Skelfilegt slys í Soginu

Það er ávallt skelfilegt að heyra af slysi eins og því sem varð í Soginu í dag. Manns er leitað og aðstæður eru erfiðar. Það sannast best á þessum stundum hvað við eigum góðar björgunarsveitir sem vinna fórnfúst og mikilvægt starf. Það er mikilvægt að eiga hana að. Það er óhætt að segja að mikið þrekvirki var unnið þegar að öðrum manni var bjargað þarna og guðs mildi svo sannarlega að það skyldi takast.

Ég hef oft hugsað um hversu mikilvægt hlutverk björgunarsveitarmanna er og hversu mikilvægt er að eiga svo öflugt lið að, á raunastundum sem þessum. Öll viljum við geta leitað til hennar þegar að eitthvað gerist og liðsauki hennar skiptir miklu máli. Það skiptir máli að styrkja ávallt vel við bakið á henni.

Leit með bátum og úr lofti hætt í Soginu

O.J. Simpson látinn laus úr fangelsi

Jæja, þá er búið að láta O.J. Simpson lausan gegn tryggingu í Las Vegas. Hann kom fyrir dómara í dag og minnti það óneitanlega mjög á réttarhöldin fyrir rúmum áratug sem luku með því að hann var sýknaður um að hafa myrt fyrrum eiginkonu sína og ástmann hennar. Þetta mál dekkar að mestu fjölmiðlana vestanhafs og athyglin sem beinist að O.J. í fangaklæðunum er ósvikin. Fjöldi fjölmiðlamanna vestanhafs hafa talað t.d. mikið um glottið á Simpson á mugshot-myndinni.

Þetta mál kallar fram viðbrögð og skoðanir fólks á Simpson-málinu fyrir rúmum áratug. Það er bara þannig. Í sjálfu sér er það eðlilegt, enda var þetta mál sem setti mikið mark á fjölmiðla á þeim tíma og réttarhöldin urðu ein af þeim eftirminnilegustu á síðustu öld, voru líka sýnd öll í sjónvarpi eins og sápuópera og fengu mikið áhorf. Allir höfðu skoðun á því hvort Simpson væri sekur eða saklaus. Hann varð hataður og hefur ekki losnað enn við þann stimpil sem komst á hann í málinu. Enda hefur það sést af umfjöllun fjölmiðla hversu mjög umdeildur hann hefur verið síðasta áratuginn.

Það er merkilegur raunveruleiki að sjá Simpson aftur í fangabúningi fyrir bandarískum dómi. Þetta er flashback til liðinna tíma. Það verður fróðlegt að sjá hvaða dóm Simpson fái fyrir þessi afbrot. Sérstaklega athyglisvert er að heyra upptökuna af þessu atviki í Las Vegas og heyra óheflaðan talsmáta Simpsons og viðstaddra. Ljóst er að þetta mál mun vekja mikla athygli næstu vikurnar.

Simpson látinn laus gegn tryggingu

Sigurjón staðfestir sögusagnir - frjálslyndur hasar

Nú hefur Sigurjón Þórðarson, fyrrum alþingismaður, staðfest formlega á bloggvef sínum sögusagnir þess efnis að forysta Frjálslynda flokksins hafi lofað honum framkvæmdastjórastöðu flokksins færi hann í framboð í Norðausturkjördæmi og næði ekki endurkjöri þar. Mikið hefur verið skrifað um málið síðustu vikur og sögusagnir ganga um að þegar hafi verið ákveðið, þó ekki hafi það verið tilkynnt og jafnvel neitað, af framkvæmdastjórn að Magnús Reynir Guðmundsson verði áfram framkvæmdastjóri flokksins.

Það virðist vera hasar innan Frjálslynda flokksins vegna málsins, sérstaklega í ljósi loforðsins um stöðuna til Sigurjóns sem væntanlega eigi að svíkja. Það má allavega skilja Sigurjón í bloggskrifunum sem svo að hann bíði eftir efndum loforðsins af hálfu Guðjóns Arnars Kristjánssonar, formanns Frjálslynda flokksins, og telji flest benda til að svíkja eigi hann um það. Á bloggsíðu Jens Guðmundssonar hér á Moggablogginu hefur verið talað opinskátt um málið og hefur Kolbrún Stefánsdóttir, ritari flokksins, átt þar í hörðum orðaskiptum við flokksmenn og greinilegt að ólga ríkir undir yfirborðinu.

Eftir því sem sagan segir mun verða fundur á veitingastaðnum Sægreifanum annað kvöld og stefnir þar í að tekist verði á um þetta mál sem og annað. Þar muni forysta flokksins mæta óbreyttum flokksmönnum og fara yfir stöðu mála, t.d. varðandi loforð til Sigurjóns um framkvæmdastjórastöðuna. Það verður áhugavert að sjá hvað gerist næst í þessum flokki sem hefur svo lengi verið þjakaður af innri átökum um menn og málefni.

Verður Hafnarstræti 98 friðað og endurreist?

Um fátt hefur verið meira rætt hér meðal Akureyringa að undanförnu en hvað gera eigi við húsið að Hafnarstræti 98. Sitt sýnist hverjum og skoðanir verið skiptar. Sumir vilja endurreisa húsið en aðrir vilja rífa það, helst sem fyrst. Bæjaryfirvöld höfðu tekið þá afstöðu að það skyldi víkja fyrir margt löngu og nú átti brátt að koma að því að það yrði rifið. Það mál er komið á pásu eftir þá ákvörðun Húsafriðunarnefndar að leggja til að húsið verði friðað.

Ég hef ekki verið mjög áberandi svosem í þessari umræðu og ekki verið í hópi þeirra sem harðast hafa gengið fram í því að húsið skuli rifið. Hinsvegar hef ég þó mjög lengi verið í hópi þess fólks sem hefur blöskrað hvernig komið er fyrir Hafnarstræti 98 og talið ástand hússins fyrir neðan allt. Það hefur verið mikil lýti á götumynd Hafnarstrætis árum saman og verið sem ljóti andarunginn í margra augum. Ekki að ósekju. Eftir að Hafnarstræti 94 og 96 voru gerð upp varð skelfilegt ástand Hafnarstrætis 98 enn meira áberandi. Er svo komið að flestum er nóg boðið. Ef ekki eigi að rífa húsið þá verði einhver að sýna þann myndarskap að byggja það upp.

Það hefur verið beðið eftir því árum saman að einhver hefði þann mannsbrag fram að færa en sú bið hefur verið einum of löng - það gengur ekki lengur að bíða eftir því að riddarinn á hvíta hestinum komi til að redda þessu. Það er því ekki undarlegt að málið sé komið í þetta ferli. Heilt yfir finnst mér margir vilja varðveita þessa götumynd sem er vissulega mjög til staðar með þessum þrem húsum og Bautanum á hinu horninu. Ég sem Akureyringur frá fornu fari finnst það mjög mikilvægt að staðið verði vörð um gamla götumynd, en það er ekki nóg bara að hugsa hlutina. Ef ekki finnst einhver með peninga til að láta hugmyndirnar rætast er málið reist á sandi.

Það er ekki hægt að bíða lengur eftir því hvað getur mögulega gerst. Eigi að endurreisa þetta hús er nú komið að því með myndarlegum brag eða að rífa það að öðrum kosti. Það er grátlegt að sjá þetta hús í þessu ástandi og spurningin snýst því um hvort einhver sjá hag sinn í því að endurreisa það. Ákvörðun Húsafriðunarnefndar hlýtur að kalla á að þeir veiti myndarlegan styrk í að endurreisa húsið ef þeim er alvara. Ef svo er ekki og ekki sýnir einhver áhuga á því að endurreisa húsið á það að víkja að mínu mati. Það er komið að örlagastund og taka verður afstöðu sem fyrst.

Það er ekki valkostur að mínu mati að Hafnarstræti 98 standi mörg ár í viðbót í því dapurlega ástandi sem það er í.
 

Húsafriðunarnefnd vill friða öll húsin þrjú

O.J. Simpson bak við lás og slá

Það er sérstök tilfinning að sjá O.J. Simpson bak við lás og slá, nú vegna afbrota í Las Vegas. Ég var alltaf þeirrar skoðunar að hann hefði myrt fyrrum eiginkonu sína og ástmann hennar fyrir þrettán árum og varð gáttaður á frægum dómi fyrir tólf árum sem sýknaði hann í þessu eina frægasta morðmáli síðustu áratuga í Bandaríkjunum. Réttarhöldin hlutu metáhorf í bandarísku sjónvarpi og allt málið varð eins og sakamálaþáttur með dómsívafi.

Fyrst man ég eftir O.J. í Naked Gun fyrir um tveim áratugum. Myndin var með bestu gamanmyndum þess tíma og O.J. vakti þar mikla athygli og var í öllum þrem myndunum sem skartaði Leslie Nielsen og Priscillu Presley í aðalhlutverkum. Hann hafði á sér ímynd fátæklingsins sem braust til metorða, ameríski draumurinn all over again. Morðmálið árið 1994 eyðilagði mannorð hans og þrátt fyrir dóminn fyrir rúmum áratug eru margir enn í vafa um hvort hann hafi verið saklaus. Flestir telja, sem mjög eðlilegt er, að hann hafi framið morðin.

Hann beit höfuðið af skömminni fyrir um ári þegar að hann ætlaði sér að gefa út bókina If I Did It, þar sem hann lýsti hvernig hann hefði farið að hefði hann drepið Nicole Brown Simpson og Ronald Goldman. Fjölskyldur hinna látnu, sem aldrei hafa sætt sig við sýknudóminn yfir Simpson gáfu bókarskrifunum undirheitið; Confessions of the Killer. Málið er enn í kastljósi fjölmiðla og dómurinn á sínum tíma skók Bandaríkin. Simpson hefur aldrei hlotið uppreist æru síðan, þrátt fyrir sýknudóminn og hefur lifað í skugga þessa máls síðan.

Það munu margir gleðjast yfir þessum örlögum hans nú í Las Vegas, svo mikið er víst.

O.J. Simpson ákærður fyrir mannrán

Andar liðins tíma fylgja Beckham til Bandaríkjanna

Það kemur ekki að óvörum að Rebecca Loos reyni að glampa í sama fjölmiðlageislanum sem hefur umlukið David og Victoriu Beckham í Bandaríkjunum undanfarna mánuði. Hún hefur fylgt þeim sem vofa í þrjú ár, eftir frægt hneykslismál, þar sem hún sagðist hafa verið hjákona fótboltastjörnunnar, og mun gera það mjög lengi enn, tel ég. Hún veit sem er að þar sem áhugi verður á Beckham getur hún nýtt sér hann ennfremur.

Það er reyndar með ólíkindum hversu mikið fjölmiðlafár fylgir Beckham-hjónunum enn og hefur gert eftir komuna til Bandaríkjanna. Þetta virðist vera engu síðri glampi athyglinnar en Beckham fékk er hann fór til Spánar fyrir fjórum árum frá Manchester United, eftir litríkan feril þar. Rebecca Loos varð heldur betur örlagavaldur þeirra á fyrri hluta Spánaráranna og litlu munaði eflaust að Beckham-hjónin skildu á árinu 2004. Því varð þó afstýrt og hafði þar eflaust mikið að segja fyrrnefndur fjölmiðlaglampinn, sem varð öllu yfirsterkari að lokum.

Það er skiljanlegt að Rebecca Loos vilji fylgja eftir glampanum. Það getur hún með réttri markaðssetningu. Það hefur hún gert enn og aftur nú. Hún kemur með rétta boðskapinn enn og aftur og hittir réttu nóturnar í sömu markaðssetningu og Beckham-hjónin ein ætluðu að fljúga á til Bandaríkjanna. Það er ekki nóg með að Beckham-hjónin fari í forsíðu- og aðaluppsláttarviðtöl við blöð og ljósvakamiðla, heldur hafa þau setið nærri nakin fyrir í þekktu bandarísku tímariti.

Allt átti semsagt að vera bundið þeim. Fjölmiðlaglansinn átti að vera þeirra í gegn. Þau gleymdu hinsvegar að gera ráð fyrir Rebeccu Loos. Já, það er oft erfitt að hafa anda liðinna tíma á eftir sér.

Ástkonan elti Beckham til Bandaríkjanna

Er málið gegn McCann-hjónunum að veikjast?

Það er ekki beint hægt að segja að málið gegn McCann-hjónunum sé að minnka í umfjöllun fjölmiðla. Enn er það aðalfrétt um allan heim og stefnir varla í annað. Sýnist þó á nýjustu stöðu mála að málarekstur portúgölsku lögreglunnar gegn McCann-hjónunum sé að veikjast. Úrskurður dómara þess efnis að Kate McCann þurfi ekki til Portúgals í yfirheyrslu eins og lögreglan óskaði eftir gefa til kynna að málið standi veikum fótum.

Það er reyndar mjög merkilegt að dómarinn hafi óskað eftir því að tjá sig beint um málið. Nú hefur honum verið meinað það af réttarfarsnefnd í Portúgal. Framhaldið er óvíst en eitthvað virðist málið vera veikara að efnisatriðum en margir töldu í upphafi. Það eru ótrúlega margar sögusagnir í þessu máli. Það er jafnan svo að í máli af þessu tagi er margt sem gefið er í skyn og margt sem sagt er að það er erfitt að vita hverju skuli í raun trúa. Fréttaflutningur virðist það hraður að ekki er hægt að trúa öllu af honum eins og dæmin hafa sannað.

Heilt yfir virðist ekkert mál vera í höndunum fyrr en meira afgerandi sönnunargögn koma til sögunnar. Meðan að ekkert lík er í málinu finnst mér hæpið að fara algjörlega að meðhöndla málið sem morðmál og varpa gruni á foreldrana. Það virðist vera að þau hafi haldið sterkri stöðu sinni á opinberum vettvangi, það er mikill stuðningur við þau enn og ekki vilja allir trúa veikum sögugrunni lögreglunnar sem fjölmiðlar hafa hype-að upp. Enda er það einum of ótrúleg atburðarás til að hljóma sönn í gegn.

Heilt yfir er þetta mál ágætis sýnishorn á hversu mjög fjölmiðlarnir eru til í að fara með órökstuddar sögusagnir í forsíðuppslátt. Meira að segja virtar breskar fréttastöðvar hafa fallið í þá gryfju í þessu máli og ekki er hitinn í málinu að minnka þó enginn viti með vissu hvað varð um Madeleine McCann. Það er stóra spurning málsins og við henni hefur ekkert svar fengist. Það er lykilatriði sem skiptir máli á meðan að sögusagnir grassera.

Dómara bannað að tjá sig um hvarf Madeleine

Veðramót

Ég er orðinn kvikmyndagagnrýndandi á kvikmyndavefnum film.is og mun þar ennfremur skrifa um kvikmyndir frá víðu sjónarhorni í vetur. Það er orðið nokkuð um liðið síðan að ég var kvikmyndagagnrýnandi síðast og ánægjulegt að taka það að sér aftur. Fyrsta myndin sem ég skrifa um er Veðramót, kvikmynd Guðnýjar Halldórsdóttur.

Veðramót
Fátt hefur verið meira rætt í samfélaginu undanfarna mánuði en uppljóstranir um misnotkun á börnum og unglingum á heimilum fyrir vandræðaunglinga, og þá sem voru utangarðs í kerfinu, fyrir nokkrum áratugum. Þekktast er Breiðuvíkurmálið. Það er eðlilegt að í kjölfar þeirrar umræðu sé tekið á því viðfangsefni með áberandi hætti í nútímanum með því að sýna hvernig það líf hefur verið sem var á slíkum heimilum forðum daga.

Veðramót er kvikmynd sem sprettur fram sem sterk upplifun, sérstaklega í kjölfar umræðunnar sem skók samfélagið og vekur enn til umhugsunar um fortíðina. Það verður seint sagt að Veðramót sé áferðarfalleg mynd. Þar er sögð nöpur saga, þó með tilfinningu, sem skilar sér í gegnum alla hörkuna sem við blasir. Myndin er fyrst og fremst hrá, en líka hlý og hefur vissan húmorískan undirtón í og með.

Hún er þjóðfélagsádeila að sjálfsögðu, enda er nauðsynlegt að stuða vel með þeim sögum sem sagðar eru og gefa þeim líf. Hún fær enn sterkari grunn vegna þess að við sem sjáum hana vitum að hún er ekki skáldsaga í gegn, heldur á hún sér grunn sannleikans. Þetta er raunveruleiki sem er nístandi sannur. Hann er sár og beiskur í senn og sú tilfinning skilar sér. Við hugsum um myndina langa stund á eftir.

Guðný Halldórsdóttir hefur átt brokkgengan feril sem leikstjóri, bæði gert lélegar myndir og góðar – líka miðlungsmyndir. Veðramót er þó hennar besta verk; greinilega byggð á hugsunum sem hafa fylgt henni lengi, um er að ræða verk ástríðu sem hún vildi koma til skila. Ástríðuverk verða alltaf sannari en önnur verk og það skilar sér sannarlega til áhorfandans sem fær innsýn í raunverulegan heim.

Leikurinn er leiftrandi sannur og varla veikan blett að sjá. Ungir leikarar fá þar góð tækifæri til að sýna kraft sinn. Stjörnur myndarinnar eru fyrst og fremst Hera Hilmarsdóttir, sem túlkar Dísu með miklum krafti – er sönn og leiftrandi í túlkun sinni og Jörundur Ragnarsson sem er stórkostlegur í hlutverki hins seinþroska Samma. Hann túlkar misþroska Samma af mikilli snilld og snertir streng í brjósti áhorfandans svo sannarlega. Bæði vinna þau Hera og Jörundur sannan leiksigur í hlutverkum sínum.

Hilmir Snær Guðnason er rafmagnaður sem Blöffi – það gustar sannarlega af honum í hlutverkinu - og Tinna Hrafnsdóttir sýnir góða takta í hlutverki Selmu. Helgi Björnsson er mjög öflugur í rullu föður Selmu og færir því hlutverki mikla dýpt. Ungu leikararnir eru misjafnlega góðir, en sýna að þau eru flest efnileg og geta túlkað af tilfinningu. Þau greinilega þroskast vel undir verndarvæng Guðnýjar og flest þeirra eiga framtíðina fyrir sér í bransanum.

Kvikmyndatakan er algjörlega óviðjafnanleg – fegurð landslagsins undir jökli, bæði hrikaleg sem og notaleg, kemst til skila með meistarabrag og skapar mikilvægasta rammann utan um heildarmyndina. Tónlist Ragnhildar Gísladóttur er virkilega vel gerð og skapar það andrúmsloft sem mestu skiptir til að skapa þennan löngu liðna tíma blómabarnanna. Lagið Söknuður í flutningi Bryndísar, dóttur Ragnhildar, er þeirra best og situr eftir langa stund á eftir.

Helsti veikleiki myndarinnar er klippingin að mínu mati. Það verður nokkur stór galli í heildarmyndinni. Mér fannst hún hefði getað verið fagmannlegri og skarpari. Sum atriði standa einum of lengi og meiri skerpa hefði mátt vera í þeim lokafrágangi að mínu mati til að gera myndina því sem næst fullkomna. Þessi galli stendur áþreifanlega eftir að lokum.

Myndin sem slík er þó að mestu unnin með næmum hætti og virðingu fyrir söguefninu, því að koma skelfingu liðinna tíma til skila með áhrifaríkum hætti. Veðramót er þess eðlis að hreyfa við áhorfendum og hún segir sögu sem er átakanlega sönn. Það er ekki verið að þykjast neitt í frásögn og það er stærsti kostur myndarinnar.

Heilt yfir er Veðramót með bestu verkum í íslenskri kvikmyndagerð síðustu árin. Þetta er besta mynd Guðnýjar Halldórsdóttur til þessa og greinilegt að hún hefur vandað til verka og segir sögu sem henni er kær. Þess vegna er myndin svo áhrifarík sem raun ber vitni. Þetta er ástríðuverk - sönn upplifun sem situr lengi eftir í huganum.

Fimm ára bloggafmæli - ár á Moggablogginu

Það er ár í dag frá því að ég byrjaði að blogga hér á Moggablogginu og á morgun eru fimm ár frá því að ég byrjaði að blogga. Þetta hefur verið yndislegur tími hér síðasta árið; mjög gaman og það hefur verið notalegt að vera partur af þessu magnaða vefsamfélagi; því besta hérlendis. Áður hafði ég verið í fjögur ár á blogspot.com og því árin orðin fimm, merkilegt nokk. Verð að viðurkenna að ég hugsaði mig nokkuð um áður en ég ákvað að færa mig og sé ekki eftir því. Kom áður en mesti straumurinn kom hingað yfir og hef því séð samfélagið hér vaxa dag frá degi.

Ég er kominn með fjöldann allan af góðum bloggvinum. Meirihluti bloggvina minna hafa óskað eftir að tengjast mér. Hef kynnst miklum fjölda af mjög góðu fólki, fólki úr öllum flokkum og með ólíkar skoðanir á málunum, og svo hafa böndin við gamla og góða vini í bloggheimum, fólk sem ég hef þekkt lengi, styrkst sífellt með tengslum hér. Er kominn með góðan hóp bloggvina. Allt er þetta fólk sem ég met mikils og ég hef gaman af að kynnast nýju fólki. Fæ góð komment á skrifin og heyri skoðanir úr ólíkum áttum.

Fór yfir skoðanir mínar á moggablogginu í viðtali við Gest Einar Jónasson og Hrafnhildi Halldórsdóttur á Rás 2 fyrir nokkrum mánuðum. Sagði þar mínar skoðanir á því og fékk spurningar í staðinn um kerfið. Er mjög ánægður með allt hér og tel þetta vera eins og best verður á kosið. Er mjög sáttur við minn hlut. Vil þakka lesendum mínum fyrir að líta við og lesa skrifin og öllum þeim sem kommenta hér á skrifin og segja sína skoðun vil ég þakka fyrir að tjá sig hér.

Allar ábendingar eru góðar ábendingar hér og mjög notalegt að heyra í þeim sem hafa skoðanir á mínum skoðunum. Eina sem ég krefst er að fólk sé málefnalegt og tali á kurteisislegum nótum. Nafnleysi er ekki liðið hér. Geti fólk ekki skrifað heiðarlega og undir nafni er skoðunin dauð að mínu mati.

Eins og ég sagði í viðtalinu finnst mér gott að fá komment og fagna því ef aðrir hafa skoðun á því sem mér finnst, enda eru pælingarnar hér mínar og þær eru lifandi og ákveðnar.

Ungir sjálfstæðismenn segja Vilhjálm og Sigrúnu Björk vinna gegn stefnu Sjálfstæðisflokksins

Það vekur mikla athygli að talað er gegn ákvörðunum Vilhjálms Þ. Vilhjálmssonar, borgarstjóra, og Sigrúnar Bjarkar Jakobsdóttur, bæjarstjóra hér á Akureyri, í ályktun um innanríkis- og stjórnsýslumál á SUS-þingi, sem haldið var á Seyðisfirði um helgina. SUS telur Vilhjálm hafa unnið gegn sjálfstæðisstefnunni með nokkrum málum, t.d. með afskiptum af ÁTVR, klámráðstefnumálinu svokallaða og spilakassamálinu.

Sigrún Björk fær sinn skell í ályktuninni, en hörmuð er sú ákvörðun hennar að meina ungu fólki um aðgang að tjaldstæðum Akureyrarbæjar um verslunarmannahelgina í síðasta mánuði. Segir orðrétt í fyrrnefndri ályktun að þetta hafi verið óverjandi ákvörðun sem stangist á við grunnhugmyndir sjálfstæðismanna og sjálfstæðisstefnuna.

Þetta er að mínu mati mjög merkileg ályktun - það er ekki á hverjum degi sem SUS sendir svo hvöss skilaboð til kjörinna fulltrúa Sjálfstæðisflokksins á sveitarstjórnarstiginu. En með þessu sést að ungir sjálfstæðismenn hika ekki við að senda kjörnum fulltrúum tóninn mislíki þeir verk þeirra.

Þórlindur kjörinn formaður SUS

Þórlindur Kjartansson var í dag kjörinn formaður SUS á sambandsþingi austur á Seyðisfirði með yfir 90% greiddra atkvæða. Hafði hann einn tilkynnt framboð og hlýtur afgerandi stuðning til verka. Teitur Björn Einarsson var kjörinn fyrsti varaformaður SUS sömuleiðis með þorra atkvæða. Báðir hafa verið virkir í ungliðastarfinu í fjöldamörg ár og þeir eru þekktir fyrir að vinna vel og af krafti.

Vil ég óska Þórlindi og Teiti Birni til hamingju með kjörið á þinginu og ennfremur óska þeim góðs í verkum fyrir SUS næstu tvö árin. Sömuleiðis vil ég óska nýrri stjórn SUS sem kjörin var á sambandsþinginu heilla í verkum og vona að þau vinni vel fyrir ungliðahreyfinguna á starfstímanum. Framundan er vonandi öflug vinna milli kosninga, en sá tími skiptir ekki síður máli en hefur verið síðasta starfstímabil þar sem fram fóru tvær kosningar.

Þetta SUS-þing markar endalok virkrar þátttöku minnar í ungliðahreyfingu Sjálfstæðisflokksins. Ég ákvað fyrir margt löngu að gefa ekki kost á mér aftur í stjórn SUS og hætta, allavega um skeið, virku starfi fyrir Sjálfstæðisflokkinn og horfa í aðrar áttir. Ég hef átt mjög góðan tíma í stjórninni og verið mjög virkur í starfinu á þeim tveim kjörtímabilum sem ég hef átt þar sæti. Var ég allan þennan tíma búsettur á Akureyri og það eru fá dæmi á þessum árum um að menn hafi sinnt stjórnarsetu úr slíkri fjarlægð.

Fyrst og fremst vil ég þakka öllum þeim sem ég sat með í stjórn SUS á þessum árum og voru virkir í að skrifa á vef SUS á ritstjóratíma mínum hjá sus.is kærlega fyrir samstarfið. Þetta var virkilega ánægjulegur tími og ég vil þakka fyrir vináttu allra þeirra sem ég hef unnið með á þessu nokkuð langa skeiði sem ég hef verið virkur í ungliðastarfinu með einum eða öðrum hætti. Þetta hafa verið öflug og góð ár - umfram allt skemmtileg.

Ég vil enn og aftur óska nýrri stjórn góðs í þeim verkum sem framundan eru. Nýjir forystumenn njóta greinilega mikils trausts þingfulltrúa á sambandsþinginu og ég lýsi yfir ánægju minni með kjör þeirra. Bind miklar vonir við verk þeirra og nýrrar stjórnar.

Þórlindur Kjartansson nýkjörinn formaður SUS

Spaugstofan líkti Þórhalli við Osama Bin Laden

Það var athyglisvert að sjá Randverslausa Spaugstofu í kvöld - margt fyndið og sumt ekkert spes, eins og gengur. Fyndnast af öllu fannst mér að sjá fjórmenningana líkja Þórhalli Gunnarssyni, dagskrárstjóra, við hryðjuverkamanninn Osama Bin Laden með verulega áberandi hætti. Inn á milli öskraði hann aðspurður um hver væri besti vondi kallinn að það væri Þórhallur og einnig var karakterinn í gervi hryðjuverkamannsins að kalla til Spaugstofumannanna; Þú ert rekinn!

Karakterinn í líki Osama fylgdi Erni, Pálma, Sigga og Kalla í gegnum allan þáttinn og nærvera hans var í senn athyglisverð og áberandi auðvitað, umhugsunarverð kannski umfram allt. Hann var svona ógnandi stóri pabbi yfir þeim og hótaði þeim öllu illu milli sketchanna. Þetta var ansi fyndið bara og það sem stóð helst eftir er þættinum lauk eiginlega fannst mér. Mjög nett skot hjá Spaugstofumönnum og þau vöktu sannarlega athygli þeirra sem sáu þáttinn.

Það var spes að horfa á þáttinn án Randvers Þorlákssonar í leikhópnum. Eftir svo mörg ár er brotthvarf eins úr hópnum áberandi. Mikið hefur verið talað um brottrekstur hans og sumir töldu það meira að segja vera grín. Eftir þáttinn í kvöld deyr sá orðrómur endanlega. Þetta er bara veruleiki málsins. Eftir stendur að furðulegt er að Spaugstofan fái ekki að vera eins og hún hefur verið bara. Þetta er þáttur sem hefur haft mikið áhorf og ekkert kallaði svosem á breytingar.

Ég hló mjög að sumum atriðum og þau voru mun færri atriðin sem mér fannst ekkert spes. Það var áhugavert að sjá gestaleikarana, sérstaklega fannst mér Edda Björk passa vel í hópinn og hún small vel inn í hlutverk Ingibjargar Sólrúnar. Auglýsingin með ISG og Geir var ansi smellin. Svo er Pálmi sífellt að verða betri í hlutverki Guðna framsóknarhöfðingja. Það verður spennandi að fylgjast með þættinum í vetur og hvort að Osama dagskrárstjóri fylgi þeim eftir.

Ásdís Halla hættir hjá BYKO

Það vekur mikla athygli að Ásdís Halla Bragadóttir sé að hætta sem forstjóri BYKO eftir rúmlega tveggja ára starf þar. Allir spyrja sig um hvert hún sé að fara. Það hlýtur að vera spennandi nýtt verkefni sem kallar á vistaskipti af þessu tagi á þessum tímapunkti. Varla eru það pólitísk verkefni, enda eru engar kosningar á næstunni, nema þá um forsetaembættið í júní 2008. En hver vill leggja annars peningana sína undir á að hún ætli sér að taka við af Ólafi Ragnari?

Þessi tilkynning kemur merkilegt nokk jafnmikið á óvart og þegar að Ásdís Halla hætti sem bæjarstjóri í Garðabæ í maí 2005. Ég hef alla tíð dáðst af Ásdísi Höllu frá því að hún varð formaður SUS, fyrst kvenna, og viljað veg hennar sem mestan. Finnst hún einfaldlega mesta talent flokksmanna á þessum aldri úr röðum kvenna, ef Þorgerður Katrín varaformaður er kannski undanskilin. Hinsvegar hefur mér alltaf þótt Ásdís Halla svo leiftrandi öflug og mikil forystukona að það var leitt að missa hana úr stjórnmálum. Það voru enda margir sem söknuðu hennar þaðan.

Garðabær undir forystu Ásdísar Höllu í fimm ár var bær tækifæranna, sveitarfélag sem var í fararbroddi og hún var virt fyrir störf sín, þvert á stjórnmálalínur. Vissulega vona ég að Ásdís Halla sé að fara aftur í stjórnmál en efast þó stórlega um það. Nýtt og spennandi tækifæri virðist kalla á hana. Reyndar er þetta merki þess að Ásdís Halla vilji stöðugt vera í þróun og ekki daga uppi á neinum einum stað, sé alltaf að sækjast eftir nýjum tækifærum. Það er vissulega gott mál og vonandi fær hún verðugt verkefni til að taka við nú.

Forstjóraskipti hjá BYKO

Margir vilja Randver aftur í Spaugstofuna

Það hefur verið mikil umræða um þá ákvörðun að reka Randver Þorláksson úr Spaugstofunni í netheimum og samfélaginu. Nú er hafin undirskriftasöfnun á netinu til stuðnings Randver og munu yfir 1300 undirskriftir hafa borist þar inn nú þegar. Það verður fróðlegt að sjá hvort að það hafi einhver áhrif, en allavega sannast með því að margir tala máli Randvers og harma það að honum hafi verið sparkað úr þættinum.

Þátturinn heldur áfram á morgun í Sjónvarpinu og verður áhugavert að sjá hvernig að þátturinn líti út án Randvers og hversu breyttur hann verði. Það er greinilegt að Þórhallur hefur tekið þá afstöðu að breyta þættinum og hefur talið nauðsynlegt að sparka Randveri. Mér finnst þetta röng nálgun. Ef þátturinn er staðnaður er það varla sök Randvers eins og þetta er mjög harkaleg aðgerð.

Spaugstofan hefur verið virt mjög lengi fyrir húmor sinn. Það eru ekki allir sáttir við hana svosem, en það er heldur aldrei hægt að gera grín svo allir hlæji að. Það er alltaf einhver ósáttur. En ég leit á Spaugstofuna sem heild fimm manna, ekki einstaklingsverktaka á launum. Þar væri lögmál skyttanna þriggja í hávegum hafðar. Orð þeirra sem eftir eru hafa því komið á óvart og undarlegt að þeir sætti sig við að vera höggnir svona til með valdboði að ofan.

En heilt yfir sýnir þetta mál að fólki er ekki sama um Spaugstofuna og vill hafa hana eins og hún hefur verið. Þetta er svona eins og að henda einum úr fjölskyldunni á dyr án þess að fjölskyldan hafi nokkuð um það að segja.

Fallin stjarna lifir í voninni um betri tíð

Sú var tíðin eitt sinn að Demi Moore var ein vinsælasta kynbomban og leikkonan í Hollywood. Hún fékk áhugaverð hlutverk í stórmyndum og hafði sterka stöðu í leikbransanum. Svo hvarf hún af sjónarsviðinu um miðjan tíunda áratuginn eftir tvær til þrjár misheppnaðar floppmyndir. Hún sneri aftur fyrir nokkrum árum með mun yngri kærasta upp á arminn og flotta ímynd í kvikmyndinni Charlie´s Angels: Full Throttle, sem markaði endurkomu hennar eftir öll mögru árin.

Þegar að Demi stóð á tindi ferilsins lék hún sterkar kvenpersónur með attitude eða sannan karakter. Hæst fór Demi sennilega er hún túlkaði Molly Jensen í vasaklútarmyndinni Ghost, þar sem hún lék kærustu manns sem var myrtur og sneri aftur til að vara hana við hættunni sem blasti við. Allir muna eftir ástarsenunni frægu í keramikgerðinni þar sem Demi og Patrick Swayze létu allt flakka með gamla slagarann Unchained Melody (sem varð vinsælt aftur svo um munaði) ómandi undir. Myndin sló í gegn og Whoopi Goldberg fékk óskarinn fyrir að túlka svikamiðilinn Odu Mae með glæsibrag.

Svo má ekki gleyma því að hún var í kvikmyndinni A Few Good Men í upphafi tíunda áratugarins með Jack Nicholson og Tom Cruise - frábærri réttarmynd með taugar í herlífið. Þar var hún sem hin klára og vinnusama Joanne Galloway sem varð að sætta sig við að vera aðstoðarmaður þess sem flutti málið vegna þess að hún væri kona. Yndisleg mynd og þríeykið small saman svo um munaði (Nicholson átti þar eina bestu túlkun ferilsins sem Jessup ofursti). Túlkun hennar í Disclosure þar sem hún var bitchy yfirmaður sem tók undirmann sinn (í góðri túlkun) Michael Douglas á taugum var svo eftirminnileg.

En Demi var ekki alltaf sú töggsama. Hún byrjaði ferilinn fyrir rúmum tveim áratugum sem ung og brosandi gella í gamanmyndinni Blame it on Rio, en þar lék Sir Michael Caine föður hennar. Síðar fékk Demi ýmis tækifæri sem komu henni á kortið og lék í myndum með fleiri ungsmellum þessa tíma; t.d. St. Elmo´s Fire þar sem voru m.a. Emilio Estevez, Rob Lowe og Andie MacDowell, og ástarræmunni About Last Night þar sem hún lék kærustu Rob Lowe. Margir hafa sagt að hún hafi aldrei lúkkað betur en þar. Þetta er eflaust með hennar betri myndum, einni þeirra sem kom henni best á framfæri.

Á þessum árum kynntist hún leikaranum Bruce Willis. Hann öðlaðist heimsfrægð skömmu eftir að þau tóku saman fyrir túlkun sína á John McClane í hasarreiðinni Die Hard árið 1988 og lék í framhaldi hennar skömmu síðar. Þau voru umtalaðasta parið í Hollywood í áratug, áttu nokkur börn saman og lifðu mjög opinberu ástarlífi til fjölda ára. Þau léku saman í kvikmyndinni Mortal Thoughts í upphafi tíunda áratugarins. Ennfremur ráku þau saman ásamt Arnold Schwarzenegger veitingastaði undir nafninu Planet Hollywood sem mörgum er í minni sem hafa farið til Bandaríkjanna eflaust.

Halla tók undan fæti hjá Demi um miðjan tíunda áratuginn. Eftir fjölda vel heppnaðra mynda varð hún æ óheppnari með hlutverk og valdi líka mjög vitlausar rullur. Þar standa upp úr eflaust þrjár myndir þessa tímabils; Striptease, The Juror og G.I. Jane. Síðastnefnda myndin gekk nærri frá ferli hennar endanlega. Allar urðu þær átakanlega stór flopp fyrir leikkonu sem hafði verið stór í bransanum og notið velgengni. Hún festist í feni vitlausra ákvarðana og ferill hennar festist átakanlega. Á svipuðum tíma fyrir áratug skildu Demi og Bruce. Það varð einn af stærstu skilnuðum áratugarins.

Hún lék ekki í kvikmyndum í sex ár ef undan var skilin ein kvikmynd árið 2000 sem fór vægast sagt ekki hátt. Hún tók saman við Ashton Kutcher árið 2003 að mig minnir, en hann er sextán árum yngri og var eitt helsta kyntákn þess tíma. Það vakti athygli þegar að Ashton fór frá Brittany Murphy fyrir Demi. Sambandið olli deilum en elsta dóttir Demi er aðeins átta árum yngri en Ashton. Á sama tíma kom endurkoman mikla í Charlie´s Angels: Full Throttle. Hún olli ekki miklum þáttaskilum en Demi hefur þó komið fram nokkrum sinnum síðan og nýlega lék hún á móti Kevin Costner og William Hurt í Mr. Brooks. 

Það er ekki undarlegt að Demi kvarti yfir vondu gengi sínu. Hún má muna sinn fífil sannarlega fegurri. En það að ætla segjast vera of falleg eða of ung fyrir góðar rullur er hlægileg skýring. Rangar ákvarðanir hennar í hlutverkavali eyðilagði feril hennar og enn skal sopið seyðið af því fíaskói. Það er víst bara þannig.

Demi hefur verið strönduð sem leikkona meira og minna í rúman áratug og meira að segja nýr kærasti og fræg endurkoma með þekktustu bombum þess tíma í Charlie´s Angels breytti ekki stöðu hennar. Það verður fróðlegt að sjá hvort að henni gangi betur þegar að árin færast enn meira yfir.

Demi Moore segist vera of falleg til að fá kvikmyndahlutverk

Pólitísk klókindi bragðarefsins Pútíns

Forsætisráðherraskiptin í Rússlandi sýna umfram allt pólitísk klókindi bragðarefsins Vladimirs Pútíns. Hann ætlar sér greinilega að velja forsetaefni að ári til að fylla upp í forsetaferil sinn og ætlar sér að fara fram í kosningunum árið 2012. Þetta blasir við öllum sem sér atburðarásina réttum augum og skynjar hvað er framundan. Pútín hefur á áratug gert rússneska pólitík algjörlega að sinni pólitík og tryggt sér bæði mikil völd og áhrif á forsetastóli.

Fyrir áratug, síðsumars 1999, vissu fáir utan Rússlands hver Vladimir Pútín var þegar að Borís Jeltsín ákvað að skipa hann forsætisráðherra. Hann var vissulega gegnheill leyniþjónustukall frá KGB-tímanum og fáum óraði fyrir að þar færi næsti risi rússneskra stjórnmála, lykilspilari á alþjóðavettvangi. Margir töldu þá að þar væri kominn enn einn forsætisráðherrann sem færi fyrir lok forsetaferils Jeltsíns, sem hafði haft tögl og hagldir allt frá því að hann hafði tekið völdin afgerandi eftir valdaránið misheppnaða árið 1991 og hafði risið upp úr öskustó kommaveldisins. Hann var skapmikill drykkjumaður sem markaði áhrif - og var líka þekktur fyrir að sparka forsætisráðherrum.

Mörgum að óvörum ákvað Jeltsín að segja af sér forsetaembættinu í áramótaávarpi á gamlársdag 1999. Allt í einu var leyniþjónustudulan Pútín orðinn einn valdamesti maður heims sem starfandi forseti landsins fram að kosningum. Hann sigraði forsetakosningarnar í mars 2000 með mjög sannfærandi hætti og var endurkjörinn strax í fyrri umferð árið 2004. Hann er einn vinsælasti stjórnmálamaður í sögu Rússlands, hefur allt að 80% stuðning í könnunum - er með alla fjölmiðla að mestu á bakvið sig og ríkir með járnkrafti eins og fyrrum lykilstjórnmálamenn Sovétríkjanna. Hefur markað sig sem hinn stóra afgerandi drottnara veldis síns.

Staðan í Rússlandi er mikið áhyggjuefni. Mér finnst þar horfa ansi margt til fortíðar og vert að hugsa um framtíðina sem blasir við. Stjórnarskráin meinar Pútín að gefa kost á sér í kosningunum næsta vor og rúmlega átta ára forsetaferli er því að ljúka. Atburðarás vikunnar er þó ekki beinlínis með þeim hætti að Pútín ætli sér að hverfa út í sólarlagið eins og George W. Bush, sem brátt lætur ennfremur af embætti. Hann ætlar sér að stjórna atburðarásinni eins og kvikmyndaleikstjóri úr fjarska, halda um alla spotta og ráða örlögum landsins, jafnt sem stuðningsmannahjörðar sinnar. Hann ætlar sér að vera meginspilari áfram á sviðinu.

Það kæmi mér ekki að óvörum ef að Pútín ætlaði sér að velja þægan eftirmann. Líklegast er að það verði annaðhvort þessi litlausi nýji forsætisráðherra, Viktor Zubkov, eða Sergei Ivanov - menn sem myndu ganga fyrir björg bæði Pútín þá um það. Það á að setja þægan innanbúðarmann inn sem uppfyllingu til fjögurra ára. Ekkert meinar Pútín að fara fram eftir fimm ár í kosningunum þá og væntanlega er plottið að þá komi hann með sinn steinrunna svip eins og riddarinn á hestinum hvíta inn á pólitíska sviðið í Rússlandi.

Á meðan horfum við öll út í gráðið og hugsum okkur um það hvort að Rússland sé að verða sama sjúka einræðisríkið og það var áður en múrinn féll og kommagrýlan var sigruð. Flashbackið til fortíðar í Rússlandi er verulegt áhyggjuefni, segi ég og skrifa.

Pútín segir Zúbkov hugsanlegan arftaka sinn

Sigríður Lillý tekur við af Karli Steinari

Ég fagna þeirri ákvörðun Guðlaugs Þórs Þórðarsonar, heilbrigðisráðherra, að ráða Sigríði Lillý Baldursdóttur, framkvæmdastjóra þróunarsviðs Tryggingastofnunar, sem eftirmann Karls Steinars Guðnasonar sem forstjóra TR.

Ráðning Karls Steinars fyrir fjórtán árum bar á sér brag þess að vera pólitísk ráðning, enda hafði hann verið alþingismaður Alþýðuflokksins árum saman og hann tók við embættinu af öðrum þingmanni og ráðherra Alþýðuflokksins á fyrri tímum, Eggert G. Þorsteinssyni.

Eins og flestum er í fersku minni var Sigríður Lillý varaþingmaður Kvennalistans kjörtímabilið 1987-1991. Það er hið eina rétta að ráða starfsmann innan TR til verksins en nota ekki forstjórastólinn til pólitískra bitlinga eins og svo oft hefur verið gert áður.

Sigríður Lillý Baldursdóttir nýr forstjóri TR

Leitað eftir ástinni á mjólkurfernu

Mér fannst sagan um ástina sem var auglýst eftir á mjólkurfernunni ansi sæt og skemmtilega væmin. Flest kaupum við mjólkina aðeins innihaldsins vegna og spáum ekki mikið í innihaldinu. Það geri ég allavega. Það skiptir mig slétt litlu máli hvað stendur utan á fernunni og ég hef ekki varið löngum tíma ævinnar í að stúdera þá lesningu mikið. Tilraunir til að setja ljóð og ýmislegt annað smálegt á fernurnar, t.d. misgáfulegar myndir, hafa vakið frekar litla athygli hjá mér.

Oftast nær horfi ég ekki mikið á fernuna nema þá kannski í þann mund sem ég er að kaupa hana eða hella úr henni við eldhúsborðið. En kannski þarf að gera fernurnar meira krassandi og auka skemmtunina með auglýsingum á þeim. Það er allavega svolítil ný sýn fyrir okkur hérna heima á klakanum að hægt sé að auglýsa eftir hinni einu sönnu ást á mjólkurfernunni - hvað svo sem ást er nú eiginlega, segi ég eins og Karl Bretaprins sagði svo klaufalega forðum með Díönu við hliðina á sér með roða í kinnum.

Þetta er allavega sæt saga. Það væri gaman að sjá mynd af þessu og eiginlega vonbrigði að Mogginn sé ekki með haldbæra mynd af því en birtir þess í stað skelfilega mynd af einhverri ófrumlegri fernumynd sem var í notkun hérna heima alltof lengi fyrir nokkrum árum.

Ástarsaga í kjölfar auglýsingar á mjólkurfernu

Jodie Foster fellur fyrir fegurð Íslands

Það er ánægjulegt að Jodie Foster hafi fallið fyrir fegurð Íslands í sumarsælunni hér fyrir nokkrum vikum. Jodie hefur alla tíð verið ein af mínum uppáhaldsleikkonum. Hún er mjög sterk karakterleikkona og nær sterku valdi á þeim kventýpum sem hún túlkar og er hiklaust ein af allra bestu leikkonum sinnar kynslóðar.  Enda hefur hún hlotið mörg verðlaun fyrir leik og hlaut t.d. óskarsverðlaunin fyrir leik í aðalhlutverki tvisvar áður en hún náði þrítugsaldri; afrek sem seint verður sennilega slegið.

Sterkasta leiktúlkun hennar á ferlinum hefur mér alla tíð þótt hlutverk alríkislöggunemans Clarice Starling í The Silence of the Lambs árið 1991. Það neistaði af henni þar í frábærum samleik með Sir Anthony Hopkins, sem var auðvitað rafmagnaður sem hin sálarsjúka mannæta dr. Hannibal Lecter. Bæði hlutu þau óskarinn og myndin er ein af þeim bestu á tíunda áratugnum - sannkölluð hasarreið frá upphafi til enda. Hún gerði Clarice klára en viðkvæma í senn. Sérlega flott túlkun á kjarnakonu. Það voru mikil vonbrigði að hún tók ekki þátt í Hannibal, beinu framhaldi myndarinnar áratug síðar. Julianne Moore, hin annars frábæra leikkona, náði ekki sama neistanum í hlutverki Clarice þar.

Jodie Foster sló fyrst virkilega í gegn í Taxi Driver á áttunda áratugnum. Var aðeins þrettán ára að mig minnir þá og var yndislega sönn sem vændiskonan Iris, sem Travis Bickle, í frábærri túlkun meistara Robert De Niro, reynir að bjarga úr eymdinni. Sú mynd er svört en yndisleg þrátt fyrir það. Ein besta mynd síns tíma og Jodie leikur stóran þátt í þeirri velgengni auk Roberts. Jodie komst á kortið þar og átti stórleik sem lengi verður í minnum hafður. Þegar að ég vil sjá sannkallað klassabíó set ég Taxi Driver í - stemmningin í henni er auðvitað engu lík. Allt fellur þar saman hjá Scorsese til að úr verði meistaraverk og yndislegt stef Herrmanns (hans síðasta verk) toppar allt.

Það var þó ekki fyrr en rúmum áratug síðar sem Jodie varð ein af stóru leikkonunum í Hollywood. Túlkun hennar á Söru Tobias í The Accused, sem er nauðgað með hrottalegum hætti á krá, er gjörsamlega magnþrungin. Það er ekkert annað orð til sem getur lýst þeirri upplifun að sjá myndina fyrst - þennan leiksigur Jodie. Hún hlaut fyrri óskarinn sinn fyrir þá túlkun og tókst meira að segja að slá þá við Meryl Streep, sem átti sama ár eina bestu leiktúlkun ferils síns, sem Lindy Chamberlain í A Cry in the Dark, móðurina sem var sökuð um að hafa myrt barnið sitt í Ástralíu og varð að sitja inni í sex ár áður en sakleysi hennar var loks staðfest með sönnunum.

Túlkun Jodie á Clarice The Silence of the Lambs krýndi hana sem eina stærstu leikkonu sinnar kynslóðar og hún hefur haldið þeim sess í gegnum árin. Hún hefur þó fleiri myndir á afrekaskránni en þessar þrjár. Hún túlkaði Nell yndislega á miðjum tíunda áratugnum og hélt öflugri mynd uppi með sláandi góðri túlkun. Ekki má gleyma myndinni Contact, en hún er flókið og ekki allra svosem, en túlkun hennar á Ellie er brilljans. Síðar hafa komið myndir á borð við Panic Room (hrá og mögnuð spenna sem heillaði mig algjörlega) og hún gerði hlutverk Meg Altman mjög bitastætt, Flightplan og Inside Man, báðar sterkar spennumyndir.

Vonandi mun Jodie Foster koma oftar til Íslands og ansi er það líklegt ef marka má góð orð hennar um landið.

Jodie Foster hrifin af Íslandi

Pólitískt teboð fyrir tvo í Downingstræti 10

Það vakti mikla athygli í dag er Gordon Brown, forsætisráðherra Bretlands, bauð Margaret Thatcher, þaulsetnasta forsætisráðherra í breskri stjórnmálasögu á síðustu öldum, í teboð í Downingstræti 10. Fyrir nokkrum vikum opinberaði forsætisráðherrann aðdáun sína á henni sem stjórnmálamanni á blaðamannafundi. Með þessu teboði og vinsamlegum orðum Browns í garð Thatchers er staðfest sterk staða hennar í breskri stjórnmálasögu og þau miklu áhrif sem hún hafði á löngum valdaferli sínum á öllum níunda áratugnum.

Það verður ekki um það deilt að Margaret Thatcher gjörbreytti bresku stjórnmálalandslagi á ellefu ára forsætisráðherraferli sínum. Ekki aðeins hafði hún víðtæk áhrif innan Íhaldsflokksins í stefnumótun og áhrifum á breskt samfélag með því, hún breytti líka hugsjónum og stefnumarkmiðum innan forystusveitar Verkamannaflokksins. Tony Blair sótti mjög afgerandi í smiðju Thatchers eftir að hann varð leiðtogi flokksins árið 1994 og tók við keflinu af John Smith, sem síðustu tvö ár ævi sinnar markaði Verkamannaflokknum aðra sýn á leiðtogastóli. Báðir færðu þeir flokkinn til hægri.

Thatcher fór ekki leynt með að hún taldi Tony Blair merkasta leiðtoga Verkamannaflokksins frá því er Hugh Gaitskell var og hét. Blair stóð enda undir nafni sem hægrikrati og var að margra mati aldrei sannur vinstrimaður á árunum sem hann ríkti í Downingstræti 10. Enda voru verkalýðsgarmarnir í flokknum ánægðastir allra þegar að þeir losnuðu við hann. Púað var á Blair á síðasta TUC-fundinum sem hann sat sem flokksleiðtogi. Teboð Brown-hjónanna fyrir Margaret Thatcher, sterkasta leiðtoga breskra hægrimanna frá dögum stríðskempunnar Churchills, er því staðfesting á því hversu sterkan sess járnfrúin hefur. Hún markaði spor á fimmtán ára leiðtogaferli og árunum ellefu í eldlínunni sem fylgir vistinni í Downingstræti.

Ekki aðeins var frú Thatcher boðið í te. Sarah Brown og Margaret Vaughan, eiginkona Alastair Darling, fjármálaráðherra Bretlands, buðu henni að skoða sig um á efri hæðum Downingstræti 10, þar sem Thatcher-hjónin bjuggu á árunum ellefu sem hún var við völd. Forsætisráðherrann bauð henni í skoðunarferð um skrifstofur sínar og vistarverur og munu þau hafa drukkið te í Thatcher-stofunni svokölluðu og hún hitti börn hans. Það er merkilegt að leiðtogi Verkamannaflokksins skuli bjóða sigursælasta breskra íhaldsmanna í aldir í slíka heimsókn og umfram allt sýnir það sess Margaret Thatcher í breskum stjórnmálum sautján árum eftir að hún lét af embætti.

Það væri fróðlegt að heyra hvernig þetta teboð hefur farið í David Cameron, leiðtoga Íhaldsflokksins. Á nærri sömu stund og teboðið stóð var kynnt stefnumótun flokksins í umhverfismálum. Skoðanakannanir hafa verið að sýna sterka stöðu Browns og Verkamannaflokksins. Áður en Tony Blair lét af embætti í sumar þótti allt stefna í að Cameron yrði forsætisráðherra og Íhaldsflokkurinn hafði tíu prósentustiga forskot í könnunum. Taflið hefur snúist við á skömmum tíma og þeir eru mun færri sem leggja peningana sína undir á það að Íhaldsflokkurinn vinni næstu kosningar. Hveitibrauðsdögum Browns er þó að ljúka og stefnir í spennandi þingvetur.

Það er vissulega mjög ánægjulegt að Thatcher sé sýnd slík virðing á ævikvöldi sínu. Hún markaði spor á löngum stjórnmálaferli. Hún hafði áhrif á báða stærstu flokkana á lykilskeiði sínu er hún ríkti í Downingstræti 10. Má nú varla á milli sjá hvor flokkurinn fylgir meira grunnstefnu hennar og áherslum á löngum valdaferli.

Það er í sjálfu sér sterk arfleifð sem allir stjórnmálamenn geta sannarlega verið stoltir af - það að geta haft megináhrif á andstæðing sinn eftir svo langan tíma vekur athygli. Þann sess hefur Margaret Thatcher og það staðfestist með teboðinu í Downingstræti og aðdáun húsbóndans þar á henni.

Thatcher mætir í teboð í Downing stræti