Hvernig gátu fjársvikin í TR staðið í fjögur ár?

Mér finnst dómurinn yfir Rannveigu Rafnsdóttur, þjónustufulltrúanum sem spann svikamylluna, í Tryggingastofnunarmálinu viðeigandi. Enda er það sláandi að það hafi getað gengið í fjögur ár að þjónustufulltrúi Tryggingastofnunar hafi svikið út 75 milljónir frá TR og lagt inn á reikninga tuttugu einstaklinga. Svikamyllan var ótrúlega vel spunnin hjá Rannveigu og greinilegt að innra eftirlit TR var algjörlega í molum.

Þetta gat gengið mjög lengi, ótrúlega lengi, án þess að nokkur velti fyrir sér hvernig hægt var að útbúa 781 tilhæfulausa kvittun fyrir útborgunum. Ekki eru mörg ár síðan að starfsmaður Símans var dæmdur fyrir að svíkja miklar fjárhæðir út úr fyrirtækinu, ásamt vitorðsmönnum hans, meðan að það var í ríkiseigu og endaði með því að Síminn eignaðist Skjá einn, enda hafði verið dælt peningum úr Símanum í fyrirtækið.

Nú er greinilegt að innra kerfi TR var í molum og hægt að notfæra sér brotalamir í því. Það er því ekki nema von að velt sé fyrir sér hvort svona svikamylla hafi verið í öðrum ríkisfyrirtækjum. Eitt er að þetta geti gerst í skamman tíma og komist upp, en eftir fjögurra ára blekkingarleik er um víðtækan þjófnað að ræða.

Eflaust má alltaf eiga von á að glufur séu til staðar sem óprúttinn aðili getur misnotað, en það hlýtur að vera ansi sofandi stofnun sem getur orðið vettvangur svo langvinnrar og víðtækrar svikamyllu og raun ber vitni í þessu máli. Þar hafa menn vonandi lært af lexíunni, þó enginn taki á því ábyrgð.

Hvað varðar myndbirtingu af Rannveigu og upplýsingar um hana, sem ég sé að sumir velta fyrir sér, finnst mér eðlilegt að birta myndir af þeim sem brjóta af sér með þessu tagi. Nöfn í svona máli á að opinbera, ekkert síður en var í Símamálinu margfræga.

13 sakfelldir í Tryggingastofnunarmáli

Hollenski túristinn farinn til vistar á Litla Hrauni

Jæja, þá er búið að úrskurða hollenska ferðalanginn í dóphúsbílnum í gæsluvarðhald og senda hann suður með flugi og koma honum á áfangastað á ferðalaginu, Hótel Litla Hraun á Suðurlandi, í umsjón gestgjafans Margrétar Frímannsdóttur - fljótafgreitt það. Íslenskt sumarfrí sem hæfir mönnum af þessu tagi. Fróðlegt að vita meira af þessu máli. Varla hefur þessi ferðalangur verið einn að verki. Mjög lítið heyrst um það þó. Efast um að maðurinn hafi ætlað að koma þessu ofurmagni í sölu á eigin vegum.

Væntanlega er það visst krydd í tilveruna fyrir Austfirðinga að verða miðpunktur umræðunnar á þessum degi. Seyðisfjörður er í sviðsljósinu rétt eins og Fáskrúðsfjörður fyrir réttu ári. Málin eru að vissu leyti keimlík en samt svo ólík. Þetta eru stór og sérstök mál fyrir litla byggð og sýnir mjög vel hversu mikill fíkniefnavandinn er orðinn og hversu farið er í kringum hlutina til að smygla dópinu til landsins, enda fylgdi sögunni í dag að dópið hefði verið falið það vel að ekkert átti að finna af því, skiljanlega.

Þetta er reyndar ekki nýtt mál þannig séð fyrir austan. Það eru aðeins fjögur ár frá líkfundarmálinu í Neskaupstað. Eins og flestum er í fersku minni var það fyrsta sem fannst þegar að viðkomandi maður var krufinn mikið magn eiturlyfja og mikil umfjöllun var um það mál. Farið hafði verið með manninn austur og honum varpað í sjóinn, væntanlega til að varðveita efnin en allt komst upp.

Þá var lögreglan fyrir austan og samfélagið þar í miðpunkti allrar umræðu, en nú kemur mál sem er sama eðlis að sumu leyti aftur upp í austfirskri byggð. Eflaust er það visst flashback fyrir Austfirðinga að upplifa svona mál aftur, svo skömmu eftir líkfundarmálið og stóra málið á Fáskrúðsfirði, sem þó fellur í skugga málsins í Norrænu, á sínum tíma.

Hollendingur fluttur suður

Mun þjóðkirkjan færa sig nær samkynhneigðum?

Ekki leikur vafi á því að deilurnar um staðfesta samvist samkynhneigðra hefur verið helsta deilumálið innan þjóðkirkjunnar á síðustu árum. Nú hefur Alþingi sett afgerandi lög í þeim efnum og þar með markað þjóðkirkjunni nýjar reglur á komandi árum. Við það verður að una og greinilegt er að Karl Sigurbjörnsson, biskup Íslands, talar með þeim hætti að reyna að horfa fram á veginn en ekki aftur. Er hann greinilega að reyna að róa þá sem mest hafa verið á móti málinu.

Eðlilega hafa deilur verið um málið, enda heitar skoðanir með og á móti. Flestir muna jú eftir átökum um málið á fundi presta á Húsavík á sínum tíma, þar sem séra Óskar Hafsteinn Óskarsson, prestur hér í Akureyrarkirkju, og fleiri prestar lögðu fram umdeilda tillögu. Auk þess deildu prestar harkalega á prestaþingum þá og síðar. Nú hefur löggjafarþingið tekið af skarið, stjórnmálamenn hafa talað, og mikilvægt er að deilum um málið linni og ekki horft til fortíðarinnar.

Sá reyndar athyglisverða frétt um prestastefnuna í kvöld. Þar sást að Svarthöfði úr Stjörnustríði gekk á eftir prestum og biskupi til Dómkirkjunnar við setninguna í dag. Eflaust er þar einhver táknrænn gjörningur til að minna á deilumálið um staðfesta samvist og hversu margir innan kirkjunnar hafa verið á móti þeim ákvörðunum sem teknar hafa verið.

Fréttamaðurinn sem tók saman fréttina var Guðfinnur Sigurvinsson. Hann skrifaði í mörg ár greinar á Deigluna. Ein þeirra eftirminnilegustu voru bein greinaskrif hans til biskups vegna málefna samkynhneigðra, en eins og flestir vita er Guffi samkynhneigður og augljóslega málið honum mikilvægt. Minni á þessa grein.

Stóra spurning næstu ára verður hvernig þjóðkirkjunni muni ganga að aðlaga sig breyttum tímum og ákvörðunum stjórnmálamanna um breytingar á lögum um staðfesta samvist sem opna dyrnar fyrir samkynhneigða að kirkjunni með áberandi hætti. Enn er þó spurt hvort kirkjan færi sig nær þeim breytingum með opnum huga.

Eitt erfiðasta deilumál kirkju og samfélags til lykta leitt

Hanna Birna tekur við leiðtogahlutverki í borginni

Ég fagna því að sjálfstæðismenn í Reykjavík hafa bundið enda á óvissuna um hver verði næsti borgarstjóri í Reykjavík og hver taki við leiðtogahlutverkinu af Vilhjálmi Þ. Vilhjálmssyni. Hanna Birna Kristjánsdóttir er vel að þessu komin. Hef verið þeirrar skoðunar í marga mánuði að hennar tími væri kominn. Eins og staðan er nú er mikilvægt að skipta um kúrs og gefa öðru fólki tækifæri.

Hanna Birna kom inn í borgarmálin í aðdraganda borgarstjórnarkosninganna 2002, valin á lista af kjörnefnd og kom það val mörgum að óvörum. Hún hefur verið traust og öflug í sínum verkum, staðið sig mjög vel og áunnið sér traust meðal sjálfstæðismanna. Hún hlaut góða kosningu í prófkjörinu 2005; hlaut flest atkvæði allra frambjóðenda og afgerandi umboð í annað sætið á eftir Vilhjálmi Þ. Vilhjálmssyni. Kannanir hafa að undanförnu staðfest mjög vel að hún nýtur yfirburðarstuðnings í leiðtogahlutverkið og sem næsti borgarstjóri.

Mánuðum saman hefur verið ljóst að Vilhjálmur Þ. Vilhjálmsson hefði ekki lengur styrk og stöðu til að halda áfram sem leiðtogi Sjálfstæðisflokksins í borgarstjórn Reykjavíkur og verða borgarstjóri að nýju í mars á næsta ári. Ekkert annað var í stöðunni fyrir Vilhjálm, sem hefur ekki náð að vinna vel úr sinni stöðu eftir mörg alvarleg pólitísk mistök síðustu mánuði. Hann bindur enda á óvissuna nú án hiks og að mörgu leyti mjög vel. Þessi ákvörðun var vissulega mjög fyrirsjáanleg, einkum eftir síðustu skoðanakönnun Gallups sem sýndi sögulegt fylgislágmark sjálfstæðismanna.

Nú þarf að snúa vörn í sókn undir forystu nýs leiðtoga. Hanna Birna fær nú tækifæri til að vinna að málum sem leiðtogi í nokkra mánuði áður en hún verður borgarstjóri, hálfri öld eftir að sjálfstæðiskonan Auður Auðuns varð fyrst kvenna borgarstjóri í Reykjavík. Ég óska henni innilega til hamingju með þennan merka áfanga og vona að henni muni ganga vel.

Hanna Birna verður borgarstjóri

Hillary stígur til hliðar - hvað gerir hennar fólk?

Yfirlýsing Hillary Rodham Clinton í kvöld þess efnis að hún sækist ekki beint eftir varaforsetaútnefningu er klókur leikur hjá henni. Með því virkar hún ekki of örvæntingarfull eftir tapið, gefur Barack Obama fríspil með ákvörðunina og það sem meira er tryggir vissa fjarlægð við Obama enn sem komið er í aðdraganda þess að hún lýsir yfir stuðningi við hann.

Tónninn í yfirlýsingunni er eiginlega þannig að hún segir undir rós að ef hann vilji sig við hlið sér í framboðinu og hún leiki hlutverk í framboði hans, meira en bara að styðja hann opinberlega, verði hann að sækjast eftir því. Enda veit hún vel að hann mun þarfnast hennar í baráttunni. Þetta sýna kannanir, þar sem Obama og McCain eru hnífjafnir í baráttunni - ljóst að stefnir í jafnar og mjög spennandi kosningar.

Mesti áhættuþátturinn fyrir demókrata nú er hvað stuðningsmenn Hillary muni gera. Eins og vel hefur sést á ummælum og netskrifum eru margir þeirra fjarri því ánægðir með Obama og hvergi nærri tilbúnir til að fylkja liði með honum, leggja eitthvað á sig fyrir hann og fyrir það fyrsta kjósa hann. Las athyglisverð skoðanaskipti stuðningsmanna Hillary og Obama í kommentum við frétt á cnn.com. Þar er heiftin allsráðandi og stuðningsmennirnir kasta drullukökum á milli sín eins og lítil börn í sandkassa. Ekki er mikill sáttatónn í þessu fólki, sem sameinuð verða að vinna saman eigi demókrati að vinna Hvíta húsið.

Eins og staðan er nú þurfa demókratar að róa sig niður, jafna sig eftir harðvítugan forkosningaslag mánuðum saman og ákveða sín mál rólega en ekki með miklum hraða. Eitt mál af því er hiklaust varaforsetaefni forsetaefnanna. John McCain náði útnefningu repúblikana fyrir nokkrum mánuðum og hefur hvergi nærri flýtt sér og tekið sinn tíma. Eðlilega, enda vinnast svona mál hægt og yfirvegað en ekki hratt í kjölfar þess að forsetaefni nær útnefningunni. Sagan sýnir okkur að val á varaforsetaefnum skiptir máli og þar verður að skoða alla þætti mjög nákvæmt og án þess að ana að einhverju.

Kannanir sýna vel að Barack Obama á mikið verk fyrir höndum. Hvergi nærri sjálfgefið er að hann verði forseti Bandaríkjanna. John McCain var sá repúblikani sem sigurstranglegastur var alla tíð og mælingar sýna að hann er mun sterkari en nokkru sinni flokkurinn á landsvísu. Hann hefur möguleika. Einn stærsti veikleiki Obama er að hann hefur ekki mikla reynslu og hann vann ekki forkosningar í lykilfylkjunum margfrægu. Þar þarf hann að fylla upp í með bæði eldri og reyndari frambjóðanda og þeim sem getur hjálpað honum að vinna fylki sem hann stóð sig ekki vel í.

Hillary er fjarri því eini frambjóðandinn sem getur fyllt upp í það gat fyrir Obama. En hún hefur liðsheild sem enn er mjög virk og hefur skilað sigrum allt til loka forkosningaferlisins og auk þess hefur hún reynslu sem skiptir miklu máli. Að auki er hún kona sem markaði söguleg skref í forkosningabaráttunni. Allt mælir með að velja hana, nema þá auðvitað erfið persónuleg samskipti síðustu mánuði og ótti við að hún verði of dómínerandi. En kannski verða þau vandamál sem smámál fyrir Obama er líður á baráttuna.

Síðustu daga hef ég séð marga spekinga velta því fyrir sér hvort varaforsetaefnin skipti máli fyrir forsetaefnin. Tel það hiklaust. Þeir eru hluti framboðsins, veikleikar þeirra verða um leið veikleikar forsetaefnanna rétt eins og styrkleikar þeirra bæta upp forsetaefnið. Út frá þeim forsendum á að velja varaforsetaefni og eflaust munu bæði Obama og McCain finna sér frambjóðendur sem bæta stöðu þeirra.

Varaforsetinn á hverjum tíma er staðgengill forsetans - á örlagastundu gæti orðið hlutskipti hans að sverja embættiseiðinn og taka við embættinu. Því er valið á varaforsetaefni aldrei smámál. 

Clinton sækist ekki eftir að verða varaforseti

Baugsmáli lokið - hættir Jón Ásgeir í stjórnum?

Jæja, þá er Baugsmálinu margumtalaða lokið í þeirri mynd sem mest hefur verið umtalað síðustu árin. Athygli vekur að dómur héraðsdóms er staðfestur og því fá Jón Ásgeir Jóhannesson, Tryggvi Jónsson og Jón Gerald Sullenberger allir skilorðsbundinn dóm; Tryggvi í eitt ár en hinir tveir í þrjá mánuði.

Stóra spurningin eftir þennan dóm er hvort Jón Ásgeir muni sitja áfram í stjórnum fyrirtækja og verði t.d. áfram starfandi stjórnarformaður Baugs. Hef hvergi séð ummæli hans eftir dómsuppkvaðningu, eðlilega er hann að íhuga næstu skref. Sé nú þegar að Jón Gerald ætlar með sitt mál alla leið til Strassborgar.

Jón Gerald hefur opnað mjög áhugaverða vefsíðu um Baugsmálið. Eflaust hafa allir áhugamenn um málið litið á hana og kynnt sér efnið sem þar er, en ég vil samt sem áður benda á vefslóðina. Þar er mikið af efni sem mikilvægt er að kynna sér og þar er málið kortlagt mjög vel. Er þar altént að finna eina hlið málsins sem er bæði gagnleg og áhugaverð.

Held að flestum sé létt yfir því að Baugsmálinu sé lokið. Fá mál hafa verið umtalaðri í seinni tíð. Minnir kannski helst á Hafskipsmálið á sínum tíma. Kaldhæðnislegt er að lokadómur í því máli féll á þessum sama degi árið 1991.

Dómar staðfestir í Baugsmáli

Hillary lýsir yfir stuðningi við Obama á laugardag

Framboðsyfirstjórn Hillary Rodham Clinton staðfesti nú skömmu eftir miðnættið formlega að hún myndi binda enda á forsetaframboð sitt með samkomu fyrir stuðningsmenn sína á laugardag og þá lýsa yfir stuðningi við Barack Obama. Engin stórtíðindi úr því sem komið er, en samt sem áður táknræn endalok á forsetaframboð einu konunnar sem hefur náð að klára forkosningaferlið og hlotið fjöldahylli.

Eflaust má fullyrða að þessi endalok séu visst áfall fyrir konur. Í fyrsta skipti var raunhæfur möguleiki á að kona yrði kjörin valdamesta manneskja heims og greinilegt var að sterkur kjarnastuðningur kvenna tryggði Hillary afl til að fara lengra en hún sennilega ella náð. Þrátt fyrir það varð þetta ekki ár konu í bandarískum forsetakosningum. Aðeins ein kona hefur verið í forystu framboðs stóru flokkanna; Geraldine Ferraro árið 1984. Fróðlegt verður að sjá hvort að kona verði við hlið Obama eða McCain.

Þó að Hillary hafi tapað má hún samt vel við una þrátt fyrir allt. Henni tókst að tryggja sterkan stuðning við framboð sitt mánuðum saman og naut mikils stuðnings og markaði söguleg skref með framboðinu, þó því hafi lokið mun fyrr en að hafi verið stefnt. Hún átti mjög góðan endasprett í framboðinu, vann 8 af 15 síðustu forkosningunum þó fjölmiðlar og stjórnmálaspekingar vestanhafs hafi talið hana af og náði að sýna og sanna að hún er pólitískt hörkutól sem gat staðið sig vel í erfiðri stöðu og náði vissulega ennfremur að sýna að kona getur náð langt í forkosningaslagnum. Henni tókst að opna nýjar dyr í bandarískri stjórnmálasögu, þó ekki hafi hún náð útnefningunni.

Hef aldrei farið leynt með aðdáun mína á Clinton-hjónunum. Þó að ég hafi alls ekki alltaf verið sammála þeim og stundum reyndar mjög ósammála þeim virði ég þau bæði mjög mikils, þó sérstaklega Hillary. Hún hefur verið hörkutól í stjórnmálabaráttu, verið mjög öflug og einbeitt í sinni stjórnmálabaráttu og vakið heimsathygli með verkum sínum. Með hinum góða lokaspretti í forkosningaslagnum tókst henni að sýna afl sitt við mjög erfiðar aðstæður og úr hverju hún er gerð. Hið mikla afrek að hljóta 18 milljón atkvæða stendur eftir sem mjög merkilegur áfangi.

Hvað svo sem Hillary gerir úr þessu, hvort sem hún gerir aðra tilraun til að hljóta Hvíta húsið, verði varaforsetaefni að þessu sinni eða tekur að sér aðrar baráttur á öðrum vettvangi getur hún verið stolt af sínu. Enda sést vel að Barack Obama þarf á henni að halda og hún fer með viss tækifæri, sterk tromp á hendi, af velli þrátt fyrir tapið.

Clinton mun lýsa sig sigraða á föstudag

Obama styður Ísrael af krafti í baráttu gegn Íran

Greinilegt er eftir ræðu Barack Obama, forsetaframbjóðanda demókrata, hjá AIPAC í dag að hann verður ötull málsvari Ísraels ef hann nær kjöri sem forseti Bandaríkjanna og mun vinna af krafti gegn Íran, ekkert síður en bæði John McCain og Hillary Rodham Clinton hafa talað um í forsetabaráttu sinni. Þetta eru mikil tíðindi, en þurfa varla að koma á óvart enda mun Obama þurfa á öllu sínu til að ná kjöri í kosningunum í nóvember.

Nú þarf Obama að fara að tala um málefni og kynna áherslur sínar fyrir forsetakosningarnar, tími innlifaðra predikana á flokksvísu er liðinn og nú tekur alvöru barátta við þar sem frambjóðendur þurfa að vera með málefnin á hreinu eigi þeir að vera trúverðugir í framboðinu. Obama slær með þessu á gagnrýni þeirra hægrimanna sem hafa sagt að hann myndi veita afslátt í varnarmálum sem forseti Bandaríkjanna og hann tjáir tryggð sína við Ísrael með mjög afgerandi hætti.

Fyrir nokkrum vikum varð vart við þann misskilning hjá íslenskum vinstrimönnum og svosem fleiri slíkum um víða veröld að Obama myndi ekki taka upp sömu stefnu og Bush forseti í málefnum Írans og Ísraels. Það reynist markleysa, bæði þarf hann að tala eins og Bush forseti í þessum þýðingarmiklu málum til að ná til lykilhópa í kosningabaráttunni og auk þess vill hann ekki marka sig sem mann sem veitir afslátt í varnarmálum nái hann kjöri sem forseti. Með þessu er Obama að sýna vel að hann hefur í raun sömu stefnu í málefnum Ísraels og báðir keppinautar hans um forsetaembættið og fráfarandi forseti.

Mikið verður hamrað eflaust á næstunni með það að Obama sé reynslulaus og veiti afslátt í mikilvægum málefnum. Þessi ræða skýrir línur og eftir hana vitum við betur hvernig forseti Barack Obama myndi verða í lykilmálefnum. Tryggð hans við Ísrael og andstaða við kjarnorkuuppbyggingu í Íran verður varla dregin í efa af vinstrimönnum um víða veröld eftir þetta.

Obama heitir Ísrael stuðningi

Hillary sækist eftir að verða varaforsetaefni Obama

Á stund ósigurs í forkosningaslag demókrata hljómaði Hillary Rodham Clinton sigurreif sem aldrei fyrr og hvergi nærri tilbúin að leggja árar í bát. Hillary er sönn kjarnakona, einbeitt og kraftmikil þó á móti blási. Tónninn í ræðunni var þó með þeim blæ að hún hefur áhuga á að verða varaforsetaefni Barack Obama í forsetakosningunum. Vel mátti lesa það á milli línanna og þegar eru lykilstuðningsmenn hennar farnir að þrýsta á það.

Sigur hennar í Suður-Dakóta í gærkvöldi vakti mikla athygli í miðjum klíðum endaloka forkosningaslagsins. Þrátt fyrir stöðuna, þar sem allir vissu að slagurinn væri búinn og Obama væri á mörkum útnefningarinnar, náði hún að sigra og sýna enn hversu sterkur frambjóðandi hún er. Hillary minnti vel á það í gærkvöldi að hún hefði hlotið 18 milljón atkvæða í forkosningaslagnum, fengið flest atkvæði í sögu forkosninga í Bandaríkjunum, og minnti um leið þá á sem ekki studdu hana að hún hefði enn styrk og stöðu til að halda áfram, þó ekki sem fyrsti kvenforseti Bandaríkjanna á þessum áratug.

Allt frá fyrsta degi hefur verið velt því fyrir sér hvort það sé rétt fyrir Obama og Clinton eða Demókrataflokkinn að þau fylki saman liði í forsetakosningum, sama hvort þeirra hlyti útnefninguna. Enginn vafi leikur á því að það er sterkasti kostur demókrata, en svo er aftur á móti spurt um hvort að það sé rétti eftirmálinn á harðvítugan slag að láta þau berjast saman. Mjög skiptar skoðanir eru eðlilega á því. Flestir eru þó jákvæðir og frá upphafi hefur þetta verið kallað draumateymið. Ánægja flokksmanna í Kaliforníu með þann valkost sást í kappræðum þeirra í Kodak-höllinni í Los Angeles á sínum tíma.

Þó að Hillary Rodham Clinton hafi ekki tekist að ná útnefningu sem forsetaefni demókrata markaði hún söguleg skref með framboði sínu, eins og Barack Obama benti réttilega á í sigurræðu sinni í Minnesota. Hún var hársbreidd frá því að ná útnefningunni og fór lengra en nokkurri konu hefur tekist áður, miklu lengra en það réttara sagt. Aðeins hefur jú ein kona verið í forystu stóru flokkanna í forsetaframboði í Bandaríkjunum, en Geraldine Ferraro var varaforsetaefni Walter Mondale árið 1984 þegar að þau kepptu við Reagan og Bush og töpuðu stórt reyndar.

Hillary getur verið stolt af sínu þrátt fyrir tapið. En Clinton-hjónin eru ekki vön að tapa. Hillary hefur aldrei tapað kosningu frá því að hún gekk í Demókrataflokkinn fyrir fjórum áratugum en Clinton forseti tapaði ríkisstjórakosningu í Arkansas í upphafi níunda áratugarins en náði endurkjöri svo í næstu kosningum á eftir og sat svo í embætti allt þar til hann varð forseti Bandaríkjanna fyrir hálfum öðrum áratug. Tap er því ekki ofarlega á blaði í pólitískri baráttusögu þeirra og þau þurfa sinn tíma eðlilega til að takast á við það sem felst í því að kynnast tilfinningunni nú.

En Hillary horfði fram fyrir endalok forsetaframboðs síns í ræðunni í New York í gærkvöldi. Ræðan var endalok á forsetaframboð sem var talið öruggt um að ná leiðarenda í Hvíta húsinu. Í ræðunni horfði Hillary greinilega til næstu verka. Hún útilokaði ekki að sækjast eftir varaforsetaútnefningu við hlið Barack Obama. Sá spuni er kominn á fullt og eðlilegt er að Hillary hafi metnað til að fá meira í sinn hlut en tapið. Obama þarf á henni að halda, hún er meira virði nú en fyrir tveim mánuðum - hún átti magnaðan endasprett þó ekki yrði tapið umflúið.

Aldrei hefur kona orðið varaforseti Bandaríkjanna. Konur hafa aldrei komist nær valdasess í Hvíta húsinu en sem forseti fulltrúadeildar Bandaríkjaþings og sem utanríkisráðherra Bandaríkjanna. Fjöldi kvenna telur eðlilega kominn tíma til að þær hafi áhrif á gang mála. Með ræðu sinni í gærkvöldi gaf Hillary færi á sér í hlut varaforsetans, allt í þágu flokks og þjóðar. Þarna horfði hún framfyrir öll átökin við Obama, sem um tíma líktust pólitískum leðjuslag en heiðarlegum pólitíkum átökum.

Árið 1960 valdi John F. Kennedy mörgum að óvörum Lyndon B. Johnson sem varaforsetaefni sitt. Þeir höfðu barist hatrammlega um útnefninguna mánuðum saman og Kennedy rétt marði fram sigur á flokksþinginu í Los Angeles. Saman voru þeir sterkt teymi, einskonar draumateymi. Johnson tryggði Kennedy fylki sem hann hefði ella átt minni möguleika á að sigra. Fróðlegt verður að sjá hvort Obama fetar sömu slóð og Kennedy forðum daga.

Óskaði Obama til hamingju

Barack Obama lætur drauma dr. Kings rætast

Þegar að blökkumannaleiðtoginn dr. Martin Luther King lést fyrir fjórum áratugum átti hann sér draum um samfélag þar sem litaraft skipti ekki máli og þeldökkir hefðu sömu tækifæri í lífinu og hvítir. Sú barátta kostaði hann lífið. Á þessum sögulega degi í bandarískum stjórnmálum hefur Barack Obama látið drauma baráttumannsins frá Atlanta rætast með því að ná útnefningu Demókrataflokksins. Þetta eru söguleg tímamót.

Fyrir aðeins átta til tíu árum hefði engum órað fyrir því að fyrir lok fyrsta áratugar 21. aldarinnar myndi þeldökkur forsetaframbjóðandi ná alla leið í forkosningaferli stóru flokkanna, hljóta atkvæði hvítra kjósenda um gervöll Bandaríkin og sverja embættiseið sem valdamesti maður heims. Með sigri Obama á Hillary Rodham Clinton í forkosningaslagnum í kvöld er ritaður nýr kafli í pólitíska sögu Bandaríkjanna, sama hvernig fer úr þessu.

Ekki einu sinni dr. King hefði látið sér detta í hug þegar að hann talaði um draumsýn sína í Washington á sjöunda áratugnum að það gæti gerst í upphafi nýrrar aldar. Flestir áttu eflaust von á að sú barátta tæki lengri tíma að blökkumaður ætti raunhæfa möguleika á Hvíta húsinu, þó að handritshöfundar hafi gert blökkumanninn Palmer að forseta í hasarþáttunum 24 í upphafi áratugarins. Eðlilegt er að þeldökkir Bandaríkjamenn fagni þessum tímamótasigri í kvöld.

Barack Obama hefur rakað að sér stuðningi síðustu mánuði úr öllum áttum. Hann er fersk pólitísk stjarna. Hann kom, sá og sigraði á flokksþingi Demókrataflokksins í Boston í júlí 2004 með glæsilegri ræðu. Gleymi þeirri ræðu aldrei, enda var hún að mínu mati stærstu tíðindi þess þings, þvílík stjörnuframmistaða. Allir fundu fyrir því að þar fór sannkölluð vonarstjarna. Enda er hann alvöru, það má kannski deila um hvort að hann sé ekta algjörlega í gegn en hann svo sannarlega hljómar og virkar þannig á alla sem hlusta á hann. Hann er ekki bara stjórnmálamaður, hann er einstakur pólitískur predikari sem nær til fólks og hefur áhrif á það.

Eðlilega finnst mörgum demókrötum Barack Obama vera ferskur valkostur, unglegur og heillandi, og hugsa ósjálfrátt til Kennedys forseta, sem heillaði bandarísku þjóðina fyrir hálfri öld er hann hóf forsetaframboð sitt og naut mikils stuðnings allt þar til að öllu lauk svo snögglega er hann féll fyrir morðingjahendi í Dallas á nöprum föstudegi sem markaði mikil þáttaskil í bandarískum stjórnmálum. Ólíkt er vissulega með Obama og Kennedy að sá síðarnefndi hafði að baki setu í bæði öldungadeildinni og fulltrúadeildinni í 13 ár er hann varð forseti en Obama á aðeins að baki þriggja ára setu í öldungadeildinni.

Frá fyrsta degi hafa söguleg skref verið mörkuð í þessum forkosningaslag demókrata. Þeirra stærst er að draumur dr. Martins Luthers Kings í hinni sögulegu baráttu fyrir sjálfsögðum mannréttindum þeldökkra á umbrotatímum á sjöunda áratugnum hefur ræst. Sannað er að litaraft skiptir ekki lengur máli, allir hafa jöfn tækifæri til að láta að sér kveða og það sem meira er að með því er staðfest að blökkumaður getur orðið valdamesti maður heims.

Obama lýsir yfir sigri