Fermingarstelpa verður að klámstjörnu

Það er orðið ansi langt síðan að netið hefur logað meira hérlendis í kringum eitt mál en síðasta sólarhringinn um skrif Guðbjargar Hildar Kolbeins um fermingarstelpuna á Smáralindarblaðinu sem hún sér sem klámstjörnu. Það voru alveg ótrúleg skrif, gríðarlega hörð og sláandi, og urðu umdeild eftir því. Fátt hefur verið meira rætt í netheimum í dag. Þeir eru fáir sem hafa varið þessi skrif Guðbjargar en hinsvegar mjög margir sem hafa gagnrýnt þau harkalega. Það var enda erfitt verkefni að verja skrifin.

Eins og ég hef sagt má eflaust deila eitthvað um stíliseringuna á blaðinu og hvernig stelpunni er stillt upp, en að láta svo harkaleg ummæli falla voru eiginlega fyrir neðan allar hellur. Í ljósi þess að Guðbjörg er að vinna í Háskólanum er þetta frekar vandræðalegt fyrir hana að mínu mati. En hún tók út skrifin og það er mjög virðingarvert eins og komið var málum og hið eina rétta. Tek undir með bloggfélaga mínum, Sófusi Árna Hafsteinssyni, sem sagði í kommenti hér hjá mér á vefnum á sínum bloggvef að þetta mál væri nokkuð líkt auglýsingunni sem gekk um netið nýlega. Það er fylgst vel með öllu sem á netið fer.

Þekki ekki mikið til Guðbjargar en man hinsvegar vel eftir skrifum hennar í Þjóðmál síðasta sumar. Þar ritaði hún athyglisverða grein um samþjöppun á fjölmiðlamarkaði. Hún fór þar yfir sviðið allt og stöðu fjölmiðla á þeim tímapunkti. Ég las greinina með miklum áhuga og komst þar bæði að nýjum og áhugaverðum punktum og varð betur meðvitaðri um það sem ég vissi fyrir. Ekki hefði mér órað fyrir þá að höfundurinn ætti eftir að láta ummæli af þessum toga falla. Þetta mál hefur allt verið hið vandræðalegasta fyrir hana og þessi ummæli gengu einfaldlega alltof langt.

Sumt segir maður hreinlega ekki. Það að ætla að reyna að koma klámstimpli á sárasaklausa auglýsingu er frekar sorglegt, einkum og sér í lagi þegar að auglýsingin er eins mild og hún er. Dæmi hver sem sér. Held að fáir sjái eitthvað sjúkt í þessu. Það er nú bara þannig.

Innihaldslaust tilboð stjórnarandstöðunnar

Það er nú orðið ljóst að tilboð stjórnarandstöðunnar í byrjun vikunnar til framsóknarmanna um að styðja auðlindaákvæði í stjórnarskrá var algjörlega innihaldslaust. Það var hreinn og klár leikaraskapur. Það kemur svosem ekki að óvörum að það sé staðfest vel með þessu verklagi. Það er enda ljóst að stjórnarandstaðan hafði aldrei í huga að standa að samkomulagi sem stjórnarflokkarnir hefðu náð um auðlindaákvæði.

Þetta voru í reynd aðeins orðin tóm og fylgdi ekki neinn hugur máli. Stjórnarandstaðan sem í vikubyrjun vildi auðlindaákvæði í stjórnarskrá hristir sig frá málinu og segir hið fornkveðna með gamla góða orðalaginu sínu, ekki svona - bara einhvernveginn öðruvísi. Þetta er frekar kostulegt á að horfa, en samt eitthvað svo fyrirsjáanlegt. Það var enda hugsun mín á mánudag að þetta væri hreinn leikaraskapur og í raun bara til að slá ryki í augu fólks. Andstaðan hafði greinilega enga trú á að Framsókn fengi ákvæðið í gegn með svo áberandi hætti og gæti staðið uppi sem einhver sigurvegari. Því eru vonbrigði stjórnarandstöðunnar vissulega skiljanleg.

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, sem nú er mætt heim sem kanarífuglinn úr sólarlandafríi í kjörtímabilslok, virkaði frekar undarleg í sjöfréttunum. Hún hefur sennilega ekki séð fyrir að hún yrði  utan við hita stjórnmálanna verandi á sólarlendum Kanaríeyja. Hún missti af mesta hita stjórnarsamstarfsins frá fjölmiðlamálinu og ennfremur blaðamannafundi stjórnarandstöðunnar á mánudag sem þingflokksformaðurinn sat í fjarveru formanns og varaformanns. Það er að heyra á Össuri og Ingibjörgu að þetta séu óásættanlegar breytingar. Er þetta ekki það sem alla tíð var talað um? Er þetta ekki auðlindaákvæði byggt á tillögum auðlindanefndar.

Þetta gylliboð stjórnarandstöðunnar á mánudag var leiktjaldasýning af veglegustu sort. Þar bjó ekkert að baki. Það var ekki gert ráð fyrir því að ríkisstjórnin gæti náð saman og því er haldið í fjallabaksleið til að reyna að afmerkja sáttina. Erum við að sjá fram á hörð átök um þessa stjórnarskrárbreytingu innan við 70 dögum fyrir kosningar? Verður þingið lengt og mun kosningabaráttan styttast? Allt í einu er óvissa komin yfir málið, enda hafa leiktjöld stjórnarandstöðunnar fallið og eftir stendur aðeins napur steinveggur.

Já, það er margt skondið í henni veröld, ekki satt?

Össur: Stjórnarskráin pólitískt bitbein stjórnarflokkanna

Auðlindaákvæði sett í stjórnarskrá - frumvarp lagt fram af formönnum stjórnarflokkanna á Alþingi

Samkomulag hefur náðst milli stjórnarflokkanna um að festa auðlindaákvæði í stjórnarskrá. Geir H. Haarde, forsætisráðherra, og Jón Sigurðsson, viðskiptaráðherra, kynntu á blaðamannafundi fyrir stundu frumvarp sem þeir leggja fram sameiginlega um stjórnarskrárbreytingarnar sem gera ráð fyrir að ákvæðið nái til allra náttúruauðlinda. Ef marka má ummæli fulltrúa stjórnarandstöðunnar á mánudag ætti að vera hægt að koma málinu í gegn hratt og örugglega.

Í stefnuyfirlýsingu ríkisstjórnarinnar frá vorinu 2003 segir að setja skuli ákvæði í stjórnarskrá þess efnis að auðlindir sjávar séu sameign íslensku þjóðarinnar. Eins og flestir vita náðist ekki samkomulag um málið í stjórnarskrárnefnd sem hefur starfað undanfarin tvö ár og hafa formenn stjórnarflokkanna því tekið málið á sína arma í samvinnu við stjórnarþingmenn og keyrt í gegn samkomulag um að setja auðlindaákvæðið í stjórnarskrá. Það virðist vera samstaða um málið meðal allra þingflokka og því verður þetta væntanlega afgreitt með hraði fyrir þinglok sem eru áætluð í næstu viku.

Það er ekki fjarri lagi að líta svo á að Framsóknarflokkurinn hafi haft sigur í þessu máli. Jón Sigurðsson, formaður Framsóknarflokksins, og aðrir forystumenn flokksins hafa lagt mikla áherslu á þetta mál á meðan að hik hefur verið á sjálfstæðismönnum. Framsókn gerði mál úr þessu og öllum varð ljóst eftir blaðamannafund stjórnarandstöðunnar á mánudag að mögulega yrðu aðeins þingmenn Sjálfstæðisflokksins andsnúnir slíku. Taldi ég eftir það einsýnt að þetta ákvæði yrði sett inn í stjórnarskrá og um það myndaðist samstaða meðal stjórnarinnar í heild sinni. Svo fór.

Það hefur tekið tíma að ná þessu samkomulagi. Sitt sýnist eflaust hverjum um lyktir mála. Með þessu er efnd sameiginleg áhersla ríkisstjórnarinnar úr stjórnarsáttmála vorið 2003 í samningaviðræðum Davíðs Oddssonar og Halldórs Ásgrímssonar. Það verður fróðlegt að fylgjast með umræðunni um þetta frumvarp og hvort að auðlindamálin verða yfir höfuð eitthvað rædd í kosningabaráttunni næstu tvo mánuðina.

Formenn stjórnarflokka flytja frumvarp um stjórnarskrárbreytingu

Klámummælin umdeildu fjarlægð

Það er gleðiefni að sjá að Guðbjörg Hildur Kolbeins hefur fjarlægt hvöss ummæli sín um forsíðu auglýsingablaðs Smáralindar, þar sem sagt var að hún væri klámfengin. Varð ég nokkuð hissa á þeim skrifum, eins og sjá mátti hér á vefnum. Það voru mun harðari orð en tilefni gaf til. Eflaust má hafa ólíkar skoðanir á þessu blaði og hversu vel forsíðan sé stíliseruð, en ummælin voru alltof hörð.

Það virðist vera almenn undrun á netinu á þessum ummælum, sem varla er furða. Það má vissulega velta því fyrir sér hvað sé klám og hvað ekki. Sárasaklaus auglýsingaforsíða sem gefur varla neitt klámfengið til kynna hefur allavega fengið umfjöllun og vel það. Það hefur mun meira verið rýnt í hana en ella hefði eflaust orðið.

Þetta hefur verið mál sem hefur verið rætt - flestir hafa á því skoðun. Guðbjörgu tókst allavega að komast í umfjöllun og vefurinn hennar hefur komist í miðpunkt athygli hér á moggablogginu. Það var rétt hjá henni að taka skrifin út og vonandi munu öldur lægja eftir það.

En eftir sem áður stendur að þetta voru of harkaleg orð og þessi auglýsingapési fékk einum of hvassa gusu á sig. Svo var þetta auðvitað frekar leitt fyrir fyrirsætuna að lenda í miðpunkti svona máls. En vonandi lýkur þessu í góðu.

Hver mun stjórna Akureyrarstofu?

33 umsóknir voru um stöðu framkvæmdastjóra Akureyrarstofu, markaðs-, menningar- og ferðamálaskrifstofu Akureyrarbæjar. Átök voru á milli meirihlutaflokkanna í bæjarstjórn Akureyrar fyrir nokkrum vikum um það hvort auglýsa ætti starfið. Lagðist bæjarfulltrúi Samfylkingar, sem situr í stjórn Akureyrarstofu, gegn því mati formannsins í nefndinni að auglýsa stöðuna. Voru átök uppi milli fulltrúa flokkanna þar til þeir náðu loks samkomulagi eftir sérstakan sáttafund leiðtoga meirihlutaflokkanna með nefndarmönnunum.

Fjöldi umsækjenda segir allt sem segja þarf um það að mikill áhugi er fyrir verkefninu. Hjá Akureyrarstofu eru enda mörg spennandi tækifæri og eðlilegt að fjöldi fólks vilji eiga möguleika á að stýra slíku starfi. Það að ekki hafi verið samstaða í upphafi um að auglýsa starfið vakti athygli og umræðu stjórnmálaáhugamanna í bænum. Það á að sjálfsögðu að vera algjört grunnmál að svona stöður séu auglýstar lausar til umsóknar, sérstaklega við þessar aðstæður, enda er með því landslagið skannað og athugað hverjir hafi áhuga á stöðunni, sem er ný.

Fjöldi mjög hæfra einstaklinga sækir um þessa stöðu. Það ætti því ekki að vera vandamál að velja hæfan einstakling til verka við að stjórna Akureyrarstofu. Þarna eru bæði einstaklingar innan og utan bæjarkerfisins og verður fróðlegt að sjá hver fái hnossið. Ég er þess fullviss að Akureyrarstofa muni hlúa að þeim þáttum vel sem henni er ætlað og hún mun marka góðan grunn í menningar- og markaðsmálum hér í sveitarfélaginu.

Miklu máli skiptir hver muni halda á verkefninu. Fyrst og fremst gleðst ég yfir því að framkvæmdastjórastaðan var auglýst. Allt annað hefði verið óeðlilegt verklag og undraðist ég mjög að Samfylkingin hafi verið mótfallin því í fyrstu að leyfa fólki úr ólíkum áttum að sýna áhuga á að stjórna þessum verkefnum. En það er gleðiefni að Samfylkingin skipti um skoðun.

Nú verður fróðlegast að sjá hvern meirihlutinn velji úr fjölbreyttum umsækjendahópi til að halda utan um metnaðarfull verkefni í málaflokkunum sem marka Akureyrarstofu. Hvort leitað verði inn í bæjarkerfið eður ei.

Grein áður birt á bæjarmálavefritinu Pollinum, 7. mars 2007.

Samkomulagi náð í auðlindamálinu

Stjórnarflokkarnir hafa nú náð samkomulagi í auðlindamálinu sem verður væntanlega kynnt síðar í dag af leiðtogum stjórnarflokkanna, Geir H. Haarde, forsætisráðherra, og Jóni Sigurðssyni, viðskiptaráðherra. Þetta hefur verið hitamál síðustu dagana og margir fundir verið í þingflokkum stjórnarflokkanna og milli formanna flokkanna.

Það verður fróðlegt að sjá hvert samkomulag flokkanna sé. Menn munu eflaust rýna í það hvor flokkurinn hafi gefið meira eftir eða hvort þeir mætist á miðri leið, eins og jafnan gerist í samsteypustjórn tveggja stjórnmálaflokka.

Það eru aðeins tveir mánuðir til kosninga og ljóst að þetta er síðasta áberandi krísa ríkisstjórnarinnar á kjörtímabilinu, en starfstíma þingsins á kjörtímabilinu lýkur væntanlega í næstu viku.

Samkomulag um auðlindamál sagt vera í sjónmáli

Félagsmálaráðherra fær aðsvif í þingsalnum

Magnús Stefánsson, félagsmálaráðherra, fékk aðsvif í ræðustól á Alþingi í morgun þar sem hann var að mæla fyrir þingsályktunartillögu um jafnréttismál. Varð hann að fara úr ræðustólnum og gera hlé á máli sínu. Fór hann í fylgd Ástu Möller, alþingismanns og hjúkrunarfræðings, til athugunar á sjúkrahúsi en mun væntanlega snúa strax aftur til starfa, enda ekki alvarlega veikur. Mun hann hafa orðið fyrir sykurfalli, en hann var á þingflokksfundi fram á nótt og borðaði ekki morgunmat.

Rúm sex ár eru liðin síðan að Ingibjörg Pálmadóttir, heilbrigðisráðherra, hneig niður í þinghúsinu í miðju sjónvarpsviðtali með Össuri Skarphéðinssyni, þáv. formanni Samfylkingarinnar. Ingibjörg dvaldist nokkurn tíma á sjúkrahúsi og tók sér hlé frá störfum. Halldór Ásgrímsson, þáv. utanríkisráðherra og formaður Framsóknarflokksins, sinnti á meðan störfum hennar. Ingibjörg þjáðist af ofþreytu og sló niður en hún hafði verið undir miklu álagi vegna umræðu daga og nætur um viðbrögð stjórnarflokkanna við öryrkjadómnum. Ingibjörg ákvað í kjölfarið að hætta þátttöku í stjórnmálum og hætti sem heilbrigðisráðherra um páskana 2001. Magnús varð þingmaður við afsögn Ingibjargar.

Það eru fá önnur dæmi um að ráðherrar og þingmenn veikist á vinnustað sínum en þetta er áminning til ráðherrans og eflaust allra annarra að fara vel með sig og láta stress og álag ekki hafa áhrif á hversdagslegt líf. Það er enda ljóst að ráðherrann hefur ekki hugsað nógu vel um heilsuna.

Talið að sykurfall hafi orðið hjá Magnúsi

Klám í boði Smáralindar?

Mál málanna virðist vera forsíða einhvers auglýsingapésa frá Smáralind sem m.a. einn moggablogari hefur sagt að sé gróf og allt að því klámfengin, fari yfir mörkin. Fannst þetta vægast sagt athyglisvert og fannst mikilvægt að sjá blaðið áður en ég skrifaði um þetta. Fannst þetta bæði svo sterk orð hjá moggabloggaranum að ekki væri hægt annað en mynda sér skoðun á þessu máli.

Sá loksins forsíðuna áðan. Varð eiginlega allnokkuð hissa við þá sýn, enda sá ég ekki "klámið" á forsíðunni. Kannski undarleg stelling og allt það, en ummælin eru varla eðlileg miðað við þetta. Frekar hörð orð. Skil þau eiginlega ekki. Er þessi mynd svo afleit að hún réttlæti þetta harða og grófa orðaval? Finnst það ekki. Það er orðið langt gengið ef flokka á þessa forsíðu sem klám.

Klám má flokka ansi vítt held ég ef það á að flokka þessa forsíðumynd undir það. Eru þetta ekki bara einhverjir öfgar? Hallast að því.

Er VG alvara með netlögguhugmyndinni?

Frelsiselskandi fólk kipptist við fyrir skömmu þegar að Steingrímur J. Sigfússon, formaður VG, talaði fyrir einhvers konar netlögreglu með kínversku yfirbragði. Ekki voru ummæli Sóleyjar Tómasdóttur í Silfri Egils um síðustu helgi til að dempa niður umræðuna gegn þessum hugmyndum eða draga úr inntaki þess sem meint var. Sóley er ansi róttækt í femínistatali sínu og mörgum varð frekar brugðið við ummæli hennar, enda er Sóley sem ritari VG einn af forystumönnum þessa flokks.

Ekki get ég sagt að ég sé mjög hrifinn af þessum hugmyndum. Ég varð þó hissa á þessu innleggi í stjórnmálapælingarnar, enda taldi ég slíkar hugmyndir varla eiga sér nokkurn málsvara. En það kemur svosem fátt á óvart úr þessari átt. Steingrímur hefur jú verið forystumaður og þingmaður flokka sem predikað hafa í senn bæði forræðishyggju og frelsishatur í yfir tvo áratugi. Þessi ummæli vekja vonandi einhverja til umhugsunar um það hvernig samfélag Steingrímur J. og sumir fylgismenn hans vilja sjá. Þar er fetað mörg skref til fortíðar og ekki hikað við það í rauninni. Þetta er nakin forræðishyggja sem við sjáum þarna.

Sóley fannst mér ekki færa glæsilega sýn á þessa hugmynd. Hún gekk eiginlega lengra en formaðurinn. Þetta kalla ég eiginlega forræðishyggju. Vill fólk almennt fá svona netlöggu í formi ríkisins, stóra bróður okkar allra, yfir okkur öll á öxlinni þegar að við förum á netið? Viljum við forræðishyggju kraumandi í samfélaginu? Varla, svona í sannleika sagt. Sóley hlýtur að hafa fengið marga frelsissinna eða hugsandi fólk til að spá í fyrir hvað VG stendur almennt í stjórnmálum. Það er allavega ekki fyrir hugsjónir frelsisins. Það kom vel í ljós með þessum hugmyndum.

Það er vissulega eðlilegt að fólk tali málefnalega og heilsteypt á netinu og hagi sér almennilega. Þeim sem brjóta af sér á að refsa. En það á ekki að sía netið með þeim hætti sem þessar hugmyndir fela í sér. Viðbrögðin við netlöggunni hafa verið sterk og greinilega hugsar fólk sitt eftir þetta. Ekki get ég ímyndað mér að VG hafi grætt mikið á frammistöðu Sóleyjar í Silfri Egils. Eða hvað? Það verður fróðlegt að sjá næstu skoðanakönnun.

Stund langþráðrar viðurkenningar í Hollywood

Það var stór stund í sögu bandarísku kvikmyndaakademíunnar þegar að Martin Scorsese hlaut leikstjóraóskarinn fyrir tíu dögum eftir að hafa verið sniðgenginn í Hollywood í þrjá áratugi fyrir kvikmyndir sínar. Hann var utangarðsmaður glyssins í Hollywood. Hann hafði fimm sinnum verið tilnefndur, reyndar ekki verið tilnefndur fyrir frábæra kvikmynd á borð við Taxi Driver, en t.d. tapað fyrir Raging Bull og Goodfellas með áberandi hætti.

Scorsese átti heiðurinn skilið. Það vissu flestir að hann fengi verðlaunin sennilega núna, en margir voru hissa þegar að hann tapaði fyrir tveim árum fyrir The Aviator, glæsilega innsýn í ævi Howards Hughes. Það var háreist stórmynd með glamúr og glysi og margir töldu að þá myndi Hollywood falla fyrir Scorsese, sennilega var myndin markaðssett með það í huga að falla Hollywood í geð, enda var Katharine Hepburn, dálæti kvikmyndaheimsins frá árdögum, ein sögupersónan. Scorsese fór tómhentur heim, en Cate Blanchett sem lék Hepburn vann fyrir túlkun sína.

Það er kannski rétt sem margir segja að The Departed er ekki besta mynd Martin Scorsese. Mér fannst hún þó einna best af þeim fimm myndum sem voru tilnefndar með henni. Það var reyndar orðin ansi æpandi staðreynd að Scorsese hafði ekki hlotið verðlaunin. Ég var nú einn af þeim sem vonaðist eftir að The Aviator fengi óskarinn árið 2005, enda fannst mér hún betri en Million Dollar Baby, þó sú mynd sé vissulega mjög góð. Það hefði allavega orðið stórtíðindi hefði Scorsese tapað aftur nú í kapphlaupinu um óskarinn. Enda fór ekki svo. Ég fann það á mér lengi að nú ætlaði Hollywood að stíga skrefið til fulls til Scorsese, viðurkenna snilld hans í kvikmyndum. Svo fór.

Þetta var svipað móment og fyrir fjórum árum þegar að akademían steig hið stóra og áberandi skref að veita Roman Polanski leikstjóraóskarinn fyrir The Pianist. Það var mjög stór stund. Margir töldu að fortíð hans og umdeilt orðspor myndi koma í veg fyrir það. Enda mátti sjá gleðiglott á andliti Harrison Ford þegar að hann leit í umslagið. Spekingar Hollywood höfðu spáð Rob Marshall óskarnum fyrir Chicago, en sem betur fer fóru verðlaunin ekki þangað. Vonaði ég á þeirri stund að farið yrði alla leið og The Pianist hlyti óskarinn líka sem besta mynd ársins 2002, enda hiklaust í senn langbesta og stórbrotnasta myndin. Svo fór því miður ekki. Chicago vann. Það var átakanlega slappt val.

Það hefur oft gerst í gegnum áranna rás að rangir sigurvegarar hafi orðið á þessum blessuðu óskarsverðlaunum. Ég var einn þeirra sem tók bakföll af ergju þegar að Shakespeare in Love var frekar valin kvikmynd ársins 1998 en Saving Private Ryan, meistaraverk Steven Spielberg. Það var dapurt að fylgjast með því. Miramax keyptu kvikmyndaóskarinn með gylliboðum og valið var umdeilt og leiddi síðar til breytinga á valkerfinu og reglum um gjafir til meðlima í akademíunni, sem velja sigurvegarana. Sem betur fór var þó ekki komið í veg fyrir að Spielberg fengi leikstjóraóskarinn fyrir myndina. Annað slæmt val var þegar að Halle Berry vann leikkonuóskarinn fyrir Monster´s Ball.

Kvikmyndir skipta alltaf máli. Þessi mest áberandi kvikmyndahátíð sögunnar er í brennidepli árlega hjá öllum kvikmyndaspekingum. Það er því ekki sama í huga þeirra hvernig þau fara. Fyrst og fremst var þetta gleðileg óskarsverðlaunahátíð að þessu sinni fyrir þær sakir að Scorsese og Ennio Morricone fengu loksins verðlaunin. Það var löngu tímabært. Morricone er besta kvikmyndatónskáld sögunnar. Fjögur tónverk hans eru hér í spilaranum.

Stjórnarflokkar funda - enn engin niðurstaða

Enn hefur engin niðurstaða náðst milli stjórnarflokkanna í auðlindamálinu, þó fundir hafi verið í þingflokkum nú síðdegis. Pressa er á niðurstöðu mála, enda kemur þing saman á morgun til funda og hefst þá síðasta fundalota kjörtímabilsins á Alþingi. Eigi að ná samkomulagi er því tíminn í raun að renna út. Í kvöldfréttum var rætt við formenn stjórnarflokkanna, sem þó vildu skiljanlega lítið segja enda ekkert samkomulag enn komið til sögunnar.

Það verður fróðlegt að sjá hvernig fara muni að lokum, enda flestum ljóst að brátt verður að vera ljóst hvort samstaða sé um að auðlindaákvæðið verði sett í stjórnarskrá. Stjórnarandstaðan hefur ljáð máls á að styðja slíkt og því ljóst að aðeins er einhver andstaða við málið innan Sjálfstæðisflokksins. Stjórnarandstaðan sá sér auðvitað leik á borði eftir harkaleg og hvöss ummæli bæði þingmanna og ráðherra Framsóknarflokksins og lofaði stuðningi við málið gerðu þeir alvöru úr tali sínu. Reyndar hefur varla heyrst í Siv Friðleifsdóttur, heilbrigðisráðherra, eftir sín hörðu orð á föstudaginn.

Það bendir ansi margt til þess að flokkarnir nái samkomulagi í þessum efnum. Ef marka má ummæli Geirs H. Haarde, forsætisráðherra, mun það gerast og Jón Sigurðsson, formaður Framsóknarflokksins, hefur talað með þeim hætti líka. Þó er ljóst greinilega ennfremur að hvorugur flokkurinn vill gefa of mikið eftir og þess vegna liggur auðvitað ekkert samkomulag enn fyrir í sjálfu sér. Það verður enda horft í þá átt hvor flokkurinn verði að gefa meira eftir, eða hvort flokkarnir muni mætast verði á miðri leið í þessum efnum. Oft var tekist á um mál innan stjórnarinnar forðum daga en alltaf náðu Davíð Oddsson og Halldór Ásgrímsson samkomulagi sem full samstaða var almennt um.

Nú eru stjórnarherrarnir nýjir og vissulega nokkuð breyttir tímar. Það er enda vissulega tímanna tákn að báðir þeir stjórnarherrar sem stýrðu gerð stjórnarsáttmálans fyrir fjórum árum eru farnir úr stjórnmálum og til annarra verka á misfjarlægum slóðum. Þetta er fyrsta alvöru krísa stjórnarsamstarfsins með nýju flokksformennina við stjórnvölinn. Það verður fróðlegt að sjá lyktir málsins, sem væntanlega ræðst með morgni.

Það yrðu vissulega mikil tíðindi yrði ekki komið samkomulag um auðlindamálið milli stjórnarflokkanna fyrir upphaf þingfunda, upphaf lokafundahrinu kjörtímabilsins á löggjafarþinginu.

Geir segir enga niðurstöðu komna í auðlindamálið

Titringur í Samfylkingunni vegna ESB-andstöðu

Það er greinilegt að titringur er innan Samfylkingarinnar vegna samstöðu Sjálfstæðisflokks og VG í Evrópunefnd um andstöðu við ESB-aðild. Það má lesa í bloggskrifum Samfylkingarmanna og merkilegt er að lesa skrif á vef Samfylkingarinnar hér á Akureyri (sem er í meirihlutasamstarfi við Sjálfstæðisflokkinn). Þar bloggar væntanlega Jón Ingi Cæsarsson, varabæjarfulltrúi og formaður Samfylkingarinnar í bænum.

Það er greinilegt að kergja er á milli Samfylkingarinnar og VG í Evrópumálunum og heilt yfir reyndar. Það er svona að verða settleg ólga milli flokkanna. Samfylkingarfólki svíður væntanlega að sjá lágt fylgi mánuð eftir mánuð og meira að segja VG orðið stærra í nýjustu könnun Gallups, í fyrsta skipti í heil fimm ár. Það voru merkileg tíðindi. Kuldinn milli VG og Samfylkingarinnar hefur verið eitt verst geymda leyndarmálið undanfarna mánuði og virðist vera að magnast. Eitraðar pillur ganga á milli og hafa gert síðustu mánuði og þessi samstaða VG með Sjálfstæðisflokknum er því ansi athyglisverð.

Það var reynt að telja fólki trú um það framan af vetri að kaffibandalagið væri trúverðugur valkostur. Þeir eru orðnir fáir sem veðja peningunum sínum á að það samstarf haldi saman í gegnum kosningabaráttuna og það virðist lítið rósahjal á milli flokkanna. Hvöss skerpa frjálslyndra í innflytjendamálum gerði þá holdsveika í hugum flestra, stjórnarandstaðan hefur hikstað á bandalagi við þá síðan og hörð skot á milli VG og Samfylkingarinnar dyljast engum. Flestum er í fersku minni að Steingrímur J. Sigfússon hryggbraut Ingibjörgu Sólrúnu í Kryddsíld í beinni útsendingu og vildi ekkert við það kannast að hún væri forsætisráðherraefni stjórnarandstöðunnar.

Á fundi sem ég var á um daginn með þverpólitíska málfundarhópnum Pollinum hér á Akureyri um daginn nefndi Steingrímur J. forsætisráðuneytið fyrst sem áhugavert ráðuneyti fyrir flokkinn að loknum kosningum í vor, en vildi ekkert gera síðar með það er ég spurði hann um hvort að VG myndi gera kröfu um forsætið í vor. Sú hógværð var ekki sannfærandi. VG veit í hvaða stöðu það er og mun ekki beygja sig mjög djúpt fyrir Samfylkingunni í vor. Enda hafa margir talað um að stjórnarmyndunarviðræður muni snúast um það hver muni fyrstur leita á náðir Geirs Hilmars Haarde.

Það stefnir í spennandi kosningar. Það verður gaman að sjá hversu heitt kaffið verður í kaffibandalaginu er til kjördags kemur og stjórnarmyndunarviðræðna falli sitjandi ríkisstjórn. Þessi samstaða VG og Sjálfstæðisflokks í Evrópunefnd er vissulega táknræn og eykur vangaveltur um það hvort að sú samstaða nái yfir fleiri málaflokka og verði að stjórnarsamstarfi með vorinu.

Táknræn samstaða tveggja flokka gegn ESB

Mikla athygli hefur vakið að Sjálfstæðisflokkurinn og Vinstrihreyfingin-grænt framboð hafa komið sér saman um bókun í Evrópunefnd þar sem tjáð er afgerandi andstaða við ESB-aðild. Skv. nýjustu skoðanakönnun Gallups eru þetta tveir stærstu flokkar landsins, allavega tveir mjög öflugir flokkar. Á meðan síga þeir flokkar sem helst hafa ljáð máls á ESB, Samfylking og Framsóknarflokkur, í skoðanakönnunum.

Þessi bókun er táknræn samstaða þessara tveggja flokka gegn aðild að Evrópusambandinu og skýrt merki um það að aðild er ekki á dagskrá hjá flokkunum og mun ekki verða á komandi árum. Þetta er vissulega mjög þýðingarverð bókun, enda sýnir hún mjög vel ennfremur að aðild verður varla á dagskrá eftir þingkosningarnar í vor, enda vandséð hvernig að starfhæf ríkisstjórn verði mynduð án beggja þessara flokka.

Það er því ljóst að Evrópumálin eru stopp og verða það á komandi árum. Þetta er því afgerandi og sterk bókun sem vekur athygli og hleypir eflaust einhverju lífi í kosningabaráttuna. Tal um mögulegt stjórnarsamstarf VG og Sjálfstæðisflokksins að vori mun að minnsta kosti ekki minnka eða hverfa við þetta merkilega samkomulag milli aðila.

Að þessari bókun standa Björn Bjarnason, formaður Evrópunefndar og dóms- og kirkjumálaráðherra, Einar K. Guðfinnsson, sjávarútvegsráðherra, Ragnar Arnalds, formaður Heimssýnar og fyrrum ráðherra, og Katrín Jakobsdóttir, varaformaður VG.

Merkileg bókun allavega. Enginn vafi á því. Og það er þungavigtarfólk sem stendur að henni. Bókunin segir eiginlega meira en mörg orð. Samfylkingin sér væntanlega sæng sína útbreidda með ESB núna, eða hvað? Hallast að því.

Lítill fugl hvíslaði reyndar því að mér að konurnar sem Samfylkingin sé að missa vilji ekki ESB-aðild í könnunum og því muni Samfylkingin ekki keyra á málinu til vors.

VG og Sjálfstæðisflokkur gegn ESB-aðild

Hugleiðingar um að fita granna stjörnu

Það verður nú seint sagt um óskarsverðlaunaleikkonuna Angelinu Jolie að hún sé feit, enda hefur hún alla tíð borið þá ímynd að vera mjög grönn. Nú eru þeir sem næst henni standa orðnir áhyggjufullir yfir því að hún sé of grönn. Þeir sem hafa séð myndina Girl, Interrupted, sem færði Jolie óskarinn fyrir sjö árum, sjá enda granna og eiginlega gegnumhoraða konu. Þannig hefur ímynd hennar verið í áraraðir.

Jolie þýðir fögur, það er réttnefni á Angelinu sem þykir með fögrustu konum kvikmyndaheimsins. Hún hefur enda verið kyntákn alla tíð. Miðnafnið Jolie er því ekki ættarnafn, heldur er ættarnafn hennar Voight, enda er faðir Angelinu óskarsverðlaunaleikarinn Jon Voight sem var einn af þekktustu leikurum sinnar kynslóðar, og hlaut óskarinn fyrir eftirminnilega túlkun á lamaða hermanninum í Coming Home, manninum sem kemur heim lamaður frá Víetnam. Jolie og Voight hafa ekki talað saman í ein fimm ár vegna ágreinings.

Jolie hefur átt erfitt síðustu mánuði. Það eru nokkrar vikur síðan að móðir hennar, leikkonan Marcheline Bertrand, lést úr krabbameini og auk þess hefur stjarnan sokkið sér ofan í góðgerðarstarf um allan heim, einkum í Asíu, en hún er sem kunnugt er góðgjörðarsendiherra Sameinuðu þjóðanna þar. Hún hefur með því hlutverki fetað í fótspor margra þekktra leikara, t.d. Audrey Hepburn sem var mannréttindatalsmaður alla tíð samhliða leikferlinum og var í sama hlutverki og Jolie er eiginlega nú. Jolie hefur sinnt hlutverkinu vel og gott dæmi er að hún dvaldi um jólin 2005 á hörmungarsvæðunum í Asíu þar sem flóðbylgjurnar skullu á nokkru áður.

Áhyggjur eru víst uppi um það að vinnan sé að sliga leikkonuna. Hún bæði borði og sofi of lítið og heilsan sé ekki í forgrunni. Það verður fróðlegt að sjá hvað gerist. Þetta er skapmikil og ákveðin kona sem er ekki vön að láta karlana í kringum sig stjórna sér. Gott dæmi er um það hvernig að samskiptum hennar og föðurins lauk með hvelli fyrir nokkrum árum og hún lét Billy Bob Thornton gossa þegar að hann var farinn að skipta sér of mikið af hennar málum. Ekki er nú langt síðan að talað var um erfiðleika hjá Jolie og Brad Pitt.

Annars hefur jafnan verið sagt um stjörnurnar að þær séu skapmiklar. Ætli Angelina Jolie sé ekki gott dæmi um það.

Pitt vill fita Jolie

DeCode heldur sífellt áfram að floppa

Þegar að Íslensk erfðagreining var stofnuð fyrir áratug voru háleit markmið sem einkenndu allt starfið. Þetta var eins og hálfgerð skýjaborg. Nú er ljóst að fyrirtækið er að floppa stórt ár frá ári, staðan heldur aðeins áfram að versna. Það sem margir töldu að yrði björt framtíð er orðin að óttalegri sorgarsögu, sögu brostinna tækifæra og glataðra markmiða umfram allt.

Það að tapið á rekstrinum hjá DeCode, móðurfélagi ÍE, nemi 85,5 milljónum dala á síðasta ári, eða tæpum sex milljörðum íslenskra króna, segir alla sólarsöguna betur en allt annað í raun og veru. Það er sífellt að halla þarna undan fæti. Tapið er gígantískt á íslenskan veruleika allavega og þetta stefnir í meira flopp en jafnvel svartsýnustu menn spáðu fyrir 3-5 árum. Þessi staða er skelfileg miðað við allar hinar háleitu væntingar og öflugu tækifæri sem margir töldu vera framundan fyrir þetta fyrirtæki.

Ég man vel eftir því þegar að umræðan var sem allra mest um gagnagrunn á heilbrigðissviði. Það eru hvað orðin sjö til átta ár síðan að sú rimma stóð. Þá barðist Ingibjörg Pálmadóttir sem heilbrigðisráðherra fyrir málinu í ríkisstjórn Davíðs Oddssonar og það var eitt mesta hitamál síns tíma í þingsölum. Langt er síðan að Ingibjörg fór af sviðinu sem stjórnmálamaður og háleitu draumarnir um þennan möguleika hafa ekki enn ræst. Ég held að ekki einu sinni svartsýnustu menn í þinginu hafi talið það möguleika að svona illa myndi horfa fyrir Íslenskri erfðagreiningu innan áratugar.

Það er varla björt framtíð framundan þegar að tapið er svona mikið og varla von um bjartari tíð með blóm í haga eins og skáldið á Gljúfrasteini sagði forðum daga.

Tap deCODE eykst milli ára

Fjarvera formanns - Ingibjörg Sólrún mætt á Klörubar

Eftir því sem kjaftasagan segir hefur Ingibjörg Sólrún Gísladóttir nú fetað í fótspor framsóknarmanna og er mætt til kosningasmölunar á Klörubar á Kanaríeyjum. Kanaríför formanns Samfylkingarinnar hefur vakið óskipta athygli stjórnmálaáhugamanna svona í hita og þunga lokadaga starfstíma Alþingis á kjörtímabilinu og á þeim tíma sem kosningabaráttan er hafin af fullum þunga.

Fjarvera Ingibjargar Sólrúnar frá blaðamannafundi stjórnarandstöðunnar á mánudag þótti mjög áberandi og spurðu ansi margir hvar formaður stærsta stjórnarandstöðuflokksins væri niðurkomin í veröldinni. Mikla athygli vakti að þar var mættur þingflokksformaður Samfylkingarinnar (og fyrrum flokksformaður) sem fulltrúi flokksins við hlið formanna minni flokka stjórnarandstöðunnar; Guðjóns Arnars og Steingríms J. en ekki varaformaðurinn Ágúst Ólafur, fyrst formaðurinn var ekki á landinu.

Það munu margir velta fyrir sér að formaður stærsta stjórnarandstöðuflokksins sé farin í sólarlandafrí á þessum tíma og yfirgefi pólitíska sviðið á þessum pólitíska mikilvæga tíma. Kosningabaráttan er löngu hafin og allt komið á fullt t.d. hjá Samfylkingunni sem löngu er farin að auglýsa meira að segja. En formaðurinn fetar í fótspor framsóknarmanna og er mætt skælbrosandi á Klörubar.

Samfylkingin virðist vera að læra af framsóknamönnum þá merkilegu lexíu að meira að segja fjarlægu slóðirnar skipti máli í kosningabaráttu. Athyglisvert.

Verða Sigríður Anna og Hjálmar sendiherrar?

Mikið er talað um það þessa dagana hvort að Sigríður Anna Þórðardóttir, fyrrum umhverfisráðherra, og Hjálmar Árnason, þingflokksformaður Framsóknarflokksins, verði sendiherrar í vor. Bæði gefa þau ekki kost á sér til endurkjörs og skipa heiðurssæti flokka sinna í kjördæmunum sem þau sitja nú fyrir á þingi nú. Á nokkrum bloggsíðum hefur verið spáð og spekúlerað í því hvort að þau fái þessa vegtyllu. Vitnað hefur verið í að Valgerður Sverrisdóttir, utanríkisráðherra, hafi ekki viljað skipa þau til starfans.

Það hefur oft verið svo að sendiherrastöður hafa verið endastaður fyrir marga stjórnmálamenn sem kveðja pólitíkina. Fulltrúar flestra flokka hafa endað með þessum hætti; nægir þar að nefna Svavar Gestsson, Jón Baldvin Hannibalsson, Tómas Inga Olrich og Guðmund Árna Stefánsson á síðustu árum. Það er því ekki hægt að eyrnamerkja það einum flokki meira en annað að hafa átt fulltrúa sinn í sendiherrastöðu. Sigríður Anna var ráðherra í um tvö ár og hafði staðið sig mjög vel. Það var frekar leitt að hún gat ekki klárað sitt tímabil í umhverfisráðuneytinu, en eins og flestir missti hún ráðherrastólinn í kjölfar þess að Halldór Ásgrímsson hætti í stjórnmálum og hrókeringar urðu meðal stjórnarflokkanna.

Það verður fróðlegt að sjá hvort og þá hvaða stjórnmálamenn (ef af verður) muni halda á vit utanríkisþjónustunnar þegar að kjörtímabilinu lýkur eftir tvo mánuði. Það verður mikil endurnýjun á Alþingi með þessum væntanlegu þingkosningum og við öllum blasir að einhverjir halda í verkefni í utanríkisþjónustunni ef sagan endurtekur sig. Það sem verður fróðlegast er að sjá hverjir hugsa gott til glóðarinnar með því að halda í ný verkefni. Greinilegt er að einhver þrýstingur er á að fólk fari til þessara verkefna í vor. Annars má reyndar segja að eftirlaunalögin tryggi að þeir sem hafi orðið ráðherrar og séu orðnir sextugir geti haft það rólegt.

En það eru ekki margir fyrrum ráðherrar að hætta í vor; held að það séu Rannveig Guðmundsdóttir, Sigríður Anna og Jón Kristjánsson allavega. Það verður fróðlegt að sjá hvað verður um þessa þingmenn sem hætta nú, en þeir eru óvenjulega margir vissulega.

Þriggja ára áætlun - viðtal við Sigrúnu Björk

Sigrún Björk Jakobsdóttir, bæjarstjóri, var í viðtali í morgun á Rás 1, en Morgunvaktin var að þessu sinni send út frá Akureyri. Sigrún Björk hefur nú verið bæjarstjóri hér í tæpa tvo mánuði. Það er öllum ljóst að skipulagsmálin eru aðalmálin hér þessar vikurnar og litaði það spjallið eftir því. Nú síðdegis mun Sigrún Björk mæla fyrir þriggja ára áætlun Akureyrarbæjar við seinni umræðu í bæjarstjórn. Sú áætlun og skipulagsmálin var mest áberandi í spjallinu, sem var mjög fróðlegt.

Nú hefur meirihluti Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar endanlega tekið af skarið með það að Akureyrarvöllur verður ekki endurbyggður og þess í stað verður frjálsíþróttaaðstaðan reist upp á Þórssvæðinu við Hamar, sem verði til þar fyrir landsmót UMFÍ sem haldið verður hér sumarið 2009. Það er gleðileg ákvörðun, hin eina rétta að mínu mati. Nú taka svo við viðræður við íþróttafélög um hvar aðalleikvangur í knattspyrnu í bænum muni verða eftir þetta. Líklegt er að byggt verði upp hjá báðum félögum, en það mun ráðast.

Næstu verkefni bæjarins fyrir utan uppstokkun í íþróttamálum í kjölfar breyttrar notkunar á landssvæði Akureyrarvallar eru Naustaskóli og íþróttahús við Giljaskóla. Auk þessa rís nú menningarhús við Strandgötu. Stórt mál auk þessa er skipulagsmál í miðbænum í kjölfar verkefnisins Akureyri í öndvegi. Þar hafa verið lagðar fram metnaðarfullar tillögur. Enn er tekist á um hvort síki eigi að vera í miðbænum, en það myndi skipta miðbænum upp og skapa ný og athyglisverð tækifæri. Svo virðist vera sem að bæjarfulltrúar Samfylkingarinnar séu á móti þessari hugmynd og leggist gegn henni innan bæjarkerfisins. En í heildina eru þetta lifandi tillögur, sem þó eru skiptar skoðanir um.

Sigrún Björk hefur takmarkaðan tíma á bæjarstjórastóli. Hún verður bæjarstjóri út umsaminn tíma Sjálfstæðisflokksins við myndun meirihlutans í fyrrasumar, eða þangað til í júní 2009. Þá mun Hermann Jón Tómasson, leiðtogi Samfylkingarinnar, verða bæjarstjóri og Sigrún Björk verður formaður bæjarráðs. Ljóst er að skipulagsmálin verða stóra mál bæjarstjóraferils Sigrúnar Bjarkar og það mál sem mest mun reyna á leiðtogahæfileika hennar. Það verður fróðlegt að fylgjast með hvernig að haldið verður á þeim málum af leiðtogum meirihlutans.

Karen yfirgefur frjálslynda - Magnús Þór ósáttur

Eins og fram kom hér á vefnum í gær hefur Karen Jónsdóttir, eini bæjarfulltrúi Frjálslynda flokksins í meirihlutasamstarfi, sagt sig úr flokknum. Magnús Þór Hafsteinsson, varaformaður frjálslyndra, var ósáttur við skrif mín um málið og skrifaði komment um það í kjölfar skrifanna. Þar segir hann mig fara með rangfærslur og sé að vega að meirihluta F-listans og Sjálfstæðisflokksins á Akranesi.

Skrif Magnúsar Þórs eru fyrir löngu hætt að koma mér að óvörum en ég viðurkenni þó að mér fannst þetta komment mjög athyglisvert. Það er nú einu sinni svo að það er mikil frétt þegar að eini meirihlutafulltrúinn í sveitarstjórn í nafni flokksins yfirgefur hann tveim mánuðum fyrir alþingiskosningar, að því er virðist vegna óánægju með innkomu Kristins H. Gunnarssonar í annað sætið á lista flokksins í kjördæminu. Sú óánægja er tilgreind sem ástæða þess að hún fer úr flokknum. Bæði hafði ég heyrt það áður en ég skrifaði um þetta frá heimildarmanni og það kom ennfremur fram í frétt Ríkisútvarpsins sem fyrst fjallaði um þetta af fréttamiðlunum. Það gætu þó verið fleiri ástæður þó ég þekki þær ekki.

Að sjálfsögðu skrifa ég um þessi mál. Þó að ég sé sjálfstæðismaður sé ég enga ástæðu til að sleppa skrifum um það og horfa framhjá því. Magnús Þór sagði í skrifum sínum að sjálfstæðismenn á Skaganum væru varla glaðir yfir skrifum mínum. Veit ég ekkert um það og geri ekki mikið með þann rembing, enda get ég ekki séð betur en að ég hafi sagt aðalatriði málsins. Þau eru jafnljós alveg sama með hverjum F-listinn á Akranesi er að vinna með. Þetta mál tengist ekki Sjálfstæðisflokknum sem slíkt. Þetta er innra mál Frjálslynda flokksins og óháðra fulltrúa þeirra. Þeir aðilar sem standa að því samstarfi verða að verja sig sjálfir í þessari stöðu.

Ég veit ekki hvernig staða mála fer með meirihlutann á Akranesi. Eins og ég sagði þó í gær tel ég stöðu mála varla breytast, enda er Karen enn eini bæjarfulltrúi þessa hóps og vilji sjálfstæðismenn vinna með henni verður það svo, alveg sama hvaða flokki hún tilheyrir, og hún vilji svo vinna með þeim ennfremur. Það virðist enginn slíkur trúnaðarbrestur hafa orðið á milli aðila. Málið snýr alfarið að frjálslyndum, enda virðist ekki allir vera hoppandi glaðir yfir því að Kristinn H. komi í þeirra raðir. Það er frétt og skiljanlegt að um það sé skrifað.

Karen er í þeirri stöðu að vera eini sveitarstjórnarmaðurinn í nafni flokksins sem situr í meirihluta og brotthvarf hennar úr flokknum eru því tíðindi, einkum á þessum tíma. Það verður fróðlegt að sjá hvað gerist næst í þessari stöðu, en varla eflir þessi úrsögn Karenar úr Frjálslynda flokknum stöðu flokksins og minnkar varla umtalið um innkomu nýliðanna sem virðast vera umdeildir innan raða. Það er allavega frétt ef rétt er sem kjaftað er um að innkoma Kristins H. sé aðalástæðan (eða sú eina) fyrir því að eini meirihlutabæjarfulltrúi þeirra segi sig úr flokknum.

Karen Jónsdóttir segir sig úr Frjálslynda flokknum

Geir útilokar ekki auðlindaákvæði í stjórnarskrá

Enn hefur ekki náðst samkomulag milli stjórnarflokkanna í auðlindamálinu. Athygli vakti á blaðamannafundi í morgun að Geir H. Haarde, forsætisráðherra, útilokar ekki að auðlindaákvæði verði sett í stjórnarskrá svo fremi að það raski ekki núverandi fiskveiðistjórnunarkerfi. Athygli vekur þó að málið kom ekki til umræðu á ríkisstjórnarfundi í morgun. Enn mun þó vera unnið að samkomulagi, enda styttist óðum í þinglok, sem verða eftir nokkra daga.

Stjórnarandstaðan greip boltann á lofti frá framsóknarmönnum og buðust á blaðamannafundi til að greiða með snöggum hætti fyrir stjórnarskrárbreytingum. Framsóknarmenn voru ákveðnir um helgina á flokksþingi sínu í þá átt að tryggja að ákvæðið yrði sett í stjórnarskrána. Lengst allra í því gekk Siv Friðleifsdóttir, heilbrigðisráðherra, sem beinlínis hótaði stjórnarslitum yrði ekki komið til móts við óskir framsóknarmanna. Jón Sigurðsson, formaður Framsóknarflokksins, og Guðni Ágústsson, varaformaður flokksins, tónuðu þó andstöðuna nokkuð niður í gær, þó enn sé ljóst að ekkert samkomulag liggi fyrir í málinu.

Staða mála ræðst brátt. Það líður að þinglokum og fróðlegt að sjá hvað kemur út úr umræðum milli stjórnarflokkanna. Innan við 70 dagar eru eftir af kjörtímabilinu og örfáir dagar eftir af starfstíma þingsins. Það verður fróðlegt að sjá hvað gerist. Ummæli forsætisráðherra sem útiloka ekki auðlindaákvæðið vekja þó athygli, enda virðist með atburðum gærdagsins ljóst að þingmenn allra flokka nema mögulega Sjálfstæðisflokksins styðji að setja þetta ákvæði í stjórnarskrá.

Þessi ríkisstjórn verður tólf ára í næsta mánuði og er orðin þaulsetnasta rikisstjórn íslenskrar stjórnmálasögu. Það verður fróðlegt að sjá hvort að þetta mál verði mesti vegatálmi hennar og jafnvel geri út af við samstarf flokkanna, sem er orðið langt og hefur jafnan verið farsælt.

Áfram reynt að ná samkomulagi um auðlindamál