Lífið í skugga Söngva Satans

Það eru orðin átján ár síðan að Salman Rushdie stuðaði múslímaheiminn með eftirminnilegum hætti og ritaði bókina Söngvar Satans. Í kjölfarið var hann dæmdur réttdræpur af Ayatollah Khomeini, erkiklerki og trúarlegum þjóðhöfðingja írönsku klerkastjórnarinnar, og lifði í skugga þeirra örlaga mjög lengi, en hefur komið meira fram undanfarin ár. Það voru svo sannarlega líflegir tímar.

Það eru orðin sextán ár síðan að ég tók mig til og las þessa bók. Merkileg lesning. Eflaust spyrja einhverjir sig hvernig í ósköpunum ég hafi nennt að lesa akkúrat þessa bók á fermingarárinu. Jamm, ég var eflaust það sem einhverjir kalla mjög spes unglingur. Ekkert svosem meira um það að segja, hehe. En bókina las ég og hún stuðaði mig auðvitað ekki eins og múslímana og hún var svolítið lærdómsrík lesning, þó ég hafi skilið vel að hún hafi stuðað.

Hef reyndar oft hugsað um hvernig að þessum aumingjans manni hafi liðið með dauðadóm frá múslimum á bakinu og líf á flótta í raun í áraraðir. En vissulega varð hann heimsfrægur í kjölfar þessa máls og öðlaðist eflaust meiri frægð með þessari einu bók og viðbrögðum við henni en öllu öðru. Þó að fórnarkostnaðurinn hafi eflaust verið mikill með bókinni varð hann mun þekktari en ella hefði orðið.

En bókina væri kannski ágætt að rifja upp aftur. Fannst þó ekkert alltof spennandi, en það væri kannski viss lærdómur að rifja hana upp aftur. Þetta er allavega bók sem gleymist ekki í bráð. Til þess hefur hún verið of umdeild og höfundurinn sem hefur haft múslímana á hælum sér árum saman notið glampa sviðsljóssins of lengi.

Nú hefur Salman Rushdie verið aðlaður. Það hefur varla fyrr gerst en konan, 24 árum yngri, er farin frá honum. Þau eru oft hlægilega skemmtileg þessi hjónabönd aldursmunar.

Skilnaður í kjölfar aðalstignar

Mun fréttastofa Stöðvar 2 verða lögð niður?

Hávær orðrómur hefur verið um það síðustu daga að flaggskip Stöðvar 2 allt frá upphafi fyrir tveim áratugum, sjálf fréttastofan, verði jafnvel lögð niður á næstunni. Þessu hefur ekki verið neitað enn með áberandi hætti og er skrafað um þetta í öllum hornum og umræðan hefur grasserað mjög á netinu. Enn er ekki ár liðið frá því að slökkt var á NFS - fréttastöð 365, eftir að hafa gengið í innan við ár með miklum taprekstri. Þau endalok voru sársaukafull og reyndi á þá sem þar unnu.

Aðeins eru sjö mánuðir síðan að hætt var að nota merki NFS og uppstokkun varð, en segja má að vörumerkið hafi dáið í september 2006 með öllu dæminu og með ólíkindum að það væri notað í rúma tvo mánuði eftir að stöðinni var slátrað. Það hefur reyndar alltaf gengið á ýmsu hjá fréttastofu Stöðvar 2 og oftar en ekki hafa líflegustu fréttirnar sem nálægt starfsfólkinu þar hefur komið gerst inn á þeirra eigin gafli. Frægt var þegar að Elín Hirst og Sigríður Árnadóttir voru reknar sem fréttastjórar og ýmis starfsmannavandamál hafa orðið þar. Fjöldi þekktra nafna hefur farið þaðan á frekar skömmum tíma.

Það má reyndar spyrja sig hvort að eðli áskriftarstöðva sé að breytast. Er fólk sem kaupir sér áskrift fyrst og fremst að kaupa það vegna sápuópera og bandarísku afþreyingarþáttanna mun frekar en að kaupa sér aðgang að fréttum. Við lifum á þeim tímum að við höfum nægt framboð frétta og sækjum það í sífellt meiri mæli á netið og tengda miðla. Það er að verða sífellt minna um það að fólk horfi beint á fréttir. Veit það bara með sjálfan mig sem sífellt sjaldnar sest fyrir framan kassann á föstum tíma og fer þess þá frekar í tölvuna síðla kvölds og finn mér fréttir þar.

Það verður vissulega skaði ef 365 ákveður að slátra fréttastöðinni. Stöð 2 verður mun litlausari án þess metnaðarfulla starfs sem unnið er á fréttastofunni, enda hefur fréttapakki stöðvarinnar alla tíð notið mikils trausts í samfélaginu og með verkum þar er fylgst mjög vel. Þessi fréttastofa hefur alla tíð leikið lykilhlutverk í fjölmiðlun okkar, um það deilir enginn. Allt frá því að Stöð 2 fór hljóðlaus í loftið í október 1986 hefur stöðin verið stór partur í samfélaginu og samkeppni milli fréttastofanna í sjónvarpi verið í senn heiðarleg og nauðsynleg.

Það verður kaldhæðnislegt ef að þessi stóri fjölmiðlarisi hættir með fréttaflutning í ljósvakamiðlum. Það verður metið sem mikil uppgjöf. Eitt sinn hótaði sami fjölmiðlarisi að loka sjoppunni vegna fjölmiðlafrumvarpsins. Síðan eru liðin þrjú ár og ekkert varð af gildistöku þeirra frægu laga vegna atbeina húsbóndans að Bessastöðum. En það verður skondið ef fréttastofan, flaggskipið mikla, deyr vegna annarra þátta og vegna niðurskurðar á heimavelli. Ill verða þá örlögin talin.

Hver verður þá ímynd fjölmiðaveldisins? Ekki eru einu sinni tvö ár liðin frá því að þessi risi ætlaði að sigra heiminn með því að opna fréttastöð ala CNN/BBC og leggja þungamiðju á þann bransa. Nú er talað um að síðustu leifar þess sem þá eftir stóð, afgangur fréttaflaggskipsins verði lagt af. Það verður fróðlegt að sjá hvaða örlög framtíðin ber í skauti sér fyrir fréttahluta ljósvakamiðils fjölmiðlaveldisins.

Tengdir pistlar
Stöð 2 20 ára
NFS heyrir sögunni til
Slökknar á lífi fréttastöðvarinnar NFS
NFS líður undir lok í íslenskri fjölmiðlasögu

Hús springur í Árósum - mjög dularfullt mál

Ég kipptist nú aðeins við þegar að ég sá þessa frétt um húsið í Árósum sem sprakk í nótt, án þess að nokkur viti eiginlega hvað gerðist sem olli því. Það er varla hægt að útiloka að þetta hafi gerst af mannavöldum, fyrst að ljóst er að þetta var ekki gassprenging. Á þessum síðustu og verstu tímum allsstaðar er heldur auðvitað ekki hægt að útiloka að um sé að ræða einhvers konar illskuverk.

Las annars ítarlega frétt um þetta á fréttavef Jyllands-Posten áðan. Þetta mál vekur allavega sýnu meiri athygli þegar að það gerist í rólegu hverfi og eflaust eru allir í sjokki yfir stöðu mála. Það er vonandi að hægt verði að leysa málið allt, en eins og fréttir segja virðist þetta vera að mannavöldum, enda hefur verið allt að því útilokað að um slys hafi verið að ræða.

Það er auðvitað sjokkerandi ef að svo hefur verið að um verk af mannavöldum var að ræða og það í rólegu íbúahverfi í Danmörku, en það er auðvitað ekki hægt að útiloka eitt né neitt.

Íslendingur óttasleginn eftir sprengingu í Danmörku

60 dagar frá hvarfi Madeleine - myndum skilað

Ekki minnkar dulúðin yfir máli Madeleine McCann eftir 60 daga hvarf hennar. Enn eru sama óvissan og sömu spurningamerkin sem vofa yfir. Það er þó ljós í myrkri að myndunum af henni sem hefur verið leitað að undanfarna daga var skilað. Það var bjartur punktur að foreldrarnir fái allavega myndirnar aftur, sem var stolið en þær voru inni í veski sem faðirinn átti.

Þetta hlýtur að vera hrein skelfing fyrir foreldrana. Samviskubit þeirra yfir stöðunni hlýtur að vera gríðarlega mikið og varla minnkar það með degi hverjum. Þetta er að mörgu leyti athyglisvert mál. Það er mikilvægt að á það fáist einhver endir. Það verður skelfilegt fari það svo að Madeleine finnist aldrei og aldrei verði ljóst hvað gerðist fyrir 60 dögum.

Fjölmiðlar fjalla enn um málið með sama hætti og var fyrstu vikuna. Auðvitað vilja þeir fylgja eftir því sem gerðist og reyna að fá svör. Það vilja allir sem fylgjast með. Eftir því sem hver dagur líður aukast þó líkurnar á því að Madeleine sé látin. Vonin minnkar sífellt. Það er hin napra staðreynd allra mála af þessu tagi, líka þessu auðvitað.

Myndum af Madeleine skilað

Hryðjuverkaógn í Bretlandi - skýr skilaboð Browns

Ég hef fylgst vel með fréttum frá Bretlandi um helgina, þar sem hryðjuverkaógnin vofir enn yfir. Viðbúnaðarstig er í hæstu mörkum, sem þýðir auðvitað að óttast er að fleiri hryðjuverk muni eiga sér stað. Gordon Brown, forsætisráðherra Bretlands, hefur tjáð sig afgerandi um helgina um þessar sprengjuárásir og segir þær vera verk al-Qaeda hryðjuverkasamtakanna. Fór hann yfir þessi mál í ítarlegu viðtali við Andrew Marr í morgunspjallþættinum Sunday AM á BBC. Það var virkilega vandað viðtal og bæði farið yfir þessa ógn og fyrstu daga forsætisráðherraferilsins.

Það leikur enginn vafi á að þessar árásir voru skipulagðar gagngert vegna valdaskiptanna í Bretlandi og til að setja mark á fyrstu daga Gordons Browns við völd í Downingstræti 10. Þetta er skýr áminning til ríkisstjórnar Verkamannaflokksins og breskra þegna um að staðan hefur ekkert breyst frá júlímánuði 2005, þó að Tony Blair hafi látið af öllum pólitískum völdum. Það að ráðist sé á skotmörk í Skotlandi segir allt sem segja þarf í raun um hversu skipulagt þetta hefur í raun verið. Það að ráðast á skotmark í Glasgow og tengd svæði á heimavelli forsætisráðherrans svo fljótt eftir að hann tók við völdum er allavega mjög áberandi.

Mér finnst reyndar mjög sláandi þau tíðindi sem voru að koma rétt fyrir miðnættið að tveir af þeim fimm sem hafa verið handteknir í tengslum við þessi hryðjuverk séu læknar. Það er alveg ljóst að á bakvið þessi tilvik eru langar og áhugaverðar sögur sem þarf að fá betur fram í dagsljósið. Það er ljóst nú að einn þeirra sem liggja undir grun er frá Íran. En enn er mikil óvissa yfir þessu máli. Ógnin er auðvitað ekki liðin hjá. Mér finnst þessi ógn reyndar vera skelfileg, sérstaklega í ljósi þess hversu nálæg okkur hún er. Ég hef annars farið yfir skoðanir mínar á því í þessum pistli.

Fyrst og fremst er ég ánægður með Bretar halda áfram eins og ekkert hafi í skorist. Minningartónleikar um Díönu, prinsessu af Wales, fóru fram á afmælisdegi hennar eins og ákveðið hafði verið fyrir löngu og Wimdledon-mótið heldur ennfremur áfram skv. dagskrá. Þetta er auðvitað mikið högg fyrir Breta, svo skömmu eftir hryðjuverkin í neðanjarðarlestunum fyrir tveim árum. Þrátt fyrir þetta högg standa Bretar eftir hnarreistir og líta fram á veginn - halda sínu striki.

Það voru líka mikilvægustu skilaboð Browns forsætisráðherra til almennings að láta í raun eins og ekkert hafi gerst, halda reisn sinni og einbeitni. Mér finnst Gordon Brown vera að koma mjög vel fyrir á þessari stundu. Þetta er auðvitað viss eldskírn fyrir hann í forsætisráðherraembætti á fyrstu dögunum. En hann er þrautreyndur stjórnmálamaður og þekkir vel til verka eftir áratugalangan stjórnmálaferil.

Tveir hinna handteknu eru læknar

Jóhann Helgason kærir stuld á laginu Söknuði

Lengi hefur verið þrálátur orðrómur um að lögin Söknuður, sem varð ódauðlegt hérlendis í flutningi Vilhjálms Vilhjálmssonar, og You Raise Me Up, í flutningi Josh Groban, séu ótrúlega lík. Nú hefur Jóhann Helgason, tónlistarmaður, höfðað höfundaréttarmál í Bretlandi vegna málsins, en hann samdi lagið Söknuð fyrir þrem áratugum. Eftir rannsókn á lögunum þar sem hljómar og laglína voru borin vísindalega saman kemur í ljós að lögin eru 97% eins.

You Raise Me Up er samið af Norðmanninum Rolf Lovland. Hann hefur dvalið langdvölum á Íslandi og telur Jóhann að hann hafi samið lagið undir áhrifum af Söknuði. Sjónvarpsþátturinn Kastljós fjallaði um málið í tilefni Íslandsfarar Josh Groban og þá kipptist söngvarinn allsnarlega við að heyra lagið Söknuð, sem skiljanlegt er miðað við hversu lík lögin eru.

Lagið Söknuður hljómaði fyrst opinberlega á plötunni Hana nú árið 1977, síðustu hljómplötu Vilhjálms Vilhjálmssonar, skömmu fyrir andlát söngvarans, sem sjálfur samdi textann við lagið. Það er öllum ljóst að líkindi laganna eru mikil og mun Jóhann ætla að láta reyna á sína stöðu.

Lögin Söknuður og You Raise Me Up eru bæði í spilaranum hér, fyrir þá sem vilja hlusta aftur á þau.

Díönu minnst með tónlistarveislu á Wembley

Það eru 46 ár í dag liðin frá fæðingu Díönu, prinsessu af Wales. Hennar er minnst nú á þessu síðdegi með sannkallaðri tónlistarveislu, sem ber heitið Concert for Diana, á Wembley-leikvanginum í London. Það er óhætt að segja að það sé einvalalið söngvara og tónlistarmanna sem heiðrar minningu Díönu á þessum tónleikum. Þeir voru skipulagðir af sonum hennar, Vilhjálmi og Harry, í tilefni þess að í lok næsta mánaðar er áratugur liðinn frá sviplegu andláti hennar í París.

Sir Elton John hóf tónleikana með einu af sínum þekktustu lögum, Your Song, og mun ennfremur ljúka þeim og þá með laginu Candle in the Wind, útgáfunni frá árinu 1997 sem var tileinkuð prinsessunni og helguð minningu hennar. Lagið var sungið við útför hennar í Westminster Abbey í september 1997 og er lagið á mest seldu smáskífu í tónlistarsögunni, sem gefin var út til minningar um Díönu eftir andlát hennar. Elton hafði sagst aðeins myndu syngja lagið opinberlega aftur ef synir Díönu myndu biðja hann um að gera það.

Þetta eru svo sannarlega áhugaverðir tónleikar. Ég hef fylgst með þessu með öðru auganu og það má segja með sanni að þar sé ólík en áhugaverð tónlist úr öllum mögulegum áttum, sannkölluð tónlistarveisla. Það var vel til fundið hjá sonum Díönu að minnast hennar á afmælisdegi hennar. Andlát Díönu hafði mikil áhrif í breskri sögu fyrir áratug og þeir sem upplifðu þá tíma munu ekki gleyma þeim, enda var prinsessan kvödd með virðulegum hætti, en þjóðarsorg Breta þá haustdaga var svo sannarlega sönn.

Mesta óánægjan við ráðherravalið er í Norðaustrinu

Það er athyglisvert að fara yfir könnun Gallups á ráðherravali í ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar. Mesta athygli mína vekur að innan við helmingur aðspurðra er ánægður með valið og að minnsta ánægjan með valið er hér í Norðausturkjördæmi. Það er orðinn rúmur mánuður frá því að stjórnin tók við völdum og mælist hún vinsælasta ríkisstjórn stjórnmálasögu landsins skv. könnunum. Því er þetta enn meira áberandi staða.

Í sjálfu sér kemur mér ekki mjög að óvörum að óánægja sé til staðar hér í Norðausturkjördæmi. Enn eigum við bara einn ráðherrastól í stjórninni; sem nú er samgönguráðherrann Kristján L. Möller. Það vakti auðvitað mjög mikla athygli að fyrsti þingmaður Norðausturkjördæmis, Kristján Þór Júlíusson, leiðtogi Sjálfstæðisflokksins í kjördæminu og fyrrum bæjarstjóri á Akureyri, hafði ekki stuðning eða stöðu til að hljóta sæti í ríkisstjórn. Það blandast engum hugur um að kurr er í sjálfstæðismönnum hér í kjördæminu með að við fengum ekki ráðherrastól, en þetta er eina kjördæmi landsins þar sem Sjálfstæðisflokkurinn á ekki ráðherrastól.

Eftir sögulegan kosningasigur hér í kjördæminu hlaut flokkurinn ekki ráðherrastól. Hinsvegar er Arnbjörg Sveinsdóttir áfram þingflokksformaður og hún hlaut formennsku í þingnefnd. Það er auðvitað mjög áberandi að Kristján Þór hlaut hvorki ráðherrastól né nefndaformennsku eftir að hafa unnið stóran sigur í prófkjöri í nóvember 2006 og hafa leitt flokkinn til góðs árangurs. Það vekur miklar vangaveltur. Staða Sjálfstæðisflokksins hér á Akureyri er reyndar líka mikið umhugsunarefni, en við munum ekki hafa embætti bæjarstjóra út kjörtímabilið og ekki verður leiðtogi listans, sem var bæjarstjóri hér í tæpan áratug, ráðherra á tímabilinu, að óbreyttu.

Í sjálfu sér má Samfylkingin hér í kjördæminu mjög vel við una. Að óbreyttu munu þeir hafa bæði embætti bæjarstjóra á Akureyri og ráðherrastól í næstu sveitarstjórnarkosningum. Þeirra staða er mjög sterk þó að nú reyni auðvitað á öll hin fögru kosningaloforð sem Kristján L. Möller færði okkur á fagurlega myndskreyttum matseðli samgönguframkvæmda með fallegu orðskrúði. Á efndir þeirra orða verður kallað. Það er mjög einfalt mál. Nú reynir á hann sem eina ráðherrann í kjördæminu, eina stjórnmálamanninn sem nýtur trausts á þessum tímapunkti til ráðherrasetu.
 
Svo virðist vera sem að ráðherravalið sé heilt yfir umdeildara innan Sjálfstæðisflokksins, þar segjast aðeins 41% vera heilt yfir ánægðir en nákvæmlega helmingur Samfylkingarfólks. Það má vel vera að fólk sé ósátt við að ekki séu fleiri konur ráðherrar í nafni Sjálfstæðisflokksins. Það er eflaust margt sem veldur að meiri óánægja er þar við stöðu mála að mínu mati. Þar ræður sennilega ekkert eitt í heildina.

Heilt yfir er þetta merkileg könnun og gefur góðar vísbendingar og vangaveltur um hug landsmanna til þeirra sem sitja í ríkisstjórninni.

Innan við helmingur landsmanna sáttur við ráðherraval

Opinberar harmsögur Steingríms J. halda áfram

Það var áhugavert að lesa Fréttablaðsviðtalið við Steingrím J. með morgunkaffinu. Hann er enn sorrý greinilega og grætur sinn hlut með áberandi hætti, þó reynt sé að brosa í gegnum tárin eins og fegurðardrottningarnar með lítt sannfærandi hætti. Enn er Steingrímur blessaður að reyna að sýna að hann hafi nú ekki klúðrað þessu svona feitt og svakalega fyrir VG á meðan að allir aðrir vita í rauninni betur. Enn og aftur fáum við þarna innsýn í hugarheim leiðtoga sem er hundfúll yfir stöðu sinni og getur greinilega ekki með nokkru móti horft framhjá súrsætri tilverunni sinni.

Það er skiljanlegt að Steingrímur J. sé ekki sáttur við sitt hlutskipti. Hann hefur setið á þingi í 24 ár, frá árinu 1983. Hann hefur aðeins verið í stjórnarmeirihluta í þrjú ár af þessum árafjölda. Það segir allt sem segja þarf. Steingrímur J. gerði sér háleit markmið um stjórnarþátttöku að loknum kosningunum 12. maí sl. Sigur VG, sem svo lengi var í augsýn alla kosningabaráttuna, varð er á hólminn kom ekki eins glæstur og stefndi svo lengi í. Flokkurinn mældist með allt upp í 28% og 15-17 þingsæti en hlaut að lokum aðeins níu, tveim fleiri en Framsókn.

Þó að VG hafi vissulega unnið um margt stóran sigur í kosningunum frá þeim hinum fyrri, sem óumdeilt er, varð sigurinn engu að síður súrsætur og brosin voru ekki sönn á kosninganótt. Stærsta stjarna VG í kosningunum, Guðfríður Lilja skákdrottning, komst ekki inn á þing er á hólminn kom og eftir stóð þingflokkur sem minnti meira á Alþýðubandalagið eldgamla sem sofnaði svefninum langa fyrir áratug en nýjan framsækinn stjórnmálaflokk með ferskar rætur. Ásýndin var önnur en að var stefnt, það var flokknum verulegt áfall að ná ekki inn Guðfríði Lilju og Ingibjörgu Ingu, svo að ekki sé nú talað um Björn Val og Ölmu Lísu, svo fáir séu nefndir.

Gremja VG í garð Samfylkingarinnar leyndi sér ekki í eldmessu Steingríms J. í umræðu um stefnuræðu forsætisráðherra og sú sorgarsaga birtist enn í Fréttablaðinu í dag. Norðlenski bóndasonurinn frá Gunnarsstöðum minnti meira á hryggbrotinn unglingspilt í ástarsorg en hnarreistan mann valdsins á þeim tíma. Í stað þess að byggja upp sína framtíðarsýn og tala málefnalega um lykilmál kjörtímabilsins var hann eins og maður sem missir makann í fang annars manns og er að bogna af gremju og svekkelsi. Þetta var hreint út sagt dapurt móment á ferli þessa þaulreynda þingmanns.

Þrátt fyrir áratugi í pólitík klúðraði hann með mjög áberandi hætti stjórnarmyndunarmöguleikum flokks síns -  hann lagði líka í rúst möguleikana á vinstristjórn, stjórn án aðkomu Sjálfstæðisflokksins, sjálfstæðismönnum til mikillar gleði. Þann kaleik ber hann einn. Honum varð svo mikið um stöðuna sem skapaðist við stjórnarmyndun Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar að hann fór í sauðburð norður á Gunnarsstaði, kúplaði sig út og hugsaði sitt ráð.

Ég hallast að því að Steingrímur sé svo fúll vegna þess að hann hafi haldið innst inni að hann myndi sitja að Sjálfstæðisflokknum einn myndi slitna upp úr samstarfi Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks. Hann actaði þannig að sú væri hans hugsun mála. Það hvernig hann sparkaði í Framsókn strax eftir kosningar með kröfu um afsökunarbeiðni á kosningaauglýsingu og að Framsókn myndi verja hreina vinstristjórn falli bar ekki vitni þess að hann vildi þá að samningaborði með þeim. Það blasir við öllum sem reikna saman tvo og tvo pólitískt.

Það er skiljanlegt að Steingrímur J. sé hundfúll. Hver væri það ekki eftir að hafa svona ævintýralega áberandi klúðrað sénsunum í stöðunni. Það er lítið um gleði hjá vinstri grænum á þessu sumri. Þar tekur nú við sambúð með fornum fjandvini, sjálfum Framsóknarflokknum. Það verður sambúð sem kengur verður í, svona kæfingarfaðmlag tveggja andstæðinga sem verða að unnast en vilja það ekki, eru hundfúl í sömu hjónasæng. Í ljósi þess er gremjan í garð Samfylkingarinnar afskaplega vel skiljanleg.

Skemmdir á þjóðveginum - kostulegt orðalag

Ég hef heyrt margar sögur um þær skemmdir sem urðu á bílum hér rétt við bæinn vegna slits á nýlegri klæðningu. Það var þó ekki það sem vakti mesta athygli mína við þessa frétt heldur orðalagið í fyrirsögninni og tal starfsmanns Vegagerðarinnar hér á Akureyri. Það virðist hafa gilt um fleiri. Ég hef aldrei heyrt í sannleika sagt þetta orðalag um bilaðan vegarkafla og fannst þetta svolítið skondið orðaval. Þetta vekur allavega athygli.

Annars þekki ég nokkra sem lentu í þessu á föstudaginn. Þetta er nokkuð langur kafli, enda frá búð Húsasmiðjunnar við Lónsbakka og alveg að Þelamörk og það var því viðbúið er þetta gerðist að margir myndu því miður verða fyrir skaða. Vegurinn á þessum kafla hafði lengi verið slappur og það var því gleðilegt að hann væri tekinn í gegn. Það hefur þó eitthvað farið úrskeiðis og vonandi verður tekið á því.

„Með verstu blæðingum sem ég hef upplifað“

83% landsmanna styðja ríkisstjórnina

Skv. nýjustu könnun Gallups styðja 83% landsmanna ríkisstjórn Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar. Þetta er mesti stuðningur við ríkisstjórn hérlendis í skoðanakönnunum til þessa og greinilegt að hún hefur afgerandi umboð til verka og stuðningur landsmanna við hana er afdráttarlaus. Vald hennar er mikið og t.d. er hún svo sterk á Alþingi að hún getur veitt afbrigði við þingmál án liðsinnis frá stjórnarandstöðunni.

Ríkisstjórn dr. Gunnars Thoroddsens mældist með um 80% stuðning í upphafi er hún var mynduð fyrir tæpum þrem áratugum, í febrúar 1980, en síðar seig mjög á ógæfuhliðina. Telst sá stuðningur sá mesti við ríkisstjórn í sögu landsins fram að þessu, en taka skal þó fram að sú mæling var í könnunum Dagblaðsins á þeim tíma og áður en Gallup-kannanir voru komnar til sögunnar í þeirri mynd sem nú þekkist hérlendis. Sú stjórn var mynduð við mjög umdeildar aðstæður og eftir langvinna stjórnarkreppu . Vinsælustu stjórnir til þessa í mælingum Gallups eru ríkisstjórnir Davíðs Oddssonar á tíunda áratugnum.

Staða ríkisstjórnarinnar er eins og fyrr segir mjög afgerandi og þessi mæling segir allt sem segja þarf um hversu góðan byr hún hefur frá landsmönnum. Það er ekki öfundsvert að vera í stjórnarandstöðu við þessar aðstæður og óhætt að segja að reyna muni á stjórnarandstöðuflokkanna í þeirri erfiðu stöðu sem uppi er fyrir þá og sést afgerandi með þessari Gallup-könnun. Stjórnin er svo voldug að hún hefur þingið algjörlega í hendi sér. Best sást það skömmu fyrir þinglok með kosningum í landskjörstjórn og kjörstjórnir í kjördæmum, en af fimm sætum hefur stjórnarmeirihlutinn fjögur til ráðstöfunar.

Stjórnarandstaðan er því vissulega að vakna upp við hlutskipti sitt. Samt sem áður mun hún eflaust bíta vel frá sér á næsta þingvetri þó staða flokkanna sem hana mynda sé veik. Við öll sem fylgjumst með stjórnmálum vonumst auðvitað eftir því, enda er ekkert gaman af stjórnmálum ef stjórnarandstaðan er veik og máttlaus og hún verður því að stíga vel í lappirnar og sanna sig. Þar tekur við erfið vinna við að yfirstíga gremju milli aðila og fróðlegt að sjá hvernig það gengur.

Reyndar fylgir könnun frá Gallup með þessari mælingu á stjórnina. Þar kemur fátt að óvörum. Stjórnarflokkarnir halda sínu og eru að mælast með 70% fylgi, ótrúlega sterk staða sem kemur ekki að óvörum sé litið á sterka stöðu ríkisstjórnarinnar. Stóru tíðindin eru þau að Framsóknarflokkurinn dalar milli mánaða, þrátt fyrir formannsskipti og kjör nýs varaformanns. Þar eru framundan erfiðir tímar við uppbyggingu, svo mikið er ljóst.

Mikill meirihluti styður ríkisstjórnina