Hvor segir ósatt; Björgvin eða Darling?

Ég fæ ekki betur séð en öll spjót standi á Björgvin G. Sigurðssyni eftir að samtal Darling og Árna var opinberað. Ljóst er að annar flokksfélaganna í breska Verkamannaflokknum er að segja alvarlega ósatt um stöðuna, Darling eða Björgvin. Svo mikið ber á milli um fundinn að annað hvort eru Bretar að ljúga því sem gerðist á einkafundi þeirra í septemberbyrjun eða Björgvin hefur farið stórlega með fleipur og lofað upp í ermina á sér.

Þetta er auðvitað alvarlegt mál og eiginlega er æ ljósara eftir kvöldið að upphaf ólgunnar í samskiptum landanna átti sér stað í heimsókn Björgvins. Bretarnir nota greinilega loforð og heitstrengingar frá þeim fundi sem upphaf alls heila málsins. Nú skiptir máli að rekja málið á upphafsreit og vita hvor kratinn segir ósatt.

Yfirlýsing viðskiptaráðherra

Merkilegt samtal - hvað sagði Björgvin við Darling?

Ég krafðist þess 9. október sl. að fyrir lægi transcript af samtali Árna Matt og Darling - loksins hefur nú verið upplýst hvernig samtalið var og hvað fór ráðherrunum á milli. Fátt nýtt kemur fram í þessu. Bretar hafa panikkerað vegna stöðunnar og bresku ráðherrarnir sáu þarna tækifæri til að krossfesta Íslendinga sér til gleði og ánægju - til að upphefja sig pólitískt. Þetta er auðvitað ekkert nema durtar í alþjóðlegum samskiptum.

Einu tók ég þó eftir í samtali Árna og Darling. Vitnað er margoft í fund Björgvins G. Sigurðssonar og Alistair Darling í septembermánuði. Darling vissi reyndar ekki meira um flokksfélaga sinn Björgvin (hann hefur verið skráður í breska Verkamannaflokkinn í meira en áratug og hjálpaði til í kosningabaráttu þeirra 1997 og 2001) en svo að hann taldi Árna Matt vera flokksfélagann forna frá Fróni. Talandi um hlægilega niðurlægingu.

Stóra spurningin er nú; hvað fór þeim í milli? Hvað sagði viðskiptaráðherrann við Darling í september. Fjölmiðlamenn sem birtu samtalið á milli Árna og Darling hljóta að reyna nú að komast að því sé í þeim dugur og kraftur.

Samtal Árna og Darlings

Munu Björgólfsfeðgar axla ábyrgð á stöðunni?

Ég hlakka til að sjá hvort að Björgólfsfeðgarnir muni mæta á fund með viðskiptaráðherra og í framhaldinu axla ábyrgð á því hvernig komið er, einkum varðandi IceSave-reikningana. Þeir munu verða fáir sem hugsa hlýlega til þessara manna ef þeir ætla að koma þjóðinni í áratuga skuldafjötra vegna ævintýramennsku sinnar og þeir munu fá þungan dóm frá þjóðinni sem persónur ef þeir ætla að stinga af.

Mér fannst svolítið kómískt að heyra vitnað í Ásgeir Friðgeirsson, talsmann Björgólfsfeðga, í kvöldfréttunum. Eitthvað segir mér að hann verði ekki fagurt andlit á maskínu feðganna og við að svara fyrir bissness þeirra á næstunni.

Björgvin óskaði eftir fundi með Björgólfsfeðgum

Sýknun í tálbeitumáli Kompáss

Ég er alveg steinhissa á Hæstaréttardómi í tálbeitumáli Kompás. Kannski er þetta til marks um hvað dómar í kynferðisbrotamálum eru almennt vægir hér á Íslandi. Því miður er það orðin alþekkt staðreynd. Sú staðreynd hlýtur að endurspeglast vel í þessari niðurstöðu. Í þessum dómi felst að notkun á tálbeitu sé ekki lögleg og í raun hafi enga þýðingu. Mér finnst það vond niðurstaða á þessu ferli, enda var alveg ljóst hver tilgangurinn með komu mannanna á svæðið var og hvað hefði gerst hefði þetta verið raunverulegt mál.

Sýknaðir af tilraun til kynferðisbrots

Mikilvægt að fá utanaðkomandi sérfræðinga

Ég tek undir það mat að erlenda sérfræðinga þurfi til að rannsaka hin refsiverðu athæfi í aðdraganda bankahrunsins og því sem tekið hefur við síðan. Gera þarf upp við þetta mál af ábyrgð og festu og án nokkurs hiks. Við verðum að horfast í augu við það að þetta er lítið samfélag og tengsl milli fólk eru almennt mikil. Því er erfitt að sjá hver eigi að stýra uppgjörinu við liðna tíð og taka á því sem gerst hefur, nema þá að utanaðkomandi aðilar taki forystuna í því.

Fyrsta og mikilvægasta skrefið er að gera upp við viðskiptahliðina. Sífellt betur verður ljóst að margt mjög bogið er við stöðuna. Sögusagnir heyrast um að menn hafi stungið af úr landi með auð sinn og reyni að koma sér á fæturna aftur fjarri Íslandsströndum. Slíkur orðrómur er ólíðandi.

Auðmennirnir eiga að sýna gott fordæmi og koma heim og taka þátt í þeim vanda sem blasir við. Ella hafa þeir ekkert hingað að gera frekar og eiga að fá þungan skell vegna alls þess sem gerst hefur.

Vill erlenda sérfræðinga

Heilög Jóhanna og bankastjóralaunin

Ég er alveg hjartanlega sammála Jóhönnu Sigurðardóttur, félagsmálaráðherra, í því að laun bankastjóranna nýju bankanna séu alltof há. Ég sé enga ástæðu til þess að verðlauna bankastjórana með hæstu mögulegu ríkistekjum eftir það sem á undan er gengið, séu með hærri laun en bæði forseti Íslands og forsætisráðherra og meira en helmingi hærri laun en ráðherrar í ríkisstjórninni. Þessu verður að breyta.

Hitt er svo annað mál að enginn veit hvað verður um þessa banka. Alls óvíst er um hvort hér verði þrír bankar starfandi í sömu mynd og fyrir hrunið til langframa. Óvissan er algjör.

Bankastjórarnir með of há laun

Útrásargullkorn frá viðskiptaráðherra

Þetta skrifaði Björgvin G. Sigurðsson, viðskiptaráðherra, á vef sinn bjorgvin.is fyrir tæpum þrem mánuðum. Vefnum hefur nú verið lokað. Þetta eru sannarlega útrásargullkorn.

"5. ágúst 2008

Þegar KB banki opnaði útibú í Lúxemborg fyrir nokkrum árum óraði líklega engan fyrir því hve vel íslensku fjármálafyrirtækjunum ætti eftir að ganga við að hasla sér völl á erlendri grundu. Ævintýralega vel er kannski rétta orðið yfir það.

Kjarkur, þor og góð þekking íslensku útrásarmannanna skilaði meiri árangri hraðar við fjárfestingar erlendis en hægt var að sjá fyrir og víkingurinn hefur vakið athygli á alþjóðavísu. Ekki síst þegar lagt er saman við aðra útrás Íslendinga erlendis í verslun, iðnaði og þjónustu ýmiskonar.

Auðvitað skortir ekki úrtölur eða þá sem telja sig knúna til að tala útrás og fjárfestingarævintýri Íslendinga erlendis niður. Þannig eru nú hlutirnir einu sinni og því er það mikilvægt nú þegar hægir tímabundið á útrásinni vegna þrenginga á erlendum mörkuðum að halda frábærum árangri þessara flaggskipa atvinnulífsins okkar ríkulega til haga. Þetta eru okkar voldugustu fyrirtæki og nokkrar af helstu undirstöðum efnahagskerfis okkar til lengri tíma.

Í árslok 2006 má ætla að hlutdeild fjármálafyrirtækja hafi numið um 10% af landsframleiðslu og verðmæti útflutnings þekkingar og þjónustu um 60 milljörðum. Í fyrra komu 52% af tekjum viðskiptabankanna erlendis frá og þótt erlendar tekjur vátryggingafélaga séu enn ekki svipur hjá sjón miðað við viðskiptabankanna stefnir þróunin þar í sömu átt. Þessar staðreyndir sýna svo ekki verður um villst að útrás sjármálageirans hefur orðið afgerandi þýðingu í okkar efnahagslífi.

Íslensku bankarnir hafa sums staðar sætt nokkurri gagnrýni undanfarið erlendis. Sérstaklega fyrir að vera ekki nógu burðugir og um of háðir skammtímafjármögnun. Um forsendur gagnrýninnar sem skapaðist vorið 2006 hefur verið fjallað um rækilega, meðal annars af Fredirik Mishkin og Tryggva Þór Herbertssyni. Niðurstaðan er sú að gagnrýnin var að verulegu leiti tilhæfulaus. Hinsvegar var ljóst að bankarnir þyrftu að fjármagna sig betur og til lengri tíma og að koma þyrfti betur á framfæri upplýsingum um rekstur þeirra.

Samskonar gagnrýnir skýtur upp kollinum á nú í kjölfar þeirrar lausafjárkreppu sem kennd er við undirmálslán. Hún er þó ekki einskorðuð við íslenska banka, þar sem vandinn er alþjóðlegur.Athygli vekur þó að háværasta gagnrýnin kemur frá samkeppnisaðilum bankanna á erlendum vettvangi. Löngum hafa sérfræðingar Danske bank haft horni síðu íslensku bankanna en fyrir skemmstu bættust Finnskir bankamenn í “grátkórinn”.

Aðstoðarmenn Nordea í Finnlandi, Markku Pohojla, gefur til dæmis opinberlega í skyn að íslensku bankarnir munu fljótlega lenda í miklum vandræðum. Hann gengur jafnvel svo langt að gera því skóna að íslensku bankarnir verði ekki til staðar eftir nokkra mánuði. Þessi stóru orð finnska bankamannsins byggja ekki á neinni greiningu á íslensku bönkunum. Nýleg ítarleg úttekt á stöðu þeirra og íslenska fjármálakerfisins alls, eftir þá Friðrik Má Baldursson og Richard Portes, gefur til að mynda ástæðu til að ætla að staðan tiltölulega góð í alþjóðlegu tilliti.

Gagnrýnin hlýtur því að skoðast í því samhengi að a.m.k. tveir íslenskir bankar, Glitnir og Kaupþing, hafa hafi sókn inn á markað fyrir sparifé í Finnlandi, með svipuðum hætti og Landsbankinn hefur áður gert í Bretlandi. Þessi markaðssókn kemur sér vitanlega illa fyrir Nordea sem til þessa hefur ekki treyst sér til að bjóða jafn góð kjör og íslensku bankarnir bjóða.

Ásakanir þessar eru alvarlegar þar sem þær beinast einnig að íslenskum eftirlitsaðilum, sérstaklega Fjármálaeftirlitinu en einnig að hluta Seðlabankanum. Ítarleg greining þessara tveggja lykilstofnanna gefa ekkert annað til kynna en að íslensku bankakerfið sé mjög stöndugt.

Í ofanálag eru innlán Finna í íslenskum bönkum tryggð með innistæðutryggingum. Að því leiti til sem finnskar reglur þar að lútandi veita betri réttindi en íslenkar myndu bankar bæta tjón sparifjáreigenda ef svo ólíklega vildi til að einhverjir bankar kæmust í lausafjárskort.Því er rétt að halda því til haga sem rétt er þegar reynt er að kasta rýrð á fjármálastofnanir okkar þegar kreppir að.

Til að fara yfir stöðuna og til að efla samvinnu stjórnvalda og fjármálafyrirtækja um fjárfestingar erlendis mun Viðskiptaráðuneytið kalla til fundar með Samtökum fjármálafyrirtækja og Viðskiptaráðs í janúar. Ætlunin er að skapa varanlegan vettvang fyrir slíkt samstarf og verður janúarfundurinn fyrsta skrefið í þá átt."

 

Eðlilegar spurningar á miklum örlagatímum

Ég er algjörlega ósammála því að Ríkisútvarpið hafi gengið of langt í umfjöllun sinni að undanförnu. Aðeins hefur verið spurt þeirra spurninga sem þörf var að spyrja á sannkölluðum örlagatímum þjóðarinnar. Fjölmiðlamenn hafa tekið beinskeytt viðtöl og verið hvassir. Það er þeirra hlutverk og ekki við neinu öðru að búast úr þeirri átt. Ef ekki er tími til að spyrja auðmenn og stjórnmálamenn beittra spurninga nú er von að spurt sé hvenær það eigi þá að gerast.

Mér finnst Ríkisútvarpið hafa staðið sig vel. Vissulega hafa Egill Helgason og Sigmar Guðmundsson verið mjög beittir en þeir hafa komið með beittar og þarfar spurningar. Nú er enginn tími fyrir drottningarviðtöl, heldur alvöru spurningar. Þjóðin vill svör og eðlilegt að henni sé gefin einhver yfirsýn yfir stöðuna, sé það annars hægt þegar enginn veit í raun hver sögulok verða í þessum erfiðleikum.

RÚV sagt kynda undir sleggjudómum og ofstæki

Kosningar á örlagatímum eru hrein fjarstæða

Eitt af því vitlausasta sem ég hef heyrt á þessum örlagaríku tímum þjóðarinnar er að kjósa eigi sem allra fyrst. Ég get ekki séð að það sé neinn tími til að leggja í kosningabaráttu á næstu vikum. Lykilverkefnið er að bjarga þjóðinni frá algjöru hruni og tryggja undirstöðurnar sem eftir eru í stöðunni. Eigi að kjósa núna verður allt stjórnkerfið að hafa brugðist, ríkisstjórnin gefist upp í verkefninu sem henni er skylt að leiða þjóðinni út úr eða þá að myndaður verði annar þingmeirihluti úr stöðunni sem kom upp úr kjörkössunum vorið 2007.

Ég held að það verði mjög alvarlegt mál ef ríkisstjórn með tvo þriðju alþingismanna á bakvið sig gefst upp í þessum ólgusjó. Slíkt fall yrði skipbrot beggja stærstu flokkanna í landinu og vandséð hver gæti í raun tekið við verði það niðurstaða þessa stjórnarsamstarfs að flokkarnir tveir hafi ekki burði til að vinna saman, eins og þeir einsettu sér í upphafi. Slíkt fall ríkisstjórnar hlyti að leiða til pólitísks glundroða, enn meiri en orðinn er. Fari svo finnst mér eðlilegast að mynda ríkisstjórn annarra en stjórnmálamanna.

Vel sést á skoðanakönnunum að stjórnarandstaðan nýtur ekki trausts. Hvernig á að fela henni stjórnina við þær aðstæður að stjórnin myndi gefast upp. Finnst það fjarstæðukennt. Eins og ég sagði hér fyrr í kvöld er aðeins eitt verkefni mikilvægt nú, það er að bjarga því sem bjargað verður. Við eigum mjög erfitt og kosningabarátta nú er afleitur kostur. En hitt er aftur á móti annað mál að mér finnst mjög eðlilegt að krefjast kosninga áður en kjörtímabilinu lýkur.

En það verður þá að gerast við aðrar aðstæður, eftir að þeim sem var falin stjórn landsins með afgerandi hætti vorið 2007 hafa reynt að leysa verkefnið á þessum örlagatímum. Mistakist þeim er vandséð hvort einhver pólitísk forysta sé í landinu til að taka á málum. Þá hljóta flestir að horfa til annarra en stjórnmálamanna að leysa úr vandanum. Kosningar ofan í þennan vanda er mjög vanhugsuð lausn, ef lausn skyldi kalla.

Ekki rétt að boða til kosninga

Ábyrg afstaða í erfiðri stöðu - örlagatímarnir

Mér fannst Geir H. Haarde, forsætisráðherra, tala af ábyrgð og festu, við mjög erfiðar aðstæður, í Kastljósinu í kvöld. Mjög erfitt er að hafa svör og lausnir á öllu í þessari stöðu, en í yfirlýsingu hans um að íslenska þjóðin verði ekki kúguð til fylgilags talaði hann mjög afgerandi. Enda finnst mér það alveg rosalegt ef það fer svo að komandi kynslóðir verði skuldsettar í áratugi fyrir gamblerí útrásarvíkinganna margfrægu.

Þetta eru örlagaríkir tímar í sögu þjóðarinnar. Mér finnst alveg út í hött að horft verði aðeins til Seðlabankans til að gera upp liðna tíð. Öll þjóðin horfði sofandi á atburðarásina. Eigi einhver að taka ábyrgð á stöðunni er hún mjög víðtæk. Fara þarf yfir alla þá stöðu heiðarlega og gera upp við hana án þess að ætla að hengja einn mann. Þetta er miklu stærri vandi en svo.

Allt tal um kosningar nú finnst mér óraunhæft. Varla yrði um slíkt að ræða fyrr en í fyrsta lagi með vorinu. Fyrst þarf að reyna að koma þjóðinni í gegnum mesta ólgusjóinn. Við höfum ekki tíma fyrir neitt annað núna. Ég treysti Geir best fyrir forystunni við þessar aðstæður og frábið mér að fá vinstristjórn við þessar aðstæður.

Falli stjórnin eða gefist upp við þetta örlagaríka verkefni er eðlilegast að sett verði þjóðstjórn eða hreinlega utanþingsstjórn sérfræðinga yfir landið. Stóra verkefnið framundan er enda að ná samstöðu um aðgerðir og forystu. Við getum ekki leyft okkur þann munað að fara í með og á móti fylkingar. Þjóðin er undir nú.

Við munum ekki láta kúga okkur

Undirskriftasöfnunin fer vel af stað

Íslenska þjóðin hefur heldur betur sent sterk skilaboð með undirskriftasöfnuninni á netinu gegn Bretum. Þó að Landsbankinn sé ekki lengur flokkaður með Al-Qaeda er mikilvægt að halda áfram baráttunni og tala hreint út við bresk yfirvöld. Sumir hafa reyndar sent mér tölvupóst eftir fyrri skrif og sagt að undirskriftasöfnunin sé ekki fullkomin. Vel má vera, en hún er hinsvegar gott framtak af hálfu íslensku þjóðarinnar á þeim tímum þar sem hryðjuverkalögum er beint að okkur.

Við verðum öll sem eitt að láta í okkur heyra og tjá skoðanir okkar. Þessi síða er besta leiðin til þess, tel ég. Og vonandi skilar hún þeim árangri að allir Bretar viti að við erum ekki úrþvætti heimsins.

Breska heimsveldið hörfaði

Allir að skrá sig á indefence.is - flott framtak

Ég hvet alla Íslendinga til að senda skýr skilaboð til Bretlands með því að skrifa nafnið sitt á indefence.is - flott framtak hjá þeim sem standa að þessu. Mér finnst það afleitt að Bretar haldi að Íslendingar séu upp til hópa óheiðarlegt og ómerkilegt fólk og því mikilvægt að koma öðrum skilaboðum á framfæri. Uppsetning til síðunnar og öll umgjörð hennar er vel gerð - fagmannlega af þessu staðið.

Þegar ég skráði mig um tvöleytið höfðu rúmlega fimm þúsund manns skráð sig og ég sé að nú tveim tímum síðar hefur bæst meira en helmingur við. Betur má ef duga skal. Allir að skrá sig!

Tek annars undir með Ólafi Elíassyni tónlistarmanni, í viðtali við vísir.is:
"Við elskum Bretland. Við höfum átt yndislegar stundir í Bretlandi og eigum mikið af yndislegum breskum vinum". "Að láta einhvern pólitískan drullusokk (Brown) eyðileggja vináttusamband okkar við Breta kemur ekki til greina."

Til varnar Íslandi

Landsbankinn missir hryðjuverkastatusinn

Mér finnst það viss léttir að bankastofnanir landsins séu ekki lengur við hlið Al-Qaeda, Súdans, N-Kóreu, Zimbabwe og Búrma. Öryggið í svartnættinu verður aðeins meira. Mér er reyndar slétt sama hvort bresk stjórnvöld vilja setja mynd af Björgólfi Guðmundssyni við hliðina á Osama Bin Laden - mér er meira annt um stöðu Íslands og að stofnanir landsins, sem sumir hafa nefnt hornsteina samfélagsins, séu ekki flokkaðar sem ígildi hryðjuverkasamtaka.

Þeir sem áttu þennan bissness verða að taka skellinn með sínum karakter. Þjóðin á ekki að vera úthrópuð sem úrþvætti heimsins.

Landsbankinn af hryðjuverkalista

Obama á sigurbraut - verkefni nýs forseta

Ég tel orðið nokkuð öruggt að Barack Obama verði kjörinn forseti Bandaríkjanna eftir þrettán daga. Forskot hans er orðið mjög traust og hefur verið um nokkuð skeið. Ef ég ætti að giska í dag myndi ég spá Obama Hvíta húsinu með um eða yfir 5% kosningasigri hið minnsta. John McCain þarf ekkert minna en kraftaverk til að snúa taflinu við. Vissulega getur hann það, en tíminn er að renna út og vandamálin eru að sliga framboðið. Árferðið er þannig að vonlaust er að vera í framboði fyrir ráðandi valdhafa.

Eigi McCain að eiga einhvern minnsta möguleika á Hvíta húsinu þarf hann að sigra í fimm fylkjum; Flórída, Ohio, Virginíu, N-Karólínu og Missouri. Kannanir gefa til kynna að hann eigi í erfiðleikum í fylkjum sem Bush forseti vann mjög traust bæði í forsetakosningunum 2000 og 2004. Verkefni McCain er því ekki aðeins að vinna lykilfylkin frá árinu 2004, þegar Bush vann Kerry, heldur og mun frekar að verja mikilvæg fylki sem repúblikanar hafa unnið áratugum saman með örfáum undantekningum.

Demókratar hafa ekki unnið í Virginíu síðan Lyndon B. Johnson vann traustan sigur á landsvísu árið 1964 og N-Karólína hefur ekki kosið demókrata síðan Jimmy Carter, fyrrum ríkisstjóri í Georgíu, vann Gerald Ford, sitjandi forseta Bandaríkjanna árið 1976. Ef bæði þessi fylki verða demókratafylki í þessum forsetakosningum eru öll sund lokuð fyrir McCain. Þá munu ekki Ohio og Flórída ráða úrslitum. Og sumar kannanir gefa til kynna að bæði þessi fylki verði demókratafylki.

Allt frá upphafi var ljóst að þetta yrðu mjög erfiðar forsetakosningar fyrir repúblikana. George W. Bush er mjög óvinsæll forseti og er erfitt fyrir repúblikana að eiga einhverja von á Hvíta húsinu við þær aðstæður að hann er enn á pólitíska sviðinu. McCain var eini frambjóðandi repúblikana sem átti einhverja möguleika í þessum kosningum. Staða efnahagsmálanna á lokaspretti kosningabaráttunnar hefur gert það að verkum að möguleikar hans eru litlir.

Ég tel því að Barack Obama muni vinna nokkuð traustan sigur í forsetakosningunum. Allar kannanir gefa honum væntingar um nokkuð traustan sigur, sigur sem hefur ekki verið í kortunum síðan Reagan sigraði Carter og Mondale forðum daga. Sögulegir tímar eru því framundan í Bandaríkjunum með kjöri fyrsta þeldökka forsetans.

Obama bíður mikið verkefni vinni hann þann trausta sigur sem mælist í könnunum. En hann hefur ekki allt kjörtímabilið til að taka af skarið og vinna af krafti. Hann þarf þegar á þeim 77 dögum frá forsetakosningunum til forsetaskiptanna 20. janúar að setja fram alvöru tillögur um framtíðarskipan í Bandaríkjunum.

Mér finnst það sjaldan gott þegar forseti Bandaríkjanna hefur báðar þingdeildirnar með sér; kannski aðra en ekki báðar. Forsetar hafa oft misst yfirsjón á lykilmálum við þær aðstæður. Demókrataþingdeildirnar eru óvinsælli en Bush forseti og þar hefur ekki verið unnið vel.

Þegar Obama verður forseti er engin afsökun fyrir því að láta ekki verkin tala. Hann fær því max hundrað fyrstu dagana í Hvíta húsinu til að taka til eftir Bush-stjórnina og sýna að hann standi undir öllum loforðunum.

Forskot Obama orðið 10%

Dramatísk starfslok - skýjaborgir og væntingar

Lýsingarnar á síðasta starfsdegi Hreiðars Más Sigurðarsonar í Kaupþingi eru dramatískar í meira lagi. Hverjum hefði órað fyrir því að svona myndi fara fyrir forstjóra stærsta banka landsins fyrir aðeins nokkrum vikum - þegar allir voru að tala um himinháar tekjur hans, kaupréttarsamningana og annað almennt bruðl. Þetta eru harkaleg endalok á skýjaborginni, svo ekki sé nú meira sagt. Vonandi koma menn niður á jörðina í þessum banka við þessi dramatísku þáttaskil.

Freistandi er að ætla að allir hafi misst yfirsýn í velgengninni. Upphæðir urðu stjarnfræðilegar og skýjaborgin reyndist of háleit er á hólminn kom. Fallið er líka rosalegt. Þeir sem voru á forsíðum allra blaðanna og dýrkaðir sem guðir, talað um þá sem riddara samfélagsins og allir litu upp til þeirra ótakmarkað, fá harkalegan skell. Eftirmælin eru ekki fögur. Hver einn og einasti landsmaður krefst þess nú að skipt verði um leiðsögn og við fáum raunhæfar væntingar um framtíðina.

Tími skýjaborganna er liðinn. Allir krefjast þess að ríkið haldi af ábyrgð utan um þessa banka þegar þeir rísa úr rústunum. Hvernig svo sem fer á næstunni í ríkisbönkunum er von allra að byggt verði traust undirstaða undir allt heila klabbið og við hverfum ekki aftur í þann absúrdisma sem einkenndi verk útrásarvíkinganna sem settu þjóðina á hausinn og gerðu, allavega tímabundið, út af við þjóðina. Nú þarf nýja leiðsögn.

Hreiðar Már yfirgefur Kaupþing

Tjón Seðlabankans - fellur restin á morgun?

Mikilvægt er að liggi fyrir sem fyrst hversu mikið tjón Seðlabankans verði af falli bankastofnana landsins. Annars eru tölurnar í heildarmynd þessa falls íslenska fjármálakerfisins stjarnfræðilegar og alveg rosalegt að sjá hversu mikill sofandahátturinn var meðan útrásarvíkingarnir stýrðu okkur að feigðarósi. Óli Björn Kárason fer yfir þetta í fróðlegri umfjöllun á T24, sem er nb besti vefurinn um viðskiptamál hérlendis.

Skelfileg tilhugsun er ef að restin af kerfinu fellur á morgun, eins og Höskuldur Þórhallsson, framsóknarþingmaður, gefur í skyn í dag. Þetta er dökk spá en því miður raunhæf ef miðað er við helstu röksemdir hans, sem hljóma því miður ekki svo fjarri lagi. Hvernig gat farið svona fyrir þjóðinni? Þetta verður þjóðargjaldþrot sem enginn mun gleyma. Við þurfum að stokka okkur vel upp eftir þetta hrun.

Ef Seðlabankinn fer á fullt í veðköll er ljóst að restin er á fallanda fæti; Saga og Askar, VBS og Sparisjóðabankinn. Mér finnst eðlilegt að spyrja hver hafi brugðist mest. Sjónir manna hljóta fyrr en síðar að beinast að fjármálaeftirlitinu. Þvílíkur Þyrnirósarsvefn í eftirlitsferlinu.

Seðlabanki fer ekki tjónlaus frá falli bankanna

Finnur stjórnar Kaupþingi - lengi ríkisbanki?

Valið á nýjum bankastjóra Kaupþings kemur svolítið að óvörum. Ég taldi að hlutverk skilanefndanna yrði algjörlega bundið við eitt verkefni en þeir sem skipuðu hana yrðu ekki valdir til forystustarfa í bönkunum umfram það. Verkefni Finns hjá Kaupþing verður mikið og erfitt, enda verður talsvert verkefni að koma bankanum af stað aftur eftir áföllin sem dunið hafa yfir. Reyna mun á hann í því hlutverki.

Stóra spurningin sem væri gott að fá svar við er hvort allir bankarnir þrír eigi að vera í ríkiseigu á næstunni. Vilji hefur verið til þess að Kaupþing yrði ekki ríkiseign að öllu leyti. Hinsvegar er ég ánægður með að komið var í veg fyrir að fyrri yfirmenn og stjórnendur tækju bankann aftur og kæmu inn bakdyramegin í skjóli lífeyrissjóðanna. Bankarnir þurfa nýtt upphaf, ekki afturhvarf til nýlegrar fortíðar.

Nýr bankastjóri Nýja Kaupþings

Litlu fréttirnar í svartnættinu

Ég verð að viðurkenna að ég hló mjög að fréttinni um konuna sem vildi alveg örugglega komast til læknisins síns. Þessar litlu fréttir úr samfélaginu eru alveg nauðsynlegar í þessu svartnætti sem þjóðin er föst í um þessar mundir.

Sjúkleg stundvísi

Íslendingahatur Breta stimplað á boli

Bretar láta ekkert tækifæri renna sér úr greipum við að niðurlægja íslensku þjóðina og tala niður til hennar í vanda sínum. Þessi bolur er kannski fyndinn í augum einhverra en hann er því miður bara eitt dæmið um beina atlögu að íslensku þjóðinni og hagsmunum hennar. Enda tel ég að samskipti þjóðanna séu fyrir bí um langt skeið, hvað sem líður öllu hinu góða sem gert var frá því þorskastríðunum lauk á áttunda áratugnum.

Svo er að sjá í nokkrum skoðanakönnunum í Bretlandi að durturinn Gordon Brown hafi styrkst í sessi við að ráðast gegn Íslandi með hryðjuverkalögum. Sumir tala reyndar um að Ísland verði Falklandseyjar Browns, færi honum sigur í þingkosningum og pólitískan stöðugleika að nýju. Vonandi tekst að koma í veg fyrir það að þessi tækifærissinni gangi frá hagsmunum Íslands til að upphefja sjálfan sig.

Bolir gegn Íslendingum

Orðspor Landsbankans og Al-Qaeda hið sama

Hverjum hefði órað fyrir því fyrir nokkrum árum að Landsbanki Íslands yrði settur við hlið hryðjuverkasamtakanna Al-Qaeda í erlendum skjölum yfir stofnanir sem Bretar eiga sökótt við eða hafa dottið út af sakramentinu þar. Þetta eru ótrúleg endalok á hinni voldugu útrás sem lofsungin var eins og heilög ritning fyrir nokkrum árum. Öll þjóðin var með glýjuna í augunum fyrir útrásinni en hún vaknar nú upp við vonda martröð. Veislunni er lokið og íslenska þjóðin hefur verið sett á hliðina af útrásarvíkingunum.

Elsti banki landsins, sem flestir töldu að gæti ekki farið á hausinn, væri jafn traust undirstaða samfélagsins og þjóðkirkjan, er rúinn trausti og flokkaður eins og hópur óreiðumanna eða hermdarverkamanna á erlendri grund. Þvílík endalok. Þegar ég var eitt sinn í viðskiptum við Landsbankann var þannig talað um bankann eins og hann væri heilagur - þar væri allt svo einstakt og ekkert gæti nokkru sinni farið úrskeiðis. Nú hafa eigendur bankans hlotið sömu eftirmæli og orðspor og Bin Laden. 

Vonandi læra einhverjir á þessum óförum öllum. Auðvitað er það rétt að Bretar komu illa fram og ekkert réttlætir þessa meðferð á íslenskri þjóð. Bretland á vonandi eftir að fá finna fyrir því, þó síðar verði, að beita hryðjuverkalöggjöf gegn vestrænni þjóð. Þetta mál á heima hjá Nató. Hitt er svo annað mál að orðspor þjóðarinnar er farið í gambli þeirra sem héldu utan um alla sjóðina í krosstengslunum. Þetta eru endalok sem þjóðin mun ekki gleyma og krafan er að þetta verði tekið alla leið.

Vil annars hrósa umsjónarmönnum Kompáss fyrir vandaða og trausta umfjöllun í kvöld. Fínn þáttur, sem tók af skynsemi á málunum og sagði söguna frá þeim hliðum sem mestu máli skipta, burtséð frá eignarhaldinu á stöðinni.

Landsbanki í slæmum félagsskap