vitnað í bloggara og farið eftir fréttum sem eru í gangi sérstaklega. Auk þess er viss bloggdálkur samhliða aðsendum greinum.

Finnst þetta lofa góðu bara og finnst með þessu sannast að Ólafur Stephensen, ritstjóri, ætlar að auka bloggumfjöllun blaðsins og hafa hana víðtækari en áður. Þeir sem spáðu því að minna yrði vitnað í moggabloggið með ritstjóraskiptum hafa því ekki orðið sannspáir og munu þess þá frekar lesa víðar vitnað í þá sem skrifa á bloggkerfinu.

Vonbrigði í Makedóníu - þvílík rassskelling

Mikil eru vonbrigðin eftir landsleikinn í kvöld. Strákarnir okkar voru rassskelltir svo um munaði af Makedónum á heimavelli. Neistann vantaði algjörlega í leikinn í kvöld. Varla var að sjá að þetta væri sama liðið og tók Svíana um síðustu helgi og kom okkur á Ólympíuleikana í Peking í sumar. Varla er bjóðandi heilli þjóð að horfa upp á svona algjört and- og máttleysi eins og við blasti í kvöld.

Verð að viðurkenna að ég var allt að því farinn að gapa af undrun og ergju á vissum kafla leiksins. Allir keppnis- og skapmenn þola svona áberandi down-tíma. Hreint út sagt. Ef landsliðið leikur svona illa á heimavelli gegn Makedónum getum við búist við vondum skelli. Allt þarf að ganga upp til að snúa megi þessu við.

Enn hafa strákarnir tíma til að hysja upp um sig brækurnar og taka á þessu. En það er með handboltann eins og annað; you win some - lose some. Verðum bara að vona það besta fyrir hönd liðsins.

En svona skelfingarpakki og við sáum í kvöld er merki þess að eitthvað sé að og eðlilegt að hugleiða ekki bara hvernig næsti leikur fari heldur hvort við fáum skell í Kína í sumar.

Ísland tapaði með átta marka mun, 34:26, fyrir Makedónum í Skopje

Hanna Birna tekur við leiðtogahlutverki í borginni

Ég fagna því að sjálfstæðismenn í Reykjavík hafa bundið enda á óvissuna um hver verði næsti borgarstjóri í Reykjavík og hver taki við leiðtogahlutverkinu af Vilhjálmi Þ. Vilhjálmssyni. Hanna Birna Kristjánsdóttir er vel að þessu komin. Hef verið þeirrar skoðunar í marga mánuði að hennar tími væri kominn. Eins og staðan er nú er mikilvægt að skipta um kúrs og gefa öðru fólki tækifæri.

Hanna Birna kom inn í borgarmálin í aðdraganda borgarstjórnarkosninganna 2002, valin á lista af kjörnefnd og kom það val mörgum að óvörum. Hún hefur verið traust og öflug í sínum verkum, staðið sig mjög vel og áunnið sér traust meðal sjálfstæðismanna. Hún hlaut góða kosningu í prófkjörinu 2005; hlaut flest atkvæði allra frambjóðenda og afgerandi umboð í annað sætið á eftir Vilhjálmi Þ. Vilhjálmssyni. Kannanir hafa að undanförnu staðfest mjög vel að hún nýtur yfirburðarstuðnings í leiðtogahlutverkið og sem næsti borgarstjóri.

Mánuðum saman hefur verið ljóst að Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson hefði ekki lengur styrk og stöðu til að halda áfram sem leiðtogi Sjálfstæðisflokksins í borgarstjórn Reykjavíkur og verða borgarstjóri að nýju í mars á næsta ári. Ekkert annað var í stöðunni fyrir Vilhjálm, sem hefur ekki náð að vinna vel úr sinni stöðu eftir mörg alvarleg pólitísk mistök síðustu mánuði. Hann bindur enda á óvissuna nú án hiks og að mörgu leyti mjög vel. Þessi ákvörðun var vissulega mjög fyrirsjáanleg, einkum eftir síðustu skoðanakönnun Gallups sem sýndi sögulegt fylgislágmark sjálfstæðismanna.

Nú þarf að snúa vörn í sókn undir forystu nýs leiðtoga. Hanna Birna fær nú tækifæri til að vinna að málum sem leiðtogi í nokkra mánuði áður en hún verður borgarstjóri, hálfri öld eftir að sjálfstæðiskonan Auður Auðuns varð fyrst kvenna borgarstjóri í Reykjavík. Ég óska henni innilega til hamingju með þennan merka áfanga og vona að henni muni ganga vel.

Hanna Birna verður borgarstjóri

Aðgát skal höfð í nærveru sálar

Hafði ekki hugsað mér að skrifa um dóminn í máli foreldra mannsins sem lést í hörmulegu umferðarslysi á gatnamótum Drottningarbrautar og Þórunnarstrætis hér á Akureyri fyrir nokkrum árum enda finnst mér fréttin tala sínu máli. Þó verð ég að gera það. Skrif sumra sem fréttablogga um þessa frétt eru svo dapurleg að ekki er hægt annað en bera fram þá ósk að lokað verði á þennan möguleika.

Finnst það mjög sorglegt að sumir hér noti tækifærið til að vega að foreldrunum með ómerkilegum skrifum. Þetta er mál sem snertir viðkvæma strengi og betra er að fólk hugsi aðeins áður en skrifað er eitthvað sem betur væri sleppt. Finnst það ómerkilegt þegar að fólk notar nafnleynd til að vega að öðru fólki með þessum hætti og er eiginlega hissa að ekki sé klippt á þá tengingu, enda er þetta mál viðkvæmt.

Flestir hér á Akureyri vita hversu alvarlegt þetta slys var og hversu margir eiga um sárt að binda vegna þess og því finnst mér eðlilegt að velta því fyrir mér hvaða tilgangi skrif sumra um þetta mál þjóni. Eitt er að hugsa ómerkilega hluti um dapurlegt mál en annað er að segja þá. Finnst þetta þessu bloggsamfélagi ekki til sóma.

Greiði bætur vegna banaslyss

Hillary stígur til hliðar - hvað gerir hennar fólk?

Yfirlýsing Hillary Rodham Clinton í kvöld þess efnis að hún sækist ekki beint eftir varaforsetaútnefningu er klókur leikur hjá henni. Með því virkar hún ekki of örvæntingarfull eftir tapið, gefur Barack Obama fríspil með ákvörðunina og það sem meira er tryggir vissa fjarlægð við Obama enn sem komið er í aðdraganda þess að hún lýsir yfir stuðningi við hann.

Tónninn í yfirlýsingunni er eiginlega þannig að hún segir undir rós að ef hann vilji sig við hlið sér í framboðinu og hún leiki hlutverk í framboði hans, meira en bara að styðja hann opinberlega, verði hann að sækjast eftir því. Enda veit hún vel að hann mun þarfnast hennar í baráttunni. Þetta sýna kannanir, þar sem Obama og McCain eru hnífjafnir í baráttunni - ljóst að stefnir í jafnar og mjög spennandi kosningar.

Mesti áhættuþátturinn fyrir demókrata nú er hvað stuðningsmenn Hillary muni gera. Eins og vel hefur sést á ummælum og netskrifum eru margir þeirra fjarri því ánægðir með Obama og hvergi nærri tilbúnir til að fylkja liði með honum, leggja eitthvað á sig fyrir hann og fyrir það fyrsta kjósa hann. Las athyglisverð skoðanaskipti stuðningsmanna Hillary og Obama í kommentum við frétt á cnn.com. Þar er heiftin allsráðandi og stuðningsmennirnir kasta drullukökum á milli sín eins og lítil börn í sandkassa. Ekki er mikill sáttatónn í þessu fólki, sem sameinuð verða að vinna saman eigi demókrati að vinna Hvíta húsið.

Eins og staðan er nú þurfa demókratar að róa sig niður, jafna sig eftir harðvítugan forkosningaslag mánuðum saman og ákveða sín mál rólega en ekki með miklum hraða. Eitt mál af því er hiklaust varaforsetaefni forsetaefnanna. John McCain náði útnefningu repúblikana fyrir nokkrum mánuðum og hefur hvergi nærri flýtt sér og tekið sinn tíma. Eðlilega, enda vinnast svona mál hægt og yfirvegað en ekki hratt í kjölfar þess að forsetaefni nær útnefningunni. Sagan sýnir okkur að val á varaforsetaefnum skiptir máli og þar verður að skoða alla þætti mjög nákvæmt og án þess að ana að einhverju.

Kannanir sýna vel að Barack Obama á mikið verk fyrir höndum. Hvergi nærri sjálfgefið er að hann verði forseti Bandaríkjanna. John McCain var sá repúblikani sem sigurstranglegastur var alla tíð og mælingar sýna að hann er mun sterkari en nokkru sinni flokkurinn á landsvísu. Hann hefur möguleika. Einn stærsti veikleiki Obama er að hann hefur ekki mikla reynslu og hann vann ekki forkosningar í lykilfylkjunum margfrægu. Þar þarf hann að fylla upp í með bæði eldri og reyndari frambjóðanda og þeim sem getur hjálpað honum að vinna fylki sem hann stóð sig ekki vel í.

Hillary er fjarri því eini frambjóðandinn sem getur fyllt upp í það gat fyrir Obama. En hún hefur liðsheild sem enn er mjög virk og hefur skilað sigrum allt til loka forkosningaferlisins og auk þess hefur hún reynslu sem skiptir miklu máli. Að auki er hún kona sem markaði söguleg skref í forkosningabaráttunni. Allt mælir með að velja hana, nema þá auðvitað erfið persónuleg samskipti síðustu mánuði og ótti við að hún verði of dómínerandi. En kannski verða þau vandamál sem smámál fyrir Obama er líður á baráttuna.

Síðustu daga hef ég séð marga spekinga velta því fyrir sér hvort varaforsetaefnin skipti máli fyrir forsetaefnin. Tel það hiklaust. Þeir eru hluti framboðsins, veikleikar þeirra verða um leið veikleikar forsetaefnanna rétt eins og styrkleikar þeirra bæta upp forsetaefnið. Út frá þeim forsendum á að velja varaforsetaefni og eflaust munu bæði Obama og McCain finna sér frambjóðendur sem bæta stöðu þeirra.

Varaforsetinn á hverjum tíma er staðgengill forsetans - á örlagastundu gæti orðið hlutskipti hans að sverja embættiseiðinn og taka við embættinu. Því er valið á varaforsetaefni aldrei smámál. 

Clinton sækist ekki eftir að verða varaforseti

Baugsmáli lokið - hættir Jón Ásgeir í stjórnum?

Jæja, þá er Baugsmálinu margumtalaða lokið í þeirri mynd sem mest hefur verið umtalað síðustu árin. Athygli vekur að dómur héraðsdóms er staðfestur og því fá Jón Ásgeir Jóhannesson, Tryggvi Jónsson og Jón Gerald Sullenberger allir skilorðsbundinn dóm; Tryggvi í eitt ár en hinir tveir í þrjá mánuði.

Stóra spurningin eftir þennan dóm er hvort Jón Ásgeir muni sitja áfram í stjórnum fyrirtækja og verði t.d. áfram starfandi stjórnarformaður Baugs. Hef hvergi séð ummæli hans eftir dómsuppkvaðningu, eðlilega er hann að íhuga næstu skref. Sé nú þegar að Jón Gerald ætlar með sitt mál alla leið til Strassborgar.

Jón Gerald hefur opnað mjög áhugaverða vefsíðu um Baugsmálið. Eflaust hafa allir áhugamenn um málið litið á hana og kynnt sér efnið sem þar er, en ég vil samt sem áður benda á vefslóðina. Þar er mikið af efni sem mikilvægt er að kynna sér og þar er málið kortlagt mjög vel. Er þar altént að finna eina hlið málsins sem er bæði gagnleg og áhugaverð.

Held að flestum sé létt yfir því að Baugsmálinu sé lokið. Fá mál hafa verið umtalaðri í seinni tíð. Minnir kannski helst á Hafskipsmálið á sínum tíma. Kaldhæðnislegt er að lokadómur í því máli féll á þessum sama degi árið 1991.

Dómar staðfestir í Baugsmáli

Dúlluleg mótmæli - trúarhiti vegna símaauglýsinga

Á meðan að flestir hlæja dátt að auglýsingaherferð Símans er greinilegt að kaþólskum er ekki sami hlátur í huga og mótmælir harkalega. Þetta eru dúlluleg mótmæli en um leið skiljanleg þar sem þeim finnst vegið að trú sinni á meðan að flestum öðrum finnst gamanið græskulaust. Þriðja kynslóð farsíma hefur verið auglýst með tilvísan í síðustu kvöldmáltíð Jesú Krists og meðferðinni á Galíleó á sínum tíma. Sitt sýnist hverjum um framsetninguna en ekki verður um það deilt að Símanum hefur tekist að hitta í mark með markaðssetningunni.

Bæði hefur Símanum tekist að tryggja sér umræðu og fengið jafnvel ókeypis auglýsingu með svo umdeildri framsetningu sem raun ber vitni. Ekki verður af þeim skafið hjá Símanum að þeir hafa náð fram ótrúlegri kynningu á kerfinu og fyrirtækinu á aðeins um sólarhring. Þeir eru fáir sem ekki hafa séð auglýsingarnar og umfang þeirra hefur tryggt að fólki langar til að kynna sér auglýsinguna. Þeim hjá Símanum hefur jafnan tekist að vera með áberandi auglýsingar sem hafa hitt í mark með einum hætti eða öðrum.

Enn tekst það, þó vissulega séu ekki allir á eitt sáttir með auglýsinguna og telji hana annaðhvort tæra snilld eða lúalega smekklausa útfærslu á síðustu kvöldmáltíðinni. Svo mikið er víst að Símanum tekst ætlunarverkið að komast í umræðuna, ná athygli og það massífri. En það var held ég öllum ljóst að þessi framsetning myndi kalla á skiptar skoðanir og deilur. Þetta er einfaldlega þannig efni sem gert er út á.

Á meðan að trúaðir taka sína rimma hlæja aðrir og þar með hefur Símanum tekist sitt. Varla munu þeir beygja af leið fyrir þennan hóp, en þessi mótmæli sýna vel hversu Símanum hefur tekist vel upp við að ná umræðu og skiptum skoðunum.

Segja upp viðskiptum við Símann

Manndrápsakstur í umferðinni

Enn og aftur berast fregnir af ökumönnum sem keyra um á manndrápshraða, keyra langt yfir hraðamörk og jafnvel í vímuástandi. Þessi var auk þess réttindalaus. Akstur á þessum hraða og við þessar aðstæður flokkast ekki undir neitt annað en hreinan háska, enda eru í senn bæði ökumaðurinn og þeir sem hann mætir í lífshættu vegna þess. Hvað er fólk að hugsa þegar að það keyrir á slíkum hraða eða hvað fer í gegnum huga þess á meðan? Eða sennilega hugsar það auðvitað ekki neitt, þeysir bara áfram hugsunarlaust.

Ætla að vona að við séum ekki komin í biðferli eftir banaslysi, þar sem ökumaður á háskahraða drepur jafnvel fjölda fólks með hugsunarleysi sínu og gerræðislegum ákvörðunum. Það er auðvitað mikið áhyggjuefni hversu alvarleg staðan er í umferðarmálum. Búið er að tala vel og reyndar mjög lengi um að úrbóta sé þörf - taka verði á þessum augljósa vanda. Fara þarf að gera eitthvað meira en bara tala. Auðvitað er það dapurlegt þegar fólk tekur þá ákvörðun að geisast áfram á kolólöglegum hraða og jafnvel í vímu.

Þeir sem keyra svona bera ekki einu sinni virðingu fyrir sjálfu sér og hvað þá þeim sem það mætir á leið sinni. Þetta hefur gerst of oft á síðustu mánuðum. Þetta hlýtur að fara að leiða til þess að horft verði út fyrir orð okkar allra sem tölum fyrir því að fólk hugsi sitt ráð og fari ekki undir stýri í annarlegu ástandi. Akstur í vímu, annaðhvort að völdum áfengis eða eiturlyfja, er vaxandi vandamál sem kristallast æ meir með atvikum að undanförnu.

Í sjálfu sér tel ég þetta orðið eitt mesta vandamálið í umferðinni í dag. Engin trygging er fyrir því þegar fólk sest undir stýri og heldur út í umferðina að það mæti ekki fólki undir áhrifum vímugjafa - út úr heiminum í sínu annarlega ástandi. Þetta er mikið áhyggjuefni sem full þörf er á að tala um með mjög áberandi hætti.

Ölvaður á 171 km hraða

Hillary lýsir yfir stuðningi við Obama á laugardag

Framboðsyfirstjórn Hillary Rodham Clinton staðfesti nú skömmu eftir miðnættið formlega að hún myndi binda enda á forsetaframboð sitt með samkomu fyrir stuðningsmenn sína á laugardag og þá lýsa yfir stuðningi við Barack Obama. Engin stórtíðindi úr því sem komið er, en samt sem áður táknræn endalok á forsetaframboð einu konunnar sem hefur náð að klára forkosningaferlið og hlotið fjöldahylli.

Eflaust má fullyrða að þessi endalok séu visst áfall fyrir konur. Í fyrsta skipti var raunhæfur möguleiki á að kona yrði kjörin valdamesta manneskja heims og greinilegt var að sterkur kjarnastuðningur kvenna tryggði Hillary afl til að fara lengra en hún sennilega ella náð. Þrátt fyrir það varð þetta ekki ár konu í bandarískum forsetakosningum. Aðeins ein kona hefur verið í forystu framboðs stóru flokkanna; Geraldine Ferraro árið 1984. Fróðlegt verður að sjá hvort að kona verði við hlið Obama eða McCain.

Þó að Hillary hafi tapað má hún samt vel við una þrátt fyrir allt. Henni tókst að tryggja sterkan stuðning við framboð sitt mánuðum saman og naut mikils stuðnings og markaði söguleg skref með framboðinu, þó því hafi lokið mun fyrr en að hafi verið stefnt. Hún átti mjög góðan endasprett í framboðinu, vann 8 af 15 síðustu forkosningunum þó fjölmiðlar og stjórnmálaspekingar vestanhafs hafi talið hana af og náði að sýna og sanna að hún er pólitískt hörkutól sem gat staðið sig vel í erfiðri stöðu og náði vissulega ennfremur að sýna að kona getur náð langt í forkosningaslagnum. Henni tókst að opna nýjar dyr í bandarískri stjórnmálasögu, þó ekki hafi hún náð útnefningunni.

Hef aldrei farið leynt með aðdáun mína á Clinton-hjónunum. Þó að ég hafi alls ekki alltaf verið sammála þeim og stundum reyndar mjög ósammála þeim virði ég þau bæði mjög mikils, þó sérstaklega Hillary. Hún hefur verið hörkutól í stjórnmálabaráttu, verið mjög öflug og einbeitt í sinni stjórnmálabaráttu og vakið heimsathygli með verkum sínum. Með hinum góða lokaspretti í forkosningaslagnum tókst henni að sýna afl sitt við mjög erfiðar aðstæður og úr hverju hún er gerð. Hið mikla afrek að hljóta 18 milljón atkvæða stendur eftir sem mjög merkilegur áfangi.

Hvað svo sem Hillary gerir úr þessu, hvort sem hún gerir aðra tilraun til að hljóta Hvíta húsið, verði varaforsetaefni að þessu sinni eða tekur að sér aðrar baráttur á öðrum vettvangi getur hún verið stolt af sínu. Enda sést vel að Barack Obama þarf á henni að halda og hún fer með viss tækifæri, sterk tromp á hendi, af velli þrátt fyrir tapið.

Clinton mun lýsa sig sigraða á föstudag

Obama styður Ísrael af krafti í baráttu gegn Íran

Greinilegt er eftir ræðu Barack Obama, forsetaframbjóðanda demókrata, hjá AIPAC í dag að hann verður ötull málsvari Ísraels ef hann nær kjöri sem forseti Bandaríkjanna og mun vinna af krafti gegn Íran, ekkert síður en bæði John McCain og Hillary Rodham Clinton hafa talað um í forsetabaráttu sinni. Þetta eru mikil tíðindi, en þurfa varla að koma á óvart enda mun Obama þurfa á öllu sínu til að ná kjöri í kosningunum í nóvember.

Nú þarf Obama að fara að tala um málefni og kynna áherslur sínar fyrir forsetakosningarnar, tími innlifaðra predikana á flokksvísu er liðinn og nú tekur alvöru barátta við þar sem frambjóðendur þurfa að vera með málefnin á hreinu eigi þeir að vera trúverðugir í framboðinu. Obama slær með þessu á gagnrýni þeirra hægrimanna sem hafa sagt að hann myndi veita afslátt í varnarmálum sem forseti Bandaríkjanna og hann tjáir tryggð sína við Ísrael með mjög afgerandi hætti.

Fyrir nokkrum vikum varð vart við þann misskilning hjá íslenskum vinstrimönnum og svosem fleiri slíkum um víða veröld að Obama myndi ekki taka upp sömu stefnu og Bush forseti í málefnum Írans og Ísraels. Það reynist markleysa, bæði þarf hann að tala eins og Bush forseti í þessum þýðingarmiklu málum til að ná til lykilhópa í kosningabaráttunni og auk þess vill hann ekki marka sig sem mann sem veitir afslátt í varnarmálum nái hann kjöri sem forseti. Með þessu er Obama að sýna vel að hann hefur í raun sömu stefnu í málefnum Ísraels og báðir keppinautar hans um forsetaembættið og fráfarandi forseti.

Mikið verður hamrað eflaust á næstunni með það að Obama sé reynslulaus og veiti afslátt í mikilvægum málefnum. Þessi ræða skýrir línur og eftir hana vitum við betur hvernig forseti Barack Obama myndi verða í lykilmálefnum. Tryggð hans við Ísrael og andstaða við kjarnorkuuppbyggingu í Íran verður varla dregin í efa af vinstrimönnum um víða veröld eftir þetta.

Obama heitir Ísrael stuðningi

Hillary sækist eftir að verða varaforsetaefni Obama

Á stund ósigurs í forkosningaslag demókrata hljómaði Hillary Rodham Clinton sigurreif sem aldrei fyrr og hvergi nærri tilbúin að leggja árar í bát. Hillary er sönn kjarnakona, einbeitt og kraftmikil þó á móti blási. Tónninn í ræðunni var þó með þeim blæ að hún hefur áhuga á að verða varaforsetaefni Barack Obama í forsetakosningunum. Vel mátti lesa það á milli línanna og þegar eru lykilstuðningsmenn hennar farnir að þrýsta á það.

Sigur hennar í Suður-Dakóta í gærkvöldi vakti mikla athygli í miðjum klíðum endaloka forkosningaslagsins. Þrátt fyrir stöðuna, þar sem allir vissu að slagurinn væri búinn og Obama væri á mörkum útnefningarinnar, náði hún að sigra og sýna enn hversu sterkur frambjóðandi hún er. Hillary minnti vel á það í gærkvöldi að hún hefði hlotið 18 milljón atkvæða í forkosningaslagnum, fengið flest atkvæði í sögu forkosninga í Bandaríkjunum, og minnti um leið þá á sem ekki studdu hana að hún hefði enn styrk og stöðu til að halda áfram, þó ekki sem fyrsti kvenforseti Bandaríkjanna á þessum áratug.

Allt frá fyrsta degi hefur verið velt því fyrir sér hvort það sé rétt fyrir Obama og Clinton eða Demókrataflokkinn að þau fylki saman liði í forsetakosningum, sama hvort þeirra hlyti útnefninguna. Enginn vafi leikur á því að það er sterkasti kostur demókrata, en svo er aftur á móti spurt um hvort að það sé rétti eftirmálinn á harðvítugan slag að láta þau berjast saman. Mjög skiptar skoðanir eru eðlilega á því. Flestir eru þó jákvæðir og frá upphafi hefur þetta verið kallað draumateymið. Ánægja flokksmanna í Kaliforníu með þann valkost sást í kappræðum þeirra í Kodak-höllinni í Los Angeles á sínum tíma.

Þó að Hillary Rodham Clinton hafi ekki tekist að ná útnefningu sem forsetaefni demókrata markaði hún söguleg skref með framboði sínu, eins og Barack Obama benti réttilega á í sigurræðu sinni í Minnesota. Hún var hársbreidd frá því að ná útnefningunni og fór lengra en nokkurri konu hefur tekist áður, miklu lengra en það réttara sagt. Aðeins hefur jú ein kona verið í forystu stóru flokkanna í forsetaframboði í Bandaríkjunum, en Geraldine Ferraro var varaforsetaefni Walter Mondale árið 1984 þegar að þau kepptu við Reagan og Bush og töpuðu stórt reyndar.

Hillary getur verið stolt af sínu þrátt fyrir tapið. En Clinton-hjónin eru ekki vön að tapa. Hillary hefur aldrei tapað kosningu frá því að hún gekk í Demókrataflokkinn fyrir fjórum áratugum en Clinton forseti tapaði ríkisstjórakosningu í Arkansas í upphafi níunda áratugarins en náði endurkjöri svo í næstu kosningum á eftir og sat svo í embætti allt þar til hann varð forseti Bandaríkjanna fyrir hálfum öðrum áratug. Tap er því ekki ofarlega á blaði í pólitískri baráttusögu þeirra og þau þurfa sinn tíma eðlilega til að takast á við það sem felst í því að kynnast tilfinningunni nú.

En Hillary horfði fram fyrir endalok forsetaframboðs síns í ræðunni í New York í gærkvöldi. Ræðan var endalok á forsetaframboð sem var talið öruggt um að ná leiðarenda í Hvíta húsinu. Í ræðunni horfði Hillary greinilega til næstu verka. Hún útilokaði ekki að sækjast eftir varaforsetaútnefningu við hlið Barack Obama. Sá spuni er kominn á fullt og eðlilegt er að Hillary hafi metnað til að fá meira í sinn hlut en tapið. Obama þarf á henni að halda, hún er meira virði nú en fyrir tveim mánuðum - hún átti magnaðan endasprett þó ekki yrði tapið umflúið.

Aldrei hefur kona orðið varaforseti Bandaríkjanna. Konur hafa aldrei komist nær valdasess í Hvíta húsinu en sem forseti fulltrúadeildar Bandaríkjaþings og sem utanríkisráðherra Bandaríkjanna. Fjöldi kvenna telur eðlilega kominn tíma til að þær hafi áhrif á gang mála. Með ræðu sinni í gærkvöldi gaf Hillary færi á sér í hlut varaforsetans, allt í þágu flokks og þjóðar. Þarna horfði hún framfyrir öll átökin við Obama, sem um tíma líktust pólitískum leðjuslag en heiðarlegum pólitíkum átökum.

Árið 1960 valdi John F. Kennedy mörgum að óvörum Lyndon B. Johnson sem varaforsetaefni sitt. Þeir höfðu barist hatrammlega um útnefninguna mánuðum saman og Kennedy rétt marði fram sigur á flokksþinginu í Los Angeles. Saman voru þeir sterkt teymi, einskonar draumateymi. Johnson tryggði Kennedy fylki sem hann hefði ella átt minni möguleika á að sigra. Fróðlegt verður að sjá hvort Obama fetar sömu slóð og Kennedy forðum daga.

Óskaði Obama til hamingju

Barack Obama lætur drauma dr. Kings rætast

Þegar að blökkumannaleiðtoginn dr. Martin Luther King lést fyrir fjórum áratugum átti hann sér draum um samfélag þar sem litaraft skipti ekki máli og þeldökkir hefðu sömu tækifæri í lífinu og hvítir. Sú barátta kostaði hann lífið. Á þessum sögulega degi í bandarískum stjórnmálum hefur Barack Obama látið drauma baráttumannsins frá Atlanta rætast með því að ná útnefningu Demókrataflokksins. Þetta eru söguleg tímamót.

Fyrir aðeins átta til tíu árum hefði engum órað fyrir því að fyrir lok fyrsta áratugar 21. aldarinnar myndi þeldökkur forsetaframbjóðandi ná alla leið í forkosningaferli stóru flokkanna, hljóta atkvæði hvítra kjósenda um gervöll Bandaríkin og sverja embættiseið sem valdamesti maður heims. Með sigri Obama á Hillary Rodham Clinton í forkosningaslagnum í kvöld er ritaður nýr kafli í pólitíska sögu Bandaríkjanna, sama hvernig fer úr þessu.

Ekki einu sinni dr. King hefði látið sér detta í hug þegar að hann talaði um draumsýn sína í Washington á sjöunda áratugnum að það gæti gerst í upphafi nýrrar aldar. Flestir áttu eflaust von á að sú barátta tæki lengri tíma að blökkumaður ætti raunhæfa möguleika á Hvíta húsinu, þó að handritshöfundar hafi gert blökkumanninn Palmer að forseta í hasarþáttunum 24 í upphafi áratugarins. Eðlilegt er að þeldökkir Bandaríkjamenn fagni þessum tímamótasigri í kvöld.

Barack Obama hefur rakað að sér stuðningi síðustu mánuði úr öllum áttum. Hann er fersk pólitísk stjarna. Hann kom, sá og sigraði á flokksþingi Demókrataflokksins í Boston í júlí 2004 með glæsilegri ræðu. Gleymi þeirri ræðu aldrei, enda var hún að mínu mati stærstu tíðindi þess þings, þvílík stjörnuframmistaða. Allir fundu fyrir því að þar fór sannkölluð vonarstjarna. Enda er hann alvöru, það má kannski deila um hvort að hann sé ekta algjörlega í gegn en hann svo sannarlega hljómar og virkar þannig á alla sem hlusta á hann. Hann er ekki bara stjórnmálamaður, hann er einstakur pólitískur predikari sem nær til fólks og hefur áhrif á það.

Eðlilega finnst mörgum demókrötum Barack Obama vera ferskur valkostur, unglegur og heillandi, og hugsa ósjálfrátt til Kennedys forseta, sem heillaði bandarísku þjóðina fyrir hálfri öld er hann hóf forsetaframboð sitt og naut mikils stuðnings allt þar til að öllu lauk svo snögglega er hann féll fyrir morðingjahendi í Dallas á nöprum föstudegi sem markaði mikil þáttaskil í bandarískum stjórnmálum. Ólíkt er vissulega með Obama og Kennedy að sá síðarnefndi hafði að baki setu í bæði öldungadeildinni og fulltrúadeildinni í 13 ár er hann varð forseti en Obama á aðeins að baki þriggja ára setu í öldungadeildinni.

Frá fyrsta degi hafa söguleg skref verið mörkuð í þessum forkosningaslag demókrata. Þeirra stærst er að draumur dr. Martins Luthers Kings í hinni sögulegu baráttu fyrir sjálfsögðum mannréttindum þeldökkra á umbrotatímum á sjöunda áratugnum hefur ræst. Sannað er að litaraft skiptir ekki lengur máli, allir hafa jöfn tækifæri til að láta að sér kveða og það sem meira er að með því er staðfest að blökkumaður getur orðið valdamesti maður heims.

Obama lýsir yfir sigri

Obama nær útnefningunni - Hillary við hlið hans?

Barack Obama, öldungadeildarþingmaður frá Illinois, hefur nú náð útnefningu sem forsetaefni Demókrataflokksins í kosningunum 4. nóvember og hlýtur þann sögulega sess að verða fyrsti blökkumaðurinn sem á raunhæfa möguleika á embætti forseta Bandaríkjanna. Atburðarásin hefur verið hröð í dag - fjöldi ofurfulltrúa hefur lýst yfir stuðningi við Obama síðustu klukkutímana og hann hlaut útnefninguna nú á ellefta tímanum að íslenskum tíma.

Úrslitin eru því ljós áður en tölur taka að berast frá Montana og Suður-Dakóta, síðustu forkosningum demókrata í þessu langvinna og harðvítuga forkosningaferli þar sem sögulegir frambjóðendur, fyrsta konan og fyrsti blökkumaðurinn sem áttu raunhæfa möguleika á útnefningu annars af stóru flokkunum í Bandaríkjunum tókust á. Og baráttan var leiftrandi frá fyrstu stund til hinnar síðustu. Og flokkurinn er svo að segja klofinn eftir átökin og þar tekur sameiningarvinna við.

Þetta hefur verið stórmerkileg barátta allt frá því að ljóst varð að Obama ætlaði að gefa kost á sér gegn Hillary Rodham Clinton og frá fyrsta degi varð ljóst að baráttan yrði á milli þeirra og hún varð sú harðvítugasta fyrir demókrata frá árinu 1968. Um tíma stefndi í að baráttan færi alla leið á flokksþingið í Denver en það hefur orðið æ ólíklegra eftir því sem liðið hefur á ferlið. Demókratar hafa heldur ekki efni á átökum á gólfinu á þinginu.

Nú þegar heyrast sögusagnir úr innstu herbúðum Hillary Rodham Clinton að hún vilji verða varaforsetaefni Obama í forsetakosningunum. Rökin fyrir því eru mjög einföld. Hún hafi breiðan hóp að baki sér sem Obama þarf á að halda. Auk þess muni það tryggja sameinaðan flokk. Hillary tókst að halda það lengi lífi í framboðinu að hann þarf á henni að halda. Er á hólminn er komið hefur hún kjarnastuðning sem verður ekki litið framhjá.

Sá áðan að John McCain lofar Hillary nú í bak og fyrir. Hann er klókur karlinn og er þegar farinn að reyna að kroppa í fylgi Hillary úr forkosningaslagnum, ná þeim sem eru ósáttir við Obama yfir á sitt band. Hann gæti tryggt sér forsetastólinn á þessu óánægjufylgi þeirra sem hafa stutt Hillary í gegnum þykkt og þunnt, jafnvel á glötuðustu augnablikum framboðs hennar síðustu mánuði. Allavega er þessi lofsöngur hans engin tilviljun.

Nú þegar að forkosningaslagnum er lokið í Demókrataflokknum stendur eftir lykilspurningin - hversu auðvelt verði að sameina brotin tvö í flokknum sem mynduðust með þessu harðvítuga einvígi. Þau liggja fjarri því saman og er mikil vinna framundan þar fyrir forsetaefnið Obama og stuðningsmenn hans. Viðræðurnar við Hillary í þeim efnum að sameina flokkinn munu verða hinn stóri eftirmáli þessa sögulega slags.

Á stund tapsins hefur Hillary Rodham Clinton þrátt fyrir allt tromp á hendi og þegar er spinnið hafið fyrir því að hún fái sess við hlið Obama. Draumateymið var það kallað frá fyrsta degi og enginn vafi er á því að sameiginlegt framboð þeirra er sterkasti framboðskostur demókrata í þessum forsetakosningum.

Obama tryggir sér útnefningu

Umdeildur lokatónn í skagfirskum Ísbjarnarblús

Um fátt hefur verið fjallað meira í dag en dauða ísbjarnarins í Skagafirði, lokatónn hins skagfirska Ísbjarnarblús er mjög umdeildur. Hef misst tölu á hversu margar myndir eru komnar á netið af dýrinu og sérstaklega virðist vinsælt að láta mynda tennur dýrsins og veiðimennirnir létu auðvitað mynda sig við ísbjarnarhræið.

Allar eru þessar myndir umdeildar, eins og sést hefur í bloggheimum í dag. Kemur kannski varla að óvörum að náttúrusinnar noti málið til að slá sér upp og tala gegn því að fella slík villidýr. En annað er um að tala en vera á staðnum og þurfa að taka ákvarðanir. Sérstaklega virðist reiðin beinast að Þórunni umhverfisráðherra, sem þó vill greinilega enga ábyrgð taka þó hún hafi veitt leyfi til verksins.

Eðlilegt er að velta því fyrir sér hvað hægt var að gera annað en skjóta dýrið. Ekki voru svefnlyf tiltæk og tómt mál um að tala að bíða til morguns með að fella dýrið eða þá ella taka aðra ákvörðun um framtíð þess. Held að ekkert annað hafi verið í stöðunni. En margt er afleitt í þessu máli. Sérstaklega er vont að vegurinn hafi ekki verið lokaður af og utanaðkomandi fólki hafi verið leyft að komast á svæðið meðan að dýrið var á lífi. Margt í þessu var gert með þeim hætti að umdeilt verður.

Vonandi læra allir á þessu. Mesta athygli vekur að engin áætlun er til staðar ef slíkt ástand kemur upp að ísbjörn, stórhættulegt villidýr, kemur til landsins og greinilegt að ekki eru svefnlyf til reiðu til að nota á slík dýr. Margt er því að og eflaust þarf að hugsa málin upp á nýtt. Dauði þessa dýrs vekur vonandi vangaveltur um hvað megi bæta og hvort eðlilegt sé að fella slík dýr, þegar að óljóst er hvað hægt sé að gera annað í stöðunni.

„Hefði átt að loka veginum"

Hillary viðurkennir ósigur - leitar eftir samningi

Eins og flestir bjuggust við mun Hillary Rodham Clinton viðurkenna ósigur sinn í forkosningaslag demókrata í kvöld í ræðu á heimavelli í New York, enda er Barack Obama á mörkum þess að hljóta útnefninguna. Athygli vekur þó að Hillary ætlar ekki að binda enda á framboðið og ætlar að vera virk áfram í lykilmálum sínum. Þetta bendir til þess að hún ætli sér að ná samningi við Obama um næstu skref í kjölfarið.

Ekki er nokkur vafi á því að Hillary er sterkari frambjóðandi nú en fyrir sex til sjö vikum. Með sigrum síðustu vikurnar hefur hún styrkt stöðu sína í mótlætinu og sýnt mjög vel að hún hefur sterkan hóp að baki sér sem hefur fylgt henni þó allt benti til að framboðið var glatað og gæti ekki náð á leiðarenda. Í sjálfu sér er það styrkleiki sem vigtar langt út fyrir öll eftirmæli framboðsins frá andstæðingum hennar. Frá 5. mars hefur Hillary enda hlotið 6,8 milljón atkvæða á móti 6,2 milljónum atkvæða sem Obama hefur hlotið. Hún hefur því átt betri vikur að undanförnu en Obama. Mistök á fyrri hluta baráttunnar kostuðu hana því sigurinn.

Þegar að Barack Obama hlýtur útnefninguna mun allt snúast um að sameina flokkinn fyrir forsetakosningarnar í nóvember. Í þeim efnum þarf Obama á stuðningi Clinton-hjónanna að halda. Fjölmargir stuðningsmenn hennar vilja ekki sjá Obama og mikil reiði er meðal innsta hrings Hillary í garð Obama og þeirra sem leitt hafa kosningabaráttu hans. Flokkurinn er klofinn eftir átökin og sérstaklega hafa átök seinni hluta baráttunnar hleypt illu blóði í marga. Hillary hefur með sigrum á síðari hluta baráttunnar og góðri strategíu-vinnu í mótlætinu afhjúpað veikleika Obama. Því skiptir hún meira máli nú en hún gerði t.d. frá ofur-þriðjudegi þar til hún vann Ohio, Texas og Pennsylvaníu.

Þegar þessum langvinna slag lýkur mun Obama því verða að koma til móts við Hillary um næstu skref. Þó hún hafi tapað hefur hún ekki hlotið neinn skell í þessu kjöri. Forkosningaferlinu er lokið í dag og því er lokið án þess að Obama hafi hlotið útnefninguna. Því er erfitt að tala um afgerandi sigurvegara, þó Obama muni verða forsetaefni flokksins. Því mun það skipta hann máli að Hillary fylki liði með honum og þau semji pólitískan frið. Vel verður fylgst með út á hvað sá friður muni ganga og hvernig þau nái saman um að horfa til framtíðar eftir harðvítug og persónuleg átök mánuðum saman.

Barack Obama þarf því mun meira á Hillary Rodham Clinton að halda nú en hann gerði fyrir sex vikum. Staða hans hefur veikst á þeim tíma og ólgan innan flokksins hefur eiginlega aukist eftir því sem liðið hefur á ferlið. Sennilega er það stóri sigur Hillary að henni tókst að eiga endurkomu í forkosningaslagnum eftir áföllin í kjölfar ofur-þriðjudags, en náði þó ekki að stöðva sigur Obama. Því mun hún skipta máli þó ósigurinn blasi við.

Clinton-hjónin hafa lokið baráttu sinni, eru ekki í Suður-Dakóta eða Montana á lokadegi baráttunnar, í síðustu forkosningaátökum þessarar langvinnu pólitísku baráttu. Þau sitja nú í þungum þönkum á heimili sínu, hringja í stuðningsmenn og marka endalok þessarar baráttu. Flestir töldu hana örugga um sigur þegar haldið var af stað. Hún komst nálægt sigri en náði þó ekki hnossinu mikla við ákjósanlegar aðstæður.

Með því að binda ekki enda á framboðið að öllu leyti eru þau að minna á að þau hafa sína samningsstöðu í þessu ferli enn sem komið er. Þau hafa afl til að verða örlagavaldar, bæði fyrir flokkinn og forsetaefnið Obama. Nú er stóra spurningin hvernig þau muni sameinast um næstu skref. Í þeim efnum verður spurt um hlutverk Hillary í þeim átökum sem framundan eru.

Obama mun þurfa á þeim að halda til að tryggja sameinaðan flokk og eflaust verður spurt um hvort að hann muni sætta sig við hana sem varaforsetaefni eftir öll átökin. Strategía dagsins gefur til kynna að Clinton-hjónin ætli að fara af velli með sárabótarverðlaun eftir samningaviðræður. Fróðlegt verður að sjá hvernig þeim gangi að landa samstöðu fyrir flokkinn.

Clinton mun játa sig sigraða

Ísbjörninn felldur - hver tók ákvörðunina?

Jæja, þá er búið að fella ísbjörninn í Skagafirði, að því er fullyrt er með ákvörðun Þórunnar Sveinbjarnardóttur, umhverfisráðherra. Hún er þó þegar farin að forðast ábyrgð á málinu og segist ekki hafa veitt beint leyfi en sagt þeim að gera það sem réttast væri í málinu. Hvernig er hægt að flokka það öðruvísi en sem stuðning við drápið.

Væntanlega mun Þórunn með þessu fá bylgju af óánægju umhverfissinna vegna drápsins, rétt eins og Össur Skarphéðinsson fyrir 15 árum. Fór yfir það mál í morgun. Eðlilega er þegar farið að bera þessi tvö mál saman, þó eitt og annað sé ólíkt í þeim. Umhverfissinnar hjóluðu í Össur vegna málsins og fróðlegt verður að sjá hversu harkalega Þórunn verði dæmd vegna þessa máls nú.

Hér fylgir mynd af ísbirninum. Eins og vel sést er þetta stór og mikil skepna, sem ekki er fýsilegt að mæta og því skiljanlegt að þeir sem eru á vettvangi finnist réttast að fella dýrið. Þetta er grimmt villidýr sem við munum aldrei flokka sem aufúsugesti eða þau dýr sem við viljum hafa í kringum okkur. Því er eðlilegt að þeir sem eru á vettvangi líti öðruvísi á málið en umhverfissinnar hinumegin á landinu, sem flestir hafa aldrei horfst í augu við dýr af þessu tagi.

Sennilega spyrja sig allir núna hvað verði um dýrið. Húsdýragarðurinn var þegar búinn að óska eftir dýrinu áður en það var drepið og fróðlegt að sjá hvort að það verði stoppað upp og sett þangað og Þórunn umhverfisráðherra muni svo svipta hulunni af því þegar að það verður formlega sett þangað.

Ísbjörninn felldur

Ísbjarnarblús í Skagafirði - mun björninn lifa?

Aðalfréttin á þessum morgni snýst um afdrif ísbjarnarins í Skagafirði. Umhverfissinnar eru þegar byrjaðir að tala um mikilvægi þess að björninn fái að lifa og ekki verði anað að neinu og Húsdýragarðurinn er þegar, undir rós, byrjaður að falast eftir ísbirnininum inn á safnið þó ekki sé vitað hvort almennileg aðstaða sé fyrir hann. Fróðlegt að sjá hvort björninn verði Reykvíkingur.

Mér skilst að Þórunn Sveinbjarnardóttir, umhverfisráðherra, ætli að beita sér fyrir því að björninn lifi, verði svæfður og fái að lifa. Spurning hvort að hún vilji að hann verði lokaður inni í safni eða verði fluttur til sinna heimkynna. Þarna mun enn sjást hvort Þórunn nái að heilla umhverfissinnanna eða ergja þá, svipað eins og í Helguvíkurmálinu.

Frægt varð þegar að ísbjörn var drepinn fyrir fimmtán árum, í umhverfisráðherratíð Össurar Skarphéðinssonar, vestur á fjörðum. Umhverfissinnar kenndu honum um að dýrið fékk ekki að lifa en var drepið með mjög umdeildum hætti.

Fróðlegt verður því að sjá hvað verður um þennan björn, hvort hann lifi og lifi því innilokaður á safni, uppstoppaður eður ei.

Ísbjörn við Þverárfjall

Hillary á leiðarenda - hver verður útgönguleiðin?

Nú þegar ljóst er orðið að Hillary Rodham Clinton mun ekki ná útnefningu sem forsetaefni Demókrataflokksins er spurt um hver verði útgönguleið hennar, án þess að missa pólitíska stöðu sína endanlega. Yfirlýsing Bill Clinton í kvöld er skýrasta merki þess að hún muni binda enda á framboð sitt á allra næstu dögum. Varla eru það tíðindi í stöðunni, enda vantar Obama aðeins 42 þingfulltrúa til að hljóta útnefninguna. Þessu er einfaldlega lokið.

Þetta er erfið pólitísk staða sem mikilvægt er að Clinton-hjónin komist út úr eins heil og ósködduð og mögulegt má vera í þessu auðmýkjandi tapi. Ekki aðeins er pólitískur ferill Hillary undir heldur söguleg pólitísk arfleifð Bill Clinton sem 42. forseta Bandaríkjanna, baráttumannsins og sjarmatröllsins frá smábænum Hope í Arkansas sem markaði söguleg þáttaskil með forsetasetu sinni, þó umdeildur hafi verið. Þau hafa verið pólitískar fjölmiðlastjörnur Demókrataflokksins og drottnað í krafti þess, haft flokkinn í sínum höndum. Tapið nú er skaðlegt, enda er allt þeirra pólitíska kapítal í óvissu nú.

Ekki þarf að efast lengur um að þessi langvinni forkosningaslagur er kominn á leiðarenda. Hillary er komin á leiðarenda í draumaferð sinni til Hvíta hússins, sem átti að ljúka með sigri í nóvember og sögulegu pólitísku ári kvenna þar sem hún stæði uppi sem sigurvegari. Hún hefur aldrei tapað kosningum og þau hjón þekkja ekki tilfinninguna að tapa illa - orðið er ekki einu sinni til í orðabókinni. Nú er leitað að útgönguleið sem er óhjákvæmileg nú. Í þeim efnum er spurt um rétta tímapunktinn og réttu eftirmælin á framboðið og augljós merki þess hvað Hillary geri nú þegar að draumurinn mikli er runninn út í sandinn.

Langur slagur úr þessu í hinu tapaða spili mun skaða ekki aðeins hana heldur sögulega pólitíska arfleifð eiginmanns hennar. Hún vill eiga sér pólitískt líf handan þessarar baráttu og leitar að útgönguleið. Þrátt fyrir tapið getur Hillary hrósað sigri að mörgu leyti í þessum slag. Hillary og Bill gerðu mörg skelfileg mistök, þau mistök kostuðu hana sigurinn og hún reyndi að bæta úr þeim mistökum á síðari stigum baráttunnar og náði að eiga endurkomu, en það var alltof seint til að snúa taflinu við. Þetta hefur verið töpuð barátta um nokkurra vikna skeið, en samt tókst Obama ekki að slá hana út með krafti.

Ef Obama tapar getur hún átt pólitíska endurkomu með því að segja að hún hafi haft rétt fyrir sér með lykilfylkin og styrkleika sína. En það reynir ekki á það í þessum kosningum, nema hún verði varaforsetaefni hans. Hún yrði fyrsta konan sem varaforseti ef Obama myndi vinna, en ella búa í haginn fyrir forsetakosningarnar 2012. Hvernig sem fer getur hún átt sóknarfæri. Efast um að hvorugt þeirra vilji vera saman sem samlokur fram í nóvember. Til þess að það megi ganga hafa fallið of harkaleg orð og verið of mikið persónulegt skítkast þeirra á milli. Flest er það geymt en ekki gleymt.

Stóra spurningin er hvernig Clinton-hjónin binda enda á baráttuna fyrir Hvíta húsið. Þau eru særð á eftir, en ekki úr leik. Margir bera mjög mikla virðingu fyrir þeim, þó margir þeirra hafi snúið við þeim baki nú. Þau eru pólitísk hörkutól sem hafa áður risið úr vondri stöðu og getað spinnað hana sér í hag. En þau þekkja ekki auðmýkjandi tap og eru eflaust að hanna atburðarásina sem hentar þeim, hvort sem Obama nær að komast í Hvíta húsið eður ei.

Hillary á sín tromp í stöðunni. Hún gæti orðið flokksleiðtogi demókrata í öldungadeildinni og forsetaefni síðar með sáttum. Auk þess gæti verið að hún sækist eftir ríkisstjóraembættinu í New York. Allt er opið. En á árinu sem átti að vera hennar eru Clinton-hjónin skyndilega komin í pólitíska óvissuferð sem þau eru að reyna að ná tökum á en geta það ekki. Spurningarnar eru margar.

Stóra spurningin er hvort hún hætti þegar á morgun og fari út úr þessu með þeirri reisn sem eftir er í stöðunni, tryggi sameinaðan flokk og vinni að því að tryggja Obama vist í Hvíta húsinu. Þó að þau hafi tapað þessum slag eru þau fjarri búin að vera. Þau hafa mörg tækifæri og hvernig sem á taflið er litið mun Obama þurfa að leita til þeirra um stuðning.

Alveg ljóst er því að þetta endatafl hins langvinna demókrataslags mun ráða miklu um það hversu sameinaður Demókrataflokkurinn fer af flokksvelli og í þau átök sem mestu skipta, um það hver verði eftirmaður George W. Bush í Hvíta húsinu. Clinton-hjónin geta verið örlagavaldar í þeim slag ef þau halda rétt á spilum, þó tapið sé staðreynd.

Gaf í skyn að Clinton ætli að hætta

Jörð skelfur enn á Suðurlandi

Áhugavert er að fylgjast með fréttum af jarðskjálftahrinunni sem nú ríður yfir Suðurlandið, og hefur gert síðustu dagana. Ekki virðist vera að róast yfir skjálftahrinunni eins og sagt var fyrr í dag og enn ríða yfir miklir skjálftar nálægt þéttbýli, en þó er þetta vonandi að fjara út. Heyrði í vini mínum á Selfossi áðan og það er greinilegt á honum að ekki er beint að lægja yfir þó ekki hafi stærstu skjálftarnir verið toppaðir, sem betur fer.

Rúm átta ár eru frá stóru Suðurlandsskjálftunum þar sem allt nötraði á þessu svæði og miklar skemmdir urðu t.d. á Hellu og nágrannabyggðum, skjálftinn fannst vel í Reykjavík en þar var ég einmitt 17. júní 2000, þegar að þetta gekk yfir með eftirminnilegum hætti. Það er vissulega mikil lexía að búa á jarðskjálftasvæði, enda er aldrei að vita hvenær að skjálftar ganga yfir og náttúruhamfarir verða; bíða í raun eftir stóra skjálftanum og þeim hinum minni.

Við hér í Eyjafirði þekkjum sannarlega vel þá tilfinningu sem þeir á Suðurlandi finna fyrir í dag og gerðu fyrir sjö árum. Margir skjálftar hafa í áranna rás dunið á okkur Norðlendingum og segja má að Eyjafjarðarsvæðið sé mikið jarðskjálftasvæði. Ekki eru nema rúm sjötíu ár frá Dalvíkurskjálftanum, sem er sögufrægur, en þá urðu miklar skemmdir á húsum þar. Síðan hafa margir skjálftar komið, sennilega er skjálftinn árið 1963 þeirra eftirminnilegastur en ennfremur er mörgum hér fyrir norðan í fersku minni skjálftinn árið 1976, þar sem tjón varð mikið t.d. á Kópaskeri.

Það kemur öðru hverju fyrir hér að við séum minnt vel á þennan hluta náttúrunnar. Aldrei er þægilegt að upplifa það. Vonandi lægist brátt yfir þessum skjálftum.

Snarpur kippur á Hellisheiði