Ógeðfellt morð í Nígeríu

Það var einkar dapurlegt að lesa fréttina um nígeríska manninn sem framdi það skelfilega ódæði að myrða eiginkonu sína eftir að þau eignuðust þríbura. Það er eiginlega með ólíkindum að lesa svona fréttir og sjá mannvonsku af þessu tagi. Hverskonar sturlun er það sem rekur einstakling í að drepa maka sinn með svo ógeðfelldum hætti. Það er erfitt að eiga nokkur svör við því svosem en það er tilfinningalaus mannskepna sem ekki hugsar eitthvað við að lesa svona fréttir í sannleika sagt.

Það er ekki langt síðan að sú frétt barst hingað frá Noregi að þrítugur Afgani varð konu sinni að bana í Osló. Dunni Ölvers sagði frá þessu í bloggfærslu nýlega. Svo minnir mig að kona hafi orðið börnum sínum að bana þar síðsumars líka. Alveg skelfilegt bara. Þetta einhvernveginn verður til þess að maður hugsar um hversu mannskepnan getur orðið grimm eiginlega.

Eflaust eru morð algeng um allan heim, en einhvernveginn er þetta svo sorglegt að með ólíkindum er. Það er ekki hægt annað en fyllast óhug við lestur svona sorglegra tíðinda, þó órafjarri Íslandi gerist.

Myrti eiginkonu sína eftir að þau eignuðust þríbura

Easy Rider

Ég horfði í kvöld á mynd sem alltof langt er síðan ég hef séð. Fyrir valinu varð nefnilega Easy Rider. Þetta er auðvitað eðalmynd. Henni er sennilega best lýst sem sígildri og næstum sagnfræðilegri gullaldarheimild um hippaheimspeki sjöunda áratugarins. Þar segir af blómabörnunum Billy og Wyatt sem leggja uppí ferð til að skoða gervalla Ameríku. Sú verður þeirra síðasta.

Þeir verða að lokum fórnarlömb þess hugsunarháttar sem þeir börðust á móti. Á leiðinni kynnast þeir fjölmörgum skrýtnum landanum, þeirra á meðal er George Hanson, en hann er lögfróður drykkjurútur sem ákveður að slást í för með þeim félögum. Það verður mikill ævintýrarúntur, í senn örlagaríkur og líflegur.

Easy Rider er auðvitað hiklaust ein af mest stefnumótandi myndum sjöunda áratugarins og jafnvel kvikmyndasögunnar, enda eru eftirlíkingarnar af henni orðnar giska óteljandi. Hún kostaði smáaura en halaði inn milljónum dollara og varð ein af vinsælustu kvikmyndum sjöunda áratugarins og hefur unnið sér merkan sess í kvikmyndasögunni.

Dennis Hopper og Peter Fonda fara þar á kostum í hlutverkum ferðafélaganna Billy og Wyatt. Þeir voru eiginlega aldrei betri á ferli sínum en þar, þó að mér hafi alltaf fundist Hopper bestur í Speed í mögnuðu hlutverki Howard Payne og svo sem Frank í Blue Velvet. Fonda hefur átt gloppóttan feril en brilleraði í hlutverki Ulee í Ulee´s Gold.

Óskarsverðlaunaleikarinn Jack Nicholson fékk sitt fyrsta stórtækifæri á ferlinum í hlutverki George Hanson og átti stórleik, hreint út sagt. Leið hans varð bein og greið, en hann hefur þrisvar hlotið óskarinn en fyrir Easy Rider fékk hann sína fyrstu tilnefningu. Það er hrein unun að fylgjast með Nicholson í þessari mynd.

Lagið Ballad of Easy Rider setur sterkan svip á myndina, sérstaklega í hinu sviplega lokaatriði, sem enn í dag kemur sem rosalegt sjokk við sorgleg leiðarlok blómabarnanna. Ballad of Easy Rider með The Byrds er í tónlistarspilaranum hér á síðunni. Endilega hlustið á það - frábært lag.

En mikið innilega var gaman að sjá þessa mynd aftur. Hressandi og gott!

Ingibjörg Sólrún heimsækir konu í Sderot

Í kvöldfréttum Ríkissjónvarpsins var sýnt frá heimsókn Ingibjargar Sólrúnar Gísladóttur, utanríkisráðherra, til bæjarins Sderot, þar sem 24.000 manns búa, en á hverjum sólarhring skjóta Palestínumenn jafnan tveim flugskeytum á bæinn. Sýnt var frá því er Ingibjörg Sólrún heimsótti heimili konu sem hafði orðið fyrir flugskeyti nýlega.

Konan hágrét á meðan að ráðherrann dvaldi á heimili hennar og var sýnt frá því er hún reyndi að hugga konuna í þrengingum hennar, en börn hennar vilja ekki koma aftur á heimilið. Veruleikinn verður varla raunsannari en með þessum myndum og þessari frétt. Eins og Ingibjörg Sólrún sagði er auðvitað allt annað að fara á vettvang en að lesa um svona fregnir.

Ástandið á þessu svæði er mjög eldfimt. Það sést vel af stöðunni svosem í Palestínu, en í raun eru tvær stjórnir í landinu og tekist á um stöðuna þar. En það var athyglisvert að sjá þetta ástand sem sást í fréttinni, sem sagði meira en mörg orð.

Atvinnumótmælendurnir mættir á Grundartanga

Það er alveg kostulegt að fylgjast með þessum mótmælendum sem kenna sig við Saving Iceland. Þau hafa vakið athygli fyrir að fjölmenna í Kringluna og blokkerað Snorrabraut á laugardegi um hásumar. Nú eru þeir mættir við álverið á Grundartanga og eru sennilega að mótmæla því. Þeir eru þó seint mættir til mótmæla, enda hefur álverið starfað þar árum saman og er ekki á leið eitt né neitt.

Það er sennilega tímasóun að velta því fyrir sér hvernig þetta fólk nenni þessum mótmælum, en það er samt ekki fjarri því að hugurinn leiti í þær áttir. Þetta er að upplagi að því er virðist vera atvinnumótmælendur um víðar grundir sem hafa mikla þörf á að minna á sig víða um lendur. Það er greinilegt að ekki aðeins ætla menn að mótmæla í borginni, kannski er verið að fara um landið. Það verður fróðlegt að sjá hvort að mótmælendurnir fara austur til að mótmæla álveri sem er orðin staðreynd.

Það er sjálfsagt að hver og einn hafi rétt til að tjá skoðanir sínar og mótmæla. Það er samt erfitt að sjá hverju þetta fólk ætlar í raun og veru að áorka með þessum mótmælum ef verið er að mótmæla við álver sem eru löngu orðin staðreynd og verða ekki færð til. Margir velta því fyrir sér hvernig fólk nenni að fara landa á milli til að stunda þessa iðju, fólk sem þekkir ekki mikið til íslenskra aðstæðna og stöðu mála. Mér finnst það kostulegt að heyra fréttir af því að fólk klifri upp í byggingakrana með þessum hætti á Grundartanga, rétt eins og gert hefur verið fyrir austan síðustu árin með ansi misheppnuðum árangri fyrir þetta fólk.

Það verður fróðlegt að sjá hvar og hvernig verður mótmælt næst á hringferð þessara atvinnumótmælenda. Sérstaklega fróðlegt að sjá hvort liðið fer austur.

Mótmælendur hlekkja sig við tæki

Mikilvæg ályktun frá bæjarstjórn Akureyrar

Ég fagna því mjög að bæjarstjórn Akureyrar hafi, á fundi sínum í gær, sent frá sér ályktun vegna skerðingar á aflaheimildum. Við hér á þessu svæði förum illa út úr því öllu, enda glatast hér 8.000 tonna þorskkvóti með þessum ákvörðunum. Það er mikið högg og það er mikilvægt að láta í sér heyra með áberandi hætti og ræða málin hreint út.

Það kom mér reyndar talsvert á óvart hversu lítil umræða var um þessa ályktun í bæjarstjórn. Aðeins Sigrún Björk Jakobsdóttir, bæjarstjóri, tók til máls um ályktunina af hálfu meirihluta Sjálfstæðisflokks og Samfylkingar, en allir minnihlutafulltrúar nema Oddur Helgi Halldórsson, bæjarfulltrúi L-listans, tóku til máls. Það vakti mikla athygli mína sérstaklega að enginn fulltrúi Samfylkingarinnar sá sér fært að taka til máls.

Stór þáttur þessa er auðvitað mótvægisaðgerðir ríkisstjórnarinnar. Það er mjög áberandi að þar er ekki gert ráð fyrir að flýta lengingu Akureyrarflugvallar eða Vaðlaheiðargöngum, þrátt fyrir fögur fyrirheit Kristjáns L. Möllers, samgönguráðherra, fyrir alþingiskosningar. Þrátt fyrir að Ásgeir Magnússon, stjórnarmaður í Greiðri leið, hafi setið bæjarstjórnarfundinn tók hann ekki til máls. Það gerði ekki heldur Kristján Þór Júlíusson, fyrsti þingmaður kjördæmisins, sem stýrði fundi.

Reyndar hefur Kristján Þór tjáð sig afgerandi áður um hversu afleitt það er að þessi mál hafi ekki komist á dagskrá fyrr en ella, vegna þess hversu mikil skerðing verður hér á þorskkvóta. Það er auðvitað mjög undarlegt ef bæjarfulltrúar meirihlutans taka ekki til máls með harkalegri hætti á fundum bæjarstjórnar um þessi mál en þarna sást. Sérstaklega er þögn fulltrúa Samfylkingarinnar kostuleg.

Bæjarstjórn Akureyrar ályktar vegna skerðingar á aflaheimildum

Ingibjörg Sólrún gengur á vit sögunnar

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, utanríkisráðherra, sagðist í gær hafa gengið á vit sögunnar þegar að hún hitti loks Shimon Peres, forseta Ísraels. Það er ekki óeðlilegt. Þó að Ingibjörg Sólrún hafi ekki viljað sitja kvöldverðarboð til heiðurs Peres, ásamt flestum fulltrúum þáverandi stjórnarandstöðu, á Íslandi árið 1993, getur hún ekki neitað því að Shimon Peres er einn af reyndustu stjórnmálamönnum samtímans. Annað væri enda hrein sögufölsun.

Það vill enginn kannast lengur við andstöðuna við Shimon Peres í Íslandsheimsókninni fyrir fjórtán árum, í ágústmánuði 1993. Þá höfðu leiðtogar stjórnarandstöðuflokkanna uppi mjög stór orð og vildu ekkert við Peres kannast - gátu ekki einu sinni þegið boð í kvöldverðarhóf til heiðurs honum. Mánuði síðar var eitt sögufrægasta friðarsamkomulag í Mið-Austurlöndum, hið sögufrægasta reyndar ef Camp David-samningurinn á áttunda áratugnum er undanskilinn, undirritaður í Washington. Þá vildi reyndar Ólafur Ragnar Grímsson, forseti Íslands, ekki kannast við Peres. Ætli það muni enda svo að Ólafur Ragnar fari til Ísraels í heimsókn til starfsbróður síns eða þá að Peres komi hingað?

Friðarsamningar í Mið-Austurlöndum hafa verið sögufrægir, enda hefur friðartónn ekki alltaf vofað þar yfir. Lykilleiðtogar svæðanna hafa oft þurft að greiða fyrir með lífi sínu með friðartali. Anwar Sadat, forseti Egyptalands, var hataður fyrir að fara til Ísraels árið 1977, sem var sögufræg heimsókn og sögulegt skref sem lengi verður í minnum haft. Þá talaði Sadat meira að segja í Knesset, ísraelska þinginu. Vinabönd hans og Menachem Begin, forsætisráðherra Ísraels, voru styrkt með Camp David-samningnum. Hann kostaði Sadat lífið. Hann var ráðinn af dögum af eigin hermönnum á hersýningu í október 1981 eins og frægt er orðið.

Yitzhak Rabin hafði verið lykilmaður í ísraelska hernum, átti sér þar langa sögu að baki áratugum saman, rétt eins og Ariel Sharon. Hann hélt undir lok ævi sinnar til Osló og samdi við Palestínumenn, skrifaði svo undir þann samning í Washington með mjög sögulegum hætti í september 1993, mánuði eftir að íslenskir stjórnarandstöðuleiðtogar, á borð við Ingibjörgu Sólrúnu og Ólaf Ragnar vildu ekki hitta Shimon Peres, sem var utanríkisráðherra í stjórn Rabins. Handaband Rabins og Yasser Arafat á þeirri stund varð sögulegt. Samningurinn kostaði Rabin lífið. Hann var drepinn, sakaður um að hafa gefið of mikið eftir.  Hann tók áhættuna.

Ariel Sharon var mikill haukur alla tíð og var hershöfðingi, átti þar langa sögu rétt eins og Yitzhak Rabin. Síðar klauf hann Likud-bandalagið, flokkinn sem hann átti lykilþátt í að stofna árið 1973, til þess að snúa af braut stefnu harðlínumanna. Sharon lauk stjórnmálaferli sínum með því að brjóta upp Likud og gera út af við stöðu hans sem ráðandi afls í ísraelskum stjórnmálum. Sharon var alla tíð maður kraftsins. Að loknum ferlinum í hernum var hann ráðgjafi Menachem Begin og varð varnarmálaráðherra í stjórn hans. Undir lok ferilsins var hann sá maður á sviðinu sem talaði mest fyrir friðarumleitunum, rétt eins og Rabin áður.

Ég tek undir með Ingibjörgu Sólrúnu að Shimon Peres er sögulega séð mikilvægur stjórnmálamaður, sakna þess samt að hún segi það fyrst núna. En batnandi fólki er allra best að lifa. Shimon Peres er síðasti risinn sem enn er eftir í ísraelskum stjórnmálum. Hann hefur verið á sviðinu alla sögu Ísraelsríkis og lykilforystumaður allan þann tíma. Hann er að verða 84 ára gamall og hefur nýlega tekið við forsetaembættinu til sjö ára. Hann verður því á tíræðisaldri þegar að hann lætur af embætti árið 2014, lifi hann svo lengi. Það er mjög sjaldgæft að menn ríki á valdastóli svo lengi. En yfirsýn Peres yfir stöðu mála er auðvitað gríðarleg.

Shimon Peres var lykilmaður í ísraelska Verkamannaflokknum áratugum saman. Hann fylkti þó liði í síðustu þingkosningum undir merkjum Ariel Sharon í Kadima. Sharon og Peres fundu sameiginlegan grunn í málefnum Mið-Austurlanda undir lok stjórnmálaferils síns og fylktu liði, sem var söguleg stund. Peres hefur verið forsætisráðherra Ísraels þrisvar, en vann aldrei þingkosningar merkilegt nokk. Hann sat á valdastóli 1977, 1984-1986 og að lokum 1995-1996. Hann tók í síðasta skiptið við embættinu eftir morðið á Rabin, sem felldi hann af leiðtogastóli Verkamannaflokksins á sínum tíma. Þeir fylktu þó liði saman í þingkosningunum 1992.

Shimon Peres er á alþjóðavettvangi maður friðarins í ísraelskum stjórnmálum. Hann hlaut friðarverðlaun Nóbels með Yasser Arafat og Rabin árið 1994, í kjölfar sögulegs friðarsamkomulags sem fyrr er nefnt. Á grundvelli þessa alls er skiljanlegt að Ingibjörg Sólrún geti með sóma farið út til Ísraels og hitt loksins Shimon Peres, manninn sem hún vildi ekki sitja til kvöldverðarborðs með fyrir fjórtán árum. Það er nefnilega sem á við að ganga á vit sögunnar að hitta hann. Peres ber söguna með sér í verkum sínum. Svo mikið er víst.

Emilía Björg gefst upp á Nylon-æðinu

Emilía Björg Óskarsdóttir hefur nú sagt skilið við Nylon-söngflokkinn eftir þriggja ára þátttöku í miðpunkti Nylon-æðisins, sem eflaust náði hámarki sumarið 2004 þegar að ekki aðeins lög komu út heldur var í gangi sérstakur sjónvarpsþáttur um dæmið allt á Skjá einum. Ég verð að segja alveg eins og er að ég hef aldrei skilið upp né niður í þessu Nylon-æði. Það hefur að mér sýnist gengið upp og niður, útrásin hefur eflaust skilað einhverju til þeirra sem að standa og einhverjir smellir hafa komist á kortið þar.

Þetta æði varð óskiljanlega geggjað fyrir þrem árum með sjónvarpsþættinum og æðinu. Var staddur á stað á þeim tíma þar sem þær komu fram. Þær voru dýrkaðar eins og guð væru, ekki ósvipað og Birgitta Haukdal skömmu áður og Silvía Nótt var dýrkuð síðar, svo nokkur dæmi séu nefnd. Það er svosem eðlilegt að æska landsins eigi einhver átrúnaðargoð, það hefur fylgt okkur alla tíð og mun gera svo lengi sem við höfum einhverja laglínu í hausnum og sætt andlit gefur út fallegt lag á nýrri plötu. Gott dæmi um þetta núna er Jógvan hinn færeyski.

Þessi heimur, þó yndislegur sé eflaust, verður æði oft frekar þunglamalegur og frægðin getur orðið þyng byrði í gegnum lífið. Það hlýtur að vera erfitt að slíta sig og setjast að í London og vinna þar að frama, fjarri fjölskyldu og vinum. Í því ljósi er ákvörðun Emilíu skiljanleg. Það kemur að þeim tímapunkti, held ég, hjá öllum í þessum bransa að þreytan færist yfir. Þó að þessi bransi lúkki sem dans á rauðum rósum eru þyngsli hans oft lýjandi erfið.

Nú er Einar Bárðarson kominn með strákasöngflokk í takt við Nylon, held að hann heitir Lúxor, eða æi ég man það ekki. Ætla rétt að vona að þeir verði ekki svona Westlife-horror eða Boyzone eða hvað þetta heitir allt. Það er komið nóg af colgate-skjannasöngsveitum.

Emilía hættir í Nylon

Klukk

Sá siður að klukka hinn og þennan bloggvin sinn eða félaga í netheimum er skemmtilegur. Gísli og Björg, og kannski einhverjir fleiri, hafa klukkað mig. Tek ég að sjálfsögðu áskoruninni. Ég nefni því hér nokkur atriði varðandi mig.

1. Ég er rótarý-félagi. Gekk í þann góða félagsskap bara núna í vor. Ég tók þá ákvörðun samhliða því að hætta alveg virku flokksstarfi hér að finna mér enn betri og notalegri félagsskap til að rækta. Þannig að ég fór í Rótarý á svipuðum tíma og félagi minn einn. Það er notalegur og góður félagsskapur. Við hittumst vikulega, borðum saman góðan mat og ræðum auðvitað málefni hversdagsins; allt frá bæjarmálunum til landsmálanna og allt þar á milli. Það er allavega ánægjulegt að hittast. Hef virkilega gaman af þessu.

2. Ég dýrka ítalska menningu af öllu tagi; mat, lífsbrag og umfram allt ítalskar kvikmyndir. Þær eru í grunninn algjörlega einstakar. Sérstaklega finnst mér myndir Fellinis mannlega bætandi. Nýt þeirra mjög oft, enda eru þær klassískar í gegn og sannar í umfjöllun að svo mörgu leyti. Aðaluppáhaldsmyndin mín er ítölsk - hin eina sanna Cinema Paradiso. Hún heillaði mig fyrst þegar að ég sá hana í bíó fyrir átján árum og ég verð að sjá hana reglulega. Algjörlega mannbætandi og yndisleg. Svo er auðvitað La Vita é Bella yndisleg líka. Miklar perlur.

3. Uppáhaldsmaturinn minn er Kjöt í karrý. Mjög nærri því er lambalæri og kjötsúpa. Borða flest, alltof mikið stundum af skyndimat eins og flestir. Hef þó aldrei getað komist upp á lag með að borða rjúpur eða fugla almennt. Tók það í arf frá pabba að borða ekki fuglakjöt. Get þó borðað kjúkling, ólíkt honum. Ég get með engu móti borðað íslenskan súr- eða innmat. Verð flökurt þegar að ég sé svið og hef alla tíð afþakkað með öllu að borða þann mat. Get ekki borðað það sem horfir á mig. Ég er týpan sem borða mikið af hangikjöti á þorrablótum allavega. Gersamlega vonlaus þorramaður semsagt.

4. Ég á yfir þúsund bíómyndir. Ég hef alltaf haft miklu meiri áhuga á kvikmyndum en stjórnmálum. Kvikmyndaástríðan er eiginlega mér í blóð borin. Hef alltaf haft mikinn áhuga á að skrifa um kvikmyndir, hef fylgst með þeim alla tíð og notið þeirra í botn. Það er alltaf gaman að skrifa um góða kvikmynd og ekki síður yndislegt að njóta góðrar myndar. Þær eru sjaldséðar í dag sönnu stórmyndirnar. Þess vegna þarf að horfa reglulega á þær gömlu til að sjá snilldina.

5. Mér finnst sumarið ekki vera fyllilega komið fyrr en ég fer út í Ólafsfjarðarmúla og sé miðnætursólina í allri sinni dýrð. Mér finnst hún aldrei fallegri og tignarlegri en þar. Það er sannkallaður yndisauki að sumri að fara þangað, svo er auðvitað ekki síður notalegt að sjá hana utan úr Víkurskarði.

6. Ég hef skelfilegt hita- og bómullarofnæmi sem hefur alla tíð háð mér rosalega. Hef þó náð að lifa ágætlega með því.

7. Ég er með stóran skurð ofarlega á enninu eftir slys sem hefur þó tekist að fela mjög vel með árunum.

8. Get orðið nokkuð skapmikill og tekið snerrur. Erfði það frá langafa Stefáni. Tel það kost en ekki löst.

Ingibjörg Sólrún hittir loks Shimon Peres

Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, utanríkisráðherra, hitti í morgun Shimon Peres, forseta Ísraels, á fundi í Jerúsalem. Er hún fyrsti stjórnmálamaðurinn af erlendum vettvangi sem hittir forsetann, sem sór embættiseið á sunnudag. Fyrir fjórtán árum vildi Ingibjörg Sólrún ekki hitta Peres hér á Íslandi, eins og frægt er orðið. Peres kom sem utanríkisráðherra í opinbera heimsókn til Íslands í ágúst 1993.

Í mótmælaskyni við Peres og ísraelsk stjórnvöld afþökkuðu forystumenn þáverandi stjórnarandstöðuflokka, t.d. Ólafur Ragnar Grímsson, núverandi forseti Íslands, Steingrímur Hermannsson, fyrrum forsætisráðherra, og Ingibjörg Sólrún Gísladóttir, núverandi utanríkisráðherra, boð stjórnvalda um að sitja kvöldverðarboð Davíðs Oddssonar, þáverandi forsætisráðherra, honum til heiðurs. Vakti þetta mikla athygli á sínum tíma og var þetta í kastljósi fjölmiðla á ágústdögunum fyrir fjórtán árum er Peres kom til landsins.

Allir þekkja vonandi söguna vel. Mánuði eftir heimsókn Peres tókust sögulegar sættir milli Ísraela og Palestínumanna, eftir umfangsmiklar samningaviðræður í Noregi. Innsigluðu Yasser Arafat, leiðtogi PLO, og Yitzhak Rabin, forsætisráðherra Ísraels, friðarsamninginn með frægu handabandi fyrir framan Hvíta húsið í Washington þann 13. september 1993, þar sem samningurinn var undirritaður. Síðar fengu þeir báðir friðarverðlaun Nóbels ásamt Shimon Peres sem var einn lykilmanna í þeim sögufræga friðarsáttmála. Friðarsamningurinn, sem gerður var að mestu leyti í Osló, kostaði Rabin lífið. Hann var myrtur að kvöldi 4. nóvember 1995 eftir fjöldafund í Tel Aviv.

Ég fagna því mjög að Ingibjörg Sólrún hafi farið á fund Shimon Peres. Hún hefði átt að sitja kvöldverðarboðið til heiðurs Peres fyrir fjórtán árum. Peres hefur enda alla tíð verið öflugur stjórnmálaleiðtogi og unnið að friði og einingu á svæðinu. Það sannast af ferli hans sem öflugs stjórnmálamanns. Hann hefur hlotið friðarverðlaun Nóbels og virtur á alþjóðavettvangi. Það er auðvitað ómetanlegt fyrir stjórnmálamenn að hitta mann á borð við Peres sem er orðinn forseti kominn vel á níræðisaldur og hefur verið virkur stjórnmálamaður alla sögu Ísraelsríkis.

Ég vona að vel hafi farið á með Ingibjörgu Sólrúnu og Shimon Peres. Það væri reyndar fróðlegt að vita hvort að Íslandsförin fyrir fjórtán árum hafi eitthvað verið rædd í Jerúsalem.

Ingibjörg Sólrún á fundi með Peres

Algjörlega til skammar

Það er ekki á hverjum degi sem við heyrum sögur þar sem hjón á áttræðisaldri skilja, eflaust eftir langa sambúð. Fannst því merkilegt að sjá þessa frétt. Sérstaklega í ljósi þess að hér er um að ræða að þau voru hvött til þess að skilja af hagkvæmnisástæðum til að bæta stöðu sína, bæta kjör sín og bætur frá hinu opinbera. Það er nú ekki beysin staðan í dag ef að hjón eru sérstaklega hvött til þess að skilja, verandi komin á gamals aldur, bara til þess eins að geta lifað sómasamlegu lífi.

Mér finnst það ekki þægileg tilhugsun í þessu samfélagi ef svo er komið að fólk á efri árum lifir þægilegra og betra lífi eins síns liðs heldur en í hjónasæng. Þetta er allavega verulega dapurlegt dæmi sem þarna blasir við, sem er varla hið eina sinnar tegundar. Þetta er að mínu mati hreint og beint til skammar.

Hagkvæmnisskilnaður á áttræðisaldri

TF-Sif nauðlendir - skelfilegar fréttir

Það var skelfilegt að heyra fréttir af því síðdegis að TF-Sif, þyrla Landhelgisgæslunnar, hefði lent í sjónum rétt við Straumsvík, enda fylgdi ekki með sögunni hver örlög þeirra sem voru um borð hefðu orðið. Það var því auðvitað mjög notalegt að fá þær fréttir síðar að engin meiðsl hefðu orðið á þeim fjórum einstaklingum sem um borð voru.

Það er gleðiefni að allt hafi því farið vel hvað það varðar. Það er það sem mestu skiptir auðvitað. En í kjölfarið blasir auðvitað við að TF-Sif er ónýt eftir þetta slys. Björn Bjarnason, dómsmálaráðherra, hefur þegar haft samband við franska þyrluleigu um að fá aðra þyrlu í þyrluflota Landhelgisgæslunnar.

Það er full þörf á að bæta flotann og hefur verið starfandi nefnd til að vinna í þeim efnum. Nú þarf að fá enn eina þyrluna til. Það er mikilvægt að Gæslan sé vel búin og vel hlúð að henni, enda er hún okkur mikilvæg á örlagastundum þar sem hver mínúta getur skipt máli varðandi björgun fólks.

Þyrla Landhelgisgæslunnar lenti í sjónum

Hundurinn Lúkas á lífi

Ljóst er nú að hundurinn Lúkas sem leitað var að í síðasta mánuði, og talinn var hafa verið drepinn um þjóðhátíðarhelgina, er á lífi. Það gekk mikið á í þeim mikla fjölmiðlastormi sem fylgdi því öllu. Nafn ungs manns var gefið upp á vefsíðu og hann sakaður um að hafa ráðið hundinum bana. Í kjölfarið var honum hótað lífláti með mjög ógeðfelldum hætti og ráðist var ekki aðeins að viðkomandi manni, heldur og í senn fjölskyldu hans. Það varð mjög lágkúrulegt og dapurlegt mál, enda leysti engin vandamál að hóta viðkomandi manni alls ills.

Það er vissulega mjög gleðilegt að hundurinn sé lifandi og þessu máli ljúki vel og ánægjulega að því leyti til. Eftir standa þó auðvitað þær hótanir og lágkúra sem beint var gegn manninum sem sakaður var um að hafa drepið hundinn, sakaður með mjög harkalegum hætti um verknað sem aldrei fór fram. Í því ljósi væri auðvitað eðlilegast að viðkomandi aðilar bæðu þennan mann afsökunar, enda hlýtur honum að hafa liðið skelfilega meðan á þessu gekk.

Hundurinn Lúkas á lífi

Í minningu Einars Odds

Andlátsfregn Einars Odds Kristjánssonar, alþingismanns, snart mig mjög djúpt, rétt eins og landsmenn alla. Fráfall hans er mjög sorglegt. Einar Oddur var mjög líflegur stjórnmálamaður og var áberandi í sínum verkum fyrir kjósendur sína, sem og landsmenn alla, til hinstu stundar. Það er dapurlegt að hann sé horfinn af hinu pólitíska sviði, með svo snöggum hætti, allt of snöggum, enda voru mörg verk enn óunninn. Einar Oddur var lykilmaður í mörgum málaflokkum og einn ötulasti talsmaður flokksins á þeim vettvangi. Hans verður sárt saknað.

Það er með mig eins og alla aðra sem heyrðu andlátsfregnina að ég vildi ekki trúa henni. Mér fannst það algjörlega óhugsandi að þessi mikli eldhugi hefði yfirgefið þennan heim. Það þurfti að segja mér hana tvisvar til að ég tryði henni. Í huga mér hefur Einar Oddur verið leiftrandi öflugur á öllum sviðum síns stjórnmálastarfs. Hann var jafnöflugur á sínum síðasta landsfundi og ég minnist hans á þeim fyrsta sem ég sótti. Alla tíð var hann hrókur alls fagnaðar. Hann lá aldrei á skoðunum sínum og tjáði sig óhikað um málefnin sem voru í deiglunni. Það var hans stíll, það var hans karakter.

Það getur enginn komið í staðinn fyrir Einar Odd Kristjánsson. Hann var að mínu mati sá þingmaður flokksins á seinni árum, að Halldóri Blöndal undanskildum, sem var mesti og líflegasti karakterinn. Ég hafði eiginlega aldrei áhyggjur af því í kosningunum 2003 og 2007 að hann myndi falla af þingi, þó að eflaust hafi margir óttast það, sérstaklega í kosningunum hinum fyrri, eftir erfiðan undanfara kosninganna innan raða flokksins í Norðvesturkjördæmi. Einar Oddur var þannig stjórnmálamaður að flokksmenn vildu allt af mörkum vinna til að tryggja sess hans. Hann var stjórnmálamaður af því tagi sem allir vildu allt fyrir gera. Hann hreif fólk með sér, talaði kjarnyrt mál sem náði til fólksins.

Það var að mínu mati einna eftirminnilegast frá síðustu kosninganótt að heyra kjarnyrta rödd Einars Odds að vestan, þar sem hann beið úrslitanna, fjalla um fyrstu tölur, sem gerðu ráð fyrir að hann væri búinn að missa þingsætið. Hann óttaðist ekkert og vissi sem var að sætið var öruggt, staðan myndi breytast. Það fór enda svo og það var mjög ánægjulegt að heyra í honum frá Sólbakka í beinni útsendingu að vestan, árla morguns, sigurreifan og glaðbeittan er úrslit lágu fyrir. Það er mjög dapurlegt að hann hafi ekki getað helgað sig áhugamálum sínum og notið efri áranna með fjölskyldunni þegar að löngum og annasömum vinnudegi verkanna myndi ljúka.

Það er mjög eftirminnilegt hversu öflugur Einar Oddur Kristjánsson var í tjáningu um mál sem lágu fyrir þinginu. Einar Oddur var sannur Vestfirðingur í framgöngu og tali. Hann hafði mjög sterka nærveru sem stjórnmálamaður. Hann var umfram allt skynsamur stjórnmálamaður, sem hafði sannar hugsjónir fram að færa, hvikaði aldrei frá þeim og var ötull málsvari skynseminnar á svo innilega mörgum sviðum. Sérstaklega fannst mér ánægjulegt að heyra hann tala um ríkisfjármál og stöðuna á vettvangi sjávarútvegs og málefni landsbyggðarinnar. Hann var sannur talsmaður landsbyggðarinnar, vann heill hennar sem mestan og var ötull talsmaður okkar hér.

Það er kaldhæðnislegt að síðasta þingræða Einars Odds Kristjánssonar hafi fjallað um andstöðu hans við tillögur frá ríkisstjórninni. Þar var hann, sem svo mörgum sinnum áður, rödd skynseminnar, hinnar einu sönnu. Hann leiftraði þá, sem ávallt áður, af mælsku og krafti. Það hvarflaði að engum á þeirri stund að þar væri svanasöngur hins öfluga Flateyrings í umræðum í þingsölum. Ég hef áður hér vikið að því þegar að hann tjáði sig óhikað og afgerandi um öryggisráðsumsóknina. Þá talaði hann af krafti, ekkert hik var að finna. Það var boðskapur sem ómaði skoðanir mjög margra innan Sjálfstæðisflokksins. 

Ég viðurkenni fúslega að mér þótti innilega vænt um Einar Odd. Ég held að allir sem hafa kynnst honum hafi hugsað til hans með hlýju. Hann var þeirrar gerðar að hann var sannur lífskúnstner sem talaði mál fólksins, náði til þess og heillaði með framgöngu sinni. Það má vel vera að einhverjir hafi orðið ósammála honum á langri vegferð stjórnmálanna en það gleymdist allt þegar að rökræðum lauk. Hann átti streng í brjósti svo margra.

Það er mikill héraðsbrestur við fráfall Einars Odds Kristjánssonar. Hann var sá þingmanna Sjálfstæðisflokksins sem hafði mest áhrif, utan ráðherranna, jafnvel oft á tíðum þó meiri áhrif en þeir, enda talaði hann óhikað og óþvingað þegar að hann tók til máls. Hann var vinsæll valkostur í umræðuþætti um stjórnmál. Þar naut hann sín að mínu mati best. Hann var fimur og snjall rökræðumaður, sagði sitt en svaraði með öflugum rökum og sterku tali. Hans verður sárlega minnst við ótímabært fráfall sitt.

Ég skrifaði hér langa færslu áður um Einar Odd. Fannst hún samt ekki segja allt sem ég vildi segja. Það varð að bæta við. Það er þó einfalt mál að við í Sjálfstæðisflokknum höfum mikið misst með Einari Oddi. Það kemur enginn í stað hans. Það er bara þannig. Það er svo sannarlega skarð fyrir skildi í liðsheild okkar.

Einar Oddur Kristjánsson látinn

Einar Oddur Kristjánsson látinn

Einar Oddur Kristjánsson, alþingismaður Sjálfstæðisflokksins í Norðvesturkjördæmi, er látinn, 64 ára að aldri. Hann varð bráðkvaddur í fjallgöngu í Dýrafirði í gær. Það er gríðarlegt áfall fyrir Sjálfstæðisflokkinn að missa Einar Odd með svo snöggum og sorglegum hætti. Það leikur enginn vafi á því í mínum huga að Einar Oddur var einn litríkasti þingmaður flokksins. Hann þorði að fara á móti straumnum og lét óhikað í sér heyra þegar að hann var andvígur málum, sem meira að segja voru lykilmál, á borð við öryggisráðsframboðið margfræga. Þá dáðist ég að honum.

Einar Oddur Kristjánsson fæddist á Flateyri 26. desember 1942. Hann hefur verið lykilmaður í starfi Sjálfstæðisflokksins á Vestfjörðum í áratugi. Hann var framkvæmdastjóri Fiskiðjunnar Hjálms hf. á Flateyri um árabil og var ennfremur stjórnarformaður Kambs hf. Einar Oddur sat í rúman áratug í hreppsnefnd Flateyrarhrepps. Hann var formaður Vinnuveitendasambands Íslands í þrjú þýðingarmikil ár í íslenskri sögu, árin 1989-1992. Hann var einn lykilmanna í hinni sögufrægu Þjóðarsátt, vinnuveitenda og verkafólks, árið 1990, sem lagði grunninn að mikilli farsæld landsins í upphafi tíunda áratugarins. Eftir það var hann af mörgum nefndur Bjargvætturinn.

Einar Oddur Kristjánsson var kjörinn á Alþingi fyrir Vestfjarðakjördæmi í alþingiskosningunum í apríl 1995. Áður hafði hann verið formaður Sjálfstæðisfélags Önundarfjarðar, fulltrúaráðsins í V-Ísafjarðarsýslu og kjördæmisráðsins á Vestfjörðum. Einar Oddur kom inn á þing í stað Matthíasar Bjarnasonar, lykilforystumanns Sjálfstæðisflokksins um árabil á Vestfjörðum. Einar Oddur fyllti í sæti Matthíasar og gott betur en það. Hann reyndist sjálfstæðismönnum fyrir vestan traustur og öflugur leiðtogi í gegnum öll verk þessara tólf ára sem hann sat á Alþingi.

Einar Oddur Kristjánsson hefur verið litríkur stjórnmálamaður og aldrei hikað á sinni vegferð - hefur þorað og haft á sér blæ mannsins sem talar þegar að hann hefur skoðanir. Fyrir það verður hans minnst um alla tíð. Hafi hann þökk fyrir allt hið góða sem hann gerði. Lengi verður í huga mér spjallið okkar á veitingahúsinu Strikinu, eftir fund Sóknar um sjávarútvegsmál í október 2005 í Háskólanum hér á Akureyri. Það var kjarngott og skemmtilegt spjall um pólitík.

Ég votta Sigrúnu Gerðu, Brynhildi, Kristjáni og Teiti innilega samúð mína. Þau hafa misst mikið - það hafa líka sjálfstæðismenn á Vestfjörðum sem voru svo lánsamir að eiga Einar Odd, hinn trausta lykilmann, að sem þeirra trúnaðarmann í stjórnmálaforystu.

Guð blessi minningu Einars Odds.

Kostuleg trúðslæti mótmælenda í Reykjavík

Það er alveg kostulegt að fylgjast með þessum undarlegu mótmælum í Reykjavík. Sýnist þetta vera hrein og klár trúðslæti fólks sem er tilbúið til að setja umferð og mannlíf úr skorðum bara til að geta komið með statement af sínu tagi. Það voru auðvitað engin leyfi fengin fyrir mótmælum af þessu tagi, að stöðva umferð um Snorrabraut, sem er ein af fjölförnustu götum Reykjavíkur.

Það eru engin svör til um af hverju þetta sé gert. Helst er að sagt sé að þetta sé bara statement um skoðanir og ég veit ekki hvað. Mér finnst þetta fullkomlega ábyrgðarlaus mótmæli og þau dæma sig verulega sjálf. Þetta er sami hópurinn og mætti í Kringluna um daginn og lét þar hreinlega eins og trúðar og var úthýst þaðan. Það var lítið vit í þeim mótmælum og mátti öllum vera ljóst eftir það sem þar gekk á að ekki yrðu þessi mótmæli öðruvísi.

Mér finnst svona mótmæli mjög tilgangslaus. Það er hægt að segja skoðanir sínar með svo miklu betri hætti en fara fram með svona hætti; stöðva umferð og blokkera lykilgötur borgarinnar. Það hefur sannast áður af verklagi mótmælenda að þeim er varla neitt heilagt í að tjá sig og jafnan reynt að tjá sig með því að hefta frelsi annarra eða fara almennt yfir strikið. Það muna sjálfsagt allir eftir því þegar að mótmælendur fyrir austan ruddust inn í Hönnun á Reyðarfirði og klifruðu upp í byggingakrana á Alcoa-svæðinu.

Mér finnst sjálfsagt að fólk segi skoðanir sínar og geti mótmælt hafi það skoðun. En það að fara fram með svona hætti og gera hlutina án þess að leita samráðs eða samþykkis mótmæla er fyrir neðan allar hellur og rýrir bara málstað þeirra og gerir hann óábyrgan að verulegu leyti.

Mótmælendur Saving Iceland loka Snorrabraut

Röng viðbrögð á örlagastundu?

Það er skelfilegt að heyra um stöðuna á manninum sem brenndist í gassprengingunni austur í Fljótsdal. Það er auðvitað hið versta ef svo er að röng viðbrögð hafa leitt til þess hversu illa komið er. Læknir mun ekki hafa verið kallaður á svæðið og var viðkomandi keyrður til Norðfjarðar á sjúkrahús af vini sínum. Það hefði eflaust getað farið enn verr hefði það ekki verið gert, en staðan virðist sama líta verulega illa út. Þegar að hann var loks fluttur suður var staðan orðin mjög slæm og virðist lítið skána.

Mér finnst það eiginlega með ólíkindum að ekki sé kallað til lækni strax þegar að staðan er með þeim hætti að alvarleg brunasár eru til staðar. Mér finnst þetta eiginlega alveg rosalegt mál í heildina. Vona að það muni fara vel hjá viðkomandi, en þetta mál hlýtur að leiða til mikillar umhugsunar um viðbrögð í tilfellum af þessu tagi.

Lífhættulega brenndur eftir gassprengingu

Baldvin Halldórsson látinn

Baldvin Halldórsson, leikari, er látinn, 84 ára að aldri. Með honum er fallinn í valinn einn ástsælasti leikari og leikstjóri þjóðarinnar á 20. öld. Hann setti sterkan svip á íslenskt leikhúslíf í áratugi og var áberandi auk leiks á sviði í útvarps- og sjónvarpsverkum og kvikmyndum á löngum leikferli sínum. Baldvin fæddist 23. mars 1923. Hann nam leiklist í upphafi í leiklistarskóla Lárusar Pálssonar en síðan fór hann í framhaldsnám í sviðsleik til Royal Academy of Dramatic Art í London, rétt eins og Gunnar Eyjólfsson, sem var þar á svipuðum tíma en hóf nám sitt ári áður en Baldvin.

Baldvin helgaði Þjóðleikhúsinu ævistarf sitt á sviði og fór þar með fjöldamörg ógleymanleg hlutverk. Hann var ekki í hópi fyrstu fastráðinna leikara Þjóðleikhússins en var samofinn sögu þess þó frá fyrsta degi, enda lék hann í fyrstu sýningunum; Nýársnótt, eftir Indriða Einarsson, og Íslandsklukkunni, eftir Halldór Kiljan Laxness. Hann var fastráðinn leikari við Þjóðleikhúsið frá árinu 1953 og var þar nær samofið á sviði fram á tíunda áratuginn. Lék hann rétt um tvö hundruð hlutverk á glæsilegum ferli þar. Þótti hann mjög sterkur dramatískur leikari, en var jafnvígur á húmoríska undirtóna.

Nægir þar að nefna hlutverk hans í leikritum á borð við: Jón Arason biskup, Óvænt heimsókn, Sem yður þóknast, Carvallo, Tyrkja Gudda, Skugga Sveinn, Valtýr á grænni treyju, Góði dátinn Svejk, Sumar í Týról, Dagbók Önnu Frank, Kirsuberjagarðurinn, Blóðbrullaup, Kardemommubærinn, Dýrin í Hálsaskógi, Edward sonur minn, Horfðu reiður um öxl, Andorra, Gísl, Mutter Courage, Lukkuriddarinn, Marat/Sade, Lukkuriddarinn, Deliríum Búbonis, Mörður Valgarðsson, Eftirlitsmaðurinn, Fást, Svartfugl, Höfuðsmaðurinn frá Köpernick, Óþelló, Kabarett, Lýsistrata, María Stúart, 7 stelpur, Brúðuheimili, Oliver Twist, Hús skáldsins, Hótel Paradís og Uppreisn á Ísafirði.

Baldvin leikstýrði mörgum stórum leikverkum á leikstjóraferli sínum og var einn af helstu leikstjórum Þjóðleikhússins í áratugi. Meðal þeirra verka sem hann leikstýrði voru: Við kertaljós, Antígóna, Ætlar konan að deyja?, Djúpið blátt, Dagbók Önnu Frank, Horfðu reiður um öxl, Í Skálholti, Beðið eftir Godot, Tvö á saltinu, Engill horfðu heim, Biedermann og brennuvargarnir, Sautjánda brúðan, Læðurnar, Hver er hræddur við Virginíu Woolf?, Járnhausinn, Síðasta segulband Krapps, Prjónastofan Sólin, Á rúmsjó, Uppstigning, Íslandsklukkan, Bangsímon, Allt í garðinum, Þjóðníðingur, Don Juan í helvíti, Mæður og synir, og Máttarstólpar þjóðfélagsins. Baldvin leikstýrði tvisvar hjá Leikfélagi Akureyrar; Vakið og syngið, á sjötta áratugnum, og Sjálfstætt fólk, um 1980.

Baldvin var ennfremur mjög ötull við að leikstýra verkum í útvarpi og leika á þeim vettvangi. Hann lék í nokkrum kvikmyndum og er sérstaklega eftirminnilegur fyrir túlkun sína á séra Jóni Prímusi í kvikmyndaútfærslu Guðnýjar Halldórsdóttur við Kristnihald undir jökli, verki föður hennar, Halldórs Kiljans Laxness, árið 1989. Hann þótti ná vel bæði dramatískum og kómískum hliðum Jóns. Hann lék skólastjórann mjög vel í kvikmyndinni Punktur, punktur, komma, strik, (sem því miður hefur fallið í einum of mikla gleymsku) við sögu Péturs Gunnarssonar árið 1981. Varðstjórinn í Börnum náttúrunnar er ógleymanlegur í túlkun Baldvins Halldórssonar. Friðrik Þór Friðriksson valdi Baldvin aftur í hlutverk varðstjóra í Englum alheimsins tæpum áratug síðar.

Hlutverk Baldvins í sjónvarpsmyndum urðu fjöldamargar. Persónulega fannst mér hann alveg magnaður í hlutverki móttökustjórans á hótelinu í sjónvarpsmyndinni Róbert Elíasson kemur heim frá útlöndum, eftir Davíð Oddsson, seðlabankastjóra og fyrrum forsætisráðherra, árið 1977. Húmor móttökustjórans er algjörlega magnaður og það er hrein unun að horfa á þetta leikverk. Húmorískir taktar höfundar komast vel til skila og Baldvin var hárrétti leikarinn til að ná þeim svipbrigðum alvöru og hárbeittu kómíkar sem einkenna móttökustjórann. Auk þess er hann mér eftirminnilegur í sjónvarpsmyndinni Emil og Skundi á níunda áratugnum, en þar fór hann mjög vel með hlutverk smiðsins Jósa.

Baldvin Halldórsson hlaut silfurlampann, leiklistarverðlaun veitt árlega af félagi leikdómara, fyrir túlkun sína á Schultz í Kabarett og gæslumanninnum í 7 stelpum í Þjóðleikhúsinu. Verðlaunin voru afhend eftir sýningu á Kabarett. Eins og flestum er kunnugt afþakkaði Baldvin verðlaunin, en hann var sá sextándi til að hljóta lampann (þrjár konur hlutu silfurlampann). Við svo búið voru verðlaunin lögð niður og voru eiginleg leiklistarverðlaun ekki til staðar í þrjá áratugi, eða þar til að Grímuverðlaunin komu til sögunnar.

Fólk af minni kynslóð og þeirri næstu á undan, og eflaust þeim næstu á eftir minni, minnast hans sennilega einna helst fyrir að hafa túlkað Martein skógarmús í Dýrunum í Hálsaskógi á frægri plötu með verkinu og í sýningu Þjóðleikhússins og sömuleiðis fyrir að túlka Jesper í Kardemommubænum með sama hætti. Þessar túlkanir Baldvins og allra annarra sem voru í þessum leikgerðum munu lifa með þjóðinni alla tíð.

Við leiðarlok er Baldvin Halldórsson kvaddur með söknuði. Hann var í senn ógleymanlegur leikari og leikstjóri sem vann af krafti í íslensku leikhúsi, framkallaði oft sanna töfra í verkum sínum.

Baldvin Halldórsson látinn

Íslendingur slasast illa vegna sveppanotkunar

Það var frekar sláandi að heyra af því í kvöldfréttum Stöðvar 2 að nítján ára strákur hefði farið illa í Amsterdam vegna ofskynjunar í kjölfar sveppaneyslu. Hann ristar- og hælbrotnaði á báðum fótum. Lýsingarnar á þessu í fréttunum voru miður fagrar. Fólk fer auðvitað í annan heim og missir allt skynbragð með neyslu sveppa og þeir geta valdið slysum af þessu tagi. Enda voru nokkur dæmi nefnd um svipuð tilfelli á síðustu mánuðum, bara í Amsterdam.

Það eru ein stærstu tíðindin í kjölfarið að erfitt er að koma stráknum heim til landsins, enda dekka tryggingar auðvitað ekki svona slysfarir að neinu leyti. Þær núllast hreinlega bara út. Það er vonandi að það gangi vel að koma honum heim, þó eflaust taki það einhverja daga. Ég skil vel að aðstandendur vilji koma stráknum heim, enda er heilbrigðisþjónusta hér mun betri en erlendis. Framundan eru væntanlega stórar og erfiðar aðgerðir og reyndar óvíst um hversu vel hann nái sér af svo slæmu broti. Það er betra að upplifa slíkt ferli hér heima en í Hollandi býst ég við.

Það er skiljanlegt að ungt fólk á ferðalagi vilji upplifa skemmtun. Það er fastur partur af góðri utanlandsferð að fá sér í glas og skemmta sér vel. Það er þó mjög mikil skammtímasæla að neyta slíkra efna. Það getur illa farið. Það sannast í þessu tilfelli.

Stökk út um hótelglugga vegna ofskynjana

Ætlar Valgerður að klára hálfkveðnu vísurnar?

Valgerður Sverrisdóttir, varaformaður Framsóknarflokksins og fyrrum utanríkisráðherra, tjáði sig í kvöld um ummæli Össurar Skarphéðinssonar, iðnaðarráðherra, um Rio Tinto, sem er gott og blessað í sjálfu sér. Hinsvegar vekur mikla athygli að Valgerður svarar í engu spurningum um hálfkveðnu vísurnar sem hún kom með fyrripartinn að varðandi Baugsmálið nýlega.

Það virðist vanta eitthvað á að hún klári það sem hún meinti og komi fram með nánari útskýringar í þeim efnum. Mér finnst ekki sæmandi annað af stjórnmálamanni í stöðu Valgerðar Sverrisdóttur en að botna eigin orð og segja hvað henni býr í brjósti. Það er undarlegt hinsvegar að sjá þetta verklag að segja eitthvað og gefa eitt og annað í skyn og leggja svo á flótta til að þurfa ekki að svara fyrir ummælin.

Ef Valgerður útskýrir ekki nánar orðaval sitt fljótlega er freistandi að taka þá afstöðu að þetta séu bara leiktjöld í hágúrkutíð hjá forystumanni flokks sem er í tilvistarkreppu.

Valgerður Sverrisdóttir undrast ummæli iðnaðarráðherra um Rio Tinto

Ótrúlegt fjölmiðlafár á eftir David Beckham

Það er eiginlega með ólíkindum að fylgjast með fjölmiðlafárinu á eftir David Beckham í Los Angeles, en í dag var hann kynntur formlega til leiks með LA Galaxy. Beckham upplifir þar sömu stjörnustælana og voru til staðar þau fjögur ár sem hann spilaði með Real Madrid og í stjörnuliði Manchester United í rúman áratug. Svo mikill er meira að segja fjölmiðlahasarinn að vísir.is sýndi beint frá kynningunni á Beckham í Los Angeles áðan og fetar hann þar í flokk með París Hilton sem var live hjá vefnum á sínum tíma.

Það verður aldrei af þeim skafið þeim David og Victoriu að þau eru sannkallaðir snillingar að ná fjölmiðlaathygli og beina henni rétt að sér. Þau hafa ótrúlega góð sambönd við að ná réttum blaðaviðtölum og hljóta góð ljósvakaviðtöl sem kemur þeim í kjarna allrar umfjöllunar. Þetta tókst þeim áður og ekki bregst þeim bogalistin í Bandaríkjunum. Reyndar ef frá er skilin athyglin tengd Rebeccu Loos og ég fjallaði um hér fyrr í dag. Það er þeim ekki jákvæð athygli, en Loos hangir utan í sviðsljósi þeirra eflaust þeim til mikillar skapraunar.

Beckham var hylltur eins og kóngur á rauðum dregli í Los Angeles. Það verður fróðlegt að sjá hversu lengi þessi fjölmiðlaglampi helst. Kannski hafa þau áður metið það þannig að flutningur til Bandaríkjanna væri sá fjölmiðlavænasti. Jafnan hefur manni fundist þau hjónin helst meta tækifærin í fjölmiðlamínútum, hversu lengi glampinn haldist. Það er allavega freistandi að halda það, hafandi fylgst með þeim fyrr og nú, sérstaklega á þessum heita sólskinsdegi í borg englanna.

Það verður fróðlegt að sjá hvernig að Beckham muni standa sig í Herbalife-treyjunni á næstu leiktíð. Ætlar hann að enda ferilinn í Bandaríkjunum eða mun hann enda ferilinn heima í Bretlandi. Þetta eru stórar spurningar. Eflaust ræðst það allt af því hvernig honum gangi á næstunni.

Beckham er kominn til Los Angeles