Áramótakveðja

Í þessari síðustu bloggfærslu minni á árinu 2007 vil ég færa lesendum vefsins og vinum mínum og kunningjum, nær og fjær, mínar innilegustu nýárskveðjur, með þakkir fyrir allt hið gamla og góða. Óska ég þeim farsældar á nýju ári og þakka þeim samfylgdina á árinu sem er að líða. Þeim sem ég hef kynnst á árinu vil ég þakka fyrir notaleg kynni.

Ég vil sérstaklega þakka öllum þeim sem ég kynnst í gegnum þennan bloggvef minn. Hef ekki tölu á fjölda bloggfærslna ársins 2007, en ég hef haft mjög gaman af þessum skrifum og ennfremur þeim kommentum sem ég hef fengið og góðum viðbrögðum úr mörgum áttum, bæði þeirra sem ég þekki og eins þeirra sem hafa lesið og ég kynnst eftir það.

Kærar þakkir fyrir allt hið góða. Hafið það gott á nýju ári - vonandi verður það okkur öllum gjöfult og gott!


bestu nýárskveðjur frá Akureyri
Stefán Friðrik Stefánsson


Nú árið er liðið í aldanna skaut
og aldrei það kemur til baka,
nú gengin er sérhver þess gleði og þraut,
það gjörvallt er runnið á eilífðar braut,
en minning þess víst skal þó vaka.

En hvers er að minnast? Og hvað er það þá,
sem helst skal í minningu geyma?
Nú allt er á fljúgandi ferð liðið hjá,
það flestallt er horfið í gleymskunnar sjá.
En miskunnsemd Guðs má ei gleyma.

Hún birtist á vori sem vermandi sól,
sem vöxtur í sumarsins blíðum,
í næðingum haustsins sem skjöldur og skjól,
sem skínandi himinn og gleðirík jól
í vetrarins helkuldahríðum.

Hún birtist og reynist sem blessunarlind
á blíðunnar sólfagra degi,
hún birtist sem lækning við böli og synd,
hún birtist þó skærast sem frelsarans mynd,
er lýsir oss lífsins á vegi.

Nú Guði sé lof fyrir gleðilegt ár
og góðar og frjósamar tíðir,
og Guði sé lof, því að grædd urðu sár,
og Guði sé lof, því að dögg urðu tár.
Allt breyttist í blessun um síðir.

Ó, gef þú oss, Drottinn, enn gleðilegt ár
og góðar og blessaðar tíðir.
Gef himneska dögg gegnum harmanna tár,
gef himneskan frið fyrir lausnarans sár
og eilífan unað um síðir.

Valdimar Briem

Freyja er maður ársins

Að mínu mati er hetjan Freyja Haraldsdóttir maður ársins. Ég kaus hana í vali Rásar 2 og var eiginlega að vona að hún myndi ná titlinum. Rétt eins og hetjan Ásta Lovísa, bloggvinkona okkar allra, náði hún ekki titlinum, en Ásta var önnur í kjörinu fyrir ári. Mér fannst það mjög leitt að Ásta Lovísa vann ekki þá, enda var ég stoltur af hugrekki hennar og krafti í erfiðu stríði. Að henni var mikill sjónarsviptir er hún lést í maílok og það var mikil sorg yfir blogginu á dánardegi hennar.

En Freyja bloggvinkona er hetja þessa árs. Ég hef dáðst mjög að henni síðustu misserin. Freyja hefur að ég tel vakið okkur öll til umhugsunar um málefni fatlaðra, hvort sem er með útgáfu bókar sinnar, Postulín, eða með fyrirlestrum sínum víða. Hún hefur þrátt fyrir fötlun sína tekið þátt í hinu daglega lífi og lætur það ekki stöðva sig í því að reyna að nýta tækifærin sem lífið hefur upp á að bjóða.

Las rétt fyrir jólin bókina Postulín, bók eftir bloggvinkonur mínar, þær Freyju og Ölmu Guðmundsdóttur. Það var sterk og góð bók sem á að vera skyldulesning fyrir okkur öll. Að mínu mati var þetta árið hennar Freyju og hún er í huga mér maður ársins.

Svandís Svavarsdóttir valin maður ársins

Það kemur ekki að óvörum að Svandís Svavarsdóttir sé valin maður ársins 2007. Hún stóð sig mjög vel í REI-málinu í október og lék stórt hlutverk í atburðarásinni sem leiddi til falls meirihluta Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks í Reykjavík. Hún var ásýnd hins heiðarlega í hinu skítuga spillingarmáli sem kennt var við REI, þar sem kaupréttarsamningar og einkavinagreiðar voru á báða bóga. Það var mjög ljótt mál. Svandís varð í hugum fólks leiðtoginn sem vann gegn hinu óheiðarlega.

Það var eiginlega óskiljanlegt að Svandís skildi ekki notfæra sér lykilstöðu sína í því sem tók við með falli meirihlutans með því að verða sjálf borgarstjóri í Reykjavík. Það hefði verið eðlilegast að hún hefði orðið borgarstjóri í nýjum meirihluta sem var myndaður. Í hugum flestra var enda Svandís sigurvegarinn í málinu og sópaði til. Þetta er þó tvíeggjað sverð fyrir hana, enda ákvað hún að fallast í faðma með Birni Inga Hrafnssyni sem var lykilmaður í spillingarfeni REI-málsins og fylkja liði með honum. Hafa þau verið að stíga taktfastan tangó síðan og vilja bæði stjórna dansinum.

Svandís hlýtur að teljast valdamest í nýja meirihlutanum þrátt fyrir að vera ekki borgarstjóri. Hún heldur á mikilvægustu valdataumunum og getur verið örlagakarakter nýja meirihlutans. Fyrst eftir myndun meirihlutans töldu margir Björn Inga Hrafnsson stóra sigurvegara málsins. Aftur á móti er hann lokaður inni núna með vinstriöflunum og hefur ekki í önnur skjól að venda. Falli meirihlutinn er hann dæmdur til minnihlutasetu enda mun Sjálfstæðisflokkurinn ekki treysta honum framar. Þannig má segja að Ólafur F. Magnússon og Svandís Svavarsdóttir séu í oddastöðu og geti spilað meira sóló og minnt á kraft sinn.

Ég tel að næsta ár verði ekki síður örlagaríkt í borgarmálunum en það sem senn líður í aldanna skaut. Vinstrimeirihlutinn er mjög brothættur og má ekki við neinu í raun. Þar geta hin minnstu átök fellt hann. Þarna eru fjögur öfl með minnsta mögulega meirihluta, svo að tæpt telst það. REI-listinn er enginn R-listi. Það blasir við öllum. Þar var tekið saman höndum án málefnasamnings og haldið í vegferð út kjörtímabilið án veganestis í málefnaformi. Það hlýtur að teljast erfið vegferð.

Svandís er orðin lykilpersóna í íslenskum stjórnmálum. Það mun koma að því fyrr en síðar, tel ég, að hún verði leiðtogi VG á landsvísu. Eðlilega er það orðin ein stærsta spurning íslenskra stjórnmála hvenær að Steingrímur J. yfirgefi sviðið og hætti, enda fór hann illa út úr stjórnarmyndunarfléttunni í vor, og Svandís taki við forystu flokksins, enda er hún sterkasta leiðtogaefni hans, skelegg og ákveðin eins og faðir hennar, sem var einn helsti leiðtogi vinstrimanna á síðustu áratugum.

Finnst blasa við að henni sé ætlaður lykilsess í stjórnmálum. Óska Svandísi til hamingju með titilinn og vona að hún standi sig áfram í málefnum Orkuveitunnar og fari ekki að kóa með vitleysunni sem hún barðist áður gegn. Svandís hefur risið upp sem fullskapaður leiðtogi á skömmum tíma og hún gæti orðið einn sterkasti leiðtogi vinstrimanna á landsvísu fyrr en síðar ef hún stendur sig áfram í borgarmálunum.

Svandís maður ársins

Áramótabrennum frestað vegna veðurs

Það er eflaust skynsamleg ákvörðun að fresta áramótabrennunum vegna veðurs. Það er sjaldan gaman að fylgjast með brennum í vondu veðri og það getur orðið grátt gaman í sjálfu sér. Samt vekur þessi ákvörðun athygli í ljósi þess að veðurspá er ekki eins slæm og var í gær. En varla mun sólarhringsfrestun breyta neinu til eða frá. Það verður víða gleði í kvöld óháð því hvort kveikt verður í brennunum.

Það er miklu áhugaverðara að vita hvernig flugeldaveðrið verður. Vonandi mun allt ganga þar og slysalaust. Það er mikilvægt að fólk sé vel vakandi við að skjóta upp flugeldum í kvöld og taki engar óþarfa áhættur. Það er því miður svo að varla eru áramót án slysa vegna flugeldanna. Vonandi verður ekki meira af því en ella vegna roksins. Það ætti allt að fara vel fram ef allir fara rólega að þessu og passi vel upp á allt.

Alla mína ævi hefur áramótabrennan skipt máli og það er hluti áramótanna. Það breytir í sjálfu sér engu hvort hún er haldin sólarhring fyrr eða síðar. Miklu mikilvægara er að hugsa um að ekki verði of mikil áhætta og því mikilvægt að bíða með þær. Annars vona ég að allir eigi gott kvöld við að skjóta upp flugeldum og allt verði stórslysalaust.

Engar brennur í Reykjavík

Farið yfir árið með Gesti og Hrafnhildi

Fór í morgunkaffi til Gests Einars og Hrafnhildar á Rás 2 klukkan hálf níu. Fórum þar yfir fréttir ársins og ræddum mál málanna nú við lok ársins. Það er alltaf gaman að kíkja til þeirra í spjall og fara yfir það sem er að gerast. Þetta hefur auðvitað verið líflegt ár í bloggheimum og mikið sem hefur verið skrifað um. Bloggsamfélagið hér á blog.is hefur reyndar sífellt vaxið og dafnað á árinu og væri reyndar gaman að vita hversu margir byrjuðu að blogga á þessu ári.

Það er fjarri lagi að bloggbólan sé eitthvað að springa eins og svo margir spekingar spáðu um í upphafi ársins 2007. Þvert á móti virðast bloggheimar sífellt að eflast og bætist í hópinn á hverjum degi. Þetta er vinsælasta tjáningarform nútímans, það blasir við öllum. Nú eru birtar tilvitnanir úr bloggum í dagblöðum og vitnað í það í öðrum fréttamiðlum. Það blasir við að bloggið er lykilmiðill í raun og þar verða fregnirnar ferskastar á meðan að blöðin og hinir hefðbundnu miðlar fylgja æ oftar á eftir umræðunni. Þetta er nútíminn í hnotskurn sennilega.

Ætli að Lúkasarmálið margfræga sé ekki eitt heitasta bloggmál ársins. Eftir að hinn margfrægi hundur hvarf sporlaust hér á Akureyri í sumar hófst mikið fár sem lauk með því að hann reis upp frá dauðum. Strák var kennt um að hafa komið hundinum fyrir kattarnef. Heit orð féllu í bloggheimum í garð hans. Eitthvað varð minna um afsökunarbeiðnir til hans eftir að hundurinn kom fram heill á húfi eftir vist upp á Glerárdal vikum saman. Hitinn í því máli varð mörgum lexía. Það er betra að hafa hemil á orðum sínum, það verður að skrifa af ábyrgð á blogginu eins og öðrum stöðum.

Enda hefur strákurinn sem var sótt að höfðað mál gegn þeim sem töluðu helst gegn honum. Það verður sennilega líflegt fréttamál næsta árs að sjá hvernig það fer allt saman og hver örlög bloggaranna sem höfðu ekki hemil á sér verður. Það var mikið talað um femínistana á blogginu, ekki má gleyma samúðarbylgjunni til Randvers eftir að hann var rekinn úr Spaugstofunni, Anna Nicole og Britney voru í annarri hverri bloggfærslu vissan part ársins eftir að önnur dó og hin rakaði af sér hárið, er Ísland floppaði í Eurovision, brúðkaup ársins og auglýsingamál RÚV.

Er þá aðeins fátt nefnt. Ekki má svo gleyma stjórnmálunum, en ný ríkisstjórn og meirihluti í borgarstjórn í kjölfar hins útúrtogaða REI-máls stendur þar hæst ásamt sögulegu falli Framsóknarflokksins, sem virðist í tilvistarkreppu í lok ársins. Komumst alls ekki yfir allt í morgun. En þetta var skemmtilegt spjall og gaman að líta um öxl.

Morgunspjall með Gesti Einari og Hrafnhildi

Mun verða gott flugeldaveður?

Veðurspáin er ekki beint fögur fyrir þennan síðasta dag ársins 2007 og flest sem bendir til að erfitt verði að hafa hinar hefðbundnu áramótabrennur og erfitt verði að halda í þann rótgróna sið að kveðja árið í flugeldahafi. Það er allavega eins gott fyrir þá sem skjóta upp að halda sér temmilega edrú og sleppa guðaveigunum fram yfir miðnættið.

Siggi stormur var að siða fólk til nýlega er hann minnti það á að nota rokeldspýtur og sleppa því að skvetta í sig framyfir flugeldatíðina, hið seinna á reyndar alltaf við. Það verður frekar ömurlegt ef að ekki verður hægt að halda í gamlar hefðir og skjóta upp flugeldum. Fólk hefur haldið tryggð við að styrkja björgunarsveitirnar og það á fólk að gera sama hvernig veðrið er.

Það finnst tími seint og um síðir eflaust til að skjóta upp verði bálhvasst í kvöld. Vonandi mun veðrið ekki eyðileggja fyrir okkur gleði kvöldsins og þetta reddast eins og flest annað.

Stormviðvörun í nótt

Aftakaveður við árslok

Dagurinn hefur verið heldur betur stormasamur. Sennilega hefur veðrið verið verst fyrir austan og sunnan. Hér hefur þetta verið öllu rólegra. Hef fengið margar lýsingar á þessu veðri í spjalli við vini og ættingja fyrir austan, en þar hefur verið rafmagnslaust stóran hluta dagsins og versta veður hreinlega í manna minnum. Svona óveður eru alltaf ömurleg. Við verðum oft ansi hjálparlaus þegar að máttarvöldin minna á sig.

Björgunarsveitarmenn hafa staðið sig frábærlega vel í dag. Sanna enn og aftur mátt sinn - þeir eru stoð sem við viljum ekki vera án á svona stundum. Fagmenn sem leggja margt á sig til bjargar þeim sem eru í nauð. Sérstaklega var það auðvitað með fólkið á Langjökli sem var bjargað úr háska. Skil samt ekki í fólki að leggja á hálendið eins og staðan var, en þessu veðri hafði verið spáð dögum saman og ætti varla að koma þeim að óvörum sem hafa fylgst með fjölmiðlum og veðurspám. Talað hefur verið um yfirvofandi aftakaveður um áramótin síðan á jóladögunum.

Finnst sérstaklega vont að fólk leggi illa búið á hálendið með svona veðurspár í öllum fjölmiðlum og taki börn með sér. Þetta er afleitt. En gleðilegt er að björgunin hafi þó gengið vel. En þetta er enn eitt dæmi þess að fólk kynni sér veðurspá og stöðu mála áður en haldið er í svona ævintýralega ferð. Hugsunarleysi af þessu tagi verður alltaf metið harkalega í samfélaginu, enda var þetta veður sem átti ekki að vera nein stórtíðindi fyrir veðuráhugafólk.

Það er annars eðlilegt að hræðsla grípi um sig í svona veðri og gott að fólk leiti til fagmanna í þeirri stöðu. Það er mikilvægt að styrkja vel björgunarsveitarfólk með því að kaupa af því flugelda, leggja þeim lið er þeir óska eftir hjálp okkar.

Annars er flugeldaveðrið frekar dapurt og ansi margt sem bendir til að brennurnar verði settar af á gamlárskvöldi og væntanlega verður ævintýri líkast að ætla að skjóta upp flugeldum í þessu aftakaveðri og varla gerlegt.

„Munum varla eftir öðru eins"

Eldskírn Bilawal - fetað í fótspor forfeðranna

Þrem sólarhringum eftir að Benazir Bhutto féll fyrir morðingjahendi er einkasonur hennar, Bilawal, kominn í innsta hring forystusveitar pakistanskra stjórnmála og orðinn lykilþátttakandi í þeirri stjórnmálabaráttu sem einkenndi móður hans og afa áratugum saman og kostaði þau bæði lífið. Bilawal erfir sögufrægt fjölskylduveldi - þetta eru örlög sem móðir hans ætlaði honum en hann hlýtur eldskírnina við gröf hennar á viðkvæmum aldri.

Bilawal Bhutto er ekki öfundsverður af þessu hlutskipti. Hann var aðeins kornabarn er móðir hans varð forsætisráðherra árið 1988 og hefur eins og hún lifað í skugga stjórnmála alla sína ævi. Stjórnmálabaráttan í Pakistan hefur verið miðpunktur Bhutto-fjölskyldunnar áratugum saman. Sú barátta gengur í erfðir. Hann getur ekki skorast undan þeirri ábyrgð sem við honum blasir er móðir hans hefur fallið í valinn. Hún hætti lífi sínu fyrir þessa baráttu. Uppgjöf var ekki valkostur í hennar huga og hann tekur nú þessa þungu byrði á sig. Það er eflaust erfiðara en orð fá lýst að taka þá byrði á viðkvæmum aldri.

Pakistanski þjóðarflokkurinn var stofnaður af Zulfika Ali Bhutto sem vopn í stjórnmálabaráttu, vopn í erfiðri baráttu. Sú barátta varð dóttur hans er hann féll í valinn og sömu örlög erfir dóttursonur hans. Þessi flokkur er undir merkjum þeirra feðgina og nafn þeirra verður flokksins svo lengi sem stjórnmálaáhugi lifir í afkomendum þeirra. Það sést á ákvörðunum dagsins. Morðið á Benazir Bhutto verður til þess að baráttan persónugerfist enn. Þessi barátta er nú merkt afkomendum hennar. Það eru vissulega örlagatíðindi og rétt eins og hjá móðurinni er uppgjöf ekki valkostur hjá hinum unga syni sem þarf að taka á sig byrðar móðurarfsins. 

Benazir Bhutto tók miklar áhættur í sínu pólitíska starfi. Hún hefði getað setið fjarri átakalínum og látið öðrum eftir forystusess á umbrotatímum eftir fall föður hennar. Það var ekki valkostur hennar. Og hún markaði söguleg skref með því að verða fyrsta konan við völd í íslömsku ríki. Förin til Pakistans eftir áratug í útlegð var áhætta sem kostaði hana lífið. Það varð ljóst er reynt var að drepa hana í október að hún ætlaði ekki að láta andstæðinga sína ráða örlögum þessarar baráttu. Enda sagði hún þá að uppgjöf væri ekki valkostur. Hún yrði að mæta því sem gerðist. Og það gerði hún.

Ég tel að hugrekki hennar verði lengi í minnum haft. Hún var hörkutól sem lifði fyrir áhætturnar og féll síðar vegna þeirra. En Benazir var engin hrein mey í stjórnmálabaráttu. Hún var ekki gallalaus en hún má eiga það að hún barðist. Hún tók áhættu sem fáir hefðu lagt í. Sem kona var hún fulltrúi baráttunnar á öðrum forsendum og hún hafði ljónskraft á við marga karlmenn. Hún var enginn heigull í karlaveldinu heldur leiðtogi í samfélagi þeirra. Það verður hennar arfleifð að vera kjarnakona baráttunnar á þessum slóðum.

En nú er þessi barátta færð á þriðju kynslóðina. Á þessum örlagatímum er baráttan í senn persónuleg og pólitísk. Það veit hinn ungi sonur kjarnakonunnar sem tekur á sig byrðar sem hann verður að axla. Í þeim efnum er varla spurt um viljann einan. Dauði Benazir Bhutto breytir miklu fyrir fólkið hennar. Þau þurfa að byggja baráttu sína á öðrum forsendum og halda áfram án neistans sem einkenndi baráttu hennar.

Nú er sonurinn kominn í sviðsljósið, áður en hann hefur getað lokið námi. En örlög hans eru ljós. Móðurarfur hans er einfaldlega sá að halda áfram baráttunni. Og það er ekki öfundsverður arfur í sjálfu sér. Þetta er barátta sem er í senn persónuleg og pólitísk. Og við gröf forfeðranna dugar varla hik.

Sonur Bhutto einungis formaður í orði

Gerður Önnudóttir er tröll

Það blasir við öllum að moggabloggarinn Gerður Önnudóttir er bara tröll hér á Moggablogginu. Það er enda engin Gerður Önnudóttir skráð í þjóðskrá og karakterinn er fyrir löngu fallinn um sjálfan sig en reynir að leika vitleysuna áfram. Þetta er auðvitað bara ódýr brandari einhvers vitleysings úti í bæ, settur hingað inn bara til að reyna að snapa athygli og er ekki ósvipaður karakterum á borð við Jón Guðmundsson og Bol Bolsson, en flestir muna eftir því er Henrý Birgir Gunnarsson lék sig sem hreinræktað fífl við að skrifa þann karakter.

Það er auðvitað frekar ömurlegt að sjá svona tröll á þessum stað. Það nýjasta er að Gerður feikbloggari vælir yfir því á vef sínum að Moggabloggið hafi klippt á möguleika hennar til að fréttablogga. Það er varla undrunarefni enda sjá allir að þetta er ekki bloggari, heldur bara einn stór brandari til að ná athygli. Svona hálfvitar gengisfella auðvitað þetta bloggsamfélag og eðlilegt að þeir sem halda kerfinu úti reyni að sporna við þessu.

Umdeild verðlaun fyrir íþróttamann ársins

Það er greinilegt að verðlaunagripur íþróttamanns ársins sem afhentur var í fyrsta skipti fyrir ári eru mjög umdeild. Mér finnst hann forljótur og fannst ekki annað við hæfi en að fjalla um það hér. Flestir sem kommentuðu tóku undir það og hef ég heyrt í mörgum öðrum sem eru sama sinnis. Þeir eru fáir sem skrifa beinlínis til að vekja athygli á þessum verðlaunagrip með því að reyna að benda á fegurðina í honum, enda mjög erfitt. Það er varla við því að búast að aðrir en íþróttafréttamenn eða sá sem hannaði þessi ósköp reyni að gera það.

Það er með ólíkindum að samtök íþróttafréttamanna hafi ekki staðið betur að vali á verðlaunagrip í staðinn fyrir þann gamla góða sem þjónaði sínu hlutverki í hálfa öld og var stórglæsilegur í alla staði. Hann var sómi fyrir hvern sem hann vann. Þeir voru stoltir með fagran bikar í höndunum og brostu breitt. Aðeins hafa tveir íþróttamenn hampað þessum nýja bikar; Guðjón Valur Sigurðsson og Margrét Lára Viðarsdóttir. Bæði verðskulduðu titilinn mjög og voru vel að honum komin. Hinsvegar fann ég svolítið til með þeim að þurfa eiginlega að fara heim með þetta ferlíki.

Ég veit ekki hvað sá var að hugsa sem hannaði þessi ósköp og eins þeir sem samþykktu að þetta yrði með þessum hætti. Þetta er forljótur verðlaunagripur og samtök íþróttafréttamanna á að sjá sóma sinn í að láta þennan hverfa fljótlega og finna annan sem er betur við hæfi.

Benazir Bhutto var skotin til bana

Það leikur varla vafi á því nú að Benazir Bhutto, fyrrum forsætisráðherra Pakistans, var skotin til bana. Nýjar myndir sem sýndar voru síðdegis sýna vel að skotið var að henni úr návígi. Svo virðist vera sem að stjórnvöld séu að reyna að setja á svið mikla yfirhylmingu til að breyta staðreyndum varðandi þetta pólitíska morð á einum vinsælasta stjórnmálamanni Pakistans. Eitt og sér eru það stóralvarlegar fregnir og hlýtur að vekja spurningar um hvort að stjórnvöld eða aðilar tengdir þeim beri í raun ábyrgð á morðinu.

Strax og stjórnvöld komu með sína hlið á morðinu á Bhutto í gær fannst flestum það langsótt kenning. Eftir því sem fleiri myndir sjást af þessu atviki og fleiri tala um það sem gerðist verður sífellt ljósara að Bhutto féll fyrir kúlum byssumanns. Enda var það hin opinbera skýring á dauða hennar þar til í gær, er snúið var við blaðinu. Læknar og þeir sem bjuggu um lík Bhutto áður en hún var kistulögð fullyrða allir að hún hafi hlotið skotsár á höfði. Það hafi verið banamein hennar. Miðað við myndirnar í dag má sjá að það er nokkuð augljóslega dánarorsökin.

Það er auðvitað frekar dapurlegt ef að pakistönsk stjórnvöld ætla sér að reyna að stýra eftirmála þessarar pólitísku aftöku á stjórnmálamanni sem virtist vera á leið til valda. Hvers vegna er staðreyndum snúið á hvolf í þeim efnum? Drápu menn Musharrafs eftir allt saman Benazir Bhutto? Það er ekki hægt annað en að velta því fyrir sér. Séu þessir aðilar aðeins að reyna að lægja öldur í landinu með þessu er það dæmt til að mistakast.

Myndir sýna að skotið var á Bhutto

Forljótur bikar fyrir íþróttamann ársins

Það er ekki hægt að segja annað en að bikarinn sem er afhentur íþróttamanni ársins sé forljótur. Fann eiginlega til með Margréti Láru að hampa þessu ferlíki rétt eins og Guðjóni Vali í fyrra, er hann tók fyrstur við nýja gripnum. Var mjög undrandi yfir þessu í fyrra. Einhvernveginn hafði farið framhjá mér útlit nýja bikarins þá og ég var gapandi af undrun er afhendingin fór fram. Ekki var það síðra í ár.

Nýji bikarinn er svo skelfilegur að maður á varla nógu góð orð til að lýsa honum. Hann er samansettur úr efnum sem engan veginn eiga samleið og heildarmyndin verður stór og klunnalegur bikar sem virðist því miður ekki vera líklegur til að haldast önnur 50 ár milli þeirra sem fá titilinn.

Í samanburði við hinn gamla góða bikar er þetta eiginlega ótrúlegt kúltúrsjokk, svo maður finni eitthvað almennilegt orð. Semsagt, orð dagsins til samtaka íþróttafréttamanna er: skiptið um bikar og með det samme sko.

Eruð þið annars ekki sammála mér?

Verðskuldaður heiður fyrir Margréti Láru

Það er mjög ánægjulegt að Margrét Lára Viðarsdóttir hafi verið valin íþróttamaður ársins 2007. Hún stóð upp úr í knattspyrnunni og eðlilegt að hún sé valin á sigursælasta ári Vals í áratugi. Margrét Lára er aðeins fjórða konan sem hlýtur verðlaunin í 52 ára sögu þeirra. Þær hinar fyrri voru Sigríður Sigurðardóttir, handknattleikskona, árið 1964 - Ragnheiður Runólfsdóttir, sundkona, árið 1991 - og Vala Flosadóttir, stangarstökkskona, árið 2000.

Það var löngu kominn tími til að heiðra kvenkyns íþróttamenn og í rauninni er til skammar að ekki hafi fleiri konur unnið þessi verðlaun. Reyndar fannst mér sérstaklega dapurlegt að Kristín Rós Hákonardóttir skyldi ekki vera valin íþróttamaður ársins 2004, en það ár vann hún fjölda gullverðlauna á ólympíuleikum fatlaðra og var í fremstu röð á sínum vettvangi. Það hefði verið rétt að heiðra hana þá.

Margrét Lára er vel að þessum titli komin og ég óska henni innilega til hamingju. Það var umdeilt í sumar að hún fékk ekki verðlaunin sem besta knattspyrnukona sumarsins við uppskeruhátíð í sumarlok. Hávær orðrómur var um að unnið hafi verið gegn henni og það var leiðindamál. Þessi titill er sætur sigur fyrir hana við árslok.

Margrét Lára íþróttamaður ársins

Tvær sögur um dánarorsök Benazir Bhutto

Nýjustu fregnir herma að Benazir Bhutto, fyrrum forsætisráðherra Pakistans, hafi látist af höfuðhöggi í kjölfar sprengjuárásarinnar í gær. Það virðist mjög á reiki hvort hún hafi orðið fyrir skoti, en fullyrt var í gær að hún hefði orðið fyrir tveim skotum. Það er nú skyndilega breytt í opinberum yfirlýsingum. Það virðast vera tvær sögur sem ganga um dánarorsökina. Væntanlega hefur hver sína ástæðu til að trúa hvorri um sig.

Í öllu falli er ljóst að árásin á hana varð henni að bana, hvort sem hún varð fyrir skoti eður ei. Opinbera útgáfan verður eflaust umdeild, í ljósi fyrri fullyrðinga um dánarorsök. Myndir af atvikinu eru mjög óljósar og svara engum spurningum með afgerandi hætti. Eftir sem áður er ljóst að dauði Benazir Bhutto markar þáttaskil í Pakistan. Þar hefur allt breyst á skömmum tíma og staðan er viðkvæmari en oft áður. Baráttan fyrir lýðræði í Pakistan hefur orðið fyrir miklu áfalli og fráfall Benazir með þessum hætti eru stórtíðindi.

Það er í sjálfu sér erfitt að trúa nokkru sem kemur frá innanríkisráðuneyti Pakistans á þessum umbrotatímum. Þessar skýringar á láti hennar verða umdeildar. Það breytir ekki um það að árás var gerð á Benazir og það kostaði hana lífið. Því verður ekki breytt. Sú árás markar þau þáttaskil að stjórnarandstaða er leiðtogalaus, hefur ekki öflugan leiðtoga af því kalíberi sem einkenndi Benazir. Það er alveg ljóst að hryðjuverkaöfl hafa með þessari árás vegið að lýðræðisbaráttunni.

Dánarorsök Benazir Bhutto í slíkri hryðjuverkaárás skiptir í sjálfu sér ekki máli. Hún er látin og það verður að horfa fram á við en ekki aftur. Benazir Bhutto snýr ekki aftur. Flokkur hennar og stjórnarandstaðan þurfa nú að velja nýjan leiðtoga; sem hefur styrk og leiðsögn af því tagi sem einkenndi Benazir. Það verður erfitt en þetta er það sem blasir við að gera þurfi. Án þess mun lýðræðisbaráttan ekki ná flugi. Mikilvægast er að standa vörð um hana nú.

Lést af völdum höfuðhöggs

Femínistar keppa í fegurð

Finnst það skemmtilega skondið hjá PR-manninum Ómari R. Valdimarssyni að velja fegursta femínistann. Þetta er auðvitað bara græskulaust grín hjá honum og ætti að vera tekið þannig. Fannst samt viðbrögð Kolbrúnar Halldórsdóttur, alþingismanns, við þessu í 24stundum í dag eiginlega enn fyndnari en könnunin. Hinar taka þessu betur. Það hefur gustað mjög um femínistana á þessu ári, þær voru umdeildar áður en náðu enn nýjum hæðum á árinu 2007. Þær eru beinlínis hataðar víða.

Það kemur kannski ekki að óvörum, enda hafa þær heitar skoðanir á viðkvæmum málum og ekki verið feimnar við að láta gusta um sig. Sóley Tómasdóttir hefur í senn verið þeirra valdamest og umdeildust. Hinar eru beinlínis vinsælar í samfélaginu miðað við Sóleyju, sem hefur átt í greinilegum erfiðleikum með að rata hinn gullna meðalveg skoðana. Það líður varla sú vika að hún stuði ekki bloggheimana og komist í fréttir fyrir umdeildar skoðanir á hitamálum.

Eflaust eru skoðanir í garð þeirra það skiptar að fólk sé ósammála þeim en virðir tjáningu þeirra. Sumir eru harðari. Það er skondið að sjá þær keppa núna í fegurð á bloggsíðu, enda hafa þær verið svo andvígar fegurðarsamkeppnum. Pointið í gríninu verður enn kaldara og skemmtilegra í ljósi þess. Það kemur þó varla að óvörum að umdeildasti femínistinn er ekki metin fegurst í þessari könnun.

Fegursti femínistinn valinn

Al-Qaeda segist hafa myrt Benazir Bhutto

Það kemur engum að óvörum að hryðjuverkasamtökin al-Qaeda hafi lýst yfir ábyrgð á morðinu á Benazir Bhutto. Morðið bar öll merki þess að þar hefðu þeir verið að verki og flestir stjórnmálaskýrendur sem þekktu til stöðu mála á svæðinu bentu á þetta í gærkvöldi. Osama Bin Laden hafði sagt Bhutto réttdræpa fyrir mörgum árum og fyrirskipað að hún skyldi myrt og öllum hefur verið ljóst að hryðjuverkasamtökin myndu aldrei horfa þögul á að Benazir kæmist aftur til valda.

Pakistan hefur verið eitt helsta skjól hryðjuverkamanna á valdaferli Pervez Musharraf og flestir telja að Osama Bin Laden leynist þar. Landið er markað af hryðjuverkum og ógnum á alla bóga. Það er eðlilegt að hafa miklar áhyggjur af stöðunni á þessari stundu. Pakistan ræður yfir miklu af kjarnavopnum og það er því eðlilegt að heimsbyggðin fylgist með pólitískum hræringum á þeim slóðum og hver muni hljóta yfirráð yfir þessum vopnum. Um þau völd er tekist núna í aðdraganda kosninga.

Hryðjuverkasamtök eru mjög sterk og eðlilegt að óttast framgang þeirra með morði á stjórnmálamanni vegna skoðana sinna. Morðið á Benazir Bhutto sýnir vel að nær algjört stjórnleysi er á þessum slóðum. Baráttan við alræmd hryðjuverkaöfl hefur sjaldan verið erfiðari og sú barátta tekur á sig nýja mynd án lykilforystumanns á borð við Benazir Bhutto sem var á góðri leið með að komast aftur til valda er hryðjuverkaöflin ruddu henni úr vegi.

Al-Qaeda sagt hafa lýst ábyrgð

Eldfimt ástand í Pakistan - hver myrti Benazir?

Morðið á Benazir Bhutto, fyrrum forsætisráðherra Pakistans, hefur komið af stað mikilli reiðiöldu um allan heim í dag. Þjóðarleiðtogar um allan heim hafa fordæmt þennan verknað og eðlilega hafa forseti Íslands og utanríkisráðherra verið í þeirra hópi. Flestir virðast saka hryðjuverkasamtök á borð við al-Qaeda um morðið, en sumir hafa nefnt pakistönsku öryggislögregluna, t.d. Jón Ormur Halldórsson í kvöldfréttum Útvarps. Þetta verklag ber öll merki al-Qaeda, eins og margir sérfræðingar hafa sagt í fréttaviðtölum í kvöld.

Það er erfitt að slá nokkru föstu um hver stóð að þessum verknaði. Það voru mörg öfl sem höfðu horn í síðu Benazir Bhutto og vildu ekki sjá hana við völd í landinu, en mjög margt benti til þess að hún yrði sigursæl í kosningunum eftir tíu daga. Vestrænar áherslur hennar og mildari forysta hafa valdið því að margir vildu hana feiga, það mátti því allt eins eiga von á þessu morði, enda ekki langt síðan að reynt var að drepa Benazir. Hefur hún verið á kosningaferðalagi í skugga þessarar ógnar en lét hana ekki á sig fá. Segja má að Benazir hafi látið lífið í þágu baráttu sinnar fyrir betri tíð í Pakistan.

Nokkrir sem skrifað hafa um morðið á Benazir Bhutto finna að því að hún verði hafin upp til skýjanna eftir þetta kaldrifjaða morð. Rifja meira að segja upp að hún hafi verið umdeild sem forsætisráðherra. Mér finnst þessi skrif ósmekkleg. Það er að mínu mati eðlilegt að framlag Benazir Bhutto til stjórnmálabaráttu og það framlag sem hún færði og kostaði hana að lokum lífið verði virt. Heimkoma hennar var ein stór áhætta og hún tók þá áhættu vitandi um að það gæti farið á versta veg. Að mínu mati var hún pólitísk hetja sem ber að sýna virðingu. Skoðanir hennar og fortíð eru í sjálfu sér aukaatriði.

Það er alltaf stingandi þegar að stjórnmálamenn eru myrtir til þess eins að þagga niður í þeim. Það snertir mig illa og gildir þá einu hver viðkomandi stjórnmálamaður sé eða hver baráttan er. Það sjá allir að Benazir var myrt vegna þess að óttast var um að hún kæmist til valda. Með þessum verknaði eru þó ódæðismennirnir að festa minninguna um hana í sessi, gera úr henni minningarhetju um þær breytingar sem hún barðist fyrir. Það er bara þannig. Það er að mínu mati eðlilegt að minningu hennar verði sómi sýndur. Pólitískt morð af þessum kuldalega hætti verður til þess að almenningur bregst við.

Það er vissulega sorglegt að Benazir Bhutto hafi orðið að gjalda með lífi sínu fyrir lýðræðisbaráttuna sem hún leiddi í Pakistan. Það sýnir bara hversu eldfim staðan er í landinu og hversu erfið baráttan er; umfram allt við hversu erfiða andstæðinga er að eiga. Ekki bætir úr skák aðrar aðstæður, einkum þær að landið er sundurskorið af átökum og sundrungu. Tómarúmið er mikið hjá stjórnarandstöðunni í Pakistan. Þar er enginn sem kemst nærri stöðu Benazir Bhutto.

Fyrst og fremst tel ég að morðið á Benazir sé gríðarlegt áfall fyrir Bandaríkin. Þeir stóluðu á valdasambúð Benazir og Musharrafs, til að lægja öldur. Það er nú úr sögunni og vargöldin ein blasir við. Það er með öllu ómögulegt að spá um hver rís upp úr þeirri vargöld sem leiðtogi, enda hefur Musharraf veikst til muna. Púðurtunnan í Pakistan hefur sjaldan verið á tæpara vaði en nú.

Lík Bhutto flutt til Larkana

Morðið á Benazir - hvað gerist nú í Pakistan?

Þetta hefur verið dagur hinna stóru tíðinda. Morðið á Benazir Bhutto eru skelfileg tíðindi, gríðarlegt áfall fyrir lýðræðið í Pakistan og baráttunni fyrir betri tímum. Án vafa er þetta stærsta frétt ársins 2007 á erlendum vettvangi. Búast má við vargöld í Pakistan. Eðlilega er heift og logandi reiði í þeim sem fylgdu henni að málum á dánardegi hennar. Það verður áhugavert að sjá hvernig sú heift mun brjótast fram er yfir lýkur.

Með Benazir Bhutto er fallin í valinn sterkasti forystumaður andstöðunnar gegn Pervez Musharraf, sem hefur ríkt sem einræðisherra í landinu í áratug og hefur nýlega tekið sér alræðisvald með því að sparka dómurum til að geta setið áfram með dómaravaldi þeirra sem eru honum þóknanlegir og ægivaldi yfir fjölmiðlum. Það er öllum ljóst að ekkert verður úr þingkosningum í næsta mánuði. Að halda kosningar nú væri lítillækkun við þann litríka stjórnmálamann sem markaði söguleg skref og hefur nú látið lífið við að berjast fyrir lýðræði í heimalandi sínu. Óvissan ein blasir nú við. Heiðarlegast væri reyndar að Musharraf hefði vit á að segja af sér á þessum örlagadegi.

Benazir var að ég tel eina von Pakistans í þeim ólgusjó vargaldar og átaka sem staðið hefur í landinu árum saman. Hún var eini leiðtoginn sem hafði kraft og leiðsögn sem gat skipt máli til að snúa blaðinu við og horfa framhjá átökum liðinna tíma og þeim blikum sem voru á lofti. Dauði hennar er gríðarlegt áfall fyrir lýðræðisbaráttuna, umfram allt baráttunni fyrir heiðarlegum kosningum og því að tryggt yrði að hlustað yrði á rödd almennings í þessu landi, þar sem þjóðhöfðinginn hefur nú ríkt í áratug með ægivaldi hersins í bakgrunni og sem leiðarljós. Það er aðeins spurning nú um hversu mikil átök verði. Það blasir við öllum að morðið á Benazir magnar óöldina sem staðið hefur.

Það er alltaf mikið áfall þegar að stjórnmálamenn falla í valinn við það eitt að berjast fyrir hugsjónum sínum og pólitískum markmiðum; eru drepnir vegna þess að þeir eru þyrnir í augum einhverra. Ég hef fylgst með atburðarásinni á Sky í dag. Þetta er auðvitað mikill örlagadagur, þegar að svo stutt er í áramót. Pakistan er enn einu sinni á krossgötum. Vonir voru bundnar við að endurkoma Benazir fyrir rúmum tveim mánuðum yrði nýtt upphaf. Það er allt breytt nú þegar að hún liggur á líkbörunum, fallin fyrir kúlum árásarmanns. Fólkið hennar er í örvilnan, það hefur heyrst vel í dag en samtalið við samherja hennar á Sky situr mjög í mér. Þar vantar leiðtoga nú. Það sést vel.

Dauði Benazir Bhutto markar enn ein þáttaskilin í sögu Pakistans. Það er vonandi að þau þáttaskil marki ekki það að Musharraf styrkist meir en orðið er. Það verður erfitt að finna leiðtoga til að fylla í spor hinnar litríku kjarnakonu. Það fylgjast allir með því nú hvað nýárs blessuð sól boðar pakistanskri þjóð. Þar er allt breytt með þessu vígi á baráttukonunni sem markaði svo söguleg skref.

Sharif hyggst sniðganga kosningarnar

Benazir Bhutto myrt

Benazir Bhutto, fyrrum forsætisráðherra Pakistans, fyrsta konan sem leiddi íslamskt ríki, hefur verið myrt á kosningafundi í Rawalpildi í Pakistan - var skotin til bana. Hún var 54 ára að aldri. Þetta eru dapurleg endalok á endurkomu Benazir í pakistönsk stjórnmál, en hún stefndi að því að reyna að verða aftur forsætisráðherra Pakistans, en hún gegndi embættinu tvisvar á áttunda og níunda áratugnum og markaði söguleg skref með því.

Aðeins eru nokkrar vikur liðnar frá heimkomu Benazir til Pakistans. Aðeins örfáum klukkustundum eftir að Benazir Bhutto sneri heim til Pakistans með tárin í augunum þann 18. október sl, þá eftir áratug í útlegð, var henni sýnt banatilræði. Þá slapp hún naumlega. Öllum var ljóst eftir stormasöm átök í stjórnmálum Pakistans síðustu mánuðina að Benazir væri í stórhættu og margir vildu hana feiga og óttuðust vinsældir hennar í heimalandinu. Því þurfa þessi dapurlegu örlög hennar ekki að koma að óvörum, þó sorgleg séu.

Heimkoma þessa eins öflugasta stjórnmálamanns í sögu Pakistans, fyrstu konunnar sem leiddi íslamskt ríki, hefur í einu vetfangi breyst í hreina martröð. Það mátti auðvitað búast við því að heimkoma Benazir kveikti ófriðarbál víða - hún er vinsæl meðal landsmanna en gríðarlega umdeild. Yfirvofandi þátttaka hennar í þingkosningunum stuðaði mjög marga. Benazir deyr 28 árum eftir að faðir hennar, Zulfikar Ali Bhutto, fyrrum forseti og forsætisráðherra Pakistans, var tekinn af lífi með mjög umdeildum hætti.

Heimkoma Benazir hafði verið skipulögð mjög lengi. Hún tók það djarfa skref að tilkynna mörgum vikum áður um endurkomuna og því gafst andstæðingum hennar færi á að undirbúa tilræði gegn henni. Það voru þó eflaust flestir að vona að ekki kæmi til þessa. Fjarvera Benazir frá pakistönskum stjórnmálum var mjög áberandi. Ekki naut hennar lengi við og má búast við að morðið á henni magni til muna ófriðarbálið í Pakistan og raun erfitt að spá því hvað gerist þegar að þessi öflugi stjórnmálaleiðtogi er fallin í valinn.

Benazir Bhutto var einn vinsælasti stjórnmálaleiðtoginn í stjórnmálalitrófi íslamskra ríkja. Hún markaði söguleg skref er hún varð fyrsta konan til að leiða íslamskt ríki og var í senn umdeild og gríðarlega vinsæl. Dauði hennar nú á jólahátíðinni eru sorgleg örlög fyrir þessa litríku konu, sem féll í valinn allt of snemma og með dapurlegum hætti. Hennar verður lengi minnst.


Myndin með þessari færslu var tekin í gærkvöldi og er ein þeirra síðustu sem tekin var af Benazir Bhutto.

Benazir Bhutto látin

Mun Ólafur Ragnar gefa kost á sér til endurkjörs?

Þriðja kjörtímabili Ólafs Ragnars Grímssonar á forsetastóli lýkur eftir átta mánuði. Eðlilega er farið að velta því fyrir sér hvað Ólafur Ragnar muni gera, en aðeins hálft ár er í áætlaðar forsetakosningar, en þær eiga að vera laugardaginn 28. júní 2008. Margir telja að forsetinn muni tilkynna um ákvörðun sína í nýársávarpi frá Bessastöðum eftir hádegið á nýársdag. Ásgeir Ásgeirsson og Kristján Eldjárn tilkynntu báðir starfslok sín í embættinu í nýársávarpi en Vigdís Finnbogadóttir í þingsal á þingsetningardegi.

Hugleiðingar hafa staðið um framtíð hans á forsetastóli um nokkurt skeið, eða eftir að tilkynnt var að hann væri að rita ævisögu sína með Guðjóni Friðrikssyni. Eflaust er þar á ferðinni uppgjörsbók á öllum skalanum, umfjöllun um hæðir og lægðir á ferli forsetans. Upphaflega átti ævisagan að koma út fyrir þessi jól, en af því varð ekki. Eðlilega hafa margir tekið því sem svo að hann ætli sér að halda áfram. Það að hann tilkynnti ekki starfslok á þingsetningardegi í október á sínum gamla vinnustað, Alþingi, gaf orðrómi um að hann ætlaði að halda áfram líka byr undir báða vængi.

Í ljósi þess að Ólafur Ragnar tilkynnti sérstaklega í kosningabaráttunni 1996, með Guðrúnu Katrínu Þorbergsdóttur sér við hlið, sem margir hafa reyndar metið mestu stjörnu þeirra forsetakosninga, að heppilegast væri að forseti sæti aðeins tvö kjörtímabil hlýtur að teljast ósennilegt að hann fari fram í fjórða skiptið. Það verður þó að koma í ljós hvort að hann vilji feta í fótspor Ásgeirs Ásgeirssonar og Vigdísar Finnbogadóttur. Sögusagnir hafa verið frekar í þá átt að hann telji sig eiga hlutverki að gegna, vilji sitja jafnlengi og þeir sem lengst hafa verið á Bessastöðum og láta ljós sitt skína á alþjóðavettvangi.

Ólafur Ragnar Grímsson hefur verið umdeildur forseti, bæði tekið afstöðu til pólitískra hitamála og haft afgerandi skoðanir á hitamálum, auk þess að vera umdeildur fyrir vissan snobbhátt forsetaembættisins og slúðurblaðavæðingu þess. Ólafur Ragnar var umdeildur löngu áður en hann varð forseti og víst er að aldrei hefur verið algjör samhljómur um verk hans, þó að hann hafi unnið sannfærandi sigur í forsetakjöri 1996 og unnið endurkjör í skugga hitamáls fyrir þrem árum, þá gegn frambjóðendum sem höfðu enga lýðhylli.

Framganga Ólafs Ragnars á alþjóðavettvangi síðustu mánuði hefur vakið nokkra athygli. Hefur þar frekar virst maður í leit að nýju verkefni í fjarlægri heimsborg heldur en þjóðhöfðingi sem talar með sannfæringu fyrir hönd heillar þjóðar. Sérstaklega vakti ferð hans til Washington á árinu mikla athygli og hann fundaði þar með Nancy Pelosi, forseta fulltrúadeildar Bandaríkjaþings, Barack Obama, forsetaframbjóðanda demókrata, og fleiri aðilum í bandarísku þingstarfi. Það væri ekki undarlegt þó því væri velt fyrir sér að Ólafur Ragnar horfði annað.

Ólafur Ragnar er kominn á þann aldur að með ákvörðun um næsta kjörtímabil felst ákvörðun um starfslok hans í raun; hvort hann ætli að helga sig embættisverkum á Bessastöðum fram að eftirlaunaaldri eða horfa í aðrir áttir áður en að þeim áfanga kemur. Ólafur Ragnar Grímsson verður 65 ára í maí á næsta ári og hann yrði kominn að sjötugu færi hann fram í fjórða skiptið til forsetaverka og léti af embætti eftir það, árið 2012.

Ólafur Ragnar hefur oft kunnað á tímasetningar á forsetaferli sínum og er vel fókuseraður. Hann er mjög líklegur til að vilja tilkynna ákvörðun sína um framtíðina í þjóðhöfðingjahlutverkinu og vilji ekki feta í fótspor annarra í þeim efnum. Það verður fróðlegt að sjá hvað gerist. En hitt er víst að kjaftasagan um fjórða kjörtímabilið hefur lifað betra lífi eftir að hann ákvað að tilkynna ekkert í þingsal í haust.

Það eitt er víst að fylgst verður með hverju orði húsbóndans á Bessastöðum á nýársdag og hvort að þar verði línur lagðar um hlutverk hins umdeilda þjóðhöfðingja á næstu árum, hvort sem hann vill halda því hlutverki áfram eða horfa jafnvel til annars hlutverks á fjarlægum slóðum.