Spaugstofan í vörn - umdeild "gamansemi"

Það hefur um fátt verið meira talað síðustu dagana en þátt Spaugstofunnar á laugardag þar sem dregin var upp sú mynd af Ólafi F. Magnússyni, borgarstjóra, að hann vissi varla í þennan heim eða hinn vegna margumtalaðra veikinda hans. Spaugstofan hefur orðið fyrir mikilli gagnrýni í þessu máli, sennilega einni mestu á verk sín á tveggja áratuga ferli. Enda margir ósáttir við þá.

Eðlilega hafa þeir nú gripið til varna og reynt að eyða neikvæðu tali í sinn garð með því að snúa málinu á þann veg að ekki hafi verið um persónulega árás á Ólaf F. að ræða. Má vera að þeir hafi ekki viljað gera honum neitt illt, en þeir eru mjög margir sem hafa gagnrýnt þá, og það þvert á allar flokkslínur, enda á pólitík varla að skipta máli þegar að fjallað er um veikindi með svo ónærgætnum hætti og allt að því lágkúrulega. Hafa skoðanir vissulega verið skiptar, en það stendur eftir að mörgum var verulega misboðið og hafa talað hreint út.

Heldur fannst mér þó vörn Karls Ágústs Úlfssonar í Kastljósi í kvöld léleg, en þar vildi hann meina að "gamansemin" um Ólaf F. hafi verið grín á fjölmiðlaumfjöllunina um veikindin. Það var ekki það sem mér datt í hug er ég sá þáttinn. Þar sá ég manninn tekinn fyrir og bæði tjargaður og fiðraður, ráðist að honum sem persónu. Enda fór þetta svo langt yfir strikið að ég man ekki nein dæmi þess að svo ómerkilega hafi nokkur verið túlkaður í þættinum. Segi ég eins og svo margir að einn skets á þetta hefði kannski verið skiljanlegur, en svona var Ólafur F. Magnússon leikinn í gegnum þáttinn. Þetta var einfaldlega of mikið, þetta var lágkúra.

Fannst Ólína Þorvarðardóttir orða þetta vel í Kastljósi kvöldsins. Ekki verður hún sökuð um að vera stuðningsmaður borgarstjórans í stjórnmálum eða meirihlutans sem Ólafur F. Magnússon gegnir trúnaðarstörfum fyrir. Tek undir allt sem hún sagði í þættinum og ég hef reyndar bent á áður hér. Spaugstofan varð sér til skammar með þessum þætti og hvernig Ólafur F. var túlkaður.

Ég hef bæði gagnrýnt og hrósað Spaugstofunni, oftar þó hrósað þeim. Þeir hafa margt gott gert. En þarna fóru þeir yfir strikið og þeir eiga að biðja Ólaf F. afsökunar. Heiðarlegt mat.

Ólafur F. segir Spaugstofuþátt svívirðilega árás

Ólafur F. Magnússon, borgarstjóri, gagnrýndi Spaugstofuna harkalega í Mannamáli hjá Sigmundi Erni á Stöð 2 í kvöld og sagði þáttinn hafa verið svívirðilega árás að mannorði sínu. Það er ekki hægt annað en taka undir það, en greinilegt er að þátturinn hefur orðið mjög umdeildur og fólk hefur skrifað gegn honum, þvert á pólitískar línur.

Veikindatónninn í þætti Spaugstofunnar fór enda yfir öll mörk þess að eiga að teljast grín að einhverju tagi og var þeim Spaugstofumönnum ekki til sóma. Það er eðlilegt að það sé staldrað við og hugleitt hvort að svona framsetning á gríni sé yfir höfuð grín. Ég hef séð að margir hafa velt því fyrir sér. Í sjálfu sér á þetta ekki að vera pólitískt mál, enda er þarna gert grín að veikindum sem hafa hrjáð mun fleiri Íslendinga en Ólaf F. Magnússon og er í sjálfu sér ekkert gamanmál.

Mér finnst að það hafi verið ráðist mjög harkalega gegn Ólafi F. síðustu dagana. Umfjöllun Spaugstofunnar dró gamanþátt þeirra á hið lægsta plan sem sést hefur langa lengi og ekki óeðlilegt að velta því fyrir sér hvort að það sé eðlilegt að fjalla svona um veikindi, hver standardinn eigi að vera í sjálfu sér. Það er í raun fjarstæða að láta pólitískar línur ráða skoðunum í þessu máli, enda á þetta að vera heilsteyptara mál en það í sjálfu sér.

Spaugstofan fer algjörlega yfir strikið

Ég verð að segja það hreint út að mér fannst Spaugstofan missa marks í "gamansemi" sinni í gærkvöldi. Mér fannst það lélegt hjá þeim að hafa engan efnivið til að halda þættinum uppi nema veikindi Ólafs F. Magnússonar, borgarstjóra. Látum vera að minnst hafi verið jafnvel á þau einu sinni, en það er ekki hægt að segja annað en að þetta hafi verið rauði þráðurinn í gegnum þáttinn - Spaugstofan dró upp þá mynd af honum að þar færi maður án vitglóru og úti á þekju.

Hnífabrandari Framsóknar og Björns Inga var kannski fyndinn í fyrsta eða annað skiptið en hann var orðinn ansi þreyttur þegar að líða tók á prógrammið. Einum of misnotaður brandari. Það er ekkert óeðlilegt að Spaugstofan geri grín að borgarstjóranum en mér fannst formið á gamanseminni verða að frekar gráu gamni eftir því sem á leið. Erum við virkilega ekki komin lengra í skynseminni hvað varðar umfjöllun um geðsjúkdóma en að gera endalaust grín að þeim og nudda fólki upp úr því, eins og mér fannst því miður gert í þessum þætti? Ekki óeðlilegt að velta því fyrir sér.

Það er ekkert óeðlilegt að gert sé grín að nýjum meirihluta í borgarstjórn Reykjavíkur og hinu ítalska ástandi í borgarstjórn Reykjavíkur þar sem allir stjórnmálamenn hafa brugðist með einum eða öðrum hætti. Eiginlega er það skylda þeirra sem framleiða gamanefni að dikta upp einhvern húmor um það. En að taka fyrir borgarstjórann með þessum hætti og draga upp þessi veikindi hans og ganga þetta langt fannst mér einum of.

Það hefur verið sagt nokkuð oft í vetur að Spaugstofan sé búin á því; orðin bæði þreytt og léleg. Það er kannski kominn sá tímapunktur að maður segi það hreint út að þeir félagar ættu að fara að horfa í aðrar áttir. Þetta er orðið ágætt alveg.

Suharto deyr

Jæja, þá er Suharto dauður. Hvað er eiginlega hægt að skrifa um einn kuldalegasta einræðisherra 20. aldarinnar? Er nema von að spurt sé. Jú, hann var þekktur fyrir að murka lífið úr pólitískum andstæðingum sínum, vann gegn mannréttindum og misbeitti valdi sínu með ægivaldi í alltof mörg ár. Hernaðarlegur ruddi sem beitti valdi sínu með hernaðaraflinu og gat ríkt í skugga verka sinna í yfir þrjá áratugi.

Og hann, rétt eins og Augusto Pinochet, komst hjá því á gamals aldri að svara til saka fyrir grimmdarverk sín og einræðistilburði. Allt vegna þess að þeir væru jú orðnir of gamlir og myndu ekki þola réttarhöld og að fara fyrir dómara. Það er lítil eftirsjá af svoleiðis mönnum, þó vissulega svíði að þeir hafi ekki verið dregnir til ábyrgðar fyrir langa sögu grimmdarlegrar beitingar valdsins.

Las fyrir nokkrum árum bókina um Suharto eftir Elsen, sem er vel skrifuð og segir sögu valda og grimmdar með listilega góðum hætti, - mæli hiklaust með henni fyrir þá sem vilja kynna sér eitthvað feril þessa umdeilda einræðisherra.

Suharto látinn

Stórsigur Obama - Edwards búinn að vera

Sigur Barack Obama í Suður-Karólínu kemur engum að óvörum, enda verið spáð sigri þar í margar vikur. Þar var aðeins spurt að því hve munurinn yrði mikill. Hann þurfti að vinna fylkið til að halda dampi í baráttunni, hafandi aðeins unnið Iowa fyrir tæpum mánuði. Þar er blökkufólk í meirihluta kjósenda flokksins og því mjög mikilvægt fyrir hann að taka fylkið, einkum þess vegna. Þetta gefur honum byr fram að ofur-þriðjudegi.

John Edwards vann forkosningarnar í Suður-Karólínu fyrir fjórum árum, en hann er fæddur í fylkinu og var öldungadeildarþingmaður á sínum tíma fyrir Norður-Karólínu. Þetta er því heimahérað hans. Þarna varð hann að vinna til að geta átt möguleika áfram. Nú fékk hann aðeins 17% atkvæða. Það er auðvitað fyrir nokkru síðan ljóst að Edwards á ekki lengur hinn minnsta möguleika á því að verða forsetaefni demókrata og þessi niðurstaða er með þeim hætti að hann er einfaldlega búinn að vera. Aðeins spurt að því hvort hann verði í slagnum fram að ofur-þriðjudegi eftir níu daga.

Hillary Rodham Clinton gaf fylkið upp á bátinn fyrir nokkrum dögum og tók að einbeita sér að þeim fylkjum sem kosið verður í á ofur-þriðjudegi. Ávarpaði hún stuðningsmenn frá Nashville í kvöld. Stólar hún á að taka stóru fylkin og samkvæmt könnunum mun hún verða sigursæl þar. Ofur-þriðjudagur verður stór dagur í forkosningaslag demókrata. Það mun þó varla fara svo að frambjóðandinn verði ljós þá, baráttan mun standa lengur og ráðast á þeim fylkjum sem kosið verður í um miðjan febrúar eða jafnvel í mars, ef þetta fer í þann farveg að talið verði upp á hvern þingfulltrúa.

Forkosningaslagurinn hefur verið frá kosningunum í Iowa einvígi tveggja sögulegra frambjóðenda; fyrstu konunnar og fyrsta blökkumannsins með möguleika á Hvíta húsinu. John Edwards hefur lent á milli þeirra allan þennan mánuð, aldrei náð að yfirvinna tapið í Iowa, þar sem hann stóð sig vel árið 2004, og eftir skaðlegan ósigur í Nevada, þar sem hann fékk aðeins fjögur prósent, þurft að minna á nærveru sína í baráttunni - væntanlega hefur Suður-Karólína nú veitt honum náðarhöggið.

Enda er það svo að sértu fyrrum öldungadeildarþingmaður úr suðrinu og fæddur og uppalinn í suðrinu og tekur ekki suðrænt fylki á þessum tímapunkti ertu búinn að vera. Það er ekki flóknara en það. Á þessu féll Fred Thompson í sama fylki um síðustu helgi. Þetta veit auðvitað John Edwards manna best. Margir tala um að stutt sé í að hann fari úr slagnum. Fundur hans með Hillary um daginn vakti t.d. athygli og spurningar margra með stöðuna.

En staðan er galopin. Sigurinn í Suður-Karólínu er mikilvægur fyrir Obama og tryggir að slagurinn verður spennandi nokkrar vikur enn, þó ég telji að Hillary muni verða sigursæl á ofur-þriðjudegi. Spurning hversu sterkur byrinn frá Suður-Karólínu verði fyrir Obama. Þá er kosið í 25 fylkjum - spennandi kosningadagur sem mun skýra línur nokkuð.


------

Hvað varðar repúblikana er baráttan nú um Flórída, það er kosið þar á þriðjudag. John McCain fékk í gær stuðning öldungadeildarþingmanns fylkisins, Mel Martinez, og fyrir nokkrum klukkustundum lýsti Charlie Crist, ríkisstjóri Flórída, yfir stuðningi við hann, eftir langa umhugsun, en allir helstu frambjóðendur höfðu leitað eftir stuðningi ríkisstjórans.

Þessi stuðningur er mjög mikilvægur fyrir John McCain. Ég tel að hann muni taka Flórída og verða sigursæll á ofur-þriðjudegi. Spái honum útnefningu repúblikana. Finnst línur þar hafa skýrst mikið síðustu dagana. Þetta er barátta hans og Romney núna.

Obama sigraði í Suður-Karólínu

Átti að brjóta Ólaf F. niður með skrílslátunum?

Ég verð var við að sífellt fleiri spyrja sig þeirrar spurningar hvort að skrílslætin í Ráðhúsinu fyrir tveim dögum hafi ekki verið sett fram til að reyna að brjóta niður Ólaf F. Magnússon, borgarstjóra, og koma í veg fyrir að nýr meirihluti tæki við völdum. Sumir þeirra sem voru á pöllunum fóru þangað með þá von að skrílslætin myndu verða til að koma í veg fyrir meirihlutaskiptin. Var það þá ekki Ólafur sem var verið að ráðast að?

Velti þessu fyrir mér hér í gær. Sumir þeirra sem kommentuðu þar beindu þessu sérstaklega að mér. Er ég þó fjarri því fyrsti bloggarinn sem kem með þessar pælingar. Sú sem fyrst kom með þessa pælingu var Salvör Gissurardóttir. Seint verður hún talin til mestu stuðningsmanna Ólafs F. Magnússonar, DF-meirihlutans né flokksforystu Sjálfstæðisflokksins, þó vissulega sé hún systir Hannesar Hólmsteins Gissurarsonar. Björn Bjarnason, dómsmálaráðherra, vék að þessu í gærkvöldi ennfremur á vef sínum. Ástæðan fyrir því að ég tók það upp er vissulega sú að ég tel að þetta hafi átt að vera sálfræðihernaður, fyrst og fremst gegn Ólafi.

Það vakti mikla athygli mína þegar að ég sá fundinn í beinni og eiginlega mun frekar síðar á vefvarpi Ríkisútvarpsins að mest var kallað og öskrað þegar að Ólafur F. Magnússon stýrði sem forseti borgarstjórnar fundinum og allt datt niður þegar að hann gekk úr sal, greinilega mjög langt niðri vegna þessara skrílsláta sem fóru langt fram úr því að vera mótmæli. Aftur reis þetta upp þegar að kom að kjöri borgarstjóra og tilkynnt var um að Ólafur F. hefði verið kjörinn. Þá reyndar fór þetta út yfir öll mörk. Það átti að hleypa upp fundinum, koma í veg fyrir almennileg skoðanaskipti kjörinna fulltrúa.

Gera átti fundinn að einu allsherjar kaos. Sumir vilja meina að stólað hafi verið á að löggan bæri fólk út. Allt var þetta leitt af stjórnmálaflokkunum sem voru að missa völdin og stuðningsmanni Margrétar Sverrisdóttur. Dagur B. Eggertsson, fyrrverandi borgarstjóri, og læknir nota bene, sat álengdar greinilega glottandi yfir því að Ólafur F. komst úr jafnvægi við öskrin, sem fóru alltof langt, enda var persónulegum svívirðingum og hreinu ógeði dælt á hann. Orðavaðallinn fór langt yfir öll mörk. Það er ekki óvarlegt að telja að þarna hafi átt að brjóta Ólaf F. niður.

Sé tekið tillit til þess að þetta er maður sem nýlega hefur sigrast á geðsjúkdómi er þetta ekki óvarlegt mat og engin furða að þessu sé velt upp.

Ólafur F. tjáir sig opinskátt um veikindi sín

Ólafur F. Magnússon, borgarstjóri, kemur vel fyrir í viðtölum í 24stundum og Fréttablaðinu í dag og tjáir sig opinskátt um atburðarás síðustu daga og árásir gegn honum vegna veikinda sem hann átti við að stríða. Umræðan um veikindin hefur verið mjög lágkúruleg og því miður hefur hún sýnt að það eru enn miklir fordómar í samfélaginu gagnvart geðsjúkdómum - það er dapurlegt að sjá á hversu lágu plani ráðist er að honum.

Það sem skiptir mestu máli nú er að Ólafur starfi af heilindum og fái tækifæri til að vinna að þeim verkum sem hann telur skipta máli. Ólafur F. Magnússon skilaði læknisvottorði þegar að hann sneri aftur í borgarstjórn í byrjun desember 2007, eftir að hafa verið fjarverandi um nokkurra mánaða skeið. Það var sögulegt, enda man ég engin önnur dæmi þess að kjörinn fulltrúi með umboð frá almenningi hérlendis hafi þurft að skýra veikindi sín sérstaklega fyrir stjórnvaldi, sérstaklega því að um er að ræða meirihlutafulltrúa á þeim tíma. Það vottorð ætti þó að duga í þessari umræðu nú.

Mér finnst mjög ómaklega hafa verið ráðist að Ólafi síðustu dagana. Man ekki önnur dæmi þess að veikindi stjórnmálamanna hafi áður leitt til jafn lágkúrulegra og persónulegra árása þar sem allt að því er vegið að mannorði viðkomandi. Það hefur verið langt seilst til að ráðast að heiðri og æru Ólafs F. Magnússonar og satt best að segja finnst mér þetta komið út yfir öll mörk. Ólafur F. hefur skilað vottorði og hefur snúið aftur til starfa og það er eðlilegt að hann vilji forðast að gera einkalíf sitt að skotspóni.

Hann hefur þó nú farið yfir þessi mál og það er heiðarlegt að gera það eins og komið er málum. Það er þó vonandi að sú umræða þagni nú. Það eru því miður dæmi um að nota eigi veikindi Ólafs F. Magnússonar til að veikja hann í sessi og eiginlega hefur verið gengið lengra í þeim efnum en ég man eftir. Eitt er að gagnrýna verk stjórnmálamanns en annað er að draga æru hans í svaðið vegna veikinda sinna. Það er lágkúrulegt og finnst mér engum það til sóma.

Ólafur F. hefur alla tíð verið þekktur fyrir að vera hugsjónamaður í pólitísku starfi og látið verkin tala, haft afgerandi skoðanir og verið maður málefnanna. Það er þegar ljóst á verkum nýs meirihluta að hann ætlar að láta verkin tala í embætti.

Ólafur: Aðalatriði að ég starfi af heilindum

Sól Framsóknar hnígur til viðar í höfuðborginni

Á innan við ári hefur sól Framsóknarflokksins í Reykjavík hnigið til viðar. Höfuðborgaruppbyggingin mikla í flokknum sem skipulögð var í formannstíð Halldórs Ásgrímssonar er hrunin og eftir eru aðeins rústir. Flokkurinn á engan þingmann í höfuðborginni en átti þrjá á síðasta kjörtímabili, þar af tvö ráðherrasæti lengst af þeim tíma og um tíma sjálft embætti forsætisráðherra.

Eftir fjórtán ára meirihlutaþátttöku framsóknarmanna í Reykjavík, lengst af innan R-listans sem flokkurinn var burðarásinn í alla tíð, þar sem leiðtogar flokksins höfðu lykiláhrif við stjórn borgarinnar er Framsókn nú með öllu valdalaus. Eftir að hafa í mörg ár leitt nefndir í borgarkerfinu situr hann aðeins eftir með nefnasetu í borgarráði og stjórn Faxaflóahafna, auk áheyrnarfulltrúa í nefndum, sem hafa ekki atkvæðisrétt. Óskar Bergsson sem borgarfulltrúi er því varla öfundsverður af stöðu sinni og mjög einangraður á vaktinni.

Brotthvarf Björns Inga er mikið áfall fyrir flokkinn, en það er skiljanlegt að hann hafi ekki viljað verða áhrifalaus í minnihluta. Hann var orðinn einangraður með öllu í stöðu sinni, hafði málað sig út í horn í valdatafli sínu og hneykslismálin fóru illa með hann. Honum var þó slátrað innan frá með herferð síðustu daga, þar sem Guðjón Ólafur reyndist bæði vígfimari og klókari andstæðingur en Binga órðai fyrir.

Brotthvarf hans er enn eitt áfallið fyrir Framsókn í Reykjavík og eitt skýrasta dæmið um að höfuðborgaruppbygging Halldórs, sem var eitt lykilmála formannsferils hans, er með öllu hrunin til grunna.

Upptalning Egils Helgasonar á vef sínum yfir kjörna fulltrúa er athyglisverð:

"Björn Ingi er farinn. Anna Kristinsdóttir er farin. Guðjón Ólafur Jónsson er persona non grata í flokknum. Ásrún Kristjánsdóttir er líka hætt. Jónína Bjartmarz er í Kína. Jón Sigurðsson staldraði stutt við í pólitík. Finnur er horfinn, Árni Magnússon líka. Halldór Ásgrímsson er í Köben.

Af fjórum efstu frambjóðendum í síðustu borgarstjórnarkosningum eru tveir farnir. Af fjórum efstu frambjóðendum í Reykjavík norður og suður í alþingiskosningunum er aðeins einn sem má telja fúnkerandi flokksmann: Sæunni Stefándsóttur, ritari Framsóknar.

Flokkurinn á engan alþingismann í borginni, en í borgarstjórninni sendur Óskar Bergsson einmana vaktina."

Við þessa upptalningu mætti bæta við Ólafi Erni Haraldssyni, fyrrum þingmanni Framsóknar, sem hrökklaðist frá metorðum í flokknum vegna þess að hann komst upp á kant við forystu flokksins, en var síðar komið fyrir í forstjórastöðu hjá Ratsjárstofnun, en var hent þar út í fyrra af utanríkisráðherra Samfylkingar.

Eftir stendur að þetta er eiginlega kaldhæðnislegt hrun Framsóknarflokksins í Reykjavík, í raun aðeins á tveim árum, frá því að Halldór og Árni hrökkluðust út. Jón Sigurðsson náði aldrei að skipta máli þarna en fall hans var samt ansi hátt. Það er fjarstæða að kenna fjölmiðlum um þetta hrun eins og Guðni Ágústsson, formaður Framsóknarflokksins, hefur gert, að ég tel með hálfum huga, því honum getur varla verið alvara.

Það eru innanmein sem eru að drepa þennan flokk í höfuðborginni. Hann er valdalaus og í molum. Það er eins og enginn vilji byggja hann upp og þegar að hann kemst á hnén taka flokksmenn sjálfir upp sveðjuna og höggva til flokkskjarnans. Það eru fá dæmi um aðra eins eyðileggingarherferð innan frá í stjórnmálaflokki árum saman.

Halldór Ásgrímsson ætlaði sér að byggja flokkinn upp í höfuðborginni. Þrír pólitískir krónprinsar hans; Björn Ingi, Finnur og Árni Magg, voru í forystusessi flokksins í borginni en allir fóru þeir úr pólitík við lítinn orðstír. Halldór sjálfur færði sig í borgina en veslaðist upp þar, allt þar til að hann gafst upp og fór af velli mæddur og bugaður.

Það er ekki hægt að segja annað en að þetta séu kuldaleg örlög fyrir einn flokk - vandséð er að hann geti risið upp úr þessari sjálfstortímingarherferð sinni.

Mikið áfall fyrir Framsóknarflokkinn

Skrílslátum í Ráðhúsi beint að heilsu Ólafs F.

Það verður sífellt greinilegra að skrílslátum ungliða vinstriaflanna í fundarsal í Ráðhúsinu í gær var beint að því að brjóta niður Ólaf F. Magnússon, borgarstjóra, og koma í veg fyrir að hann gæti annaðhvort setið fundinn eða myndi hreinlega missa stjórn á sér í fundarsalnum. Enda sást það vel að það hafði viss áhrif að kalla á tilfinningar hjá honum, enda tók hann þessi skrílslæti mjög nærri sér.

Skrílslætin á fundinum fóru langt yfir þau mörk að vera mótmæli í sjálfu sér. Þau voru dónaleg og yfirdrifin og greinilega átti að reyna að vega að borgarstjóranum. Enda var langmest öskrað þegar að hann stjórnaði fundi eða er lýst var kjöri hans í embætti borgarstjóra. Það hefur mikið mætt á Ólafi síðustu dagana og harkalega verið að honum sótt. Umræðan um geðheilsu borgarstjórans er komin langt yfir öll mörk og gengið mjög langt í þeim ófögnuði. Ólafur hefur læknisvottorð um að hann sé hæfur til starfa, einn borgarfulltrúa, og það er engin ástæða til að draga það í efa.

Ég hef svosem sagt mínar skoðanir nokkrum sinnum hér á þessum vef á þessum skrílslátum og bendi á þær aftur. Fannst gengið langt þarna í gær og ég sá að mörgum úr vinstriarminum eða úr þeim hópum sem styðja minnihlutann í borgarstjórn fannst gengið of langt. Enda var þetta hreinn farsi og þetta fólk vann málstað sínum ekki fylgis með þessum öskrum, skaðaði hann mun frekar en styrkti.

Nýr meirihluti í Reykjavík leysir Laugavegsmálið

Strax á fyrsta sólarhringi sínum við völd hefur meirihluti Sjálfstæðisflokks og F-listans leyst Laugavegsmálið margumtalaða og hefur markað þá afgerandi pólitísku stefnu að varðveita nítjándu aldar götumynd við Laugaveg. Og nú þarf Þorgerður Katrín því ekki að skera úr um friðun húsanna við Laugaveg 4 og 6. Það er ekki hægt að segja annað en að Ólafur F. Magnússon, borgarstjóri, hafi unnið mikinn pólitískan sigur í þessu máli.

Hann hefur náð áherslum sínum í gegn. Hann hefur í mörg ár verið einn helsti baráttumaður þess að þar sé byggt upp á gömlum grunni. Það er tómt mál um að tala að hann sé valdalítill aðili í meirihluta nú, hefur á fyrsta sólarhringi náð meiru fram en það sem F-listinn náði áður í hundrað daga málefnalausum vinstrimeirihluta. Þetta er allavega stór pólitískur sigur og ætti að kæta þá sem hafa talað mest um friðun í miðbænum og byggja upp hið gamla og varðveita það, svipað og Sigmundur Davíð Gunnlaugsson talaði um af mikilli innlifun í Silfri Egils fyrir nokkrum vikum.

Það verður áhugavert að sjá hvernig umræðan verður um þetta mál. En niðurstaða er fengin og greinilegt að meirihlutinn í Reykjavík ætlar að láta verkin tala en forðast blaður án málefnasamnings eins og áður einkenndi hundrað-daga-meirihlutann.

Borgin kaupir Laugaveg 4 og 6