Flugumferðarstjórar aflýsa fyrir lagasetningu

Lítil sem engin samúð er með flugumferðarstjórum í baráttu þeirra, enda seint sagt að stemmning sé fyrir kröfum þeirra í þeirri stöðu sem blasir við nú í samfélaginu öllu. Þeir gera rétt að blása þetta af áður en Alþingi setur lög á verkfallsaðgerðirnar.

Kristján Þór Júlíusson gerði rétt með ummælum sínum í gærkvöldi um lagasetningu og var þar með á undan ráðherrum í ríkisstjórninni máttlausu sem er við völd. Loksins tók hún við sér og var með lagasetningu tilbúna.

Til þess kemur ekki, en það er gott að vita að menn eru tilbúnir til að stöðva þessa vitleysu af.

Flugumferðarstjórar aflýsa verkfalli

Halldór fer á Fréttablaðið - kemur Sigmund aftur?

Kjaftasaga kvöldsins er að skopmyndateiknarinn Halldór Baldursson sé hættur á Mogganum og fylgi Ólafi Þ. Stephensen á Fréttablaðið. Hann teiknaði skopmyndir á hinu sáluga blaði 24 stundum í ritstjórn Ólafs og fylgdi honum þaðan á Moggann. Mikil tíðindi, enda hefur Halldór fest sig í sessi sem skopmyndateiknari með næmt auga fyrir þjóðlífinu og rissar upp listagóðar myndir sem skanna það sem gerist í samfélaginu.

Þegar Halldór fór á Moggann var skopmyndateiknaranum Sigmund frá Eyjum bolað burt úr sínu skopmyndaplássi, sem hann hafði haft frá árinu 1964, með ömurlegum vinnubrögðum ritstjórnar Morgunblaðsins. Þetta voru ömurlegar aðferðir eftir áratugastarf Sigmunds fyrir Morgunblaðið.

Vonandi kemur Sigmund aftur! Ættu að vera hæg heimatökin, enda býr eigandi Moggans í Eyjum, ekki satt?

Skuldakóngum hossað

Ég undrast ekki að fólkið í landinu hafi fengið nóg af því hvernig skuldakóngum er hossað af bönkum og lánardrottnum. Reiði almennings er mjög skiljanleg. Hvernig er hægt að búast við því að langlundargeð fólksins sé algjört gagnvart þessum fréttum af því hvernig stórskuldugir menn eru smúlaðir af ábyrgð á skuldum og endalausu sukki?

Dag eftir dag eykst undiraldan gegn þessu verklagi og skal engan undra. Þeir sem kusu til valda vinstristjórn til að taka á sukkinu hljóta að vera vonsviknir og sárir. Hvaða breytingar hafa orðið síðasta árið? Erum við ekki enn á sama reit og eftir hrun. Vonbrigðin aukast þó, enda augljóst að völdum mönnum eru rétt fyrirtækin aftur.

Við búum enn í miðju sukkinu, höfum ekki komist úr hinu ógeðslega feni lágkúrunnar. Þetta er eins og Groundhog Day, sama og sama aftur og aftur.

Veldi byggt á skuldum

Dauðastríð vinstristjórnarinnar

Engum dylst að vinstristjórnin er verulega löskuð og í raun búin að vera, hvað sem Jóhanna og Steingrímur segja í veruleikafirringu sinni. Stóri vandinn er sá að þingmeirihlutinn er ekki til staðar, enda hefur þessi vinstristjórn varla komið málum áfram í þinginu og þurft að stóla á annan stuðning í lykilmálum en í sínum röðum. Þetta ástand felur feigðina í sér. Enginn annar meirihluti er til staðar og því einsýnt að boða verði til þingkosninga haldi þetta áfram mikið lengur með þessum brag.

Stóra ástæðan fyrir vandræðagangi vinstristjórnarinnar er auðvitað sá að hún hefur aldrei haft traustan þingmeirihluta fyrir Icesave-málinu, þurft að beita hótunum og yfirgangi á vissa þingmenn sína til að fá mál í gegn og gengið með því mjög á pólitískt kapítal sitt. Nú er ljóst að skrifað var undir hina afleitu Icesave-samninga án þess að þingmeirihluti væri til staðar. Steingrímur J. Sigfússon hlustaði ekki á þingmenn sína sem voru andvígir og tók mikla pólitíska áhættu.

Tilgangslaust er fyrir þennan þvergirðing að koma nú fram og kenna öðrum um hvernig fór. Hann hlustaði ekki á þingmeirihlutann á þeim tíma, sem hefur merkilegt nokk lítið breyst. Enn er meirihluti gegn þeim samningum sem skrifað var undir, þó svo þeir hafi fengist samþykktir með tilslökunum og langri vinnu við fyrirvara sem var síðar samið af sér og aðrir viðaukasamningar fengnir í gegn með hótunum, þar til forsetinn tók málið úr höndum hans og færði þjóðinni valdið að kasta lögunum.

Úrslit síðustu þingkosninga voru skýr: vinstriflokkarnir fengu hreinan meirihluta, traust kjósenda til að vinna að sínum málum án aðkomu annarra flokka. Sjálfstæðisflokknum var sparkað frá völdum og hann fékk ekki neitt umboð í síðustu þingkosningum. Vonlaust er að kenna honum um hvernig komið er málum nú með óstarfhæfan þingmeirihluta vinstrimanna. Leiðtogum stjórnarflokkanna tókst að vinna mál áfram án þess að hlusta á óbreytta þingmenn sína og svo fór sem fór.

Ef þessi vinstristjórn með hreinan meirihluta gefst upp er ekkert ráð annað en boða til þingkosninga í sumar eða haust. Annað er ekki boðlegt. Við öllum blasir að enginn annar traustur meirihluti er fari svo að sá meirihluti sem kosinn var beint til valda, sem landsmenn treystu fyrir stjórn landsins, fellur vegna innri hnútukasta. Þá verður að stokka spilin upp á nýtt.

Heita ekki stuðningi

Ódýra myndin fellir tekjuhæstu mynd sögunnar

Sigur stríðsmyndarinnar The Hurt Locker og leikstjórans Kathryn Bigelow á stórmynd James Cameron, vísindaskáldsögunni Avatar, er táknrænn og sögulegur í senn: þar fellir ódýra myndin, sem komin er út á DVD og vakti mun minni athygli kvikmyndaáhugamanna, tekjuhæstu mynd sögunnar, sem var talin örugg um sigur á hátíðinni fyrir nokkrum vikum, einkum eftir að hún vann Golden Globe-verðlaunin.

Kathryn Bigelow kemst í sögubækurnar með því að vera fyrsta konan til að vinna leikstjóraóskarinn í 82 ára sögu akademíunnar. Löngu tímabært að akademían heiðraði kvenkyns leikstjóra. Aðeins þrjár konur höfðu fengið tilnefningu í leikstjóraflokknum á undan Bigelow; Lina Wertmüller, árið 1976, Jane Campion, árið 1993, og Sofia Coppola, árið 2003.

Ljóst varð þegar Hurt Locker tók óskarinn fyrir handritið að hún myndi sópa til sín stærstu verðlaunum og vakti raunar mesta athygli þegar Hurt Locker vann hljóðverðlaunin í baráttunni við Avatar. Raunar hafði barátta Cameron og Bigelow um óskarinn verið í sviðsljósinu, einkum vegna þess að þau voru gift 1989-1991.

Jeff Bridges vann loksins óskarinn, seint og um síðir, tæpum fjórum áratugum eftir að hann sló í gegn í Last Picture Show og varð þekktur fyrir eitthvað annað en vera sonur Lloyd Bridges. Túlkun hans á drykkfellda sveitasöngvaranum í Crazy Heart hefur verið rómuð mjög. Bridges hefur átt glæsilegan leikferil og átt margar flottar leiktúlkanir - löngu búinn að vinna fyrir gullnu styttunni. Ræðan hans var traust og flott - sæt minning um mömmu og pabba.

Sandra Bullock náði að vinna hið merkilega afrek að vinna bæði Óskar og Razzie sömu helgina. Sandra hefur verið umdeild leikkona alla tíð, bæði fyrir að geta ekki leikið og vera lítt fjölbreytt í leiktúlkun. Hún átti góða takta í Speed og Crash, en ég hef ekki verið meðal hennar mestu aðdáenda í gegnum tíðina.

Hefði frekar viljað að Meryl Streep, besta leikkonan í Hollywood, fengi óskarinn. Það eru orðin 27 ár síðan Meryl hlaut óskarinn fyrir Sophie´s Choice, en hún vann fyrri óskarinn þrem árum áður fyrir Kramer vs. Kramer. Enginn leikari í sögu akademíunnar hefur hlotið fleiri tilnefningar, sextán talsins. Meryl hefði átt að fá styttuna.

Mo'Nique og Christoph Waltz voru með gullnu styttuna trygga. Öruggustu veðmál kvöldsins að þau myndu sigra, bæði tvö mjög verðskuldað fyrir flotta túlkun. Þegar ég sá Waltz í Inglourious Basterds var ég viss um að hann tæki óskarinn, glæsileg frammistaða.

Útsendingin var frekar þurr og þreytt. Það þarf að stokka uppsetninguna á hátíðinni eitthvað verulega upp. Baldwin og Martin voru ekkert spes sem kynnar, góðir brandarar voru mjög fáir. Langhundurinn í upptalningu þegar kom að aðalleikflokkunum var einum of og seinkaði dagskránni og bætti litlu við. Svo vantaði fleiri lífleg tónlistaratriði. Slappt að tilnefnd lög væru ekki spiluð.

Svo fannst mér snubbótt og leitt að heiðursverðlaunin voru ekki afhent á sviðinu á hátíðinni. Lauren Bacall átti þau skilið og gott betur en það: ein af síðustu leikkonum gullna tímans í Hollywood sem enn lifir, er ekkja Humphrey Bogart, og hefur verið traust leikkona alla tíð.

Akademían átti að veita henni leikverðlaunin fyrir Mirror Has Two Faces á sínum tíma. Fannst það frekar leitt að Bacall væri ekki sýndur meiri sómi þegar hún hlaut heiðursverðlaunin. Þetta var of snubbótt.



Hugljúfasta augnablikið á hátíðinni var þegar minnst var látinna listamanna. James Taylor söng Lennon/McCartney-lagið In My Life... sætt og vel gert. En hvar var Farrah Fawcett? Alveg til skammar að hún var ekki í klippunni!



Toppar samt ekki minningarklippuna á síðasta ári þegar Queen Latifah söng I´ll Be Seeing You... það var sko stæll yfir því. Fagmennska yfir þeirri klippu.

Bigelow stjarna kvöldsins

Ólafur Ragnar sigurvegari - stjórnarparið niðurlægt

Enginn vafi leikur á því að Ólafur Ragnar Grímsson er sigurvegari þjóðaratkvæðagreiðslunnar. Hann talar nú sá sem valdið hefur, enda tók hann rétta afstöðu með því að hlusta á þjóðina og uppsker eftir því. Stjórnarparið var niðurlægt af þjóðinni, kjörsóknin er mjög góð og það getur enginn efast um að þjóðin hefur talað mjög afgerandi í þessari kosningu.

Jóhanna og Steingrímur eru algjörlega úr tengslum við þjóðina þegar halda áfram að gera lítið úr þessari þjóðaratkvæðagreiðslu. Þau ættu að sjá sóma sinn í að skammast sín fyrir dugleysi sitt og viðurkenna pólitísk afglöp með Icesave-samningunum afleitu sem þau bera fulla ábyrgð á. Þjóðin hefur fellt afgerandi dóm yfir þeirri hrákasmíð og verkstjórn þeirra.

Forsetinn hefur styrkt mjög stöðu sína og minnir á hlutverk sitt. Hann tryggði þjóðaratkvæðagreiðsluna og talar nú við heimsbyggðina sem sá er valdið hefur á Íslandi. Enda eru það stóru tíðindin síðustu vikurnar að forsetinn hefur tekið völdin af máttlausri ríkisstjórn sem hefur ekki stuðning meirihluta kjósenda lengur.

Nei sögðu 93,2%

Góð gagnrýni forsetans á Norðurlöndin

Ólafur Ragnar Grímsson gerir rétt með því að gagnrýna Norðurlöndin. Algjör óþarfi er að dekstra Norðurlöndin eftir að þau tóku þátt í aðförinni að Íslandi, studdu ekki Ísland þegar á reyndi. Tímabært er að íslenskir stjórnmálamenn tali hreint út um gildi norræns samstarfs og hvort það sé einhvers virði eftir að Norðurlöndin horfðu þegjandi og hljóðalaust á aðförina að Ísland eftir efnahagshrunið.

Algjör óþarfi er að Ísland láti þegjandi og hljóðalaust yfir sig ganga endalaust og eigi svo að mæta brosandi og þegjandi á fundi með norrænum starfsbræðrum sem hafa ekkert fyrir okkur gert og verið með haltu kjafti mola uppí sér mánuðum saman.

Segir Norðurlöndin hafa beitt Ísland þrýstingi

Þjóðin hafnar Icesave og stjórnarparinu

Skilaboð þjóðarinnar í þjóðaratkvæðagreiðslunni eru skýr:

Yfir helmingur kjósenda mætir á kjörstað og hafnar Icesave - rúm 93% segja nei, hafna forystu Steingríms og Jóhönnu í Icesave-málinu síðustu mánuði. Allt tal um að viðaukanum sé bara hafnað hljómar eins og veruleikafirring þegar litið er á tölurnar.

Allt sem þessi stjórn hefur samið um Icesave er úr sögunni. Þau hafa fengið vænan rassskell frá þjóðinni og eiga að hugleiða sinn gang.

Auðvitað eiga þau að hafa manndóm í að segja af sér eftir þennan rassskell.

Nær allir segja nei

Forsetinn fyllir upp í pólitískt tómarúm

Ólafur Ragnar Grímsson getur verið stoltur af forystu sinni í Icesave-málinu síðustu vikurnar. Hann fyllti upp í pólitískt tómarúm á Íslandi með því að synja Icesave-lögunum og tala máli Íslands á alþjóðavettvangi í kjölfarið. Forsetinn hefur setið einn að því verkefni, enda hefur vinstristjórnin verið algjörlega máttlaus að öllu leyti, bæði við að verja hagsmuni Íslands og tala máli þjóðarinnar, eða taka á nokkrum þeim verkefnum sem við henni blasa.

Nú mætir forsetinn á kjörstað meðan leiðtogar hinnar lánlausu vinstristjórnar sitja heima, fúlir yfir því að Icesave-málið var fært úr höndum þeirra og til þjóðarinar. Með framgöngu sinni hefur Ólafur Ragnar styrkt stöðu sína, styrkt stöðu forsetaembættisins enda er augljóst að meirihluti þjóðarinnar hefur viljað að einhver talaði máli Íslands. Hann hefur hlustað á þjóðina, það er mikilvægur styrkleiki fyrir forseta.

Ólafur Ragnar er kamelljón, öll framganga hans síðustu áratugi sannar það svo ekki verður um villst. Hann er nú í hlutverki þess sem ræður för á Íslandi - hann er maðurinn sem fyllti upp í pólitískt tómarúm í glundroðanum sem einkennir íslensk stjórnmál. Vinstriflokkarnir stóðu ekki undir því trausti sem þjóðin veitti þeim í síðustu þingkosningum og horfir í aðrar áttir eftir forystu.

Ólafur Ragnar búinn að kjósa

Segjum nei við Icesave!

Atkvæðagreiðslan hafin

Sjálfstortímingarherferð Jóhönnu og Steingríms

Jóhanna Sigurðardóttir og Steingrímur J. Sigfússon fremja pólitískt harakírí með því að sitja heima í þjóðaratkvæðagreiðslunni á morgun. Af hverju geta þau ekki brotið odd af oflæti sínu, viðurkennt alvarleg mistök í Icesave-málinu og játað á sig pólitísk afglöp? Þau geta sagt að þau hafi ekki vitað betur þegar þau komu afleitum samningi í gegnum þingið með hótunum og yfirgangi. Þjóðin veit að samningaferlið síðustu mánuði var eitt stórt feitt klúður. Því verður ekki lengur neitað.

Með því að sitja heima gefa þau lýðræðislegu ferli fingurinn, gefa skít í þjóðina. Þetta eru alvarleg skilaboð en samt eitthvað svo týpískt. Ekki er nóg með að þau hafi unnið gegn hagsmunum þjóðarinnar fyrir pólitíska hagsmuni sína, bæði til að tryggja þessa lánlausu vinstristjórn og ESB-aðildarviðræðurnar lánlausu sem voru feigar þegar í upphafi.

Ekkert pólitískt afl er lengur á bakvið aðildarviðræðurnar og þessi vinstristjórn heyrir í raun sögunni til, sem versta ríkisstjórn lýðveldissögunnar hvorki meira né minna. Þegar leiðtogar stjórnarflokkanna skynja ekki lengur hvað þjóðin vill, hlustar ekki, vill ekki viðurkenna augljós mistök og bæta fyrir þau er illa komið málum... fyrir þau, ekki þjóðina.

Tel reyndar að þessi lánlausa vinstristjórn hafi drepist þegar Ögmundur fór úr henni... síðan hefur hún hvorki verið fugl né fiskur... hálfgerður bastarður sem engu hefur komið í gegn og verið taktlaus og máttlaus. Öllum væri fyrir bestu ef þessu rándýra stjórnunarnámskeiði fyrir vinstriflokkana og tvö pólitísk gamalmenni myndi ljúka sem allra fyrst.

Steingrímur: Ólíklegt að ég kjósi

Mikil eftirsjá af Friðriki V

Mikil eftirsjá verður af sælkerastaðnum Friðriki V í Gilinu - dapurlegt að aðstæður verði þess valdandi að skella þurfi í lás hjá besta veitingastað landsins. Staðurinn hefur verið í sérflokki - fyrsta flokks valkostur fyrir matgæðinga um allt land.

Þar hefur líka verið unnið með norðlenskar afurðir, allur matur úr héraði og mikil fagmennska í matargerð. Nostrað við matinn og föndrað við það af tærri list. Allt eins og best verður á kosið, matur í gæðaklassa.

Fyrir okkur hér á Akureyri eru þetta mjög dapurleg tíðindi, fyrst og fremst því að Friðrik og Arnrún hafa staðið sig svo vel og verið að gera góða hluti.

Veitingastaðurinn þeirra í Gilinu var yndisleg viðbót við Gilsamfélag lista og menningar og ánægjulegt að sjá gamla húsið iða af lífi.

Vonandi mun Friðrik rísa upp úr þessu mikla áfalli, en það er svosem við fáu góðu að búast í því lánleysi sem vinstristjórn býr okkur.

Búið að loka Friðriki V.

Raunaleg hringavitleysa vinstristjórnarinnar

Hringavitleysa vinstristjórnarinnar í Icesave-málinu ætlar engan endi að taka. Rúmum tveimur sólarhringum áður en kjörstaðir opna virðist stjórnarparið loksins hafa sætt sig við hið augljósa, að þjóðin muni greiða atkvæði. Pólitísk rökhugsun þeirra, sem var lítil fyrir, virðist hafa að mestu gufað upp, einkum með yfirlýsingu Jóhönnu um að fresta þessu bara um viku. Í hvaða draumaheimi lifir þetta fólk?

Samt heldur vitleysan áfram í London þar sem setið er yfir sömu punktunum með ólíkum fléttum frá Bretum og Hollendingum dag eftir dag... ekkert hreyfist í samkomulagsátt þó þeim sé greinilega nokkuð í mun að koma í veg fyrir að þjóðin greiði atkvæði. Mikið er jú undir.

Nóg er komið af þessari vitleysu. Þjóðin á að hafa valdið í sínum höndum, taka afstöðu til Svavars og Steingríms-samningsins um Icesave og senda þessari ríkisstjórn skilaboð um hvernig hún meti verk í hennar ábyrgð í þessu máli.

Þjóðin á að taka málin úr höndum Steingríms og Jóhönnu og senda skýr skilaboð til bæði Breta og Hollendinga og þessarar lánlausu vinstristjórnar sem gerir allt til að halda í stólana sína, sama hvað það kostar fyrir Ísland.

Engin niðurstaða í London

Á að treysta því að fangarnir séu góðir gæjar?

Ragna Árnadóttir, dómsmálaráðherra, er ekki öfundsverð að verja arfaslakar reglur um leyfi fanga, þar sem þeir fá eftirlitslaust að fara í bæinn, hafa vegabréf og eru ekki í farbanni. Hvers konar bjálfaskapur er þetta? Hvernig er hægt að treysta föngum með langan dóm á bakinu fyrir sólarhringsleyfi þegar þeir hafa öll tækifæri til að flýja? Þetta er absúrd í meira lagi. 

Af hverju er ekki fyrir löngu búið að breyta þessu? Var kannski ákveðið að bíða með að herða reglurnar til muna þar til að þær hefðu örugglega verið brotnar? Er það alltaf segin saga að bíða þurfi eftir því að menn gangi á lagið til að breyta lélegum reglum? Er sofandagangurinn algjör í kerfinu?

Þetta er heimskulegt í meira lagi. Hvernig er hægt að treysta föngum sem hafa vegabréf og eru ekki settir í farbann fyrir því að vera góðir gæjar og reyna ekki að strjúka?

Þvílík heimska.

Reglum breytt vegna Guðbjarna

Þjóðin á að fá að kjósa um Icesave

Ömurlegt er að fylgjast með fálmkenndum tilraunum Jóhönnu og Steingríms til að koma í veg fyrir þjóðaratkvæðagreiðsluna á laugardag um Icesave. Samninganefndin á nú að koma heim, gefa frat í þessar viðræður þar sem ekkert alvöru er í því sem er á borðinu.

Bretar og Hollendingar eru dauðhræddir við að kosningin fari fram, enda verður það heimsfrétt synji yfir 70% þjóðarinnar afleitum Icesave-samningi Svavars Gestssonar, sem vinstriflokkarnir lögðu allt kapítal sitt í að koma í gegnum þingið fram að áramótum.

Nú er komið að þjóðinni, hún á að fá að kjósa. Engan skrípaleik með lýðræðið, takk fyrir! Þó vinstrimenn séu við völd og sýni hversu lélegir lýðræðissinnar þeir eru í raun.

 

Bretar vilja ræða málin áfram

Forystulaus Samfylking að fuðra upp

Ég er ekki undrandi á því að fylgið hrynji af Samfylkingunni og hún missi stuðning landsmanna jafnt og þétt. Forysta flokksins í ríkisstjórn hefur verið fálmkennd og slöpp - Jóhanna Sigurðardóttir ræður ekki við embætti forsætisráðherra og er á útleið úr stjórnmálum. Hún er orðin óvinsæl og hefur ekki staðið við loforð sín fyrir kosningar í fyrra.

Hvað varð um skjaldborgina og velferðarbrúna sem talað var um í kosningabaráttunni á síðasta ári? Fátt verður um svör hjá Jóhönnu. Samfylkingin er forystulaus. Eftirmaður Jóhönnu er ekki í sjónmáli. Samfylkingin virðist að fuðra upp í þessari lánlausu og lélegu vinstristjórn.

Gott mál!

VG stærra en Samfylkingin

Vandræðaleg vörn Bónuspabbans

Vandræðaleg vörn Jóhannesar í Bónus, eða Jóa í Bónus eins og hann er auglýstur núna til að reyna að gera hann meira kammó og hjálparþurfi, er vægast sagt mjög kómísk. Þegar komið er að skuldadögum og hruni viðskiptaveldis feðganna á hann víst svo bágt og er að reyna að væla út samúð þjóðarinnar, þegar hún hefur snúið við honum baki.

Hann hefur leikið þennan leik mjög oft. Einum of oft, tel ég. Efast um að fólkið í landinu láti blekkjast aftur af þessum gömlu vinnubrögðum. Flestir hafa fengið nóg og gott betur en það.

Enn er verið að reyna að verja sig með því að nöldra yfir Davíð Oddssyni, nú eru víst skrif hans á Mogganum orðin svo vond og erfið fyrir kappann á Flórída.

Held að þessi maður ætti að líta í eigin barm. Ég tel að flestir geti tekið undir það að Bónuspabbinn er orðinn ónýtt bissnessmerki.

Jóhannes segir fréttina ranga

VG að verða jafn klofið og Alþýðubandalagið

Eftir tæplega þrettán mánaða ríkisstjórnarþátttöku er VG orðinn sligaður af innanmeinum og átökum... hugsjónirnar hafa flestar verið seldar fyrir völdin og kosningaloforðin fyrir tæpu ári gleymdust með ógnarhraða. VG minnir orðið skuggalega mikið á Alþýðubandalagið sáluga, átökin og hjaðningavígin bakvið tjöldin ríma mjög við lýsingar á Alþýðubandalaginu í hinni góðu bók Óskars Guðmundssonar, sem kom út þegar átökin milli Ólafs Ragnars og Svavars stóðu sem hæst.

Sundrung vinstri manna er rómuð og margfræg. Þarf svosem ekki að rekja hana. Allir ættu að þekkja hana... ef ekki nægir þeim að líta á vinstri græna og hvernig völdin hafa farið með þennan flokk hugsjónamanna sem hafa annað hvort gleymt hugsjónunum fyrir völdin eða eru að reyna að endurheimta þær í rimmu við samherja sína sem eru farnir að sukka út í stólapólitíkinni.

Ekta vinstrisaga... þær endurtaka sig eins og fyrri daginn. Endirinn á þessari raunasögu vinstri grænna verður örugglega ekki frábrugðinn þeim fyrri.

Djúpstæður klofningur hjá VG

Steingrímur J. í fýlu vegna þjóðaratkvæðagreiðslu

Steingrímur J. Sigfússon varð sér til skammar í morgun með því að svara því ekki afdráttarlaust hvort hann ætli að kjósa í þjóðaratkvæðagreiðslunni um Icesave eftir átta daga. Mér finnst það alvarlegt mál þegar einn valdamesti ráðherra þjóðarinnar er í fýlukasti yfir því að þjóðin fái að kjósa um þetta hitamál, sem er stærra en spurningin á kjörseðlinum, og getur ekki svarað hvort hann muni yfir höfuð mæta á kjörstað og greiða atkvæði.

Var það ekki annars þessi ráðherra og vinstri grænir sem stjórnmálasamtök í heild sinni sem hefur talað fyrir þjóðaratkvæðagreiðslum, að kosið verði um hitamál og valdið fært til þjóðarinnar? Af hverju kemur það samt ekki á óvart að þetta prinsipp sé gufað upp? Jú, þessi ráðherra og þessi flokkur hafa beygt allar sínar hugsjónir og skoðanir fyrir völd á mettíma og eru að verða ansi afkáraleg í öllum helstu lykilmálum.

Ráðherrann í fýlukastinu á vissulega mjög bágt. Það er örugglega erfitt að gera sér grein fyrir því að þjóðin hefur valdið og séu að fara að senda honum skilaboð um að hann hafi brugðist, fært þjóðinni heim lélegan samning og reynt að vinna gegn íslenskum hagsmunum. Að því leyti er þessum manni vorkunn.

Óvíst hvort Steingrímur kýs

Nýtt upphaf í Icesave-málinu

Eftir að Ólafur Ragnar Grímsson synjaði Icesave-lögunum staðfestingar hafa Íslendingar átt kost á nýju upphafi í þessu mikla hitamáli... ný samninganefnd hefur tæklað hlutina betur en hin fyrri undir forystu Svavars Gestssonar sem gerði mikil og alvarleg mistök og pólitískt samráð stjórnar og stjórnarandstöðu er loksins orðin staðreynd.

Í sjónmáli er mun betri niðurstaða en var í fyrri samningi, sem var þröngvað í gegnum þingið með hótunum og yfirgangi. Enginn ver þann samning lengur af áhuga. Enda blasir við að þjóðin felli þungan dóm yfir samningnum og þeim sem vörðu hann og fóru með í gegnum þingið sem einhverja góða niðurstöðu eða lokaboð. Með því að ljá máls á breytingum hafa viðsemjendur staðfest að fyrri samningurinn var afglöp íslenskra stjórnvalda.

Í sjónmáli er söguleg þjóðaratkvæðagreiðsla í næstu viku um samninginn sem Svavar Gestsson kom með heim og vinstri grænir vörðu í gegnum þingferlið og beygðu öll sín viðmið um heiðarleg vinnubrögð fyrir með litlum sóma.

Þjóðin á nú að fara á kjörstað, fella samninginn og senda skýr skilaboð bæði til Breta og Hollendinga og eins þeirrar ríkisstjórnar sem var tilbúin til að gefa eftir íslenska hagsmuni, brást þjóðinni þegar á reyndi.

Nýtt upphaf í Icesave-málinu felur í sér að íslenska þjóðin tali afdráttarlaust um vinnubrögðin í fyrri samningaviðræðum og geri upp við þau. Það tækifæri þarf að nota.

Íslendingar sagðir hafa gengið af fundi